Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (opodatkowanie IP-BOX).

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 czerwca 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 1 sierpnia 2022 r. (wpływ 4 sierpnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Pan A. B, (dalej również jako: „Podatnik” lub „Wnioskodawca”) od 1 marca 2022 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej pod firmą: X, PKD: 62.01.Z, 72.19.Z, NIP: (...). Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym – posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Jest również czynnym podatnikiem VAT oraz rozlicza podatek dochodowy według stawki 19% (podatek liniowy). Wnioskodawca nie prowadzi ksiąg rachunkowych, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na pracach programistycznych od 1 marca 2022 r. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł umowę ramową w zakresie usług informatycznych z Y Sp. z o.o. (...) (dalej jako: „Umowa” i „Spółka”), w ramach której zobowiązał się do świadczenia usług informatycznych definiowanych przez Spółkę w odrębnych zamówieniach.

Przedmiot działalności Wnioskodawcy

Przedmiotowa działalność Wnioskodawcy wykonywana w ramach wymienionej powyżej Umowy dotyczy wytwarzania, rozwijania oraz ulepszania programów komputerowych (oprogramowania), które według art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych są utworami.

Zlecenia programistyczne realizowane są przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – w ramach wymienionej Umowy. Nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez Spółkę. Z punktu widzenia prawnego Umowa zawarta przez Wnioskodawcę ze Spółką, w ramach której zobowiązuje się on wytworzyć i przenieść na ww. podmiot prawa do oprogramowania kwalifikowana jest jako umowa o świadczenie usług. Efektem, do stworzenia którego zobowiązuje się Wnioskodawca na podstawie zawartej Umowy jest dedykowane (wytworzone/ rozwijane/ ulepszane pod zapotrzebowanie danego kontrahenta) oprogramowanie.

Celem umożliwienia korzystania Spółce z wytworzonego oprogramowania Wnioskodawca przenosi na ww. podmiot całość autorskich praw majątkowych do tworzonego oprogramowania. W Umowie wskazano, że w przypadku realizacji w ramach przedmiotu Umowy jakiegokolwiek utworu (tj. programu komputerowego) przez Wnioskodawcę, przenosi on na Spółkę (sprzedaje) w ramach wynagrodzenia za usługi, w ramach których powstał utwór (program komputerowy), autorskie prawa majątkowe do tego utworu (programu komputerowego) na polach eksploatacji obejmujących prawo do – w przypadku utworów mających charakter programów komputerowych:

a)trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie,

b)tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

c)rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Ponadto, wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych Wnioskodawca przenosi również na Spółkę prawo do zezwalania na wykonywanie zależnego prawa autorskiego.

Przejście na Spółkę autorskich praw majątkowych do utworu następuje z chwilą utrwalenia. Jeżeli do skutecznego przeniesienia danych praw potrzebne będzie dokonanie dodatkowych czynności lub złożenie dodatkowych oświadczeń Wnioskodawca dokona ich w odpowiedniej formie w terminie 7 dni od wezwania przez Spółkę. Jednocześnie, w ramach wynagrodzenia za realizację usług, w ramach których powstał dany utwór/program komputerowy, Wnioskodawca zobowiązuje się do niewykonywania i nieegzekwowania swoich autorskich praw osobistych do tego utworu i upoważnia do korzystania z nich przez Spółkę.

W związku z tak wykonywaną działalnością Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze, zarówno w kontekście odpowiedzialności za jakość, jak i ewentualne wady świadczonych usług. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej działalności gospodarczej. Wskazać należy, że ponosi on również normalną kodeksową odpowiedzialność kontraktową wynikającą z art. 471 i n. KC.

Szczegółowa charakterystyka oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę

Przedmiotem zamówień składanych przez Spółkę Wnioskodawcy jest m.in.:

1.Projektowanie architektury rozwiązań i architektury oprogramowania rozwiązań technologicznych Spółki, w tym rozwiązań zgodnych z koncepcją SDN (Software Defined Network) oraz NFV (Network Function Virtualization);

2.Wytwarzanie oprogramowania oraz tworzenie rozwiązań SDN i NFV;

3.Analiza wymagań dotyczących rozwiązań technologicznych,

4.Dekompozycja zagadnień i rozwiązań technologicznych na zadania w ramach procesu wytwórczego; projektowanie, implementacja, testowanie i integracja rozwiązań technologicznych w procesie wytwórczym;

5.Weryfikowanie optymalizacji działania rozwiązań technologicznych Spółki;

6.Wykonywanie badań technologicznych;

7.Rozpoznanie techniczne nowych technologii;

8.Przygotowanie i opracowywanie koncepcji rozwiązań technologicznych;

9.Tworzenie dokumentacji projektowej i technicznej, ekspertyz, koncepcji i specyfikacji.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca – na podstawie posiadanej wiedzy w zakresie technologii informatycznych i doświadczenia w zakresie przygotowywania kompleksowych rozwiązań związanych z tworzeniem programów komputerowych – realizuje zlecenia programistyczne na rzecz Spółki. W wyniku prowadzonych prac powstały/powstają oprogramowania/programy komputerowe, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowania lub ich części opierają się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmują m.in. zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania (tworzenia np. kodu źródłowego) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych.

Działania mające na celu utworzenie/rozwijanie/ulepszanie oprogramowania prowadzone są w ułożony, metodyczny sposób, czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego, tj. określenie celu jaki ma on spełniać, ustalenie sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologii), zaplanowanie prac, weryfikacja, zakończenie. Podkreślenia wymaga, iż na etapie podejmowanych w opisanym zakresie działań żaden z wymienionych kontrahentów Wnioskodawcy nie ingeruje w proces wykonywania przez niego czynności. Spółka określa jedynie oczekiwania względem oprogramowania, które Wnioskodawca ma dostarczyć, pozostawiając jednocześnie Wnioskodawcy swobodę w sposobie jego tworzenia. Tym samym prace prowadzone przez Wnioskodawcę mają charakter zorganizowany – realizowane są wedle ustalonego przez niego harmonogramu/planu i zgodnie z przyjętą dla danych prac metodyką prac programistycznych.

Wnioskodawca bez wątpienia w ramach działalności gospodarczej prowadzi w sposób systematyczny prace twórcze w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy. Bez wątpienia działalność na rzecz Spółki polega na tworzeniu nowych zastosowań, które wcześniej w ramach działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę nie miały miejsca. Oprogramowanie bądź części oprogramowania stworzone na rzecz danego kontrahenta powodują stworzenie zupełnie nowych funkcjonalności.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej). Wnioskodawca opracowuje nowe/ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy, które są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już u niego funkcjonujących/występujących dotychczas w jego działalności gospodarczej.

Działalność Wnioskodawcy jest działalnością twórczą, która obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń (prace rozwojowe). Działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu oprogramowania zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego oprogramowania. Wnioskodawca nie świadczy usług polegających na wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego programu komputerowego.

W sytuacji, w której Wnioskodawca modyfikuje/ulepsza/rozwija oprogramowanie, zawsze ma to na celu poprawę jego użyteczności oraz funkcjonalności poprzez stosowanie innowacyjnych procesów automatyzacji, dostosowanych każdorazowo do konkretnych potrzeb. Oprogramowanie w wyniku modyfikacji/ulepszenia/rozwinięcia przez Wnioskodawcę zostaje zmienione w ten sposób, że zyskuje zupełnie nowe funkcjonalności, których do tej pory nie miało oraz dochodzi do poprawy jego użyteczności.

Właścicielem rozwijanego oprogramowania jest kontrahent, a Wnioskodawca dokonuje jedynie jego ulepszenia/rozwinięcia, tak by dana funkcjonalność zaczynała działać tak, jak oczekuje tego kontrahent. Wnioskodawca nie jest użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z tego oprogramowania/części oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej. Z chwilą przekazania wytworzonego oprogramowania (zgodnie z postanowieniami Umowy) Wnioskodawca przekazuje na rzecz Spółki wszelkie prawa autorskie do tego oprogramowania. Wnioskodawcy nie przysługują prawa do programu, do którego prawa autorskie już przeniesiono, nawet w przypadku jego dalszego rozwijania/ulepszania. Będą mu, do momentu przeniesienia na rzecz kontrahenta, przysługiwały autorskie prawa majątkowe do składowych (części oprogramowania), które to części mają na celu rozwinięcie danego oprogramowania (w zakresie ulepszenia/rozwinięcia, którego sam dokonał). W związku z tym Wnioskodawca nie jest użytkownikiem prawa na podstawie licencji wyłącznej, a także niewyłącznej. Ulepszanie i rozwijanie oprogramowania powoduje powstanie części programu komputerowego, który staje się osobnym utworem podlegającym ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca nie jest i nie będzie więc właścicielem oprogramowania ulepszanego, ale czasowo właścicielem składowych (części) oprogramowania, które powoduje finalnie ulepszenie owego oprogramowania ulepszanego. Nowe oprogramowanie, które powoduje ulepszanie starego to nowe funkcjonalności, które są osobnym oprogramowaniem.

Podsumowując, efektem prac prowadzonych samodzielnie przez Wnioskodawcę są zatem programy komputerowe stanowiące utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży majątkowych autorskich praw do programu komputerowego/części programu na rzecz Spółki w ramach zawartej Umowy wymienionej w stanie faktycznym wniosku. Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw majątkowych do tych utworów (oprogramowania/programu komputerowego) na mocy Umowy, otrzymując w zamian za to stosowne wynagrodzenie za sprzedaż tego prawa. Umowa reguluje kwestię przeniesienia praw autorskich, zawiera tym samym postanowienia o przeniesieniu praw autorskich. Umowa została zawarta na piśmie, wypełnia dyspozycję wynikającą z art. 41 w zw. z art. 53 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062).

Przychody/dochody ze zbycia oprogramowania

Wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw do tworzonego, rozwijanego, ulepszonego programu komputerowego wypłacane jest Wnioskodawcy na podstawie wystawianych faktur VAT (z tytułu sprzedaży ww. oprogramowania). Faktury VAT nie zawierają odrębnej pozycji dotyczącej przeniesienia praw autorskich, bowiem kwestie te są regulowane przez Umowę. Wnioskodawca ewidencjonuje potwierdzone fakturami/rachunkami przychody oraz odpowiadające im koszty z PKPiR.

Wnioskodawca zamierza objąć preferencyjną stawką podatkową wyłącznie dochody uzyskiwane przez niego z tytułu przeniesienia autorskich praw do stworzonego i rozwijanego/ulepszonego oprogramowania komputerowego otrzymywane w ramach Umowy. Programem komputerowym/oprogramowaniem/utworem Wnioskodawca określa rezultat swoich prac wykonywanych w ramach Umowy.

Koszty

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej poniósł następujące wydatki:

1)związane z użytkowaniem samochodu (wprowadzonego jako środek trwały), tj. np. paliwo, serwis, ubezpieczenie;

2)związane z opłatami za Internet;

3)związane z usługą księgowości;

4)związane z zakupem sprzętu komputerowego/IT;

5)związane z zakupem podręczników/w przyszłości również szkolenia branżowe,

6)związane z przygotowaniem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej,

7)w przyszłości – związane z opłatami za telefon.

Zakup sprzętu IT/komputerowego oraz podręczników/udział w szkoleniach branżowych: o bezpośrednim powiązaniu tych wydatków z wytworzeniem oprogramowania świadczy to, że bez ich poniesienia obiektywnie niemożliwe jest prowadzenie opisanej działalności. Sprzęt komputerowy/IT wykorzystywany jest głównie na potrzeby opisanej działalności gospodarczej, wykonywanej w ramach Umowy, a dotyczącej wytworzenia/rozwijania/ ulepszania oprogramowania. Zakup sprzętu komputerowego to koszty stałe, które są konieczne do prowadzenia działalności gospodarczej jako programista. Tworzenie kodu zdecydowanie wymaga sprawnego i nowoczesnego sprzętu komputerowego. Z całą pewnością należy stwierdzić, iż przedmioty te są ściśle związane z zawodem wykonywanym przez Wnioskodawcę i są niezbędne do prowadzenia działalności związanej z tworzeniem programu komputerowego. W przypadku podręczników Wnioskodawca stale podnosi swoje kompetencję i wiedzę, co jest ściśle powiązane z zawodem przez niego wykonywanym.

Wydatki na usługi księgowe oraz związane z przygotowaniem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej: o bezpośrednim powiązaniu tych wydatków z wytworzeniem oprogramowania świadczy to, że dotyczą one nabycia niezbędnych do prowadzenia opisanej działalności usług, których realizacja wymaga posiadania wiedzy specjalnej, wykraczającej poza wiedzę Wnioskodawcy. Wydatki na usługi księgowe mają charakter stały. Koszt ten jest nieodzowny, jeśli wytwarzane oprogramowanie ma być wykonywane zgodnie z zasadami lege artis. Ponadto dzięki prowadzeniu księgowości przez specjalistów Wnioskodawca ma więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekłada się na jakość tworzonego programu komputerowego. Koszt związany z przygotowaniem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy analizy możliwości skorzystania z ulgi IP BOX.

Uzupełnienie wniosku

Pytanie nr 1 zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy tego, czy działalność gospodarcza Wnioskodawcy polegająca na tworzeniu/rozwijaniu oprogramowania komputerowego/programu komputerowego lub jego części podejmowana w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, tj. w ramach Umowy, spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. mieści się w kategorii działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT jako prace rozwojowe, o których mowa w art. 5a pkt 40 ustawy o PIT.

Wnioskodawca oczekuje oceny, czy podejmowana przez niego działalność (szczegółowo opisana w stanie faktycznym wniosku w zakresie realizacji Umowy), tj. czy opisane we wniosku prace wykonywane przez Wnioskodawcę rozumiane jako wyodrębnione zadania realizowane przez niego w ramach wspomnianej Umowy polegające na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania/programu komputerowego spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w przepisach ustawy o PIT.

Pod pojęciem „podejmowana przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza (szczegółowo opisana w stanie faktycznym wniosku w zakresie realizacji Umowy)” ma on na myśli całość działań realizowanych w ramach umowy z Y Sp. z o.o., bowiem działania te zmierzają do wytworzenia/rozwijania/ulepszania programu komputerowego, co do którego Wnioskodawca przenosi prawa autorskie na rzecz Spółki i w zamian za powyższe otrzymuje wynagrodzenie.

Umowa ze Spółką została zawarta na czas nieokreślony. Jest to umowa ramowa. Spółka zleca Wnioskodawcy do realizacji konkretne zlecenia dotyczące wytworzenia specjalistycznego oprogramowania. Zlecenia programistyczne dotyczą wytworzenia/rozwijania oprogramowania/programu komputerowego.

Wnioskodawca jest zobowiązany według Umowy do natychmiastowego przedstawiania w każdym czasie wyników wykonanych zadań. W praktyce na koniec miesiąca Wnioskodawca przekazuje Spółce tabelę zadań (wyeksportowaną z systemu (...)). Konkretne zlecenie określa termin jego realizacji. W zamówieniu złożonym przez Spółkę jest określony czas realizacji, tj. wykonania przez Wnioskodawcę specjalistycznego oprogramowania.

Przejście praw autorskich do oprogramowania wytworzonego/rozwijanego przez Wnioskodawcę, zgodnie z Umową, następuje z chwilą jego utrwalenia. Jeżeli do skutecznego przeniesienia danego prawa potrzebne będzie dokonanie dodatkowych czynności lub złożenie dodatkowych oświadczeń Wnioskodawca dokona ich w odpowiedniej formie w terminie 7 dni od wezwania od Spółki. W praktyce każde zadanie, które jest wymienione w arkuszu na koniec miesiąca zawiera odnośnik do repozytorium kodu (Bitbucket lub GitLab) lub wiedzy (Confluence). W repozytorium znajduje się już konkretne oprogramowanie/program komputerowy wykonane przez Wnioskodawcę. W wymienionych systemach/repozytoriach jednoznacznie można określić, kto był ich autorem. Jest to przypisane do konta użytkownika. Całość prac/zadań wykonywanych przez Wnioskodawcę zmierza do wytworzenia/rozwijania oprogramowania/programu komputerowego. Umowa nie wyodrębnia wynagrodzenia za poszczególne rodzaje czynności, ale wskazuje wprost, że Wnioskodawca przenosi na Spółkę (sprzedaje) w ramach wynagrodzenia za usługi autorskie prawa majątkowe do tego utworu, tj. oprogramowania/programu komputerowego. Klient Wnioskodawcy wie, jakie konkretnie majątkowe prawa autorskie nabywa, bowiem oprogramowanie wytwarzane/rozwijane przez Wnioskodawcę przybiera określoną formę, m.in. formę kodu źródłowego.

Wszystkie działania podejmowane przez Wnioskodawcę zmierzają do wytworzenia/rozwijania specjalistycznego oprogramowania. Celem prac jest, było i będzie powstanie innowacyjnych, indywidualnych rozwiązań obsługujących dedykowane obszary działalności. Efekty mają ustaloną formę w postaci nowego programu komputerowego/oprogramowania. Wyniki prac rozwojowych mają ustaloną formę. Jest nią fragment kodu programu komputerowego zapisany za pośrednictwem znaków, cyfr i symboli matematycznych. Czynności te obejmują m.in.:

-tworzenie nowych zastosowań,

-projektowanie oraz tworzenie narzędzi informatycznych,

-planowanie, tworzenie i implementacja nowych usług jako części programów komputerowych,

-wytwarzanie nowych funkcjonalności.

Prace rozwojowe Wnioskodawca prowadzi od marca 2022 roku. Prace rozwojowe zostały zakończone pozytywnym wynikiem. Ich wynikiem jest wytworzenie nowych, ulepszonych produktów, procesów lub usług. Wyniki prac rozwojowych mają formę oprogramowania, m.in. kodu źródłowego. Wyniki te są oferowane w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W wyniku prac rozwojowych Wnioskodawca zaprojektował i stworzył nowy, zmieniony lub ulepszony produkt, proces albo usługę, tj. oprogramowanie/program komputerowy. Wnioskodawca oferuje produkty, procesy, usługi, które są wynikiem prac rozwojowych w swojej działalności. W stosunku do dotychczasowej działalności Wnioskodawcy te produkty, procesy lub usługi mają nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter. Nowy, ulepszony charakter produktów, procesów lub usług nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzenie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów, procesów lub usług.

Programem komputerowym/oprogramowaniem/częścią oprogramowania, ulepszeniem/rozwinięciem oprogramowania, rozwiązaniami technologicznymi, architekturą rozwiązań/architekturą oprogramowania rozwiązań Wnioskodawca określa rezultat swoich prac. Stosuje ww. pojęcia zamiennie, zatem pytanie 1 odnosi się do wszystkich efektów prac Wnioskodawcy. Programem komputerowym/oprogramowaniem Wnioskodawca określa rezultat swoich prac wykonywanych w ramach Umowy. Ministerstwo Finansów w Objaśnieniach podatkowych dot. ulgi IP BOX również zamiennie używa słów program komputerowy/oprogramowanie. Są to dla Wnioskodawcy pojęcia tożsame i dlatego stosuje je zamiennie.

Każde oprogramowanie/program komputerowy, których dotyczą pytania pierwsze i drugie zostało/zostanie/został stworzony przez Wnioskodawcę. Każde z tych oprogramowań/ programów było/będzie wynikiem prowadzonych prac rozwojowych w rozumieniu art. 5a pkt 40 ustawy o PIT oraz art. 4 ust. 3 ustawy Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce.

Efekty prac Wnioskodawcy w postaci oprogramowania/programu są utworami w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Odznaczają się oryginalnym, twórczym charakterem, są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej, nie są efektem pracy, która wymaga dla osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności analitycznych i programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny, nie są jedynie techniczną, a twórczą realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Spółkę.

Efekty pracy Wnioskodawcy, które w pytaniach nazywa on „oprogramowaniem komputerowym” i „programami komputerowymi” są odrębnymi programami i podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawcy przysługują osobiste i majątkowe prawa autorskie do nich. W każdym przypadku tworzenie przez Wnioskodawcę ww. utworów wiąże się z samodzielnym podejmowaniem przez niego prac rozwojowych. Wnioskodawca prowadził/prowadzi odrębne prace rozwojowe dla celów wytworzenia każdego poszczególnego „programu komputerowego”, „oprogramowania komputerowego”, które jest efektem jego pracy.

Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję. Jest ona prowadzona w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Ewidencja prowadzona jest na bieżąco od marca 2022 roku.

Wnioskodawca wskazując na koszty użytkowania samochodu ma na myśli koszty paliwa, ubezpieczenia i serwisu. Samochód jest używany do dojazdów do siedziby Spółki w celu odbycia spotkania, tj. w celu wykonania Umowy. Telefon służy do bieżącego kontaktu ze Spółką. Opłaty za Internet Wnioskodawca ponosi pracując zdalnie. Usługi te zapewniają Wnioskodawcy kontakt ze Spółką w zakresie personalizacji tworzonego oprogramowania i kodu, dostosowania go do indywidualnych potrzeb Spółki. Szybkie i stabilne łącze internetowe jest nieodzowne w pracy programisty, m.in. umożliwia zdalny kontakt, pozwala na znalezienie informacji na temat powstałych błędów.

Koszty są wykorzystywane do pracy na rzecz Spółki wytwarzania oprogramowania na rzecz Spółki. Wszystkie wydatki są ponoszone w celu prowadzenia prac rozwojowych. Wnioskodawca przyporządkowuje poszczególne wydatki z trzeciego pytania do działań, które traktuje jako konkretne prace rozwojowe w oparciu o prowadzoną ewidencję, na podstawie której jest w stanie przyporządkować konkretną wartość wydatków do wytworzenia, ulepszenia lub rozwoju konkretnego oprogramowania lub jego części.

Wnioskodawca zamierza skorzystać w 2022 roku i w latach następnych z opodatkowania 5% stawką dochodów uzyskiwanych ze sprzedaży kwalifikowanego IP. Wnioskodawca zamierza kontynuować współpracę ze Spółką, w przypadku zaś ewentualnego zakończenia współpracy ze Spółką wystąpi o wydanie nowej interpretacji indywidualnej.

Pytania

1.Czy opisane prace wykonywane przez Wnioskodawcę, rozumiane jako wyodrębnione zadania realizowane przez niego w ramach wspomnianej Umowy polegające na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania/programu komputerowego spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w przepisach ustawy o PIT, zaś autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, wskazane we wniosku, będące efektem tworzenia lub rozwijania programów komputerowych, spełniają definicję kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT?

2.Czy do dochodów uzyskiwanych w opisanej sytuacji gospodarczej (tj. dochodów uzyskiwanych w ramach Umowy) Wnioskodawca może zastosować preferencyjną stawkę podatku w wysokości 5%, o której mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, tj. czy w opisanym powyżej stanie faktycznym Wnioskodawca jest uprawniony w zeznaniu rocznym za 2022 oraz w przyszłych zeznaniach za lata następne rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej do programu komputerowego wytwarzanego w ramach stanu faktycznego wskazanego we wniosku z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%?

3.Czy wymienione w opisanym wyżej zdarzeniu koszty ponoszone przez Wnioskodawcę stanowią koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. koszty poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Z kolei zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z kolei badania naukowe (badania podstawowe i badania aplikacyjne) oraz prace rozwojowe winny być zgodnie z art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o PIT rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl tych przepisów badania naukowe są działalnością obejmującą:

a.badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,

b.badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Z kolei prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi wydanymi przez Ministerstwo Finansów w dniu 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX, kryteria uznania działalności podatnika za działalność badawczo-rozwojową są m.in. następujące: twórczy charakter działalności, który przejawiać się może opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań; możliwość jej wyodrębnienia/ustalenia (innymi słowy: jej uzewnętrznienie); indywidualny, oryginalny i systematyczny charakter.

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność prowadzona przez niego w ramach Umowy spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z pkt 39 i 40 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i jest to działalność obejmująca prace rozwojowe.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym, w zakresie narzędzi informatycznych, oprogramowania do planowania, produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów, usług. Nie obejmuje rutynowych i okresowych zmian.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach tworzenia programów komputerowych lub ich części jest działalnością twórczą. Wnioskodawca w ramach Umowy opracowuje nowe produkty, które dotychczas nie występowały w jego działalności gospodarczej, dostosowane do wymagań kontrahentów Wnioskodawcy, które odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących i tworzonych wcześniej przez Wnioskodawcę. Wytworzone przez niego oprogramowanie/program komputerowy stanowi przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy o indywidualnym charakterze.

Zatem należy wskazać, że od marca 2022 roku Wnioskodawca prowadzi i będzie prowadzić działalność badawczo-rozwojową: prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę stanowi przede wszystkim prace rozwojowe. Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym także narzędzia informatyczne lub oprogramowanie, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Wnioskodawca wykorzystuje nową i aktualną wiedzę i narzędzia programistyczne, języki programowania, algorytmy, do projektowania nowych lub ulepszonych rozwiązań informatycznych, które mają zastosowanie w działalności Spółki. Rozwiązania te mają charakter twórczy, nowatorski i innowacyjny (sposób dojścia do celu wymaga od Wnioskodawcy stosowania kreatywnego podejścia i nowatorskich rozwiązań).

Prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na wytwarzaniu oprogramowania przez stworzenie nowego oprogramowania mają bowiem twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawca. Jego praca cechuje się kreatywnością, a jej rezultaty (oprogramowanie) są skutkiem procesów myślowych wymagających kreatywności, a nie jedynie mechanicznym, zautomatyzowanym działaniem.

Zauważyć należy, w ślad za objaśnieniami Ministerstwa Finansów, że dla podatnika istotne jest bowiem, by prowadzona przez niego działalność gospodarcza – działalność badawczo-rozwojowa doprowadziła do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP. Zatem w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzi on działalność badawczo-rozwojową, tj. prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę stanowi oryginalne dzieło oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego, tj. stanowi całkowicie nową funkcjonalność. Zatem prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i tworzenia ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do powstania oprogramowania lub jego rozwoju, przy wykorzystaniu fachowej wiedzy.

Prace prowadzone przez Wnioskodawcę nad oprogramowaniem mają charakter systemowy (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) i Wnioskodawca prowadzi je w celu zwiększania zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę nie dotyczy i nie obejmuje rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów, usług.

Wnioskodawca przenosi i będzie przenosił na Spółkę całość majątkowych praw autorskich do oprogramowania wytwarzanego w ramach prowadzonej przez siebie działalności badawczo-rozwojowej i otrzymuje i będzie otrzymywał wynagrodzenie z tego tytułu w ramach sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, a zatem osiągał, osiąga i będzie osiągać kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

Podsumowując zatem, prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z pkt 39 i 40 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest to działalność twórcza obejmująca prace rozwojowe, jej celem jest zwiększenie zasobów wiedzy i wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Jak to zostało już wskazane we wniosku, obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych, oprogramowania do planowania, produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów, usług. Nie obejmuje rutynowych i okresowych zmian.

Przepis art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT wskazuje zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule w ust. 2 pkt 8. Przy czym, by można było mówić o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej przepis ten wymaga również, by spełnione zostały dwa kryteria:

a.przedmiot ochrony jest wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej oraz

b.prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Należy uznać, że oprogramowanie komputerowe lub jego część stanowią przedmiot ochrony praw autorskich. Art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony i to już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych. Na podstawie postanowień Umowy Wnioskodawca przenosi wszelkie prawa autorskiego do wytworzonego przez siebie oprogramowania na rzecz Spółki.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny można stwierdzić, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach Umowy. Oprogramowanie wytwarzane na rzecz Spółki przez Wnioskodawcę podlega ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (art. 74 ww. ustawy). Autorskie oprogramowanie wytworzone przez Wnioskodawcę stanowi i będzie stanowiło utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Autorskie oprogramowanie, o którym mowa we wniosku Wnioskodawca wytwarza w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Odnosząc powyżej przedstawiony opis działalności Wnioskodawcy do przepisów stwierdzić należy, że autorskie prawo do programu komputerowego gwarantowane jest na mocy art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie. W celu poprawnego zastosowania preferencji IP BOX wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP BOX, tj. Raportem OECD BEPS plan działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego raportu, to nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP BOX. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP BOX. W związku z tym, że w Polsce zgodnie z obecną praktyką oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z ww. objaśnieniami Ministerstwa Finansów z dnia 19 lipca 2019 r.: „autorskie prawo do programu komputerowego – przyznawane jest na mocy art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (model ochrony prawnej sui generis). Zarówno ustawy podatkowe, jak i ustawy pozapodatkowe, w szczególności ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie definiują pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”. Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności interpretacyjnych. Innymi słowy, w obecnym stanie prawnym w Polsce nie ma możliwości ustawowego i wyczerpującego zdefiniowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”.

Przede wszystkim podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. To oznacza, że wyeliminowanie lub ograniczenie swobody twórczej (eliminacja lub ograniczenie własnego/indywidualnego działania twórczego) wyłącza lub ogranicza prawnoautorską ochronę programu komputerowego, tym samym także eliminuje możliwość skorzystania z preferencji IP BOX.

O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. W konsekwencji decydujące jest autentyczne podejście transakcyjne, gdzie należy badać faktyczne (autentyczne) działania podejmowane przez podatnika w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo-rozwojowej skutkującej wytworzeniem, ulepszeniem lub rozwinięciem programu komputerowego. Formalne postanowienia umowne, które nie znajdują odzwierciedlenia w rzeczywistych działaniach podatnika, nie zapewnią zatem akceptowalnej ochrony prawnopodatkowej podatnikowi w zakresie preferencji o IP BOX. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne kazuistyczne podejścia do definiowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem (formę (ekspresji) utworu) jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. A contrario, żaden wytwór nie jest programem komputerowym, jeżeli nie służy do wyrażania w sposób pośredni lub bezpośredni algorytmów lub logicznych relacji pomiędzy funkcjami, które mają zostać wykonane i fizycznymi możliwościami urządzeń używanych do digitalizacji. Przy czym pojęcie „komputer” nie powinno ograniczać się do PC, lecz powinno odnosić do wszystkich urządzeń, w których program komputerowy może być wykorzystywany w celu realizacji funkcji, do których został stworzony, a zatem i telefonów komórkowych, czy też tabletów lub innych właściwych urządzeń. Nie jest bowiem istotny nośnik programu komputerowego, lecz jego źródła (kod źródłowy i kod wynikowy) oraz funkcjonalność.

Ze specjalistycznej literatury i praktyki budowania i stosowania programów komputerowych, można również wywnioskować, że za program komputerowy często uważany jest za zestaw instrukcji (rozkazów) przeznaczonych do użycia bezpośrednio lub pośrednio na komputerze w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Zbiór wspomnianych instrukcji może być wyrażony znakiem językowym, symbolami matematycznymi lub nawet znakami graficznymi. Elementy programu komputerowego chronione prawem autorskim to przede wszystkim:

‒forma programów (rozumiana jako określone przedstawienie zarówno kodu jak i instrukcji), a więc informacje zawarte w kodzie źródłowym programu komputerowego, w opisie procedur operacyjnych, zestawieniu danych, w informacjach konwersacyjnych i dialogowych. Wszystkie powyższe elementy zaliczane są do elementów twórczych, co uzasadnia ich ochronę przez prawo autorskie;

‒interfejsów (oparta na analogicznych podstawach jak ochrona innych składników programu) – gdy informacje, które zostały uzyskane na podstawie dekompilacji danego interfejsu nie pozwalają na opracowanie interfejsu zastępczego, to w takiej sytuacji należy wykreować możliwość przeniesienia interfejsu do innego kompatybilnego programu, gdyż sam interfejs nie stanowiłby samodzielnego przedmiotu ochrony (...).

Zgodnie z akapitem 10 preambuły do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych: „rolą programu komputerowego jest wejście w kontakt i wspólne funkcjonowanie z innymi częściami składowymi systemu komputerowego i użytkownikami, w tym celu wymagane są logiczne i tam, gdzie to właściwe, fizyczne wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie, tak aby pozwolić wszystkim elementom oprogramowania i sprzętu komputerowego funkcjonować z innym oprogramowaniem, sprzętem komputerowym i użytkownikami we wszelkich formach działania, do jakich są przeznaczone. Części programu umożliwiające takie wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie między elementami oprogramowania i sprzętu komputerowego są ogólnie znane pod nazwą „interfejsów”. To funkcjonalne wzajemne połączenie i wzajemne oddziaływanie jest ogólnie znane pod nazwą „interoperacyjności”; podczas gdy sama „interoperacyjność” może być zdefiniowana jako zdolność do wymiany informacji oraz wszechstronnego wykorzystania informacji już wymienionych”.

Zatem właściwe źródło interpretacji prawa unijnego używa pojęć: „oprogramowanie” (software), „sprzęt komputerowy” (hardware) i „program” niejako synonimicznie i implikuje, że interfejs stanowi funkcjonalną część programu komputerowego, umożliwiającą wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływania z wszystkimi elementami oprogramowania i sprzętu komputerowego.

Na kanwie tego można uznać, że:

‒pojęcie „program komputerowy” utożsamiane jest z pojęciem „oprogramowanie” oraz że

‒interfejs może stanowić częścią nierozerwalnie związaną z programem komputerowym i funkcjonalnie łączy program komputerowy z pozostałym oprogramowaniem i sprzętem komputerowym.

Oczywiście to, czy dany interfejs stanowi funkcjonalną część programu komputerowego, podlega każdorazowo odrębnej ocenie i nie może wynikać tylko lub głównie z nazwy elementu danego produktu informatycznego, ale z jego rzeczywistych cech i funkcjonalności. W konsekwencji, jeżeli interfejs jest rzeczywiście źródłem funkcjonalnego wzajemnego połączenia i wzajemnego oddziaływania na siebie różnych elementów programu komputerowego, innego oprogramowania i sprzętu komputerowego („interoperacyjność”), to interfejs można uznać za nierozerwalną, funkcjonalną część składową programu komputerowego. Interfejs jako funkcjonalnie nierozerwalna część programu komputerowego, podlega tożsamej ochronie jak program komputerowy zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i dlatego może stanowić kwalifikowane IP.

Zgodnie z Polską Normą PN-ISO/IEC 2382-1:1996-1.05.01, program komputerowy to jednostka syntaktyczna zgodna z zasadami konkretnego języka programowania, składająca się z deklaracji i instrukcji lub rozkazów potrzebnych do rozwiązania funkcji, zadania lub problemu (M. Szmit, Wybrane zagadnienia opiniowania sądowo-informatycznego, Warszawa 2014, s. 178).

Przedmiotem ochrony prawa autorskiego mogą być poszczególne elementy lub nawet krótkie fragmenty (urywki) programu, jeśli tylko one same spełniać będą wymogi podane w art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj. elementy programu jako takiego, a więc instrukcje działania dla komputera lub ich zestawy (wyrok TS z dnia 22 grudnia 2010 r., sygn. akt C-393/09, Bezpecnostni softwarova asociace, ECLI:EU:C:2010:816).

Do programów komputerowych stosuje się również wyrażoną w art. 1 ust. 3 ww. ustawy zasadę, że chronione są także dzieła w postaci nieukończonej, np. wersja pre-alfa, alfa lub beta programu, wydanie testowe lub demonstracyjne (A. Michalak (red.), ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2019 – art. 74).

Reasumując, brak ustawowej definicji pojęcia „program komputerowy” oraz brak precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego” w świetle polskiego prawa sprawia, że konieczne jest odniesienie się do pozaustawowych źródeł interpretacji tego pojęcia oraz ustalenia zakresu przedmiotowej ochrony prawnej. Wynika z nich, że pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Uwzględnienie autorskiego prawa do programu komputerowego w szerokim rozumieniu (funkcjonalnie) – jako oprogramowanie – w katalogu kwalifikowanych IP jest zgodne z wytycznymi Raportu BEPS plan działania nr 5 i wynika z przedstawionej powyżej interpretacji zakresu znaczeniowego „autorskiego prawa do programu komputerowego”.

Jednocześnie, zgodnie z ww. Objaśnieniami Ministerstwa Finansów kwalifikowane IP to prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:

1)zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;

2)należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT;

3)podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stronę jest Unia Europejska.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny/zdarzenie przyszłe można stwierdzić, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest oprogramowanie, jak i części oprogramowania, wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach zawartej Umowy ze Spółką.

Podsumowując, autorskie prawa majątkowe do oprogramowania wytwarzanego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w kontekście przedstawionej w stanie faktycznym działalności na rzecz Spółki zalicza się do kwalifikowanych praw własności w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, gdyż jest ono wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnych sprecyzowanych w tym przepisie, podlega ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a jego przedmiot jest wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności, która zdaniem wnioskodawcy spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego (podlegające ochronie prawnej). Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym, ustalona jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i obliczanego wg wzoru z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że spełnił wszystkie warunki uprawniające go do zastosowania stawki 5% określonej w ustawie o PIT i może skorzystać z ww. preferencyjnego opodatkowania, tj.:

a.Wnioskodawca, będący polskim rezydentem podatkowym, wytwarza i będzie wytwarzał oprogramowanie/programy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w ramach Umowy;

b.oprogramowanie/programy Wnioskodawca „wytwarza” i będzie „wytwarzał” w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej; stanowię one przejaw jego działalności twórczej o indywidualnym charakterze;

c.oprogramowanie/programy komputerowe „wytworzone" i „wytwarzane” przez Wnioskodawcę podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych; ponadto, zgodnie z zawartą Umową Wnioskodawca przenosi i będzie przenosił autorskie prawa majątkowe do ww. oprogramowania/ programów komputerowych w pełnym zakresie na rzecz Spółki;

d.dochód otrzymany ze zbycia oprogramowania w ramach świadczenia usług na podstawie Umowy stanowi kwalifikowany dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT; zgodnie z postanowieniami Umowy Wnioskodawca zobowiązuje się przenieść na Spółkę autorskie prawa majątkowe do wszystkich oprogramowań będących efektem wykonania usług na rzecz Spółki. W zamian za wykonane usługi Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie. Powyższe wynagrodzenie obejmuje wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do oprogramowania;

e.dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody osiągane przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży kwalifikowanego praw własności intelektualnej.

Ad. 3.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 i 5 ustawy o PIT wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do powyższych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest wytworzenie oprogramowania, do których prawa autorskie są następnie przenoszone w ramach wykonania Umowy na Spółkę. Za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje ustalone wynagrodzenie, które obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

Wszystkie poniesione przez Wnioskodawcę wydatki/koszty są faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność związaną z wytworzeniem/ rozwijaniem autorskiego prawa do programu komputerowego. Tym samym wszystkie wymienione we wniosku wydatki/koszty są faktyczne poniesione na prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność opisaną we wniosku, a związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Koszty wymienione we wniosku zostały poniesione w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą polegającą na świadczeniu usług związanych z oprogramowaniem, w tym działalnością związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Jest to koszt podatkowy związany z dochodami z kwalifikowanego IP, bowiem jest niezbędne do wytworzenia oprogramowania na rzecz Spółki.

Wydatki wymienione we wniosku Wnioskodawca kwalifikuje jako koszty z lit. a wskaźnika Nexus. Zdaniem Wnioskodawcy zostały one poniesiony w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą polegającą na świadczeniu usług związanych z oprogramowaniem. Zdaniem Wnioskodawcy są to koszty podatkowe związane z dochodami z kwalifikowanego IP, bowiem są niezbędne do wytworzenia oprogramowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) jednym ze źródeł przychodów jest:

pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

‒podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca ustawy:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Z kolei, stosownie do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W powołanym przepisie ustawodawca wskazuje zamknięty katalog tytułów, z jakich może być osiągany dochód uznawany za uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wśród nich wymienił sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (pkt 2) oraz uwzględnienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi (pkt 3).

W przypadku kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, sprzedaż ta polega na przeniesieniu przez podatnika przysługujących mu autorskich praw majątkowych do programu komputerowego na inny podmiot.

Natomiast uwzględnienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi dotyczy sytuacji, gdy podatnik wykorzystuje posiadane kwalifikowane prawo własności intelektualnej dla potrzeb wytwarzania produktów lub dla potrzeb świadczenia usług, które oferuje w swojej działalności gospodarczej. Produkt lub usługa oferowane przez podatnika są wynikiem posiadania przez niego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Kształt, cechy, właściwości produktów lub usług są efektem wykorzystania w praktyce gospodarczej podatnika wartości intelektualnych, które powstały w wyniku prowadzonych przez niego prac badawczo-rozwojowych i które podlegają ochronie prawnej jako „przypisane” do podatnika. Przykładem są sytuacje, gdy produkt jest wytwarzany w oparciu o posiadane przez podatnika patenty albo usługa jest świadczona z wykorzystaniem rozwiązań, które podlegają ochronie jako kwalifikowane prawa własności intelektualnej.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 powołanej ustawy:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Odnosząc powyższe do rozpatrywanej sprawy, przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Pana w ramach współpracy ze Spółką, polegające na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania/programu komputerowego mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż – jak sam Pan wskazał we wniosku – mają twórczy charakter, są podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększania oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań i obejmują prace rozwojowe w świetle definicji wynikającej z art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Podkreślenia jednak wymaga, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość świadczonych przez Pana usług ani też całość prowadzonej działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Jak zaznaczono w opisie sprawy, efekty Pana pracy, które w pytaniach nazywa „oprogramowaniem komputerowym” i „programami komputerowymi” są odrębnymi programami podlegającymi ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Na gruncie rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że autorskie prawa do programów komputerowych chronionych z powyższego przepisu, tworzonych i rozwijanych w ramach Pana działalności gospodarczej – w zakresie, w jakim stanowią nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych – są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika ponadto, że preferencyjną stawkę podatkową zamierza Pan zastosować wyłącznie względem dochodów uzyskiwanych przez Pana z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do stworzonego i rozwijanego/ulepszonego oprogramowania komputerowego w ramach umowy ze Spółką oraz że prowadzi Pan odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję zawierającą elementy wskazane w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyniąc to na bieżąco.

W konsekwencji będzie Pan uprawniony do zastosowania – w rozliczeniu za rok 2022 i lata następne – do sumy kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjnego opodatkowania według stawki 5%. Zaznaczyć w tym miejscu należy, że o ile podstawą opodatkowania preferencyjną stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych IP osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co istotne, podatnik ma obowiązek ustalenia odrębnych wskaźników nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP. W Pana sytuacji opodatkowaniu 5% stawką będzie podlegała suma przemnożonych przez wskaźniki nexus dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. autorskich praw do programów komputerowych.

Nexus wylicza się w oparciu o koszty prowadzonej bezpośrednio przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Istotnym jest, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W odniesieniu więc do Pana wątpliwości dotyczących ustalania wskaźnika nexus (możliwości uznania wydatków wymienionych we wniosku za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej – art. 30ca ust. 4 ustawy), ponoszone przez Pana wydatki wymienione we wniosku w zakresie, w jakim są przeznaczone na działalność badawczo-rozwojową, mogą zostać uwzględnione przy ustalaniu wskaźnika/wskaźników nexus.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).