Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1)

Tworzenie filmów Wnioskodawcy wymaga reżyserii, nagrania obrazu oraz głosu (narracja, czasami wokal) oraz produkcji audiowizualnej (montaż, obróbka obrazu i dźwięku). Produktem końcowym jest film. Jest to zatem twórczość audiowizualna. Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 Nr 80 poz. 350) Wnioskodawca uprawniony jest zatem do korzystania z 50% kosztów uzyskania przychodu z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b. Ust. 9a ustanawia granicę wysokości kosztów uzyskania przychodu w danym roku podatkowym, a ust. 9b określa działalność uprawnioną do korzystania z nich. Działalność Wnioskodawcy zalicza się do działalności twórczej w zakresie () twórczości audialnej i audiowizualnej ( art. 22 ust. 9b pkt 1 ) oraz produkcji audialnej i audiowizualnej (art. 22 ust. 9b pkt 3 ). W myśl ustawy Wnioskodawca uprawniony jest zatem do stosowania 50% kosztów uzyskania przychodu. Prawo do skorzystania z 50% kosztów uzyskania przychodu przysługuje Wnioskodawcy w następujących przypadkach opisanych powyżej (odnośniki do opisanych źródeł przychodu): (1.1.1.); (1.1.2.); (1.1.3.); (1.1.4.); (1.2.); (2.) za to klasyfikacja jako przychody z innych źródeł powinna być zastosowana w następujących przypadkach opisanych powyżej: (1.3.); (3.); (4.).

Ad. 2)

Wnioskodawca uważa, że nie ma obowiązku wnoszenia comiesięcznych zaliczek na podatek dochodowy. W art. 44 ust. 1a Ustawy z dn. 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 Nr 80 poz. 350) wyszczególniono dochody z zagranicy pochodzące ze stosunku pracy, emerytur i rent, jako tworzące obowiązek wnoszenia zaliczek na podatek dochodowy. Tutaj stosunek pracy nie występuje, zatem nie występuje obowiązek wnoszenia zaliczek.

Ad. 3)

Tak, Wnioskodawca powinien stosować formularz PIT-37.

Ad. 4)

Nie, brak zatrudnienia w ramach umowy o pracę nie miałby wpływu na pozostałe aspekty prawne wymienione we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w części dotyczącej braku wpływu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na sposób opodatkowania uzyskiwanych przychodów (pytanie Nr 4), natomiast nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest natomiast - stosownie do art. 9 ust. 2 omawianej ustawy - nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca, jest autorem filmów, segmentów reklamowych, prezentacji produktu. Poza zatrudnieniem na umowę o prace posiada i prowadzi kanał w serwisie .... Przy użyciu prywatnego komputera, mikrofonu oraz kamery Wnioskodawca nagrywa filmy o tematyce gier komputerowych i technologii. Wnioskodawca jest autorem filmów i właścicielem praw do nich. Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Efektem pracy twórczej Wnioskodawcy jest powstanie utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Utwory tworzone przez Wnioskodawcę spełniają wymogi art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. spełniają definicję twórczości audialnej i audiowizualnej. Materiał wideo i narracja nagrywane są przez Wnioskodawcę osobiście, następnie poddawane procesowi montażu i obróbki obrazu oraz dźwięku, przesyłane są i udostępniane w serwisie .... W związku z prowadzeniem kanału, Wnioskodawca uzyskuje przychody z różnych źródeł. Wnioskodawca podpisał 1 sierpnia 2018 r. umowę z firmą zlokalizowaną w USA. Na mocy tej umowy firma amerykańska zarządza przychodami z reklam wyświetlanych automatycznie na filmach Wnioskodawcy w serwisie ..., świadczy Wnioskodawcy usługi związane z zarządzaniem i promocją kanału, zawiera umowy z podmiotami trzecimi (reklamodawcami) na umieszczenie w filmach Wnioskodawcy nagranych przez Wnioskodawcę segmentów reklamowych lub na prezentowanie produktu. Wnioskodawca udziela firmie amerykańskiej licencji na wykorzystanie filmów Wnioskodawcy do celów zawartych w umowie, w tym również do udzielania licencji na wykorzystanie filmów Wnioskodawcy przez reklamodawców. Wnioskodawca zachowuję pełne prawa do filmów. W sytuacji zawarcia umowy pomiędzy firmą amerykańską a reklamodawcą na umieszczenie w filmie segmentu reklamowego, częścią takiej umowy jest zazwyczaj udzielenie reklamodawcy licencji na wykorzystanie danego filmu do celów promocji. Firma amerykańska ma prawo udzielenia w imieniu Wnioskodawcy reklamodawcom takiej licencji na filmy Wnioskodawcy. Firma ta oferuje Wnioskodawcy również tak zwany signing bonus, tj. premię za podpisanie okresowego kontraktu. Wnioskodawca uzyskuje również przychody bezpośrednio od reklamodawców, jeśli zawiera z nimi umowy bez udziału firmy amerykańskiej. Takie umowy dotyczą umieszczenia w filmie nagranego przez Wnioskodawcę segmentu reklamowego lub prezentacji produktu. Prezentacja produktu, to na przykład film prezentujący grę komputerową wydawaną przez reklamodawcę. Opłaty za taką promocję przekazywane są przelewem bankowym lub za pośrednictwem systemu (). Wnioskodawca osiąga również przychód za pośrednictwem serwisu (), gdzie widzowie mogą przekazać miesięcznie wybrane przez siebie kwoty na wsparcie danego twórcy. Przychody z serwisu ()to napiwki od widzów przeznaczone na wsparcie działalności Wnioskodawcy w dziedzinie tworzenia filmów. Serwis () pozwala widzom Wnioskodawcy na dobrowolne przekazanie comiesięcznych napiwków. Opłaty pobierane są od widzów co miesiąc, automatycznie, przez serwis (). Widzowie przekazują datki, by bezpośrednio wesprzeć działalność Wnioskodawcy i nie uzyskują z tego tytułu żadnych usług. Nie jest to sprzedaż usług, a dobrowolne datki o charakterze napiwków. Serwis () otrzymuje część przekazanych pieniędzy, a pozostałą kwotę wypłaca Wnioskodawcy za pośrednictwem serwisu (). Wnioskodawca uzyskuje również przychody z programów typu affiliate, gdzie w opisie filmu Wnioskodawca umieszcza link np. do sklepu internetowego i uzyskuje przychód zależny od zakupów dokonanych przez widzów używających danego linku. Umowa z firmą amerykańską obejmuje czynności będące przedmiotem praw autorskich a uzyskany przez Wnioskodawcę przychód z tytułu zawartej umowy w całości wynika z korzystania przez twórcę z praw autorskich lub rozporządzania tymi prawami w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Umowy zawierane bezpośrednio z reklamodawcami obejmują czynności będące przedmiotem praw autorskich a uzyskany przez Wnioskodawcę przychód z tytułu zawartej umowy w całości wynika z korzystania przez twórcę z praw autorskich lub rozporządzania tymi prawami w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Czynności związane z prowadzeniem kanału Wnioskodawca wykonuje w sposób ciągły, ale w sposób niezorganizowany. Odpowiedzialność wobec osób trzecich ponosi Wnioskodawca, przykładowo jeśli podczas tworzenia filmu Wnioskodawca naruszy prawa autorskie osoby trzeciej, to Wnioskodawca ponosi za to odpowiedzialność. Czynności wykonywane są w wybranym przez Wnioskodawcę miejscu i czasie, bez żadnego kierownictwa. Wnioskodawca musi jedynie przedstawić rezultat swojej pracy w wyznaczonym terminie. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością, przykładowo jeśli Wnioskodawca naruszy zasady obowiązujące twórców w serwisie ..., Wnioskodawca może utracić możliwość uzyskiwania przychodu z tytułu prowadzenia kanału w serwisie .... Wnioskodawca ponosi wydatki związane z osiąganymi przychodami, tj. zakup gier komputerowych, które później będą nagrywane, oprogramowanie do edycji filmów, sprzęt (komputer, kamera, mikrofon), zwiększone rachunki za energię elektryczną.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe w niniejszej sprawie rozpatrzenia w pierwszej kolejności wymaga przede wszystkim kwestia, czy podejmowane przez Wnioskodawcę działania noszą znamiona działalności gospodarczej.

Ustawa określa źródła przychodów, jednym z których - w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy - jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W powołanej definicji działalności gospodarczej ustawa o podatku dochodowego od osób fizycznych wylicza (pod literami a-c) różnego rodzaje aktywności uznawane za działalność gospodarczą. Jest to wyliczenie wyczerpujące, a nie przykładowe.

Natomiast w myśl art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się zatem na trzech przesłankach:

1. zarobkowym celu działalności,
2. wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
3. prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania, a nie okazjonalny. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Ciągłość działania wiąże się z jej planowanym charakterem i realizacją poszczególnych zamierzeń. Działanie we własnym imieniu oznacza, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym to prowadzenie tej działalności w sposób metodyczny, zaplanowany, systematyczny, uporządkowany. O zorganizowanym charakterze działalności zarobkowej może świadczyć ponadto wyodrębnienie istnienia pewnych składników materialnych i niematerialnych służących prowadzeniu tej działalności, czy też przyjęcie przez ten podmiot określonej formy organizacyjno-prawnej i dopełnienie wymogu rejestracji w ewidencji działalności gospodarczej, choć tych okoliczności nie należy uważać za element decydujący o zorganizowanym charakterze prowadzonych działań.

Zgodnie z rozstrzygnięciem Sądu zawartym w wyroku z dnia 9 listopada 2017 r., sygn. akt III SA/WA 3022/16: w orzecznictwie sądów administracyjnych wielokrotnie wypowiadano pogląd, że przy zaliczaniu przychodu do konkretnego źródła należy w pierwszej kolejności ustalić, czy przychód należy zaliczyć do innego źródła przychodu niż pozarolnicza działalność gospodarcza, a dopiero, gdy próba ta się nie powiedzie, można uznać go za przychód z tej działalności (m.in. w wyrokach NSA: z dnia 14 sierpnia 2008 r., sygn. akt II FSK 678/08, z dnia 6 marca 2013 r., sygn. akt II FSK 1364/11, z dnia 14 listopada 2014 r., sygn. akt II FSK 2446/12). W uzasadnieniu uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2015 r., w sprawie II FPS 1/15 (publ. ONSAiWSA 2015/6/101), wskazano, że przy dokonywaniu wykładni art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. w związku z art. 5a pkt 6 analizowanej ustawy, pomimo formalnej równorzędności źródeł przychodów przychód należy zaliczyć do jednego ze źródeł określonych w jej art. 10 ust. 1 pkt 1-2 i 4-9, jeżeli odpowiada on opisowi przychodów osiągniętych z któregokolwiek z tych źródeł, także wówczas, gdy został on uzyskany w wyniku działań mających cechy pozarolniczej działalności gospodarczej, chyba że ustawodawca wyraźnie przychód ten z tego innego źródła wyłącza.

W opinii Sądu, konkurencja zatem dwóch źródeł jest możliwa wyłącznie w sytuacji, gdy przychód został osiągnięty przy spełnieniu przesłanek pozytywnych w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. i niespełnieniu przesłanek negatywnych w rozumieniu art. 5b ust. 1 tej ustawy. Mając to na uwadze podkreślić należy, że działalność gospodarcza charakteryzowana jest na gruncie u.p.d.o.f. jako zarobkowa, prowadzona we własnym imieniu, zorganizowana i ciągła. Podstawowymi zatem jej cechami są: a) zawodowy (zatem nie amatorski, nie okazjonalny) charakter działalności; b) podporządkowanie się zasadom racjonalnego gospodarowania (regułom opłacalności i zysku); c) powtarzalność działań (standaryzacja transakcji, seryjność produkcji, stała współpraca); d) uczestnictwo w obrocie gospodarczym (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 1992 r. w sprawie III CZP 117/91, publ. OSP 1992, z 11-12, poz. 235).

Odnosząc powyższe do informacji przedstawionych we wniosku i jego uzupełnieniu należy zauważyć, że:

1. Wnioskodawca posiada i prowadzi kanał w serwisie 9...), uzyskując z tego tytułu szereg przychodów, tj.:
   • Przychody uzyskane w związku z zawartą w dniu 1 sierpnia 2018 r. z firmą amerykańską umową:
     Pochodzące od serwisu ...:
     • z reklam wyświetlanych automatycznie na filmach Wnioskodawcy;
     • za oglądanie filmów Wnioskodawcy przez użytkowników korzystających z usługi ... Premium, gdzie użytkownik serwisu ... płaci za subskrypcję i ogląda filmy bez żadnych reklam, a następnie ... wypłaca wynagrodzenie twórcom filmów oglądanych przez takiego użytkownika;
     • za wspieranie kanału przez użytkowników serwisu ..., gdzie w tej usłudze użytkownik przekazuje miesięcznie kwotę przeznaczoną na wspieranie danego kanału. W zamian za to uzyskuje dostęp do plakietek i emotikon widocznych w komentarzach danego użytkownika na wspieranym kanale. () przekazuje część tej kwoty właścicielowi tego kanału;
     • za superczaty w serwisie ..., gdzie usługa superczat to wyróżniona wiadomość z dołączonym napiwkiem. Serwis ... wypłaca część tej kwoty twórcy;
     Pochodzące od reklamodawców, z którymi firma amerykańska zawiera umowy na umieszczenie w filmach Wnioskodawcy nagranych przez Wnioskodawcę segmentów reklamowych lub na prezentację produktu, w sytuacji gdy Wnioskodawca jest autorem segmentu reklamowego lub prezentacji produktu, gdzie w ramach tych umów reklamodawcy uzyskują zazwyczaj licencję do wykorzystania danego filmu w celach promocji;
     Z premii za podpisanie kontraktu, tak zwany signing bonus.
   • Przychody uzyskiwane bezpośrednio od reklamodawców, gdzie umowa jest zawierana między Wnioskodawcą, a reklamodawcą, bez udziału firmy amerykańskiej. Reklamodawcy uzyskują licencje do wykorzystania danego filmu w celach promocji.
   • Z serwisu (), gdzie indywidualni widzowie wspierają działalność Wnioskodawcy przez wpłaty w formie comiesięcznych napiwków;
   • Z programów typu affiliate, gdzie w opisie filmu Wnioskodawca umieszcza link do np. sklepu internetowego i uzyskuję przychód zależny od zakupów dokonanych przez widzów używających danego linku.
2. Przychody z tytułu prowadzenia kanału Wnioskodawca uzyskuje już od 9 września 2015 r. w związku z zawartą umowę z inną firmą amerykańską. Umowa ta różniła się tym, że tamta firma nie nawiązywała w imieniu Wnioskodawcy współpracy z reklamodawcami, a więc oferowała gorsze warunki umowy.
3. Wnioskodawca czynności związane z prowadzeniem kanału wykonuje w sposób ciągły.
4. Odpowiedzialność wobec osób trzecich ponosi Wnioskodawca.
5. Czynności wykonywane są bez kierownictwa, w wybranym przez Wnioskodawcę miejscu i czasie.
6. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością, tj. jeśli przykładowo Wnioskodawca naruszy zasady obowiązujące twórców w serwisie ..., może utracić możliwość uzyskiwania przychodu z tytułu prowadzenia kanału w serwisie ....
7. Wnioskodawca ponosi wydatki związane z osiąganymi przychodami, tj. przykładowo zakup gier komputerowych, które później będą nagrywane, oprogramowanie do edycji filmów, sprzęt (komputer, kamera, mikrofon), zwiększone rachunki za energię elektryczną.

W związku z powyższym pomocne w określeniu do jakiego źródła należy zakwalifikować opisane w przedmiotowym wniosku przychody są okoliczności i szczegóły stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Należy przyjąć, że im bardziej skomplikowany i czasochłonny jest mechanizm działania Wnioskodawcy w celu osiągnięcia przychodów, tj. m.in. nie tylko zawarcie umowy z firmami amerykańskimi, ale także bezpośrednio z reklamodawcami, tym bliżej kwalifikacji przychodu z takiego źródła do działalności gospodarczej. Istotny bowiem jest sposób działania i ciągłość prowadzonej aktywności, a także stopień zorganizowania. W niniejszej sprawie, niewątpliwie działania podejmowane przez Wnioskodawcę cechują się chęcią osiągania dochodów z tego źródła oraz ich intensyfikacji, czemu służy określona strategia działania prowadzona w sposób ciągły. Działania Wnioskodawcy oraz ponoszone koszty związane z prowadzoną działalnością wskazują na profesjonalne działanie mające na celu intensyfikację uzyskiwanych przychodów. Działalność taka spełnia zatem przesłanki definicji działalności gospodarczej.

Odnosząc powyższą analizę na grunt niniejszej sprawy, mając także na uwadze indywidualny charakter opisanych we wniosku okoliczności, należy stwierdzić, że działania Wnioskodawcy noszą znamiona działalności gospodarczej, a przychody osiągane z tego tytułu należy uznać za przychód, którego źródłem jest pozarolnicza działalność gospodarcza, określona w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustosunkowując się w dalszej kolejności do stanowiska Wnioskodawcy odnośnie pytania Nr 1 należy stwierdzić, że jest ono nieprawidłowe.

Przychodem z działalności gospodarczej, zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ww. ustawy, są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei przychód z praw majątkowych zdefiniowany został w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych (autorskich) w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Należy podkreślić, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyklucza możliwości osiągania przez twórców przychodów z majątkowych praw autorskich, w tym z tytułu odpłatnego zbycia tych praw, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Okoliczność, że prawa majątkowe zostały wymienione w odrębnym źródle przychodów nie oznacza, że przychody z tych praw osiągane przez przedsiębiorcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie mogą stanowić przychodów z działalności gospodarczej. Nie można twierdzić, że w każdym przypadku, gdy przedmiotem umowy jest możliwość świadczenia objętych prawami autorskimi usług, to przychody z tego tytułu stanowią zawsze przychody z praw majątkowych. Jeśli bowiem przychody te osiągane są w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to wówczas uzyskany przychód z tego tytułu należy kwalifikować do źródła przychodów pozarolnicza działalność gospodarcza.

Jednocześnie należy zauważyć, że kwalifikacja uzyskanych przychodów do odpowiedniego źródła przychodów determinuje sposób ustalania kosztów uzyskania tych przychodów. Koszty uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej i z praw majątkowych ustalane są według różnych zasad.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy jednak pamiętać o tym, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

W związku z powyższym - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - podstawową cechą kosztów podatkowych (w tym z działalności gospodarczej) jest związek faktycznie poniesionych i właściwie udokumentowanych wydatków z przychodem albo związek z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów podatkowych, pod warunkiem że dany koszt nie został wymieniony w katalogu kosztów negatywnych zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Natomiast 50-procentowe koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich oraz praw pokrewnych przez artystów wykonawców, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, określa art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ww. przepisem, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Jednocześnie w myśl art. 22 ust. 9b ww. ustawy, przepis ust. 9 pkt 3 stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu:

1. działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa;
2. działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki i instrumentalistyki;
3. produkcji audialnej i audiowizualnej;
4. działalności publicystycznej;
5. działalności muzealniczej w dziedzinie wystawienniczej, naukowej, popularyzatorskiej, edukacyjnej oraz wydawniczej;
6. działalności konserwatorskiej;
7. prawa zależnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191, 1293, 1669, 2445 i 2339), do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia;
8. działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej.

Stosownie jednak do treści art. 22 ust. 12 ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w art. 14, nie mają zastosowania koszty uzyskania przychodów określone w ust. 9.

Możliwość rozliczania kosztów uzyskania przychodów poprzez zastosowanie normy procentowej nie dotyczy jednak wszystkich źródeł przychodów. Jak bowiem wynika z treści cyt. powyżej art. 22 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w art. 14, nie mają zastosowania koszty uzyskania przychodów określone w ust. 9. Podatnicy rozliczający koszty uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą zatem odliczyć faktycznie poniesione i właściwie udokumentowane wydatki, mające związek z przychodem albo związek z zachowaniem albo zabezpieczeniem tego źródła przychodów. Ponadto, dla źródła przychodu jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza ustawodawca przewidział szczególne zasady ustalania dochodu, które zostały określone w art. 24 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z analizy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika, że klasyfikacja przychodów uzyskiwanych przez podatnika z tytułu świadczenia objętych prawami autorskimi usług do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, eliminuje możliwość stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 ww. ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 jest nieprawidłowe.

Nieprawidłowe jest też stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania Nr 2.

Zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Przy czym, w myśl art. 44 ust. 3 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

1. obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz najniższej stawki podatkowej określonej w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1;
2. zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b;
3. zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające.

Jak natomiast stanowi art. 44 ust. 3f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, opodatkowani na zasadach określonych w art. 30c, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące, z uwzględnieniem art. 27b.

Zgodnie z art. 44 ust. 6 ww. ustawy, zaliczki miesięczne od dochodów wymienionych w ust. 1, wpłaca się w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczki kwartalne podatnicy wpłacają w terminie do 20 dnia każdego miesiąca następującego po kwartale, za który wpłacana jest zaliczka. Zaliczkę za ostatni miesiąc lub ostatni kwartał roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 stycznia następnego roku podatkowego.

W związku z powyższym Wnioskodawca zobowiązany jest do wpłaty w ciągu roku podatkowego zaliczek miesięcznych, na zasadach określonych w powyższych przepisach.

Również nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 3, odnośnie obowiązku składania zeznania rocznego PIT-37.

Stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie według ustalonego wzoru (PIT-36), o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Powyższa zasada ma również zastosowanie do podatników opodatkowanych tzw. podatnikiem liniowym, stosownie bowiem do treści art. 45 ust. 1a pkt 2 cyt. ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów (PIT-36L), o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c.

Zatem Wnioskodawca rozliczając uzyskane dochody za dany roku podatkowy, winien stosować formularz PIT-36, a nie jak twierdzi PIT-37.

Prawidłowe jest natomiast stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 4.

Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, że jest osobą zatrudnioną na podstawie umowy o pracę. Poza zatrudnieniem Wnioskodawca posiada i prowadzi kanał w serwisie ... i osiąga z tego tytułu dochody, której jak wskazano powyżej Wnioskodawca powinien opodatkować zgodnie z zasadami określonymi dla przychodów z prowadzonej działalności, o której mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak więc dochody ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy, uzyskane w danym roku podatkowym, Wnioskodawca zobowiązany jest opodatkować łącznie z dochodami z działalności gospodarczej, w składanym zeznaniu rocznym PIT-36.

W tej sytuacji należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że brak zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, nie ma wpływu na interpretację sposobu opodatkowania uzyskiwanych przez Wnioskodawcę dochodów, o których mowa we wniosku.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie Organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie się różniło od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej