Obowiązki płatnika.

Interpretacja indywidualna   – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 września 2022 r. złożyli Państwo wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

(…) S.A. („Bank” lub „Wnioskodawca”) jest bankiem krajowym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2021 r. poz. 2439 ze zm., dalej: „Prawo bankowe”) i podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym. Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest działalność bankowa, prowadzona na podstawie i zgodnie z wymogami Prawa bankowego oraz regulacji Komisji Nadzoru Finansowego. Prowadzona przez Bank działalność bankowa obejmuje m.in. prowadzenie rachunków bankowych, przyjmowanie wkładów pieniężnych, udzielanie kredytów czy usługi powiernicze.

W ramach prowadzonej działalności bankowej Wnioskodawca zawierał w przeszłości z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej – konsumentami (dalej: „Klienci” lub „Kredytobiorcy”) umowy o kredyt na cele mieszkaniowe, wyrażony (denominowany) w walucie obcej, w szczególności we franku szwajcarskim (dalej: „CHF”). Cele mieszkaniowe obejmowały wydatki na cele, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm., dalej: „UPDOF”). Udzielanie przez banki kredytów/pożyczek wyrażonych w walutach obcych zaczęło generalnie następować po uchwaleniu przez Sejm ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. – Prawo dewizowe.

Zawarte przez Bank umowy kredytu/pożyczki obejmowały następujące produkty:

·kredyt mieszkaniowy w walutach obcych;

·kredyt konsolidacyjny w walutach obcych;

·pożyczkę hipoteczną w waIutach obcych;

·pożyczkę konsumpcyjną zabezpieczoną hipoteką w walucie CHF oraz euro (dalej: „EUR”).

Bank (jako kredytodawca/pożyczkodawca) może być również stroną umów kredytu/pożyczki udzielonych przez inne banki, w zakresie w jakim Bank jest następcą prawno-podatkowym (zgodnie z art. 93 lub art. 93c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa) tych innych banków, w wyniku dokonanych połączeń lub innych działań restrukturyzacyjnych.

Umowy kredytu/pożyczki zawarte przez Bank oraz przez inne banki – w zakresie w jakim Bank jest następcą prawno-podatkowym – będą zwane łącznie w dalszej części niniejszego wniosku: „Umowami kredytu”.

W Umowach kredytu wysokość zobowiązania kredytowego zostaje określona w walucie obcej, natomiast sama kwota kredytu może zostać wypłacona w walucie obcej bądź w złotych (dalej: „PLN”) po przewalutowaniu wysokości zadłużenia według klauzuli umownej (w praktyce, w takim przypadku Klient na moment zawarcia Umowy kredytu nie ma pewności jaka dokładnie kwota zostanie mu wypłacona w PLN). Równowartość w PLN salda kredytu udzielonego w walucie obcej na mocy Umowy kredytu, stanowi równowartość kwoty salda kredytu w walucie obcej i kursu tej waluty do PLN z dnia przeliczenia.

Z uwagi na istotną zmianę kursu wymiany PLN do walut obcych, która pogorszyła sytuację Kredytobiorców oraz w związku z prokonsumencką ewolucją orzecznictwa sądów, niektórzy Klienci Banku występują z powództwami cywilnymi przeciwko Bankowi.

Powództwa Kredytobiorców opierają się co do zasady na żądaniu:

a)unieważnienia całej Umowy kredytu, lub

b)uznania za abuzywne klauzul walutowych w zawartej Umowie kredytu.

W celu uniknięcia ryzyk związanych z dalszymi wahaniami kursów walutowych, jak również ryzyk prawnych związanych z Umowami kredytu, Bank proponuje Klientom zawieranie ugód, na mocy których mogą oni dokonać całkowitej wcześniejszej spłaty zadłużenia wynikającego z Umowy kredytu, według indywidualnie wynegocjowanego kursu waluty obcej („Ugoda” lub „Ugody”). Przedmiotem Ugody jest całkowita spłata zadłużenia Klienta z tytułu Umowy kredytu według indywidualnie wynegocjowanego kursu waluty obcej, niższego niż średni kurs tej waluty obcej ogłaszany przez Narodowy Bank Polski („NBP”). W Ugodzie kurs spłaty określany jest jako kurs niższy o „x” groszy od średniego kursu waluty obcej ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym datę wpływu do Banku środków przeznaczonych na wcześniejszą całkowitą spłatę kredytu/pożyczki, lub jako definitywna wartość (dalej: „Indywidualnie wynegocjowany kurs”).

Wcześniejsza, całkowita spłata kredytu przez Klienta nie wiąże się z pobieraniem dodatkowej prowizji przez Bank.

Co do zasady, Indywidualnie wynegocjowany kurs waluty obcej określony w Ugodzie nie będzie niższy niż ten z dnia wypłaty kredytu lub uruchomienia transzy kredytu.

W konsekwencji, na mocy Ugody dochodzi do spłaty całego pozostałego zadłużenia Klienta z tytułu Umowy kredytu, a tym samym wygaśnięcia zobowiązania Klienta z tytułu kredytu wskutek jego wykonania. W związku z tym, na gruncie postanowień Ugody, Bank oświadcza, że z chwilą całkowitej spłaty kwoty kredytu przez Klienta na warunkach określonych w Ugodzie, wszystkie roszczenia Banku z tytułu Umowy kredytu zostają zaspokojone,   a w razie, gdyby istniały jakiekolwiek inne roszczenia i prawa, Bank zrzeka się ich w najpełniejszym możliwym zakresie i nie będzie ich dochodził w przyszłości na drodze sądowej. Jednocześnie Klienci Banku składają analogiczne oświadczenie, w ramach którego potwierdzają, że nie będą dochodzić na drodze sądowej żadnych swoich roszczeń wobec Banku z tytułu Umowy kredytu.

Dodatkowo, w ramach Ugody, Bank i Klient oświadczają, że są świadomi, że obecnie wielu kredytobiorców kwestionuje Umowy kredytów wyrażonych (denominowanych) w walutach obcych, zaś orzecznictwo sądów w tym zakresie nie jest jednolite, a prowadzenie sporu sądowego może być długotrwałe i wiązać się z ryzykiem przegranej oraz powstaniem kosztów zarówno po stronie Banku, jak i Klienta. W świetle powyższego, zgodnym celem stron Ugody jest uniknięcie ryzyka prowadzenia sporu sądowego i/lub usunięcie potencjalnego sporu pomiędzy Bankiem a Klientem, a podpisywana Ugoda ma wyeliminować przedmiotowe ryzyka w najpełniejszym możliwym zakresie. W sensie ekonomicznym Klient zawierając Ugodę eliminuje ryzyko kursowe związane z dalszą deprecjacją PLN (Klient spłaca całe zadłużenie po wynegocjowanym kursie waluty obcej, unikając ryzyka dalszej fluktuacji wartości swojego zadłużenia w zależności od bieżącego kursu waluty obcej np. CHF do PLN). Z drugiej strony, Klient nie uzyska też potencjalnej korzyści finansowej, która wystąpiłaby w przypadku silnej aprecjacji PLN (w takim przypadku jego hipotetyczne zadłużenie spadłoby, czyli suma hipotetycznych rat kredytowych byłaby mniejsza w porównaniu do kwoty całkowicie spłaconego kredytu w PLN na mocy Ugody).

W związku z zawarciem Ugody z Klientem, Bank nie dokonuje umorzenia (zwolnienia z długu w rozumieniu art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny) zobowiązania Klienta wynikającego z Umowy kredytu.

Pytanie

Czy na podstawie art. 42a ust. 1 w związku z art. 20 ust. 1 i art. 10 ust. 1 pkt 9 UPDOF, w związku z opisaną w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym czynnością całkowitej spłaty kredytu na mocy Ugody według Indywidualnie wynegocjowanego kursu waluty obcej niższego niż kurs średni NBP, na Banku spoczywa obowiązek sporządzenia informacji PIT-11 o wysokości przychodu Klienta z innych źródeł i przesłania jej urzędowi skarbowemu właściwemu według miejsca zamieszkania Klienta oraz Klientowi w terminie przewidzianym przepisami UPDOF?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z opisaną w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym czynnością całkowitej spłaty kredytu na mocy Ugody według Indywidualnie wynegocjowanego kursu waluty obcej, który jest niższy niż kurs średni NBP, na Banku nie spoczywa obowiązek sporządzenia informacji PIT-11 o wysokości przychodu Klienta z innych źródeł i przesłania jej urzędowi skarbowemu właściwemu według miejsca zamieszkania Klienta oraz Klientowi na podstawie art. 42a ust. 1 UPDOF, gdyż po stronie Klienta nie powstanie przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 UPDOF oraz art. 11 ust. 1 UPDOF.

Uzasadnienie

Na podstawie art. 42a ust. 1 UPDOF, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania.

Z powyższego wynika, że art. 42a ust. 1 UPDOF nakłada obowiązki informacyjne na podmioty dokonujące wypłat należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 UPDOF.

W konsekwencji, w celu ustalenia czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym na Banku spoczywa obowiązek informacyjny, o którym mowa w art. 42a ust. 1 UPDOF, należy ustalić, czy w związku z czynnością całkowitej spłaty kredytu na mocy Ugody, Bank dokonuje wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 UPDOF.

Stosownie do art. 20 ust. 1 UPDOF, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Mając na uwadze powyższe, należy zbadać, czy po stronie Klienta powstaje przychód z innych źródeł w rozumieniu UPDOF.

W ocenie Wnioskodawcy, w tym celu w pierwszej kolejności należy ustalić, czy po stronie Klienta dochodzi w ogóle do powstania przychodu w rozumieniu UPDOF.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 UPDOF, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne lub wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Tym samym przychodem podatkowym na gruncie UPDOF mogą być świadczenia pieniężne lub niepieniężne. Aby dane świadczenie stanowiło przychód musi być to świadczenie o charakterze definitywnym i bezzwrotnym, które powoduje faktyczne wzbogacenie się podatnika.

Ponadto, w przypadku innych nieodpłatnych świadczeń istotne jest, aby podmiot otrzymujący dane świadczenie osiągnął rzeczywistą i konkretną korzyść ekonomiczną wskutek otrzymania tego świadczenia. Aby można było mówić o przychodzie z nieodpłatnego świadczenia, przysporzenie nie może mieć jedynie potencjalnego czy spodziewanego charakteru. Innymi słowy, nie jest wystarczające ustalenie, że dany podmiot może potencjalnie osiągnąć korzyść z danego świadczenia, ale konieczne jest, aby korzyść ta była konkretna, wymierna i indywidualnie określona. Prawidłowość takiego rozumienia była wielokrotnie przedmiotem rozważań sądów administracyjnych. Przykładowo, Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale 7 sędziów z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06, wskazał, że pojęcie nieodpłatnych świadczeń należy rozumieć jako: „(...) wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy”.

Potwierdzeniem takiego rozumienia jest również wyrok Trybunału Konstytucyjnego (dalej: „TK”) z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, który daje istotne wskazówki w odniesieniu do prawidłowej interpretacji pojęcia „nieodpłatnych świadczeń” zgodnej z normami wynikającymi z przepisów Konstytucji. W wyroku tym TK zwrócił uwagę m.in. na następujące aspekty opodatkowania przychodów z nieodpłatnych świadczeń: „Zgodnie z art. 21 § 1 pkt 1 Ordynacji, aby powstało zobowiązanie podatkowe musi zaistnieć określone w ustawie regulującej konstrukcję danego podatku (w tym wypadku w u.p.d.o.f.) zdarzenie (stan faktyczny), z którym ustawa ta łączy powstanie zobowiązania podatkowego. Warunkiem objęcia podatkiem dochodowym korzyści majątkowej uzyskanej przez podatnika jest jej rzeczywisty i wymierny charakter; co do zasady przychodami są jedynie świadczenia rzeczywiście uzyskane, a nie należne przyrosty wartości (por. A. Nita, Prawo podatkowe, op. cit., s. 184; J. Grabarczyk, op. cit., s. 105). Zgodnie ze stanowiskiem wypracowanym w dotychczasowym orzecznictwie Trybunału, nie jest dopuszczalne ustanowienie obowiązku podatkowego nieopartego na skonkretyzowanym obowiązku ustawowym, czytelnym dla podatników i płatników podatku, a także dla administracji podatkowej oraz sądownictwa. Na gruncie u.p.d.o.f. zasadą jest zindywidualizowany obowiązek podatkowy oraz indywidualnie określony podatek wynikający z obowiązujących przepisów podatkowych. (...) Jednolite stanowisko doktryny prawa podatkowego, opierające się na wynikach interpretacyjnych uzyskanych przy zastosowaniu reguł wykładni językowej, wyraża się w przekonaniu, że „użycie w tym przepisie słowa «otrzymane» w odniesieniu do świadczeń nieodpłatnych wskazuje, że przychód powstaje, gdy można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość pieniężną oraz skonkretyzować odbiorcę” (Marciniuk, op. cit., Nb 20)”.

Jako że wskutek zawarcia Ugody Klient nie otrzymuje świadczenia pieniężnego ani świadczenia w naturze od Banku, w ocenie Wnioskodawcy, należy rozważyć czy po stronie Klienta może powstać przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Odnosząc zatem powyższe rozważania dotyczące rozumienia pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” na grunt przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, w ocenie Wnioskodawcy, całkowita spłata kredytu na mocy Ugody według Indywidualnie wynegocjowanego kursu waluty niższego niż kurs średni NBP nie oznacza, że Klient osiągnął z tego tytułu świadczenie mające charakter konkretnej i wymiernej korzyści ekonomicznej. Należy bowiem zauważyć, że w następstwie opisanej operacji, Bank nie zwalnia Klienta ze spłaty części zadłużenia wyrażonego w walucie obcej. W tym zakresie dochodzi jedynie do przeliczenia aktualnego salda zadłużenia Klienta wyrażonego w walucie obcej (w pełnej wysokości) na PLN, po ustalonym w Ugodzie kursie. Tym samym, w ramach zawartej Ugody Kredytobiorca nadal jest zobowiązany do spłaty całego zaciągniętego zobowiązania wyrażonego w walucie obcej, a zmienione zostają jedynie warunki wykonania zobowiązania wynikającego z Umowy kredytu.

Jednocześnie Indywidualnie wynegocjowany przez Klienta kurs – mimo, iż korzystniejszy niż bieżący kurs średni ogłaszany przez NBP – będzie co do zasady wyższy lub równy historycznemu kursowi waluty obcej z dnia wypłaty kredytu lub uruchomienia transzy kredytu. Tym samym, w momencie całkowitej spłaty kredytu, efektywnie Klient będzie zobligowany do zwrotu kwoty wyższej niż równowartość lub równej równowartości kredytu w PLN z dnia jego udzielenia. Innymi słowy, po stronie Klienta nie powstaną dodatnie różnice kursowe.

Ponadto, z perspektywy czasu może okazać się, że decyzja Klienta o zawarciu Ugody z Bankiem nie była z perspektywy ekonomicznej najkorzystniejszym rozwiązaniem. Trudno bowiem przewidzieć i ocenić jak kursy wymiany walut obcych kształtowałyby się w kolejnych latach, w których Kredytobiorca spłacałby kredyt, gdyby nie zawarł Ugody. Przykładowo, w przypadku gdyby PLN uległ aprecjacji, co mogłoby spowodować obniżenie wartości zadłużenia do spłaty po przeliczeniu na PLN, wartość spłaconego kredytu na mocy Ugody mogłaby okazać się wyższa od sumy hipotetycznych rat kredytu, spłacanych według pierwotnych warunków Umowy kredytu. Tym samym, na moment zawarcia Ugody nie sposób mówić o wymiernej i konkretnej korzyści ekonomicznej jaką osiąga Kredytobiorca z tytułu zawarcia Ugody.

Ponadto, nie bez znaczenia jest również kwestia abuzywności klauzul walutowych w zawartych przez Bank Umowach kredytu. Bank zawiera Ugody z Klientami tylko w przypadkach, gdy kurs danej waluty obcej względem PLN (np. CHF/PLN) był znacząco wyższy niż aktualny średni kurs waluty obcej ogłoszony przez NBP, a klauzula walutowa jest objęta ryzykiem abuzywności. Gdyby Klient nie zawarł Ugody z Bankiem i prowadził spór sądowy, wówczas nie jest wykluczone, że uzyskałby on ostatecznie prawomocny wyrok unieważniający całą Umowę kredytu lub tylko zawartą w niej klauzulę walutową. W takiej sytuacji, spłaty kredytu uiszczone uprzednio przez Kredytobiorcę w części odpowiadającej różnicy między kursem waluty obcej z dnia uruchomienia kredytu walutowego lub uruchomienia transzy a kursem z dnia bieżącego, mogłyby być zwracane przez Bank jako świadczenia nienależne. Bank dokonuje swoistego przewalutowania zadłużenia Klienta na mocy Ugody właśnie po to, aby zmitygować ryzyko prawne związane z możliwością przegrania sporu sądowego i poniesienia kosztów z tym związanych. Kwota wynikająca z różnicy między kursem wynegocjowanym przez strony Ugody a bieżącym średnim kursem danej waluty ogłoszonym przez NBP, to tak naprawdę kwota sporna potencjalnie dotknięta wyżej opisaną wadą prawną. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, kwoty tej nie można w związku z tym traktować jako przychodu, skoro jest ona obarczona wadą prawną co do tego, czy jest ona należna Bankowi w świetle obowiązującego prawa. Tym samym, nie powinna być ona uznawana za przychód Klienta w rozumieniu art. 11 ust. 1 UPDOF jako nieprowadząca do faktycznego wzbogacenia się Klienta. Wnioskodawca chce również zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 3 UPDOF różnice kursowe stanowią przychód z działalności gospodarczej. Tym samym, jedynie podatnicy prowadzący działalność gospodarczą mogą uzyskać przychód z tytułu różnic kursowych. Natomiast przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną są Umowy kredytu zawarte z Klientami posiadającymi status konsumenta. A zatem, nawet jeśli występowałyby dodatnie różnice kursowe wynikające z zawartych Ugód (co jednak nie będzie miało miejsca w warunkach niniejszego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego), to nie stanowiłyby one przychodu podatkowego Kredytobiorcy będącego konsumentem.

Mając na uwadze powyższe argumenty, w ocenie Wnioskodawcy, w związku z czynnością całkowitej spłaty kredytu według Indywidualnie wynegocjowanego kursu waluty obcej niższego niż średni kurs walut obcych ogłoszony przez NBP, nie kreuje po stronie Banku obowiązku sporządzenia informacji PIT-11 na podstawie art. 42a ust. 1 UPDOF, w związku z brakiem powstania po stronie Klienta przychodu z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 UPDOF oraz art. 11 ust. 1 UPDOF.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS).

W interpretacji indywidualnej z 6 maja 2021 r. (0114-KDIP3-1.4011.125.2021.1.MK1) DKIS przedstawił opinię o braku powstania przychodu w zbliżonej sytuacji dotyczącej przewalutowania kredytu: „zastosowanie kursu niższego niż dotychczasowy nie oznacza automatycznie, że Kredytobiorca osiągnie określoną korzyść w postaci zaoszczędzonych wydatków. Trudno bowiem przewidzieć jaki kurs walutowy miałby zastosowanie w przyszłości do przewalutowanej kwoty Kredytu, gdyby Kredytobiorca nie zdecydował się na Przewalutowanie i wcześniejszą spłatę całości pozostałej części zadłużenia z tytułu Kredytu i nie da się wykluczyć, że sumarycznie Kredytobiorca oddałby Bankowi niższą kwotę niż w przypadku scenariusza Przewalutowania. Oznacza to, iż w rzeczywistości, nie jest możliwe określenie czy Kredytobiorca odniesie korzyść ekonomiczną wynikającą z Przewalutowania Kredytu. (...) z uwagi na wskazane argumenty, różnica w wartości zadłużenia z tytułu Kredytu wynikająca z dokonanego Przewalutowania Kredytu nie powinna być istotna z perspektywy przepisów prawa podatkowego dotyczących zarówno kwestii kosztu uzyskania przychodu bądź przychodu, a w konsekwencji nie powinna rodzić obowiązku sporządzenia informacji według ustalonego wzoru (PIT-11) (...), co jest przedmiotem pytania Banku”.

Analogiczne stanowisko o braku powstania przychodu DKIS wyraził również w:

·interpretacji indywidualnej z 16 grudnia 2021 r. (0114-KDIP3-1.4011.932.2021.1.MK1);

·interpretacji indywidualnej z 8 lipca 2022 r. (0114-KDIP3-2.4011.482.2022.2.MG).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: