Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie podkreślenia wymaga, że zgodnie z Pana intencjami w zakresie zaistniałych już okoliczności gospodarczych Pana wniosek dotyczy lat 2017-2022, a w konsekwencji w Pana sprawie zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązujące w latach 2017 -2022.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w obowiązującym w latach 2017 -2022 stanie prawnym, tj. (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.;  Dz. U z 2018 r. poz. 200 ze zm.;  Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.;  Dz. U z 2020 r. poz. 1426 ze zm.;  Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2022 poz. 2647 ze zm.):

Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ww. ustawy:

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

W świetle powyższego, wielkość przychodu przypadającego na podatnika (wspólnika spółki niebędącej osobą prawną) określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. Taką samą zasadę należy zastosować przy określaniu kosztów uzyskania przychodu oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

b)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

c)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

d)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że jest Pan osobą fizyczną podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce i wspólnikiem spółki X Spółka Jawna (dalej: „X"). X jest podmiotem transparentnym podatkowo i nie jest podatnikiem podatku od dochodów osób prawnych.

X zajmuje się produkcją folii (...). Produkty tworzone przez X znajdują zastosowanie w wielu sektorach rynku, między innymi (...).

Szczególne znaczenie w działalności X mają projekty o charakterze rozwojowym. Takie projekty dotyczą opracowania nowej technologii produkcyjnej lub nowych produktów. W wyniku realizowanych w X prac powstają nowe produkty i metody produkcyjne, które mają nowatorski charakter na różnych poziomach: zarówno w skali przedsiębiorstwa jak i na skalę krajową lub nawet światową.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stanie prawnym obowiązującym w latach 2017 -2022:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z art. 5a pkt 39 - 40 omawianej ustawy (w stanie prawnym obowiązującym od 2016 r. do 30 września 2018 r. - (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 oraz Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, ze zm.):

Ilekroć w ustawie mowa jest o badaniach naukowych - oznacza to:

a)badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,

b)badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,

c)badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych;

Ilekroć w ustawie mowa jest o pracach rozwojowych - oznacza to nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

a)opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,

b)opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.

Ustawą z 3 lipca 2018 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r. poz. 1669) zmieniono przepisy art. 5a pkt 39 i pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

O ile treść art. 5a pkt 38 ustawy podatkowej pozostała taka sama, to art. 19 ww. ustawy z 3 lipca 2019 r. wprowadzono nowe definicje badań naukowych i prac rozwojowych w ustawie podatkowej, których źródłem stała się ww. ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Zmiana miała na celu zapewnienie spójności definicji badań naukowych i prac rozwojowych z tymi obowiązującymi w ustawie Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Dokonana zmiana treści art. 5a pkt 39 oraz 40 ustawy podatkowej miała charakter doprecyzowujący i ujednolicający obowiązujące w polskim prawie definicje.

Zgodnie z art. 5a pkt 39 omawianej ustawy, w stanie prawnym obowiązującym od 1 października 2018 r. (Dz. U z 2018 r. poz. 1509 ze zm.):

Ilekroć w ustawie mowa jest o badaniach naukowych – oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Zgodnie natomiast z art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stanie prawnym obowiązującym od 1 października 2018 r.:

Ilekroć w ustawie mowa jest o pracach rozwojowych – oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Stosownie do treści art. 4 ust. 2 ustawy z 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 574 ze zm.):

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 tej ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy jako wspólnik spółki osobowej prowadził Pan, w latach 2017 -2022 działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazaną w art. 5a pkt 38 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy.

Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny, a więc metodyczny i zaplanowany.

Ww. dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania naukowe oraz prace rozwojowe, zdefiniowane w sposób wskazany na wstępie.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w obowiązującym art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czy też art. 5a pkt 40 ustawy podatkowej, w stanie prawnym obowiązującym do 30 września 2018 r., mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, X realizuje nowatorskie projekty zarówno na potrzeby wewnętrzne (poszerzenie własnej oferty lub udoskonalenie produkcji) oraz na potrzeby zewnętrzne w zakresie opracowania indywidualnego projektu folii/worków.

Do przykładowych prac realizowanych w ramach projektów objętych niniejszym wnioskiem należą m.in.:

(...)

Na ww. prace składają się czynności w zakresie wykonania prób technologicznych oraz badań laboratoryjnych popartych analizą wyników. Wybrane prototypy nowych produktów są poddawane dodatkowym badaniom w różnego rodzaju zewnętrznych jednostkach certyfikacyjnych i badawczych.

Nowatorskie projekty mogą dotyczyć stworzenia prototypów nowych produktów jak i znaczącego ulepszenia właściwości produktów już funkcjonujących u klienta. Wskazał Pan przy tym liczne korzyści płynące z projektów w zakresie ulepszenia produktów:

(...)

Opisał Pan przy tym bardziej szczegółowo dwa projekty:

•Projekt 1 - Wdrożenie własnych wyników prac B+R (...);

•Projekt 2 - Wdrożenie na rynek (...). Przedmiotem tego projektu było wdrożenie wyników własnych i zleconych prac B+R poprzez zakup zaplecza technicznego oraz rozbudowę hali produkcyjnej, co umożliwiło zaoferowanie na rynku światowym udoskonalonego asortymentu opartego o zgłoszoną do opatentowania (...)..

Jak wskazał Pa we wniosku, nowatorski charakter realizowanych prac został niejednokrotnie potwierdzony w ramach opinii o innowacyjności wydanych przez (...). W Opinii o charakterze badawczo-rozwojowym prac realizowanych w spółce z (...) 2022 r. wydanej przez (...) został potwierdzony badawczo-rozwojowy charakter prac realizowanych w X.

Tworzone i rozwijane w spółce produkty i technologie produkcyjne na bieżąco są też opatentowane. Spółka jest właścicielem wielu patentów/zgłoszeń patentowych.

Technologie opracowywane w spółce są innowacyjne na skale zarówno krajową jak i światową.

W celu sprecyzowania stanu faktycznego wskazał Pan cechy charakterystyczne działalności w zakresie każdego z realizowanych projektów, tj.:

•przedmiotem badań w ramach projektów o charakterze rozwojowym są różne rodzaje folii, (...);

•indywidualnie zaprojektowane wyroby foliowe spełniają specyficzne wymagania klienta, w tym w zakresie parametrów fizyko-chemicznych (...);

•co do zasady, praca nad indywidualnym projektem wyrobów foliowych dla klienta każdorazowo składa się z następujących etapów: (...);

•ww. badania specjalistyczne w zależności od specyficznych warunków każdego projektu są przeprowadzane przez pracowników spółki;

•każdorazowo w ramach projektu wykonywane są próby technologiczne oraz badania laboratoryjne, które następnie są poparte analizą wyników.

Wyjaśnił Pan przy tym, że w okresie którego dotyczy wniosek, spółka nie prowadziła i nie ma zamiaru prowadzić badań naukowych, o których mowa w art. 5a ust. 1 pkt 39 ustawy.

Nadmienił Pan również, że działalność objęta zakresem pytania pierwszego podejmowana bezpośrednio przez spółkę, w której jest Pan wspólnikiem, w całym okresie, którego dotyczy wniosek, nosiła, nosi i będzie nosić znamiona działalności twórczej, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Powyższe potwierdza również Opinia o charakterze badawczo-rozwojowym prac realizowanych w Firmie X Spółka Jawna przygotowana przez (...).

Jak wskazał Pan we wniosku, powyższa przesłanka była i jest spełniona przy każdym realizowanym projekcie w ramach działalności, której dotyczy wniosek.

W ramach działalności będącej przedmiotem pytania nr 1 we wniosku Spółka, w której jest Pan wspólnikiem, prowadziła, prowadzi i będzie prowadzić prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Powyższe potwierdza również Opinia o charakterze badawczo-rozwojowym prac realizowanych w Firmie X Spółka Jawna przygotowana przez (...).

W przypadku każdego osobnego projektu Spółka, w której jest Pan wspólnikiem, prowadziła, prowadzi i będzie prowadzić odrębne prace rozwojowe.

Spółka prowadziła, prowadzi i będzie prowadzić w okresie objętym wnioskiem w ramach prac/czynności/usług na potrzeby wewnętrzne i zewnętrzne - przy zachowaniu standardów wynikających z Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce oraz z danej dziedziny wiedzy i umiejętności - prace, które są wyodrębnione z uwagi na cel ich prowadzenia i obejmują łącznie:

•nabywanie przez Spółkę wiedzy i umiejętności,

•łączenie przez Spółkę wiedzy i umiejętności (tj. znajdowanie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzą wynikającą z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów prac);

•kształtowanie wiedzy i umiejętności Spółki (tj. „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac);

•wykorzystywanie wiedzy i umiejętności Spółki.

Całość tych czynności odpowiednio służyła, służy i będzie służyć planowaniu produkcji bądź projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

W stosunku do dotychczasowej działalności te produkty, procesy lub usługi mają nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter. Nowy ulepszony charakter produktów, procesów lub usług nie był, nie jest i nie będzie wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów, procesów lub usług.

We wniosku wskazał Pan, że przedmiotowy wniosek oprócz wskazanych dwóch przykładowych projektów dotyczy również wielu innych zrealizowanych projektów w zakresie opisanym we wniosku.

Niemniej, na podstawie zindywidualizowanego opisu stanu faktycznego i wskazanych w nim opisów zrealizowanych już prac, z których to wynika również, że:

•w przypadku każdego osobnego projektu spółka, w której jest Pan wspólnikiem, prowadziła odrębne prace rozwojowe,

•podejmowana bezpośrednio przez spółkę, w której jest Pan wspólnikiem, działalność w tym zakresie nosiła znamiona działalności twórczej, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, a powyższa przesłanka była/jest spełniona przy każdym realizowanym projekcie,

•całość tych czynności odpowiednio służyły planowaniu produkcji bądź projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

- stwierdzić należy, że prace/czynności dotyczące tych projektów mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stanie prawnym obowiązującym w latach 2017-2022, co uprawnia Pana - co do zasady - z możliwości zastosowania ulgi, o której mowa w art. 26e ustawy podatkowej.

Zastrzec należy w tym miejscu, że w związku ze wskazaniem przez Pana, że wniosek dotyczy oceny działalności prowadzonej przez Pana, nie zaś poszczególnych projektów, mających za zadanie zilustrować charakter działalności, stwierdzić należy, że przesłanki wyartykułowane w treści art. 5a pkt 38 ustawy podatkowej spełnione muszą być wobec działalności objętej ulgą badawczo-rozwojową. Bez znaczenia jest, czy mowa jest o działalności/pracach/projektach. Literalnie rzecz biorąc przez działalność rozumieć trzeba zespół działań podejmowanych w jakimś celu, czy też funkcjonowanie czegoś lub oddziaływanie na coś (patrz słownik języka polskiego).

W konsekwencji, aby skorzystać z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, należy w ramach konkretnych projektów będących przecież takimi działaniami podejmowanymi w konkretnym celu, przeprowadzać czynności, będące składowymi definicji działalności badawczo-rozwojowej, a wskazanymi w art. 5a pkt 38 ustawy podatkowej.

Z wniosku Pana wynika że te przesłanki były/są spełnione przy każdym projekcie, których cechy charakterystyczne opisał Pan również we wniosku oraz – co istotne - zindywidualizował Pan ten opis przedstawiając szereg przykładowych przeprowadzonych prac.

Dlatego Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26e ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) [dalej również „ustawy o PIT”]:

Podatnik uzyskujący przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 odlicza od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej "kosztami kwalifikowanymi". Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Stosownie do treści art. 26e ust. 2 pkt 1 ww. ustawy w stanie prawnym obowiązującym do końca 2017 r.:

Za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej.

Ustawą z dnia 9 listopada 2017 r. o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej (Dz.U. z 2017 r. poz. 2201) z dniem 1 stycznia 2018 r. dokonano szeregu zmian w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie ulgi na działalność badawczo – rozwojową.

Jak wynika z uzasadnienia do ww. ustawy, projektowana ustawa przewiduje zmiany mające na celu likwidację lub ograniczenie barier w prowadzeniu działalności innowacyjnej oraz podniesienie atrakcyjności podatkowych instrumentów wsparcia działalności innowacyjnej w Polsce.

W zmianie tej zaproponowano:

•zmianę brzmienia pkt 1 w art. 26e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w taki sposób, aby wyraźnie określić, że za koszty kwalifikowane uznaje się należności i składki na ubezpieczenia społeczne opłacane z tytułu m.in. stosunku pracy, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika; zmiana ta jest konieczna z uwagi na zgłaszane wątpliwości interpretacyjne w tym zakresie (zmiana ta miała charakter doprecyzowujący),

•rozszerzenie katalogu kosztów kwalifikowanych o należności z tytułu umów o dzieło oraz umów zlecenia oraz składki na ubezpieczenia społeczne opłacane z tytułu tych należności; należności te będą stanowiły koszty kwalifikowane w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo--rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło.

W konsekwencji, z dniem 1 stycznia 2018 r. zmieniono brzmienie art.26e ust. 2 pkt 1 omawianej ustawy oraz dodano do ww. regulacji pkt 1a, rozszerzając katalog kosztów kwalifikowanych.

I tak, zgodnie z art. 26e ust. 2 pkt 1 omawianej ustawy w stanie prawnym obowiązującym od 2018 r.:

Za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Zaznaczenia wymaga więc, że pojęcie czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, o którym mowa w art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy odnosi się do czasu faktycznie poświęconego. W sytuacji, gdy w danym miesiącu „pracownik” otrzyma wyłącznie wynagrodzenie za czas, w którym nie będzie faktycznie realizował działalności badawczo-rozwojowej, wówczas ww. wynagrodzenie wraz ze sfinansowanymi przez płatnika składkami od ww. przychodu, określonymi w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, nie będzie stanowiło kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy. Zatem, w przypadku gdy zatrudniona osoba na podstawie umowy o pracę wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia, a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że w celu realizacji projektów, spółka zatrudnia pracowników na podstawie umowy o pracę. W ramach nawiązanego stosunku pracy ponosiła i ponosi następujące koszty (koszty dotyczą Pana jako wspólnika spółki):

•wynagrodzenia podstawowe wypłacane pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę - należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy;

•premie (roczne, uznaniowe, miesięczne, motywacyjne, wydajnościowa), dodatki (funkcyjne, za godziny nocne, konserwacyjny, za godziny nadliczbowe). Należności z tych tytułów stanowią należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy;

•koszty dodatkowych świadczeń na rzecz pracowników, m.in. ubezpieczeń zdrowotnych i opieki medycznej. Należności z tych tytułów stanowią należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy;

•składki z tytułu ww. należności, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych - w części finansowanej przez Pana jako płatnika składek, tj. składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe.

Wskazał Pan także, że ma Pan zamiar rozliczyć w ramach ulgi, o której mowa w art. 26e ustawy, koszty wynagrodzenia m.in. następujących pracowników:

•Pracowników działu B+R, w tym dyrektora działu badań i rozwoju, kierownika działu badań i rozwoju, zastępcy kierownika działu badań i rozwoju, pracownika działu badań i rozwoju. Do przykładowych obowiązków tej grupy pracowników należą następujące czynności: przeprowadzanie prac badawczo rozwojowych, testowanie surowców, folii, opracowywanie odpowiednich receptur do wytłaczania folii, itp.;

•Pracowników produkcyjnych bezpośrednio zaangażowanych do projektów rozwojowych (operatorów maszyn, pomocników operatora maszyn, drukarzy, pomocników drukarzy, bobiniarzy, operatorów zgrzewarek). Ta grupa pracowników obsługuje maszyny i urządzenia produkcyjne wykorzystywane na etapie przeprowadzenia prób badawczych nowych produktów. Ten etap prac nad nowym produktem ma kluczowe znaczenie, zatem praca tej grupy pracowników ma bezpośredni związek z działalnością projektową.

Odnośnie czasu pracy wyjaśnił Pan, że podział wynagrodzenia następuje według następujących zasad:

•według faktycznego czasu pracy przy realizacji zlecenia (w przypadku pracowników produkcyjnych). Każdorazowo zlecenie posiada indywidualny numer ewidencyjny w systemie, co umożliwia określenie stopnia zaangażowania poszczególnych pracowników na różnych etapach produkcyjnych;

•według indywidualnej oceny udziału pracownika (część etatu pracowników Działu B+R) - dokonał Pan stałego określenia części etatu, który dotyczy wprost realizacji prac o charakterze badawczo-rozwojowym.

Jak wyjaśnił Pan również we wniosku, taka metoda kalkulacji kosztów wynagrodzeń na podstawie „indywidualnej oceny udziału pracownika” wypełnia kryterium czasowe, gdyż została ustalona w wyniku analizy wieloletnich danych o zaangażowaniu pracowników w projekty o charakterze badawczo-rozwojowym.

Odnosząc się zatem do konkretnych składowych wynagrodzeń opisanych we wniosku, wskazać trzeba, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane należności z tytułu wynagrodzeń pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe. Za pracownika zatrudnionego w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej należy uznać pracownika, w zakresie obowiązków którego bądź w myśl zawartej umowy o pracę/wytycznych wewnętrznych lub innych dokumentów pozostaje czynne uczestnictwo w prowadzonych pracach badawczo-rozwojowych oraz z dokumentów tych wynika, że pracownicy ci zostali zatrudnieni w celu realizacji prac badawczo-rozwojowych. Jednak istotne jest też, aby pracownik faktycznie wykonywał zadania będące realizacją prac badawczo-rozwojowych. Nie wystarczy zatem, że umowa o pracę bądź inny dokument potwierdza, że w zakresie kompetencji danego pracownika znajduje się wykonywanie czynności stanowiących realizację działalności badawczo-rozwojowej, pracownik ten musi też faktycznie uczestniczyć w tych pracach. Tylko wówczas wynagrodzenie takiego pracownika oraz koszty świadczeń poniesionych na jego rzecz będą mogły stanowić dla podatnika koszt kwalifikowany w całości.

Zatem w przypadku, gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

Mając powyższe na uwadze, należy podkreślić, że to faktyczne wykonywanie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej przesądza o tym, czy wynagrodzenie oraz składki od wynagrodzenia (w całości lub w części) stanowią koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy podatkowej.

Co do zasady więc, wynagrodzenia podstawowe, premie, koszty dodatkowych świadczeń oraz składki z tytułu ww. należności opisane wniosku, a dotyczące osób realizujących działalność badawczo-rozwojową opisaną w stanie faktycznym, tj. należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy podatkowej.

Zgodnie z art. 26e ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

W odniesieniu do kosztów materiałów i surowców zużytych podczas prac badawczo-rozwojowych należy zwrócić uwagę, że w art. 26e ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posługuje się pojęciami „materiały” oraz „surowce”, które nie zostały zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku dochodowym od fizycznych, stanowiąc przy tym, że w podstawie obliczania ulgi uwzględnione mogą być wyłącznie materiały i surowce związane bezpośrednio z prowadzoną przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową.

Jeżeli chodzi o pojęcie „surowce”, w związku z brakiem definicji niniejszego pojęcia na gruncie przepisów podatkowych, dla celów ustalania zakresu zastosowania ulgi należy posłużyć się znaczeniem pojęcia „surowce” funkcjonującym na gruncie języka powszechnego, gdzie „surowce” to „materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii” (www.sjp.pwn.pl).

Z kolei w zakresie interpretacji pojęcia „materiały” należy odwołać się do interpretacji tego pojęcia funkcjonującej na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. W świetle art. 3 ust. 1 pkt 19 tej ustawy: materiały to składniki majątku zużywane na własne potrzeby.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w doktrynie, gdzie podkreśla się, że materiały to składniki majątku inicjujące realizację całego cyklu operacyjnego, które jednostka nabywa w celu ich całkowitego zużycia na własne potrzeby, w tym m.in. na potrzeby wytwarzania produktów, świadczenia usług czy realizacji działalności ogólnoadministracyjnej.

Do materiałów zaliczyć można także pewne składniki majątkowe wytwarzane przez jednostkę we własnym zakresie (zazwyczaj w ramach działalności pomocniczej), a także różnego rodzaju odzyski, posiadające wartość użytkową, a pochodzące np. z likwidowanych środków trwałych, inwentarz żywy przeznaczony do uboju, części zamienne, półfabrykaty obcej produkcji, paliwa, opakowania, itp.

Konstrukcja art. 26e ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z poczynionymi powyżej uwagami pozwala na zaliczenie do kosztów kwalifikowanych, kosztów wszelkich materiałów i surowców, których definicje słownikowe przytoczono powyżej, stanowiących koszty uzyskania przychodów, niezbędnych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli bez takich elementów niemożliwe będzie jej prowadzenie. Innymi słowy kosztami kwalifikowanymi będą wydatki na surowce i materiały, bez których niemożliwe byłoby nie tylko wytworzenie jakichś prototypów, prowadzenie samych badań, wdrażania różnych procesów w ramach prac badawczo-rozwojowych, ale również bez których niemożliwym byłoby wprowadzenie i wykorzystanie odpowiednich narzędzi i oprzyrządowania dla prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności spółka nabywa duże ilości różnego rodzaju materiałów wykorzystywanych w badaniach i próbach technologicznych, w tym granulaty materiałów polimerowych, materiałów pomocniczych, farb, rozcieńczalników.

Jednym z surowców wykorzystywanych w pracach nad wszystkimi projektami jest również energia elektryczna niezbędna do zasilania maszyn i urządzeń.

Wydatki te wpisują się w definicję materiałów i surowców, w oparciu o wskazany przez Pana art. 26e ust. 2 pkt 2 ustawy, i mogą – co do zasady – stanowić koszty kwalifikowane.

Zgodnie z art. 26e ust. 2 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych;

Zauważyć trzeba w tym miejscu, że przepis ten wprowadzono do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych 1 stycznia 2018 r. i stosuje się go do osiągniętych przychodów i poniesionych kosztów począwszy od pierwszego roku podatkowego i rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2017 r. (patrz ustawa z dnia 9 listopada 2017 r. (Dz.U. z 2017 r. poz. 2201) o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej – art. 1 pkt 2 lit. a tej ustawy).

Z cytowanego powyżej przepisu wynika, że aby poniesione wydatki na sprzęt specjalistyczny uznać za koszty kwalifikowane muszą być spełnione następujące warunki:

•sprzęt nie stanowi środka trwałego,

•zalicza się do kategorii „sprzętu specjalistycznego” oraz

•jest wykorzystywany bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Zatem, przyjmuje się, że nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w przypadku którego istnieje możliwość przypisania go do działalności badawczo-rozwojowej, uznaje się za koszty kwalifikowane w ramach ww. działalności.

Jak wynika z uzasadnienia do ustawy (druk sejmowy nr 1934 z 12 października 2017 r. w zakresie art. 26e ust. 2 pkt 2a ustawy o PIT): „Zmiana przewiduje rozszerzenie katalogu kosztów kwalifikowanych o koszty nabycia sprzętu specjalistycznego w prowadzonej działalności B+R, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych, które nie są środkami trwałymi. Dotychczasowe regulacje mogły budzić wątpliwości, czy nabycie sprzętu laboratoryjnego niebędącego środkiem trwałym, może stanowić koszt kwalifikowany. Wątpliwości takie były zgłaszane przez partnerów społecznych w toku prac nad Białą księgą innowacji oraz w trakcie prac parlamentarnych nad ustawą z dnia 4 listopada 2016 r. o zmianie niektórych ustaw określających warunki prowadzenia działalności innowacyjnej. Rozszerzenie katalogu kosztów kwalifikowanych pozwoli wyeliminować te wątpliwości.”

Przyjmuje się, że nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w przypadku którego istnieje możliwość przypisania go do działalności badawczo-rozwojowej, uznaje się za koszty kwalifikowane w ramach ww. działalności.

W związku z brakiem definicji pojęcia sprzętu specjalistycznego na gruncie przepisów podatkowych, dla celów ustalania zakresu zastosowania ulgi posłużyć należy się znaczeniem pojęcia „sprzęt” funkcjonującym na gruncie języka powszechnego, gdzie sprzęt oznacza

„1. przedmiot użytkowy

2. przedmioty używane do jakichś prac lub w jakichś okolicznościach” (www.sjp.pwn.pl).

Pojęcie „specjalistyczny” wg Słownika języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego oznacza „związany z pewną specjalnością; dotyczący specjalisty lub specjalizacji; specjalny”.

Tymczasem w ramach projektów objętych niniejszym wnioskiem spółka nabywa niebędący środkami trwałymi sprzęt specjalistyczny, np. urządzenia, przyrządy pomiarowe i pomocnicze, noże, wykrojniki, przyrządy pomocnicze do przygotowania i oceny próbek, miary, grubościomierze, wagi, urządzenia do pomiaru temperatury i wilgotności.

Koszt zakupu sprzętu specjalistycznego stanowi cena nabycia takiego sprzętu. Sprzęt specjalistyczny nie stanowi środków trwałych, w związku z czym nie jest amortyzowany i w całości stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodu jednorazowo w okresie poniesienia wydatku.

Pomimo, że specjalistyczny sprzęt po jego wykorzystaniu w pracach projektowych może zostać użyty do innych prac prowadzonych przez pracowników, jeśli posiada w istocie ww. cechy to koszty jego nabycia stanowić mogą koszty kwalifikowane w oparciu o treść art. 26e ust. 2 pkt 2a omawianej ustawy.

Zastrzec trzeba, że w związku ze wskazaniem, że wniosek dotyczy lat 2017-2022, jeśli tego typu koszty ponoszono w roku podatkowym 2017, nie będą one mogły stanowić kosztów kwalifikowanych tego roku, z uwagi że przepis ten stosuje się go do osiągniętych przychodów i poniesionych kosztów począwszy i od pierwsego roku podatkowego i rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2017 r.

Stosownie natomiast do treści art. 26e ust. 2 pkt 3 omawianej ustawy w stanie prawnym obowiązującym w 2017 r.:

Za koszty kwalifikowane uznaje się ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczonych lub wykonywanych na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz.U. z 2014 r. poz. 1620, z 2015 r. poz. 249 i 1268 oraz z 2016 r. poz. 1020, 1311 i 1933) na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej;

Stosownie natomiast do treści art. 26e ust. 2 pkt 3 omawianej ustawy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. do do 30 września 2018 r.:

Za koszty kwalifikowane uznaje się ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz.U. z 2016 r. poz. 2045, z późn. zm.197), a także nabycie od takiej jednostki wyników prowadzonych przez nią badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej.

Od 1 października 2018 r.:

Za koszty kwalifikowane uznaje się natomiast ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a także nabycie od takiego podmiotu wyników prowadzonych przez niego badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ww. ustawy o zasadach finansowania nauki:

Przez jednostki naukowe rozumieć należy prowadzące w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe:

a)podstawowe jednostki organizacyjne uczelni w rozumieniu statutów tych uczelni,

b)jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz.U. z 2017 r. poz. 1869 i 2201),

c)instytuty badawcze w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1158, 1452 i 2201),

d)międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych przepisów, działające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

e)Polską Akademię Umiejętności,

f)inne jednostki organizacyjne niewymienione w lit. a-e, posiadające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będące organizacjami prowadzącymi badania i upowszechniającymi wiedzę w rozumieniu art. 2 pkt 83 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187 z 26.6.2014, str. 1);

Przytoczony powyżej art. 26e ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w stanie prawnym obowiązującym do 30 września 2018 r.) wskazywał, że za koszty kwalifikowane należy uznać ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, które są świadczone lub wykonywane:

•na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (2017 r.), a także nabycie od takiej jednostki wyników prowadzonych przez nią badań naukowych (2018 r.),

•na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej.

Na podstawie art. 169 pkt 4 ustawy z 3 lipca 2018 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1669) ww. ustawa o zasadach finansowania nauki straciła moc z dniem 1 października 2018 r., kiedy to weszła w życie ustawa - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

System szkolnictwa wyższego i nauki tworzą natomiast:

1)uczelnie;

2)federacje podmiotów systemu szkolnictwa wyższego i nauki, zwane dalej „federacjami”;

3)Polska Akademia Nauk, działająca na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. z 2020 r. poz. 1796), zwana dalej „PAN”;

4)instytuty naukowe PAN, działające na podstawie ustawy, o której mowa w pkt 3, zwane dalej „instytutami PAN”;

5)instytuty badawcze, działające na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1383);

6)międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw działające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej „instytutami międzynarodowymi”

6a) Centrum Łukasiewicz, działające na podstawie ustawy z dnia 21 lutego 2019 r. o Sieci Badawczej Łukasiewicz (Dz. U. z 2020 r. poz. 2098);

6b) instytuty działające w ramach Sieci Badawczej Łukasiewicz, zwane dalej „instytutami Sieci Łukasiewicz”;

7)Polska Akademia Umiejętności, zwana dalej „PAU”;

8)inne podmioty prowadzące głównie działalność naukową w sposób samodzielny i ciągły.

Przytoczony powyżej art. 26e ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w stanie prawnym obowiązującym od 1 października 2018 r.) wskazuje, że za koszty kwalifikowane należy uznać ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, nabycie wyników badań naukowych, które są świadczone lub wykonywane jednocześnie:

•na podstawie umowy wyłącznie przez podmioty, wskazane w pkt 1, 2 i 4-8 treści ww. artykułu oraz

•na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Przepis art. 26e ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odsyła obecnie do podmiotów objętych systemem szkolnictwa wyższego i nauki.

Zgodnie z art. 342 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, Minister prowadzi Zintegrowany System Informacji o Szkolnictwie Wyższym i Nauce POL-on, zwany dalej "Systemem POL-on".

System POL-on obejmuje między innymi wykaz instytucji systemu szkolnictwa wyższego i nauki (art. 342 ust. 3 pkt 4 tej ustawy).

Zgodnie z art. 346 ust. 1 tej ustawy, wykaz instytucji systemu szkolnictwa wyższego i nauki dotyczy podmiotów, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8.

Bezsporne jest więc, że opinie, ekspertyzy, usługi doradcze i usługi równorzędne dla celów ulgi badawczo-rozwojowej przewidzianej w art. 26e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinny być w stanie prawnym obowiązującym od 1 października 2018 r. świadczone lub wykonywane przez podmiot, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8, a więc podmiot należący do systemu nauki i szkolnictwa wyższego, a podmioty te, jak wynika z przytoczonych przepisów znajdują się w wykazie instytucji systemu szkolnictwa wyższego zamieszczonej w Zintegrowanym Systemie Informacji POL-on.

Z treści wniosku wynika, że spółka współpracuje z kilkoma jednostkami badawczymi w zakresie przeprowadzania badań specjalistycznych opracowywanych w zakładzie produktów.

W związku z tym, na podstawie umowy nabywa różnego rodzaju ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i równorzędne, m.in. od (...).

Jak wskazał Pan we wniosku (...) należą do jednej z kategorii podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 1 pkt 1,2 i 4-8 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Natomiast (...) nie należą do żadnej z kategorii podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z wniosku nie wynika też, aby (...) stanowiły jednostki naukowe w rozumieniu uchylonej już ustawy z 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki.

Dlatego też za koszty kwalifikowane uznać można na podstawie art. 26e ust. 2 pkt 3 ustawy koszty różnego rodzaju ekspertyz, opinii, usług doradczych i równorzędnych świadczonych wyłącznie przez:

(...)

Co istotne, stosownie do art. 26e ust. 3 ww. ustawy:

Za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Jak wskazał Pan we wniosku, w projektach objętych niniejszym wnioskiem co do zasady są wykorzystywane trzy grupy środków trwałych:

•Wyposażenie Laboratorium B+R. Wśród tych środków trwałych można wymienić: urządzenie do badania COF, urządzenie laboratoryjne, urządzenie do poprodukcyjnego pomiaru grubości folii, przyrząd do badania, urządzenie do badania parametrów zgrzewania folii.

•Wyposażenie Laboratorium B+R co do zasady jest wykorzystywane wyłącznie w projektach innowacyjnych w zakresie badań laboratoryjnych i analizy wyników. W związku z powyższym, ma Pan zamiar rozliczyć w ramach ulgi B+R 100% amortyzacji takich środków trwałych.

•Produkcyjne środki trwałe. Ze względu na szeroką ofertę oraz specyfikę procesu produkcyjnego, część środków trwałych wykorzystywanych w produkcji masowej również jest wykorzystywana w próbach produkcyjnych wykonywanych w ramach projektów rozwojowych. Do takich środków trwałych należą przede wszystkim takie urządzenia, jak: linie do wytłaczania folii z rozdmuchem, automaty zgrzewające, bobiniarki, drukarki, urządzenia typu tuber. Posiada Pan ewidencję czasu wykorzystania produkcyjnych środków trwałych w zakresie prac projektowych. Prowadzona ewidencja pozwala określić kwotę odpisów amortyzacyjnych przypadającą na czas wykorzystania środków trwałych w projektach rozwojowych. Zaznacza Pan, że ogólny czas pracy poszczególnych maszyn w tej grupie środków trwałych może się różnić ze względu na specyfikę procesu produkcyjnego. Część maszyn jest wykorzystywana w ciągu jednej zmiany pracowniczej, natomiast część środków trwałych pracuje niemalże przez cały dzień zarówno w dni pracy jak i w dni wolne od pracy.

•Urządzenia peryferyjne. Do tej grupy zalicza Pan urządzenia wykorzystywane w celu przygotowania materiałów do prób produkcyjnych. Przykładem urządzeń peryferyjnych są oklejarka, myjka, stół do sklejania, urządzenie do ciecia gilz. Na podstawie wieloletnich obserwacji procesów produkcyjnych i doskonałej znajomości parametrów technicznych zostały ustalone wewnątrzzakładowe normy czasu przygotowania do prób. W tym przypadku ma Pan zamiar określić wskaźnik wykorzystania tej grupy urządzeń w projektach rozwojowych jako stosunek iloczynu normy czasu przygotowania do prób i ilości rozpoczętych w tym miesiącu prób do ogólnego czasu pracy tych urządzeń.

Skoro więc koszty zakupu tych trzech grup środków trwałych mają związek z realizowaną przez Pana działalnością, która została opisana we wniosku oraz realizacją opisanych prac, to koszty w postaci odpisów amortyzacyjnych od tych środków trwałych mogą stanowić koszty kwalifikować stosownie do art. 26e ust. 3 ustawy (w takiej części, w jakiej środki trwałe będą służyć prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej).

Przechodząc dalej do kolejnych przepisów konstruujących omawianą ulgę wskazać trzeba, że zgodnie z art. 26e ust. 5 ww. ustawy:

Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 26e ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Zgodnie z art. 26e ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane.

Należy mieć też na uwadze brzmienie przepisu art. 24a ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 26e, są obowiązani w prowadzonej księdze albo w prowadzonych księgach rachunkowych, o których mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Ulga badawczo-rozwojowa polega więc na możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania określonej kwoty kosztów podatkowych poniesionych przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową, czyli tzw. „kosztów kwalifikowanych”. Oznacza to, że koszty związane z działalnością badawczo- rozwojową dwukrotnie wpływają na wysokość podstawy obliczenia podatku dochodowego u przedsiębiorcy inwestującego w taką działalność (raz jako koszty uzyskania przychodu, a drugi raz jako koszty kwalifikowane) i w efekcie znacznie pomniejszają wysokość opłacanego podatku dochodowego.

W oparciu o wskazane wyżej przepisy, należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób fizycznych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

1. podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,

2. koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o PIT,

3. koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 26e ust. 2 - 3 ustawy o PIT,

4. ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu ustawy o PIT, przy czym, jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów,

5. jeżeli w roku podatkowym podatnik prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu,

6. w ewidencji, o której mowa w art. 24a ust. 1b ustawy o PIT, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,

7. podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,

8. kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie o PIT,

9. koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Jak wskazał Pan we wniosku:

•nie prowadzi Pan i nie prowadził Pan działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia lub na podstawie decyzji o wsparciu,

•podlega Pan przy tym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce,

•w okresie 2017-2022 nie korzystał Pan ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b ustawy;

•zamierza Pan dokonać odliczenia z tytułu ulgi B+R, zgodnie z limitami wskazanymi w ustawie;

•zamierza Pan do kosztów kwalifikowanych zaliczyć koszty wynagrodzeń wyłącznie w części, w jakiej czas przeznaczony na realizacji działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu,

•nie zamierza Pan odliczać w ramach ulgi B+R odpisów amortyzacyjnych od wartości samochodów osobowych, budowli, budynków i lokali stanowiących odrębną własność,

•koszty będące przedmiotem wniosku nie zostały zwrócone i nie będą zwrócone w jakiejkolwiek formie ani odliczone od podstawy opodatkowania,

•koszty wskazane we wniosku zostały zaliczone, w myśl przepisów ustawy (w tym art. 8), do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej przez Pana w formie spółki jawnej, w tym przez odpisy amortyzacyjne,

•zarówno spółka jak i Pan nie posiadacie statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej,

•prowadzona przez Pana i spółkę ewidencja jest zgodna z art. 24. ust. 1b ustawy.

Przy tym - jak już uprzednio przeanalizowano - wskazane przez Pana koszty – z uwagi na prowadzoną działalność badawczo-rozwojową - mogą stanowić koszty kwalifikowane.

Zestawiając więc pozostałe informacje przedstawione we wniosku z kryteriami uprawniającymi do zastosowania omawianej ulgi, przysługuje Panu prawo do uwzględnienia w kosztach kwalifikowanych wydatków opisanych we wniosku w okresie 2017 -2022.

Stanowisko Pana uznać należy wiec w tym zakresie za prawidłowe.

Końcowo zastrzec wypada, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest kwestia odpowiedniego limitowania kosztów kwalifikowanych (art. 26e ust. 7 ustawy).

Jednocześnie – w odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych – stwierdzić należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Jednocześnie zaznaczenia wymaga, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ interpretacyjny nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

•Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).