Wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie skutków podatkowych przekazania całości lub części akcji Spółki synowi będącemu nierezydentem i związanego z tym podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków.

Szanowna Pani:

1)ponownie rozpatruję sprawę Pani wniosku z 6 marca 2020 r. (data wpływu 10 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 7 października 2020 r. sygn. akt I SA/Bd 375/20 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 stycznia 2022 r. sygn. akt II FSK 12/21 i

2)stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 marca 2020 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji, który dotyczy skutków podatkowych przekazania całości lub części akcji Spółki synowi będącemu nierezydentem i związanego z tym podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni ma miejsce zamieszkania na terytorium Polski i jest polskim rezydentem podatkowym. Podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Syn Wnioskodawczyni posiada miejsce zamieszkania poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, jest rezydentem podatkowym w kraju swojego zamieszkania. Wnioskodawczyni jest wspólnikiem w spółce kapitałowej z siedzibą w Polsce. W ramach sukcesji rodzinnej, planuje przekazać nieodpłatnie, w formie darowizny, całość lub część przysługujących jej udziałów na rzecz syna. Wartość udziałów w Spółce, które miałyby być przedmiotem darowizny, będzie przekraczała 4 000 000 zł. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Wskutek tego przyszłego zdarzenia Rzeczpospolita Polska utraci w całości lub części prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia udziałów w Spółce, które stanowiłyby przedmiot darowizny.

Pytanie

Czy dokonanie przez Wnioskodawczynię darowizny udziałów w Spółce na rzecz jej syna, w przedstawionych okolicznościach, spowoduje po stronie Wnioskodawczyni powstanie obowiązku podatkowego z tytułu podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków na podstawie art. 30da w związku z art. 30dh ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Według Wnioskodawczyni dokonanie darowizny udziałów w Spółce na rzecz syna, w przedstawionych okolicznościach, nie spowoduje po jej stronie powstania obowiązku podatkowego z tytułu podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków na podstawie art. 30da w związku z art. 30dh ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jako poparcie swojego stanowiska Wnioskodawczyni przedstawiła następujące uzasadnienie:

1 stycznia 2019 r. do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.) dodano przepisy art. 30da-30di, dotyczące opodatkowania dochodów z niezrealizowanych zysków (tzw. exit tax).

Zgodnie z art. 30da ust. 2 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków podlega:

1)Przeniesienia składnika majątku poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w wyniku którego Rzeczpospolita Polska w całości albo w części traci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia tego składnika majątku, przy czym przenoszony składnik majątku pozostaje własnością tego samego podmiotu;

2)Zmiana rezydencji podatkowej przez podatnika podlegającego w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, w wyniku której Rzeczpospolita Polska w całości albo w części traci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia składnika majątku będącego własnością tego podatnika, w związku z przeniesieniem jego miejsca zamieszkania do innego państwa.

Dochód z niezrealizowanych zysków stanowi nadwyżka wartości rynkowej składnika majątku ustalanej na dzień jego przeniesienia albo na dzień poprzedzający dzień zmiany rezydencji podatkowej ponad jego wartość podatkową (art. 30da ust. 7 ww. ustawy).

Stosownie do art. 30da ust. 12, zdanie pierwsze, podstawę opodatkowania od dochodów z niezrealizowanych zysków stanowi natomiast suma dochodów z niezrealizowanych zysków ustalonych dla poszczególnych składników majątku.

Podatek od dochodów z niezrealizowanych zysków wynosi:

a)19% podstawy opodatkowania – gdy ustalana jest wartość podatkowa składnika majątku;

b)3% podstawy opodatkowania – gdy nie ustala się wartości podatkowej składnika majątku (art. 30 da ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na mocy art. 30db ust. 1 ww. ustawy przepisu art. 30da nie stosuje się, jeżeli łączna wartość rynkowa przenoszonych składników majątku nie przekracza kwoty 4 000 000 zł.

Z kolei, zgodnie z treścią art. 30dh ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, przepisy ust. 1 i 2, art. 30da-30dg oraz przepisy wydane na podstawie 30di stosuje się odpowiednio do nieodpłatnego przekazania innemu podmiotowi położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej składnika majątku, jeżeli w związku z tym przekazaniem Rzeczpospolita Polska traci w całości lub w części prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia tego składnika majątku.

Według Wnioskodawczyni, aby ocenić, czy opisane zdarzenie przyszłe spowoduje powstanie po jej stronie obowiązku podatkowego z tytułu podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków, należy szczegółowo przeanalizować przesłanki stosowania przepisów o tzw. „exit tax”.

Przepisy te stanowią transpozycję do przepisów krajowych dyrektywy Rady UE 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 193/1 z 19.07.2016 –„Dyrektywa ATAD”).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 Dyrektywy ATAD, niniejszą dyrektywę stosuje się do wszystkich podatników, którzy podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, w co najmniej jednym państwie członkowskim, w tym do znajdujących się w co najmniej jednym państwie członkowskim stałych zakładów podmiotów będących rezydentami do celów podatkowych w państwie trzecim. Co więcej, zgodnie z pkt 4 preambuły do Dyrektywy ATAD: „(…) nie jest wskazane rozszerzanie zakresu zastosowania niniejszej dyrektywy na podmioty nie podlegające podatkowi od osób prawnych w państwie członkowskim (…)”.

Polska regulacja podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków stanowi implementację postanowień Dyrektywy ATAD. Mając to na uwadze, opodatkowanie podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków darowizny majątku osobistego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonanej przez osobę fizyczną na rzecz osoby fizycznej stałoby w sprzeczności z celem i przepisem Dyrektywy ATAD. Zaś zgodnie z zasadami stosowania prawa unijnego, polskie przepisy dotyczące podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków powinny być stosowane zgodnie z celami i przepisami Dyrektywy ATAD.

Co prawda, zgodnie z art. 3 Dyrektywy ATAD, niniejsza dyrektywa nie wyklucza stosowania przepisów krajowych lub postanowień umownych służących zapewnieniu wyższego poziomu ochrony krajowych baz podatkowych w odniesieniu do opodatkowania osób prawnych, ale jak zostało wyraźnie wskazane w tym przepisie, stosowanie przepisów krajowych, służących zapewnieniu wyższego poziomu ochrony krajowych baz podatkowych, może dotyczyć tylko podatników podatku dochodowego od osób prawnych, a nie podatników podatku dochodowego od osób fizycznych. Dlatego też opodatkowanie podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków czynności dokonanych przez osoby fizyczne, w szczególności w jakim dotyczą zarządu ich majątkiem osobistym, stoi w sprzeczności z przepisami dyrektywy ATAD. W związku z tym przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków zostały zaimplementowane błędnie, a zatem w ogóle nie powinny mieć zastosowania w przypadku planowanej czynności, będącej przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Nawet gdyby uznać, że rozszerzona implementacja przepisów Dyrektywy ATAD obejmująca również osoby fizyczne tzw. „exit tax” jest zgodna z założeniami Dyrektywy ATAD, stosowanie przywołanych przepisów (tj. art. 30dg, art. 30dh ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) odpowiednio oznacza, że stosujemy je tylko wtedy, gdy przedmiotowy przepis nie reguluje jakiejś kwestii, bądź reguluje ją niedostatecznie. Odpowiednie stosowanie przywołanych przepisów oznacza, że przywołane przepisy mogą być stosowane tylko w takim zakresie i w taki sposób, aby uzupełniać a nie modyfikować przedmiotowy przepis. Wynika stąd konieczność selektywnego stosowania przywołanych przepisów, w związku z czym przywołane przepisy mogą być zastosowane wprost, z odpowiednimi modyfikacjami, lub nie znaleźć zastosowania w ogóle.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że zgodnie z art. 30da ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków podlega:

1)Przeniesienie składnika majątku poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w wyniku którego Rzeczpospolita Polska w całości albo w części traci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia tego składnika majątku, przy czym przenoszony składnik majątku pozostaje własnością tego samego podmiotu;

2)Zmiana rezydencji podatkowej przez podatnika podlegającego w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, w wyniku której Rzeczpospolita Polska w całości albo w części traci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia składnika majątku będącego własnością tego podatnika, w związku z przeniesieniem jego miejsca zamieszkania do innego państwa.

Zgodnie z art. 30 da ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przeniesienie składnika majątku poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w art. 30da ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, obejmuje w szczególności sytuację, w której:

1)Podatnik, o którym mowa w art. 3 ust.1 ww. ustawy, przenosi do swojego zagranicznego zakładu składnik majątku dotychczas związany z działalnością gospodarczą prowadzoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2)Podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ww. ustawy, przenosi do państwa swojej rezydencji podatkowej lub do innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym prowadzi działalność gospodarczą poprzez zagraniczny zakład, składnik majątku dotychczas związany z działalnością gospodarczą prowadzoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczny zakład;

3)Podatnik o którym mowa w art. 3 ust. 2a ww. ustawy, przenosi do innego państwa całość albo część działalności gospodarczej prowadzonej dotychczas poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej zagraniczny zakład.

W myśl art. 5a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o składnikach majątkowych, oznacza to aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości pomniejszone o przejęte długi funkcjonalne związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, o ile długi te nie zostały uwzględnione w cenie nabycia, o której mowa w art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższa definicja legalna składnika majątku odsyła do art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, przez aktywa rozumie się kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych.

Przez jednostkę rozumie się podmioty i osoby określone w art. 2 ust. 1 ustawy o rachunkowości. Art. 2 ust. 1 pkt 2 tej ustawy stwierdza, że przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się co do zasady, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz przedsiębiorstw w spadku działających zgodnie z ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz.U. poz. 1629), jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że zgodnie z definicją składnika majątku wskazaną w treści przepisu art. 5a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przeniesienie składnika majątku poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w art. 30da ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, dotyczy tylko i wyłącznie składnika majątku, który związany jest z działalnością gospodarczą podatnika. W konsekwencji, zgodnie z art. 30dh ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, art. 30da-30dg należy stosować odpowiednio do nieodpłatnego przekazania innemu podmiotowi położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej składnika majątku, jeżeli w związku z tym przekazaniem albo wniesieniem wkładu Rzeczpospolita Polska traci w całości albo w części prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia tego majątku. Jednocześnie zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 30dh ust. 3 pkt 1 dotyczy tylko i wyłącznie nieodpłatnego przekazania innemu podmiotowi położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej składnika majątku związanego z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

Powyższą interpretację potwierdza analiza art. 30da ust. 2 pkt 2 w związku z art. 30da ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 30da ust. 2 pkt 2, opodatkowaniu podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków podlega zmiana rezydencji podatkowej przez podatnika podlegającego w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, w wyniku której Rzeczpospolita Polska w całości albo w części traci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia składnika majątku będącego własnością tego podatnika, w związku z przeniesieniem jego miejsca zamieszkania do innego państwa. Zgodnie z treścią art. 30da ust. 3 ww. ustawy, w przypadku składnika majątku niezwiązanego z działalnością gospodarczą, opodatkowaniu podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków zgodnie z treścią art. 30da ust. 2 pkt 2, podlegają tylko składniki majątku stanowiące: ogół praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną, udziały w spółce, akcje i inne papiery wartościowe, pochodne instrumenty finansowe oraz tytuły uczestnictwa w funduszach kapitałowych, zwane dalej „majątkiem osobistym”, jeżeli podatnik ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez łącznie co najmniej pięć lat w dziesięcioletnim okresie poprzedzającym dzień zmiany rezydencji podatkowej (art. 30da ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W związku z powyższym, majątek osobisty Wnioskodawczyni, w tym udziały w Spółce, mogą stanowić podstawę opodatkowania podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków tylko i wyłącznie wtedy, gdyby Wnioskodawczyni zmieniała rezydencję podatkową, tj. w sytuacji opisanej w art. 30da ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

A contrario, w sytuacji opisanej w art. 30da ust. 2 pkt 1, tj. przy przeniesieniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej majątku osobistego, w tym udziałów w Spółce, nie może dojść do opodatkowania podatnika podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków, a co za tym idzie, również w sytuacji nieodpłatnego przekazania innemu podmiotowi położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej majątku osobistego, w tym udziałów w Spółce, nie dojdzie do opodatkowania podatnika podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków.

Tylko nieodpłatne przekazanie innemu podmiotowi położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą może podlegać opodatkowaniu podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków, natomiast Wnioskodawczyni przekaże nieodpłatnie synowi, położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej składnik majątku osobistego, niezwiązany z prowadzoną działalnością gospodarczą, dlatego też zdarzenie przyszłe nie będzie skutkowało powstaniem zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie Wnioskodawczyni, z tytułu podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków.

Ponadto, Wnioskodawczyni wskazuje, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r. poz. 1813 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem darowizny. W konsekwencji, czynność darowizny składnika majątku, w tym przede wszystkim składnika wchodzącego w skład majątku osobistego, przez osobę fizyczną na rzecz innej osoby fizycznej powinna zostać wyłączona spod opodatkowania podatkiem dochodowym zarówno po stronie darczyńcy, jak i po stronie obdarowanego.

Poza tym, wykładnia art. 30dh ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która różnicowałaby pozycję prawną dwóch darczyńców, z których jeden dokonałby darowizny na rzecz zstępnego – rezydenta, drugi zaś na rzecz zstępnego – nierezydenta jest niezgodna z art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (równość wobec prawa). Dochodziłoby wówczas do nierównego traktowania dwóch polskich obywateli, gdyż darowizna dokonana przez darczyńcę na rzecz zstępnego – nierezydenta podlegała by opodatkowaniu podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków, w przeciwieństwie do darowizny dokonanej przez darczyńcę na rzecz zstępnego – rezydenta.

Tymczasem, nie ma żadnej istotnej przesłanki różnicującej sytuację prawnopodatkową obydwu darczyńców, zaś miejsce zamieszkania obdarowanego nie powinno wpływać na sposób opodatkowania czynności po stronie darczyńcy, gdyż naruszałoby to nie tylko przepisy Konstytucji RP, ale także prawo pierwotne Unii Europejskiej, zapewniające swobodę przepływu osób i swobodę osiedlania się obywateli Unii Europejskiej na terenie państw członkowskich.

Dodatkowo, należy zwrócić uwagę na fakt, że w związku z dokonaniem darowizny po stronie darczyńcy nie dochodzi do powstania jakiegokolwiek przysporzenia, które mogłoby podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W ramach dokonanej darowizny darczyńca uszczupla bowiem swój majątek przekazując jego część na rzecz obdarowanego i nie otrzymując przy tym w zamian żadnego ekwiwalentu. W konsekwencji, po stronie darczyńcy nie powinien powstać jakikolwiek przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze całość powyższych rozważań, należy uznać, że dokonanie przez Wnioskodawczynię darowizny udziałów w Spółce na rzecz syna, w przedstawionych okolicznościach nie spowoduje powstania po jej stronie obowiązku podatkowego z tytułu podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków, o którym mowa w art. 30da w związku z art. 30dh ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna

21 kwietnia 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał Pani indywidualną interpretację znak: 0115-KDIT3.4011.228.2020.1.KR, w której uznał za nieprawidłowe Pani stanowisko w skutków podatkowych przekazania całości lub części akcji Spółki synowi będącemu nierezydentem i związanego z tym podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków.

Na ww. interpretację interpretację indywidualną złożyła Pani skargę z 22 czerwca 2020 r. (data wpływu 25 czerwca 2020 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z 7 października 2020 r. sygn. akt I SA/Bd 375/20 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W wyroku tym Sąd wskazał m.in.:

W sprawie nie budzi wątpliwości, że udziały, które skarżąca planuje przekazać swojemu synowi, nie stanowią składnika majątku związanego z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Udziały te stanowią jej majątek osobisty. W ocenie Sądu, pojęcia "majątku osobistego" zdefiniowanego w art. 30da ust. 3 u.p.d.o.f., nie można utożsamiać z pojęciem "składnika majątku" użytego w art. 30dh ust. 3 pkt 1 u.p.d.o.f., gdyż mają one na gruncie ustawy różne znaczenia. Różnym zwrotom nie należy nadawać tego samego znaczenia. Skoro zatem – na podstawie art. 30dh ust. 3 pkt 1 u.p.d.o.f. – opodatkowane jest nieodpłatne przekazanie za granicę innemu podmiotowi składnika majątku, to nie można zasadnie twierdzić, że podatkowi od wyjścia podlega nieodpłatne przekazanie mienia będącego majątkiem osobistym skarżącej. Zatem w opisanej sytuacji, darowanie przez skarżącą swojemu synowi udziałów nie jest opodatkowane.

Od ww. wyroku Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej złożył skargę kasacyjną (pismo z 19 listopada 2020 r. znak: 0110-KWR4.4021.58.2020.2.MK) do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 14 stycznia 2022 r. sygn. akt II FSK 12/21 oddalił skargę kasacyjną.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

‒uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

‒ponownie rozpatruję Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).