Temat interpretacji

Możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2019 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe w części dotyczącej wynagrodzenia wypłacanego podczas urlopu na poratowanie zdrowia, jest prawidłowe w pozostałej części.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 19 lutego 1990 r. Wnioskodawczyni jest zatrudniona nieprzerwanie w ramach stosunku pracy w publicznej szkole wyższej. Przez pierwszy rok jako stażysta, a następnie jako nauczyciel akademicki na stanowisku naukowo-dydaktycznym (w tym od dnia 1 stycznia 2015 r. na stanowisku naukowo-dydaktycznym profesora nadzwyczajnego, a na gruncie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce od 1 października 2019 r. na stanowisku badawczo-dydaktycznym profesora uczelni). W dniu 1 października 2018 r. weszła w życie nowa ustawa - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (PSWN), której art. 116 ust. 7 stanowi: Wykonywanie obowiązków nauczyciela akademickiego stanowi działalność twórczą o indywidualnym charakterze, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r poz. 1191 i 1293). Ponadto wraz z wprowadzeniem wskazanej ustawy wprowadzono zmiany w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, 1540, 1552 i 1629) dotyczące kosztów uzyskania przychodów wynikające m. in. z działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej (art. 22, ust. 9b). Wykonywanie obowiązków nauczyciela akademickiego (dotyczy to efektów pracy naukowej, dydaktycznej i organizacyjnej) w ramach stosunku pracy należy uznać za działalność twórczą o indywidualnym charakterze. Oznacza to (zgodnie z art. 116 ust. 7 Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce), że 100% wynagrodzenia nauczyciela akademickiego (pełne wynagrodzenie) wraz ze wszystkimi składnikami (tj. dodatkiem za staż pracy, funkcyjnym oraz zadaniowym), a także wynagrodzenie za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy (w tym z tytułu urlopu wypoczynkowego - art. 129 PSWN, urlopu na podratowanie zdrowia - art. 131 PSWN oraz zwolnienia lekarskiego) powinno być objęte zryczałtowanymi 50% kosztami uzyskania przychodów. Na taką interpretację wskazuje również stanowisko organu nadzoru nad działalnością uczelni (art. 426 ust. 1 pkt 1 PSWN) prezentowane przez Wiceprezesa Rady Ministrów - Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (MNiSW) p. Jarosława Gowina w piśmie z dnia 2 października 2018 r. (znak:DBF.WFSN.74.112.2018.HŻ) skierowanym do Ministra Finansów prof. Teresy Czerwińskiej, a także pismo z dnia 28 listopada 2018 r. (znak: DSW.WSP.6031.154.2018.1.MN) podsekretarza stanu w MNiSW p. Sebastiana Skuzy. Ponadto stanowisko to zostało potwierdzone w piśmie z 18 stycznia 2019 r. skierowanym do Ministra Finansów prof. Teresy Czerwińskiej przez Wiceprezesa Rady Ministrów - Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (MNiSW) p. Jarosława Gowina oraz w piśmie z dnia 15 lutego 2019 r. Podsekretarza Stanu p. Filipa Świtały (będące odpowiedzią w imieniu Ministra Finansów w przedmiotowej sprawie; DD3. 8223.31.2019). W wymienionych dokumentach MNiSW oraz Ministerstwo Finansów stoją na stanowisku, że do całości wynagrodzenia nauczyciela akademickiego (wraz ze wszystkimi składnikami) należy stosować 50% koszty uzyskania przychodów od momentu wejścia w życie nowej ustawy PSWN, tj. od 1 października 2018 r. Potwierdza to chociażby następujący fragment z pisma Podsekretarza Stanu p. Filipa Świtały Z postanowień art. 116 ust. 7 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.) wynika, że wykonywanie obowiązków nauczyciela akademickiego stanowi działalność twórczą o indywidualnym charakterze, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim. Mając zatem na względzie wyżej wymienione zasady przygotowania interpretacji, przepisy ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, w szczególności art. 115 (obowiązki nauczyciela akademickiego) i art. 116 ust. 7 (twórczy, indywidualny charakter całości pracy nauczyciela akademickiego w obszarze prawa autorskiego) są wystarczające do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z treścią art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy PIT, do całości wynagrodzenia nauczyciela akademickiego. Wnioskodawczyni wskazuje, że w 2018 r. naliczanie kosztów uzyskania przychodów na jej uczelni wynikało z obowiązujących uregulowań prawnych przed wprowadzeniem nowej ustawy PSWN. Zgodnie z wcześniejszymi przepisami podatkowymi szkoła wyższa mogła stosować wyższe 50% koszty uzyskania przychodów na podstawie corocznie składanej przez pracownika Deklaracji oraz Indywidualnej Karty Dokumentacji Czynności według określonych wzorów. Podstawowym obowiązkiem pracownika było podpisanie aneksu do umowy o pracę (określającego na podstawie uchwały Senatu z 1997 r. części wynagrodzenia za pracę o charakterze twórczym) pod koniec roku kalendarzowego obowiązującego w następnym roku podatkowym. Zgodnie z nim wynagrodzenie pracownika naukowo-dydaktycznego (również Wnioskodawczyni) składało się z: 1) wynagrodzenia z tytułu chronionego prawem autorskim wyników badań naukowych niezbędnych do prowadzenia procesu dydaktycznego (35% wynagrodzenia zasadniczego), 2) wynagrodzenia z tytułu chronionego prawem autorskim przygotowania i wygłoszenia wykładów oraz opracowania programów zajęć dydaktycznych (49,58% wynagrodzenia zasadniczego), 3) pozostałej części wynagrodzenia zasadniczego za pracę dydaktyczną i organizacyjną nie objętą ochroną wynikającą z prawa autorskiego. Biorąc to pod uwagę wyższe koszty uzyskania przychodów były stosowane do 84,58% wynagrodzenia zasadniczego każdego pracownika naukowo - dydaktycznego obejmującego tylko płacę zasadniczą wynikającą z umowy o pracę oraz wynagrodzenia za godziny nadliczbowe. W przypadku pozostałych elementów wynagrodzeń nie. Przepisy te miały również zastosowanie po wejściu nowej ustawy PSWN, tj. od 1 października 2018 r., pomimo wprowadzonych istotnych zmian. Pracodawca wystawił Wnioskodawczyni również w lutym PIT-11 będący podstawą składania zeznań rocznych według obowiązujących wcześniej uregulowań prawnych. Chcąc złożyć zeznanie podatkowe prawidłowo wypełnione Wnioskodawczyni przekazała w dniu 28 marca 2019 r. do Rektoratu pismo z wnioskiem o korektę deklaracji PIT-11 za 2018 r. W otrzymanej odpowiedzi doradca podatkowy stwierdził, że deklaracje podatkowe PIT-11 służą do odzwierciedlenia zaistniałego w trakcie roku podatkowego stanu faktycznego. W informacji PIT-11 za dany rok podatkowy płatnik winien wykazać między innymi takie kwoty pobranych zaliczek, które odzwierciedlają jego działania jako płatnika, tzn. kwoty faktycznie pobrane w tym roku podatkowym. Dlatego też Wnioskodawczyni nie otrzymała skorygowanej wersji deklaracji PIT-11. Natomiast stwierdzono, że Wnioskodawczyni jako podatnik może sama dokonać korekty zgodnie z obowiązującymi przepisami nawet wówczas, gdy nie będzie zgodności pomiędzy danymi umieszczonymi w rozliczeniu podatkowym i deklaracji PIT-11. Ostatecznie w złożonym rozliczeniu podatkowym za 2018 r. wykazała koszty uzyskania przychodu zgodnie z deklaracją PIT-11.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy biorąc pod uwagę opis zdarzenia przeszłego, można przyjąć, że Wnioskodawczyni miała prawo do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w stosunku do swojego pełnego wynagrodzenia otrzymywanego w ramach stosunku pracy za ostatnie 3 miesiące roku podatkowego, tj. od 1 października 2018 r. (tj. uwzględniającego dodatek za staż pracy, funkcyjny oraz zadaniowy, a także wynagrodzenie za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy, w tym z tytułu urlopu wypoczynkowego)?
2. Czy Wnioskodawczyni miała prawo do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów za ostatnie trzy miesiące 2018 r., tj. od października, w stosunku do wynagrodzenia za kierownictwo studiów podyplomowych, jeśli pełnienie tej funkcji realizowane było w ramach stosunku pracy z uczelnią, a nie wynikało z dodatkowej umowy cywilno-prawnej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, pracując jako nauczyciel akademicki, zatrudniony w grupie pracowników badawczo - dydaktycznych, na stanowisku profesora uczelni, miała prawo zastosować do całości przychodów ze stosunku pracy 50% kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 116 ust. 7 ustawy PSWN oraz art. 22 ust. 9b pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od momentu wejścia nowych uregulowań prawnych, tj. od 1 października 2018 r. Dotyczyło to wszystkich składników jej wynagrodzenia, również takich jak: dodatek za staż pracy, dodatek funkcyjny, dodatek zadaniowy, wynagrodzenie za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy, w tym z tytułu urlopu wypoczynkowego, urlopu dla podratowania zdrowia oraz zwolnienia lekarskiego. Wnioskodawczyni uważa, że miała też prawo do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzenia za kierownictwo studiów podyplomowych, gdyż funkcja ta pełniona była w ramach umowy o pracę, a nie w ramach dodatkowej umowy cywilno - prawnej. Przy tym przy ustalaniu podstawy opodatkowania powinna przychody pomniejszyć o potrącone przez płatnika składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i chorobowe zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe w części dotyczącej wynagrodzenia wypłacanego podczas urlopu na poratowanie zdrowia, jest prawidłowe w pozostałej części.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy przysługuje co do zasady zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

W takim przypadku koszty uzyskania przychodu ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że: koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 22 ust. 9a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 9b tej ustawy: przepis ust. 9 pkt 3 stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu:

1. działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa;
2. działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki i instrumentalistyki;
3. produkcji audialnej i audiowizualnej;
4. działalności publicystycznej;
5. działalności muzealniczej w dziedzinie wystawienniczej, naukowej, popularyzatorskiej, edukacyjnej oraz wydawniczej;
6. działalności konserwatorskiej;
7. prawa zależnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191, 1293, 1669, 2445 i 2339), do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia;
8. działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej.

Powyższa regulacja tworzy zamknięty katalog działalności twórczych, do których można stosować 50% koszty uzyskania przychodów.

W świetle art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Jak stanowi art. 22 ust. 10a tej ustawy: przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a.

Należy jednocześnie podkreślić, że mimo zmian w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w części dotyczącej podniesienia o 100% limitu stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów (do 85.528 zł rocznie) oraz wskazania dziedzin o charakterze twórczym objętych 50% kosztami, zmianie nie uległa jednak generalna zasada, że 50% koszty mogą być stosowane wyłącznie do przychodów autorów uzyskanych z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni od dnia 19 lutego 1990 r. jest zatrudniona nieprzerwanie w ramach stosunku pracy w publicznej szkole wyższej. Przez pierwszy rok jako stażysta, a następnie jako nauczyciel akademicki na stanowisku naukowo-dydaktycznym (w tym od dnia 1 stycznia 2015 r. na stanowisku naukowo-dydaktycznym profesora nadzwyczajnego, a na gruncie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce od 1 października 2019 r. na stanowisku badawczo-dydaktycznym profesora uczelni). W dniu 1 października 2018 r. weszła w życie nowa ustawa - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (PSWN), której art. 116 ust. 7 stanowi: Wykonywanie obowiązków nauczyciela akademickiego stanowi działalność twórczą o indywidualnym charakterze, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r poz. 1191 i 1293). Ponadto wraz z wprowadzeniem wskazanej ustawy wprowadzono zmiany w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, 1540, 1552 i 1629) dotyczące kosztów uzyskania przychodów wynikające m. in. z działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej (art. 22, ust. 9b). Wykonywanie obowiązków nauczyciela akademickiego (dotyczy to efektów pracy naukowej, dydaktycznej i organizacyjnej) w ramach stosunku pracy należy uznać za działalność twórczą o indywidualnym charakterze. Wnioskodawczyni wskazuje, że w 2018 r. naliczanie kosztów uzyskania przychodów na jej uczelni wynikało z obowiązujących uregulowań prawnych przed wprowadzeniem nowej ustawy PSWN. Zgodnie z wcześniejszymi przepisami podatkowymi szkoła wyższa mogła stosować wyższe 50% koszty uzyskania przychodów na podstawie corocznie składanej przez pracownika Deklaracji oraz Indywidualnej Karty Dokumentacji Czynności według określonych wzorów. Podstawowym obowiązkiem pracownika było podpisanie aneksu do umowy o pracę (określającego na podstawie uchwały Senatu z 1997 r. części wynagrodzenia za pracę o charakterze twórczym) pod koniec roku kalendarzowego obowiązującego w następnym roku podatkowym. Zgodnie z nim wynagrodzenie pracownika naukowo-dydaktycznego (również Wnioskodawczyni) składało się z: 1) wynagrodzenia z tytułu chronionego prawem autorskim wyników badań naukowych niezbędnych do prowadzenia procesu dydaktycznego (35% wynagrodzenia zasadniczego), 2) wynagrodzenia z tytułu chronionego prawem autorskim przygotowania i wygłoszenia wykładów oraz opracowania programów zajęć dydaktycznych (49,58% wynagrodzenia zasadniczego), 3) pozostałej części wynagrodzenia zasadniczego za pracę dydaktyczną i organizacyjną nie objętą ochroną wynikającą z prawa autorskiego. Biorąc to pod uwagę wyższe koszty uzyskania przychodów były stosowane do 84,58% wynagrodzenia zasadniczego każdego pracownika naukowo - dydaktycznego obejmującego tylko płacę zasadniczą wynikającą z umowy o pracę oraz wynagrodzenia za godziny nadliczbowe. W przypadku pozostałych elementów wynagrodzeń nie. Przepisy te miały również zastosowanie po wejściu nowej ustawy PSWN, tj. od 1 października 2018 r., pomimo wprowadzonych istotnych zmian. Pracodawca wystawił Wnioskodawczyni również w lutym PIT-11 będący podstawą składania zeznań rocznych według obowiązujących wcześniej uregulowań prawnych. Chcąc złożyć zeznanie podatkowe prawidłowo wypełnione Wnioskodawczyni przekazała w dniu 28 marca 2019 r. do Rektoratu pismo z wnioskiem o korektę deklaracji PIT-11 za 2018 r. W otrzymanej odpowiedzi doradca podatkowy stwierdził, że deklaracje podatkowe PIT-11 służą do odzwierciedlenia zaistniałego w trakcie roku podatkowego stanu faktycznego. W informacji PIT-11 za dany rok podatkowy płatnik winien wykazać między innymi takie kwoty pobranych zaliczek, które odzwierciedlają jego działania jako płatnika, tzn. kwoty faktycznie pobrane w tym roku podatkowym. Dlatego też Wnioskodawczyni nie otrzymała skorygowanej wersji deklaracji PIT-11. Natomiast stwierdzono, że Wnioskodawczyni jako podatnik może sama dokonać korekty zgodnie z obowiązującymi przepisami nawet wówczas, gdy nie będzie zgodności pomiędzy danymi umieszczonymi w rozliczeniu podatkowym i deklaracji PIT-11. Ostatecznie w złożonym rozliczeniu podatkowym za 2018 r. wykazała koszty uzyskania przychodu zgodnie z deklaracją PIT-11.

Wobec powyższego opisu należy przytoczyć treść art. 116 ust. 7 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85 z późn. zm.), zgodnie z którym: wykonywanie obowiązków nauczyciela akademickiego stanowi działalność twórczą o indywidualnym charakterze, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231).

Z postanowień ww. regulacji wynika, że wykonywanie obowiązków nauczyciela akademickiego stanowi działalność twórczą o indywidualnym charakterze, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Powyższy przepis literalnie wskazuje, że praca nauczyciela akademickiego ma twórczy, indywidualny charakter, a ustawowy zakres obowiązków nauczycieli akademickich wymaga podejmowania we wszystkich obszarach aktywności zawodowej (całość wykonywanych obowiązków nauczyciela akademickiego) działalności twórczej (utwór) w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie natomiast z art. 115 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: do podstawowych obowiązków nauczyciela akademickiego będącego pracownikiem:

1. dydaktycznym należy kształcenie i wychowywanie studentów lub uczestniczenie w kształceniu doktorantów;
2. badawczym należy prowadzenie działalności naukowej lub uczestniczenie w kształceniu doktorantów;
3. badawczo-dydaktycznym należy prowadzenie działalności naukowej, kształcenie i wychowywanie studentów lub uczestniczenie w kształceniu doktorantów.

W myśl art. 128 ust. 1 ww. ustawy: nauczyciel akademicki, z wyjątkiem rektora, podlega ocenie okresowej, w szczególności w zakresie wykonywania obowiązków, o których mowa w art. 115, oraz przestrzegania przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a także o własności przemysłowej. Ocena okresowa może być pozytywna albo negatywna.

Stosownie do art. 136 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce wynagrodzenie pracownika uczelni publicznej składa się z:

1. wynagrodzenia zasadniczego,
2. dodatku za staż pracy

• które stanowią stałe składniki wynagrodzenia.

W myśl art. 136 ust. 2 ww. ustawy pracownik uczelni publicznej może otrzymywać:

1. dodatek funkcyjny,
2. dodatek zadaniowy,
3. wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe albo godziny nadliczbowe,
4. dodatek za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych,
5. premię - w przypadku pracownika niebędącego nauczycielem akademickim,
6. inne dodatki, jeżeli zostały określone w zakładowym układzie zbiorowym pracy albo regulaminie wynagradzania

- które stanowią zmienne składniki wynagrodzenia.

Na podstawie art. 130 ww. ustawy: rektor może udzielić nauczycielowi akademickiemu:

1. posiadającemu co najmniej stopień doktora, w okresie 7 lat zatrudnienia w danej uczelni płatnych urlopów naukowych w łącznym wymiarze nieprzekraczającym roku w celu przeprowadzenia badań;
2. przygotowującemu rozprawę doktorską płatnego urlopu naukowego w wymiarze nieprzekraczającym 3 miesięcy;
3. płatnego urlopu w celu odbycia za granicą kształcenia, stażu naukowego albo dydaktycznego, uczestnictwa w konferencji albo uczestnictwa we wspólnych badaniach naukowych prowadzonych z podmiotem zagranicznym na podstawie umowy o współpracy naukowej;
4. płatnego urlopu w celu uczestnictwa we wspólnych badaniach naukowych prowadzonych z Centrum lub instytutem .

W myśl art. 131 ust. 1 ww. ustawy: nauczycielowi akademickiemu, który nie ukończył 65. roku życia, zatrudnionemu w pełnym wymiarze czasu pracy, po co najmniej 10 latach zatrudnienia w uczelni przysługuje prawo do płatnego urlopu dla poratowania zdrowia.

Stosownie do art. 135 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy: nauczycielowi akademickiemu przysługuje w okresie urlopu wypoczynkowego wynagrodzenie, jakie otrzymywałby, gdyby w tym czasie pracował. Zmienne składniki wynagrodzenia są obliczane na podstawie jego średniego wynagrodzenia z okresu 12 miesięcy poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu. Jeżeli zatrudnienie trwało krócej, średnie wynagrodzenie oblicza się z całego okresu zatrudnienia z uwzględnieniem stawek wynagrodzenia obowiązujących na dzień rozpoczęcia urlopu. Wynagrodzenie za czas płatnych urlopów, o których mowa w art. 130 i art. 131 ust. 1, oblicza się jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy.

Na podstawie art. 141 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: pracownikowi uczelni publicznej przysługuje prawo do nagrody jubileuszowej z tytułu wieloletniej pracy w wysokości:

1. 75% wynagrodzenia miesięcznego za 20 lat pracy;
2. 100% wynagrodzenia miesięcznego za 25 lat pracy;
3. 150% wynagrodzenia miesięcznego za 30 lat pracy;
4. 200% wynagrodzenia miesięcznego za 35 lat pracy;
5. 300% wynagrodzenia miesięcznego za 40 lat pracy;
6. 400% wynagrodzenia miesięcznego za 45 lat pracy.

W myśl art. 143 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: pracownikowi uczelni publicznej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie roczne na zasadach określonych w przepisach o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym pracowników jednostek sfery budżetowej.

Nauczyciele akademiccy oraz pracownicy niebędący nauczycielami akademickimi mogą otrzymać za osiągnięcia w pracy zawodowej nagrody rektora (art. 145 ust. 1 tej ustawy).

Przepis art. 146 ust. 1 tej ustawy stanowi z kolei, że: nauczycielowi akademickiemu przechodzącemu na emeryturę albo rentę z tytułu niezdolności do pracy przysługuje prawo do jednorazowej odprawy w uczelni stanowiącej jego podstawowe miejsce pracy, w wysokości 300% wynagrodzenia zasadniczego otrzymanego za ostatni pełny miesiąc zatrudnienia.

Stosownie natomiast do art. 184 ust. 1 ww. ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: promotorowi: promotorowi pomocniczemu i recenzentowi w postępowaniu w sprawie nadania stopnia doktora, stopnia doktora habilitowanego lub tytułu profesora oraz członkowi komisji habilitacyjnej przysługuje jednorazowe wynagrodzenie.

Zgodnie z art. 129 ust. 1 ww. ustawy: nauczycielowi akademickiemu przysługuje prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze 36 dni roboczych w roku.

W przypadku niewykorzystania urlopu wypoczynkowego z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy, nauczycielowi akademickiemu przysługuje ekwiwalent pieniężny za okres niewykorzystanego urlopu (art. 129 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 138 ust. 1 tej ustawy: dodatek za staż pracy przysługuje w wysokości 1% wynagrodzenia zasadniczego za każdy rok zatrudnienia. Dodatek jest wypłacany w okresach miesięcznych, poczynając od czwartego roku zatrudnienia, z tym że wysokość tego dodatku nie może przekroczyć 20% wynagrodzenia zasadniczego.

Dodatek funkcyjny przysługuje z tytułu kierowania zespołem, w skład którego wchodzi nie mniej niż 5 osób, w tym osoba kierująca. Wysokość dodatku funkcyjnego nie może przekroczyć 67% wynagrodzenia profesora i jest uzależniona od liczby członków zespołu oraz stopnia złożoności zadań (art. 138 ust. 2 ww. ustawy).

Natomiast na podstawie art. 138 ust. 3 ww. ustawy: dodatek zadaniowy może być przyznany z tytułu czasowego zwiększenia obowiązków służbowych lub czasowego powierzenia dodatkowych zadań albo ze względu na charakter pracy lub warunki jej wykonywania. Wysokość dodatku zadaniowego nie może przekroczyć 80% sumy wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego pracownika.

Z kolei art. 138 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że: dodatek funkcyjny i dodatek zadaniowy przysługuje w czasie usprawiedliwionej nieobecności w pracy, nie dłużej jednak niż przez okres 3 miesięcy.

Ponadto zgodnie z art. 144 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: dla pracowników uczelni publicznej dokonuje się odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w wysokości 6,5% planowanych przez uczelnię w roku poprzednim rocznych wynagrodzeń osobowych. Wysokość odpisu może być zmniejszona po uzgodnieniu ze związkami zawodowymi działającymi w uczelni.

Powyższe przepisy wraz z regulacjami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dają Wnioskodawczyni możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do wskazanych we wniosku składników wynagrodzenia takich jak: dodatek za staż pracy, funkcyjny oraz zadaniowy, a także wynagrodzenie za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy, w tym z tytułu urlopu wypoczynkowego i zwolnienia lekarskiego, otrzymywanych w związku z zatrudnieniem na podstawie umowy o pracę, jednakże z wyjątkiem wynagrodzenia otrzymywanego podczas urlopu na poratowanie zdrowia.

Zauważyć bowiem należy, że z postanowień art. 131 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce wynika, że urlopu dla poratowania zdrowia udziela się w celu przeprowadzenia zaleconego leczenia, jeżeli stan zdrowia wymaga powstrzymania się od pracy. W związku z tym jest to wynagrodzenie należne za okres, w którym Wnioskodawczyni nie wykonuje obowiązków nauczyciela akademickiego, a powstrzymuje się od pracy, tj. nie wykonuje działalności twórczej o indywidualnym charakterze, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wskazać należy, że na mocy art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 3 lipca 2018 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1669), art. 116 ust. 7 powołanej ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce wszedł w życie z dniem 31 sierpnia 2018 r. Wobec tego 50% koszty uzyskania przychodu do wynagrodzenia nauczyciela akademickiego mogą mieć zastosowanie do przychodów otrzymanych (postawionych do dyspozycji) od dnia 31 sierpnia 2018 r.

Zatem mając na względzie przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni będzie mogła 50% koszty uzyskania przychodów zastosować do otrzymanych od 1 października 2018 r., w ramach stosunku pracy, takich składników wynagrodzenia jak dodatek za staż pracy, funkcyjny, zadaniowy oraz za kierownictwo studiów podyplomowych, a także wynagrodzenia za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy, w tym z tytułu urlopu wypoczynkowego i zwolnienia lekarskiego. Natomiast 50% koszty uzyskania przychodu Wnioskodawczyni nie będzie mogła zastosować do wynagrodzenia otrzymanego podczas urlopu na poratowanie zdrowia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego xxx, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej