Koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 10 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kosztów uzyskania przychodów. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 lipca 2022 r. (wpływ 25 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem:

1)Zainteresowana będąca stroną postępowania:

Pani ….

Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

Pan ...

Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

Pan ...

Opis stanu faktycznego

Zainteresowani prowadzą działalność gospodarczą jako wspólnicy Spółki jawnej. Mają nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT). Prowadzona działalność Spółki polega na transporcie towarów.

24 grudnia 2021 r. w trakcie realizowania jednego z przewozów pojazd transportujący uległ wypadkowi (w wyniku poruszania się na śliskiej nawierzchni pojazd zjechał na prawe pobocze, co spowodowało jego wywrócenie na prawy bok), w efekcie czego płynny transportowany towar wylał się na drogę i uległ zniszczeniu. Zleceniodawca obciążył Spółkę wystawiając notę obciążeniową za szkodę wynikającą z powyższego incydentu. Spółka zapłaciła za powyższą szkodę, a następnie złożyła wniosek do ubezpieczyciela. Roszczenie ubezpieczeniowe zostało uznane przez ubezpieczyciela. Ubezpieczyciel stwierdził winę Spółki, i w związku z tym wypłacił jej odszkodowanie.

W uzupełnieniu wniosku z 18 lipca 2022 r. Zainteresowana będąca stroną postępowania wskazała, że Zainteresowani prowadzą działalność gospodarczą w formie Spółki jawnej od 27 października 2010 r. Główną działalnością Spółki jest transport drogowy towarów PKD 49.41.Z. Działalność gospodarcza w formie Spółki jawnej jest opodatkowana podatkiem liniowym, a dokumentacja prowadzona jest za pomocą pełnej księgowości.

Podział zysków w Spółce jest następujący:

-Zainteresowana będąca stroną postępowania - 34%,

-Zainteresowany 2 niebędący stroną postępowania - 32%,

-Zainteresowany 3 niebędący stroną postępowania - 34%.

Na dzień złożenia wniosku w stosunku do Zainteresowanych nie toczy się oraz nie toczyło się żadne postępowanie podatkowe lub kontrolne.

Zniszczeniu uległa śmietana przerobowa.

Ubezpieczyciel wypłacił Spółce odszkodowanie 21 marca 2022 r.

Spółka zapłaciła notę obciążeniową dla właściciela towaru 7 lutego 2022 r.

Pomiędzy Spółką, a Zleceniodawcą jest zawarta umowa o świadczenie usług transportowych. Odpowiedzialność Spółki za powierzone towary na czas transportu (od załadunku do rozładunku) wynika bezpośrednio z umowy, gdzie wskazana jest odpowiedzialność Spółki. Dodatkowo, w pozostałym zakresie nieuregulowanym w umowie zastosowanie ma Kodeks cywilny, który także reguluję kwestię odpowiedzialności. Wartość towaru została ustalona na podstawie przekazanych, w formie pisemnej przez Zleceniodawcę, kosztów wyprodukowania śmietany.

Według Zainteresowanych, wszystkie transporty wykonywane są ze szczególną starannością, według umowy ze Zleceniodawcą oraz obowiązującymi przepisami prawa. Wszystkie pojazdy (ciągniki siodłowe i cysterny) będące w posiadaniu lub użytkowaniu Spółki posiadają wykonywane na bieżąco przeglądy techniczne, potwierdzone przez stacje diagnostyczne. Cysterny, którymi Spółka wykonuje transport są fabrycznie przystosowane do przewozu płynnych artykułów spożywczych i przeznaczone tylko do takiego rodzaju transportu. Każda cysterna przechodzi badania w zakresie ATP, wykonywane przez Instytut Maszyn Roboczych i Pojazdów samochodowych .... Wszystkie cysterny są zgłoszone do Powiatowego Inspektoratu Weterynarii i podlegają bieżącej kontroli, dopuszczającej je do przewozu. Spółka zatrudnia tylko wykwalifikowaną kadrę kierowców, którzy przechodzą wszystkie rodzaje obowiązujących szkoleń. Przed każdym załadunkiem towaru, kierowcy otrzymują telefonicznie wytyczne od dyspozytorów Spółki, w zakresie załadunku towaru, transportu i przedstawiciela załadowcy. Po załadunku wszystkie możliwości miejsca dostępu do towaru są plombowane. Plomby wpisane do dokumentów przewozowych pozostają na swoim miejscu, do czasu rozładunku towaru. Do transportu towarów wyznaczane są, jeśli to możliwe, tylko drogi kategorii minimum wojewódzkiej.

Zainteresowani posiadają stosowne dokumenty potwierdzające ww. działania.

Nota obciążeniowa stanowiła odszkodowanie za utracony podczas transportu towar.

Spółka korzysta z pomocy podwykonawców. Do ich obowiązków należy przetransportowanie towarów. Obowiązują ich identyczne zasady, jak w przypadku transportu towarów przez Spółkę. Zasady potwierdzone są zleceniem transportowym. Podwykonawcy ponoszą odpowiedzialność za szkody powstałe w trakcie transportu, na podstawie umowy podpisanej ze Spółką.

Zleceniodawca wystąpił o zapłatę za utracony towar na podstawie umowy zawartej ze Spółką, gdzie wyraźnie wskazane jest, że na czas transportu (od załadunku do rozładunku) odpowiedzialność ponosi Spółka. Dodatkowo, w zakresie nieregulowanym w umowie znajduje zastosowanie Kodeks cywilny, który także reguluje kwestię odpowiedzialności. Odszkodowanie za utracony lub uszkodzony towar może od ubezpieczyciela otrzymać przewoźnik, który ma wykupioną polisę Odpowiedzialności Cywilnej Przewoźnika Drogowego. Odszkodowanie przyznane jest także tylko podmiotom, które ponoszą odpowiedzialność za szkodę.

Na miejsce zdarzenia została wezwana policja. Sprawdzono trzeźwość kierowcy - wynik negatywny. Kierowca został ukarany mandatem karnym w wysokości 250 zł.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy kwoty wynikające z noty obciążeniowej, dotyczące uszkodzonego towaru w wyniku wypadku, przekazane Zleceniodawcy przez Spółkę jawną, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu dla wspólników Spółki jawnej w proporcji do posiadanego udziału w zysku?

Państwa stanowisko w sprawie (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Mają Państwo prawo uwzględnić w kosztach uzyskania przychodu kwotę wynikającą z noty obciążeniowej, poniesioną przez Spółkę jawną, dotyczącą uszkodzonego towaru spowodowanego wypadkiem, przekazaną Zleceniodawcy, w proporcji do posiadanego udziału w zyskach.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższy przepis bezpośrednio determinuje fakt, że dany wydatek może być kosztem, pod warunkiem że spełnia przesłanki wynikające z przepisu oraz jednocześnie nie jest wymieniony w art. 23.

Według Państwa, fakt poniesienia wydatku na rzecz Zleceniodawcy przez Spółkę jawną ma duży wpływ na zachowanie oraz zabezpieczenie źródła przychodu. Z jednej perspektywy dotyczy zachowania dobrej relacji z Kontrahentem, ale także wywiązania się z umowy wynikającej ze stosunku cywilnoprawnego między danymi podmiotami. Brak takiego wydatku mógłby spowodować konflikt, a także przeprowadzenie sądowego rozwiązania danej sprawy.

Należy dodatkowo zwrócić uwagę na art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodu kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczanych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczaniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Państwa zdaniem, powyższy przepis w przedstawionej sytuacji nie będzie miał zastosowania. Fakt niedostarczenia towaru nie był bezpośrednio związany z nieprawidłowościami powstałymi ze strony Spółki. Zdarzenie miało charakter losowy, a Spółka zachowała należytą staranność. Fakt niesprzyjających warunków nie powinien bezpośrednio przesądzić o braku możliwości uwzględniania w kosztach uzyskania przychodu wydatku, gdy takie zdarzenie było incydentalne.

Zasady ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej regulują m.in. przepisy ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 ze zm.).

Zgodnie z art. 822 § 1 ww. ustawy, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

W zakresie powyższego przepisu należy rozróżnić pojęcie należytej staranności oraz winy. Odnosząc się do art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT należy stwierdzić, że w powyższej sprawie nie zaszła przesłanka wynikająca z tego przepisu, kwota zapłacona na rzecz zleceniodawcy za utracony towar, nie stanowiła kary umownej, ani odszkodowania z tytułu, o którym mowa w cytowanym powyższej przepisie.

Biorąc dodatkowo pod uwagę fakt, że Spółka zachowała należytą staranność przy wykonywaniu opisanej we wniosku usługi należy stwierdzić, że wywiązała się ona ze swoich obowiązków, co bezpośrednio przesądza o możliwości uwzględnienia tego wydatku w kosztach uzyskania przychodu.

Powyższy pogląd opierają Państwo na poniższej interpretacji indywidualnej, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się z wnioskodawcą, że może on uwzględnić w kosztach uzyskania przychodu wydatek związany z notą obciążeniową dotyczący zwrotu poniesionych przez zleceniodawcę kosztów: Nr 0113-KDIPT2-1.4011.571.2019.1.AP.

Jednocześnie należy stwierdzić, że nota obciążeniowa jest powszechnym dokumentem w obrocie gospodarczym i powinna być wystarczającym dokumentem uprawniającym do udokumentowania danego zdarzenia.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości, dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1)określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego;

2)określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej;

3)opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych;

4)datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu;

5)podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów;

6)stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.

W związku z tym, biorąc pod uwagę wszelkie przedstawione we wniosku argumenty, Państwa zdaniem, będą mieli Państwo prawo uwzględnić w kosztach uzyskania przychodu wydatek wynikający z noty obciążeniowej, związany z uszkodzeniem towaru wynikającym z wypadku, poniesiony przez Spółkę jawną, w proporcji do posiadanego udziału w zysku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

-musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

-nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

-musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z zacytowanego przepisu wynika, że za koszty uzyskania przychodów nie są uznawane kary umowne i odszkodowania z tytułu:

-wad dostarczonych towarów;

-wad wykonanych robót;

-wad wykonanych usług;

-zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad;

-zwłoki w usunięciu wad towarów;

-zwłoki w usunięciu wad wykonanych robót;

-zwłoki w usunięciu wad wykonanych usług.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odwołuje się do pojęć z zakresu prawa cywilnego (odszkodowanie, kara umowna, wada, zwłoka). Oznacza to, że wyjaśnienie ww. terminów cywilnoprawnych jest niezbędne do rekonstrukcji tej normy prawa podatkowego.

Odszkodowanie jest świadczeniem polegającym na naprawieniu szkody. Jako szkodę należy rozumieć uszczerbek, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Szkoda może zostać wyrządzona niezależnie od istniejącego uprzednio między danymi osobami stosunku prawnego (szkoda z tytułu tzw. czynów niedozwolonych – ex delicto), bądź przez niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania przez dłużnika stosunku zobowiązaniowego (szkoda kontraktowa, ex contractu). Odszkodowanie zastępuje wówczas główne świadczenie dłużnika lub je uzupełnia (W. Czachórski, A. Brzozowski, M. Saijan, E. Skowrońska-Bocian, „…”, wyd. 11, Warszawa 2009, str. 85).

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do odszkodowań z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania przez dłużnika, a zatem świadczeń rekompensujących, tzw. szkodę kontraktową. Dalsze rozważania odnoszą się zatem do odpowiedzialności za tego rodzaju szkodę.

Ogólne zasady odpowiedzialności dłużnika z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania zostały unormowane w księdze III Kodeksu cywilnego. Podstawowymi przepisami w tym zakresie są art. 471-473 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.; dalej: „Kodeks cywilny”).

Zgodnie z art. 471 Kodeksu cywilnego:

Stosownie do art. 472 Kodeksu cywilnego, jeżeli ze szczególnego przepisu ustawy albo z czynności prawnej nie wynika nic innego, dłużnik odpowiedzialny jest za niezachowanie należytej staranności.

Z przepisu art. 471 Kodeksu cywilnego wynika, że nie wykonując lub nienależycie wykonując zobowiązanie, dłużnik działa w sposób zawiniony (wyrok NSA z 11 czerwca 2015 r., sygn. akt II FSK 1341/13).

Zgodnie z art. 473 § 1 Kodeksu cywilnego:

Na mocy 473 § 1 Kodeksu cywilnego:

Z przywołanych przepisów jednoznacznie wynika, że dłużnik może zostać zobowiązany do zapłaty odszkodowania z tytułu nienależytego wykonania zobowiązania również wówczas, gdy nie można mu przypisać winy, innymi słowy, gdy dochował należytej staranności, wykonując zobowiązanie. Jest to tzw. odpowiedzialność na zasadzie ryzyka.

Wobec powyższego, należy zauważyć, że art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się m.in. do kategorii odszkodowań, nie precyzując, że chodzi o odszkodowania będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania przez dłużnika na skutek niedochowania przez niego należytej staranności. Tym samym, w myśl zasady lege non distinguente nec nostrum est distinguere (gdy ustawa nie rozróżnia, nie do nas należy rozróżnianie), należy przyjąć, że wszelkie odszkodowania z wymienionych w tym przepisie tytułów nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, niezależnie od tego, czy są one skutkiem szkody powstałej w następstwie winy dłużnika, czy też szkody, na której powstanie dłużnik nie miał wpływu.

Tym samym, dla wykluczenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów nie ma znaczenia przyczyna powstania tych wad. Wystarczającą przesłanką jest wystąpienie odpowiedzialności dłużnika za nienależycie wykonane świadczenie, która może wynikać z ustawy lub ze stosunku obligacyjnego łączącego strony. Zapłata odszkodowania na rzecz kontrahenta jest efektem istnienia takiej odpowiedzialności.

Pogląd, zgodnie z którym przepis art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakazuje wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów tylko te kary umowne i odszkodowania, które są następstwem winy podatnika polegającej na niedołożeniu należytej staranności w wykonaniu zobowiązania, zdaje się abstrahować od faktu, że odpowiedzialność dłużnika z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania nie zawsze opiera się na zasadzie winy. Przyjmowanie, że w art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych chodzi wyłącznie o odpowiedzialność dłużnika wynikającą z art. 471 Kodeksu cywilnego, w sytuacji, gdy z językowej wykładni przepisu taki wniosek w żaden sposób nie wynika, stanowi przykład wykładni zawężającej, tj. nieobejmującej wszystkich sytuacji, w których zastosowanie powinien znaleźć przepis art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do wyjaśnienia, co należy rozumieć pod pojęciem „wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług”, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy odwołać się do wyroku WSA w Warszawie z 21 grudnia 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 2631/15, w którym Sąd stwierdził, że „u.p.d.p. nie definiuje pojęcia „wadliwy”, zatem słowo to należy tłumaczyć w sposób przyjęty w języku polskim. Zgodnie z Nowym Słownikiem Języka Polskiego (PWN, Warszawa, 2003 r.) słowo to oznacza: mający wady, usterki, defekty, wskazujące braki, błędy, niewłaściwy, nieprawidłowy, niepoprawny. Zatem należy przyjąć, że wadliwie wykonana usługa, to taka, która została wykonana w sposób niepełny, tj. nie zostały spełnione wszelkie obowiązki ciążące na podatniku zgodnie z umową oraz przepisami prawa”.

Tym samym każde nienależyte wykonanie usługi, nawet niezawinione przez dłużnika, stanowi wadę wykonywanych robót/usług. Jeżeli zgodnie z przepisami prawa powszechnie obowiązującego lub postanowieniami umowy dłużnik odpowiada wobec wierzyciela w przypadku nienależytego wykonania usługi, niezależnie od dochowania przez niego należytej staranności, nie może kwoty zapłaconego odszkodowania, kary, czy kary umownej zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Należy jednak podkreślić, że rozumienie pojęcia „wadliwości dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług”, przyjęte przez WSA w Warszawie w wyroku z 21 grudnia 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 2631/15, jest szersze od rozumienia tego pojęcia w prawie cywilnym, przynajmniej w odniesieniu do „wad wykonanych robót i usług”.

Podsumowując, art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakazuje wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów odszkodowania wypłacone z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług, niezależnie od tego, czy odpowiedzialność dłużnika, której wyrazem jest zapłata odszkodowania, została oparta na zasadzie winy, czy na zasadzie ryzyka.

Zatem należy przyjąć, że wadliwie wykonana usługa to taka, która została wykonana w sposób niepełny, tj. nie zostały spełnione wszelkie obowiązki ciążące na usługodawcy, zgodnie z umową oraz przepisami prawa. W sytuacji zatem, gdy przewoźnik płaci zlecającemu przewóz odszkodowanie z tytułu wyrządzonych podczas transportu szkód w towarach, to dochodzi do rekompensaty z tytułu szkody związanej z wadą wykonanej usługi. Oznacza to, że wypłacone z tego tytułu odszkodowanie nie będzie mogło być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż tego rodzaju wydatki zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opisanym stanie faktycznym m.in. wskazali Państwo, że prowadzą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportowych towarów. 24 grudnia 2021 r. w trakcie realizowania jednego z przewozów pojazd transportujący uległ wypadkowi (w wyniku poruszania się na śliskiej nawierzchni pojazd zjechał na prawe pobocze, co spowodowało jego wywrócenie na prawy bok), w efekcie czego płynny transportowany towar (śmietana przerobowa) wylał się na drogę i uległ zniszczeniu. Zleceniodawca obciążył Spółkę wystawiając notę obciążeniową za szkodę wynikającą z powyższego incydentu. Spółka zapłaciła za powyższą szkodę, a następnie złożyła wniosek do ubezpieczyciela. Roszczenie ubezpieczeniowe zostało uznane przez ubezpieczyciela. Ubezpieczyciel stwierdził winę Spółki i w związku z tym wypłacił jej odszkodowanie.

Podkreślić należy, że kwestia winy w powstaniu szkody nie ma znaczenia na gruncie art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego, że świadczą Państwo usługi transportowe, to uszkodzenie przewożonych towarów w trakcie wykonywania tej usługi należy zaliczyć do szkody wyrządzonej w wyniku realizacji kontraktu, czyli zobowiązania, a nie szkody powstałej w wyniku czynu niedozwolonego opartego na zasadzie winy.

W świetle przedstawionych wyjaśnień stwierdzić więc należy, że wypłacone zleceniodawcy przez Spółkę jawną, w której są Państwo wspólnikami, odszkodowanie z tytułu uszkodzenia towaru (śmietany przerobowej), będącego przedmiotem transportu, w wysokości określonej w wystawionych przez zleceniodawcę nocie obciążeniowej, nie może zostać uznane za koszt uzyskania przychodu. Kwota ta mieści się bowiem w dyspozycji zacytowanego art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wydatek wyłączony z kosztów uzyskania przychodów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanej przez Państwa interpretacji indywidualnej, stwierdzić należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Końcowo zaznaczyć należy, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jesteśmy związani wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa oraz Państwa stanowiskiem, tym samym dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Państwa chroniła w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Zainteresowana będąca stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 w związku z art. 14r ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).