Możliwość opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (IP Box).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 września 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 1 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej możliwości opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (IP Box). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 listopada 2022 r. (data wpływu 15 listopada 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca od … prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem.

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „Ustawa PIT”) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W okresie od … 2020 r. – … 2021 r. Wnioskodawca wykonywał zlecenia dla …. Projekt to …. …. Aplikacja …. Zadaniem Wnioskodawcy było ….

W okresie od … 2021 r. – … 2021 r. Wnioskodawca wykonywał zlecenie dla … .

Wnioskodawca świadczył usługi programistyczne w projekcie o nazwie … .

Oba powyższe projekty Wnioskodawca prowadził samodzielnie.

Efekty prac Wnioskodawcy były odrębnymi programami komputerowymi, które podlegały ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: „ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych”). Wnioskodawcy przysługiwały do nich osobiste i majątkowe prawa autorskie.

W ramach umów z powyższymi kontrahentami, Wnioskodawca przenosił na nich całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymywał wynagrodzenie.

Faktury wystawiane przez Wnioskodawcę nie wyodrębniały wynagrodzenia z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich do poszczególnych efektów prac na zleceniodawców ze względu na zapisy umowne, stanowiące, iż wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych zawierało się w wynagrodzeniu za usługę programistyczną.

Zgodnie z ww. umowami w przypadku, jeżeli w wyniku świadczenia przez Wnioskodawcę usług na rzecz zleceniodawcy, efektem prac był utwór podlegający ochronie prawnoautorskiej (program komputerowy). Wnioskodawca przenosił na zleceniodawcę wszelkie prawa majątkowe, w tym całość autorskich praw majątkowych, do tego utworu i jego elementów składowych, a zleceniodawca prawa te przyjmował. Dla skuteczności przeniesienia praw, zgodnie ze zdaniem poprzednim, nie było konieczne składanie jakiegokolwiek dodatkowego oświadczenia. Każdorazowo przenoszone były autorskie prawa majątkowe do utworu i jego elementów składowych na wszystkich znanych w dniu przeniesienia polach eksploatacji, m.in. wszystkich polach eksploatacji wskazanych w art. 50 i art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca na podstawie prowadzonej ewidencji czasu pracy był w stanie określić, jaka część wynagrodzenia była Mu należna za przeniesienie praw autorskich.

Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2021 r. poz. 706 ze zm.).

W ramach opisanej działalności Wnioskodawca nie prowadził badań naukowych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonywał w Polsce prace programistyczne na rzecz zleceniodawców, prowadzące do powstania innowacyjnych, indywidualnych rozwiązań, obsługujących dedykowane obszary działalności. Podczas pracy na rzecz firmy …, Wnioskodawca wykonał nowe oprogramowanie.

W zleceniu na rzecz firmy …, Wnioskodawca … .

Podsumowując powyższe, Wnioskodawca tworzył nowe programy komputerowe niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy, na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

W wyniku tworzenia oprogramowania, tworzone były nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstało nowe prawo własności intelektualnej. W wyniku podjętych przez Wnioskodawcę czynności powstały odrębne utwory (tj. nowe kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci nowych autorskich praw do programów komputerowych), podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca wykonując czynności w zakresie tworzenia oprogramowania komputerowego ponosił ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Co do zasady odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie przez Wnioskodawcę czynności ponosił zleceniodawca Wnioskodawcy, Wnioskodawca odpowiadał natomiast przed zleceniodawcą za rezultaty swoich prac. Zlecone Wnioskodawcy czynności nie były wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecających czynności.

Wnioskodawca samodzielnie prowadził prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (dalej: „ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce”), obejmujące działalność o charakterze twórczym podejmowaną w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu oprogramowania miały charakter twórczy, ponieważ służyły tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leżała po stronie Wnioskodawcy. Prace realizowane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności były ukierunkowane na tworzenie nowych, innowacyjnych produktów informatycznych, które można uznać za utwory – autorskie programy komputerowe.

Stworzenie Oprogramowania wymagało połączenia specjalistycznej wiedzy z różnych dziedzin, w których programy tworzone przez Wnioskodawcę znajdowały zastosowanie. W ramach podejmowanych prac, Wnioskodawca realizował zadania mające na celu zdobycie i wykorzystanie wiedzy oraz umiejętności w celu opracowania ulepszeń produktów i usług lub całkiem nowych rozwiązań (prace rozwojowe).

Prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmowały wykorzystywanie zdobytej przez Niego wiedzy i umiejętności w zakresie sprzętu, narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zamiennych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów i usług. Działalność Wnioskodawcy przyczyniła się do tworzenia, rozwoju i ulepszania oprogramowania, przy wykorzystaniu wiedzy z zakresu szeroko pojętego wytwarzania oprogramowania.

Prace Wnioskodawcy nad oprogramowaniem miały charakter systematyczny, ponieważ nie miały charakteru jednorazowego, lecz były prowadzone w sposób zorganizowany, z przyjęciem określonych do osiągnięcia celów, harmonogramów i zasobów.

Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w objaśnieniach Ministra Finansów wydanych do przepisów o IP BOX oraz o uldze badawczo-rozwojowej, słowo „systematycznie” odnosi się do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. W przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca dążąc do spełnienia celu w postaci stworzenia oprogramowania, działał zgodnie z przyjętym harmonogramem prac. Podejmowane przez Wnioskodawcę działania odbywały się w sposób systematyczny, zgodnie z góry przyjętym planem. Wnioskodawca trzymał się wcześniej ustalonych schematów działania. W czasie wytwarzania oprogramowania podejmował On prace przebiegające w sposób przemyślany i zorganizowany.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca ponosił szereg różnego rodzaju wydatków. Wspomnieć należy o tych najbardziej kluczowych, jak:

-koszt samochodu (raty leasingowe oraz koszty eksploatacyjne) – koszt ten był niezbędny, aby przykładowo Wnioskodawca mógł dotrzeć na spotkania, które odbywały się w siedzibie kontrahenta lub w celu dotarcia do specjalistycznych sklepów po to, aby zakupić niezbędny sprzęt do wykonania zlecenia;

-koszt usług księgowych – pozwalał na wyszczególnienie koniecznej ewidencji na potrzeby skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatkowej (dalej: „IP Box”). Koszt ten był nieodzowny, jeśli wytwarzane oprogramowanie miało być wykonywane zgodnie z zasadami lege artis. Ponadto Wnioskodawca, dzięki prowadzeniu księgowości przez specjalistów w tej dziedzinie, miał więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekładało się na czas i jakość tworzonego programu komputerowego. Co istotne, posiadanie fachowej księgowości było niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej za względu na bardzo skomplikowane przepisy podatkowe i Wnioskodawca traktował ten koszt jako stały element wykonywanej przez siebie działalności gospodarczej.

-koszt usług telekomunikacyjnych – abonament telefoniczny oraz koszt internetu umożliwiały konsultację z kontrahentami, co służyło personalizacji tworzonych programów komputerowych, dostosowaniu ich do indywidualnych potrzeb klienta i jego oczekiwań. Z tego powodu należało uznać owe wydatki za koszty związane z tworzeniem programów komputerowych.

Wszystkie powyższe wydatki były ponoszone w celu prowadzenia przez Wnioskodawcę konkretnych prac rozwojowych. Wnioskodawca na podstawie prowadzonej ewidencji był w stanie podać wartość danego wydatku przypadającego na działalność rozwojową. Tym samym, koszty te były ponoszone w celu prowadzenia działalności, która obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, której efektem jest wytworzenie oprogramowania wskazanego we wniosku.

Wnioskodawca przyporządkowywał poszczególne wydatki do działań, które traktował jako konkretne prace rozwojowe według kryterium adekwatnego przyczynienia się danego kosztu do prowadzenia prac rozwojowych nad danym kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Wnioskodawca prowadził na bieżąco odrębnie od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję, o której mowa w art. 30cb Ustawy PIT. Prowadzona ewidencja umożliwiała ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Wnioskodawca w zeznaniu rocznym za 2021 r. rozliczył dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego w ramach realizacji opisanych zleceń z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% - IP BOX.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że działalność w okresie objętym wnioskiem nie obejmowała innych prac aniżeli prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 i ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W odniesieniu do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności polegającej na tworzeniu programów komputerowych wyjaśnia, że:

·całość Jego działalności w okresie objętym wnioskiem polegała na tworzeniu programów komputerowych. W opisie stanu faktycznego wymienił dwa projekty, nad którymi pracował w okresie objętym wnioskiem. Były to jedyne projekty nad którymi pracował. Poza nimi nie wykonywał żadnych innych prac.

Dlatego Wnioskodawca potwierdza, że całość Jego działalności w okresie objętym wnioskiem polegała na tworzeniu programów komputerowych. Pytanie nr 1 dotyczy zatem całej działalności Wnioskodawcy.

Pytanie nr 1 odnosi się wyłącznie do tworzenia przez Wnioskodawcę nowych programów komputerowych. Wnioskodawca nie ulepszał/nie rozwijał żadnego istniejącego oprogramowania.

Wnioskodawca w latach 2020 – 2021 rozliczał się w formie podatku liniowego.

Wnioskodawca osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa do własności intelektualnej, czyli autorskiego prawa do programu komputerowego. Sposób ustalania wartości tego prawa został opisany we wniosku.

W związku z prowadzeniem ewidencji IP Box, Wnioskodawca informuje, że:

·była to ewidencja, o której mowa w art. 30cb ust. 2 Ustawy PIT;

·powyższą ewidencję prowadzi od początku obowiązywania ulgi IP Box, czyli od 1 stycznia 2019 r.;

·powyższą ewidencję prowadzi na bieżąco;

·powyższą ewidencję prowadzi od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 Ustawy PIT w 2019 r.;

·prowadzona ewidencja jest odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów;

·w prowadzonej ewidencji wyodrębnia osobno każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

·prowadzona ewidencja pozwalała na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodów, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

·prowadzona ewidencja pozwalała na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 Ustawy PIT, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

W odniesieniu do kosztów, Wnioskodawca wskazuje, że:

·umowa leasingu na samochód osobowy została zawarta w ramach Jego działalności … r. Był to leasing operacyjny zgodny z art. 23b Ustawy PIT. Umowa dotyczyła samochodu osobowego;

·Jego działalność w latach 2020 – 2021 polegała w 100% na tworzeniu programów komputerowych. Nie wykonywał On innej działalności, dlatego całość opłat leasingowych, stanowiących koszt uzyskania przychodów uwzględnił we współczynniku Nexus.

Pytania

1.Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych przedstawiona w opisanym stanie faktycznym stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 1 w zw. z art. 5a pkt 38 Ustawy PIT?

2.Czy w opisanym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca może rozliczyć dochód uzyskany w 2020 r. i 2021 r. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskie prawo do programu komputerowego) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%?

3.Czy ustalając wskaźnik Nexus, Wnioskodawca miał prawo do uwzględniania kosztów, opisanych w niniejszym wniosku do litery „a” wskaźnika Nexus?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, podejmowana przez Niego działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych w opisany we wniosku sposób wypełniała definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu przepisów Ustawy PIT, a to z poniższych względów.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 Ustawy PIT i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z kolei badania naukowe (badania podstawowe i badania aplikacyjne) oraz prace rozwojowe winny być zgodnie z art. 5a pkt 39 i 40 Ustawy PIT, rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl tych przepisów:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, we wskazanym w opisie stanu faktycznego okresie prowadził On działalność badawczo-rozwojową, gdyż prowadził prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 Ustawy PIT.

Po pierwsze, prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu oprogramowania miały charakter twórczy, ponieważ służyły tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leżała wyłącznie po stronie Wnioskodawcy. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę stanowiło oryginalny wytwór Jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego.

Po drugie, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmowały wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Po trzecie, prace nad oprogramowaniem miały charakter systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), z nastawieniem na rozwój i ulepszanie oprogramowania w przyszłości.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie opisanego stanu faktycznego, Wnioskodawca mógł rozliczyć dochód uzyskany w 2021 r. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskie prawo do programu komputerowego) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnił On wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 Ustawy PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Z kolei zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego – podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Przedmiotowe programy komputerowe opisane we wniosku podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2019 r., pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko, lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje więc również jego funkcje składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

Reasumując, wytworzone przez Wnioskodawcę programy komputerowe – kody źródłowe, stanowią zatem program komputerowy, który znajduje się w katalogu kwalifikowanych praw autorskich IP.

Zdaniem Wnioskodawcy, przenoszenie autorskich majątkowych praw do oprogramowania lub jego części w ramach współpracy ze zleceniodawcami i uzyskiwanie przez Niego dochodu z tego tytułu kwalifikowało i kwalifikuje Go do skorzystania z ulgi IP BOX.

Wnioskodawca przenosił na danego zleceniodawcę całość majątkowych praw autorskich do oprogramowania wytwarzanego w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej, otrzymywał wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem – w ocenie Wnioskodawcy – osiągał kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 Ustawy PIT.

Stanowisko Wnioskodawcy odnosi się również do dochodów z 2020 r. z tym, że Wnioskodawca w tym przypadku ma prawo do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% (IP Box) poprzez korektę zeznania PIT-36L za 2020 r.

Ad 3

Zdaniem Wnioskodawcy, ustalając wskaźnik Nexus, miał On prawo do uwzględniania wszystkich kosztów, opisanych w niniejszym wniosku do litery „a” wskaźnika.

Ustawodawca w art. 30ca ust. 4 Ustawy PIT, wskazuje, ze podatnik chcący skorzystać z preferencyjnej stawki podatkowej, zobowiązany jest obliczyć tzw. wskaźnik Nexus. Jedną ze składowych mających zastosowanie w przedmiotowym wskaźników, są koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Zastrzeżono przy tym, że nie wszystkie koszty uznać można za kwalifikowane. Nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wartość odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. Ustawodawca posłużył się tu katalogiem otwartym takich kosztów. Jednak, wykładnia tego przepisu powinna prowadzić do uznania, że mowa tu o tzw. kosztach pasywnych i to w części finansowej oraz takich, które dotyczą miejsca powstawania prawa własności intelektualnej.

Głównymi kosztami Wnioskodawcy w prowadzonej działalności są koszty bezpośrednio związane z działalnością polegającą na realizacji praw autorskich opisanych szeroko w stanie faktycznym, tj.:

·koszt samochodu (raty leasingowe oraz koszty eksploatacyjne) – koszt ten był niezbędny, aby przykładowo Wnioskodawca mógł dotrzeć na spotkania, które odbywały się w siedzibie kontrahenta lub w celu dotarcia do specjalistycznych sklepów po to, aby zakupić niezbędny sprzęt do wykonania zlecenia;

·koszt usług księgowych – pozwalał na wyszczególnienie koniecznej ewidencji na potrzeby skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatkowej (ulga IP Box). Koszt ten był nieodzowny, jeśli wytwarzane oprogramowanie miało być wykonywane zgodnie z zasadami lege artis. Ponadto Wnioskodawca, dzięki prowadzeniu księgowości przez specjalistów w tej dziedzinie, miał więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekładało się na czas i jakość tworzonego programu komputerowego. Co istotne, posiadanie fachowej księgowości było niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej za względu na bardzo skomplikowane przepisy podatkowe i Wnioskodawca traktował ten koszt jako stały element wykonywanej przez siebie działalności gospodarczej;

·koszt usług telekomunikacyjnych – abonament telefoniczny oraz koszt internetu umożliwiały konsultację z kontrahentami, co służyło personalizacji tworzonych programów komputerowych, dostosowaniu ich do indywidualnych potrzeb klienta i jego oczekiwań. Z tego powodu należało uznać owe wydatki za koszty związane z tworzeniem programów komputerowych.

Wyżej opisane koszty uznać więc należy za koszty bezpośrednie, a więc takie, których wartość powinna zostać zaliczona przy obliczaniu wskaźników Nexus.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze. zm.):

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą:

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy:

Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2022 r. poz. 574 ze zm.):

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy prowadzi Pan działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazaną w art. 5a pkt 38 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań: planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości.

Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ww. ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 ww. ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku i jego uzupełnieniu opis sprawy oraz cytowane przepisy prawa, należy stwierdzić, że przedstawione działania polegające na tworzeniu przez Pana oprogramowania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Pana z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy:

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Artykuł 30ca ust. 6 tej ustawy stanowi:

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

W powołanym przepisie ustawodawca wskazuje zamknięty katalog tytułów, z jakich może być osiągany dochód uznawany za uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wśród nich wymienił sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (pkt 2) oraz uwzględnienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi (pkt 3).

W przypadku kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, sprzedaż ta polega na przeniesieniu przez podatnika przysługujących mu autorskich praw majątkowych do programu komputerowego na inny podmiot.

Natomiast, uwzględnienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi dotyczy sytuacji, gdy podatnik wykorzystuje posiadane kwalifikowane prawo własności intelektualnej dla potrzeb wytwarzania produktów lub dla potrzeb świadczenia usług, które oferuje w swojej działalności gospodarczej. Produkt lub usługa oferowane przez podatnika są wynikiem posiadania przez niego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Kształt, cechy, właściwości produktów lub usług są efektem wykorzystania w praktyce gospodarczej podatnika wartości intelektualnych, które powstały w wyniku prowadzonych przez niego prac badawczo-rozwojowych i które podlegają ochronie prawnej jako „przypisane” do podatnika. Przykładem są sytuacje, gdy produkt jest wytwarzany w oparciu o posiadane przez podatnika patenty albo usługa jest świadczona z wykorzystaniem rozwiązań, które podlegają ochronie jako kwalifikowane prawa własności intelektualnej.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ponadto, należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Autorskie prawo do oprogramowania komputerowego tworzonego przez Pana w ramach działalności gospodarczej w zakresie, w jakim stanowi nowe i indywidualne rozwiązania, które są bezpośrednim efektem Pana prac badawczo-rozwojowych jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (kwalifikowanym IP) w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, uzyskiwane przez Pan dochody w 2020 r. i 2021 r. z tytułu sprzedaży autorskiego prawa majątkowego mogą być opodatkowane z zastosowaniem 5% stawki podatku, o której mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do kwestii, czy wskazane przez Pana koszty mogą zostać zakwalifikowane jako koszty kwalifikowane pod literą „a” we wskaźniku nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy wyjaśnić, że nexus wylicza się w oparciu o koszty prowadzonej bezpośrednio przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Istotnym jest, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

•wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

•kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

•dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z powołanym wcześniej art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ww. ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Jak wskazuje Minister Finansów w objaśnieniach z 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP BOX, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)”.

Wobec powyższego należy ponownie podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

•dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

•wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, wydatki poniesione przez Pana na:

a)koszt samochodu (raty leasingowe oraz koszty eksploatacyjne),

b)koszt usług księgowych;

c)koszt usług telekomunikacyjnych (abonament telefoniczny, koszt internetu),

mogą stanowić koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Wskazane wydatki można zatem uznać za koszty do obliczenia wskaźnika nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja nie rozstrzyga, czy prowadzi Pan prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz czy efekty Pana pracy to programy komputerowe podlegające ochronie, o której mowa w art. 74 ustawy o Prawie autorskimi prawach pokrewnych. Te elementy podał Pan jako okoliczności faktyczne sprawy.

Ponadto należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Pana może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi Pan zastosować się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako: „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).