Temat interpretacji

Obowiązki płatnika w stosunku do udziałowca obywatela Ukrainy w związku z wypłatą wynagrodzenia za powtarzające się świadczenie niepieniężne.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2020 r. (data wpływu 27 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia za powtarzające się świadczenia niepieniężne udziałowcom z Ukrainy nieposiadającym certyfikat rezydencji jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia za powtarzające się świadczenia niepieniężne udziałowcom z Ukrainy posiadającym certyfikat rezydencji,
• obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia za powtarzające się świadczenia niepieniężne udziałowcom z Ukrainy nieposiadającym certyfikatu rezydencji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

() spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: Wnioskodawca lub Spółka) jest osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą w Polsce. Spółka zarejestrowana jest w Polsce jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej jako: podatek VAT).

Zgodnie z danymi ujawnionymi w Krajowym Rejestrze Sądowym przedmiotem działalności Spółki jest:

Działalność agencji pracy tymczasowej (PKD 78, 20, Z).

Zgodnie z § 13 ust. 2 umowy Spółki:

Wspólnik, którego udziały są obciążone obowiązkiem powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki, zobowiązany jest do wykonywania czynności produkcyjnych i okołoprodukcyjnych a także polegających na wykonywaniu czynności w ramach utrzymania ruchu w zakładzie produkcyjnym, w którym Spółka świadczy usługi, w wymiarze nie mniejszym niż 180 dni w każdym roku kalendarzowym, tj.:

1. związanych z obróbką mięsa, ryb, skorupiaków i mięczaków, w tym między innymi polegających na dzieleniu, filetowaniu, doczyszczaniu, ważeniu, pakowaniu mięsa, ryb, skorupiaków i mięczaków, na krojeniu, pakowaniu i ważeniu mięsa, ryb, skorupiaków i mięczaków, na zawieszaniu żywego mięsa, ryb, skorupiaków i mięczaków,
2. czynności z zakresu produkcji i okołoprodukcji mebli a także polegających na wykańczaniu mebli takich jak: malowanie (włączając natryskowe), politurowanie i tapicerowanie,
3. czynności z zakresu produkcji i okołoprodukcji artykułów spożywczych, gotowej żywności, suplementów żywności, soków i ekstraktów, sztucznych koncentratów, substytutów artykułów mlecznych i serowych,
4. czynności polegających na konfekcjonowaniu produktów według ustalonego schematu, sortowaniu, etykietowaniu, rozkładaniu produktów, weryfikacji stanu i jakości produktów,
5. czynności polegających na kompletowaniu oraz przygotowaniu produktów do wydania z magazynu (z użyciem lub bez wózka widłowego), a także polegających na sortowaniu i etykietowaniu produktów.

Na mocy powyższych postanowień umowy Spółki wspólnicy mogą zostać zobowiązani do wykonywania na rzecz spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych zgodnie z art. 176 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (dalej: KSH). Jednocześnie zgodnie z § 13 ust. 5 umowy Spółki wynagrodzenie wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki jest wypłacane przez Spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku. Wysokość wynagrodzenia oraz terminy jego wypłaty określa uchwała Zarządu. Umowa Spółki stanowi również, że wspólnikowi należy się wynagrodzenie w wysokości nieprzewyższającej cen lub stawek przyjętych w obrocie.

Wnioskodawca nie może zatem wykluczyć, że w przyszłości wspólnicy będą wykonywać na jego rzecz świadczenia rodzajowo określone w umowie Spółki. Może dojść przy tym do sytuacji, w której wspólnikami realizującymi powyższe świadczenia będą:

1. Cudzoziemcy (obywatele Ukrainy) dysponujący ważnym certyfikatem rezydencji potwierdzającym ukraińską rezydencję podatkową. W przypadku posiadania certyfikatu rezydencji będzie on przekazywany na rzecz Spółki.
2. Cudzoziemcy (obywatele Ukrainy) nieposiadający certyfikatu rezydencji przebywający w Polsce mniej niż 183 dni w roku podatkowym.

Wysokość wynagrodzenia oraz terminy jego wypłaty określać będzie uchwała Zarządu. W związku z tym Spółka powzięła wątpliwości w zakresie pełnienia przez nią obowiązków płatnika podatku dochodowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca będzie pełnił rolę płatnika podatku dochodowego w przypadku wypłaty wynagrodzenia na rzecz wspólnika cudzoziemca (obywatela Ukrainy), dysponującego ważnym certyfikatem rezydencji potwierdzającym ukraińską rezydencję podatkową, którego udziały są obciążone obowiązkiem powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2, dotyczące obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia za powtarzające się świadczenia niepieniężne udziałowcom z Ukrainy nieposiadającym certyfikat rezydencji. W przedmiocie wniosku wynikającym z pytania nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on pełnił roli płatnika podatku dochodowego w przypadku wypłaty wynagrodzenia na rzecz wspólnika cudzoziemca (obywatela Ukrainy), nieposiadającego certyfikatu rezydencji, którego udziały są obciążone obowiązkiem powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387) dalej jako ustawa o PIT Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei art. 10 ust. 1 ustawy o PIT określa w sposób enumeratywny źródła przychodów w pkt 9) wyszczególniając inne źródła. Kategoria ta została doprecyzowana w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, który stanowi że: Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Konstrukcja powyższego przepisu wskazuje, iż definicja przychodu z innych źródeł stanowi katalog otwarty. Wynika to z faktu, iż ustawodawca formułując przepis posłużył się zwrotem w szczególności, co oznacza że wskazał on jedynie na przykładowe przychody, które zaliczane są jako przychody z innych źródeł.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego należy wskazać, że wspólnicy Spółki, których udziały zostały obciążone obowiązkiem powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki, zobowiązani są do wykonywania czynności produkcyjnych i okołoprodukcyjnych, a także polegających na wykonywaniu czynności w ramach utrzymania ruchu w zakładzie produkcyjnym.

Wysokość wynagrodzenia oraz terminy jego wypłaty określone zostaną w uchwale Zarządu. Wynagrodzenie wspólnika za świadczenia niepieniężne na rzecz spółki będzie wypłacane przez Spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku. Oznacza to, że wypłata wynagrodzenia powinna mieć miejsce niezależnie od istnienia straty oraz jej wysokości. Zatem charakter prawny wypłacanego świadczenia nie został uzależniony od osiągnięcia przez Spółkę zysku w roku obrotowym, co oznacza że świadczenia niepieniężne w żadnym stopniu nie są związane z kwestią podziału zysku. Mając na uwadze regulację art. 176 § 2 KSH, która stanowi normę bezwzględnie obowiązującą, w umowie Spółki nie można ustanowić, że przedmiotowe świadczenia mają charakter nieodpłatny.

Potencjalnie jest zatem możliwe, że wspólnik nie będzie brał udziału w podziale zysku Spółki, otrzymując tym samym wynagrodzenie za spełnienie powtarzających się świadczeń niepieniężnych. Wynika to w szczególności z faktu, iż w zamian za wypłacone wynagrodzenie Spółka uzyskuje ekwiwalentne świadczenia.

Wobec przedstawionego charakteru prawnego wynagrodzenia wynikające z obowiązku wykonywania przedmiotowych świadczeń przez wspólników na rzecz Spółki należy kwalifikować jako przychody z innych źródeł określone w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o PIT Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Jednocześnie zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o PIT: Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Powyższe przepisy określają obowiązek płatnika w zakresie pobierania zaliczek na podatek dochodowy. Jednak żaden z powyższych przepisów nie zobowiązuje płatnika do pobrania podatku w przypadku, gdy świadczenia stanowią przychody określone w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT.

W związku z powyższym Spółka nie będzie zobligowana do pełnienia obowiązków płatnika podatku dochodowego z tytułu wypłat stanowiących przychód określony w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, nawet w sytuacji, gdy wspólnik będący nierezydentem nie posiada certyfikatu rezydencji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej