Temat interpretacji

Sprzedaż nieruchomości po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2020 r. (data wpływu 4 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie umów sprzedaży z dnia 20 lutego 1980 r. oraz 21 marca 1980 r. Wnioskodawczyni oraz jej mąż nabyli wspólnie niezabudowaną nieruchomość gruntową położoną w (). Nabycie nastąpiło do wspólnego majątku małżeńskiego. Dnia () kwietnia 2016 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. Wraz z mężem Wnioskodawczyni ma dwoje dzieci córkę i syna. W dniu 3 czerwca 2016 r. Wnioskodawczyni wraz z dziećmi złożyła do sądu wniosek o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłym mężu oraz o dział spadku. Sąd Rejonowy w Wydział () Cywilny postanowieniem z dnia 19 lipca 2016 r. () orzekł, że spadek po mężu Wnioskodawczyni, z mocy prawa nabyła Wnioskodawczyni oraz ich dzieci. Po 1/3 (jednej trzeciej) części każdy. Następnie po uprawomocnieniu się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, tenże sąd postanowieniem z dnia 26 września 2016 r. () postanowił dokonać działu spadku po mężu Wnioskodawczyni (zmarłym () kwietnia 2016 r.) w ten sposób, że cały majątek został przyznany Wnioskodawczyni bez obowiązku spłaty pozostałych spadkobierców.

Wnioskodawczyni chciałaby odpłatnie zbyć część wyżej powołanej nieruchomości, mimo że nie upłynął okres 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym zmarł jej mąż. Planowane zbycie nie będzie zbyciem w wykonaniu działalności gospodarczej. Planowana sprzedaż nieruchomości jest zdarzeniem, którego dotyczy wniosek Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w przypadku odpłatnego zbycia przez Wnioskodawczynię części nieruchomości, zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, powstanie po jej stronie przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Z 2019 r. poz. 1387) i czy Wnioskodawczyni będzie obowiązana do uiszczenia od takiego przychodu podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku odpłatnego zbycia przez nią części nieruchomości zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego nie powstanie po jej stronie przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Z 2019 r. poz. 1387) (dalej jako Ustawa). Zbycie nieruchomości nastąpi bowiem po upływie 5 lat od nabycia przez Wnioskodawczynię i jej męża przedmiotowej nieruchomości do wspólnego majątku małżeńskiego, zgodnie z art. 10 ust. 6 Ustawy.

Stosownie z art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy, źródłem przychodów podlegających opodatkowaniu jest m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Jeżeli zatem odpłatne zbycie nieruchomości następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Stosownie do art. 10 ust. 6 Ustawy, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

W przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanie faktycznym zastosowanie znajdzie wyżej cytowany art. 10 ust. 6 Ustawy. Pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy należy zatem liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym wraz z mężem nabyła przedmiotową nieruchomość do majątku wspólnego małżeńskiego co nastąpiło w 1980 r. Pięcioletni okres minął zatem z końcem roku 1985. Sprzedaż przez Wnioskodawczynię tej nieruchomości w roku 2020 nie będzie zatem stanowić przychodu w rozumieniu ww. ustawy i nie będzie opodatkowana podatkiem dochodowym. Nie można uznać, że po śmierci męża w 2016 r. Wnioskodawczyni ponownie nabyła udział w przedmiotowej nieruchomości drogą spadku i działu spadku, skoro przed śmiercią męża była właścicielem całej nieruchomości w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wspólność małżeńska została ukształtowana w polskim prawie jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie maja określonych udziałów w majątku wspólnym. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Mając powyższe na względzie Wnioskodawczyni nie mogła ponownie nabyć udziału w nieruchomości ani w drodze dziedziczenia, ani w drodze działu spadku. Nabycie przez nią przedmiotowej nieruchomości stosownie do art. 10 ust. 6 Ustawy nastąpiło w 1980 r. tj. w momencie nabycia nieruchomości do majątku wspólnego małżonków.

Dodatkowo Wnioskodawczyni podnosi, że w jej ocenie art. 10 ust. 6 Ustawy, na którym opiera swoje stanowisko, ma zastosowanie także w przypadku, gdy na skutek działu spadku po zmarłym mężu wdowie przyznana zostaje nieruchomość (wcześniej nabyta do wspólności małżeńskiej) ponad przysługujący wdowie udział w spadku. Artykuł 10 ust. 6 Ustawy nie zawiera żadnych ograniczeń w tym zakresie. Nie można również zastosować w takim przypadku art. 10 ust. 7 Ustawy, zgodnie z którym zbycie nieruchomości nabytej w drodze działu spadku nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu tylko do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku. Zastosowanie ograniczenia z art. 10 ust. 7 Ustawy do stanów faktycznych objętych art. 10 ust. 6 skutkowałoby pokrzywdzeniem małżonków, których małżeństwa ustały na skutek śmierci męża, oraz uprzywilejowałoby niesłusznie małżonków, których małżeństwa ustały na skutek rozwodu. Artykuł 10 ust. 7 dotyczy bowiem wyłącznie scenariusza spadkowego, a nie rozwodowego.

Wnioskodawczyni zaznacza również, że na ocenę obowiązku podatkowego nie ma wpływu fakt, że pomiędzy postanowieniem sądu o stwierdzeniu nabycia spadku a postanowieniem sądu o dziale spadku minął pewien okres, jak to miało miejsce w przypadku Wnioskodawczyni. Po pierwsze, sądowe stwierdzenie nabycia spadku nie ma charakteru konstytutywnego. W myśl art. 925 Kodeksu cywilnego spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, tj. z chwilą śmierci spadkodawcy. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Po drugie, sąd nie może dokonać działu spadku przed uprawomocnieniem się postanowienia stwierdzającego kto jest spadkobiercą. Rozdzielenie sprawy o stwierdzenie nabycia spadku i sprawy o dział spadku jest zatem nieodzowne.

Przedstawione przez Wnioskodawczynię stanowisko jest zgodne z utrwaloną praktyką interpretacyjną Krajowej Informacji Skarbowej. Poniżej Wnioskodawczyni przedstawia interpretacje indywidualne wydane przez Krajową Informację Skarbową w 2019 r. i 2020 r. w odniesieniu do stanów faktycznych takich samych lub bardzo podobnych jak w niniejszym wniosku. We wszystkich tych interpretacjach KIS podziela stanowisko Wnioskodawczyni:

1. Interpretacja indywidualna z dnia 12 lutego 2020 r. nr 0115-KDIT2.4011.116.2019.1.MD
2. Interpretacja indywidualna z dnia 3 czerwca 2019 r. nr 0115-KDIT2-3.4011.181.2019.1.PS
3. Interpretacja indywidualna z dnia 26 czerwca 2019 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.228.2019.1.TR
4. Interpretacja indywidualna z dnia 10 czerwca 2019 r. nr 0115-KDIT2-3.4011.179.2019.2.KP
5. Interpretacja indywidualna z dnia 11 grudnia 2019 r. nr 0115-KDIT2-3.4011.453.2019.2.AWO
6. Interpretacja indywidualna z dnia 3 września 2019 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.304.2019.2.AK
7. Interpretacja indywidualna z dnia 17 maja 2019 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.149.2019.1.JK
8. Interpretacja indywidualna z dnia 20 listopada 2019 r. nr 0113-KDIPT2-2.4011.498.2019.2.AKU
9. Interpretacja indywidualna z dnia 17 października 2019 r. nr 0113-KDIPT2-2.4011.452.2019.2.AKU

Również nie są znane Wnioskodawczyni żadne interpretacje Krajowej Informacji Skarbowej, które zaprzeczałyby jej stanowisku.

Stanowisko przedstawione przez Wnioskodawczynię jest także zgodne z orzecznictwem sądów i interpretacjami podatkowymi z okresu sprzed nowelizacji art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która weszła w życie 1 stycznia 2019 r. W szczególności przedstawione przez Wnioskodawczynię stanowisko jest zgodne z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2015 r. sygn. akt II FPS 2/17, wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, sygn. akt I SA/Bd 228/15 z dnia 6 maja 2015 r., wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 22 września 2015 r. sygn. akt I SA/Bd 625/15 oraz interpretacją ogólną Ministra Finansów z dni 6 lutego 2018 r. w sprawie określenia momentu nabycia nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

&‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Stosownie do treści art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 7 powołanej ustawy, nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że na podstawie umów sprzedaży z dnia 20 lutego 1980 r. oraz 21 marca 1980 r. Wnioskodawczyni oraz jej mąż nabyli wspólnie (do majątku wspólnego małżeńskiego) niezabudowaną nieruchomość. Dnia () kwietnia 2016 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. W dniu 3 czerwca 2016 r. Wnioskodawczyni wraz z dziećmi (córką i synem) złożyła do sądu wniosek o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłym mężu oraz o dział spadku. Sąd postanowieniem z dnia 19 lipca 2016 r. orzekł, że spadek po mężu Wnioskodawczyni, z mocy prawa nabyła Wnioskodawczyni oraz ich dzieci., po 1/3 (jednej trzeciej) części każdy. Następnie po uprawomocnieniu się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, ten sam sąd postanowieniem z dnia 26 września 2016 r. postanowił dokonać działu spadku po mężu Wnioskodawczyni (zmarłym () kwietnia 2016 r.) w ten sposób, że cały majątek został przyznany Wnioskodawczyni bez obowiązku spłaty pozostałych spadkobierców.

Wnioskodawczyni zamierza sprzedać część wyżej wymienionej nieruchomości, mimo że nie upłynął okres 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym zmarł jej mąż.

W świetle art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Według art. 924 i 925 ustawy Kodeks cywilny spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, a spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. (art. 1025 § 1 ustawy Kodeks cywilny).

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Przepis art. 1035 Kodeksu cywilnego stanowi, że jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu. Dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców (art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego).

Biorąc pod uwagę fakt, że opisana we wniosku nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię i spadkodawcę w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, należy odnieść się również do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086).

Zgodnie z art. 31 § 1 cytowanej ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe, zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności).

Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego.

Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Mając powyższe na uwadze należy zatem stwierdzić, że z uwagi na panujący w małżeństwie Wnioskodawczyni ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej nie można wyodrębnić udziałów, które Wnioskodawczyni oraz jej mąż posiadali w chwili nabycia własności nieruchomości. Z tego względu Wnioskodawczyni nie mogła ponownie nabyć udziału w przedmiotowym prawie, ani w drodze dziedziczenia, ani w drodze działu spadku.

W związku z powyższym nabycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości, stosownie do art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nastąpiło w 1980 r., tj. w momencie nabycia jej do majątku wspólnego małżonków.

Z tej przyczyny odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię części wskazanej we wniosku nieruchomości nie stanowi źródła przychodu i nie skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

W konsekwencji uznania stanowiska Wnioskodawczyni dotyczącego pytania nr 1 za prawidłowe, odpowiedź na drugie z zawartych we wniosku pytań jest niecelowa.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu

Skargę wnosi się na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej