Temat interpretacji

Sprzedaż nieruchomości nabytej w spadku.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2020 r. (data wpływu 21 stycznia 2020 r.), uzupełnionym w dniu 1 kwietnia 2020 r., w dniu 30 kwietnia 2020 r. oraz w dniu 11 maja 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 18 marca 2020 r. nr 0112.KDIL2-1.4011.83.2020.1.JK wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłane w dniu 18 marca 2020 r. zostało skutecznie doręczone w dniu 24 marca 2020 r. Wniosek został uzupełniony w dniach 1 kwietnia 2020 r., 30 kwietnia 2020 r. oraz 11 maja 2020 r.

We wniosku oraz pismach stanowiących jego uzupełnienie przedstawiono następujący stan faktyczny.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w () po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2012 r. w () na rozprawie sprawy z wniosku L. M. z udziałem T. M. i J. M. o stwierdzenie nabycia spadku stwierdzono, że spadek po M. T. M. zmarłej dnia 22 czerwca 2011 r. na podstawie ustawy nabyli mąż L. M., syn T. M. w częściach po 1/2 każdy. Syn J. M. zrzekł się ww. spadku.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w () po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2017 r. w () na rozprawie sprawy z wniosku T.M. z udziałem J.M. o stwierdzenie nabycia spadku stwierdzono, że spadek po L.M. zmarłym 10 listopada 2014 r. na podstawie ustawy nabyli synowie: T.M. i J.M. po 1/2 części każdy z nich.

W dniu 19 grudnia 2019 r. Wnioskodawca sprzedał wspólnie z bratem J.M. nieruchomość, która była przedmiotem ww. spadku. Nieruchomość ta została sprzedana za kwotę 42 500 zł (słownie: czterdzieści dwa tysiące pięćset złotych).

W pismach stanowiących uzupełnienie wniosku Zainteresowany ostatecznie wskazał, że aktem notarialnym z dnia 13 grudnia 1962 r. Repertorium A nr () jego matka T.M. nabyła 1/2 przedmiotowej nieruchomości do majątku wspólnego z mężem (ojcem Wnioskodawcy) L.M.. W § 3 wymienionego aktu oświadczyła, że udział w tej nieruchomości kupuje za osobiste fundusze, że zgadza się na przeniesienie na nią prawa własności tego udziału i że z mężem swoim L.M. umowy majątkowej małżeńskiej nie zawierała.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości Wnioskodawca jest zobowiązany do uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych i w jakiej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien On zapłacić podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości opisanej we wniosku ORD-IN.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

&˗ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, a kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nie podlega opodatkowaniu.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w 2019 r. dokonał zbycia części udziału w nieruchomości odziedziczonej po zmarłej w 2011 r. matce oraz po zmarłym w 2014 r. ojcu. Udział w 1/2 części w przedmiotowej nieruchomości rodzice Zainteresowanego nabyli do majątku wspólnego w 1962 r.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nabytych w spadku nieruchomości istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tych nieruchomości przez spadkodawcę.

W tej kwestii należy odnieść się do przepisów regulujących stosunki majątkowe małżeńskie wskazane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2086, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ponadto, zgodnie z art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Podział majątku (zarówno sądowy, jak i umowny) jest możliwy z chwilą, kiedy ustaje wspólność majątkowa.

Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie, w czasie jej trwania, nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy udział w nieruchomości rodzice Wnioskodawcy nabyli do majątku wspólnego, co oznacza że nie można wyodrębnić udziałów, które posiadali w chwili jego nabycia. W konsekwencji ojciec Wnioskodawcy w momencie śmierci swojej żony nie mógł ponownie nabyć udziału w tej nieruchomości.

Tym samym za datę nabycia udziału w nieruchomości przez obojga spadkodawców, w tym przez ojca Wnioskodawcy udziału w przedmiotowej nieruchomości, który przypadł mu w spadku po żonie, należy uznać datę jego nabycia do ich majątku wspólnego, a więc rok 1962.

W konsekwencji, sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w przedmiotowej nieruchomości zarówno w części nabytej w spadku po zmarłej matce jak i po zmarłym ojcu nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału w nieruchomości przez spadkodawców do majątku wspólnego. Zatem, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z dokonaną sprzedażą. Wobec powyższego stanowisko Zainteresowanego należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że z uwagi na fakt, iż organ wydając interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b i nast. Ordynacji podatkowej, opiera się na przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie tejże interpretacji. Wskazać również należy, że ze względu na okoliczność, iż wniosek został złożony przez jednego ze współwłaścicieli sprzedanego udziału w nieruchomości interpretacja nie będzie wywoływała skutków prawnych po stronie drugiego ze współwłaścicieli, tj. po stronie brata Zainteresowanego. Jeżeli brat Wnioskodawcy, o którym mowa we wniosku jest zainteresowany uzyskaniem interpretacji indywidualnej winien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie spełniającym wymogi określone w art. 14b i nast. Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID- 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej