Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie mógł w zeznaniu rocznym za rok 2020 na podstawie Umowy 1 i 2, jak również w przyszłości na po... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 02.12.2020, sygn. 0115-KDIT1.4011.680.2020.2.MR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie mógł w zeznaniu rocznym za rok 2020 na podstawie Umowy 1 i 2, jak również w przyszłości na podstawie umów zawieranych na podobnych warunkach, rozliczyć dochód uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego uwzględnionego w cenie sprzedaży usług programistycznych przy zastosowaniu stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%?

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2020 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 24 listopada 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową, który został uzupełniony w dniu 24 listopada 2020 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od dnia 1 stycznia 2012 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej pod firmą - Usługi programistyczne, której przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem (PKD 62.01.Z). Ponadto Wnioskodawca przy założeniu działalności wskazał także PKD 74.20.2 działalność fotograficzna, jednak w tym zakresie nie wykonuje obecnie działalności i nie uzyskuje przychodu z tego tytułu. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT). Wnioskodawca rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zawiera z kontrahentami umowy na świadczenie usług, których przedmiotem jest rozwój oprogramowania dla klientów kontrahentów. Efektem prac Wnioskodawcy jest innowacyjne oprogramowanie. Obecnie Wnioskodawca związany jest Umową Współpracy zawartą dnia 10 marca 2020 r. na czas określony, tj. do końca 2020 r. na mocy której świadczy usługi rozwoju oprogramowania dla banku (dalej: Umowa 1). Oprogramowanie ma zapewnić nową funkcjonalność w zakresie gromadzenia i użytkowania danych o działaniach korporacyjnych, zbieranych od różnych dostawców. W okresie styczeń-marzec 2020 r. Wnioskodawca był związany Umową o współpracy w zakresie świadczenia usług IT z innym kontrahentem (dalej Umowa 2). Oprogramowanie tworzone w ramach tej umowy miało zapewnić nową funkcjonalność w zakresie zbierania i przetwarzania danych o . Wytworzona aplikacja miała na celu znacznie ułatwić pracę naukowcom podczas badań w międzynarodowej firmie .

Na zakres obowiązków Wnioskodawcy zarówno w przypadku Umowy 1 jak i 2 składa się:

analiza wymagań klienta;
pisanie kodu na podstawie zgromadzonych wymagań (głównie w języku Java);
tworzenie skryptów bazodanowych (w języku Sql);
uczestniczenie w spotkaniach projektowych;
tworzenie dokumentacji technicznej.

Działalność podjęta przez Wnioskodawcę w zakresie ww. obowiązków obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania (języki Java, Sql) do rozwoju oprogramowania dla klientów. Wnioskodawca nie podejmuje działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany w oprogramowaniu. Efektem prac Wnioskodawcy są kody źródłowe, skrypty bazodanowe oraz dokumentacja techniczna projektu. Uczestniczenie w spotkaniach projektowych oraz analiza wymagań klienta stanowią element realizacji projektu badawczo- rozwojowego, konieczne ze względu na organizację projektu, tj. projekt realizowany jest przez zespół niezależnych specjalistów, przy czym każdy odpowiedzialny jest za swoją część projektu.

Podejmowane przez Wnioskodawcę działania mają charakter twórczy, gdyż rozwijanie oprogramowania ma na celu tworzenie nowych funkcjonalności. Przykładowo w odniesieniu do prac dla banku w ramach Umowy 1 rozwijanie oprogramowania ma na celu stworzenie nowej funkcjonalności gromadzenia i weryfikowania danych o działaniach korporacyjnych. W przypadku Umowy 2 tworzone oprogramowanie zapewniało nową funkcjonalność polegającą na cyfryzacji, przetwarzaniu i analizie danych zbieranych podczas badań. Tym samym działania Wnioskodawcy nastawione są na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Rozwiązania w zakresie oprogramowania, które dostarcza Wnioskodawca są innowacyjne w skali przedsiębiorstwa klienta, na rzecz którego Wnioskodawca działa. Rozwój oprogramowania ma zawsze charakter twórczy i związany jest z potrzebą klienta co do zaprojektowania i wprowadzenia nowej funkcjonalności.

Ponadto Wnioskodawca podejmuje działania celem realizacji umów na rzecz kontrahentów w sposób systematyczny, metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Wnioskodawca realizując prace rozwojowe dotyczące oprogramowania przyjmuje dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Wnioskodawca, podejmując prace rozwojowe przyjmuje za cel zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Oprogramowanie jest wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej i jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, tworzone przez niego oprogramowanie stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca w ramach Umowy 1 wyraża zgodę na przeniesienie i nabycie przez kontrahenta prawa własności do utworów oraz prawa własności intelektualnej powstałych w okresie obowiązywania umowy z momentem ich powstania. Wnioskodawca przenosi na kontrahenta wszelkie prawa autorskie oraz prawa własności intelektualnej na wszelkich polach eksploatacji znanych w danym momencie oraz uprawnia kontrahenta do komercjalnego i niekomercjalnego wykorzystywania i dystrybucji utworu oraz praw własności intelektualnej oraz ich części składowych bez ograniczeń czasowych i terytorialnych, we wszystkich formach, dowolnej ilości kopii, w całości lub w części. Przeniesione prawa obejmują w szczególności:

w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu - prawo do wytwarzania kopii utworu wszelkimi znanymi technikami i na wszelkich znanych nośnikach, z uwzględnieniem technik drukarskich, reprograficznych, zapisu magnetycznego oraz techniki cyfrowej;
w odniesieniu do wprowadzenia do obrotu utworu lub jego kopii, na których utwór został utrwalony - prawo do wprowadzania do obiegu, użyczania lub wypożyczania oryginalnego utworu lub jego kopii;
w odniesieniu do rozpowszechniania utworu w jakikolwiek inny sposób niż określono w pkt 2
- prawo do publicznego wykonywania, wyświetlania, odtwarzania, nadawania, retransmisji, a także do udostępniania utworu do publicznej wiadomości w sposób dający każdemu dostęp do utworu w miejscu i czasie ich wyboru, w tym poprzez uzyskanie dostępu do utworu za pośrednictwem stron i portali internetowych, kontrahenta;
prawa do decydowania przez kontrahenta o wszelkim wykorzystaniu utworu w celach komercyjnych lub marketingowych.

Wnioskodawca uprawnia kontrahenta do korzystania z praw pokrewnych do utworu oraz pochodnych praw własności intelektualnej, wyraża zgodę na ich dowolne przetwarzanie (adaptacje) przez kontrahenta lub jego klientów oraz na korzystanie z niemajątkowych praw autorskich twórcy utworu, a w szczególności prawa do decydowania o wprowadzeniu utworu na rynek i udostępnieniu bez wskazania jego autora. Wnioskodawca wyraża zgodę na wszelkie adaptacje utworu i praw własności intelektualnej dokonywane na podstawie umowy przez kontrahenta, a w szczególności na tworzenie okrojonych wersji, wprowadzanie modyfikacji, łączenie z innymi utworami, a także wprowadzanie zmian edytorskich i tworzenie tłumaczeń. Na podstawie umowy kontrahent staje się uprawniony do przenoszenia wszelkich praw do utworów i praw własności intelektualnej powstałych w okresie obowiązywania umowy na podmioty trzecie (w tym klientów kontrahenta).

Na podstawie Umowy 2 Wnioskodawca przenosi na kontrahenta całość autorskich praw majątkowych, bez ograniczeń terytorialnych i czasowych, do utworów stanowiących programy komputerowe na wszystkich znanych polach eksploatacji opisanych w art. 74 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności na następujących polach eksploatacji, ale nie ograniczonych do:

wprowadzania do pamięci urządzeń, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania oprogramowania,
trwałego lub czasowego zwielokrotnienia oprogramowania w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie,
tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w oprogramowaniu.
rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, oprogramowania lub jego kopii,
wprowadzania oprogramowania do sieci komputerowych, niezależnie od tego czy sieci te zapewniają dostęp ograniczonej czy też nieograniczonej liczbie osób i udostępniania ich w takich sieciach.

Zgodnie z zapisami Umowy 1, wynagrodzenie uzgodnione przez strony w umowie według stawek godzinowych obejmuje wszystkie koszty związane z usługami usługodawcy, tj. wynagrodzenie należne usługodawcy, wynagrodzenie z tytułu przeniesienia praw własności intelektualnej oraz majątkowych praw autorskich do utworu, wraz ze składkami na ubezpieczenie społeczne oraz podatkami z wyłączeniem podatku od wartości dodanej. Zgodnie z zapisami Umowy 2, wynagrodzenie uzgodnione przez strony w umowie według stawek godzinowych obejmuje wynagrodzenie z tytułu wykonania usług IT oraz przeniesienia praw autorskich na wszystkich polach eksploatacji objętych umową oraz uzyskania praw własności przemysłowej (w szczególności prawa do wynalazku) lub korzystania z tych praw.

Zatem zgodnie z treścią Umowy 1 i 2 wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu przeniesienia praw autorskich do utworów jest ujęte w wynagrodzeniu otrzymywanym z tytułu świadczenia usług. W ocenie Wnioskodawcy, przychód z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do tworzonego przez Wnioskodawcę w ramach działalności badawczo-rozwojowej oprogramowania stanowiącego utwór, stanowi i będzie stanowić około 90 % w odniesieniu do Umowy 1, około 90 % w odniesieniu do Umowy 2 wynagrodzenia netto z tytułu świadczenia usług programistycznych. Wynika to z faktu, że nakład pracy Wnioskodawcy na stworzenie oprogramowania, tj. unikatowych, indywidualnych i twórczych rozwiązań dla klientów stanowi około 90% czasu pracy Wnioskodawcy na rzecz klientów. Pozostały czas to prace okołoprojektowe, np. uczestniczenie w spotkaniach, podział zadań, ustalenia między specjalistami realizującymi projekt.

Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z tytułu świadczonych usług po uwzględnieniu kosztów uzyskania przychodu będą stanowiły dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego) uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi (art. 30ca ust. 2 pkt 8 i ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT).

Wykonując usługi Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane ze swoją działalnością, jest odpowiedzialny za terminowe i prawidłowe wykonanie usług, tj. dostarczenie oprogramowania lub jego części. Wnioskodawca ma swobodę w wykonywaniu usług, kieruje się przy tym swoją unikalną wiedzą, doświadczeniem i umiejętnościami, nie pozostając pod kierownictwem kontrahenta. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami dotyczącymi komercjalizacji praw własności intelektualnej na gruncie ustawy o PIT, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT). W konsekwencji, Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za rok 2020 rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi w ramach Umów 1 i 2 z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi programistyczne oraz zawierać nowe umowy z kontrahentami według warunków opisanych powyżej również w latach kolejnych.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że działalność polegająca na tworzeniu (rozwijaniu) oprogramowania w odniesieniu do Umów 1 i 2 jest jego własną działalnością twórczą polegającą na prowadzeniu prac rozwojowych, obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów oraz procesów, tj. programów komputerowych. Działalność polegająca na tworzeniu (rozwijaniu) oprogramowania w odniesieniu do Umów 1 i 2 to prace rozwojowe i jest to działalność prowadzona bezpośrednio przez Wnioskodawcę w celu wytworzenia programu komputerowego, na podstawie jego własnej wiedzy i nie pozostaje w zakresie wykonywania prac pod kierownictwem kontrahenta. Wnioskodawca wykonuje działalność tworzenia (rozwijania) oprogramowania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, czyli wykonuje tę działalność bezpośrednio i samodzielnie ponosząc ryzyko gospodarcze tej działalności. Jednocześnie prowadząc bezpośrednio działalność tworzenia i rozwijania oprogramowania dla realizacji Umów 1 i 2 współpracuje z innymi specjalistami zaangażowanymi przez klienta z uwagi na wielkość i złożoność projektów, przy czym każdy specjalista jest odpowiedzialny za swój projekt, tj. program komputerowy przez niego wytworzony w ramach swojej działalności badawczo-rozwojowej (prac rozwojowych) i objęty prawem autorskim.

W ramach podjętej działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone oprogramowanie niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżnia się od rozwiązań już funkcjonujących. Wnioskodawcy nie jest znane podobne rozwiązanie, które funkcjonowałoby na rynku w zakresie, w jakim działa na podstawie Umów 1 i 2. Jako przykład Wnioskodawca wskazał we wniosku, że w odniesieniu do prac dla banku w ramach Umowy 1, rozwija oprogramowanie, które ma na celu stworzenie nowej funkcjonalności gromadzenia i weryfikowania danych o działaniach korporacyjnych. W przypadku Umowy 2 tworzone oprogramowanie zapewnia nową funkcjonalność polegającą na cyfryzacji, przetwarzaniu i analizie danych zbieranych podczas badań. Tym samym działania Wnioskodawcy nastawione są na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru.

Dodatkowo Wnioskodawca zaznacza, że rozwiązania w zakresie oprogramowania, które dostarcza Wnioskodawca są innowacyjne również w skali przedsiębiorstwa klienta, na rzecz którego Wnioskodawca działa, co jest zgodne z Objaśnieniami Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej. Zgodnie z Objaśnieniami wystarczające jest działanie na skalę przedsiębiorstwa nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot. Zgodnie ze stanowiskiem Ministerstwa Finansów, twórczość działalności badawczo- rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

W efekcie podejmowanych przez Wnioskodawcę przedsięwzięć, o których mowa we wniosku powstają programy komputerowe podlegające ochronie określonej art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 1 ww. ustawy programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Natomiast zgodnie z art. 74 ust. 2 ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia m.in. dyrektywy Wspólnot Europejskich: dyrektywy 91/250/WE z dnia 14 maja 1991r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (Dz. Urz. WE L 122 z 17.05.1991). Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie zawiera definicji programu komputerowego. Jednak dyrektywa, która wiąże państwa członkowskie co do celu wprowadzonych regulacji taką definicję zawiera i w ocenie Wnioskodawcy w celu zdefiniowania pojęcia program komputerowy należy posłużyć się definicją z dyrektywy. Zgodnie z dyrektywą program komputerowy obejmuje programy w jakiejkolwiek formie, włącznie z programami zintegrowanymi ze sprzętem komputerowym; pojęcie to obejmuje również przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, że program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie; (...) rolą programu komputerowego jest wejście w kontakt i wspólne funkcjonowanie z innymi częściami składowymi systemu komputerowego i użytkownikami, w tym celu logiczne i, w miarę potrzeb, fizyczne wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie są wymagane, aby pozwolić wszystkim elementom oprogramowania i sprzętu komputerowego funkcjonować z innym oprogramowaniem, sprzętem komputerowym i użytkownikami we wszelkich formach działania do jakich są przeznaczone.

Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że wytwarzane przez niego oprogramowanie spełnia definicję programu komputerowego określoną w Objaśnieniach Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej. Zgodnie z pkt 89 Objaśnień brak ustawowej definicji pojęcia program komputerowy oraz brak precyzyjnego określenia zakresu autorskiego prawa do programu komputerowego w świetle polskiego prawa sprawia, że konieczne jest odniesienie się do pozaustawowych źródeł interpretacji tego pojęcia oraz ustalenia zakresu przedmiotowej ochrony prawnej. Wynika z nich, że pojęcie program komputerowy nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Uwzględnienie autorskiego prawa do programu komputerowego w szerokim rozumieniu (funkcjonalnie) - jako oprogramowanie - w katalogu kwalifikowanych IP jest zgodne z wytycznymi raportu BEPS Plan Działania nr 5 i wynika z przedstawionej powyżej interpretacji zakresu znaczeniowego autorskiego prawa do programu komputerowego.

Wnioskodawca jest wyłącznym twórcą utworów, które powstają w efekcie podejmowanych przez Wnioskodawcę przedsięwzięć, tj. utwory zostały stworzone wyłącznie przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej i dochód z przeniesienia autorskich praw majątkowych do nich Wnioskodawca zamierza opodatkować preferencyjną stawką podatku dochodowego.

Część oprogramowania jest samodzielnym programem komputerowym podlegającym ochronie z art. 74 ww. ustawy.

Aplikacje, nowe funkcjonalności, kody źródłowe, skrypty bazodanowe, części składowe oprogramowania, o których mowa we wniosku są programem komputerowym podlegającym ochronie, o której mowa w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zmiany wprowadzane przez Wnioskodawcę do rozwijanego i/lub ulepszanego oprogramowania nie mają charakteru rutynowych, okresowych zmian.

W efekcie rozwijania i/lub ulepszania przez Wnioskodawcę oprogramowania powstaje odrębny od takiego oprogramowania program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca pragnie objąć preferencyjną stawką dochody z Umów 1 i 2 (i podobnych w przyszłości) jako dochody osiągnięte z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego) uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi na podstawie art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT.

Prowadzona przez Wnioskodawcę odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja dotycząca działalności badawczo-rozwojowej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP jest prowadzona na bieżąco od 2019 r.

Cena kwalifikowanego IP - oprogramowania uwzględniona w cenie usług programistycznych została (zostanie) wyodrębniona na podstawie prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przyszłości Wnioskodawca będzie uzyskiwał dochody w takich samych okolicznościach faktycznych, jak w przedstawionym zdarzeniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym wyżej zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie mógł w zeznaniu rocznym za rok 2020 na podstawie Umowy 1 i 2, jak również w przyszłości na podstawie umów zawieranych na podobnych warunkach, rozliczyć dochód uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego uwzględnionego w cenie sprzedaży usług programistycznych przy zastosowaniu stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%?

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego uwzględnionego w cenie sprzedaży usług programistycznych na podstawie Umowy 1 i 2 jak również w przyszłości na podstawie umów zawieranych na podobnych warunkach, podlega opodatkowaniu w Polsce według stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% i w związku z tym Wnioskodawca będzie uprawiony do zastosowania stawki 5% względem tego dochodu w zeznaniu rocznym za 2020 rok jak i kolejne (przy założeniu, ze stan faktyczny i prawny nie ulegnie zmianie).

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Z kolei, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zatem, by autorskie prawo do programu komputerowego można było uznać za kwalifikowane prawo własności intelektualnej uprawniające do zastosowania stawki 5%, spełnione muszą zostać łącznie kryteria:

i. prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska oraz innych umów międzynarodowych których stroną jest Unia Europejska oraz

ii. przedmiot ochrony jest wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Ad pkt i.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie. W Polsce oprogramowanie - definiowane jako całość informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów (Słownik Języka Polskiego) - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ponadto, w celu poprawnego zastosowania preferencji wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software to nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych praw własności intelektualnej jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. Zatem oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach świadczonych usług programistycznych na podstawie Umów 1 i 2 oraz zawieranych w przyszłości na podobnych warunkach podlega ochronie prawnej i ten warunek należy uznać za spełniony.

Ad pkt ii.

W kwestii prowadzenia prac badawczo-rozwojowych, na podstawie art. 5a pkt 38 ustawy o PIT za pracę badawczo-rozwojową uznaje się działalność spełniającą następujące kryteria

jest to działalność twórcza;
podejmowana w sposób systematyczny;
obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe;
wykonywana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosować.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że po pierwsze działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, ze działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, które nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, ze twórczą działalność Wnioskodawcy odnosić należy do praktyki gospodarczej danego podmiotu. Jak wskazano w Objaśnieniach Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej wystarczające jest działanie na skalę przedsiębiorstwa (...) nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot oraz (...) Zgodnie ze stanowiskiem Ministerstwa Finansów, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, ze w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Po drugie, z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób, czyli uporządkowany według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Co istotne, spełnienie kryterium systematyczności danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

W odniesieniu do prac, które wchodzą w zakres prac badawczo-rozwojowych, tj. badań naukowych lub prac rozwojowych, zgodnie z art. 5a pkt 39 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

badania podstawowe, tj. prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne (art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 85 ze zm.);
badania aplikacyjne, tj. prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń (art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce).

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o PIT wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, tj. nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Biorąc po uwagę powyższe, Wnioskodawca wskazuje, że prace rozwojowe oprogramowania będące przedmiotem umów z kontrahentami, na podstawie których świadczy usługi programistyczne w 2020 r., tj. Umowy 1 i 2 stanowią działalność badawczo-rozwojową. Także umowy, które Wnioskodawca zamierza zawrzeć w przyszłości na podobnych warunkach będą stanowiły działalność badawczo-rozwojową. Prace wykonywane przez Wnioskodawcę odpowiadają definicji prac rozwojowych, tj. Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania (języki Java, Sql), do rozwoju oprogramowania klientów. W szczególności Wnioskodawca nie podejmuje działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany w oprogramowaniu.

Na zakres obowiązków Wnioskodawcy zarówno w przypadku Umowy 1 jak i 2 (jak i umów przyszłych) składa się

analiza wymagań klienta;
pisanie kodu na podstawie zgromadzonych wymagań (głównie w języku Java);
tworzenie skryptów bazodanowych (w języku Sql);
uczestniczenie w spotkaniach projektowych;
tworzenie dokumentacji technicznej.

Efektem prac Wnioskodawcy są kody źródłowe, skrypty bazodanowe oraz dokumentacja techniczna projektu. Uczestniczenie w spotkaniach projektowych oraz analiza wymagań klienta stanowią element realizacji projektu badawczo-rozwojowego, podobnie jak pisanie kodu czy tworzenie skryptów, konieczne ze względu na organizację projektu, tj. projekt realizowany jest przez zespół niezależnych specjalistów, przy czym każdy odpowiedzialny jest za swoją część projektu. Podejmowane przez Wnioskodawcę działania mają charakter twórczy, gdyż rozwijanie oprogramowania ma na celu tworzenie nowych funkcjonalności. Przykładowo w odniesieniu do prac dla banku w ramach Umowy 1, rozwijanie oprogramowania ma na celu stworzenie nowej funkcjonalności gromadzenia i weryfikowania danych o działaniach korporacyjnych. W przypadku Umowy 2 tworzone oprogramowanie zapewniało nową funkcjonalność polegającą na cyfryzacji, przetwarzaniu i analizie danych zbieranych podczas badań. Wytworzona aplikacja miała na celu znacznie ułatwić pracę naukowcom podczas badań w międzynarodowej firmie. Tym samym działania Wnioskodawcy nastawione są na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej opracowuje nowe funkcjonalności, które są innowacyjne w skali przedsiębiorstwa kontrahenta, na rzecz którego Wnioskodawca działa, co zgodnie z Objaśnieniami Ministerstwa Finansów z 15 lipca 2019 r. spełnia kryterium twórczości działalności gospodarczej.

Wnioskodawca podejmując prace rozwojowe przyjmuje za cel zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Zatem biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca na podstawie umów z kontrahentami (zarówno Umowy 1 i 2 oraz umów zawieranych w przyszłości na podobnych warunkach) prowadzi i będzie prowadził prace rozwojowe oprogramowania, a także fakt, że efektem tych prac jest i będzie oprogramowanie, tj. utwór prawnie chroniony na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, należy uznać, że Wnioskodawca wytwarza kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi,
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych,
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu,
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3,
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy). Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c. Przy czym przepisy nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania ww. preferencji.

Mając na uwadze treść Umów 1 i 2 oraz fakt, że wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu przeniesienia praw autorskich do utworów jest ujęte w wynagrodzeniu otrzymywanym z tytułu świadczenia usług programistycznych, w ocenie Wnioskodawcy uzyskiwany dochód należy zakwalifikować jako dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi (art. 30ca ust. 2 pkt 8 i ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT). Umowy na świadczenie usług programistycznych zawierane w przyszłości będą zawierane na podobnych warunkach, zatem kwalifikacja dochodu nie ulegnie zmianie. Dodatkowo Wnioskodawca prowadzi i będzie prowadził odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję zgodnie z wymogami art. 30cb ustawy o PIT, a więc ewidencję umożliwiającą ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W związku z powyższym, uzyskane przez Wnioskodawcę przychody z tytułu świadczonych usług na podstawie Umowy 1 i 2 w części dotyczącej wytworzenia oprogramowania, tj. około 90% wynagrodzenia netto za świadczone usługi oraz umów zawieranych na podobnych warunkach w przyszłości po uwzględnieniu kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 będzie mógł opodatkować preferencyjną 5% stawką podatku. Zatem, Wnioskodawca będzie mógł w zeznaniu rocznym za 2020 r. jak również w latach kolejnych (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) rozliczyć dochód uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłe jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późn. zm.) jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (czyli tzw. kwalifikowanymi IP) są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Podstawę opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatku w ramach ulgi IP-BOX stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Odnosząc powyższe do rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przenoszenia na rzecz kontrahentów praw autorskich do wytwarzanego, rozwijanego i ulepszanego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone, rozwinięte i ulepszone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, będzie kwalifikował się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5% w zeznaniu rocznym składanym za 2020 r. oraz będzie mógł skorzystać w zeznaniach rocznych za lata kolejne (przy założeniu, że sytuacja faktyczna i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa nie zmienią się).

Końcowo należy wskazać, że samodzielne prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej nie było przedmiotem interpretacji indywidualnej, bowiem okoliczność ta stanowiła element zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie