Temat interpretacji

Wnioskodawca jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, kalkulując zaliczkę na podatek dochodowy, w stosunku do wypłacanego wynagrodzenia może stosować 50% koszty uzyskanego przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2020 r. (data wpływu 21 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania przez płatnika kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% uzyskanego przychodu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania przez płatnika kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% uzyskanego przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X jest samorządową instytucją kultury. X jest instytucją artystyczną, a jej działalność kulturalna organizowana jest w oparciu o sezony artystyczne, na które ustala się plany repertuarowe.

X działa w oparciu o przepisy ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz na podstawie Statutu nadanego Uchwałą Nr Rady Miejskiej w B z dnia r. Zgodnie z powyższym statutem zakresem działania X jest m.in. prezentowanie wartościowych form muzyki symfonicznej i kameralnej, klasycznej i współczesnej polskiej i zagranicznej, szerzenie edukacji muzycznej, czy też promowanie twórczości . X zatrudnia na podstawie zawartej umowy o pracę muzyków orkiestrowych. Umowa powyższa zawiera zapisy, iż część wynagrodzenia stanowi honorarium za twórcze wykonywanie dzieł muzycznych i przenoszenie na pracodawcę autorskich praw majątkowych do danego dzieła. Chwilą przeniesienia na X autorskich praw majątkowych do artystycznego wykonania jest wykonanie dzieła muzycznego. Zaliczenie wynagrodzenia do honorarium uprawnia artystę do korzystania z 50% kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynagrodzenie niebędące honorarium opodatkowane jest na zasadach ogólnych.

Aktualnie obowiązujący regulamin wynagradzania pracowników reguluje m.in. wynagrodzenie otrzymywane przez muzyków orkiestrowych. Muzycy orkiestrowi otrzymują zasadnicze wynagrodzenie, a wykonując prace twórcze - z chwilą przeniesienia na X autorskich praw majątkowych do dzieła, wynagrodzenie stanowi honorarium i uprawnia do odliczenia 50% kosztów uzyskania przychodów. Do honorariów z tytułu twórczych wykonań zalicza się dodatkowe wynagrodzenie za udział w koncercie, dodatek specjalny za wykonanie partii orkiestrowej w zastępstwie, dodatek specjalny za dodatkowe koncerty, dodatek specjalny za przekazanie praw do artystycznych wykonań zrealizowanych na dodatkowym instrumencie muzycznym.

Przeniesienie na X autorskich praw do artystycznych wykonań (będące podstawą do przedmiotowych 50% kosztów) następuje zarówno w trakcie próby do koncertu jak i w trakcie koncertu. Próby odbywają się w siedzibie X w określonym czasie (co ma odzwierciedlenie na odpowiednich listach obecności) oraz poza siedzibą X. Wynagrodzenie obejmuje zarówno wynagrodzenie za wykonywanie koncertów jak i wynagrodzenie za pracę w trakcie prób oraz wynagrodzenie za indywidualną pracę artystyczną pracownika, związaną z przygotowaniem własnej partii powierzonych zadań artystycznych (praca nad doskonaleniem warsztatu wykonawczego itp.), która to praca wykonywana jest zarówno w siedzibie X, jak i poza siedzibą, np. w miejscu zamieszkania pracowników.

X prowadzi ewidencję artystycznych wykonań, z której wynika liczba wykonanych koncertów oraz prób w danym miesiącu przez danego pracownika. Inspektor orkiestry potwierdza artystyczne wykonanie zarówno podczas prób, jak i koncertów. Powyższe zapewnia nadzorowanie przez pracodawcę wykonywania obowiązków pracownika i weryfikację zakresu wykonanej pracy.

W sytuacji, w której pracownik - muzyk orkiestrowy w danym miesiącu nie zostanie wyznaczony do udziału w koncertach, czy też nie uczestniczy w dniach prób, przysługujące mu wynagrodzenie stanowi wynagrodzenie za gotowość do świadczenia pracy, czyli za indywidualną pracę artystyczną w domu.

Zgodnie z zawartymi umowami o pracę wszystkie działania muzyków orkiestrowych, do wykonania których zobligowani są oni na podstawie tych umów o pracę, określone w regulaminie wynagradzania pracowników są ukierunkowane na stworzenie artystycznego wykonania dzieła. Każdy muzyk orkiestrowy zatrudniony w X świadczy wyłącznie prace o charakterze artystycznym związane z programem X i jednocześnie nie wykonuje innych prac poza tymi o charakterze artystycznym.

X podkreśla, iż w umowach o pracę lub aneksach do takich umów jest wskazane, iż wynagrodzenie muzyków orkiestrowych w nich określone stanowi wynagrodzenie za przeniesienie przez muzyka orkiestrowego na rzecz X praw pokrewnych do artystycznego wykonania (zarówno podczas koncertu, jak i próby). Z powyższego wyłączone są: wynagrodzenie urlopowe, dodatek za wieloletnią pracę, dodatek funkcyjny oraz inne usprawiedliwione i nieusprawiedliwione nieobecności jako niezwiązane z przeniesieniem praw pokrewnych do artystycznego wykonania.

Okazjonalne składniki wynagrodzenia niewskazane w umowach o pracę (na przykład wynagrodzenie za dokonywanie nagrań studyjnych), jako nie występujące w każdym okresie świadczenia pracy, tylko pojawiające się czasowo, opisane są w regulaminie wynagradzania jako wynagrodzenie za przeniesienie przez muzyka orkiestrowego na rzecz X praw pokrewnych do artystycznego wykonania.

Dotychczasowe stosowanie przez płatnika art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zakresie stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do pracy muzyków tylko na próbach i koncertach rozmija się ze stosowaniem tego przepisu do muzyków w innych filharmoniach w Polsce. X zamierza zmienić interpretację regulaminu wynagradzania oraz umowy o pracę i uznać, iż cała praca artystyczna muzyków, a więc na próbach, na koncertach, a także praca indywidualna kwalifikuje się do stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

X na podstawie zawartych umów o pracę oraz regulaminu wynagradzania, jako wynagrodzenie za działalność twórczą nie traktuje wyłącznie wynagrodzenia urlopowego oraz innych usprawiedliwionych oraz nieusprawiedliwionych nieobecności, a także dodatku za wieloletnią pracę. Wszystkie pozostałe składniki wynagrodzenia muzyków orkiestrowych stanowią wynagrodzenie za działalność twórczą związaną z przeniesieniem praw pokrewnych do artystycznego wykonania.

Ponieważ praca muzyków orkiestrowych X, tak jak i innych muzyków wykonujących dzieła, jest artystycznym wykonaniem dzieła to w każdym przypadku jego wykonania podlega ochronie (zarówno wykonanie na koncercie, jak i na próbie lub ćwiczeniu warsztatowym oraz w trakcie indywidualnej pracy artystycznej, w tym opanowanie własnej partii). X pragnie podkreślić, iż zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Natomiast, zgodnie z ust. 2 powyższego przepisu, artystycznymi wykonaniami są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych artyście wykonawcy przysługuje, w granicach określonych przepisami ustawy, wyłączne prawo do korzystania z artystycznego wykonania i rozporządzania prawami do niego na następujących polach eksploatacji:

• w zakresie utrwalania i zwielokrotniania - wytwarzania określoną techniką egzemplarzy artystycznego wykonania, w tym zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową,
• w zakresie obrotu egzemplarzami, na których artystyczne wykonanie utrwalono - wprowadzania do obrotu, użyczania lub najmu egzemplarzy,
• w zakresie rozpowszechniania artystycznego wykonania w sposób inny niż określony w lit. b - nadawania, reemitowania oraz odtwarzania, chyba że są one dokonywane za pomocą wprowadzonego do obrotu egzemplarza, a także publicznego udostępniania utrwalenia artystycznego wykonania w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu w czasie przez siebie wybranym.

Natomiast na kanwie art. 86 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych artyście wykonawcy służy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w umowie albo przyznane w przepisach ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy X, występując jako płatnik, zgodnie z treścią art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji wyliczania zaliczki na podatek dochodowy PIT-4, jest upoważniona do stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od pełnej wysokości wypłacanego pracownikom - muzykom orkiestrowym wynagrodzenia, w przypadku gdy w miesiącu, za który wypłacane jest wynagrodzenie, pracownik:

1. muzyk orkiestrowy brał udział w koncercie,
2. muzyk orkiestrowy brał udział w próbie,
3. muzyk orkiestrowy wykonywał czynności w ramach indywidualnej pracy artystycznej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania niektórych przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Jak wskazuje zapis ust. 9a powyżej wskazanego artykułu w danym roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przepis art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, iż przepis ust. 9 pkt 3 stosuje się do przychodów uzyskiwanych tylko i wyłącznie z wybranych rodzajów działalności, tj. z tytułu:

1. działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa;
2. działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki i instrumentalistyki;
3. produkcji audialnej i audiowizualnej;
4. działalności publicystycznej;
5. działalności muzealniczej w dziedzinie wystawienniczej, naukowej, popularyzatorskiej, edukacyjnej oraz wydawniczej;
6. działalności konserwatorskiej;
7. prawa zależnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191), do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia;
8. działalności badawczo-rozwojowej, naukowo-dydaktycznej, naukowej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej.

Ze wskazanych powyżej przepisów ustawowych wypływa wprost wniosek podatkowy, iż zastosowanie tzw. 50% kosztów uzyskania przychodów jest możliwe tylko w przypadkach, w których spełnione są łącznie następujące ustawowe warunki:

• działalność twórcy, z tytułu której otrzymuje wynagrodzenie, zawiera się w zamkniętym katalogu działalności wymienionych w art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz
• uzyskany przez podatnika przychód stanowi wynagrodzenie twórcy z tytułu rozporządzania przysługującymi mu prawami autorskimi/pokrewnymi (czyli gdy prawa autorskie/pokrewne są przekazywane na rzecz zamawiającego utwór) lub z tytułu korzystania z przedmiotowych praw.

Powyższe warunki w X w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku są w całości spełnione. Wykonywana działalność muzyków orkiestrowych pracujących w X jest wprost, z racji swojego charakteru, działalnością artystyczną w dziedzinie instrumentalistyki, do których odnosi się art. 22 ust. 9b ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Efektem wykonanych przez muzyków orkiestrowych pracujących w X prac jest stworzenie dzieła w trakcie koncertu, próby, czy też indywidualnej pracy artystycznej, które w opinii X, zgodnie z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych stanowią tzw. wykonania artystyczne.

Zgodnie bowiem z art. 85 ust. 1 ustawy o z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Z kolei zgodnie z ust. 2 tego przepisu artystycznymi wykonaniami są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Artyście wykonawcy przysługuje wyłączne prawo do m.in. korzystania z artystycznego wykonania i rozporządzania prawami do niego oraz prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w umowie albo przyznane w przepisach ustawy (art. 86 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż zarówno koncerty, próby jako artystyczne wykonanie utworu jak i indywidualna praca artystyczna objęte są prawami pokrewnymi, a artyście wykonawcy przysługuje prawo do rozporządzania prawami do tego wykonania, co powoduje na gruncie prawa podatkowego upoważnienie płatnika do stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w powiązaniu z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle art. 31 tejże ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej zakładami pracy, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego (art. 32 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1. (art. 22 ust. 9a ww. ustawy).

W myśl art. 22 ust. 9b ustawy przedmiotowe koszty stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu:

1. działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa;
2. działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki i instrumentalistyki;
3. produkcji audialnej i audiowizualnej;
4. działalności publicystycznej;
5. działalności muzealniczej w dziedzinie wystawienniczej, naukowej, popularyzatorskiej, edukacyjnej oraz wydawniczej;
6. działalności konserwatorskiej;
7. prawa zależnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191, 1293, 1669, 2445 i 2339), do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia;
8. działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3, takich jak np. artysta, artystyczne wykonanie utworu lub pojęć z nimi związanych, jak np. utwór, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 powołanej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Stosownie do art. 1 ust. 2 ww. ustawy w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory muzyczne i słowno-muzyczne. Artyście wykonawcy służy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w umowie albo przyznane w przepisach ustawy (art. 86 ust. 2 ww. ustawy).

Każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Artystycznymi wykonaniami są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania (art. 85 ust. 1 i 2 cyt. ustawy).

W razie zatem wykonywania na podstawie stosunku pracy czynności zarówno chronionych prawem autorskim, jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, udokumentowania wymaga wartość wynagrodzenia z tytułu korzystania z prawa autorskiego lub korzystania z artystycznego wykonania. Tylko bowiem wyraźne rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów przy zapewnieniu właściwej realizacji obowiązków płatnika w zakresie prawidłowego obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy. Podkreślenia przy tym wymaga, że zakwalifikowanie, czy wykonywana praca jest przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego jest obowiązkiem płatnika, który dokonuje świadczeń z tego tytułu.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli wypłacone zostało wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Z treści umowy o pracę (lub innego dokumentu) powinno więc wynikać, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona wartość wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw pokrewnych z tytułu artystycznego wykonania utworów. Konieczne jest dokładne wyróżnienie (w jasny, czytelny sposób) tej części wynagrodzenia, która związana jest z przeniesieniem bądź korzystaniem z praw autorskich przez podatnika.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę, a w szczególności fakt, że zgodnie z zawartymi umowami o pracę wszystkie działania muzyków orkiestrowych, do wykonania których zobligowani są oni na podstawie tych umów o pracę, określone w regulaminie wynagradzania pracowników są ukierunkowane na stworzenie artystycznego wykonania dzieła, każdy muzyk orkiestrowy świadczy wyłącznie prace o charakterze artystycznym związane z programem Wnioskodawcy i jednocześnie nie wykonuje innych prac poza tymi o charakterze artystycznym, oraz że w umowach o pracę lub aneksach do takich umów jest wskazane, iż wynagrodzenie muzyków orkiestrowych w nich określone stanowi wynagrodzenie za przeniesienie przez muzyka orkiestrowego na rzecz Wnioskodawcy praw pokrewnych do artystycznego wykonania (zarówno podczas koncertu, jak i próby), Wnioskodawca jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, kalkulując zaliczkę na podatek dochodowy, w stosunku do wypłacanego wynagrodzenia może stosować 50% koszty uzyskanego przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zastrzeżenia wymaga, że cytowana w treści ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest artystą w rozumieniu przepisów ww. ustawy lub czy konkretny efekt pracy danej osoby stanowi przedmiot prawa autorskiego lub praw pokrewnych. Niniejsza interpretacja dotyczy zatem wyłącznie skutków podatkowych przedstawionego we wniosku zdarzenia. Nie rozstrzyga zaś kwestii prawidłowości działań na gruncie przepisów odrębnych (w tym przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 ze zm.) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej