Amortyzacja lokali mieszkalnych od 2022 r.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe w części dotyczącej amortyzacji lokali mieszkalnych w 2022 roku i nieprawidłowe w części dotyczącej amortyzacji lokali mieszkalnych w 2023 roku i latach kolejnych.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 grudnia 2021 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy amortyzacji lokali mieszkalnych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 1 lutego 2021 r. (data wpływu 1 lutego 2021 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Podstawowy zakres działalności gospodarczej jaki Pan prowadzi to wynajem lokali mieszkalnych. Lokale zostały nabyte w drodze kupna (rynek pierwotny/ rynek wtórny) oraz spadku po zmarłym tacie.

Od początku wynajmu prowadzona była amortyzacja ww. lokali mieszkalnych z zastosowaniem stawki podstawowej lub indywidualnej. Większość lokali jest wynajmowana długoterminowo na cele mieszkalne dla osób fizycznych.

Ponadto wynajmuje Pan również lokale mieszkalne w ramach usług zakwaterowania (najmy wakacyjne domków nad jeziorem).

W uzupełnieniu wskazał Pan, że:

Zaliczał Pan odpisy amortyzacyjne w koszty uzyskania przychodów od dnia rozpoczęcia najmu poszczególnych lokali (pierwsza umowa). Pierwszy lokal zakupiony z rynku pierwotnego został wynajęty w 2014 roku i została wtedy rozpoczęta amortyzacja z zastosowana stawki 1,5%.

Przy kolejnych lokalach rozpoczęcie amortyzacji było związane z rozpoczęciem pierwszego wynajmu.

Poniżej przedstawił Pan kiedy i na jakiej podstawie nabył lokale mieszkalne:

1.lokal (...), (...),(...) - nabycie 23 grudnia 2013 r. z aktu notarialnego,

2.lokal (...), (...),(...) - nabycie 25 maja 2015 r. z aktu notarialnego,

3.lokal (...),(...) - spadek – 2 stycznia 2016 r. (akt zgonu w załączeniu),

4.lokal (...),(...) - spadek – 2 stycznia 2016 r. (akt zgonu w załączeniu),

5 .lokal(...), (...),(...) - nabycie 05 września 2016 r. z aktu notarialnego,

6.lokal(...), (...),(...) - nabycie 29 maja 2017 r. z aktu notarialnego,

7.lokal (...), (...), (...) - nabycie 12 grudnia 2019 r. z aktu notarialnego,

8.Lokal (...), (...),(...) - nabycie 29 listopada 2019 r. z aktu notarialnego.

Każdy lokal wymieniony powyżej stanowi odrębną nieruchomość.

Pytania

1.Czy może Pan kontynuować rozpoczęte amortyzacje lokali mieszkalnych w roku 2022?

2.Czy może Pan kontynuować rozpoczęte amortyzacje lokali mieszkalnych w roku 2023 oraz w latach kolejnych?

Pana stanowisko w sprawie

Podejmując decyzję o zakupie lokali mieszkalnych oraz ich wynajmie jednym z kryteriów był fakt możliwości rozliczania amortyzacji lokali z zastosowaniem stawki podstawowej oraz w przypadku lokali powyżej 60 miesięcy użytkowania stawki indywidualnej.

Ponieważ amortyzacja jest prowadzona przez Pana od roku 2014 uważa Pan, że przysługuje w tej sytuacji zachowanie praw słusznie nabytych, które są zagwarantowane konstytucyjnie (art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej). U podstaw poszanowania praw nabytych znajduje się dążenie do zapewnienia jednostce bezpieczeństwa prawnego i umożliwienia jej racjonalnego planowania przyszłych działań.

W konsekwencji lokale mieszkalne, które są w Pana posiadaniu oraz wprowadzone do ewidencji środków trwałych według Pana powinny móc być amortyzowane w kolejnych latach to jest 2022, 2023 i następnych do zakończenia okresu amortyzacji danego środka trwałego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a–22o, z uwzględnieniem art. 23 (…).

Zgodnie z art. 22c pkt 2 ww. ustawy o PIT:

Amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy.

Taka treść tego przepisu obowiązuje od 1 stycznia 2022 r. Przepis ten został bowiem zmieniony przez art. 1 pkt 16 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105; dalej: ustawa zmieniająca).

Jednocześnie z art. 71 ust. 2 ustawy zmieniającej wynika, że:

Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych i podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2022 r., zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych będących odpowiednio budynkami mieszkalnymi, lokalami mieszkalnymi stanowiącymi odrębną nieruchomość, spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu mieszkalnego lub prawem do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, nabytych lub wytworzonych przed dniem 1 stycznia 2022 r.

Tym samym – na podstawie przepisu przejściowego – który jest przepisem szczególnym, podatnicy jeszcze przez rok (2022) będą stosować przepisy dotyczące amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obowiązujące na dzień 31 grudnia 2021 r., w odniesieniu do budynków i lokali mieszkalnych nabytych lub wytworzonych przed 1 stycznia 2022 r.

Innymi słowy – na podstawie przepisu przejściowego – podatnicy będą mogli do końca 2022 r. zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od budynków i lokali mieszkalnych nabytych lub wytworzonych przed 1 stycznia 2022 r.

W odniesieniu do Pana stanowiska w zakresie art. 2 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), wskazujemy, że postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest postępowaniem szczególnym, odrębnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanymi w ustawie) przepisy Ordynacji podatkowej.

Dlatego też ta interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przez Pana podanego oraz w zakresie postawionego przez Pana pytania, które wyznacza zakres Pana żądania.

Zatem będzie Pan mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych związanych z lokalami mieszkalnymi oraz zaliczać te odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów uzyskiwanych w ramach działalności gospodarczej przez cały 2022 r. na zasadach obowiązujących na dzień 31 grudnia 2021 r. Jednak, nie sposób zgodzić się z Pana stanowiskiem, zgodnie z którym może Pan amortyzować lokale mieszkalne w kolejnych latach to jest 2023 i następnych do zakończenia okresu amortyzacji danego środka trwałego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ta interpretacja nie rozstrzyga o wysokości stawki amortyzacyjnej, gdyż to nie było przedmiotem zapytania.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz.1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy zdnia11marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).