Temat interpretacji

opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2020 r. (data wpływu 1 września 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 października 2020 r. (data wpływu 16 października 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 7 października 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.699.2020.1.ID (doręczonym dnia 9 października 2020 r.) wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 16 października 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 16 października 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Pan . (dalej: Wnioskodawca) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT). Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą związaną z programowaniem, tj. projektowaniem, pisaniem oraz modyfikowaniem programów komputerowych. Wnioskodawca rozlicza podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 30c ustawy o PIT, w formie tzw. podatku liniowego. Wnioskodawca jest również zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca wykorzystując odpowiednie języki programowania, m.in. tworzy usługowo na zlecenie klientów programy komputerowe. Proces tworzenia programów komputerowych stanowi działalność o charakterze twórczym rozumianym jako zespół działań mający na celu tworzenie i opracowywanie nowych koncepcji, narzędzi czy rozwiązań posiadających pewien poziom nowości, przejawiającej się w innowacyjnym podejściu do rozwiązywania problemów o charakterze technicznym.

Wnioskodawca wykorzystując w szczególności język go () tworzy kod komputerowy stanowiący oprogramowanie umożliwiające pracę Urządzeniom. Działalność taka stanowi prace rozwojowe. Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe w sposób ciągły od kwietnia 2019 r. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę ma innowacyjny charakter. Wymaga ono podejmowania kreatywnej i twórczej pracy w zakresie tworzenia kodu komputerowego. Wnioskodawca w sposób twórczy łączy wiedzę teoretyczną, koncepcje omawiane w literaturze i na szkoleniach tworząc nowe, innowacyjne rozwiązania. Innowacyjność rozwiązań opracowywanych przez Wnioskodawcę polega na nadawaniu i odbieraniu paczek w Urządzeniach w sposób znacznie różniący się od obecnie stosowanych rozwiązań i takiej modyfikacji architektury programu, która umożliwia zmianę modelu biznesowego wykorzystywanych urządzeń.

Powyższe świadczy o tym, że oprogramowanie odróżnia się w znacznym stopniu zarówno od innych programów, które Wnioskodawca stworzył jak i od rozwiązań dostępnych ogólnie na rynku jest nowe i innowacyjne zarówno pod kątem aspektów technicznych kodu komputerowego jak również dostępnych funkcjonalności oprogramowania.

Tworzenie programowania nie może być uznane za okresowe czy rutynowe czynności.

Wnioskodawca tworzy w szczególności program komputerowy służący do zarządzania specjalistycznymi urządzeniami skrytkowymi, tzw. depozytomatami (dalej jako: Urządzenie). Urządzenie to szafka ze skrytkami, które to skrytki mogą się otwierać w automatyczny sposób, po spełnieniu warunków określonych przez klienta/operatora. Najbardziej popularnym zastosowaniem Urządzeń są paczkomaty, ale mogą one być wykorzystywane również jako przechowalnia przesyłek (jedna osoba zostawia paczkę/depozyt dla innej osoby, bez udziału operatora logistycznego), labomaty (urządzenie do przechowywania próbek laboratoryjnych w uporządkowany sposób, wraz z systemem autoryzacji dostępu do próbek), karmomaty (wolnostojące, samoobsługowe stanowisko do sprzedaży karmy dla zwierząt 24/7). Możliwe są również inne sposoby wykorzystania Urządzeń w zależności od potrzeb danego klienta. Elementem twórczym oprogramowania do obsługi Urządzeń jest stworzony (napisany) przez Wnioskodawcę kod komputerowy będący zestawem instrukcji wyrażonych w odpowiednich językach programowania przeznaczonych do wykonania przez komputer znajdujący się w Urządzeniu.

Działania Wnioskodawcy mają charakter zorganizowany, kreatywny i innowacyjny oraz są podejmowane w sposób systematyczny. Poprzez swoje działania Wnioskodawca wykorzystuje zasoby wiedzy z zakresu programowania do stworzenia jej nowych zastosowań obsługi Urządzeń. Bez napisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania Urządzenia nie mogłyby funkcjonować. Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę stanowi prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85 z późn. zm., dalej: Prawo o szkolnictwie wyższym). Działalność Wnioskodawcy może być ewentualnie uznana za badania naukowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 Prawa o szkolnictwie wyższym. Działalność Wnioskodawcy stanowi prace rozwojowe, co jest wystarczające dla uznania, że prowadzi On działalność badawczo -rozwojową.

W razie nieuznania działalności Wnioskodawcy za prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 Prawa o szkolnictwie wyższym, mogą one zostać ewentualnie uznane za badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń (art. 4 ust. 2 pkt 2 Prawa o szkolnictwie wyższym).

Badania takie Wnioskodawca prowadzi na własną rękę w celu opracowania optymalnych rozwiązań informatycznych mających na celu funkcjonowanie Urządzeń. Badania te polegają w szczególności na:

• sprawdzaniu jak architektury przewidziane dla jednego scenariusza sprawdzają się w innym (niestandardowe architektury oprogramowania),

• badaniu jak niestandardowe architektury zachowują się pod wpływem dużych obciążeń; (skalowanie, badanie wydajności systemu),

• testowaniu zastosowań zamienników (tańszych komponentów systemu) przy zachowaniu ich parametrów technicznych.

Badania te Wnioskodawca prowadzi w trybie ciągłym dokształcając się w zakresie technik programowania. Dzięki temu tworzone oprogramowanie działa lepiej, jest efektywniejsze, stabilniejsze, tańsze, posiada więcej funkcjonalności.

Za badania naukowe, zdaniem Wnioskodawcy, nie można uznać czynności związanych z wsparciem przy wdrożeniu oprogramowania oraz utrzymaniu stworzonego oprogramowania. Wnioskodawca zawarł umowę z osobą prawną (dalej: Kontrahent), w ramach której zobowiązał się do:

• zaprojektowania i stworzenia oprogramowania, które będzie realizowało u klienta procesy związane z obsługa Urządzeń w odpowiednio dobranym języku programowania,

• wsparcia przy wdrożeniu stworzonego oprogramowania u klienta oraz w razie potrzeby wspierania klienta w utrzymaniu stworzonego przez siebie oprogramowania.

Podpisanie umowy z Kontrahentem było wynikiem prowadzonych przez Wnioskodawcę prac rozwojowych. W przyszłości doprowadzi to również do przeniesienia praw autorskich do oprogramowania na rzecz Kontrahenta

Oprogramowanie do obsługi Urządzeń składa się najczęściej z 2-4 warstw (w zależności od potrzeb danego klienta):

• warstwa techniczno-serwisowa zajmująca się obsługą wszystkich podzespołów Urządzenia oraz udostępniająca zestaw komend do obsługi tych podzespołów,

• warstwa biznesowa zainstalowana w Urządzeniu przetwarzająca informacje o rezerwacjach, dostępnych skrytkach, przyjmowaniu płatności, zawierająca interfejs graficzny będący elementem służącym komunikacji użytkownika z oprogramowaniem obsługującym Urządzenie, utrzymanie łączności i synchronizacja danych z systemem centralnym,

• warstwa centralna zawierająca zestaw rozwiązań, które dają dostęp do całego systemu, zarządza użytkownikami i uprawnieniami, utrzymuje łączność, wymienia informacje z urządzeniami; zapewnia poprawną wymianę informacji również w przypadku awarii komunikacji, obsługuje rezerwacje, obsługuje płatności za rezerwacje, wysyła powiadomienia dla klientów, raportuje o wykorzystaniu urządzeń, płatnościach, błędach, braku dostępności itd., zarządza bezpieczeństwem całego systemu oraz zawiera inne funkcje np.: w przypadku paczkomatów system zadań dla kurierów (jakie paczki należy zabrać, skąd je zabrać, gdzie załadować itd),

• warstwa integracji, w której znajduje się oprogramowanie, którego zadaniem jest wymiana danych z innymi systemami informatycznymi klienta.

Opisane powyżej warstwy tworzą łącznie jednolite oprogramowanie służące do obsługi Urządzeń. Zasadniczo Urządzenie nie może funkcjonować prawidłowo, nie będzie spełniało ono swoich zamierzonych funkcji biznesowych, w przypadku usunięcia jednego lub większej ilości modułów.

Trudność w tworzeniu tego typu oprogramowania jest znacząco powiększona przez ilość różnych potencjalnych zastosowań Urządzeń. W związku z powyższym, w tworzonym oprogramowaniu Wnioskodawca wprowadza szereg innowacyjnych rozwiązań, których zadaniem jest uelastycznienie oprogramowania w taki sposób aby dawało się zastosować w różnych branżach i gałęziach gospodarki. Urządzenie wyposażone w oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawcę ma być na tyle uniwersalne, aby możliwe było szerokie jego zastosowanie zgodnie z potrzebami klientów.

Całe zlecenie wykonywane na rzecz Kontrahenta obejmuje proces, w ramach którego Wnioskodawca pomaga zdefiniować potrzeby klienta Kontrahenta, opracowuje odpowiednie oprogramowanie i pomaga w jego wdrożeniu i utrzymaniu. Wnioskodawca w ramach swojej działalności zajmuje się wyłącznie stworzeniem odpowiedniego oprogramowania tzw. () umożlwiającego obsługę Urządzeń. Wnioskodawca planuje świadczyć te same usługi w przyszłości również na rzecz innych podmiotów.

Oprogramowanie jest opracowywane przez Wnioskodawcę samodzielnie i systematycznie z wykorzystaniem własnej wysokospecjalistycznej wiedzy oraz znajomości języków programowania. Wnioskodawca nie korzysta z usług podwykonawców czy podmiotów zewnętrznych. W związku z tworzeniem oprogramowania nie nabywa żadnych praw własności intelektualnej od podmiotów trzecich (powiązanych lub niepowiązanych). Program komputerowy tworzony przez Wnioskodawcę jest unikalnym i niepowtarzalnym kodem wyrażonym w języku programistycznym, który stanowi w całości własność Wnioskodawcy. Kod tworzony przez Wnioskodawcę ma na celu stworzenie innowacyjnego, konkurencyjnego na rynku oprogramowania do obsługi Urządzeń. Mając to na uwadze, Wnioskodawca, celem poznawania najnowszych trendów czy rozwiązań cały czas poszerza swoją wiedzę z dziedziny informatyki oraz uczy się korzystać z nowych, wcześniej nieużywanych narzędzi i języków programowania. Jest to konieczne przy opracowywaniu zaawansowanego oprogramowania i zachowania konkurencyjności na dynamicznie zmieniającym się rynku IT. Wnioskodawca w ramach świadczonych usług nie dokonuje modyfikacji czy ulepszeń nabytych programów komputerowych. Oprogramowanie Urządzeń jest w całości stworzone przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze twórczy i innowacyjny charakter oprogramowania Urządzeń stwierdzić należy, że efekt pracy Wnioskodawcy w zakresie zaprojektowanego i opracowanego przez siebie oprogramowania stanowi przedmiot praw autorskich.

Czynności wykonywane na rzecz Kontrahenta w zakresie wytwarzania oprogramowania nie były wykonywane pod jego kierownictwem. W zasadniczej części były one wykonywane w miejscu i czasie wybranym przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca wskazuje, ze wyjątek stanowiły zwyczajowe spotkania biznesowe i negocjacje, które mogły odbywać się w miejscu i czasie wybranym przez Kontrahenta. Spotkania takie odbywają się zawsze w przypadku realizacji podobnych projektów (mają na celu omówienie statusu prac, sposobu zarządzenia projektem, elementów strategii itp.). Wnioskodawca podkreśla, że prace badawczo-rozwojowe prowadzone były praktycznie w całości w miejscu i czasie wybranym dowolnie przez Wnioskodawcę.

W celu uniknięcia wątpliwości należy wskazać, że Wnioskodawca uzyskuje również przychody z umowy o pracę w ramach, której również zajmuje się programowaniem jednakże w innym zakresie. Przychody z tytułu umowy o pracę nie są przedmiotem niniejszego wniosku.

W ramach umowy zawartej z Kontrahentem, Wnioskodawca przenosi na niego za wynagrodzeniem prawa autorskie majątkowe do zaprojektowanego i opracowanego przez siebie oprogramowania. Jednak nie wszystkie efekty prac Wnioskodawcy mają, Jego zdaniem, charakter twórczy cechy twórczej nie posiadają czynności związane ze wsparciem przy wdrożeniu oprogramowania oraz utrzymaniu stworzonego oprogramowania (te elementy mogą być bowiem uznane za mające charakter rutynowy czy okresowy).

Umowa odrębnie określa kwoty należne Wnioskodawcy za przeniesienie na niego majątkowych praw autorskich do programu komputerowego (dalej: Wynagrodzenie za IP) oraz wynagrodzenie za pozostałe czynności: wsparcie przy wdrożeniu oprogramowania oraz utrzymaniu stworzonego przez siebie oprogramowania (dalej: Wynagrodzenie pozostałe). Wniosek dotyczy dochodów, które Wnioskodawca dopiero zamierza uzyskać jeszcze nie wystawił faktur w tym zakresie. Wnioskodawca przewiduje, że dochody z tytułu przeniesienia praw autorskich do oprogramowania do obsługi Urządzeń będzie uzyskiwał jeszcze w 2020 r. i być może w kolejnych latach. Dochody, których dotyczy wniosek będą uzyskiwane ze zbycia kompletnego oprogramowania do obsługi Urządzeń składającego się wewnętrznie z opisanych wyżej warstw. Urządzenia mogą pełnić różne funkcje depozytomatów, labomatów, karmomatów, itp., w zależności od potrzeb Kontrahenta i jego klientów.

Wnioskodawca zgodnie z umową zawartą z Kontrahentem odpowiada w pełnym zakresie za wady prawne oprogramowania do obsługi Urządzeń w tym w szczególności odnoszące się do praw własności intelektualnej, praw autorskich, pokrewnych i zależnych.

W pozostałym zakresie Wnioskodawca odpowiada wobec Kontrahenta na zasadach ogólnych (za pozostałe wady, naruszenie tajemnicy, dóbr osobistych itp.). Odpowiedzialność Wnioskodawcy nie została w żaden sposób ograniczona i opiera się na ogólnych zasadach wynikających z prawa cywilnego.

Wnioskodawca rozważa wdrożenie rozwiązania, o którym mowa w art. 30ca ustawy o PIT. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów i na podstawie art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT, prowadzi odrębną ewidencję zawierającą elementy, o których mowa w art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT.

Kosztami podatkowymi, ponoszonymi przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, które zostaną uwzględnione do obliczenia dochodu ze sprzedaży stworzonego oprogramowania są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z Jego wytworzeniem.

Przykładowymi kosztami związanymi z wytworzeniem są: raty leasingowe dotyczące samochodu osobowego, koszty amortyzacji nabytego samochodu osobowego, opłaty za Internet, telefon, materiały biurowe koszty obsługi księgowej i prawnej, koszty nabycia urządzeń wykorzystywanych w sposób wyłączny do tworzenia oprogramowania (komputery, urządzenia peryferyjne, np. tablet służący do testów aplikacji mobilnej do obsługi Urządzeń, profesjonalny zasilacz służący testowaniu sterowników przemysłowych obsługiwanych przez oprogramowanie), koszty szkoleń, specjalistycznej literatury, zapłacone składki na ubezpieczenie społeczne.

Należy podkreślić, że również bez dostępu do Internetu, telefonu czy bez zakupu sprzętu komputerowego, który wykorzystywany jest do tworzenia oprogramowania fizycznie nie dałoby się pisać kodu komputerowego stanowiącego istotę oprogramowania. Podobnie jest w przypadku szkoleń i literatury w dynamicznie zmieniającym się świecie technologii informatycznych bez ciągłego aktualizowania wiedzy nie jest możliwe tworzenie wysokiej jakości oprogramowania. Ponoszenie kosztów leasingu (amortyzacji zakupionego pojazdu osobowego) ma umożliwić Wnioskodawcy przemieszczanie się np. na spotkania czy negocjacje z Kontrahentem.

Wydatki na zakup materiałów biurowych dotyczą, np. przyborów do pisania, notatników etc. Są one ponoszone w razie potrzeby i służą np. robieniu notatek podczas pisania programu komputerowego czy w czasie spotkań.

Koszty obsługi księgowej są kosztami stałymi, ponoszonymi cyklicznie (prowadzenie PKPiR, rejestrów, JPK, deklaracji podatkowych itp.). Koszty obsługi prawnej są ponoszone w razie potrzeby, kiedy Wnioskodawca potrzebuje pomocy prawnej w ramach prowadzonej działalności. Wydatki na usługi doradztwa prawnego Wnioskodawca poniósł, np. w kwietniu 2020 r., nie wykluczone, że będą ponoszone w przyszłości.

Jeżeli chodzi o koszty uczestnictwa w specjalistycznych szkoleniach, to Wnioskodawca uczestniczył np. we wrześniu 2019 r. w szkoleniu () DNA podczas którego nabywał On ekspercką wiedzę z zakresu architektury oprogramowania. Wiedza ta stanowiła istotny wkład w prace nad opracowaniem oprogramowania do obsługi Urządzeń. Również w przyszłości w razie potrzeby Wnioskodawca może ponosić podobne koszty. Szkolenia służą poszerzaniu wiedzy z zakresu programowania. W dynamicznie zmieniającym się świecie technologii informatycznych bez ciągłego aktualizowania wiedzy nie jest możliwe tworzenie wysokiej jakości oprogramowania temu celowi służą szkolenia. Szkolenia służyć mają przede wszystkim pisaniu oprogramowania do obsługi Urządzeń ale poszerzają one zasoby wiedzy Wnioskodawcy, które mogą być wykorzystywane również w innej działalności z zakresu IT. Ze względu na innowacyjność tworzonego oprogramowania nie ma szkoleń, które dotyczą wyłącznie tworzenia programu do obsługi depozytomatów.

Koszty nabywania publikacji specjalistycznych, są to koszty nabywania artykułów, książek, podręczników w formie tradycyjnej czy e-book. Są one ponoszone w razie potrzeby i służą poszerzaniu wiedzy z zakresu programowania. Wydatki te, do tej pory nie były ponoszone ale nie wykluczone, że będą w ramach zdarzenia przyszłego. W dynamicznie zmieniającym się świecie technologii informatycznych bez ciągłego aktualizowania wiedzy nie jest możliwe tworzenie wysokiej jakości oprogramowania temu celowi służy zapoznawanie się z najnowszymi publikacjami z zakresu programowania i IT. Nabywane publikacje mają służyć przede wszystkim pisaniu oprogramowania do obsługi Urządzeń ale poszerzają one również ogólny zasób wiedzy Wnioskodawcy, które mogą być wykorzystywane również w innej działalności z zakresu IT.

Wnioskodawca mając na uwadze tak przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe planuje skorzystać z preferencyjnego opodatkowania PIT, o którym mowa w art. 30ca ustawy o PIT.

W piśmie z dnia 16 października 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca potwierdza, że tworzenie przez Niego programów komputerowych ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej.

Wnioskodawca potwierdza, że tworzone przez Niego programy komputerowe bez wątpienia stanowią przejaw Jego działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Tworzone programy stanowią również wyraz własnej twórczości intelektualnej Wnioskodawcy.

Wnioskodawca potwierdza, że w ramach prowadzonej działalności nabywa On ciągle wiedzę z zakresu programowania, łączy i kształtuje w twórczy sposób istniejące rozwiązania, tym samym wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności do planowania oraz projektowania i tworzenia nowych programów komputerowych.

Wnioskodawca opracowuje w ramach prowadzonej działalności nowe, ulepszone programy komputerowe. Programy te nie występują w ogóle w takiej formie w praktyce gospodarczej lub są one na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących na rynku. Innowacyjność tworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowi o jego innowacyjności.

Środkiem trwałym może być nabyty na potrzeby działalności gospodarczej samochód osobowy. Poza tym Wnioskodawca nie przewiduje nabywania przedmiotów o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, których wartość przekraczałaby 10 000 zł.

Tworzony przez Wnioskodawcę program komputerowy, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Składki na ubezpieczenie społeczne Wnioskodawca są co do zasady odliczane od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426).

Z uwagi na to, że Wnioskodawca oprócz prowadzonej działalności jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę, obecnie opłaca jedynie składki zdrowotne podlegające odliczeniu w określonej kwocie od podatku.

Wnioskodawca od kwietnia 2019 r. prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa we wniosku. Powyższa data odpowiada momentowi poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochodem z wytworzonego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są i będą dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży majątkowych praw autorskich do zaprojektowanego i opracowanego przez siebie oprogramowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy oprogramowanie komputerowe wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, z którego kwalifikowany dochód może być opodatkowany stawką podatku opisaną w art. 30ca ust. 1 Ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 1

Oprogramowanie komputerowe lub jego części wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej stanowi, zdaniem Wnioskodawcy, program komputerowy objęty ochroną na podstawie art. 74 i n. ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm., dalej: Ustawa o PA) w związku z czym, na podstawie art. 30ca ust. 1 pkt 8) ustawy o PIT stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej, z którego kwalifikowany dochód może zostać opodatkowany preferencyjną stawką podatku na podstawie art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 2

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę i opisana we wniosku, polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego stanowi, Jego zdaniem, prace rozwojowe stanowiące działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 3

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem oprogramowania, należy przypisać je do przychodów ze sprzedaży oprogramowania w proporcji, w jakiej przychód ze sprzedaży oprogramowania pozostaje w stosunku do przychodów z działalności Wnioskodawcy ogółem.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 4

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Niego wydatki wskazane we wniosku można uznać za koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 5

Dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego jest zdaniem Wnioskodawcy, kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, do którego możliwe jest zastosowanie stawki 5% PIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 1

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Przepisami, do których referuje ustawa o PIT jest w szczególności Ustawa o PA. Na podstawie art. 74 Ustawy o PA, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie o ile inaczej nie stanowią przepisy rozdziału 7 tej ustawy.

Przepisy nie zawierają jednak definicji legalnej pojęcia autorskie prawo do programu komputerowego co jest efektem dynamicznego rozwoju nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję (Objaśnienia podatkowe dnia 15 lipca 2019 r. dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX (dalej: Objaśnienia), opublikowano na stronie https://... [dostęp 17.03.2020 r. J, str. 32].

Zdaniem Wnioskodawcy, tworzony przez Niego program komputerowy mający obsługiwać Urządzenia bez wątpienia stanowi przedmiot autorskiego prawa do programu komputerowego w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8) ustawy o PIT w zw. z art. 74 i n. Ustawy o prawie autorskim.

Dany wytwór działalności człowieka stanowi przedmiot autorskiego prawa do programu komputerowego pod warunkiem, że stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, który został utrwalony w jakiejkolwiek postaci. Istotne jest również, że program podlega ochronie niezależnie od formy (sposobu) jego wyrażenia (zob. Barta Janusz i Markiewicz Ryszard, Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, wyd. V. LEX, 2011, art. 74).

Program komputerowy tworzony przez Wnioskodawcę posiada wszystkie te cechy. Wnioskodawca dzięki posiadaniu specjalistycznej wiedzy tworzy zestaw instrukcji i algorytmów wyrażonych w języku programowania przeznaczonych do użycia bezpośrednio w komputerze wchodzącym w skład Urządzenia. Instrukcje te są wyrażone w specyficznych językach programowania i zostały utrwalone w sposób cyfrowy nadający się do odczytania go przez komputer. Wnioskodawca w celu stworzenia programu komputerowego podejmuje twórczą pracę intelektualną mającą na celu opracowanie działającego programu o określonych funkcjach, parametrach technicznych i informatycznych. Opracowanie przez Wnioskodawcę programu komputerowego w żadnym wypadku nie może zostać uznane za czynność rutynową. Program jest bowiem tworzony przez Wnioskodawcę specjalnie do wykorzystania w Urządzeniach z wykorzystaniem kreatywnego i innowacyjnego podejścia. Zdaniem Wnioskodawcy, takie działanie w żadnym wypadku nie może zostać powtórzone w sposób rutynowy.

Dla celów stosowania ulgi, o której mowa w art. 30ca i n. ustawy o PIT, pojęcie programu komputerowego powinno być stosowane szeroko (str. 37 Objaśnień). Zdaniem Wnioskodawcy, oznacza to, że całe oprogramowanie do obsługi Urządzeń tworzone przez Niego w ramach wszystkich warstw opisanych we wniosku stanowić będzie autorskie prawo do programu komputerowego stanowiące kwalifikowane prawo własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8) ustawy o PIT.

Należy w tym miejscu podkreślić, że wyłącznie Wynagrodzenie za IP stanowić będzie przychód, który będzie kwalifikował się do objęcia go ulgą IP BOX wyłącznie w tym zakresie bowiem możemy mieć do czynienia z dochodem (po odpowiednim uwzględnieniu kosztów uzyskania przychodu) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT). Wynagrodzenie pozostałe o którym mowa w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego nie będzie mogło zostać opodatkowane w oparciu o przepisy art. 30ca i n. ustawy o PIT, gdyż nie wynika ono ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W tym zakresie zastosowanie znajdą zasady ogólne na jakich Wnioskodawca rozlicza podatek od przychodów z działalności gospodarczej.

Udzielenie odpowiedzi na to pytanie ma zdaniem Wnioskodawcy, doniosłe znaczenie dla możliwości zastosowania IP BOX w związku z tym, że w obecnym stanie prawnym w Polsce nie ma możliwości ustawowego i wyczerpującego zdefiniowania pojęcia autorskie prawo do programu komputerowego. Potrzeba potwierdzenia statusu tworzonego oprogramowania komputerowego na gruncie art. 30ca ustawy o PIT została jasno potwierdzona w Objaśnieniach, gdzie stwierdzono: podatnik chcący skorzystać z preferencji IP Box wobec dochodów z autorskiego prawa do programu komputerowego i otrzymać w tym zakresie stosowną ochronę prawnopodatkową powinien złożyć wniosek o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) (Por. str. 32 Objaśnień).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Jego aktywność podejmowana w celu wytworzenia oprogramowania komputerowego wskazanego w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, za działalność badawczo rozwojową uważa się działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Badania naukowe zgodnie z art. 5a pkt 39 ustawy o PIT to badania podstawowe oraz badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym. Zgodnie ze wskazanymi przepisami ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym:

1. badania podstawowe rozumiane są jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne są rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Prace rozwojowe na gruncie PIT zdefiniowane są w art. 5a pkt 40 ustawy o PIT, jako prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, tj. jako działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, działania w zakresie wytworzenia przez Niego oprogramowania komputerowego do obsługi Urządzeń stanowią prace rozwojowe wchodzące w zakres definicji prac badawczo-rozwojowych. Zakres działań w zakresie ulgi badawczo-rozwojowej skupia się m.in. na kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Ustawodawca wprost przewidział, że działania te dotyczyć mogą narzędzi informatycznych lub oprogramowania.

Bez wątpienia Wnioskodawca wykorzystując aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności (języki programowania, wiedza w zakresie tworzenia zaawansowanych programów komputerowych) do tworzenia nowych produktów lub usług depozytomatów. Urządzenia, które działać będą dzięki oprogramowaniu stworzonym przez Wnioskodawcę są wynikiem projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawcę w ramach Jego działalności bez wątpienia zwiększa zasoby wiedzy oraz wykorzystuje zasoby istniejącej wiedzy (języków programowania, technologii informatycznych) do tworzenia nowych zastosowań (Urządzeń). Oprogramowanie powstaje w wyniku metodycznego i zaplanowanego działania Wnioskodawcy mającego charakter twórczy. Wnioskodawca dzięki swoim zorganizowanym, kreatywnym i innowacyjnym działaniom, podejmowanym w sposób systematyczny, tworzy oprogramowanie dzięki któremu możliwe jest funkcjonowanie Urządzenia w sposób oczekiwany przez Kontrahenta.

Co istotne, wykonywane przez Wnioskodawcę czynności nie mają Jego zdaniem, charakteru rutynowego i okresowego (nawet jeżeli stanowią ulepszenia).

Ustawa o PIT nie definiuje pojęcia rutynowy, dlatego zasadne jest odwołanie się do wykładni językowej. Słownik Języka Polskiego (http://sjp.pwn.pl) wskazuje, że poprzez słowo rutynowy należy rozumieć: wykonywany często i niemal automatycznie i wykonywany według utartych schematów. W przypadku Wnioskodawcy nie mamy do czynienia zatem z działaniami wykonywanymi automatycznie i według utartych schematów. Napisanie programu komputerowego przez Wnioskodawcę wiąże się z wysiłkiem intelektualnym i technologicznym oraz twórczym wkładem polegającym na tworzeniu kodu w języku programowania. Tworzenie oprogramowania ma niewątpliwie charakter twórczy i wymaga od Wnioskodawcy kreatywności, innowacji i wyspecjalizowanej wiedzy technicznej co jest przeciwnością działań rutynowych.

W przepisach nie znajdziemy również definicji słowa okresowy. Również w tym przypadku konieczne jest odwołanie się do wykładni językowej tego określenia. Słownik Języka Polskiego wskazuje, że okresowy oznacza: powtarzający się, występujący co pewien czas oraz dotyczący danego okresu. Ze znaczenia językowego słowa okresowy wynika, że chodzi o podejmowanie czynności podobnych do siebie i w jakiś sposób się powtarzających. Działalność Wnioskodawcy nie ma znamion okresowości, ponieważ oprogramowanie komputerowe wymaga od Wnioskodawcy podejmowania odmiennych i indywidualnych procesów zmierzających do wytworzenia dzieła o indywidualnym i innowacyjnym charakterze.

Mając to na uwadze, działalność Wnioskodawcy w zakresie wytworzenia oprogramowania komputerowego do obsługi Urządzeń stanowić będzie działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT.

Stanowisko takie zostało wyrażone w licznych interpretacjach indywidualnych, przykładowo wymienić można interpretacje: z dnia 16 marca 2020 r., nr 0115-KDIT1.4011.165.2019.2.JG, z dnia 2 kwietnia 2019 r., nr 0112-KDIL3-3.4011.1.2019.2.AA, z dnia 4 lipca 2019 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.243.2019.1.BO.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 3

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem oprogramowania komputerowego do obsługi Urządzeń, należy przypisać je do przychodów z ich sprzedaży w proporcji, w jakiej Wynagrodzenie za IP pozostaje w stosunku do Wynagrodzenia pozostałego Wnioskodawcy (zakładając, że suma wynagrodzenie za IP oraz Wynagrodzenia pozostałego stanowi ogół przychodów z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej).

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W sytuacji Wnioskodawcy, w odniesieniu do Wynagrodzenia za IP mamy do czynienia z przychodem ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (art. 30ca ust. 7 pkt 2 Ustawy o PIT). Aby określić dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej konieczne jest ustalenie przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i pomniejszenie go o koszty związane z jego uzyskaniem. Zasadne zatem jest, aby w odpowiedni sposób przypisać dany koszt uzyskania przychodu do Wynagrodzenia za IP oraz Wynagrodzenia pozostałego.

Część z ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków można wprost przypisać do Wynagrodzenia za IP (tzn. koszty bezpośrednie). Koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu, to zdaniem Wnioskodawcy, w szczególności koszty nabycia urządzeń wykorzystywanych w sposób wyłączny do tworzenia oprogramowania komputerowego (komputery, urządzenia peryferyjne), koszty szkoleń, specjalistycznej literatury. Koszty te służą bezpośrednio wytworzeniu oprogramowania komputerowego do obsługi Urządzeń. W działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę nabycie odpowiedniego sprzętu jest warunkiem koniecznym napisania oprogramowania. Również koszty szkoleń i specjalistycznej literatury związanej z tworzonym programowaniem pozostaje w ścisłym związku z efektem działalności Wnioskodawcy tj. oprogramowaniem. Aby tworzyć najwyższej jakości oprogramowania odpowiadające wysokim oczekiwaniom rynku konieczne jest stałe poszerzanie wiedzy w zakresie programowanie i IT.

Istnieją jednak także takie wydatki, których przypisanie wprost do danego rodzaju przychodu nie jest możliwe (tzn. koszty pośrednie). Zdaniem Wnioskodawcy, będą to pozostałe koszty wymienione we wniosku, tj. w szczególności koszty leasingu samochodu, opłaty za Internet, telefon, materiały biurowe, koszty obsługi księgowej i prawnej. Koszty te związane są z ogółem działalności Wnioskodawcy, nie ma możliwości przyporządkowania ich ściśle do tworzonego przez Niego oprogramowania. Są to koszty związane z ogółem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Z tego też względu zasadnym jest posłużenie się proporcją przychodu. Zdaniem Wnioskodawcy, w takim stopniu, w jakim Wynagrodzenie za IP (przychód ze zbycia kwalifikowanych praw własności intelektualnej) pozostaje w ogólnym przychodzie z działalności gospodarczej (przychodzie z Wynagrodzenia za IP oraz przychodzie z Wynagrodzenia pozostałego zakładając, że ich suma stanowi ogólny przychód z działalności gospodarczej Wnioskodawcy), w takiej wysokości dany wydatek koszt pośredni (którego przypisanie wprost do danego rodzaju przychodu nie jest możliwe) będzie stanowił koszt podlegający odliczeniu od przychodu z Wynagrodzenia za IP.

Powyższy sposób przypisywania kosztów pośrednich wynika z odpowiedniego stosowania art. 22 ust. 3 ustawy o PIT, zgodnie z którym jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przywołany przepis odnosi się do przychodów, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz przychodów z innych źródeł, nic nie stoi jednak na przeszkodzie, aby posiłkować się z nim przy obliczaniu stosunku kosztów dotyczących przychodów z Wynagrodzenia za IP oraz Wynagrodzenia pozostałego.

Stanowisko takie w oparciu o Objaśnienia (por. str. 57 Objaśnień) zostało potwierdzone, np. w interpretacji indywidualnej z dnia 31 stycznia 2020 r., nr 0112-KDIL2-2.4011.32.2019.2.MM.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w celu określenia dochodu ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej konieczne jest pomniejszenie przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (Wynagrodzenie za IP) o:

• koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz

• koszty pośrednio związane z uzyskaniem przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w proporcji, o której mowa powyżej.

W efekcie Wnioskodawca otrzyma dochód ze zbycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (sprzedaży praw autorskich do oprogramowania komputerowego do obsługi Urządzeń).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 4

Podstawę opodatkowania w ramach ulgi IP BOX stanowi zgodnie z art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT, suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się natomiast jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Celem określenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej należy dochód określony w sposób opisany w pytaniu nr 3 pomnożyć o wskaźnik nexus skalkulowany w oparciu o art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Elementem kalkulacji wskaźnika nexus pozwalającego na określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są w szczególności koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo -rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Jednocześnie zgodnie z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. Przepis ten wskazuje przykładowy katalog kosztów, które jako nie związane bezpośrednio z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej nie powinny być brane pod uwagę przy kalkulacji wskaźnika nexus. Co istotne, metoda kwalifikacji kosztów do kalkulacji wskaźnika nexus nie ma znaczenia z punktu widzenia ogólnego traktowania kosztów podatkowych na gruncie Ustawy o PIT. Innymi słowy, koszty inne niż bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, wymienione przykładowo w art. 30ca ust. 5 Ustawy o PIT, które nie są uwzględniane w kalkulacji wskaźnika nexus, w dalszym ciągu mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu na zasadach ogólnych wynikających z Ustawy o PIT (por. str. 50 Objaśnień).

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztami bezpośrednio związanymi z wytworzeniem przez Niego oprogramowania komputerowego do obsługi Urządzeń (kwalifikowanego prawa własności intelektualnej) są koszty nabycia urządzeń wykorzystywanych w sposób wyłączny do tworzenia oprogramowania, koszty szkoleń, specjalistycznej literatury. Zdaniem Wnioskodawcy, koszy te powinny zostać wzięte pod uwagę dla potrzeb kalkulacji wskaźnika nexus na podstawie art. 30ca ust. 4 w wz. z ust. 5 ustawy o PIT, jako element wzoru oznaczony literą a.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty te w całości mogą zostać wliczone do kalkulacji wskaźnika nexus, gdyż są one wyłącznie związane z wytworzeniem oprogramowania komputerowego do obsługi Urządzeń, które stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Nie ma konieczności stosowania w tym zakresie żadnej proporcji przeciwnie jak ma to miejsce w przypadku ujmowania kosztów pośrednich w celu określania dochodu (por. pyt. nr 3). Konieczność stosowania proporcji zachodzi w przypadku określenia dochodu z tytułu zbycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, który w następnym kroku, po uwzględnieniu wskaźnika nexus, staje się kwalifikowanym dochodem ze zbycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej polegającemu preferencyjnemu opodatkowaniu w ramach ulgi IP BOX. W przypadku bowiem wydatków, których przypisanie wprost do danego rodzaju przychodu nie jest możliwe (tzn. koszty pośrednie uzyskania przychodu), zasadnym jest posłużenie się proporcją przychodu. Innymi słowy, w takim stopniu, w jakim przychód ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej pozostaje w przychodzie z prowadzonej działalności ogółem, w takiej wysokości dany koszt pośredni (którego przypisanie wprost do danego rodzaju przychodu nie jest możliwe) będzie stanowił koszt podlegający odliczeniu od przychodu ze sprzedaży kwalifikowanych praw IP (stanowisko takie zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 31 stycznia 2020 r., nr 0112-KDIL2-2.4011.32.2019.2.MM).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 5

Wynagrodzenie za IP po potrąceniu kosztów bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów oraz odpowiedniej części kosztów pośrednio związanych z uzyskaniem przychodu stanowić będzie dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego lub jego części (kwalifikowanego prawa własności intelektualnej). Dochód ten po uwzględnieniu wskaźnika nexus stanowi kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, do którego możliwe jest zastosowanie stawki 5% PIT pod warunkiem prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT.

Wnioskodawca będzie mógł zastosować preferencyjne opodatkowanie 5% PIT tzw. IP BOX w rozliczeniu za zakończony rok podatkowy. Przepisy nie przewidują możliwości uwzględnienia preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w ramach płatności zaliczek na podatek dochodowy uiszczanych w ciągu roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego dotyczące opodatkowania dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy poinformować, że na dzień wydania niniejszej interpretacji obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej