Temat interpretacji

W zakresie obowiązku podatkowego z tytułu wprowadzonej energii do sieci.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2019 r. (data wpływu 8 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu energii wprowadzonej do sieci jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek &‒ uzupełniony o brakującą opłatę uregulowaną 6 grudnia 2019 r. &‒ o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu energii wprowadzonej do sieci.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (prosument) posiada status podatnika VAT czynnego z tytułu prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej. Zakupił instalację fotowoltaiczną o mocy 7,36 kW (jest to mikroinstalacja OZE zgodnie z ustawą o odnawialnych źródłach energii OZE).

Celem inwestycji jest wytwarzanie energii elektrycznej na potrzeby własne budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Instalacja jest w stanie w ciągu roku wyprodukować około 7000 kWh energii elektrycznej w skali roku. Potrzeby energetyczne budynku to około 5000 kWh energii elektrycznej w skali roku. Ze względu na fakt, iż krzywe dobowej produkcji z instalacji oraz dobowego zużycia energii elektrycznej w obiekcie są niemal swoją odwrotnością, realne zużycie energii elektrycznej wytworzonej bezpośrednio w instalacji wyniesie około 2000 kWh w skali roku. Pozostała energia elektryczna wytworzona w instalacji w ilości 5000 kWh w skali roku zostanie przekazana do sieci elektroenergetycznej. Pozostałe zapotrzebowanie obiektu w ilości 3000 kWh w skali roku zostanie pokryte z sieci elektroenergetycznej.

Mikroinstalacje OZE, zgodnie z ustawą o OZE, objęte są tzw. net meteringiem, tj. rozliczeniem przez zakład energetyczny jedynie salda zużytej i wyprodukowanej energii, a właściciel mikroinstalacji może odebrać z sieci do 80% przekazanej do sieci energii elektrycznej, nie ponosząc z tego tytułu żadnych kosztów. W przypadku przekroczenia tych 80% powstaje obowiązek dopłaty, a w przypadku gdy 80% nie zostanie przekroczone nieodebrana energia elektryczna nie podlega żadnemu rozliczeniu.

Zgodnie z powyższym Wnioskodawca będzie miał możliwość nieodpłatnego odbioru energii elektrycznej w ilości 4000 kWh w skali roku. W związku z faktem, że niezaspokojone bezpośrednio potrzeby obiektu wyniosą 3000 kWh w skali roku, pozostała nadwyżka przepada. W opisanej wyżej sytuacji saldo energii elektrycznej na korzyść zakładu energetycznego wyniesie więc 2000 kWh w skali roku (5000 kWh wprowadzone do sieci 3000 kWh pobrane z sieci).

W opisanej wyżej sytuacji Wnioskodawca nie ponosi kosztów zakupu energii elektrycznej i nie otrzymuje żadnych wpływów z tytułu sprzedaży energii elektrycznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy w opisanym stanie faktycznym powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu energii wprowadzonej do sieci?

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku wprowadzonej do sieci energii, nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu wprowadzenia energii elektrycznej do sieci.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 updof opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Op zaniechano poboru podatku.

W treści art. 10 ust. 1 updof zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się inne źródła (pkt 9). Stosownie do art. 11 ust. 1 updof przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. I pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Nieodpłatne świadczenia to wszystkie zdarzenia gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie indywidualnych korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzeniem majątkowym są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W świetle powyższego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc, podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe. Mając na uwadze przedstawione we wniosku informacje, w świetle przytoczonych przepisów prawa podatkowego, należy uznać, że Wnioskodawca nie osiąga przychodów z tytułu wprowadzenia do sieci energii, nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy: przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia, otrzymane przez podatnika.

Natomiast przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu.

Powołany przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie różnicuje sposoby powstania przychodu. Jeżeli chodzi o pieniądze i wartości pieniężne przychód może powstać przez otrzymanie lub postawienie do dyspozycji podatnika. Natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia powstają pod warunkiem, że są otrzymane, co wskazuje na bezwzględnie wymagany realny charakter świadczenia. Zatem wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń jest przychodem tylko wtedy, gdy są one otrzymane, a nie jak ma to miejsce w przypadku pieniędzy i wartości pieniężnych również postawione do dyspozycji podatnika.

Ustawodawca nie określił, jak należy rozumieć pojęcia otrzymane oraz postawione do dyspozycji. Zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) otrzymać to dostać coś w darze, dostać coś, co się należy, na co się zasługuje lub do czego się dąży, stać się odbiorcą jakiegoś polecenia. Przez pojęcie otrzymane należy zatem rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, które zostały podatnikowi dane. Natomiast, postawionymi do dyspozycji są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik wykazując określoną aktywność ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tych pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zakupił instalację fotowoltaiczną jest to mikroinstalacja OZE zgodnie z ustawą o odnawialnych źródłach energii. Celem inwestycji jest wytwarzanie energii elektrycznej na potrzeby własne budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Instalacja jest w stanie w ciągu roku wyprodukować około 7000 kWh energii elektrycznej. Potrzeby energetyczne budynku to około 5000 kWh energii elektrycznej w skali roku, jednak realne zużycie energii elektrycznej wytworzonej bezpośrednio w instalacji wyniesie około 2000 kWh w skali roku. Pozostała energia elektryczna wytworzona w instalacji zostanie przekazana do sieci elektroenergetycznej. Pozostałe zapotrzebowanie obiektu w ilości 3000 kWh w skali roku zostanie pokryte z sieci elektroenergetycznej. Wnioskodawca będzie miał możliwość nieodpłatnego odbioru energii elektrycznej w ilości 4000 kWh w skali roku. W związku z faktem, że niezaspokojone bezpośrednio potrzeby obiektu wyniosą 3000 kWh w skali roku, pozostała nadwyżka przepada. W opisanej wyżej sytuacji Wnioskodawca nie ponosi kosztów zakupu energii elektrycznej i nie otrzymuje żadnych wpływów z tytułu sprzedaży energii elektrycznej.

Należy podkreślić, że o dochodzie na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych możemy mówić wtedy, gdy po stronie osoby fizycznej powstaje przysporzenie majątkowe wzrost aktywów, bądź zmniejszenie pasywów.

Zatem obowiązek zapłaty podatku dochodowego nie wystąpi w sytuacji, w której wytworzona energia elektryczna zostanie wykorzystana na potrzeby własne.

W niniejszej sprawie, w związku z tym, że Wnioskodawca nie otrzymuje żadnych wpływów z tytułu sprzedaży energii elektrycznej, nie powstanie u niego przychód i w konsekwencji nie pojawi się u niego obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Reasumując w opisanym stanie faktycznym nie powstanie u Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu energii wprowadzonej do sieci.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie Organ informuje, że wniosek w zakresie podatku od towarów i usług podlega odrębnemu rozstrzygnięciu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego () za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej