Temat interpretacji

Sposób opodatkowania dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 28 lipca 2020 r., sygn. akt I SA/Bd 181/20, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2019 r. (data wpływu 29 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzanie przyszłe.

Wnioskodawca od 1 marca 2017 roku prowadzi działalność gospodarczą z zakresu ogólnej praktyki lekarskiej wykonywanej na terytorium Polski i jest polskim rezydentem podatkowym.

Dochody Wnioskodawcy uzyskiwane w ramach jego działalności gospodarczej są obecnie opodatkowane na zasadach ogólnych. W roku podatkowym 2020 Wnioskodawca zamierza jednak opodatkować swoje dochody tzw. podatkiem liniowym, tj. w sposób określony w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym celu, Wnioskodawca złoży właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego oświadczenie o wyborze tej formy opodatkowania, w terminie wskazanym w art. 9a ust. 2 tej ustawy.

Swoją działalność gospodarczą Wnioskodawca wykonuje na kilka sposobów. Wnioskodawca między innymi wykonuje prywatną praktykę lekarską w ramach swojego gabinetu lekarskiego w A. We wskazanym gabinecie, Wnioskodawca przyjmuje pacjentów jeden raz w tygodniu, udzielając im porad urologicznych oraz wykonując badania USG. Lokal oraz sprzęt, służące Wnioskodawcy do prowadzenia gabinetu, są własnością G, z którym Wnioskodawca zawarł stosowną umowę.

Ponadto, w ramach swojej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zawarł kontrakt S, w którym znajduje się poradnia urologiczna, w której Wnioskodawca przyjmuje pacjentów jeden raz w tygodniu. W ramach tego kontraktu Wnioskodawca odbywa także staż specjalizacyjny z zakresu urologii.

Wnioskodawca, w ramach swojej działalności gospodarczej, zawarł również kontrakt z Aa. W ramach zawartej umowy, Wnioskodawca świadczy na rzecz szpitala usługi lekarskie, wykonując dyżury kontraktowe w wymiarze ok. 140-160 godzin miesięcznie. W trakcie tych dyżurów Wnioskodawca świadczy dla szpitala usługi jako lekarz dyżurny Oddziału Urologii, prowadząc pilne konsultacje urologiczne dla innych oddziałów, szpitali oraz pacjentów w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym. Wnioskodawca zaopatruje także stany nagłe i zagrożenia życia, podejmując decyzje o hospitalizacji i leczeniu. Podczas dyżuru Wnioskodawca jest jedynym lekarzem na Oddziale Urologii, pracując bez bezpośredniego nadzoru przełożonych.

W ramach dyżurów kontraktowych Wnioskodawca pracuje również w innych jednostkach szpitala - nocnej i świątecznej pomocy lekarskiej, karetce podstawowej opieki zdrowotnej oraz w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym. We wskazanych jednostkach Wnioskodawca samodzielnie przyjmuje pacjentów o szerokim zakresie dolegliwości, wykraczającym poza zakres urologii. Wnioskodawca podejmuje decyzje o diagnostyce, leczeniu i ewentualnej hospitalizacji pacjentów.

Jednocześnie Wnioskodawca jest od 1 stycznia 2017 roku zatrudniony na pełen etat w Aa w oparciu o umowę o pracę, na stanowisku młodszego asystenta na Oddziale (...). W ramach umowy o pracę Wnioskodawca odbywa szkolenia specjalizacyjne w dziedzinie Urologii oraz pracuje pod nadzorem kierownika specjalizacji. Wnioskodawca wykonuje również zabiegi pod nadzorem specjalistów i prowadzi dokumentację pacjentów przyjmowanych do oddziału. W godzinach pracy etatowej wszelkie decyzje Wnioskodawcy podejmowane są w porozumieniu z ordynatorem oddziału i lekarzami specjalistami. W ramach etatu, Wnioskodawca pracuje również w przyszpitalnej Poradni Urologicznej, przyjmując umówionych pacjentów.

Zakres obowiązków Wnioskodawcy w ramach etatu pokrywa się tylko częściowo z obowiązkami w ramach kontraktu w szpitalu w Aa i to jedynie w ramach dyżurów na Oddziale Urologii. Zakres czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach jego działalności gospodarczej jest znacznie szerszy, niż jego obowiązki etatowe. Różny jest także sposób wykonywania tych obowiązków - w ramach umowy o pracę Wnioskodawca zawsze pracuje pod nadzorem ordynatora oraz kierowników specjalizacji, wykonując szkolenia specjalizacyjne. Natomiast czynności Wnioskodawcy w ramach kontraktu są zawsze i w całości wykonywane samodzielnie.

Wszystkie powyższe formy działalności zawodowej Wnioskodawca zamierza kontynuować także w przyszłych latach podatkowych, choć Wnioskodawca nie wyklucza zmian w tym zakresie. W szczególności jednak Wnioskodawca zamierza kontynuować współpracę ze szpitalem w Aa. w obydwu formach - w ramach etatu oraz kontraktu.

Obecnie aktywność zawodowa Wnioskodawcy rozdziela się w przybliżonych, następujących proporcjach: etat w szpitalu w Aa. - 40%, kontrakt dla szpitala w Aa - 40%, prywatny gabinet -10%, przychodnia w S -10%. Wnioskodawca nie wyklucza jednak, że w przyszłości proporcje te ulegną zmianie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, dochody Wnioskodawcy z działalności gospodarczej mogą zostać opodatkowane w sposób wskazany w art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzw. podatkiem liniowym)?

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, dochody Wnioskodawcy z działalności gospodarczej mogą zostać opodatkowane w sposób wskazany w art. 30c ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Z kolei w świetle art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym.

Przedstawione zdarzenie przyszłe zakłada, że Wnioskodawca spełni wskazane warunki, składając oświadczenie w przewidzianym terminie. Tym samym Wnioskodawca nabędzie prawo do rozliczania tzw. podatkiem liniowym.

Zgodnie jednak z art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym w ramach stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c tej ustawy.

Wnioskodawca świadczy i będzie świadczył usługi dla obecnego pracodawcy - Aa. Zakres czynności wykonywanych w ramach etatu nie odpowiada jednak czynnościom wykonywanym w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Przede wszystkim, w ramach etatu Wnioskodawca zatrudniony jest jako młodszy asystent, pracując pod stałym nadzorem starszych specjalistów. Wszystkie decyzje Wnioskodawcy związane z diagnostyką i leczeniem wymagają zatwierdzenia specjalistów. W czasie wykonywania umowy o pracę, Wnioskodawca zalicza też szkolenia specjalistyczne, wykonując zadania konieczne do ukończenia tych szkoleń. Z kolei w ramach kontraktu ze szpitalem, Wnioskodawca wszystkie czynności wykonuje samodzielnie, nie będąc pod niczyim nadzorem.

Ponadto w ramach kontraktu Wnioskodawca wykonuje czynności całkowicie niezwiązane z czynnościami wykonywanymi przez niego w ramach umowy o pracę. Wnioskodawca między innymi świadczy swoje usługi lekarskie w ramach nocnej i świątecznej pomocy lekarskiej w karetce podstawowej opieki zdrowotnej oraz w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym. W tych jednostkach Wnioskodawca wykonuje czynności spoza specjalizacji urologicznej, stanowiące podstawową pomoc lekarską. Z kolei w ramach etatu Wnioskodawca nie pracuje w tych jednostkach, wykonując czynności związane wyłącznie z urologią na Oddziale () oraz w przyszpitalnej Poradni Urologicznej.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach kontraktu jedynie częściowo pokrywają się z czynnościami w ramach umowy o pracę. Dotyczy to wyłącznie czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na oddziale urologii. Trzeba mieć jednak na uwadze, że jak już wskazano, choć Wnioskodawca wykonuje na tym oddziale podobne czynności w ramach kontraktu i w ramach etatu, to jednak charakter tych czynności jest zupełnie inny. Jako pracownik, Wnioskodawca jest młodszym asystentem i konsultuje wszystkie swoje decyzje ze specjalistami. Natomiast jako lekarz kontraktowy, Wnioskodawca samodzielnie prowadzi pacjentów. Ponadto, jak już wskazano, zakres czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach jego działalności gospodarczej jest znacznie szerszy, niż zakres jego pracy etatowej.

Trzeba mieć również na uwadze, że Wnioskodawca nie ogranicza swojej działalności gospodarczej do świadczenia usług na rzecz swojego pracodawcy. Wnioskodawca prowadzi także swój prywatny gabinet lekarski, w którym przyjmuje raz w tygodniu, a także wykonuje kontrakt dla innej placówki - szpitala S (również raz w tygodniu).

Jak słusznie wskazał NSA w wyroku z dnia 18 września 2018 r., sygn. II FSK 2416/16: Użyty w art. 9a ust. 3 pkt 2 u.p.d.o.f. zwrot "odpowiadający czynnościom" należy odnosić do przychodów ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, które są takie same (tożsame) jak czynności, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy. W wyroku tym wskazano także, że brak tożsamości wykonywanych czynności w ramach stosunku pracy i działalności gospodarczej, wyklucza zastosowanie art. 9a ust. 3 pkt 2 u.p.d.o.f. Taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie, gdyż pomimo występowania wspólnych elementów w obu rodzajach działalności wykonywanej przez Skarżącą, ich zakres nie jest identyczny i nie pokrywa się w pełni. Sam organ interpretacyjny stwierdził, że zakres czynności wykonywanych przez Skarżącą w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej jest szerszy, niż zakres czynności wykonywanych w ramach umowy o pracę. Z uwagi na to czynności tych nie można uznać za tożsame, tj. odpowiadające sobie.

Co istotne, wskazane powyżej orzeczenie zapadło w sprawie, o stanie faktycznym bardzo zbliżonym do niniejszej sprawy. Sytuacja Wnioskodawcy przemawia jednak jeszcze bardziej na korzyść stanowiska Wnioskodawcy do przedstawionego zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca prowadzi bowiem w ramach swojej działalności również prywatny gabinet lekarski oraz świadczy usługi na rzecz zupełnie innych podmiotów niż jego pracodawca. Nie sposób zatem uznać, że czynności Wnioskodawcy w ramach jego działalności gospodarczej odpowiadają jego czynnościom w ramach umowy o pracę. Są to bowiem czynności o znacznie szerszym zakresie niż prace etatowe Wnioskodawcy. Ponadto, nawet w tym niewielkim zakresie, w jakim czynności Wnioskodawcy na etacie są podobne do tych wykonywanych na kontrakcie, ich charakter jest inny. W ramach umowy o pracę Wnioskodawca nie działa nigdy samodzielnie, pozostając pod stałym nadzorem, a wszystkie decyzje Wnioskodawcy wymagają zatwierdzenia starszych stażem lekarzy-specjalistów. Trzeba także wziąć pod uwagę cel regulacji art. 9a ust. 3 ustawy, jakim jest zapobieganie ucieczce" z etatu na tzw. samozatrudnienie. W niniejszej sprawie nie dochodzi do takiej sytuacji, gdyż kontrakt wykonywany dla pracodawcy Wnioskodawcy jest jedynie jednym z elementów jego działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, pomimo świadczenia usług na rzecz swojego pracodawcy, Wnioskodawca zachowa prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 27 stycznia 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał dla Wnioskodawcy interpretację indywidualną, nr 0115-KDIT2-3.4011.507.2019.1.PS, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W związku z powyższym Strona wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na ww. interpretację indywidualną, żądając jej uchylenia.

Wyrokiem z dnia 28 lipca 2020 r. r., sygn. akt I SA/Bd 181/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną (data wpływu prawomocnego orzeczenia WSA 27 października 2020 r.)

W przedmiotowym wyroku wskazano między innymi, że:

W ocenie Sądu stanowisko organu nie jest zasadne, bowiem analiza opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego pozwala na stwierdzenie, że zachodzi różnica co do zakresu czynności wykonywanych na umowę o pracę a zakresem czynności na podstawie kontraktów.() Nie budzi wątpliwości, że zakres czynności wykonywanych przez Skarżącego w ramach kontraktu jest znacznie szerszy niż w ramach stosunku pracy.

()

Zdaniem tut. Sądu z przepisu art. 9a ust. 3 u.p.d.o.f. wynika zatem, że warunkiem utraty prawa do opodatkowania w sposób określony w art. 30c tej ustawy, jest uzyskanie przez podatnika, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, przychodów ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które wykonywał albo wykonuje, w ramach stosunku pracy. W przepisie tym, ani też w pozostałych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyjaśniono, co należy rozumieć pod pojęciem "odpowiadających czynnościom". Sformułowanie to odwołuje się do czynności faktycznych, a nie do przepisów prawa. Sąd zauważa, że Wnioskodawca we wniosku wymienił co należy do jego obowiązków w ramach stosunku pracy, a co wykonuje w ramach prowadzonej działalności w ramach dyżurów kontraktowych. Podał m.in.: "Zakres obowiązków Wnioskodawcy w ramach etatu pokrywa się tylko częściowo z obowiązkami w ramach kontraktu w Szpitalu w G. i to jedynie w ramach dyżurów na Oddziale Urologii. Zakres czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach jego działalności gospodarczej jest znacznie szerszy, niż jego obowiązki etatowe. Różny jest także sposób wykonywania tych obowiązków - w ramach umowy o pracę Wnioskodawca zawsze pracuje pod nadzorem ordynatora oraz kierowników specjalizacji, wykonując szkolenia specjalizacyjne. Natomiast czynności Wnioskodawcy w ramach kontraktu są zawsze i w całości wykonywane samodzielnie". To stwierdzenie co do częściowego pokrywania się obowiązków w ramach umowy o pracę i na kontrakcie pozwoliło organowi na uznanie, że czynności wykonywane przez Skarżącego w ramach stosunku pracy są częściowo tożsame, z czynnościami wykonywanymi w ramach prowadzonej działalności. Tymczasem we wniosku Podatnik podał, że w ramach kontraktów samodzielnie przyjmuje pacjentów o szerokim zakresie dolegliwości, wykraczającym poza zakres urologii, podejmuje decyzje o diagnostyce, leczeniu i ewentualnej hospitalizacji pacjentów. W ramach stosunku pracy nie wykonuje tak szerokiego zakresu czynności, bowiem one ograniczają się wyłącznie do jednej dziedziny, tj. urologii, natomiast na podstawie kontraktów czynności wykraczają poza tę specjalizację i tym samym wiążą się z czynnościami także innymi, wykonywanymi wobec pacjentów. Nie budzi zatem wątpliwości, że zakres czynności wykonywanych przez Skarżącego w ramach kontraktu jest znacznie szerszy niż w ramach stosunku pracy.

Przechodząc do oceny zarzutu dotyczącego błędnej wykładni art. 9a ust. 3 pkt 2 u.p.d.o.f., a w szczególności rozumienia użytego w tym przepisie sformułowania "odpowiadające czynnościom", należy zauważyć, że zagadnienie to było już przedmiotem wypowiedzi Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyrokach z dnia 18 września 2018 r., sygn. akt II FSK 2416/16 oraz z dnia 20 lipca 2010 r., II FSK 516/09 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że wobec braku definicji legalnej zwrotu "odpowiadających czynnościom" należy odwołać się do reguł wykładni językowej. Wynika z niej, że: "odpowiadający" jest przymiotnikiem odczasownikowym od czasownika "odpowiadać". "Odpowiadać" w języku polskim oznacza m.in. być pod pewnym względem podobnym do czegoś, takim samym jak coś innego; być niesprzecznym, zgodnym z czymś: figury geometryczne, elementy dwu zbiorów odpowiadają sobie.

()

Stwierdzenie, że lekarz udziela świadczeń zdrowotnych w postaci badania stanu zdrowia, leczenia lub porad lekarskich zarówno jako pracownik jak i prowadząc indywidualną praktykę lekarską na rzecz tego samego szpitala, samo w sobie nie przesądza o zaistnieniu przesłanki wyłączającej stosowanie opodatkowania z art. 30c u.p.d.o.f. Wykonywanie przez lekarza prowadzącego indywidualną praktykę lekarską działalności gospodarczej (zawodowej) na rzecz szpitala - pracodawcy, w postaci świadczenia usług polegających na udzielaniu określonych, w łączącej te strony umowie cywilnoprawnej (kontrakcie), świadczeń zdrowotnych na rzecz osób do nich uprawnionych, nie odpowiada czynnościom wykonywanym przez tego lekarza w ramach stosunku pracy na oddziale szpitalnym, o ile umowa o pracę (bądź zajmowane stanowisko) nie obejmuje tego samego rodzaju czynności. Dopiero ustalenie, że świadczone w ten sposób usługi na rzecz szpitala pracodawcy odpowiadają czynnościom wykonywanym w ramach stosunku pracy, wyłącza możliwość skorzystania z "liniowego opodatkowania" uzyskanych dochodów z tak prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast ustalenie, że "niektóre czynności" (np. badania) dokonywane w ramach umowy o pracę wobec pacjentów pokrywają się z czynnościami w ramach działalności gospodarczej, nie może prowadzić do stwierdzenia, że są to czynności tożsame, "odpowiadające" sobie nawzajem, skoro zakres obowiązków w ramach kontraktów jest szerszy, co wynika z wniosku. Reasumując organ interpretacyjny błędnie uznał, że wymienienie we wniosku czynności Skarżącego zatrudnionego na stanowisku młodszego asystenta oddziału urologii ogólnej w Szpitalu Specjalistycznym oraz usługi świadczone przez niego w ramach działalności gospodarczej w tym samym Szpitalu, mieszczą się w pojęciu "odpowiadających czynnościom" zawartym w przepisie art. 9a ust. 3 u.p.d.o.f.

()

Z uwagi na powyższe, za zasadny należy uznać zarzut naruszenia przez organ art. 9a ust. 3 pkt 2 u.p.d.o.f. poprzez jego błędną wykładnię, tj. rozumienie "czynności odpowiadających" jako także czynności częściowo się pokrywające. Zdaniem Sądu brak tożsamości wykonywanych czynności w ramach stosunku pracy i działalności gospodarczej, wyklucza zastosowanie art. 9a ust. 3 u.p.d.o.f. Taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie, gdyż pomimo występowania wspólnych elementów w obu rodzajach działalności wykonywanej przez Skarżącego, ich zakres obowiązków nie jest identyczny i nie pokrywa się w pełni. Sam organ interpretacyjny stwierdził, że "Jak wskazano w treści opisu zdarzenia przyszłego, zakres obowiązków Wnioskodawcy w ramach etatu pokrywa się jednak częściowo z obowiązkami w ramach kontraktu w szpitalu w G. w ramach dyżurów na Oddziale Urologii." Z uwagi na to, czynności tych nie można uznać za tożsame, tj. odpowiadające sobie.

()

W konsekwencji zasadny jest zarzut dotyczący naruszenia art. 9a ust. 2 i ust. 3 u.p.d.o.f. W ocenie sądu pierwszej instancji na tle stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Skarżącemu przysługuje prawo do opodatkowania dochodów osiągniętych z prowadzonej działalności gospodarczej w sposób określony w art. 30c u.p.d.o.f.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego wniosek Wnioskodawcy o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej wymaga ponownego rozpatrzenia przez tutejszy organ.

W świetle powyższego tutejszy organ dokonując merytorycznej oceny złożonego wniosku odnosząc się do stanu prawnego obowiązujący na dzień jego złożenia oraz uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 28 lipca 2020 r., sygn. akt I SA/Bd 181/20 organ stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji nr 0115-KDIT2-3.4011.507.2019.1.PS.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej