Temat interpretacji

Czy w przedstawionej we wniosku sytuacji w związku z odpłatnym zbyciem nieruchomości Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2020 r. (data wpływu 5 marca 2020 r.) uzupełnionym pismami z dnia 26 marca 2020 r. oraz z dnia 17 kwietnia 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości otrzymanej w drodze przeniesienia własności nieruchomości w drodze wykonania zapisu testamentowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości otrzymanej w drodze przeniesienia własności nieruchomości w drodze wykonania zapisu testamentowego.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 18 marca 2020 r., nr 0115-KDIT3.4011.209.2020.1.KR, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 19 marca 2020 r. a zostało doręczone 23 marca 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 26 marca 2020 r. (data wpływu 27 marca 2020 r.), za pośrednictwem Poczty Polskiej.

W związku z ponowną koniecznością doprecyzowania przedstawionego stanu faktycznego, do Wnioskodawcy zostało wystosowane drugie wezwanie nr 0115-KDIT3.4011.209.2020.2.KR, z dnia 15 kwietnia 2020 r., które zostało doręczone 17 kwietnia 2020 r. Wniosek został ponownie uzupełniony pismem z dnia 17 kwietnia 2020 r., które zostało wpłynęło do tutejszego organu 22 kwietnia 2020 r.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Matka Wnioskodawcy po śmierci swojego męża (data śmierci 26 września 1994 r.) otrzymała w spadku &½ nieruchomości. Pozostała część nieruchomości została podzielona między trójkę dzieci- Wnioskodawcę oraz dwoje jego rodzeństwa.

Matka Wnioskodawcy zmarła 19 czerwca 2014 r. pozostawiając po sobie testament. W skład masy spadkowej wchodziły nieruchomości o różnym przeznaczeniu zgodnie z planami zagospodarowania (podział wymienionej w pierwszym zdaniu uzasadnienia nieruchomości nastąpił za życia matki Wnioskodawcy). Testament został sporządzony dnia 3 kwietnia 2014 r. w formie aktu notarialnego nr () przed notariuszem () w (). W tym akcie notarialnym matka Wnioskodawcy zobowiązała jedną ze swoich spadkobierczyń (siostrę Wnioskodawcy) do nieodpłatnego przekazania własności jednej z nieruchomości w wykonaniu zapisu testamentowego na rzecz Wnioskodawcy (działka nr /, księga wieczysta ()). Dokonano działu spadku, który był ekwiwalentny i nie towarzyszyły mu żadne spłaty i dopłaty. Wartość udziału otrzymanego w wyniku działu spadku mieściła się w udziale w masie spadkowej. W wyniku wykonania zapisu testamentowego Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem przedmiotowej działki.

Do sprzedaży ww. nieruchomości doszło 2 kwietnia 2019 r. i została ona dokonana na rzecz siostrzeńca Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytania.

Czy w przedstawionej we wniosku sytuacji w związku z odpłatnym zbyciem nieruchomości Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazał, że jego zdaniem dochód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej działki jest zwolniony z opodatkowania. Jako podstawę prawną Wnioskodawca wskazał art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów jest określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, a kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nie podlega opodatkowaniu. Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Matka Wnioskodawcy po śmierci swojego męża (data śmierci 26 września 1994 r.) otrzymała w spadku &½ nieruchomości. Pozostała część nieruchomości została podzielona między trójkę dzieci- Wnioskodawcę oraz dwoje jego rodzeństwa. Swoją część spadku matka Wnioskodawcy podzieliła na mniejsze części. Matka Wnioskodawcy zmarła 19 czerwca 2014 r. pozostawiając po sobie testament. W skład masy spadkowej wchodziły nieruchomości o różnym przeznaczeniu zgodnie z planami zagospodarowania. Testament został sporządzony dnia 3 kwietnia 2014 r. w formie aktu notarialnego. W tym akcie notarialnym matka Wnioskodawcy zobowiązała jedną ze swoich spadkobierczyń (siostrę Wnioskodawcy) do nieodpłatnego przekazania własności jednej z nieruchomości w wykonaniu zapisu testamentowego na rzecz Wnioskodawcy (działka nr /, księga wieczysta ()). Dokonano działu spadku, który był ekwiwalentny i nie towarzyszyły mu żadne spłaty i dopłaty. Wartość udziału otrzymanego w wyniku działu spadku mieściła się w udziale w masie spadkowej. W wyniku wykonania zapisu testamentowego Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem przedmiotowej działki.

Odnosząc się do nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomości na podstawie zapisu testamentowego należy wskazać, że przejście majątku, a więc praw i obowiązków majątkowych zmarłego, na inne osoby fizyczne reguluje Księga IV ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 922 ww. Kodeksu, spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

Stosownie do art. 924 ww. Kodeksu, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.

W myśl art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego, powołanie do spadku, czyli przekazanie w spadku majątku, wynika z ustawy albo z testamentu, jednakże dniem nabycia spadku przez spadkobiercę jest data śmierci spadkodawcy. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 ww. Kodeksu).

Z działu III Księgi IV Kodeksu cywilnego Zapis i polecenie wynika, że oprócz powołania spadkobiercy, spadkodawca może również zobowiązać spadkobiercę do spełnienia określonego świadczenia majątkowego lub do określonego działania. I tak zgodnie z art. 968 § 1 Kodeksu cywilnego, spadkodawca może przez rozrządzenie testamentowe zobowiązać spadkobiercę ustawowego lub testamentowego do spełnienia określonego świadczenia majątkowego na rzecz oznaczonej osoby (zapis zwykły). Z pierwszego zdania art. 970 Kodeksu cywilnego wynika, że w braku odmiennej woli spadkodawcy zapisobierca może żądać wykonania zapisu niezwłocznie po ogłoszeniu testamentu. W myśl natomiast art. 982 ww. Kodeksu, spadkodawca może w testamencie włożyć na spadkobiercę lub na zapisobiercę obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie).

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Podkreślić należy, że pojęcie nabycia w drodze spadku użyte w art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje zarówno nabycie nieruchomości w drodze dziedziczenia ustawowego i testamentowego, jak i na podstawie rozporządzenia testamentowego w drodze zapisu zwykłego i windykacyjnego.

Wobec powyższego w rozpatrywanej sprawie uznać należy, że 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niewątpliwie minął, bowiem jak wskazał Wnioskodawca nabycie przedmiotowej nieruchomości przez spadkodawczynię, tj. matkę Wnioskodawcy, miało miejsce w dniu 26 września 1994 r.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, że nienastępująca w wykonywaniu działalności gospodarczej, sprzedaż w 2019 r., nieruchomości, którą Wnioskodawca nabył, jak podaje w drodze zapisu testamentowego i która wchodziła w skład masy spadkowej po spadkodawcy (tj. zmarłej matce Wnioskodawcy), nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie nastąpiło po upływie 5-letniego okresu, o którym mowa w tym przepisie. Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu.

Należy również podkreślić, że interpretację indywidualną wydano w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę informacje, a mianowicie, że w przedmiotowej sprawie miało miejsce nabycie w drodze wykonania zapisu testamentowego po zmarłej matce Wnioskodawcy i nieruchomość będąca przedmiotem nabycia wchodziła w część masy spadkowej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem
faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisóww art. 14k&14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k&14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy) z zastrzeżeniem art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U., poz. 374, z późn. zm.).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej