Temat interpretacji

Odpisy amortyzacyjne od środków trwałych przekazanych w drodze darowizny

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2020 r. (data wpływu 28 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 czerwca 2020 r. (data wpływu 4 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych przekazanych w drodze darowizny jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 13 maja 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.266.2020.3.RK, Nr 0114-KDIP4-3.4012.99.2020.5.EK na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 13 maja 2020 r. (data doręczenia 26 maja 2020 r.). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 1 czerwca 2020 r. (data wpływu 4 czerwca 2020 r.), nadanym za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 2 czerwca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza darować synowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55⁽¹⁾ kodeksu cywilnego, prowadzone pod firmą Hotel ... .. Jest to jednoosobowa działalność gospodarcza. Wnioskodawca jest też czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W piśmie z dnia 1 maja 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą od 30 grudnia 2000 r., w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, w zakresie usług hotelarskich i podobnych obiektów zakwaterowania (do uzupełnienia wniosku dołączono wpis z CEIDG). Wnioskodawca wybrał opodatkowanie podatkiem liniowym i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Zamierza dokonać 31 grudnia 2020 r., darowizny na rzecz syna, która dokonana zostanie w formie aktu notarialnego. W skład przedsiębiorstwa, które zostanie przekazane synowi Wnioskodawcy, będą wchodziły budynki hotelu, restauracji, jak również budynki administracyjne i gospodarcze, wyposażenie hotelu i restauracji, urządzenia techniczne i samochody. Wnioskodawca nie amortyzuje środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych po dniu 1 stycznia 2019 r. od osoby z I grupy podatkowej, ponieważ nie nabywał On od takiej osoby żadnych środków trwałych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym darowizna podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 2 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast odpowiedź na pytanie nr 1 w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, darowizna przedsiębiorstwa stanowi jednostronne nieodpłatne świadczenie i nie powoduje powstania przychodu z działalności gospodarczej u darczyńcy, a co za tym idzie, nie stanowi podstawy do opodatkowania podatkiem dochodowym. Otrzymanie darowizny również nie będzie opodatkowane, gdyż przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn (art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, darowizny co do zasady nie stanowią kosztu uzyskania przychodu. Oznacza to, że wydatki związane z nabyciem towarów, czy materiałów przekazanych następnie w darowiźnie nie będą stanowiły kosztu podatkowego. W związku z tym darczyńca powinien wyksięgować wartość przekazanych towarów i materiałów z kolumny 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wartość towarów ustala się na podstawie ceny zakupu. Darowizna przedsiębiorstwa nie oznacza, że ta osoba otrzymująca firmę automatycznie staje się jej właścicielem. Działalność gospodarcza przekazywana w formie darowizny nie zmienia właściciela, dlatego też darczyńca musi zlikwidować firmę do niego należącą. Obdarowany nie może prowadzić działalności gospodarczej, jeśli nie dokona odpowiednich formalności rejestracyjnych. Jeśli osoba, która otrzymała przedsiębiorstwo jako darowiznę, nie prowadziła dotychczas działalności gospodarczej, musi zarejestrować firmę, czyli konieczna w tym przypadku będzie rejestracja w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej na swoje imię i nazwisko, uzyskanie numeru Regon i NIP-u. Aby zachować ciągłość prowadzonego biznesu, osoba obdarowana powinna zarejestrować firmę na swoje imię i nazwisko, jeszcze zanim zostanie jej przekazana darowizna tego przedsiębiorstwa.

Jeśli chodzi o darowiznę środków trwałych podlegających amortyzacji, to darczyńca nie ma obowiązku korygowania odpisów amortyzacyjnych ujętych dotychczas w kosztach. Jeżeli bowiem środek trwały był wykorzystywany w przedsiębiorstwie i przyczynił się do powstania przychodu, to wydatek na jego nabycie jak najbardziej stanowi koszt podatkowy. Darowizna przedsiębiorstwa wyznacza moment zakończenia amortyzacji - ostatni odpis może zostać ujęty w miesiącu, w którym darowizna została dokonana. Darczyńca nie ma również obowiązku dokonywania korekty kosztów związanych z nabyciem elementów wyposażenia używanego podczas prowadzenia działalności. Pod warunkiem, że jest w stanie udowodnić, że przyczyniły się one do osiągnięcia przychodu lub zabezpieczenia jego źródła, pomimo nieodpłatnego przekazania ich innej osobie lub podmiotowi.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o PIT wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 zwane środkami trwałymi.

Zatem, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały, musi:

• stanowić własność lub współwłasność podatnika,

• zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,

• być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

• jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,

• być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na mocy ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, doszło do zmiany m.in. w zakresie art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nowe brzmienie przepisu skutkowało tym, że od 1 stycznia 2018 r. naliczona amortyzacja darowanego środka trwałego i wartości niematerialnych i prawnych nie była uznawana za koszty uzyskania przychodów, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub

• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

• nabycie to korzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn, lub

• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Biorąc pod uwagę powyższe, ustawodawca zdecydował się wyłączyć odpisy amortyzacyjne dokonywane od środków trwałych nabytych nieodpłatnie, w tym nabytych w drodze spadku lub darowizny z kosztów uzyskania przychodów.

W zakresie amortyzacji darowanego środka trwałego od 1 stycznia 2019 r., ustawodawca zauważył, że powyższe rozwiązania mają negatywny wpływ głównie na niewielkie firmy rodzinne. W celu naprawy przepisów w nowelizacji zawartej w ustawie o zmianie m.in. podatku dochodowym od osób fizycznych, przywrócono - dla darowizn środków trwałych otrzymanych po 1 stycznia 2018 r. - możliwość uznawania odpisów amortyzacyjnych za koszt podatkowy. Na mocy art. 23 ust. 9 ustawy o PIT, od 1 stycznia 2019 r. amortyzacja darowanego środka trwałego nadal może być uznawana za koszt podatkowy, jeżeli darczyńca dokonywał amortyzacji środków trwałych, wówczas obdarowany kontynuuje amortyzację prowadzoną przez darczyńcę. Podsumowując, od początku 2019 r. naliczona amortyzacja darowanego środka trwałego nadal będzie stanowić dla podatnika koszt uzyskania przychodu, jeżeli zostaną przy tym spełnione wyżej wymienione warunki.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacja środków trwałych wchodzących w skład przedsiębiorstwa w przypadku nabycia w drodze darowizny, która korzysta ze zwolnienia od podatków od spadków i darowizn (dokonana na rzecz osoby wchodzącej w I grupę podatkową), stanowi koszt uzyskania przychodu u darczyńcy.

Wnioskodawca wskazuje ponadto, że art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyłącza amortyzację podatkową dla niektórych środków trwałych, nie zawiera jednak postanowień dotyczących wyłączenia amortyzacji w przypadku darowizny nie w pełni zamortyzowanego środka trwałego. W związku z powyższym dotychczasowe dokonane przed darowizną odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodu u Darczyńcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Przy czym, w myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty,

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższych przepisów wynika, że aby określony składnik majątku mógł być uznany za środek trwały musi łącznie spełniać następujące warunki:

• stanowić własność lub współwłasność podatnika,

• być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, sprawny technicznie i zalegalizowany prawnie w formie ewentualnie wymaganych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

• jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,

• być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą lub oddany do używania innym podmiotom, na podstawie umów wymienionych w cyt. art. 22a ust. 1 ww. ustawy, tj. na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how),

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W przypadku darowizny środków trwałych - darowizna jako jedna z form zbycia wyznacza datę zakończenia dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Odpisy naliczone w okresie używania składnika majątku na potrzeby działalności pozostają kosztem uzyskania przychodu u darczyńcy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca od 30 grudnia 2000 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług hotelarskich i podobnych obiektów zakwaterowania. Wnioskodawca zamierza 31 grudnia 2020 r. dokonać darowizny na rzecz syna, która dokonana zostanie w formie aktu notarialnego. W skład przedsiębiorstwa, które zostanie przekazane synowi Wnioskodawcy będą wchodziły budynki hotelu, restauracji, jak również budynki administracyjne i gospodarcze, wyposażenie hotelu i restauracji, urządzenia techniczne i samochody. Wnioskodawca nie amortyzuje środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych po dniu 1 stycznia 2019 r. od osoby z I grupy podatkowej, ponieważ nie nabywał On od takiej osoby żadnych środków trwałych.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że w przypadku darowizny środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w postaci przedsiębiorstwa, w skład którego będą wchodziły budynki hotelu, restauracji, jak również budynki administracyjne i gospodarcze, wyposażenie hotelu i restauracji, urządzenia techniczne i samochody darowizna jako jedna z form zbycia wyznacza datę zakończenia dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Ostatniego odpisu amortyzacyjnego dokonywanego od wartości początkowej amortyzowanych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które następnie zostają darowane, można dokonać za miesiąc, w którym darowizna została dokonana. Wobec powyższego, Wnioskodawca na skutek przekazania w drodze darowizny przedsiębiorstwa na rzecz syna, traci prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, będących przedmiotem darowizny, nawet jeśli nie zostały one w pełni zamortyzowane. Natomiast dokonane już przez Wnioskodawcę odpisy amortyzacyjne od środków trwałych wchodzących w skład przedsiębiorstwa przed przekazaniem w drodze darowizny będą stanowiły koszty uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy jako darczyńcy i skutki prawne wywołuje tylko w stosunku do Niego, nie dotyczy zaś sytuacji obdarowanego i skutków prawnych w stosunku do obdarowanego.

Końcowo wskazać też należy, że niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji w kwestii sformułowanej w pytaniu oznaczonym nr 2, a nie innych kwestii, o których pisze Wnioskodawca w stanowisku do tego pytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej