Temat interpretacji
Dotyczy skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
10 stycznia 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.
Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 marca 2022 r. (data wpływu 17 marca 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Dnia 21 kwietnia 1979 roku w (...) zawarła Pani związek małżeński z (...) (akt małżeństwa nr: (…), sporządzony 17 października 2016 roku, zgodny z treścią aktu o numerze (…)). Na skutek braku innych ustaleń, małżeńskim ustrojem majątkowym w rzeczonym małżeństwie, zgodnie z treścią art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego była wspólność majątkowa małżonków.
Dnia 13 maja 2008 roku, otrzymała Pani na podstawie umowy darowizny sporządzonej w formie aktu notarialnego przez notariusza (…), nieruchomość położoną w (...) przy (...), składającą się z działek o numerach 1, 2 oraz 3 o łącznej powierzchni 0,2425 ha, dla której Sąd Rejonowy w (...) prowadzi księgę wieczystą o numerze (…), a także nieruchomość położoną w (...) przy (...), składająca się z działki o numerze 4 o powierzchni 0,0565 ha dla której Sąd Rejonowy w (...) prowadzi księgę wieczystą o numerze (…). Przedmiotowe nieruchomości zgodnie z art. 33 pkt 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stały się częścią Pani majątku osobistego.
Dnia 24 stycznia 2017 roku zawarła Pani wraz z mężem (...) w (...), przed notariuszem (…) umowę majątkową małżeńską w formie aktu notarialnego, którą rozszerzyliście wspólność majątkową na prawa nabyte przez każde z was w trakcie trwania małżeństwa na podstawie dowolnego tytułu prawnego z wyłączeniem praw wymienionych w art. 49 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. W związku z powyższym od dnia 24 stycznia 2017 roku do majątku wspólnego małżonków włączone zostały nieruchomości, które otrzymała Pani w ramach umowy darowizny z dnia 13 maja 2008 roku.
22 marca 2020 roku zmarł Pani mąż (…). Dziedzicząc na podstawie ustawy odziedziczyła Pani wspomniane wyżej nieruchomości, które od dnia 29 kwietnia 2021 roku ponownie stanowiły jej wyłączną własność. Dnia 10 listopada 2021 roku sprzedała Pani przedmiotowe nieruchomości.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego
W ramach niniejszego wniosku zapłaciła Pani swojemu bratu (...), kwotę 200.000,00 złotych (słownie : dwieście tysięcy złotych 00/100) tytułem zachowku, na co Pani niezwłocznie przedłoży potwierdzenie przelewu wraz z zawartą ugodą sądową (termin posiedzenia : 16 marca 2022 r.).
Pytania
Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym zobowiązana jest Pani zapłacić podatek dochodowy od sprzedaży nieruchomości wskazany w art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Pani stanowisko w sprawie
Zgodnie z brzmieniem art. 30e ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: „od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczania podatku". Nie zaprzecza Pani, że do takowego zbycia nieruchomości dnia 10 listopada 2021 roku doszło. Zdaniem Pani zastosowanie jednak znajdzie również art. 10 ust. 1 pkt 8 wspomnianej ustawy, który to przepis pozwala zwolnić Panią od konieczności zapłaty należności na skutek upływu okresu pięciu lat od chwili nabycia nieruchomości.
Do takowego nabycia doszło bowiem dnia 13 maja 2008 roku, czyli ponad trzynaście lat temu, co potwierdza umowa darowizny zawarta w (...) w formie aktu notarialnego.
„Nabycia" w rozumieniu Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można bowiem utożsamiać z włączeniem nieruchomości do majątku wspólnego małżonków, które miało miejsce 24 stycznia 2017 roku. Stanowisko takie zajął między innymi Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 marca 2017 roku (sygn. akt: II FSK 410/15). Zdaniem Sądu rozszerzenie wspólności małżeńskiej na nieruchomość należącą do majątku osobistego (dawniej: odrębnego) jednego z małżonków, nie stanowi nabycia tej nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż objęcie jej wspólnością nie powoduje wydzielenia części tej nieruchomości.
Nie można zatem uznać, że jeden z małżonków (w przedmiotowym stanie faktycznym Pani) wyzbył się prawa do nieruchomości, a drugi (w przedmiotowym stanie faktycznym Pan (…)) prawo to nabył w rozumieniu przedmiotowej Ustawy. Należy więc przyjąć, że datą nabycia przedmiotu majątkowego, objętego rozszerzoną wspólnością majątkową małżeńską, jest data nabycia go przez tego z małżonków, który przedmiot ten wnosi do wspólności małżeńskiej, czyli w tym przypadku jest to dzień 13 maja 2008 roku, w którym to dniu, na podstawie umowy darowizny, nabyła Pani na własność nieruchomości. Takie stanowisko Naczelny Sąd Administracyjny przedstawił również w wyroku z dnia 2 kwietnia 2019 roku (sygn. akt: II FSK 822/17).
Sąd w pełni podzielił argumentację zaprezentowaną w wyroku z dnia 7 marca 2017 roku oraz dodatkowo podkreślił, że przepis art. 10 ust 1 pkt 8 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter wyjątkowy i dlatego powinien on być interpretowany ściśle, a wszelkie wątpliwości powinny być wyjaśniane na korzyść podatnika, w myśl zasady „in dubio pro tributario". Na uwagę zasługuje także stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w uzasadnieniu do uchwały siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 roku (sygn. akt: II FPS 2/17). Zdaniem Sądu uznanie, że przez pojęcie „nabycia" użytego w art. 10 ust. 1 pkt 8 należy rozumieć ponowne nabycie udziału w nieruchomości w drodze spadku po zmarłym małżonku, narusza standardy w zakresie wykładni przepisów prawa podatkowego. Stanowiska tożsame z powyższymi stanowią wiodącą linię orzeczniczą w polskim sądownictwie oraz w poglądach doktryny.
Mając na uwadze powyższe należy uznać, że nabycie nieruchomości przez Panią nastąpiło dnia 13 maja 2008 roku i do dnia sprzedaży, czyli do dnia 10 listopada 2021 roku, nie nastąpiło jej zbycie, gdyż nie możemy o nim mówić w następstwie rozszerzenia małżeńskiej wspólności majątkowej. W związku z tym, na skutek śmierci (…), nie nabyła Pani nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nigdy jej nie zbyła. Pięcioletni termin wskazany w ustawie liczony powinien być zatem od 13 maja 2008 roku, co w następstwie powinno doprowadzić do zwolnienia wnioskodawczyni od konieczności zapłacenia podatku dochodowego wskazanego w art. 30e ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm.)
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.
Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a.nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b.spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c.prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d.innych rzeczy,
jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że dokonane poza działalnością gospodarczą odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu.
W rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu a tym samym kwota uzyskana z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
Tak więc, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.
Zgodnie z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.
Aby ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Panią nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy jego odpłatne zbycie nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że 13 maja 2008 r. otrzymała Pani na podstawie umowy darowizny nieruchomości w formie aktu notarialnego do majątku osobistego. Dnia 24 stycznia 2017 r. zawarła Pani z mężem umowę majątkową małżeńską rozszerzającą wspólność majątkową na prawa nabyte przez każde z Was w trakcie trwania małżeństwa . W związku z powyższym od dnia 24 stycznia 2017 r. do majątku wspólnego małżonków włączone zostały nieruchomości, które otrzymała Pani w ramach umowy darowizny w dniu 13 maja 2008 r. Dnia 22 marca 2020 r. zmarł Pani mąż. Na podstawie ustawy odziedziczyła Pani nieruchomości, które od dnia 29 kwietnia 2021 r. ponownie stanowiły wyłącznie pani własność. W dniu 10 listopada 2021 r. sprzedała Pani przedmiotowe nieruchomości.
Podkreślenia wymaga, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycie”, należy zatem odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.), a w szczególności do art. 155 § 1, który stanowi, że:
Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
Zatem, pojęcie „nabycie” należy rozumieć szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości lub praw majątkowych następuje z chwilą uzyskania prawa własności, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego. Tym samym, poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.
W myśl art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny:
Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.
W rozpatrywanej sprawie, należy odnieść się do przepisów regulujących stosunki majątkowe małżeńskie, zawartych w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).
W świetle art. 31 § 1 ww. ustawy:
Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Stosownie natomiast do art. 47 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa), przy czym do ustanowionej umową wspólności majątkowej stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności ustawowej, z zachowaniem przepisów art. 49-50 (art. 48 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).
Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu powyższych przepisów są wszelkie prawa majątkowe – zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.
Natomiast umowa rozszerzająca wspólność ustawową małżeńską ma na celu ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowa ta jest czynnością prawną organizacyjną, która reguluje stosunki majątkowe małżonków podczas trwania ich związku małżeńskiego.
Włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka na zasadach i w sposób określony przez ustawę Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie jest nabyciem tej nieruchomości przez drugiego małżonka, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W powyższej kwestii wykształciła się jednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych potwierdzająca, że rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez włączenie do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków, nie stanowi dla drugiego z małżonków jej nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy, wyzbyła się prawa do tej rzeczy.
Tym samym, włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka, nie jest nabyciem tej nieruchomości przez drugiego małżonka, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Datą nabycia nieruchomości przez każdego z małżonków jest data nabycia nieruchomości przez tego małżonka, który nieruchomość włączył do majątku wspólnego.
W przedmiotowej sprawie nieruchomość pierwotnie należała do Pani majątku odrębnego, następnie w wyniku rozszerzenia wspólności majątkowej nieruchomość ta została przekazana z majątku osobistego Pani do majątku wspólnego małżonków. Po śmierci małżonka stała się Pani wyłącznym właścicielem tej nieruchomości.
Zatem za datę nabycia przez Panią nieruchomości należy przyjąć datę, w której nabyła Pani nieruchomość do majątku odrębnego, tj. 13 maja 2008 r.
Wobec powyższego, zbycie nieruchomości, o których mowa we wniosku, nie będzie stanowić dla Pani przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat, liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez Panią nieruchomości. Tym samym, nie będzie na Pani ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, w przedstawionym stanie faktycznym.
Ponadto należy podkreślić, że zakres interpretacji indywidualnej, zdeterminowany jest przede wszystkim przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanem faktycznym jak i własnym stanowiskiem Wnioskodawczyni. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).