Zwolnienia przedmiotowe – wydatkowanie środków ze sprzedanej nieruchomości na spłatę kredytu na zakup mieszkania, którego właścicielem jest tylko żona (majątek odrębny) .

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 grudnia 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 27 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 marca 2022 r. (wpływ 11 marca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W marcu 2017 roku nabył Pan mieszkanie drogą darowizny (…) od babci, (…) od mamy, (…) od ciotki). W nadchodzącym roku 2022 chciałby Pan to mieszkanie sprzedać za kwotę ok. (…) zł. Po sprzedaży mieszkania część kwoty, tj. około (…) zł chciałby przekazać/wpłacić tytułem wkładu własnego na zakup nowego mieszkania w (...) przy ul. B (zakup od dewelopera).

Pozostałą kwotę, tj. około (…) zł chciałby Pan przeznaczyć na spłatę pozostałego kredytu mieszkaniowego, zaciągniętego z tytułu zakupu mieszkania w programie (...) –  w (...), ul. A (...), które obecnie Pan zamieszkuje. Mieszkanie to, w związku z tym, że w marcu otrzymał Pan darowiznę, musiało zostać zakupione jedynie na Pana obecną żonę (wówczas narzeczoną) – nabyła je jako panna, a Pan jest jedynie uwzględniony w umowie kredytowej i w akcie jako współkredytobiorca.

W 2019 roku wstąpili Państwo w związek małżeński.

W piśmie, stanowiącym uzupełnienie wniosku, doprecyzował Pan, że wydatkowanie części środków uzyskanych ze sprzedaży mieszkania tytułem wkładu własnego na zakup nowego mieszkania w (...) przy ul. B nastąpi w ciągu trzech lat licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpi odpłatne zbycie.

Właściwy akt przeniesienia własności mieszkania w (...) przy ul. B nastąpi przed upływem 2025 r. (oddanie nieruchomości planowane jest na III kwartał 2023 r.). W ww. mieszkaniu będzie Pan realizował własne cele mieszkaniowe (będzie Pan w nim zamieszkiwał wraz z rodziną).

Środki uzyskane ze sprzedaży mieszkania w roku bieżącym będą przeznaczone na spłatę pozostałej części kredytu zaciągniętego z tytułu zakupu mieszkania przy ul. A (...) w programie (...) nie później niż przed upływem 2025 roku.

Umowa kredytowa na zakup mieszkania w (...) przy ul. A (...) została zawarta (…) sierpnia 2017 r. W umowie został określony cel „Nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego”. Kredytobiorcy zawarci w umowie odpowiadają solidnie za zadłużenie wynikające z umowy. Kredyt na zakup mieszkania przy ul. A (...) w (...) został zaciągnięty w Bank (…).

Mieszkanie w (...) przy ul. A (...) pozostaje we własności jedynie Pana żony. Nie zamierzają Państwo włączać go do majątku wspólnego.

Przedmiotem zapytania jest mieszkanie przy ul. A (...), tj. czy mógłby Pan przeznaczyć kwotę ze sprzedaży mieszkania, o którym mowa we wniosku, tj. (…) (darowizna) na spłatę pozostałej kwoty, tj. (…) zł (pozostała kwota do spłaty z zaciągniętego kredytu). Po uzyskaniu zgody na powyższe, poinformował Pan, że wskazane mieszkanie deweloperskie przy ul. B będzie zakupionym mieszkaniem na własne cele mieszkaniowe, ale dopiero w sytuacji pozytywnego rozpatrzenia wniosku dotyczącego spłaty poprzedniego kredytu.

Pytanie

Czy przeznaczając (…) zł na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania w (...) przy ul. A (...), które jest własnością żony, będzie mógł Pan skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie przeformułowane w uzupełnieniu wniosku)

W Pana ocenie, mógłby Pan skorzystać ze zwolnienia , o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w celu dokonania spłaty pozostałej części kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości przy ul. A (...) poprzez sprzedaż nieruchomości, którą nabył Pan w drodze darowizny.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Z przestawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w marcu 2017 roku nabył Pan mieszkanie w drodze darowizny ((…) od babci, (…) od mamy, (…) od ciotki), które chciałby Pan sprzedać w 2022 roku. Po sprzedaży mieszkania część kwoty chciałby Pan przekazać/wpłacić tytułem wkładu własnego na zakup nowego mieszkania, natomiast pozostałą kwotę chciałby Pan przeznaczyć nie później niż przed upływem 2025 roku na spłatę pozostałego kredytu mieszkaniowego, zaciągniętego z tytułu zakupu mieszkania w (...), ul. A (...), które obecnie Pan zamieszkuje. Mieszkanie to, zostało zakupione jedynie na Pana obecną żonę (wówczas narzeczoną) – nabyła je jako panna, a Pan jest jedynie uwzględniony w umowie kredytowej i w akcie jako współkredytobiorca. W 2019 roku zawarli Państwo związek małżeński. W piśmie, stanowiącym uzupełnienie wniosku, doprecyzował Pan, że umowa kredytowa na zakup mieszkania w (...) przy ul. A (...) została zawarta (…) sierpnia 2017 r., a kredytobiorcy zawarci w umowie odpowiadają solidnie za zadłużenie wynikające z umowy. Kredyt na zakup ww. mieszkania został zaciągnięty w banku w Polsce. Mieszkanie w (...) przy ul. A (...) pozostaje we własności jedynie Pana żony i nie zamierzają Państwo włączać go do majątku wspólnego.

Wątpliwość Pana, budzi kwestia, czy przeznaczając część kwoty uzyskanej z planowanej przez Pana w 2022 roku sprzedaży mieszkania, które otrzymał Pan w drodze darowizny w 2017 roku na spłatę (nie później niż przed upływem 2025 roku) kredytu zaciągniętego w 2017 roku na zakup mieszkania w (...) przy ul. A (...), które jest własnością tylko Pana żony, a którego nie zamierzają Państwo włączać do majątku wspólnego, będzie mógł Pan skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.):

Stosownie do treści art. 155 § 1 ww. Kodeksu:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości. Zatem pojęcie to należy rozumieć szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości następuje z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci nabycia własności rzeczy.

W niniejszej sprawie, mieszkanie, które zamierza Pan sprzedać w 2022 roku nabył Pan w dniu zawarcia umowy darowizny, tj. w marcu 2017 roku. Tym samym planowana sprzedaż przez Pana ww. nieruchomości – z uwagi na fakt, że nie minie pięcioletni okres, o którym mowa w wyżej cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c – będzie stanowiło źródło przychodu podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 30e ust.2 ustawy:

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Art. 22 ust. 6e ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy:

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D × W/P

gdzie:

D – dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P – przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 cytowanej ustawy:

Na podstawie art. 21 ust. 26 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 ww. ustawy:

W myśl ust. 30 wskazanego wyżej artykułu 21:

W konsekwencji, korzystanie ze zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji. W przypadku niewypełnienia warunków określonych w wyżej cytowanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik traci prawo do ulgi i jest zobowiązany zapłaty podatku dochodowego.

Rozstrzygając zatem o prawie do zwolnienia z opodatkowania należy pamiętać, że zawarty w art. 21 ust. 25 ustawy katalog wydatków uprawniających do zwolnienia ma charakter zamknięty i w związku z tym tylko wydatkowanie środków na realizację celów w nim wskazanych pozwala na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania. Inne wydatki niż wymienione w tym katalogu nie uprawniają do skorzystania z powyższego zwolnienia.

Ponadto należy zauważyć, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Podkreślenia wymaga również kwestia, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przez podatnika przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje ściśle określonego sposobu dokumentowania wydatku poniesionego na cele określone w art. 21 ust. 25 ww. ustawy. Jednakże, w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro podatnik zamierza skorzystać ze zwolnienia powinien liczyć się z koniecznością wykazania faktu wydatkowania środków ze sprzedaży nieruchomości na cele mieszkaniowe. Organ podatkowy dla celów podatkowych, weryfikując możliwość skorzystania ze zwolnienia podatkowego, uprawniony jest żądać od podatników udokumentowania poniesienia wydatków poprzez przedłożenie rzetelnych i wiarygodnych dowodów, z których w sposób niebudzący żadnych wątpliwości będzie wynikało kto, kiedy i jaki wydatek poniósł, czyli np. czy środki uzyskane ze sprzedaży mieszkania faktycznie wydatkowane zostały przez podatnika na własne cele mieszkaniowe.

Należy zauważyć, że z wykładni językowej przytoczonych wyżej przepisów, a w szczególności z zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy sformułowania: „(…) Wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości (…), jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe (…)” wynika, że podstawową okolicznością decydującą o stosowaniu powyższego zwolnienia jest przeznaczenie w określonym czasie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych na własne cele mieszkaniowe. Innymi słowy ważny jest moment uzyskania przychodu i poniesienia wydatku. Termin do wydatkowania środków rozpoczyna się bowiem począwszy od dnia sprzedaży a kończy z upływem trzech lat liczonych od końca roku, w którym miała miejsce sprzedaż nieruchomości lub praw. Środki przeznaczone na ww. cele mieszkaniowe muszą bezwzględnie pochodzić ze sprzedaży nieruchomości lub praw.

Ponadto treść ww. art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wskazuje, że oprócz czasu, w którym przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości ma zostać wydatkowany, istotny jest również cel, na który został wydatkowany. Ustawodawca w art. 21 ust. 25 ww. ustawy zawarł katalog wydatków stanowiących „własne cele mieszkaniowe” podatnika, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy. Katalog tych wydatków - jak już wyżej wyjaśniono - ma charakter zamknięty, jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Ze zwolnienia tego wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu „własne cele mieszkaniowe”. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania ww. zwolnienia i dopisując ten przymiotnik podkreślił, że celem nadrzędnym jest zwolnienie tylko takiego przychodu, który wydatkowany zostanie na zaspokojenie „własnych celów mieszkaniowych” rozumianych jako potrzeba zapewnienia sobie dachu nad głową. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika, a nie lokata kapitału lub zdobywanie źródła zarobkowania bądź zapewnienie dachu nad głową innym osobom niż podatnik. Wyraz „mieszkaniowe” w wyrażeniu „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić podmiotowo do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu w znaczeniu jedynie przedmiotowym.

Zamiarem ustawodawcy tworzącego zwolnienie przedmiotowe w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych było zachęcanie podatników do nabywania w miejsce zbywanych praw majątkowych czy nieruchomości, innych nieruchomości lub praw przeznaczonych do zaspokajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych. U podstaw omawianego zwolnienia legło założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego. Powyższe wnioski wynikają wprost z brzmienia przepisu normującego powyższe zwolnienie.

Odnosząc się do kwestii uznania za wydatki na własne cele mieszkaniowe wydatków poniesionych na spłatę kredytu, o którym mowa we wniosku, wskazać trzeba, że zgodnie z uprzednio cytowanym przepisem art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uważa się m.in. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem (art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a), czy nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie (art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. b).

Konstrukcja powołanych przepisów oraz ich wykładnia literalna prowadzą do jednoznacznych rezultatów, jeżeli chodzi o kwestię uzależnienia prawa do zwolnienia od faktu zaciągnięcia określonego kredytu. Zwolnienie w sposób literalny odnosi się do sytuacji spłaty kredytu, w przypadku którego wynika, że został on zaciągnięty na ściśle określony cel mieszkaniowy; ustawodawca wymaga dla takiego kredytu określenia konkretnego celu.

Jak wynika z opisu sprawy, był Pan współkredytobiorcą wraz z Pana obecną żoną (wówczas narzeczoną) kredytu zawartego umową z (…) sierpnia 2017 r., ale ww. kredyt nie został zaciągnięty na sfinansowanie przez Pana (jako właściciela lub współwłaściciela) zakupu mieszkania w (...) przy ul. A (...) (mimo, że obecnie Pan zamieszkuje w nim), lecz w celu zakupu tego mieszkania, którego jedynym właścicielem była i jest Pana żona (nabyła je jako panna).

Zauważyć bowiem w tym miejscu należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

W myśl art. 33 ust. 1 i 2 ww. Kodeksu:

Jak stanowi art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Wskazać należy, że zgodnie z art. 47 § 1 ww. ustawy:

Z powyższego wynika, że był Pan zatem jednym z kredytobiorców ww. kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania w (...), przy ul. A (...), będącego własnością Pana obecnej żony (wówczas narzeczonej) jako jej majątku odrębnego. Natomiast ustawodawca w art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkuje prawo do ulgi z tytułu spłaty kredytu od wypełnienia wszystkich warunków wskazanych w przepisach, tj.:

·kredyt musi być zaciągnięty przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c,

·kredyt musi być zaciągnięty jedynie na cele określone w pkt 1, czyli między innymi na zakup mieszkania stanowiącego własność lub współwłasność podatnika, a nie zakup takiego mieszkania na rzecz innej osoby, nawet jeżeli jest to jego żona, która dokonała ww. zakupu w ramach swojego majątku odrębnego.

Innymi słowy, zaciągnięcie omawianego kredytu na zakup mieszkania w (...) przy ul. A (...) nie było związane z mieszkaniem, którego był Pan właścicielem ani współwłaścicielem, bowiem ww. mieszkanie pozostaje we własności jedynie Pana obecnej żony (wcześniej narzeczonej).

Przepis art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost określa, że wolne od podatku dochodowego są wydatki poniesione na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, na cele wskazane w art. 21 ust. 25 pkt 1, czyli m.in. na zakup własnego mieszkania, a więc takiego, do którego przysługuje podatnikowi tytuł własności bądź współwłasności. Natomiast w rozpatrywanej sprawie nie mamy z taką sytuacją do czynienia. Nie ma w tym przypadku znaczenia, że kredytobiorcami, zobowiązanymi solidarnie do spłaty kredytu zaciągniętego na zakup ww. mieszkania w (...) przy ul. A (...) był Pan i Pana żona (wówczas narzeczona) oraz to, że mieszka Pan w tym mieszkaniu, skoro kredyt został zaciągnięty na sfinansowanie zakupu mieszkania, którego jedyną właścicielką stała się tylko Pana żona w ramach majątku odrębnego.

W konsekwencji, przeznaczenie przez Pana środków pieniężnych z planowanego odpłatnego zbycia w 2022 roku nieruchomości, na spłatę kredytu zaciągniętego przez Pana i Pana obecną żonę (wówczas narzeczoną) na zakup mieszkania należącego tylko do Pana żony a nie do Pana – wbrew Pana twierdzeniu – nie jest realizacją Pana własnego celu mieszkaniowego, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uwzględniając zatem powyższe, stwierdzić należy, że wydatki na spłatę kredytu zaciągniętego w 2017 r. wraz z Pana narzeczoną (obecnie żoną), na sfinansowanie zakupu mieszkania dla narzeczonej, nie stanowią dla Pana wydatków na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) w związku z brzmieniem pkt 1 tego ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i z uwagi na powyższe nie wypełniają wszystkich ustawowych warunków do skorzystania ze zwolnienia na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, przeznaczając część kwoty uzyskanej z planowanej przez Pana w 2022 roku sprzedaży mieszkania, które otrzymał Pan w drodze darowizny w 2017 roku na spłatę (nie później niż przed upływem 2025 roku) kredytu zaciągniętego również w 2017 roku na zakup mieszkania w (...) przy ul. A (...), które jest własnością tylko Pana żony, nie będzie mógł Pan skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Końcowo, należy zauważyć, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Pan jako wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, co wynika wprost z przepisu art. 14 b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 organ dokonuje oceny stanowiska wnioskodawcy. Z ww. przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z uwagi na powyższe, informujemy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana zapytania. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – w wydanej interpretacji rozpatrzone. Zatem w przedmiotowej sprawie wydaliśmy rozstrzygnięcie w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia, wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do planowanej przez Pana spłaty kredytu zaciągniętego zakup mieszkania w (...) przy ul. A (...), nie badaliśmy natomiast przesłanek do zastosowania ww. zwolnienia w związku z przeznaczeniem przez Pana części przychodu z planowanej sprzedaży nieruchomości na zakup mieszkania w (...), przy ul. B.

Ponadto, wskazać należy – co już wyjaśniono w wysłanym do Pana wezwaniu - że nie jesteśmy uprawnieni do analizowania i oceny dokumentów załączonych przez Pana do wniosku bądź jego uzupełnienia, zatem dokonując rozstrzygnięcia opieraliśmy się wyłącznie na informacjach zawartych przez Pana we wniosku i jego uzupełnieniu.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).