- Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym uznaje, że przedstawione w ramach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wykonywane ... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 23.04.2020, sygn. 0111-KDIB1-3.4011.9.2020.2.APO, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

- Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym uznaje, że przedstawione w ramach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wykonywane Usługi programistyczne mogą zostać zakwalifikowane jako działalność badawczo-rozwojowa, zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy PIT? - Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, w świetle, którego oprogramowanie wytwarzane w ramach wykonywanych Usług programistycznych, o których mowa w pytaniu 1, może zostać uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy PIT, a tym samym uzyskane z jego sprzedaży dochody mogą być opodatkowane stawką 5%, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy PIT?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 stycznia 2020 r. (data wpływu do Organu 29 stycznia 2020 r.), uzupełnionym 7 kwietnia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia, czy:

przedstawione w ramach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wykonywane Usługi programistyczne mogą zostać zakwalifikowane jako działalność badawczo-rozwojowa, zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy PIT jest prawidłowe,
oprogramowanie wytwarzane w ramach wykonywanych Usług programistycznych, o których mowa w pytaniu 1, może zostać uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy PIT, a tym samym uzyskane z jego sprzedaży dochody mogą być opodatkowane stawką 5%, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy PIT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia, czy:

przedstawione w ramach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wykonywane Usługi programistyczne mogą zostać zakwalifikowane jako działalność badawczo-rozwojowa, zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy PIT,
oprogramowanie wytwarzane w ramach wykonywanych Usług programistycznych, o których mowa w pytaniu 1, może zostać uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy PIT, a tym samym uzyskane z jego sprzedaży dochody mogą być opodatkowane stawką 5%, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy PIT.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 31 marca 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4011.9.2020.1.APO wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 7 kwietnia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm., dalej: ustawa PIT), podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Wybraną przez Wnioskodawcę formą opodatkowania jest podatek liniowy w wysokości 19%. Przeważającą działalność gospodarczą Wnioskodawcy stanowi działalność związana z oprogramowaniem (PKD 62.01.Z). Zasadniczym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wytwarzanie oprogramowania na rzecz X Inc. (dalej: Zleceniodawca) w zakresie obsługi studiów przez uczelnie wyższe, na podstawie umowy zawartej w maju 2019 r. Wnioskodawca w celu wytworzenia oprogramowania wykonuje następujące czynności:

projektowanie sposobów uzyskania funkcjonalności określonych przez Zleceniodawcę,
pisanie kodu źródłowego przy pomocy języka programowania (np. JavaScript),
ulepszanie lub rozszerzanie funkcjonalności, mających na celu poprawę wydajności działania oprogramowania,

dalej określane łącznie jako: Usługi programistyczne. Wnioskodawca samodzielnie dobiera narzędzia do wykonywania Usług programistycznych w zakresie sprzętu, systemu operacyjnego, środowiska programistycznego. Zlecane Wnioskodawcy Usługi programistyczne nie są wykonywane pod bezpośrednim kierownictwem Zleceniodawcy. Ponadto, Zleceniodawca nie narzuca sposobu wykonywania określonych zadań w ramach świadczonych przez Wnioskodawcę Usług programistycznych. W ramach nabywanych Usług programistycznych przez Zleceniodawcę, Zleceniodawca oczekuje od Wnioskodawcy zaprogramowania określonych funkcjonalności, jednakże sposoby dojścia do ich wykonania są indywidualnie opracowywane przez Wnioskodawcę w drodze kreatywnego myślenia. Wnioskodawca świadczy usługi w siedzibie swojej działalności gospodarczej oraz w innych miejscach na zasadzie pracy zdalnej. Wnioskodawca, jako wykonujący Usługi programistyczne na rzecz Zleceniodawcy, ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 7 kwietnia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-puap tego samego dnia) wskazano, że Wnioskodawca nie jest właścicielem całego oprogramowania. Wnioskodawca rozwija/ulepsza poszczególne części oprogramowania, stanowiące nowe, dodatkowe funkcjonalności oprogramowania, poprzez pisanie kombinacji komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego wraz z tworzeniem interfejsu, a następnie przenosi wyłączne autorskie prawa majątkowe do stworzonych funkcjonalności oprogramowania odpłatnie na rzecz X Inc. (Zleceniodawcy).

Wnioskodawca tworzy oprogramowanie, które jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów, podlega ochronie jak utwór literacki, w myśl art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. (Dz.U. z 2019 r., poz. 1231, ze zm., dalej: ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych). W związku z realizacją Usług programistycznych na rzecz Zleceniodawcy, Wnioskodawca dokonuje bowiem pisania kodu źródłowego, projektowania i implementacji graficznych interfejsów, które stanowią funkcjonalnie nierozerwalne części oprogramowania.

Wnioskodawca w ramach świadczonych Usług programistycznych tworzy unikatowe oprogramowanie, które dotychczas nie występowało w jego praktyce gospodarczej. Innowacyjność oprogramowania polega na stosowaniu nowych funkcjonalności oprogramowania, które nie są i do tej pory nie były stosowane przez Wnioskodawcę w jego działalności. Wnioskodawca w ramach świadczenia Usług programistycznych tworzy kod źródłowy, który nie był przez niego wykorzystywany w jego dotychczasowej działalności. Jednocześnie, działania wykonywane w ramach Usług programistycznych, wymagają od Wnioskodawcy kreatywnych procesów myślowych, a nie działań mechanicznych czy obliczeniowych. Zleceniodawca oczekuje od Wnioskodawcy wykonania określonych funkcjonalności oprogramowania, których efekt końcowy jest określony, natomiast sposób działania jest wynikiem twórczej pracy Wnioskodawcy, pomimo korzystania z istniejących metod informatycznych i języków programowania (np. JavaScript). Tworzenie poszczególnych funkcjonalności oprogramowania wymaga każdorazowo od Wnioskodawcy indywidualnego podejścia i stworzenia unikalnego kodu źródłowego. Sposób działania jest wynikiem kreatywnego myślenia Wnioskodawcy, który opracowuje daną funkcjonalność oprogramowania, poprzez napisanie odpowiedniej kombinacji kodu źródłowego. Tym samym, Wnioskodawca nie dokonuje kopiowania czy też powielania istniejącego wcześniej kodu źródłowego, gdyż kod ten każdorazowo stanowi twórczą kombinację, która pozwoli na osiągnięcie oczekiwanych efektów końcowych, funkcji i możliwości tworzonego oprogramowania.

Wnioskodawca na bieżąco prowadzi odrębną ewidencję na podstawie art. 30cb ustawy PIT, w arkuszu kalkulacyjnym, zapewniającą wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde z takich praw.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym uznaje, że przedstawione w ramach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wykonywane Usługi programistyczne mogą zostać zakwalifikowane jako działalność badawczo-rozwojowa, zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy PIT?

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, w świetle, którego oprogramowanie wytwarzane w ramach wykonywanych Usług programistycznych, o których mowa w pytaniu 1, może zostać uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy PIT, a tym samym uzyskane z jego sprzedaży dochody mogą być opodatkowane stawką 5%, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Przedstawione w ramach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Usługi programistyczne mogą zostać zakwalifikowane jako działalność badawczo-rozwojowa, zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy PIT.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy PIT, działalność badawczo-rozwojowa (dalej: działalność B+R) oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Tym samym, w celu uznania działalności podatnika za działalność B+R wystarczy, aby podatnik prowadził badania naukowe lub prace rozwojowe. Pozostałe kryteria: tj. (i) twórczość, (ii) systematyczność oraz (iii) zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, muszą być spełnione kumulatywnie, aby uznać daną działalność za działalność B+R.

Stosownie do treści art. 5a pkt 40 ustawy o PIT, sformułowanie - prace rozwojowe - oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce z dnia 20 lipca 2018 r. (Dz.U. z 2020 r., poz. 85), czyli działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wnioskodawca w ramach świadczenia Usług programistycznych tworzy unikalny kod źródłowy, który nie był przez niego wykorzystywany w jego dotychczasowej działalności. Jednocześnie, działania wykonywane w ramach Usług programistycznych, wymagają od Wnioskodawcy kreatywnych procesów myślowych, a nie działań mechanicznych czy obliczeniowych. Zleceniodawca oczekuje od Wnioskodawcy wykonania określonych funkcjonalności oprogramowania, których efekt końcowy jest określony, natomiast sposób działania jest wynikiem twórczej pracy Wnioskodawcy, pomimo korzystania z istniejących metod informatycznych i języków programowania (np. JavaScript). Tworzenie poszczególnych funkcjonalności oprogramowania wymaga każdorazowo indywidualnego podejścia i stworzenia unikalnego kodu źródłowego. Tym samym, Usługi programistyczne świadczone przez Wnioskodawcę nie mają charakteru rutynowego i powtarzalnego, a zatem spełniają przesłankę twórczości. Ponadto, Wnioskodawca świadczy Usługi programistyczne w sposób systematyczny i ciągły, tj. od poniedziałku do piątku, średnio 8h dziennie. Usługi programistyczne są więc świadczone w sposób uporządkowany, według ustalonego harmonogramu. Wnioskodawca podczas świadczenia Usług programistycznych rozwija swoją wiedzę specjalistyczną, którą będzie mógł wykorzystać w bieżącym lub przyszłym projekcie w zakresie implementacji nowych rozwiązań oraz tworzenia zmienionych lub usprawnionych usług. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wykonywane przez niego działania w ramach świadczenia Usług programistycznych stanowią działalność B+R, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy PIT.

Ad. 2)

Oprogramowanie komputerowe będące wynikiem Usług programistycznych uznanych za prace badawczo-rozwojowe może zostać uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualne, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy PIT, a dochody uzyskiwane z jego tytułu mogą być opodatkowane stawką 5%, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy PIT.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowane IP to prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:

zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej,
należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy PIT,
podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy PIT, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2018 r., poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Oprogramowanie, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów, podlega ochronie jak utwór literacki, w myśl art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady, będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie. Zgodnie z Objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX, część chronioną prawem [formę (ekspresji) utworu] jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego.

W przedmiotowej sprawie, w związku z realizacją Usług programistycznych na rzecz Zleceniodawcy, w wyniku pisania kodu źródłowego, optymalizacji istniejącego kodu źródłowego, projektowania i implementacji graficznych interfejsów, zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze powyższe, dochodzi do powstania autorskiego prawa do programu komputerowego. Wnioskodawca dokonuje zapisu instrukcji, przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio w komputerze czynności w celu stworzenia określonych funkcjonalności oprogramowania przy pomocy algorytmu języka programowania (np. JavaScript). Program komputerowy obejmuje jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy i interfejs. Interfejs bowiem jako funkcjonalnie nierozerwalna część programu komputerowego, podlega tożsamej ochronie jak program komputerowy, zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a zatem może również stanowić kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Tym samym, autorskie prawo do programu komputerowego należy uwzględnić w szerokim rozumieniu (funkcjonalnie) - jako oprogramowanie - w katalogu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy PIT.

Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie na podstawie wystawianych faktur VAT, których kwoty, zgodnie z umową, ustalane są jako iloczyn godzin Usług programistycznych w danym okresie rozliczeniowym i stawki godzinowej. Wynagrodzenie z tytułu Usług programistycznych obejmuje przenoszenie na Zleceniodawcę praw majątkowych do tworzonego oprogramowania jako utworu, podlegającego ochronie prawnej jako autorskie prawo majątkowe do programu komputerowego, w rozumieniu art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tym samym, Wnioskodawca przenosi na Zleceniodawcę całość majątkowych praw autorskich do oprogramowania wytwarzanego w ramach Usług programistycznych i otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu. W ocenie Wnioskodawcy, osiąga on zatem kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT, tj. uwzględniony w cenie sprzedaży Usług programistycznych.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a w związku z tym wymagane informacje są przez niego wykazywane w odrębnej ewidencji prowadzonej na podstawie art. 30 cb ust. 2 ustawy PIT. Wnioskodawca realizuje obowiązek bieżącego i prawidłowego wyodrębniania przychodów i kosztów, zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy PIT, dotyczących kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w arkuszu kalkulacyjnym. Wnioskodawca chce skorzystać z przedmiotowej preferencji do dochodów osiągniętych za 2019 r. po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu rocznym. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wytwarzane oprogramowanie w ramach Usług programistycznych może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy PIT, z uwagi na fakt, że jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac B+R, a tym samym, uzyskane z jego sprzedaży dochody mogą być opodatkowane stawką 5%, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy PIT. Stanowisko analogiczne do przedstawionego przez Wnioskodawcę zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, w tym między innymi w:

interpretacji indywidualnej z 17 stycznia 2020 r., sygn. 0115-KDIT2-1.4011.468.2019.3.MK, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przeniesienia na zleceniodawcę praw autorskich do wytwarzanego programu komputerowego - autorskiego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%,
interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 stycznia 2020 r., sygn. 0115-KDIT1.4011.57.2019.2.JG, w której czytamy: w związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych,
interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 stycznia 2020 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.570.2019.2.IR, w której Organ stwierdził: gdy Wnioskodawca rozwija/ulepsza w ramach działalności badawczo-rozwojowej oprogramowanie komputerowe na podstawie zawartej umowy ze Zleceniodawcą i tworzony jest utwór prawnie chroniony, którego właścicielem jest Wnioskodawca, a następnie przenosi On wyłączne autorskie prawa majątkowe do utworu odpłatnie na rzecz Zleceniodawcy, to Wnioskodawca osiąga dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, który podlega opodatkowaniu wg stawki 5%,
interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 stycznia 2020 r.. sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.549.2019.2.AP: działalność Wnioskodawcy dotyczy tworzenia ulepszania i modyfikacji programów komputerowych lub ich części. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej na rzecz danego przedsiębiorstwa opracowuje nowe i ulepsza istniejące już funkcjonalności i czyni to z wykorzystaniem aktualnie posiadanej wiedzy i umiejętności, ale nie tworzy innowacyjnych rozwiązań w skali światowej. Opracowane nowe lub ulepszone produkty (oprogramowanie lub jego części) jest oprogramowaniem, które jest różne od tego, które funkcjonowało dotychczas w praktyce gospodarczej Podmiotu, na rzecz którego Wnioskodawca świadczy i bez wątpienia jest ono różne od rozwiązań już funkcjonujących w ramach danego przedsiębiorstwa. (...) Przedstawione we wniosku działania, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają twórczy charakter, podejmowane są w celu zwiększana zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Ponadto, Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy.

Mając na uwadze przytoczone przepisy oraz stanowiska organów podatkowych, zdaniem Wnioskodawcy, Usługi programistyczne stanowią działalność B+R, zdefiniowaną w art. 5a pkt 38 ustawy PIT, oraz prowadzą do wytworzenia prawa autorskiego do programu komputerowego, w myśl art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy PIT. Tym samym, w wyniku sprzedaży przedmiotowych praw na rzecz Zleceniodawcy, Wnioskodawca uzyskuje dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy PIT, a zatem jest uprawiony do opodatkowania ich stawką 5%, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX, Innovation Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy, czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

W związku z tym, że z preferencyjnego opodatkowania mogą korzystać tylko te prawa własności intelektualnej, które zostały wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, konieczne jest w tym miejscu odwołanie się do pojęcia tej działalności.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm., dalej: ustawa o PIT), zgodnie z którą przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. poz. 1668, z późn. zm.),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o PIT, wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe, w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje Słownik Języka Polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy mający na celu tworzenie, tworzyć powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo systematyczny występuje w sformułowaniu podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny, a więc odnosi się do działalności, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium systematyczności danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2018 r., poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Stosownie do art. 30ca ust. 14 ustawy o PIT, przepisy ust. 1-13 stosuje się odpowiednio do dochodów z licencji do korzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przysługującej podatnikowi na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez podatnika z tego prawa, pod warunkiem uprzedniego prowadzenia przez podatnika prac badawczo-rozwojowych, których efektem jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej, na które udzielono tej licencji.

Powyższy przepis stanowi, że jednym z warunków do skorzystania z preferencji IP BOX jest posiadanie licencji do skorzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przysługującej podatnikowi na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez podatnika z tego prawa (tzw. licencja wyłączna).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT).

Według art. 30cb ust. 3 ustawy o PIT, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odnosząc przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny/zdarzenie przyszłe do zanalizowanych przepisów prawa stwierdzić należy, że autorskie prawo do programu komputerowego gwarantowane jest na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm., dalej: ustawa o prawie autorskim).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki zgodnie z art. 1 ustawy o prawie autorskim, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Mając powyższe na uwadze, dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP, w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box. Jednak dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP istotne jest, by ewidencja ta była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o PIT, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że opisane prace stanowią/będą stanowiły działalność badawczo-rozwojową, a wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie w ramach Usług programistycznych stanowi/będzie stanowiło kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy PIT, a tym samym uzyskane z jego sprzedaży dochody mogą być opodatkowane stawką 5%, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie