Temat interpretacji
Określenie źródła przychodów.
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
7 stycznia 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 7 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie określenia źródła przychodów. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 marca 2022 r. (wpływ 25 marca 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą. Jednocześnie wykonuje Pani zawód radcy prawnego i mediatora sądowego. Z uwagi na wykonywanie zawodu radcy prawnego (działalność prawnicza/doradcza), jest czynnym płatnikiem podatku VAT bez względu na wartość sprzedaży w danym roku (art. 113 ust. 13 pkt 2 a) i b) ustawy o podatku od towarów i usług).
Niezależnie od powyższego, została Pani powołana przez Komisję Nadzoru Finansowego (dalej: „KNF”) na funkcję mediatora przy Sądzie Polubownym KNF do przeprowadzania mediacji w sprawach tzw….. Powołanie obejmuje okres 2 lat z możliwością przedłużenia.
Płatnikiem wynagrodzenia mediatora w tym przypadku jest KNF, tj. instytucja publiczna (art. 13 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a zatem należy przyjąć, że wykonywanie przez mediatora tych obowiązków powoduje powstanie przychodów z działalności osobistej. Wykonując poszczególne wyżej wskazane zawody korzysta Pani z innego zakresu swej wiedzy, doświadczenia i wykształcenia. Praca mediatora nie polega na świadczeniu jakiegokolwiek doradztwa, mediator ma obowiązek zachować neutralność, nie doradza żadnej ze stron, nie wypowiada się merytorycznie, nie podejmuje decyzji, która strona sporu ma rację. Mediator zaś prowadzi mediację celem ułatwienia stronom wypracowania ugody, unikając konieczności skierowania sprawy do sądu. Zakres czynności nie pokrywa się. Celem zdobycia kwalifikacji do wykonywania zawodu mediatora należy podjąć starania, ukończyć szkolenia, kursy lub ukończyć odpowiednie studia będące odrębne merytorycznie od tych niezbędnych do wykonywania zawodu prawnika i dalej zawodu radcy prawnego. Podsumowując powyższe, nie ma wymogu, który zobowiązywałby mediatora do zdobycia wykształcenia prawniczego i na odwrót. Gdyby mediator nie był jednocześnie radcą prawnym, jako osoba nie wykonująca zawodu o charakterze doradczym, mógłby skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Uzupełniła Pani wniosek, na nasze wezwanie, i wskazała, że działalność gospodarczą prowadzi od 21 września 2009 r. Prowadzi Pani podatkową księgę przychodów i rozchodów, a swoje przychody opodatkowuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na zasadach ogólnych w zakresie podatku dochodowego. Jest Pani również podatnikiem VAT. Przychody z tytułu świadczenia usług mediacyjnych zaliczy Pani do działalności wykonywanej osobiście poza prowadzoną działalnością gospodarczą.
Wyjaśniła Pani, że usługi mediacyjne nie będą wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Na mediatora została Pani powołana przez KNF … listopada 2021 r. zarządzeniem Przewodniczącego KNF Nr …. Usługi wymienione we wniosku nie będą spełniać przesłanek działalności gospodarczej, określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ przepis ten wskazuje na działalność zarobkową, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9 tej ustawy. Wymienione odniesienia wskazują m.in. takie źródła przychodów jak działalność wykonywaną osobiście. Funkcja mediatora jest tego rodzaju działalnością ponieważ Przewodniczący KNF powołał Panią personalnie do funkcji mediatora przy Sądzie Polubownym KNF. Jest to funkcja, której wypełnienia nie może Pani powierzyć osobom trzecim i wyłącznie Pani kwalifikacje pozwalają na wykonywanie czynności mediatora. Obowiązki, z którymi wiąże się wykonywanie czynności mediatora przy Sądzie Polubownym, to w szczególności zorganizowanie zarówno spotkań wspólnych obu stron sporu, jak również spotkań indywidualnych każdej ze stron, zapoznanie się z przedmiotem sporu na podstawie akt sprawy, zorganizowaniem spotkania zdalnego od strony technicznej i organizacyjnej, przekazanie stronom informacji o zasadach obowiązujących w trakcie mediacji, przeprowadzenie spotkań mediacyjnych w charakterze mediatora i gospodarza spotkania, wykorzystanie znanych mediatorowi technik ugodowego rozwiązania sporów, próba naprowadzenia strony na możliwość zawarcia ugody lub zebrania argumentów po obu stronach celem wypracowania przekonania, że strony nie zawrą ugody. W zależności od decyzji stron, mediator sporządza protokół z przebiegu mediacji stwierdzając w nim jednocześnie, czy doszło do zawarcia ugody, czy też nie. Mediator działa samodzielnie bez nadzoru KNF stosując się jedynie do wytycznych Komisji w oparciu o obowiązujące przepisy i standardy alternatywnych sposobów rozwiązywania sporów. Do wykonywania usług mediacyjnych wykorzystuje Pani wyłącznie własne zasoby i wiedzę, przeprowadza mediację samodzielnie. Z samej istoty mediacji wynika, że oprócz stron i mediatora nie może uczestniczyć w niej żadna osoba trzecia. Przeprowadzając mediację wykonuje Pani czynności tylko osobiście. Związane jest to również z zasadą neutralności i bezstronności mediatora, co w konsekwencji wiąże się również z zaufaniem do osoby mediatora. Nie ma Pani żadnego koordynatora, czy jakiegokolwiek nadzorcy, który sprawdzałby, czy kontrolował sposób prowadzenia przez Panią mediacji. Powołanie do funkcji mediatora nie łączy się ze stałym wynagrodzeniem. Pani wynagrodzenie uzależnione jest od ilości prowadzonych mediacji. Wynagrodzenie jest zatem różne w poszczególnych okresach w zależności od tego, ile mediacji prowadzi Pani w danym czasie. Zdarzają się okresy, kiedy nie prowadzi Pani mediacji i wówczas nie otrzymuje wynagrodzenia. Nie będzie miała Pani wpływu na wysokość wynagrodzenia jednostkowego za poszczególne mediacje. Ustalona jest przez KNF z góry stała stawka za każdą prowadzoną mediację bez względu na jej wynik. Świadcząc usługi mediacyjne nie będzie Pani wyrażała oświadczeń woli w imieniu i na rzecz KNF. Nie będzie Pani ponosiła ryzyka gospodarczego, ekonomicznego za czynności wykonywane w związku z powołaniem przez KNF. Otrzymuje Pani wynagrodzenie bez względu na wynik mediacji, tj. czy strony zawrą ugodę, czy nie zawrą. KNF w związku ze świadczonymi przez Panią usługami mediacyjnymi, odpowiada za wyznaczenie Pani do funkcji mediatora, weryfikuje Pani kwalifikacje, przypisuje do Pani konkretne sprawy, rozlicza Panią z przeprowadzonych mediacji. Ponadto, nie ma Pani wpływu jako mediator na treść ugody, a jedynie na treść protokołu, nie oczekiwano również od Pani posiadania polisy ubezpieczeniowej w zakresie wykonywania tego zlecenia. Uzyskiwane przez Panią wynagrodzenie będzie stanowiło przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Za dotychczasowe mediacje wystawiła Pani faktury, nie chcąc narazić się na odpowiedzialność, jednak w tym właśnie zakresie powstała potrzeba złożenia wniosku o interpretację indywidualną. Uważa Pani, zgodnie z powyższymi odpowiedziami i wcześniejszym wnioskiem, że działalność mediatora jest działalnością odrębną, wykonywaną osobiście poza działalnością gospodarczą, zatem w przypadku kiedy interpretacja potwierdzi, że Pani stanowisko jest słuszne, wystawi Pani korektę dotychczas wystawionych faktur.
Pytanie (ostatecznie postawione w uzupełnieniu wniosku)
Czy osoba fizyczna, która wykonuje zawód radcy prawnego i w tym zakresie prowadzi działalność gospodarczą (wystawia faktury za usługi swojej kancelarii), a niezależnie wykonuje zawód mediatora i uzyskuje z tego tytułu przychód z wykonywania działalności osobiście, a której zadania te zleca jej Komisja Nadzoru Finansowego (będąca płatnikiem VAT i instytucją publiczną) może rozliczać podatek dochodowy z tytułu wykonywania obowiązków mediatora poza działalnością gospodarczą?
Pani stanowisko w sprawie (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)
W Pani ocenie, wykonując zawód mediatora i zlecenia przyjęte od KNF, jako działalność wykonywana osobiście, uzyskany w ten sposób przychód może rozliczać poza działalnością gospodarczą, a tym samym za usługi mediacyjne świadczone na rzecz KNF nie wystawia Pani faktur VAT, a przyjmuje wynagrodzenie pomniejszone o podatek dochodowy, który uwzględniony zostanie w zeznaniu rocznym.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 powołanej ustawy, źródłami przychodów są odpowiednio:
·działalność wykonywana osobiście (pkt 2),
·pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).
Stosownie do treści art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:
Przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.
Aby określony przychód mógł być uznany za przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinny zostać spełnione przesłanki określone w tym przepisie, tj. przychód winien wystąpić w związku z wykonywaniem czynności:
1)zleconych na podstawie właściwych przepisów,
2)zleconych przez jeden z następujących podmiotów:
-organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej albo
-sąd, albo
-prokuratora.
Definicja działalności gospodarczej zawarta jest w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem:
Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:
a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Natomiast zgodnie z art. 5b ust. 1 ww. ustawy:
Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
Wskazać jednak należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: dana działalność musi być działalnością zarobkową, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz w sposób ciągły.
Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:
1)jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
2)wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu, np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter. Przy czym o ciągłości nie przesądza prowadzenie działań przez kilka lat, lecz ich powtarzalność,
3)prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.
Z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że z przychodami zaliczanymi do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik wykonuje w sposób zorganizowany i ciągły czynności o charakterze zarobkowym, niezakwalifikowane do żadnego z innych wymienionych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych źródeł przychodów.
Podobnie wskazują A. Bartosiewicz i R. Kubacki w Komentarzu do art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: „Ustalając, czy dany przychód pochodzi z działalności gospodarczej, należy w pierwszym rzędzie podjąć próbę przypisania go do jednego z pozostałych, wymienionych w ustawie źródeł. Jeżeli okaże się to niemożliwe, a osiągnięcie przychodu jest wynikiem działalności zarobkowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły, wówczas przychód ten będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej”.
Należy podkreślić, że na gruncie prawa podatkowego nie ma przeszkód, aby osoby prowadzące działalność gospodarczą równocześnie wykonywały na zlecenie sądu, prokuratury, czy innych podmiotów określone czynności i osiągały z tego tytułu przychody. W takim przypadku zachodzi jednak konieczność zakwalifikowania osiąganych w ten sposób przychodów do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
O kwalifikacji wynagrodzenia z tytułu wykonywania czynności w charakterze mediatora do określonego źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych decydować będzie forma w jakiej dana osoba wykonuje te czynności. Jeżeli czynności podejmowane w charakterze mediatora na zlecenie sądu lub organu władzy lub administracji państwowej albo samorządowej są wykonywane w ramach działalności gospodarczej, wówczas wynagrodzenie z tego tytułu należy zaliczyć do przychodów z tego źródła. Jeżeli natomiast mediator wykonuje zlecone przez organ administracji państwowej postępowanie mediacyjne w innej formie (np. na podstawie umowy o pracę, czy powołania) to wówczas wynagrodzenie z tytułu wykonywania tych czynności należy kwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzi Pani działalność prawniczą/doradczą. Niezależnie od powyższego, została Pani powołana przez Komisję Nadzoru Finansowego na funkcję mediatora przy Sądzie Polubownym KNF do przeprowadzania mediacji. Powołanie obejmuje okres 2 lat z możliwością przedłużenia. Praca mediatora nie polega na świadczeniu jakiegokolwiek doradztwa, mediator ma obowiązek zachować neutralność, nie doradza żadnej ze stron, nie wypowiada się merytorycznie, nie podejmuje decyzji, która strona sporu ma rację. Zakres czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej nie pokrywa się wykonywaniem zadań mediatora. Usługi mediacyjne nie będą wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wykonując zadania mediatora nie będzie miała Pani wpływu na wysokość wynagrodzenia jednostkowego za poszczególne mediacje. Ustalona jest przez Komisję Nadzoru Finansowego z góry stała stawka za każdą prowadzoną mediację bez względu na jej wynik. Nie będzie Pani ponosiła ryzyka gospodarczego, ekonomicznego za czynności wykonywane w związku czynnościami mediatora. W związku ze świadczonymi przez Panią usługami mediacyjnymi, Komisja Nadzoru Finansowego odpowiada za wyznaczenie Pani do funkcji mediatora, weryfikuje Pani kwalifikacje, przypisuje do Pani konkretne sprawy, rozlicza Panią z przeprowadzonych mediacji.
W tym miejscu wskazać należy, że regulacja art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy m.in. „przychodów osób, którym organ władzy lub administracji państwowej (…), na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności”.
Wyjaśnienie – niezdefiniowanego w omawianej ustawie podatkowej – terminu „organ władzy lub administracji państwowej” wymaga rozważenia jego znaczenia na gruncie języka powszechnego i obowiązującego systemu prawnego. I tak, „władza” oznacza prawo rządzenia, prawo rządzenia państwem. „Organ” to urząd lub instytucja o określonej funkcji, zwłaszcza związanej ze sprawowaniem władzy, natomiast „administracja” to urzędy i organy państwowe lub samorządowe w zakresie władzy wykonawczej (Słownik Języka Polskiego PWN - http://sjp.pwn.pl/).
Organy administracji publicznej zostały zdefiniowane w art. 5 § 2 pkt 3 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r., poz. 735), jako ministrowie, centralne organy administracji rządowej, wojewodowie, działające w ich lub we własnym imieniu inne terenowe organy administracji rządowej (zespolonej i niezespolonej), organy jednostek samorządu terytorialnego oraz organy i podmioty wymienione w art. 1 pkt 2.
Podmiotami wymienionymi w art. 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego są przy tym inne organy państwowe oraz inne podmioty, gdy są one powołane z mocy prawa lub na podstawie porozumień do załatwiania spraw określonych w art. 1 pkt 1, czyli spraw indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych.
Komisja Nadzoru Finansowego jest organem właściwym w sprawach nadzoru państwa nad rynkiem finansowym, utworzonym na mocy art. 3 ustawy z 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. z 2022 r., poz. 660, ze zm.). Komisja w zakresie swojej właściwości podejmuje uchwały, w tym wydaje decyzje administracyjne i postanowienia, określone w przepisach odrębnych. (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).
Na podstawie § 6 pkt 3 Uchwały Nr 61/2016 Komisji Nadzoru Finansowego z 19 stycznia 2016 r. w sprawie „Regulaminu Sądu Polubownego przy Komisji Nadzoru Finansowego” (Dz. Urz. KNF z 2016 r., poz. 3), arbitrów i mediatorów powołuje, w drodze zarządzenia, Przewodniczący KNF, z tym że w przypadku arbitrów 1/2 maksymalnego składu arbitrów Przewodniczący KNF powołuje samodzielnie wybierając kandydatów, a pozostałych arbitrów powołuje spośród kandydatów przedstawionych przez izby lub stowarzyszenia zrzeszające podmioty podlegające nadzorowi KNF.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy praw podatkowego stwierdzić należy, że przychody, które będzie Pani uzyskiwała z tytułu pełnienia funkcji mediatora w postępowaniach mediacyjnych prowadzonych na zlecenie Komisji Nadzoru Finansowego (organu administracji państwowej) -- pod warunkiem, że czynności te w istocie nie będą wykonywane w ramach działalności gospodarczej - należy zakwalifikować do źródła o którym mowa w art. 13 pkt 6 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten wystąpi bowiem w związku z wykonywaniem czynności zleconych przez organ władzy lub administracji państwowej, czyli Komisję Nadzoru Finansowego, na podstawie właściwych przepisów.
Reasumując, wykonując zawód radcy prawnego i prowadząc w tym zakresie działalność gospodarczą, a niezależnie wykonując zawód mediatora i uzyskując z tego tytułu przychód z wykonywania działalności osobiście może Pani rozliczać podatek dochodowy z tytułu wykonywania obowiązków mediatora poza działalnością gospodarczą.
Końcowo zaznaczyć należy, że o kwalifikacji do źródła pozarolnicza działalność gospodarcza nie decyduje podmiot na rzecz którego będą świadczone usługi mediacji, ale charakter podejmowanych czynności.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
W zakresie podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.
Niniejsza interpretacja odnosi się do treści zadanego pytania, nie dotyczy innych kwestii poruszonych we wniosku.
Zaznaczyć należy, że tutejszy Organ wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią oraz Pani stanowiskiem w sprawie, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …..
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r., poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.).