Temat interpretacji

w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box)

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2019 r. (data wpływu 23 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 29 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności preferencyjną stawką podatku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności preferencyjną stawką podatku.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 26 lutego 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.790.2019.1.GG (doręczonym w dniu 28 lutego 2020 r.) wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 29 lutego 2020 r. wpłynęło do Organu uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 29 lutego 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od dnia 1 października 2015 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEIDG. Przeważająca działalność gospodarcza to działalność związana z oprogramowaniem (oznaczona kodem PKD 62.01.Z). Jednocześnie wskazał, że posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej także: u.p.d.o.f.). Rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 28 lutego 2019 r. świadczył usługi informatyczne na podstawie umowy o świadczenie usług zawartej z przedsiębiorcą mającym siedzibę w Polsce. W ramach umowy przenosił na zleceniodawcę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego. Nie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Był jednym z programistów zatrudnionych przez zleceniodawcę. W ramach umowy tworzył, implementował, rozwijał i ulepszał oprogramowanie, będące częścią innowacyjnej platformy finansowej. Rozwój i ulepszanie oprogramowania polegało na aktualizacji do nowszych technologii, poprawianiu wydajności, implementacji nowych i rozwijaniu istniejących funkcjonalności. Zadaniem Wnioskodawcy, było również tworzenie nowych algorytmów w oparciu o istniejące rozwiązania, jak również zwiększanie wydajności już istniejących. Projekt realizowany był przy użyciu następujących technologii: języka programowania . wraz z bibliotekami i ; baz danych , ; usług w chmurze ; i ; narzędzie dostępu do bazy danych, umożliwiające przegląd jej struktury, projektowanie oraz tworzenie oprogramowania bazodanowego w postaci skryptów, procedur, pakietów, wyzwalaczy oraz uruchamianie procedur pracujących na danych w bazie. Praca Wnioskodawcy miała systematyczny charakter, a proces tworzenia oprogramowania był zorganizowany i prowadzony w technice scrum oraz przy użyciu praktyki continous deployment/continous integration (cd/ci). Celem Jego działalności było zaprojektowanie rozwiązań na podstawie przedstawionych wymagań biznesowych, a następnie ich implementacja. Oprogramowanie, które tworzył w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (w ramach współpracy ze zleceniodawcą) było rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a zatem jest utworem chronionym na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jednocześnie wskazał, że prowadzi ewidencję odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb u.p.d.o.f., pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Od dnia 1 marca 2019 r. Wnioskodawca świadczy usługi informatyczne na podstawie umowy o świadczenie usług zawartej z przedsiębiorcą mającym siedzibę w Polsce. Na mocy umowy Wnioskodawca przenosi na zleceniodawcę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie. Wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych uwzględnione jest w wynagrodzeniu za świadczenie usług. Nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Jest jednym z programistów zatrudnionych przez zleceniodawcę. W ramach umowy tworzy, implementuje, rozwija i ulepsza oprogramowanie, będące częścią innowacyjnej platformy pożyczkowej, składającej się z wielu podsystemów i wykorzystującej nowatorski sposób dopasowywania oferty klientowi opierający się na technologii machine learning (uczenie maszynowe). Rozwój i ulepszanie oprogramowania polega na aktualizacji do nowszych technologii, poprawianiu wydajności, implementacji nowych i rozwijaniu istniejących funkcjonalności. Jego zadaniem jest również tworzenie nowych algorytmów w oparciu o istniejące rozwiązania, jak również zwiększanie wydajności już istniejących. Projekt realizowany jest przy użyciu następujących technologii: języka programowania .wraz z bibliotekami i ; baza danych ; usług w chmurze ; i ; narzędzie dostępu do bazy danych, umożliwiające przegląd jej struktury, projektowanie oraz tworzenie oprogramowania bazodanowego w postaci skryptów, procedur, pakietów, wyzwalaczy oraz uruchamianie procedur pracujących na danych w bazie. Praca Wnioskodawcy jest systematyczna, a proces tworzenia oprogramowania jest zorganizowany i prowadzony w technice scrum oraz przy użyciu praktyki continous deployment/continous integration (cd/ci). Celem działalności Wnioskodawcy jest zaprojektowanie rozwiązań na podstawie przedstawionych wymagań biznesowych, a następnie ich implementacja. Oprogramowanie, które tworzy Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (w ramach współpracy ze zleceniodawcą) jest rezultatem własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a zatem jest utworem chronionym na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jednocześnie wskazał, że prowadzi ewidencję odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb u.p.d.o.f., pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowy wniosek dotyczy dwóch zaistniałych stanów faktycznych, które miały miejsce w 2019 r., tj. stanu faktycznego od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 28 lutego 2019 r. oraz stanu faktycznego od dnia 1 marca 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. Zaznaczył, że w kolejnych latach będzie kontynuował identyczną działalność i będzie osiągał z tego tytułu dochody takiego samego rodzaju, jak miało to miejsce w roku 2019 (tj. dokładnie w okresie od dnia 1 marca 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r.). Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, ponieważ spełniała i spełnia kryteria określone w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podejmowana działalność obejmowała i obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie oraz wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych i nowych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. W ramach działalności gospodarczej opracowywał i opracowuje nowe innowacyjne procesy oraz algorytmy niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej, rozwiązania te w znacznym stopniu różnią się od rozwiązań już funkcjonujących. Praca Wnioskodawcy polega w głównej mierze na ulepszaniu i rozwijaniu oprogramowania bezpośrednio wytworzonego przez Niego jednak również modyfikowaniu kodu, którego nie wytworzył. Na etapie tworzenia, rozwoju i ulepszania oprogramowania Wnioskodawca jest jego właścicielem. W momencie przeniesienia autorskich praw majątkowych przestaje być właścicielem oprogramowania. Na skutek czynności podejmowanych przez Niego w związku z modyfikacją istniejącego już oprogramowania tworzył oraz nadal tworzy nowe kody, algorytmy, procesy, usługi, będące rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, w związku z czym powstaje odrębny od tego oprogramowania utwór (tj. nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego), podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca przenosił i będzie przenosić całość autorskich praw majątkowych na rzecz kontrahenta. W związku z rozwijaniem (ulepszaniem) oprogramowania, osiąga dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnione w cenie sprzedaży usługi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym w zakresie, w jakim obejmuje on świadczenie usług w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 28 lutego 2019 r. Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania ze stawki 5% podatku od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego i rozwijanego przez Niego oprogramowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, w dniu 1 stycznia 2019 r. wszedł w życie art. 30ca u.p.d.o.f., wprowadzony ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.). Zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f., podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f., kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Autorski kod źródłowy, który tworzy Wnioskodawca stanowi program komputerowy, ponieważ stanowi on zestaw instrukcji przeznaczonych dla komputera w celu realizacji określonych celów. W doktrynie wskazuje się bowiem, że program komputerowy może istnieć w dwóch podstawowych formach: jako kod źródłowy oraz jako kod wynikowy (J. Krysińska, Komentarz do ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, Wolters Kluwer, 2019). Organy podatkowe wskazują natomiast, że ,,w związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych (fragment interpretacji indywidualnej z dnia 6 grudnia 2019 r. wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0115-KDWT.4011.3.2019.2.PSZ). Tym samym, autorski kod źródłowy przez Niego tworzony stanowi program komputerowy w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f. Możliwość skorzystania z preferencji przewidzianej w art. 30ca u.p.d.o.f., w odniesieniu do dochodu uzyskanego za okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 28 lutego 2019 r., jak również w odniesieniu do dochodu uzyskiwanego od dnia 1 marca 2019 r., uzależniona jest od uznania prowadzonej w tym okresie działalności za działalność badawczo-rozwojową.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f., działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Mając na względzie powyższe, Wnioskodawca przedstawił swoje stanowisko.

W Jego ocenie, (w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 1) działalność prowadzona w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 28 lutego 2019 r. jest działalnością badawczo-rozwojową, ponieważ spełnia kryteria określone w art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f.

Twórczy charakter

W pierwszej kolejności, zdaniem Wnioskodawcy, należy wskazać, że działalność prowadzona przez Niego w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 28 lutego 2019 r. była działalnością twórczą, ponieważ jej rezultat miał indywidualny i oryginalny charakter nakierowany na opracowanie nowego rozwiązania w postaci innowacyjnej platformy finansowej. Zaprojektowanie oraz realizacja funkcjonalności w ramach platformy były po Jego stronie. Czynności, które podejmował miały na celu stworzenie i wdrożenie tychże funkcjonalności od podstaw, w związku z czym oprogramowanie nie było nabywane od podmiotów trzecich. Program komputerowy, który tworzył miał charakter innowacyjny w zakresie prowadzonego przez Niego przedsiębiorstwa.

Taki sposób rozumienia pojęcia ,,twórczości znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. I tak, zdaniem Wnioskodawcy, należy wskazać na interpretację indywidualną z dnia 13 listopada 2019 r. wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0113-KDIPT2-3.4011.523.2019.2.PR, zgodnie z którą posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru.

Tym samym, należy przyjąć, że działalność, którą Wnioskodawca prowadził w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 28 lutego 2019 r., była twórcza, ponieważ tworzył innowacyjne rozwiązania, które znacząco odróżniały się od rozwiązań już funkcjonujących w ramach Jego przedsiębiorstwa, a zatem były nowe i oryginalne.

Działalność rozwojowa

Odnosząc się do kolejnego elementu definicji działalności badawczo-rozwojowej, tj. działalności obejmującej badania naukowe lub działalność rozwojową, zdaniem Wnioskodawcy należy wskazać, że działalność związana z oprogramowaniem prowadzona przez Niego w ww. okresie była działalnością rozwojową. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych definiując w art. 5a pkt 40 pojęcie prac rozwojowych odsyła do art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, zgodnie z którym prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z treścią Podręcznika Frascati 2015: Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczej i rozwojowej prace rozwojowe (experimental development) to metodyczna praca opierająca się na wiedzy uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz doświadczeń praktycznych i mająca na celu wytworzenie dodatkowej wiedzy ukierunkowanej na stworzenie nowych produktów lub procesów bądź udoskonalenie już istniejących produktów lub procesów. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy należy wskazać, że tworzone przez Niego oprogramowanie jest działalnością rozwojową, ponieważ w swojej pracy wykorzystuje istniejącą wiedzę w celu stworzeniu nowego produktu.

Systematyczność

W ocenie Wnioskodawcy, działalność przez Niego prowadzona miała również charakter systematyczny, ponieważ była to działalność prowadzona w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie była ona jednorazowa, lecz zorganizowana. Taki sposób rozumienia pojęcia systematyczności jest zgodny ze stanowiskiem organów podatkowych. W tym kontekście wskazał On na interpretację indywidualną z dnia 13 listopada 2019 r., wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0113-KDIPT2-3.4011.523.2019.2.PR, zgodnie z którą najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez Niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium systematyczności danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość. Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca lub jednego tygodnia lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo-rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej. W każdym z powyższych przypadków zostanie bowiem spełnione kryterium systematyczności działalności prowadzonej przez podatnika.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, projekt rozwijany był przez Niego w sposób systematyczny, ponieważ praca wymagała właściwej organizacji, planowania.

Zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań

Odnosząc się do ostatniej przesłanki, zdaniem Wnioskodawcy należy wskazać, że zgodnie z treścią wyjaśnień Ministerstwa Finansów zwiększenie zasobów wiedzy odnosi się przede wszystkim do prowadzenia badań naukowych, natomiast wykorzystanie już istniejącej lub zwiększonej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań dotyczy przede wszystkim prac rozwojowych. W niniejszej sprawie działalność miała na celu wykorzystywanie wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Efektem wykorzystania istniejącej wiedzy było tworzenie innowacyjnej platformy finansowej, objętej ochroną prawnoautorską w postaci autorskich praw do programu komputerowego. Tym samym, została spełniona przesłanka zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystywania jej do tworzenia nowych zastosowań.

Podsumowanie

Mając na względzie powyższe zdaniem Wnioskodawcy należy wskazać, że działalność prowadzona przez Niego w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 28 lutego 2019 r., była twórcza, obejmowała prace rozwojowe, podejmowana była w sposób systematyczny, w celu zwiększenia wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań w informatyce, a zatem była działalnością badawczo-rozwojową.

Zdaniem Wnioskodawcy, odwołania do poglądów doktryny oraz do stanowisk organów podatkowych wskazane w uzasadnieniu stanowiska w zakresie pytania 1, pozostają aktualne w uzasadnieniu stanowiska w zakresie pytania 2.

W Jego ocenie, działalność prowadzona w okresie od dnia 1 marca 2019 r. jest działalnością badawczo-rozwojową, ponieważ spełnia kryteria określone w art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f.

Twórczy charakter

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę od dnia 1 marca 2019 r. jest działalnością twórczą, ponieważ jej rezultat ma indywidualny i oryginalny charakter. Celem Jego działalności jest rozwijanie innowacyjnej platformy pożyczkowej. Na podstawie dostarczonych wymagań finansowych od podstaw tworzy oraz rozwija funkcjonalności. Oprogramowanie to nie jest zatem nabywane od podmiotów trzecich oraz w zakresie prowadzonego przez Niego przedsiębiorstwa ma charakter innowacyjny. Jego działalność jest twórcza, ponieważ jest On twórcą innowacyjnego rozwiązania, które odróżnia się od rozwiązań już funkcjonujących w ramach Jego przedsiębiorstwa, a rezultat działalności jest namacalny i ma charakter indywidualny i oryginalny.

Działalność rozwojowa

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych definiując w art. 5a pkt 40 pojęcia prac rozwojowych odsyła do art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, zgodnie z którym prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie jest niewątpliwie działalnością rozwojową, ponieważ w swojej pracy wykorzystuje istniejącą wiedzę w celu stworzeniu nowego produktu.

Systematyczność

Działalność przez Niego prowadzona ma charakter systematyczny, ponieważ jest prowadzona w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie jest ona jednorazowa, lecz zorganizowana. Praca wymaga właściwej organizacji, jest zaplanowana ponieważ oprogramowanie rozwijane jest przez Niego jako członka zespołu programistów wg przyjętego harmonogramu.

Zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań

Działalność Wnioskodawcy polega na wykorzystywaniu wiedzy do tworzenia nowych funkcjonalności, czego efektem jest innowacyjna platforma pożyczkowa. Tym samym została spełniona przesłanka zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystywania jej do tworzenia nowych zastosowań.

Podsumowanie

Mając na względzie powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, należy wskazać, że działalność prowadzona przez Niego od dnia 1 marca 2019 r.: jest twórcza, obejmuje prace rozwojowe, podejmowana jest w sposób systematyczny, w celu zwiększenia wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań w informatyce, a zatem jest działalnością badawczo-rozwojową.

Stanowisko przedstawione powyżej jest zgodne ze stanowiskiem prezentowanym przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych: z dnia 8 lipca 2019 r., nr 0115-KDIT3.4011.224.2019.3.MR, z dnia 1 sierpnia 2019 r., nr 0115-KDIT3.4011.242.2019.3.MR, z dnia 15 listopada 2019 r., nr 0113 -KDIPT2-3.4011.507.2019.1.JŚ.

Mając na względzie powyższe, zdaniem Wnioskodawcy należy wskazać, że zarówno w odniesieniu do dochodu uzyskiwanego w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 28 lutego 2019 r., jak i do dochodu uzyskiwanego w okresie od dnia 1 marca 2019 r., w Jego ocenie jest On uprawniony do zastosowania 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX, Innovation Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej, i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy, czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

(...) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

() Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019, poz. 1387, z późn. zm.), podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 powyższej ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Według art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku, gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji, podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP BOX nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP BOX.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą związaną z oprogramowaniem. Posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 28 lutego 2019 r. świadczył usługi informatyczne na podstawie umowy o świadczenie usług zawartej z przedsiębiorcą mającym siedzibę w Polsce. W ramach umowy przenosił na zleceniodawcę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego. Nie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Był jednym z programistów zatrudnionych przez zleceniodawcę. W ramach umowy tworzył, implementował, rozwijał i ulepszał oprogramowanie, będące częścią innowacyjnej platformy finansowej. Rozwój i ulepszanie oprogramowania polegało na aktualizacji do nowszych technologii, poprawianiu wydajności, implementacji nowych i rozwijaniu istniejących funkcjonalności. Zadaniem Wnioskodawcy, było również tworzenie nowych algorytmów w oparciu o istniejące rozwiązania, jak również zwiększanie wydajności już istniejących. Oprogramowanie, które tworzył w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (w ramach współpracy ze zleceniodawcą) było rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a zatem jest utworem chronionym na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jednocześnie wskazał, że prowadzi ewidencję odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb u.p.d.o.f., pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo -rozwojowych. Od dnia 1 marca 2019 r. świadczy usługi informatyczne na podstawie umowy o świadczenie usług zawartej z przedsiębiorcą mającym siedzibę w Polsce. Na mocy umowy przenosi na zleceniodawcę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie. Wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych uwzględnione jest w wynagrodzeniu za świadczenie usług. Nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Jest jednym z programistów zatrudnionych przez zleceniodawcę. W ramach umowy tworzy, implementuje, rozwija i ulepsza oprogramowanie, będące częścią innowacyjnej platformy pożyczkowej, składającej się z wielu podsystemów i wykorzystującej nowatorski sposób dopasowywania oferty klientowi opierający się na technologii machine learning (uczenie maszynowe). Rozwój i ulepszanie oprogramowania polega na aktualizacji do nowszych technologii, poprawianiu wydajności, implementacji nowych i rozwijaniu istniejących funkcjonalności. Jego zadaniem jest również tworzenie nowych algorytmów w oparciu o istniejące rozwiązania, jak również zwiększanie wydajności już istniejących. Oprogramowanie, które tworzy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (w ramach współpracy ze zleceniodawcą) jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a zatem jest utworem chronionym na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jednocześnie wskazał, że prowadzi ewidencję odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb u.p.d.o.f., pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. W momencie przeniesienia autorskich praw majątkowych przestaje być właścicielem oprogramowania. Na skutek czynności podejmowanych przez Niego w związku z modyfikacją istniejącego już oprogramowania tworzył oraz nadal tworzy nowe kody, algorytmy, procesy, usługi, będące rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, w związku z czym powstaje odrębny od tego oprogramowania utwór (tj. nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca przenosił i będzie przenosić całość autorskich praw majątkowych na rzecz kontrahenta. W związku z rozwijaniem (ulepszaniem) oprogramowania, osiąga dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnione w cenie sprzedaży usługi.

Odnosząc wyżej przedstawiony opis do przeanalizowanych przepisów prawa stwierdzić należy, że autorskie prawo do programu komputerowego uregulowane jest na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP BOX wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP BOX, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania Nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP BOX. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP BOX.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie, jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:

• zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;

• należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

• podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczypospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Należy w tym miejscu zauważyć, że podatnik musi przyczynić się twórczo do powstania kwalifikowanego IP, tj. przez wytworzenie, rozwinięcie lub ulepszenie kwalifikowanego IP. Rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do powstania nowej funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP, do którego przysługuje podatnikowi ochrona na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wobec powyższego, biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód osiągnięty w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 28 lutego 2019 r. oraz w okresie od dnia 1 marca 2019 r. z tytułu odpłatnego przenoszenia na zleceniodawcę praw autorskich do oprogramowania stanowiącego utwór prawnie chroniony, które zostało wytworzone i rozwinięte w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

To oznacza, że Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej wg stawki 5%.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w .za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej