Skutki podatkowe odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego wydzielonego z lokalu mieszkalnego nabytego w drodze spadku.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 czerwca 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 17 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 sierpnia 2022 r. (data wpływu 24 sierpnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Nabyła Pani przez dziedziczenie po E. P., synu S. i I., zmarłym w dniu 18 września 2016 r. w A., wynoszący 1/2 części udział we współwłasności stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego o numerze 1, położonego w budynku przy ulicy M. w B., dla którego w Sądzie Rejonowym w B. prowadzona była księga wieczysta.

E. P. nabył lokal, o którym mowa powyżej, na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w B., z dnia (...) października 2004 r., o dziale spadku po I. P. i zniesieniu współwłasności. W wyniku podziału tego lokalu doszło do wyodrębnienia 4 samodzielnych lokali, a w tym położonego na drugiej kondygnacji budynku przy ulicy M. w B., lokalu mieszkalnego numer a, dla którego Sąd Rejonowy w B. prowadzi księgę wieczystą. W związku z podziałem lokalu numer 1 księga wieczysta została zamknięta. Obecnie współwłaściciele lokalu numer a zamierzają go zbyć w drodze umowy sprzedaży.

Podział lokalu mieszkalnego numer 1 położonego w budynku przy ulicy M. i przy ulicy J. w B., obejmującego jedno pomieszczenie handlowe, cztery przedpokoje, cztery kuchnie, dwie spiżarki, siedem pokoi, jedną łazienkę z ubikacją, jedną łazienkę, jedną ubikację oraz przynależne do niego cztery piwnice, o powierzchni użytkowej wynoszącej 322,43 metra kwadratowego, dla którego Sąd Rejonowy w B. prowadził księgę wieczystą, wyodrębnionego postanowieniem Sądu Rejonowego w B., z dnia (...) października 2004 r., o dziale spadku po I. P. i zniesieniu współwłasności, stanowiącego na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w B. z dnia (...) grudnia 2016 r. o stwierdzeniu nabycia spadku po E. P., synu S. i I., zmarłym w dniu 18 września 2016 r. w A., współwłasność Pani, córki M. i E. oraz K. I. P., córki E. i D., w udziałach po 1/2 części, został dokonany przez Panią działającą imieniem własnym oraz stosownie do postanowienia Sądu Rejonowego w B., z dnia (...) grudnia 2017 r., zezwalającego na dokonanie czynności prawnej imieniem małoletniego, imieniem małoletniej K. I. P., umową ustanowienia odrębnej własności lokali i sprzedaży zawartą w dniu (...) kwietnia 2018 r. w formie aktu notarialnego.

W wyniku dokonania podziału, o którym mowa powyżej, wyodrębnione zostały cztery lokale mieszkalne, a to:

a)położony na pierwszej kondygnacji budynku przy ulicy M. w B. lokal mieszkalny numer d składający się z jednego pomieszczenia użytkowego, dwóch pokoi, kuchni i przedpokoju oraz przynależnej piwnicy, o powierzchni użytkowej 81,66 metra kwadratowego, dla którego została założona księga wieczysta,

b)położony na drugiej kondygnacji budynku przy ulicy M. w B. lokal mieszkalny numer a składający się z dwóch pokoi, kuchni, spiżarki i przedpokoju oraz przynależnej piwnicy, o powierzchni użytkowej 83,67 metra kwadratowego, dla którego została założona księga wieczysta,

c)położony na drugiej kondygnacji budynku przy ulicy M. w B. lokal mieszkalny numer b składający się z jednego pokoju, kuchni i łazienki z wc oraz przynależnej piwnicy, o powierzchni użytkowej 49,33 metra kwadratowego, dla którego została założona księga wieczysta,

d)położony na trzeciej kondygnacji budynku przy ulicy M. w B. lokal mieszkalny numer c składający się z dwóch pokoi, kuchni, spiżarki, łazienki, wc i dwóch przedpokoi oraz przynależnej piwnicy, o powierzchni użytkowej 107,47 metra kwadratowego, dla którego została założona księga wieczysta.

Współwłaścicielami ww. lokali w chwili ich wyodrębnienia były Pani, córka M. i E. oraz K. I. P., córka E. i D., w udziałach po 1/2 części, po czym lokal mieszkalny numer 1 został sprzedany przez Panią działającą imieniem własnym oraz stosownie do postanowienia Sądu Rejonowego w B., z dnia (...) grudnia 2017 r., zezwalającego na dokonanie czynności prawnej imieniem małoletniego, imieniem małoletniej K. I. P, umową ustanowienia odrębnej własności lokali i sprzedaży zawartą w dniu (...) kwietnia 2018 r. w formie aktu notarialnego; lokale mieszkalne o numerach a, b i c do chwili obecnej pozostają przedmiotem współwłasności Pani i K. I. P. w udziałach po 1/2 części.

Podział lokalu mieszkalnego numer 1 położonego w budynku przy ulicy M. i przy ulicy J. w B. poprzez wyodrębnienie czterech lokali stanowiących odrębne nieruchomości miał na celu dostosowanie stanu prawnego do istniejącego stanu faktycznego, zgodnie z którym lokal wyodrębniony postanowieniem Sądu Rejonowego w B., z dnia (...) października 2004 r., o dziale spadku po I. P. i zniesieniu współwłasności składał się z czterech samodzielnych lokali mieszkalnych, znajdujących się na różnych kondygnacjach budynku, funkcjonujących jako mieszkania czterech różnych użytkowników, w tym właścicieli lokalu i najemców zajmujących te lokale na podstawie umów zawartych na czas nieoznaczony jeszcze za życia I. P. i E. P.

Samodzielne lokale mieszkalne składające się na lokal mieszkalny numer 1, o którym mowa w punkcie pierwszym w okresie od 18 września 2016 r., to jest od chwili nabycia spadku po E. P., użytkowane były przez właścicieli lokalu na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych i przez najemców zajmujących te lokale na podstawie umów zawartych na czas nieoznaczony jeszcze za życia I. P. i E. P.; w szczególności na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych właściciela wykorzystywany był i jest nadal stanowiący w przeszłości część lokalu numer d, samodzielny lokal mieszkalny położony na trzeciej kondygnacji budynku, obecnie wyodrębniony jako lokal mieszkalny numer c; samodzielne lokale mieszkalne numer a i b były przedmiotem umów najmu, a nie mający najemcy lokal mieszkalny numer d został sprzedany umową ustanowienia odrębnej własności lokali i sprzedaży zawartą w dniu (...) kwietnia 2018 r. w formie aktu notarialnego, przy czym działania zmierzające do zbycia tego lokalu zostały podjęte niezwłocznie po stwierdzeniu nabycia spadku po E. P.; lokal mieszkalny numer b zajmowany był na podstawie umowy najmu z dnia (...) kwietnia 1995 r. zawartej na czas oznaczony do (...) kwietnia 1996 r., a następnie przez tego samego najemcę na podstawie nieformalnej umowy najmu, co zostało stwierdzone ostateczną decyzją Wojewody (...) z dnia (...) lutego 2005 r., jak też utrzymaną nią w mocy decyzją Prezydenta Miasta B. z dnia (...) sierpnia 2004 r.; najem ten wygasł ze śmiercią najemcy 7 stycznia 2020 r. i od tej pory lokal nie jest użytkowany; Pani i K. I. P. nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej, w tym polegającej na wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (podklasa 68.20.Z Polskiej Klasyfikacji Działalności).

Zamiar sprzedaży obejmuje wyłącznie wolny od posiadania zależnego osób trzecich lokal mieszkalny numer b. Sprzedaż tego lokalu mieszkalnego nie będzie dokonana w ramach prowadzonej przez sprzedawcę działalności gospodarczej, albowiem będące współwłaścicielami lokalu Pani i K. I. P. nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej, w tym polegającej na kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek (podklasa 68.10.Z Polskiej Klasyfikacji Działalności).

Pani oraz K. I. P. sprzedały opisany lokal mieszkalny numer d; nastąpiło to umową ustanowienia odrębnej własności lokali i sprzedaży zawartą w dniu (...) kwietnia 2018 r. w formie aktu notarialnego; nie dokonały one zbycia innych nieruchomości i poza zamiarem sprzedaży lokalu numer b, nie noszą się z zamiarem zbywania innych nieruchomości.

Pytanie

Czy w przypadku odpłatnego zbycia położonego w budynku przy ulicy M. w B., lokalu mieszkalnego numer b, dla którego Sąd Rejonowy w B. prowadzi księgę wieczystą, okres, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lokalu mieszkalnego o numerze 1, położonego w budynku przy ulicy M. w B., dla którego w Sądzie Rejonowym w B prowadzona była księga wieczysta, przez spadkodawcę, to jest E. P., to jest od 31 grudnia 2004 r.?

Pani stanowisko w sprawie

W przypadku odpłatnego zbycia położonego w budynku przy ulicy M. w B., lokalu mieszkalnego numer b, dla którego Sąd Rejonowy w B. prowadzi księgę wieczystą, okres, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lokalu mieszkalnego o numerze 1, położonego w budynku przy ulicy M. w B., dla którego w Sądzie Rejonowym w B. prowadzona była księga wieczysta, przez spadkodawcę, to jest E. P., to jest od 31 grudnia 2004 r.

Podział fizyczny lokalu o numerze 1, w wyniku którego powstały cztery nowe lokale, a w tym lokal numer b nie prowadził do zmiany stanu własnościowego. Podatnik nabył przez dziedziczenie wynoszący 1/2 część udział we współwłasności lokalu dzielonego i pozostał w takim samym udziale współwłaścicielem wszystkich powstałych w wyniku podziału lokali, w tym lokalu przeznaczonego do odpłatnego zbycia. Zmianie, i to jedynie w sferze cywilnoprawnej, uległ jedynie przedmiot współwłasności. Substancja rzeczy będącej przedmiotem współwłasności została zachowana.

O ile w dziale II zamkniętej księgi wieczystej, jako podstawa wpisu prawa własności wpisane było postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku po E. P., to nie zostało ono ujawnione jako podstawa wpisu w dziale II założonej księgi wieczystej. Sugerować to może przyjęcie błędnego poglądu, iż Wnioskodawczyni nabyła udział we współwłasności lokalu będącego przedmiotem zamierzonego odpłatnego zbycia na podstawie umowy podziału lokalu oraz sprzedaży zawartej w dniu 6 kwietnia 2018 r.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 26 listopada 2021 r., sygn. 0115-KDIT2.4011.634.2021.1.MD, uznał, że nawet zmiana formy prawnej przysługującego podatnikowi zbywalnego prawa do lokalu polegająca na ustanowieniu w trybie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych na jego rzecz prawa odrębnej własności lokalu, do którego przysługiwało mu nabyte przez dziedziczenie spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nie uzasadnia uznania daty ustanowienia odrębnej własności lokalu za datę nabycia lokalu.

Skoro zatem tak daleko idąca zmiana w sferze prawa własności pozostaje bez wpływu na powstanie obowiązku podatkowego w oparciu o przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a to ze względu na przepis art. 10 ust. 5 tej ustawy, to zmiana polegająca na prawnym podziale rzeczy nabytej przez dziedziczenie także nie może być uznana za datę nabycia lokalu powstałego z podziału lokalu istniejącego dotychczas.

Analogiczne wnioski należy wyprowadzić z poglądu wyrażonego przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 8 listopada 2021 r., sygn. 0115-KDIT2.4011.582.2021.1.MD. Zgodnie z nim, za datę nabycia nieruchomości nie można uznać daty podziału nieruchomości w drodze zniesienia współwłasności, gdy podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale nie przekracza wartości udziału jaki pierwotnie mu przysługiwał.

W stanie faktycznym niniejszej sprawy podział nieruchomości lokalowej nie wiązał się ze zniesieniem współwłasności, a udział podatnika we współwłasności wszystkich powstałych w wyniku podziału lokali pozostał taki sam jak we współwłasności lokalu, który uległ podziałowi.

Mając na uwadze powyższe argumenty uznać należy, że w przypadku odpłatnego zbycia położonego w budynku przy ul. M. w B., lokalu mieszkalnego numer b, okres, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lokalu numer 1, przez E. P., to jest od 31 grudnia 2004 r. W związku z tym zamierzone odpłatne zbycie nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa powołanym przepisie, gdyż zostanie dokonane po upływie pięciu lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło jej nabycie przed spadkodawcę. W konsekwencji, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z odpłatnym zbyciem udziału w tej nieruchomości lokalowej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

‒jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Do wyliczenia pięcioletniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkodawcę. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło pięć lat – to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu.

Z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

W przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Stosownie do art. 922 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.):

prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Z art. 924 wskazanej ustawy wynika, że:

spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.

Przepis art. 925 przywołanej ustawy stanowi, że:

spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Według art. 1025 § 1 ww. ustawy:

prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Nabycie nieruchomości będącej przedmiotem dziedziczenia następuje z chwilą otwarcia spadku, czyli śmierci spadkodawcy.

Aby stwierdzić, czy w niniejszej sprawie sprzedaż wyodrębnionego lokalu nr b podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, konieczne jest ustalenie, czy czynność wyodrębnienia tego lokalu należy uznać za jego nabycie.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestie ustanowienia odrębnej własności lokalu reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2021 r. poz. 1048).

Na mocy art. 2 ust. 1 wskazanej ustawy:

samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej "lokalami", mogą stanowić odrębne nieruchomości.

W świetle art. 2 ust. 2 przytoczonej ustawy:

samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Z art. 3 ust. 1 ustawy o własności lokali wynika, że:

w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali.

Wedle art. 3 ust. 2 wskazanej ustawy:

nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Art. 3 ust. 3 przywołanej ustawy stanowi, że:

udział właściciela lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi. Udział właściciela samodzielnych lokali niewyodrębnionych w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej tych lokali wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi.

Wedle art. 4 ust. 3 cytowanej ustawy:

jeżeli budynek został wzniesiony na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste, przedmiotem wspólności jest to prawo, a dalsze przepisy o własności lub współwłasności gruntu stosuje się odpowiednio do prawa użytkowania wieczystego.

Na gruncie art. 7 ust. 1 powołanej ustawy:

odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność.

Stosownie do art. 7 ust. 2 wskazanej ustawy:

umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

Z art. 8 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że:

umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna określać w szczególności:

1)rodzaj, położenie i powierzchnię lokalu oraz pomieszczeń do niego przynależnych;

2)wielkość udziałów przypadających właścicielom poszczególnych lokali w nieruchomości wspólnej.

Dodatkowo na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2019 r. poz. 2204 ze zm.):

dla każdej nieruchomości prowadzi się odrębną księgę wieczystą, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Dotyczy to także nieruchomości lokalowych oraz nieruchomości, w których nieruchomości lokalowe zostały wyodrębnione.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że prawne wyodrębnienie lokali nie powoduje, że momentem nabycia lokalu jest chwila ustanowienia odrębnej własności lokalu, czy założenia księgi wieczystej, o ile w wyniku ustanowienia odrębnej własności nie nastąpiło zwiększenie dotychczasowego stanu posiadania.

W opisanym zdarzeniu przyszłym ustanowienie przez Panią odrębnej własności czterech lokali, których współwłaścicielem została Pani w 1/2 części, nie jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ wszystkie lokale zostały wyodrębnione z lokalu mieszkalnego będącego współwłasnością Pani i K. I. P. w udziałach po 1/2 części, a zatem na skutek tej czynności nie uzyskała Pani nic ponad to, czego była już współwłaścicielem po zmarłym w dniu 18 września 2016 r. E. P.

W konsekwencji, skoro w wyniku podziału lokalu mieszkalnego o nr 1 na cztery samodzielne lokale nie nastąpiła u Pani zmiana dotychczasowego stanu posiadania, to tym samym, przewidziany w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych okres pięciu lat, w myśl art. 10 ust. 5 tej ustawy, należy w niniejszej sprawie liczyć od końca roku, w którym nastąpiło nabycie przedmiotowej nieruchomości przez spadkodawcę – E. P. zmarłego w 2016 r.

Zatem, planowane odpłatne zbycia udziału w lokalu mieszkalnym nr b, nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w związku z art. 10 ust. 5 powołanej ustawy, bowiem okres wskazany w tym przepisie niewątpliwie minął. W konsekwencji, nie będzie powodowało u Pani obowiązku odprowadzenia podatku dochodowego z tego tytułu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu zaś do przywołanych przez Panią interpretacji wskazać należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw, osądzonych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).