·Spółka komandytowa będzie mogła korzystać z nazwy składającej się z nazwiska Wnioskodawcy.

Ponadto, w związku z aportem do Spółki komandytowej pracownicy zatrudnieni w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy staną się pracownikami Spółki komandytowej - nastąpi przejście zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ Kodeksu pracy (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1510).

Z aportu zostaną natomiast wyłączone:

·umowy, co do których druga strona nie wyrazi zgody na ich przeniesienie na rzecz Spółki komandytowej, przy czym, umowy te nie mają kluczowego znaczenia dla możliwości kontynuowania działalności gospodarczej Wnioskodawcy przez Spółkę komandytową.

Ponadto, na Spółkę komandytową nie zostanie przeniesiony status Wnioskodawcy pośredniczącego podmiotu węglowego oraz licencja dotyczącą międzynarodowego zarobkowego przewozu drogowego rzeczy. Powodem wyłączenia wskazanych składników jest bądź ich nieprzydatność gospodarcza (np. nieużywana domena internetowa…..), bądź brak prawnej możliwości przeniesienia (np. status pośredniczącego podmiotu węglowego, licencja).  Wyłączenie wskazanych elementów pozostanie bez wpływu na możliwość kontynuowania działalności gospodarczej przez Spółkę komandytową, w zakresie analogicznym, jak Wnioskodawca. Spółka komandytowa planuje samodzielne uzyskanie statusu pośredniczącego podmiotu węglowego i być może licencji transportowej, jeżeli uzna, że będzie ona przydatna w Spółce komandytowej.

Przedmiotem aportu objęte zostanie zatem wszystko to, co jest niezbędne do realizowania w sposób samodzielny określonych zadań gospodarczych w ramach sprzedaży hurtowej i detalicznej paliw i produktów pochodnych. W konsekwencji, Spółka komandytowa, po wniesieniu do niej wkładu niepieniężnego, będzie miała zamiar oraz będzie faktycznie kontynuować działalność gospodarczą prowadzoną obecnie przez Wnioskodawcę. Aby kontynuować przedmiotową działalność Spółka komandytowa nie będzie musiała nabywać jakichkolwiek składników materialnych, bądź niematerialnych z zewnątrz - wszystkie niezbędne składniki uzyska w ramach aportu.

Z uwagi na przewidywany okres niezbędny do uzyskania interpretacji indywidualnej, może się okazać, że ostateczny skład aportu ulegnie drobnym zmianom w stosunku do składu opisanego w niniejszym zdarzeniu przyszłym. Przykładowo, Wnioskodawca może nabyć dodatkowe środki trwałe, które będą przedmiotem aportu albo na skutek naturalnego procesu biznesowego sprzedać cały zapas magazynowy danego typu produktu, w związku z czym dany produkt nie będzie przedmiotem aportu. Wnioskodawca podkreśla jednak, że te ewentualne zmiany nie będą miały żadnego wpływu na możliwość kontynuowania działalności gospodarczej przez Spółkę komandytową w zakresie analogicznym do Wnioskodawcy.

Spółka komandytowa przyjmie dla celów podatkowych składniki majątku wchodzące w skład aportu w wartości wynikającej z ksiąg podatkowych Wnioskodawcy. Spółka komandytowa będzie posiadać siedzibę w Polsce i będzie podlegać opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce ich osiągania w Polsce - będzie polskim rezydentem podatkowym.

Szacowana wartość rynkowa aportu przekroczy kwotę 2 mln zł. Ani Wnioskodawca, ani Spółka komandytowa nie prowadzą działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej, ani nie uzyskali decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji.

W uzupełnieniu wniosku podał Pan, że po zbyciu składników materialnych i niematerialnych, o których mowa we wniosku,  nie planuje Pan kontynuowania prowadzenia działalności gospodarczej w formie jednoosobowej. Jeżeli ostatecznie Pana plany biznesowe w tym zakresie uległyby zmianie (bo np. pojawi się jakaś interesująca dla Pana propozycja biznesowa), to konieczne będzie wyposażenie jednoosobowej działalności gospodarczej w zespół składników materialnych i niematerialnych umożliwiających prowadzenie działalności gospodarczej, gdyż jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego wniosku o interpretację, praktycznie całość składników posiadanych obecnie w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej zostanie wniesiona aportem na rzecz spółki komandytowej. Jednak, na moment złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawca  nie planuje kontynuowania działalności gospodarczej w formie jednoosobowej.

Wnioskodawca jest podmiotem powiązanym ze Spółką komandytową na podstawie przepisu art. 23m ust. 1 pkt 4 lit. ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wskazał w opisie zdarzenia przyszłego, jest On komplementariuszem w Spółce komandytowej. Na tej samej zasadzie Spółka komandytowa jest podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą.

Żaden z podmiotów powiązanych nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a i pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bądź art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, ani nie uzyskał decyzji o wsparciu.

Na dzień złożenia wniosku, żaden z podmiotów powiązanych, tj. ani Wnioskodawca, ani Spółka komandytowa nie wykazują straty podatkowej. Biorąc pod uwagę obecny kryzys ekonomiczny, Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć, czy stan ten się utrzyma na moment wniesienia aportu na rzecz spółki komandytowej. Wnioskodawca jest świadomy, że jednym z warunków zwolnienia z obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych na podstawie przepisu art. 23z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest brak straty podatkowej. Z tego względu w pytaniu nr 3 wniosku o interpretację, Wnioskodawca zastrzegł, że zwolnienie to będzie obowiązywać, o ile w roku podatkowym wniesienia aportu ani Wnioskodawca, ani Spółka komandytowa nie wykażą straty podatkowej. Z uwagi na to, że wniosek o interpretację został wniesiony, jako zdarzenie przyszłe kwestia ta nie mogła być z góry przesądzona w opisie zdarzenia przyszłego.

Do chwili obecnej Wnioskodawca nie wykonał, ani jednego międzynarodowego zarobkowego przewozu drogowego rzeczy. Jeżeli dokonywałby takich przewozów, to odbywałoby się to z wykorzystaniem dwóch ciągników siodłowych i dwóch naczep.

Wskazane dwa ciągniki siodłowe i dwie naczepy będą przedmiotem aportu na rzecz Spółki komandytowej.

Pytania

1)Czy planowany przez Wnioskodawcę aport zespołu składników materialnych i niematerialnych opisany w zdarzeniu przyszłym do Spółki komandytowej będzie stanowił transakcję zbycia przedsiębiorstwa, a w konsekwencji, czy planowana transakcja będzie wyłączona z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej:„ustawa o VAT”)?

2)Czy planowany przez Wnioskodawcę aport zespołu składników materialnych i niematerialnych opisany w zdarzeniu przyszłym do Spółki komandytowej stanowić będzie wniesienie w formie wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 5a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”), a tym samym będzie wolne od podatku w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 109 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 9 tej ustawy?

3)Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym aport na rzecz Spółki komandytowej będzie rodził obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, o której mowa w ustawie PIT?

4)Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do złożenia informacji o cenach transferowych, o której mowa w art. 23zf ust. 1 ustawy o PIT, w związku z aportem na rzecz Spółki komandytowej opisanym w zdarzeniu przyszłym?

Niniejsza interpretacja stanowi udzielenie odpowiedzi w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych na pytanie nr 2, nr 3 i nr 4 wniosku, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 1 wniosku) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, planowany przez Niego aport zespołu składników materialnych i niematerialnych do Spółki komandytowej będzie stanowił transakcję zbycia przedsiębiorstwa, a w konsekwencji planowana transakcja będzie wyłączona z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, planowany przez Niego aport zespołu składników materialnych i niematerialnych opisany w zdarzeniu przyszłym do Spółki komandytowej stanowić będzie wniesienie w formie wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 5a pkt 3 ustawy o PIT, a tym samym będzie wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 109 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT.

Ad 3

Zdaniem Wnioskodawcy, aport na rzecz Spółki komandytowej nie będzie rodził obowiązku sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, o której mowa w ustawie o PIT, pod warunkiem, że w roku podatkowym wniesienia aportu ani Wnioskodawca, ani Spółka komandytowa nie poniosą straty podatkowej.

Ad 4

Wnioskodawca będzie zobowiązany do złożenia informacji o cenach transferowych, o której mowa w art. 23zf ust. 1 ustawy o PIT, w związku z aportem na rzecz Spółki komandytowej opisanym w zdarzeniu przyszłym.

Uzasadnienie         

Ad 1

Uwagi ogólne

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej również: „podatkiem”, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie, przepis art. 6 ustawy o VAT określa rodzaje transakcji, do których nie stosuje się przepisów ustawy o VAT, co oznacza, że transakcje te są wyłączone spod opodatkowania VAT.

I tak, zgodnie z przepis art. 6 pkt 1 przepisów ww. ustawy,  nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zacytowany przepis stanowi implementację do krajowego porządku prawnego przepisu art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE RADY z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

Należy podkreślić, że przepis art. 6 pkt 1 ustawy o VAT należy interpretować ściśle, gdyż wyraża on wyjątek od zasady powszechności opodatkowania. Tym samym, w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć co rozumieć pod pojęciem „zbycia”. Ustawa o VAT nie zawiera definicji legalnej tego pojęcia.

W ocenie Wnioskodawcy, w tym zakresie można posiłkowo opierać się na definicji dostawy towarów z ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcia tego nie należy natomiast utożsamiać z cywilistycznym pojęciem przejścia własności. Pojęcie dostawy dla celów VAT jest bowiem pojęciem zdecydowanie szerszym. Nie musi bowiem dojść do przejścia własności na gruncie prawa cywilnego, aby doszło do dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

Przenosząc powyższe rozważania na niniejsze zdarzenie przyszłe, w ocenie Wnioskodawcy aport składników materialnych i niematerialnych na rzecz Spółki komandytowej spełnia warunki uznania go za zbycie w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Aport doprowadzi bowiem do tego, że opisane składniki materialne i niematerialne przejdą na własność Spółki komandytowej, która obejmie je w posiadania i będzie mogła nimi rozporządzać jak właściciel.

Kolejną kwestią pozostającą do rozstrzygnięcia jest to czy opisane składniki materialne i niematerialne spełniają definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Ustawa o VAT nie zawiera definicji przedsiębiorstwa. W tym zakresie należy odwołać się do przepisów Kodeksu cywilnego (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360).

Zgodnie bowiem z przepisem art. 551 Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1)oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2)własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3)prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4)wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5)koncesje, licencje i zezwolenia;

6)patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7)majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8)tajemnice przedsiębiorstwa;

9)księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższą definicję należy uznać, że aby mieć do czynienia z przedsiębiorstwem, muszą zostać spełnione trzy podstawowe warunki:

1.musi być to zespół składników materialnych i niematerialnych;

2.zespół ten musi być zorganizowany;

3.musi być przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej.

Ponadto, zgodnie z przepisem art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Poniżej Wnioskodawca przedstawia szczegółowe uzasadnienie w zakresie spełniania definicji przedsiębiorstwa przez aport wnoszony do Spółki komandytowej.

Zespól składników materialnych i niematerialnych

W pierwszej kolejności należy wskazać, że nie jest konieczne, aby w skład przedsiębiorstwa wchodziły wszystkie elementy wymienione w przepisie art. 551 Kodeksu cywilnego - użyte tam wyrażenie „w szczególności” wskazuje, że elementy przedsiębiorstwa są wymienione jedynie przykładowo. Dany zespół składników może zatem stanowić przedsiębiorstwo zarówno w sytuacji, gdy nie zawiera wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, jak i gdy zawiera elementy tam niewymienione. Istotne jest jedynie to, aby w danych okolicznościach stanu faktycznego i w odniesieniu do danego rodzaju działalności, zespół ten mógł realizować określone funkcje gospodarcze.

Inny bowiem będzie zestaw niezbędnych składników tworzących przedsiębiorstwo w przypadku działalności polegającej na handlu paliwami i produktami pochodnymi, a inny w przypadku np. działalności doradczej.

Takie podejście podzielane jest przez orzecznictwo sądowe. Przykładowo, w wyroku Sądu Najwyższego z 17 października 2000 r., sygn. akt I CKN 850/98, wskazano, że: „Strony - jak wynika z art. 552 k.c. - mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym że swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa (art. 551 k.c.). Dlatego też, zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwa”.

Ponadto, istotne jest, aby elementy te tworzyły zespół - nie może być to zatem przypadkowy zbiór składników materialnych i niematerialnych, ale zespół który tworzy organizację (przedsiębiorstwo), która samodzielnie może podjąć prowadzenie działalności gospodarczej. Składniki wchodzące w skład tego zespołu muszą być zatem powiązane funkcjonalnie i jako całość umożliwiać prowadzenie działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy, w analizowanym zdarzeniu przyszłym ten warunek jest spełniony. Elementy wnoszone do Spółki komandytowej w postaci aportu bez wątpienia tworzą przedsiębiorstwo. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, po wniesieniu aportu Spółka komandytowa będzie kontynuowała działalność gospodarczą prowadzoną obecnie przez Wnioskodawcę i w ramach aportu uzyska wszelkie niezbędne do tego składniki takie jak w szczególności: prawo do korzystania z nieruchomości, środki trwale służące do obsługi handlu, towary handlowe, które będzie mogła zbywać, środki pieniężne, pracowników. Spółka komandytowa, aby kontynuować działalność Wnioskodawcy, nie będzie zatem musiała nabywać jakichkolwiek składników z zewnątrz, gdyż wszelkie niezbędne narzędzia i składniki materialne i niematerialne uzyska w ramach aportu. Jednocześnie, jednoosobowa działalność gospodarcza Wnioskodawcy pozostanie niemal pusta (brak środków trwałych, prawa do korzystania z nieruchomości, brak pracowników, towarów) i nie będzie mogła kontynuować działalności. Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy bez znaczenia pozostaje, że nieliczne elementy będące w posiadaniu Wnioskodawcy nie wejdą w skład aportu. O ich wyłączeniu decyduje bowiem ich nieprzydatność gospodarcza w nowym podmiocie (np. zużyte wyposażenie biurowe podlegające likwidacji) lub też brak prawnej możliwości przeniesienia (np. status pośredniczącego podmiotu węglowego, niektóre umowy kredytowe przy baku zgody kredytodawcy, licencja transportowa). Wyłączenie tych składników nie ma żadnego wpływu na możliwość prowadzenia działalności przez Spółkę komandytową   - głównym i zdecydowanie dominującym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest bowiem sprzedaż hurtowa i detaliczna paliw i produktów pochodnych i w analogicznym zakresie działalność ta będzie kontynuowana przez Spółkę komandytową. W szczególności brak posiadania statusu pośredniczącego podmiotu węglowego nie uniemożliwia prowadzenia tej działalności - posiadanie tego statusu jest bowiem jedynie uprawnieniem, a nie obowiązkiem podatnika. Brak posiadania tego statusu ma jedynie określone skutki na gruncie podatku akcyzowego, a nie powoduje, np. niemożliwości handlu węglem. Ponadto, nawet gdyby tak było, węgiel jest jedynie jednym z wielu towarów znajdujących się w asortymencie Wnioskodawcy, a później Spółki komandytowej - obok pelletu sosnowego, pelletu słonecznikowego, pelletu z łuski gryki, brykietu RUF (drzewnego), brykietu torfowego.

Potwierdzeniem prawidłowości takiego podejścia jest orzecznictwo organów podatkowych - przykładowo w interpretacji indywidualnej z 17 października 2019 r.,nr 0111-KDIB3-3.4013.183.2019.1.PJ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że: „Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot węglowy, a tym samym i zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o prowadzeniu takiej działalności. Prowadzenie działalności jako pośredniczący podmiot węglowy nie jest obowiązkiem a uprawnieniem podmiotu. (...) Jednocześnie w sytuacji, w której Spółka nie złoży właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego ww. zawiadomienia to będzie posiadać status finalnego nabywcy węglowego”.

Jednocześnie, Spółka komandytowa uzyska we własnym zakresie przedmiotowy status.

Podobnie ma się sytuacja z licencją transportową - Wnioskodawca uzyskał ją dopiero w lipcu 2022 r. i jeżeli w ogóle dojdzie do jej wykorzystania w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej przed dokonaniem aportu, to będzie to mieć charakter jedynie sporadyczny. Jednocześnie, nie ma prawnej możliwości przeniesienia tej licencji na Spółkę komandytową, co zdaniem Wnioskodawcy nie powinno w żaden sposób wpływać na uznanie opisanego zespołu składników materialnych i niematerialnych za przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów podatkowych. Wyłącznie pewnych mało istotnych składników z aportu nie ma żadnego wpływu na uznanie, że aport ten stanowi przedsiębiorstwo, co jest jednolicie potwierdzane w orzecznictwie organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 września 2021 r., nr 0111-KDIB3-2.4012.484.2021.1.ASZ, w której wskazał, że: „Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. (...) Transakcja mająca za przedmiot zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce jedynie wówczas, gdy wymienione w art. 551 Kodeksu cywilnego elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym), zostaną przekazane nabywcy. Należy podkreślić, że na gruncie przytaczanego przepisu, istnieje możliwość umownego wyłączenia pewnych elementów z transakcji zbycia przedsiębiorstwa, ale tylko wówczas, gdy elementy te nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa. W przeciwnym wypadku, danej transakcji nie można uznać za zbycie przedsiębiorstwa(...)”. Przy czym, w przedmiotowej interpretacji wyłączeniu podlegał tak istotny element jak prawo własności nieruchomości, a mimo to organ uznał, że wnoszony aport stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów podatkowych. Analogiczne stanowisko zostało przedstawione w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 grudnia 2017 r., nr 0115-KDIT1-2.4012.760.2017.2.PS, w której organ uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym wniesienie do spółki komandytowej przedsiębiorstwa, z wyłączeniem nieruchomości, na których prowadzona jest działalność gospodarcza, kredytu związanego z tymi nieruchomościami oraz znaku towarowego, będzie zbyciem w rozumieniu art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym, będzie wyłączone od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Również NSA w wyroku z dnia 27 marca 2013 r. o sygn. II FSK 1896/11, wskazał, iż: „dopuszczalne jest wyłączenie z transakcji zbycia przedsiębiorstwa pewnych elementów, także wymienionych expressis verbis w art. 551 Kodeksu cywilnego, a mimo to czynność prawna może być uznana za mającą za przedmiot przedsiębiorstwo. Zakres wyłączeń poszczególnych składników nie może jednakże być na tyle szeroki, aby przekreślił istotę przedsiębiorstwa”.

Nieliczne elementy wyłączone w ramach aportu opisanego w zdarzeniu przyszłym nie mają natomiast wpływu na możliwość dalszego kontynuowania działalności gospodarczej w Spółce komandytowej, polegającej na sprzedaży hurtowej i detalicznej paliw i produktów pochodnych.

Zorganizowanie zespołu

Kolejnym elementem, który musi spełnić dany zespół składników, aby można było go uznać za przedsiębiorstwo jest to, aby zespół ten był w odpowiedni sposób zorganizowany. Z pomocą jak rozumieć zorganizowanie w tym kontekście przychodzi orzecznictwo sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku NSA z dnia 27 czerwca 2018 r., sygn. akt II FSK 1843/16, sąd wskazał, że: „istotą przedsiębiorstwa jest takie zorganizowanie zespołu składników materialnych i niematerialnych, które obiektywnie umożliwia realizację celu jakim jest prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Samo zebranie i posiadanie składników nie tworzy przedsiębiorstwa, ale o jego statusie przesądza odpowiednie zorganizowanie, a więc względy organizacyjne funkcjonalne i celowościowe”. Takie zorganizowanie odróżnia dany zespół składników stanowiący przedsiębiorstwo od majątku, który niekoniecznie może umożliwiać prowadzenie działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy, w analizowanym zdarzeniu przyszłym również ta przesłanka zostanie spełniona. W skład aportu nie wchodzą bowiem przypadkowe składniki materialne i niematerialne, lecz ściśle określony zbiór tych składników, który z powodzeniem umożliwiał Wnioskodawcy prowadzenie działalności gospodarczej od 2010 r. Dzięki wniesieniu aportu, Spółka komandytowa zostanie wyposażona we wszelkie niezbędne elementy, jak również pracowników, które łącznie pozwolą jej kontynuować działalność gospodarczą w analogicznym zakresie jak prowadzony dotychczas przez Wnioskodawcę. Już od pierwszego dnia po wniesieniu aportu Spółka będzie mogła w niezakłócony sposób kontynuować działalność Wnioskodawcy w analogicznym zakresie. W konsekwencji, również tę przesłankę istnienia przedsiębiorstwa należy uznać za spełnioną.

Przeznaczenie do prowadzenia działalności gospodarczej

Ostatnią przesłanką, którą winien spełnić dany zespół składników materialnych i niematerialnych, aby uznać go za przedsiębiorstwo jest to, aby zespół ten był przeznaczony i zdolny do prowadzenia działalności gospodarczej. Jak wskazuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych – przykładowo, w wyroku NSA z 30 listopada 2017 r., sygn. akt I FSK 670/17: „zespół ten, w kształcie, w jakim jest zbywany może wykonywać określone zadania gospodarcze. Istotne jest przy tym, że realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy”.

Jednocześnie, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, aport wnoszony do Spółki komandytowej będzie spełniał również tę przesłankę - na aport ten składają się bowiem składniki materialne i niematerialne, których głównym celem jest umożliwienie Spółce komandytowej kontynuowanie działalności gospodarczej w analogicznym zakresie w jakiej jest ona obecnie prowadzona przez Wnioskodawcę. Spółka komandytowa w ramach aportu otrzyma wszelkie niezbędne do tego środki i aby kontynuować działalność Wnioskodawcy nie będzie musiała nabywać żadnych dodatkowych składników materialnych czy niematerialnych czy też uzyskiwać zezwolenia, czy koncesje. Uzyskany aport w pełni pozwoli jej na kontynuowanie działalności gospodarczej Wnioskodawcy, tj. Spółka będzie prowadzić działalność w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej paliw i produktów pochodnych. Tym samym, również tę przesłankę należy uznać za spełnioną.

Dodatkowo, po wniesieniu aportu na rzecz Spółki komandytowej jednoosobowa działalność gospodarcza Wnioskodawcy pozostanie praktycznie pusta - Wnioskodawca, jeżeli chciałby kontynuować prowadzenie działalności również w tej formie musiałby nabyć wszelkie składniki materialne i niematerialne od nowa, zatrudnić nowych pracowników, uzyskać prawo do korzystania z nieruchomości, co dodatkowo świadczy o tym, że przedmiotem aportu jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Podsumowując, Wnioskodawca jest zdania, że przedmiotem aportu na rzecz Spółki komandytowej jest zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, który umożliwi Spółce komandytowej prowadzenie działalności gospodarczej w analogicznym zakresie jak jednoosobowa działalność gospodarcza Wnioskodawcy, a zatem w sprawie mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa, które jest wyłączone od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Ad 2

Uwagi ogólne

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się wartość wkładu określoną w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określoną w innym dokumencie o podobnym charakterze - w przypadku wniesienia do spółki albo do spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, za przychód uważa się wartość rynkową takiego wkładu określoną na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 19 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Przez spółkę należy rozumieć m.in. spółkę komandytową, zgodnie z przepisem art. 5a pkt 28 lit. c ustawy o PIT. Tym samym, co do zasady wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej powoduje powstanie przychodu po stronie osoby fizycznej, która wnosi taki wkład. Jednocześnie jednak przepisy przewidują wyjątek od tej generalnej zasady.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 109 ustawy o PIT, przychód określony w zacytowanym przepisie art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT jest wolny od podatku dochodowego, pod warunkiem, że przedmiotem wkładu niepieniężnego jest przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część i spółka lub spółdzielnia otrzymująca wkład przyjęła dla celów podatkowych składniki majątku wchodzące w skład tego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w wartości wynikającej z ksiąg podatkowych podmiotu wnoszącego ten wkład.

Ponadto, zgodnie z przepisem art. 24 ust. 23 ustawy o PIT, przepis art. 21 ust. 1 pkt 109 ma zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy spółka przejmująca majątek podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Ponadto, zgodnie z przepisem art. 24 ust. 19 ustawy o PIT przepisów ust. 8 i 8a oraz art. 21 ust. 1 pkt 109 nie stosuje się w przypadkach, gdy głównym lub jednym z głównych celów połączenia spółek, podziału spółek, wymiany udziałów lub wniesienia wkładu niepieniężnego jest uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania.

4)głównym lub jednym z głównych celów wniesienia wkładu niepieniężnego nie może być uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania.

W ocenie Wnioskodawcy, w analizowanym zdarzeniu przyszłym wszystkie te przesłanki są spełnione, a zatem wniesienie aportu opisanego w zdarzeniu przyszłym do Spółki komandytowej będzie wolne od podatku dochodowego.

Aport w postaci przedsiębiorstwa

Na wstępie należy wskazać, że ustawa o PIT nie zawiera samodzielnej definicji przedsiębiorstwa.

W art. 5a pkt 3 ustawy o PIT wskazano jedynie, że przedsiębiorstwo oznacza przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. W tym zakresie ustawa wprost odwołuje się zatem do cytowanego już powyżej przepisu art. 551 Kodeksu cywilnego. Aby zatem dany zespół składników spełniał wskazaną definicję przedsiębiorstwa spełnione muszą być następujące warunki:

1.musi być to zespół składników materialnych i niematerialnych;

2.zespół ten musi być zorganizowany;

3.musi być przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca w powyższym zakresie w pełni utrzymuje argumentację przedstawioną w odpowiedzi na pytanie nr 1 niniejszego wniosku, a w związku z tym, że uzasadnienie to znajduje się powyżej, Wnioskodawca go nie powtarza. Argumentacja ta jest bowiem w pełni aktualna również w zakresie odpowiedzi na pytanie nr 2. W konsekwencji, należy uznać, że pierwszy z warunków zwolnienia z podatku dochodowego zostanie spełniony, gdyż przedmiotem aportu będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego.

Wartość dla celów podatkowych

Kolejnym warunkiem do uznania, że przychód z tytułu wniesienia aportu do spółki komandytowej jest wolny od podatku dochodowego jest to, aby spółka otrzymująca wkład przyjęła dla celów podatkowych składniki majątku wchodzące w skład przedsiębiorstwa w wartości wynikającej z ksiąg podatkowych podmiotu wnoszącego ten wkład. Jest to warunek wprowadzony do polskiego porządku prawnego na mocy nowelizacji ustawy o PIT, która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2022 r. Również ten warunek należy uznać za spełniony, ponieważ jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka komandytowa przyjmie dla celów podatkowych składniki majątku wchodzące w skład aportu w wartości wynikającej z ksiąg podatkowych Wnioskodawcy.

Rezydencja podatkowa

Kolejnym warunkiem do spełniania, aby zastosowanie znalazło zwolnienie z PIT jest to, aby spółka przejmująca majątek podlegała opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Ten warunek również należy uznać za spełniony w niniejszym zdarzeniu przyszłym, gdyż jak wskazano w jego opisie, Spółka komandytowa będzie posiadać siedzibę w Polsce i będzie podlegać w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce ich osiągania, tj. będzie polskim rezydentem podatkowym. Polska jest z kolei członkiem Unii Europejskiej, a zatem dyspozycja przepisu art. 24 ust. 23 ustawy o PIT będzie spełniona.

Cel wniesienia aportu

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego głównymi powodami, dla których Wnioskodawca chce wnieść aport do Spółki komandytowej jest chęć dostosowania formy prawnej do skali prowadzonej działalności oraz zwiększenie swojej wiarygodności wśród kredytodawców, dostawców i kontrahentów. Przyjęło się bowiem, że co do zasady jednoosobowa działalność gospodarcza zarezerwowana jest dla podmiotów, których skala działalności nie jest duża. Jednocześnie, skala działalności Wnioskodawcy ciągle się rozrasta. Ponadto, jednoosobowa działalność gospodarcza opodatkowana jest jednokrotnie - wyłącznie na poziomie osoby fizycznej prowadzącej tę działalność. W przypadku spółki komandytowej, będącej podatnikiem podatku CIT, mamy do czynienia z podwójnym opodatkowaniem - w pierwszej kolejności na etapie spółki, a w drugiej na etapie wspólnika w związku z wypłatą dywidendy. Trudno zatem uznać, że zmiana formy prowadzenia działalności w tym kierunku ma na celu uchylanie się od opodatkowania - wręcz przeciwnie, gdyż działalność będzie opodatkowana dwukrotnie, a nie jednokrotnie. W ocenie Wnioskodawcy nie można zatem przyjąć, że głównym lub jednym z głównych celów wniesienia wkładu niepieniężnego jest uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania. Wnioskodawca terminowo reguluje wszelkie swoje zobowiązania podatkowe i zamierza przyjąć analogiczne podejście w przypadku Spółki komandytowej.

Podsumowując, w analizowanej sprawie wszystkie warunki zwolnienia z podatku dochodowego transakcji wniesienia aportu (wkładu niepieniężnego) do Spółki komandytowej są spełnione. Tym samym, planowany przez Wnioskodawcę aport zespołu składników majątkowych i niemajątkowych opisany w zdarzeniu przyszłym do Spółki komandytowej stanowić będzie wniesienie w formie wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 5a pkt 3 ustawy o PIT, a tym samym będzie wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 109 w zw. z art. 17 ust 1 pkt 9 ustawy o PIT.

Ad 3

Zgodnie z przepisem art. 23w ust. 1 ustawy o PIT, podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania w postaci elektronicznej lokalnej dokumentacji cen transferowych, za rok podatkowy, w terminie do końca dziesiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Przez podmioty powiązane, zgodnie z przepisem art. 23m ust. 1 pkt 4 lit. c rozumie się m.in. spółkę niebędącą osobą prawną i jej wspólnika. Jednocześnie, spółka komandytowa w odróżnieniu od spółek kapitałowych nie posiada osobowości prawnej. Wnioskodawca i Spółka komandytowa będą zatem stanowić podmioty powiązane w rozumieniu ustawy o PIT.

4)2 000 000 zł - w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1 -3.

Przez transakcję kontrolowaną należy rozumieć identyfikowane na podstawie rzeczywistych zachowań stron działania o charakterze gospodarczym, w tym przypisywanie dochodów do  zagranicznego zakładu, których warunki zostały ustalone lub narzucone w wyniku powiązań (art. 23m ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT).

W ocenie Wnioskodawcy, definicja transakcji kontrolowanej jest na tyle szeroka, że aport przedsiębiorstwa mieści się w tej definicji. Do rozstrzygnięcia pozostaje zatem, który próg dokumentacyjny z przepisu art. 23w ust. 2 należy zastosować do transakcji aportu. W ocenie Wnioskodawcy, aport nie jest ani transakcją towarową, ani usługową ani finansową, a zatem próg, który znajdzie zastosowanie to 2 mln zł.

Co do zasady w sprawie są zatem spełnione wszystkie przesłanki, aby uznać, że wniesienie aportu przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki komandytowej, w której jest wspólnikiem rodzi obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych.

Należy jednak mieć na uwadze, że przepisy art. 23z określa wyjątki, w których obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych nie ma zastosowania.

b)nie poniósł straty podatkowej.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy o ile tylko w roku podatkowym wniesienia aportu na rzecz Spółki komandytowej ani Wnioskodawca, ani Spółka nie poniosą straty podatkowej, transakcja ta będzie zwolniona z obowiązku dokumentacyjnego. Zarówno bowiem Wnioskodawca, jak i Spółka komandytowa posiadają siedziby w Polsce, nie prowadzą działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej, ani nie uzyskali decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji.

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdzana jest w orzecznictwie organów podatkowych, przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 listopada 2020 r., nr 0115-KDIT3.4011.496.2020.1.AW.

Ad 4

Zgodnie z przepisem art. 23zf ust. 1 ustawy o PIT, podmioty powiązane:

1)obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych - w zakresie transakcji objętych tym obowiązkiem lub

2)realizujące transakcje kontrolowane określone w art. 23z pkt 1-2 lub 9-11

-składają naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla podatnika, w terminie do końca jedenastego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, informację o cenach transferowych za rok podatkowy, sporządzoną według wzoru dokumentu elektronicznego zamieszczonego w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Zgodnie z treścią powyższego przepisu podmiotami zobowiązanymi do przekazania informacji o cenach transferowych są podmioty powiązane, które realizują choć jedną z wymienionych w pkt 1 lub 2 przywołanego artykułu przesłankę. Oznacza to, że dla ziszczenia się przedmiotowego obowiązku konieczne jest by podmioty powiązane były albo zobowiązane do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych albo korzystały ze zwolnienia, o którym stanowi art. 23z pkt 1 ustawy o PIT. Przesłanki te mają charakter rozłączny i spełnienie choć jednej z nich skutkuje koniecznością złożenia przez podmioty powiązane informacji o cenach transferowych.

Mając na uwadze, że zdaniem Wnioskodawcy będzie On zwolniony z obowiązku sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, na podstawie przepisu art. art. 23z pkt 1 ustawy o PIT, będzie on podmiotem do złożenia ww. informacji.

W uzupełnieniu wniosku dodał, Pan, że w pełni podtrzymuje swoje stanowisko oraz uzasadnienie przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji, z zastrzeżeniem, że Wnioskodawca i Spółka komandytowa są podmiotami powiązanymi na podstawie przepisu art. 23m ust. 1 pkt 4 lit. ca (nie zaś lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan w zakresie pytania nr 2, nr 3 i nr 4 we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja stanowi udzielenie odpowiedzi w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych na pytanie nr 2, nr 3  i nr 4  wniosku, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 1 wniosku) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Nadmieniam, że w opisie sprawy podał Pan art. 551 oraz art. 552 Kodeksu cywilnego. Jednakże z uwagi na kontekst przywołanych przez Pana przepisów uznałem, że stanowi to oczywistą omyłkę pisarską i przyjęto, że Pana intencją było powołanie art. 55¹ oraz  art. 55² Kodeksu cywilnego.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.