Temat interpretacji

Opodatkowanie świadczenia rodzinnego otrzymywanego z Hiszpanii.

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2020 r. (data wpływu 31 marca 2020 r.), uzupełnionym w dniu 12 czerwca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 12 czerwca 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca urodził się w Hiszpanii, gdzie wraz z rodziną zamieszkiwał (matka, ojciec i siostra). W roku 2003 zginął ojciec Wnioskodawcy. Po śmierci ojca Wnioskodawcy matka Wnioskodawcy otrzymała rentę wdowią, natomiast dzieci, w tym Wnioskodawca świadczenie rodzinne - rentę sierocą wypłacaną do osiągnięcia 18 roku życia lub do czasu zakończenia edukacji, nie później jednak niż do ukończenia 25 roku życia. Wnioskodawca rzeczone świadczenie otrzymuje na mocy art. 9, 10 i 11 Dekretu Królewskiego 1647/1997 oraz art. 175 Ustawy ogólnej o zabezpieczeniu społecznym (Królewski dekret legislacyjny 1/1994 z 20 czerwca, zmienionej ustawą 27/2011 z 1 sierpnia, BOE [Dz. U.] z 29-6-1994 i 2-8-2011). Wnioskodawca podobnie jak jego zmarły ojciec posiada wyłącznie obywatelstwo polskie. W Hiszpanii ojciec Wnioskodawcy posiadał legalne zatrudnienie, tj. "na rezydencji" pracował 16 lat. Świadczenie rodzinne - rentę sierocą Wnioskodawca otrzymał po śmierci ojca. W związku z ukończeniem 18 roku życia, świadczenie przekazywane jest przez instytucje hiszpańskie na osobiste konto Wnioskodawcy. Wnioskodawca od 2008 r. mieszka w Polsce, gdzie znajduje się jego centrum życiowe.

Ponadto w przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił, że złożony wniosek dotyczy okresu uzyskiwania wskazanego świadczenia od czasu uzyskania pełnoletniości (tj. od 21 stycznia 2019 r.). Wskazane we wniosku świadczenie, określone jako świadczenie rodzinne - renta sieroca jest świadczeniem otrzymywanym na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Hiszpanii, w tym Wnioskodawca wskazuje na taki właśnie charakter przepisów art. 9,10 i 11 Dekretu Królewskiego 1647/1997 oraz art. 175 Ustawy ogólnej o zabezpieczeniu społecznym (Królewski dekret legislacyjny 1/1994 z 20 czerwca, zmienionej ustawą 27/2011 z 1 sierpnia, BOE [Dz. U.] z 29-6-1994 i 2-8-2011).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle powyższego stanu faktycznego otrzymywane przez Wnioskodawcę świadczenie rodzinne - renta sieroca podlega zwolnieniu przedmiotowemu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie rodzinne - renta sieroca jakie otrzymuje podlega zwolnieniu przedmiotowemu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosownie do którego to przepisu Wolne od podatku dochodowego są: 8) świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Wskazać należy, iż świadczenie jakie otrzymuje Wnioskodawca niewątpliwie nie ma charakteru emerytalnego, nie jest związane również z zatrudnieniem Wnioskodawcy na terenie Hiszpanii. Jak wskazywały już właściwe organy podatkowe oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie matce Wnioskodawcy zanim Wnioskodawca uzyskał pełnoletniość, świadczenie jakie otrzymują jej dzieci, a więc również Wnioskodawca nie jest świadczeniem o którym mowa w art. 18 Umowy między rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Madrycie 15 listopada 1979 r. Stosownie do wskazanego art. 18 wzmiankowanej umowy międzynarodowej Stosownie do postanowień ustępu 2 artykułu 19 emerytury i inne świadczenia o podobnym charakterze, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości, będą opodatkowane tylko w tym Państwie. Art. 19 ust. 2 rzeczonej umowy stanowi natomiast a) Jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną jakiejkolwiek osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, będzie opodatkowana tylko w tym Państwie, b) Jednakże takie renty lub emerytury będą opodatkowane tylko w tym drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba je otrzymująca jest obywatelem tego Państwa i ma w nim miejsce zamieszkania.

Właściwe organy podatkowe i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w sprawie gdzie wnioskodawcą była matka małoletniego wówczas Wnioskodawcy co do świadczenia Wnioskodawcy przyjmowały, że świadczenie jakie otrzymuje nie ma charakteru świadczenia emerytalnego czy rentowego związanego z pracą Wnioskodawcy, a uznawały je za odmienne świadczenie mieszczące się w hipotezie art. 21 wzmiankowanej umowy międzynarodowej.

Świadczenie Wnioskodawcy stanowi więc świadczenie rodzinne przyznawane stosownie do hiszpańskich przepisów, przez hiszpańskie instytucje jako zapomoga dla osieroconego dziecka, która wypłacana jest czasowo, tj. maksymalnie do 25 roku życia. Podlega więc przedmiotowemu zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać w tym miejscu należy na szereg interpretacji indywidualnych wydawanych w podobnych sytuacjach- por. interpretacja indywidualna z dnia 3 sierpnia 2015 r. IPTPB2/4511-323/15-2/MP wydana przez działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, interpretacja indywidualna z dnia 26 maja 2015 r. IPTPB2/4511-110/15-6/MP wydana przez działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, interpretacja indywidualna z dnia 14 lutego 2020 r. 0114-KDIP3-2.4011.637.2019.2 JK2 wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, interpretacja indywidualna z dnia 23 kwietnia 2019 r. 0113-KDIPT2-3.4011.159.2019.1.GG wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, interpretacja indywidualna z dnia 23 lipca 2019 r. 0115-KDIT2-2.4011.196.2019.1.MU wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, interpretacja indywidualna z dnia 19 listopada 2019 r. 0115-KDIT2-2.4011.359.2019.2.RS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 18 Umowy z dnia 15 listopada 1979 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127), stosownie do postanowień ustępu 2 artykułu 19 emerytury i inne świadczenia o podobnym charakterze, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

Zgodnie z art. 19 ust. 2 ww. umowy:

1. Jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną jakiejkolwiek osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, będzie opodatkowana tylko w tym Państwie.
2. Jednakże takie renty lub emerytury będą opodatkowane tylko w tym drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba je otrzymująca jest obywatelem tego Państwa i ma w nim miejsce zamieszkania.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 Umowy, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawca urodził się w Hiszpanii, gdzie wraz z rodziną zamieszkiwał (matka, ojciec i siostra). W roku 2003 zginął ojciec Wnioskodawcy. Po śmierci ojca Wnioskodawcy matka Wnioskodawcy otrzymała rentę wdowią, natomiast dzieci, w tym Wnioskodawca świadczenie rodzinne - rentę sierocą wypłacaną do osiągnięcia 18 roku życia lub do czasu zakończenia edukacji, nie później jednak niż do ukończenia 25 roku życia. Wnioskodawca rzeczone świadczenie otrzymuje na mocy art. 9, 10 i 11 Dekretu Królewskiego 1647/1997 oraz art. 175 Ustawy ogólnej o zabezpieczeniu społecznym (Królewski dekret legislacyjny 1/1994 z 20 czerwca, zmienionej ustawą 27/2011 z 1 sierpnia, BOE [Dz. U.] z 29-6-1994 i 2-8-2011). Wnioskodawca podobnie jak jego zmarły ojciec posiada wyłącznie obywatelstwo polskie. W Hiszpanii ojciec Wnioskodawcy posiadał legalne zatrudnienie, tj. "na rezydencji" pracował 16 lat. Świadczenie rodzinne - rentę sierocą Wnioskodawca otrzymał po śmierci ojca. W związku z ukończeniem 18 roku życia, świadczenie przekazywane jest przez instytucje hiszpańskie na osobiste konto Wnioskodawcy. Wnioskodawca od 2008 r. mieszka w Polsce, gdzie znajduje się jego centrum życiowe.

Ponadto w przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił, że złożony wniosek dotyczy okresu uzyskiwania wskazanego świadczenia od czasu uzyskania pełnoletniości (tj. od 21 stycznia 2019 r.). Wskazane we wniosku świadczenie, określone jako świadczenie rodzinne - renta sieroca jest świadczeniem otrzymywanym na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Hiszpanii, w tym Wnioskodawca wskazuje na taki właśnie charakter przepisów art. 9,10 i 11 Dekretu Królewskiego 1647/1997 oraz art. 175 Ustawy ogólnej o zabezpieczeniu społecznym (Królewski dekret legislacyjny 1/1994 z 20 czerwca, zmienionej ustawą 27/2011 z 1 sierpnia, BOE [Dz. U.] z 29-6-1994 i 2-8-2011).

Mając na uwadze powyższe, przedmiotowych świadczeń otrzymywanych przez Wnioskodawcę nie można zatem zakwalifikować do emerytur i innych świadczeń o podobnym charakterze, gdyż nie są one wypłacane w związku z Jego zatrudnieniem w przeszłości.

W konsekwencji stosownie do art. 21 ww. Umowy ww. świadczenie wypłacane Wnioskodawcy jako osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Ponadto, nie ma zastosowania w tym przypadku metoda unikania podwójnego opodatkowania określona w art. 23 ww. Umowy.

Stosownie natomiast do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony powyżej stan prawny i przyjmując za Wnioskodawcą, że świadczenie rodzinne renta sieroca, jest świadczeniem otrzymanym na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Hiszpanii, należy stwierdzić, że świadczenie to korzysta ze zwolnienia w myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty tego podatku od wskazanych we wniosku świadczeń.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo zastrzec należy, że tutejszy organ podatkowy wydając interpretację oparł się na opisie stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej