Obowiązki płatnika.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie obowiązków płatnika. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

X. (dalej X) z siedzibą w A. prowadzi działalność gospodarczą od (…) lat. Głównym przedmiotem działalności jest działalność organizatorów turystyki (79.12.Z).

Przedmiotem pozostałej działalności jest m.in.:

1)działalność agentów turystycznych (79.11.A);

2)działalność pośredników turystycznych (79.11.B);

3)hotele i podobne obiekty zakwaterowania (55.10.Z).

Zgodnie z ustawą z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze oraz ze statutem X organami X są:

a)Walne Zgromadzenie, a jeżeli liczba członków przekracza 30 osób - Zebranie Przedstawicieli;

b)Rada Nadzorcza;

c)Zarząd;

d)Zebrania grup członkowskich.

Prawo do udziału w organach X mają członkowie - osoby fizyczne oraz pełnomocnicy członków - osób prawnych.

Zebranie Przedstawicieli jest najwyższym organem X.

Członkowie biorą udział w Zebraniu Przedstawicieli poprzez przedstawicieli wybranych przez siebie na Zebraniach grup członkowskich. Liczbę przedstawicieli do wyboru przez poszczególne grupy członkowskie określa Rada Nadzorcza proporcjonalnie do liczby członków i przy zachowaniu zasady, że każde Zebranie grupy członkowskiej wybiera co najmniej jednego przedstawiciela.

Grupę członkowską tworzą członkowie mający miejsce zamieszkania lub siedziby na określonym przez Radę Nadzorczą terenie. Liczba grup członkowskich nie może być większa niż ….

W X jest aktualnie … członków oraz …. grup członkowskich.

W związku z obradami Zebrania Przedstawicieli czy grupy członkowskiej odbywającymi się poza miejscem zamieszkania członków, X dokonuje zwrotu kosztów podróży delegatom uczestniczącym w Zebraniu Przedstawicieli oraz członkom X biorącym udział w Zebraniu grupy członkowskiej tj.:

‒za dojazd na Zebranie Przedstawicieli lub Zebranie grupy członkowskiej (bilety PKP lub bilety autobusowe lub „kilometrówka” za przyjazd samochodem) oraz

‒za pobyt w hotelu lub zapewnienie bezpłatnego pobytu w hotelu.

W bieżącym roku minęło (…) lat od momentu rozpoczęcia działalności przez X.

W związku z tym jubileuszem, X. zamierza zorganizować w siedzibie firmy uroczyste spotkanie, na które zostaną zaproszeni członkowie, kontrahenci, samorządowcy oraz pracownicy (dalej goście).

Zaproszonym gościom mającym miejsce zamieszkania poza siedzibą. X. zapewnia bezpłatny pobyt w hotelu na jedną dobę.

Z pewnością, nie każdy gość skorzysta z propozycji bezpłatnego noclegu.

Pytania

1)Czy zwrot kosztów podróży członkom X mających miejsce zamieszkania poza miejscowością, w której odbywa się zebranie za:

‒dojazd na Zebranie Przedstawicieli lub Zebranie grupy członkowskiej (bilety PKP lub bilety autobusowe lub „kilometrówka” za przyjazd samochodem) oraz

‒pobyt w hotelu lub zapewnienie bezpłatnego pobytu w hotelu

korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, przy spełnieniu warunków wynikających z art. 21 ust. 13 tej ustawy?

2)Czy z tytułu zapewnienia bezpłatnego pobytu w hotelu zaproszonym gościom na jubileusz X osoby te uzyskają przychód podlegający opodatkowaniu i czy na X jako płatniku ciążą jakiekolwiek obowiązki podatkowe z tym związane?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie - w zakresie pytania nr 1 - zwrot kosztów podróży (dojazd oraz hotel) członkowi za udział w odbywającym się poza jego miejscem zamieszkania posiedzeniu Zebrania Przedstawicieli lub Zebrania grupy członkowskiej lub/oraz poniesione w związku z tym przez X koszty zakwaterowania członka w hotelu stanowią przychód tego członka z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do tego przychodu znajduje jednak zastosowanie zwolnienie z podatku wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, przy spełnieniu warunków wynikających z art. 21 ust. 13 tej ustawy.

Tym samym, X nie będzie miała obowiązku naliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od tych kwot i nie będą na niej ciążyć żadne obowiązki płatnika.

Przy czym bez znaczenia dla zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy jest to, czy X zwraca koszty za pobyt w hotelu poniesione przez członka organu statutowego w związku z uczestnictwem w pracach tego organu, czy też sama bezpośrednio ponosi koszty hotelu. Ważne by koszty te były związane z udziałem członka w pracach organu statutowego i żeby nie przekraczały limitów określonych w ww. rozporządzeniu. Ekonomicznie koszt takich wydatków będzie obciążał X zarówno w przypadku ponoszenia ich bezpośrednio przez X., czy też w drodze ich zwrotu członkowi. Również po stronie członka ekonomiczny skutek tego świadczenia będzie miał taki sam efekt. Członek Zebrania Przedstawicieli czy Zebrania grupy członkowskiej definitywnie nie poniesie ekonomiczne tego kosztu.

Jednym ze źródeł przychodów, określonym w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest działalność wykonywana osobiście.

Według art. 13 pkt 7 tej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Tym samym, za przychód członka organu X z tytułu pełnionej funkcji uznaje się każde świadczenie - nie tylko wynagrodzenie z tego tytułu - ale także nieodpłatne świadczenia otrzymywane w związku z pełnieniem swoich obowiązków w organie stanowiącym osoby prawnej, niezależnie od sposobu powołania.

Przychody zaliczone do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 tej ustawy. Jednocześnie niektóre z przychodów korzystać mogą ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 tej ustawy.

I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W myśl art. 21 ust. 13, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1)w celu osiągnięcia przychodów, lub

2)w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub

3)przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub

4)przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Biorąc zatem pod uwagę ww. przepisy prawa jak i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że należności związane z udziałem w pracach organu X (w Zebraniu Przedstawicieli lub w Zebraniu grupy członkowskiej) w postaci zwrotu kosztów przejazdu czy noclegu lub/oraz zapewnienie noclegu w hotelu będą stanowiły przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, otrzymywany przez osoby należące do tych organów. Przychód ten jednak w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ww. ustawy, będzie wolny od podatku dochodowego do wysokości określonych w ww. rozporządzeniu. Należy zaznaczyć, że jeżeli należności wypłacone przez X będą wyższe od limitów określonych w rozporządzeniu, to nadwyżki ponad te limity podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Państwa zdaniem, bez znaczenia dla zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest to czy X zwraca koszty poniesione przez członków w związku z pracami w organie, czy też sama bezpośrednio ponosi te koszty. Ważne by koszty te były związane z udziałem członka w pracach organu i nie przekraczały limitów określonych w ww. rozporządzeniu. Ekonomicznie koszt takich wydatków będzie obciążał X zarówno w przypadku ponoszenia ich bezpośrednio, czy też w formie ich zwrotu. Również po stronie członka ekonomiczny skutek tego świadczenia będzie miał taki sam efekt. Członek Zebrania Przedstawicieli czy Zebrania grupy członkowskiej definitywnie nie poniesie ekonomicznie tego kosztu.

W Państwa ocenie - w zakresie pytania nr 2 - Goście (członkowie, kontrahenci, samorządowcy oraz pracownicy) uczestniczący w spotkaniu jubileuszowym X, którym X. zapewnia bezpłatnie pobyt w hotelu, nie uzyskują z tego tytułu przychodu podatkowego, albowiem w związku z otrzymanym nieodpłatnie świadczeniem nie uzyskują przysporzenia majątkowego i nie jest to świadczenie otrzymane w ich interesie, lecz w interesie X.

Z tego względu, X nie występuje w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Goście (członkowie, kontrahenci, samorządowcy oraz pracownicy) uczestniczący w spotkaniu jubileuszowym X, którym X. zapewnia bezpłatnie pobyt w hotelu otrzymają z X. nieodpłatne świadczenie.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednakże otrzymane nieodpłatne świadczenie - zgodnie z wyrokiem TK z 8 lipca 2014 r. sygn. akt: K7/13 stanowi przychód podatkowy, o którym mowa ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli to świadczenie zostało m.in. spełnione w interesie otrzymującego i przyniosło mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść.

Zatem dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy.

W stanie faktycznym, którego wniosek dotyczy gość zaproszony na jubileuszową uroczystość X nie otrzymuje świadczenia w swoim interesie tylko w interesie X, bowiem to X jest zainteresowana przybyciem gościa na jej uroczystość. Z tego względu gość nie uzyskuje z tego tytułu przychodu podatkowego, ponieważ w wyniku otrzymanego nieodpłatnego świadczenia nie uzyskuje przysporzenia majątkowego i nie jest to świadczenie otrzymane w jego interesie.

Zatem, w tym przypadku X nie występuje w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z ww. przepisem:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2 omawianej ustawy:

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Stosownie do art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Według art. 11 ust. 2b przytoczonej ustawy:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń. Definicja tego pojęcia została jednak wypracowana w orzecznictwie.

W uchwałach z 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił rozumienie pojęcia „nieodpłatne świadczenie” na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z powyższych uchwał wynika, że w zakres tego pojęcia wchodzą „wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwałach z 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10 oraz z 24 października 2011 r. sygn. akt II FPS 7/10 NSA potwierdził, że przytoczone wyżej stanowisko wypracowane na gruncie u.p.d.o.f. ma zastosowanie również do podatku od osób fizycznych - w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 u.p.d.o.f.

Należy mieć również na uwadze wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (K 7/13), w którym rozważana była kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” - w aspekcie świadczeń pracowniczych.

W powyższym orzeczeniu Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że za przychód pracownika z tytułu „innych nieodpłatnych świadczeń”, o których mowa w art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy, mogą być uznane takie świadczenia, które łącznie:

‒po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

‒po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

‒po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Wobec tego, przyjęcie oceny uznającej konkretne świadczenie ze strony pracodawcy za przychód pracownika ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, winno opierać się na przesłankach wynikających z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które Trybunał Konstytucyjny w powołanym powyżej wyroku uznał za zgodne z Konstytucją i przedstawił ich interpretację.

Należy też pokreślić, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego, z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

Wskazać należy, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy – gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy zostało spełnione za zgodą pracownika, tj. gdy pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie. Zatem, pracodawca spełnił określone świadczenie na rzecz pracownika, gdy dysponował uprzednią zgodą pracownika na jego przyjęcie. Przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniesie pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia, jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi, tj. nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów. W sytuacji, gdy nieodpłatne świadczenie nie powoduje przysporzenia w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku, to wówczas nie można mówić o przychodzie z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.

Natomiast bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu; nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym czy szkoleniu zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż (…) nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

W świetle powyższego nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (przykładem tego rodzaju świadczenia jest zaoferowanie pracownikowi przez pracodawcę udziału w spotkaniu integracyjnym lub wzięcie w nim udziału).

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego dotyczy wprawdzie świadczeń uzyskiwanych przez pracowników, jednak zawiera wskazówki interpretacyjne, jak należy rozumieć nieodpłatne świadczenia i przywołane ustalenia pozostają aktualne również do osób niebędących pracownikami.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że zapewnienie przez Państwa bezpłatnego pobytu w hotelu gościom zaproszonym na Jubileusz X, nie będzie stanowić dla nich przychodu z nieodpłatnego świadczenia. Nie są bowiem spełnione wszystkie kryteria, o których mowa w wyroku Trybunału Konstytucyjnego. W konsekwencji oznacza to, że skoro nie uzyskają oni przychodu podlegającego opodatkowaniu, nie wystąpią Państwo w tej sytuacji w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przechodząc natomiast, do kwestii dotyczącej zwrotu kosztów podróży członkom X, wyjaśnienia wymaga, że stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy:

Wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

a)podróży służbowej pracownika,

b)podróży osoby niebędącej pracownikiem

‒do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w ww. artykule są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

Zgodnie z § 2 powołanego rozporządzenia:

Z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1)diety;

2)zwrot kosztów:

a)przejazdów,

b)dojazdów środkami komunikacji miejscowej,

c)noclegów,

d)innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Jednocześnie, z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1)w celu osiągnięcia przychodów lub

2)w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub

3)przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub

4)przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Z wyżej wymienionych przepisów wynika, że dla skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ważnym jest otrzymanie świadczeń w związku z odbywaniem podróży.

Zatem, koniecznym jest przede wszystkim ustalenie, jak należy rozumieć pojęcie „podróży” ujęte w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyodrębnił dwa rodzaje podróży: „podróż służbową” oraz „podróż osoby niebędącej pracownikiem”. Według jednej z dyrektyw wykładni językowej, tj. zakazu wykładni synonimicznej, zakłada się, że różnym zwrotom nie należy nadawać tego samego znaczenia. Nie można zatem uznać za poprawną takiej wykładni, która prowadzi do ustalenia, że zwroty „podróż służbowa” oraz „podróż osoby niebędącej pracownikiem” będą miały to samo znaczenie.

Należy wskazać, że pojęcie „podróż” zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zostało zdefiniowane ani w ustawie podatkowej ani w innych przepisach. Zatem właściwą metodą odkodowania jego znaczenia jest sięgnięcie do reguł wykładni językowej. Według internetowego Słownika Języka Polskiego (www.sjp.pl) – podróż to przebywanie drogi do odległego miejsca; przemierzanie rozległych terenów; podróżowanie. Efektem zastosowania wykładni językowej jest więc ustalenie, że podróż to przebycie drogi do jakiegoś odległego miejsca, bez dookreślenia tego pojęcia przez takie elementy jak czas odbywania, częstotliwość czy też przez zdefiniowanie kierunku podróży. Stąd też przedmiotowe zwolnienie nie obejmuje zwrotu kosztów za jazdy lokalne, bowiem nie spełniają definicji „podróży”.

W świetle powyższego należy przyjąć, że podróżą, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może być dojazd członków X na Zebrania Przedstawicieli lub Zebrania grup członkowskich, z miejscowości położonych poza miejscowością, w której posiedzenia te się odbywają.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia oraz powołane przepisy wskazać należy, że związany z tym zwrot kosztów przejazdów członkom X oraz pobytu w hotelu lub zapewnienie pobytu w hotelu stanowi dla nich przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, może korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy spełnieniu warunków wynikających z art. 21 ust. 13 tej ustawy. W konsekwencji dokonując ww. świadczeń zwolnionych od podatku, na Państwu nie ciążą obowiązki płatnika z tego tytułu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA), albo

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).