Temat interpretacji

Czy jednorazowe odszkodowanie - przyznane w określonej postanowieniem Sądu kwocie netto z tytułu utraconego wynagrodzenia za pracę w Spółce przed jej upadłością, wypłacone cząstkowo w masy upadłości przez syndyka sądowego, po upadłości Spółki - wolne jest od podatku dochodowego od osób fizycznych, w tym na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 tej ustawy?

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2020 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 10 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 września 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego. Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 1 września 2020 r. znak 0115-KDIT2.4011.501.2020.1.MM wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek uzupełniono w dniu 4 września 2020 r.

W ww. wniosku oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od dnia 30 września 2013 r. Wnioskodawca był zatrudniony w Spółce A na stanowisku Dyrektora Finansowego. Postanowieniem Sądu Rejonowego w B () zapadł wyrok zaoczny, w całości uwzględniający żądanie pozwu, tj. zapłaty kwoty 28.263,08 zł plus ustawowych odsetek. Kwota ta została wpisana na listę wierzytelności według kategorii I do wypłaty z masy upadłości. Przedmiotem pozwu była wypłata zaległego wynagrodzenia w kwocie 36.632,72 zł. Nie wypłacono Wnioskodawcy żadnej kwoty z powodu upadłości ww. A. Sąd Rejonowy w B wysokość świadczenia ustalił w oparciu o unormowania wynikające z umowy o pracę. Syndyk do informacji PIT-11 wpisał kwotę 11.158,02 zł jako wynagrodzenie ze stosunku pracy, a Wnioskodawca uważa, że powinien potraktować tę kwotę jako odszkodowanie za utratę wynagrodzenia wypłaconą na podstawie postanowienia Sądu - jednorazowo przez syndyka z masy upadłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jednorazowe odszkodowanie - przyznane w określonej postanowieniem Sądu kwocie netto z tytułu utraconego wynagrodzenia za pracę w Spółce przed jej upadłością, wypłacone cząstkowo w masy upadłości przez syndyka sądowego, po upadłości Spółki - wolne jest od podatku dochodowego od osób fizycznych, w tym na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 tej ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, należność w kwocie 11.158,02 zł wypłacona w czerwcu 2019 r. przez syndyka Spółki w upadłości stanowi odszkodowanie za utratę zaległego wynagrodzenia i w świetle postanowień art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega wyłączeniu w całości z opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Natomiast na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego od dnia 30 września 2013 r. Wnioskodawca był zatrudniony w Spółce A. na stanowisku Dyrektora Finansowego. Postanowieniem Sądu Rejonowego w B () zapadł wyrok zaoczny, w całości uwzględniający żądanie pozwu, tj. zapłaty kwoty 28.263,08 zł plus ustawowych odsetek. Przedmiotem pozwu była wypłata zaległego wynagrodzenia w kwocie 36.632,72 zł. Nie wypłacono Wnioskodawcy żadnej kwoty z powodu upadłości ww. A. Sąd Rejonowy w B wysokość świadczenia ustalił w oparciu o unormowania wynikające z umowy o pracę. Kwota ta została wpisana na listę wierzytelności według kategorii I do wypłaty z masy upadłości. Syndyk do informacji PIT-11 wpisał kwotę 11.158,02 zł jako wynagrodzenie ze stosunku pracy, a Wnioskodawca uważa, że powinien potraktować tę kwotę jako odszkodowanie za utratę wynagrodzenia wypłaconą na podstawie postanowienia Sądu - jednorazowo przez syndyka z masy upadłości.

Mając zatem na uwadze opisany stan faktyczny wskazać należy, że z treści art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnieniem tym objęte są wyłącznie odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów (za wyjątkami odpraw i odszkodowań, które zostały wymienione w tym przepisie). Należy zauważyć, iż Wnioskodawca otrzymał wypłatę z tytułu zaległego wynagrodzenia i nawet jeśli było to roszczenie odszkodowawcze, to nie doszło do wypłaty odszkodowania, którego wysokość lub zasady ustalenia wynikają ze wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych regulacji prawnych. Wysokość należnego świadczenia jak wskazał Wnioskodawca Sąd Rejonowy w B ustalił bowiem w oparciu o unormowania wynikające z umowy o pracę. Podstawą wypłaty był zatem stosunek pracy łączący Wnioskodawcę z pracodawcą i istniejąca zaległość z tytułu zaległego wynagrodzenia. Wobec tego przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Ponadto wskazać należy, że wypłata ww. świadczenia nie korzysta również ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ze zwolnienia przedmiotowego wynikającego z ww. przepisu korzystają jedynie odszkodowania i zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej oraz obejmujące tzw. szkodę rzeczywistą, czyli poniesione straty, nie dotyczą zatem utraconych korzyści. Odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia, które należy się za wyrządzenie szkody, zaś zadośćuczynienie za doznanie krzywdy od podmiotu, który szkodę wyrządził lub ponosi za nią odpowiedzialność. Odszkodowanie stanowi pieniężną równowartość szkody majątkowej lub szkody na osobie, natomiast zadośćuczynienie jest pieniężną formą rekompensaty za szkodę niemajątkową

W opisanym stanie faktycznym wypłacona Wnioskodawcy kwota z tytułu zaległego wynagrodzenia nie stanowi ani odszkodowania, ani zadośćuczynienia, zatem uznać należy, że w przedstawionym stanie faktycznym nie znajduje zastosowania zwolnienie przedmiotowe wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej