Temat interpretacji

Możliwość opodatkowania podatkiem liniowym dochodów z działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2020 r. (data wpływu 26 czerwca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 września 2020 r. (data wpływu 30 września 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 17 września 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.461.2020.1.MJ oraz pismem z dnia 9 października 2020 r. (data wpływu 12 października 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 2 października 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.461.2020.2.MJ o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania podatkiem liniowym dochodów z działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania podatkiem liniowym dochodów z działalności gospodarczej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 17 września 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.461.2020.1.MJ oraz pismem z dnia 2 października 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.461.2020.2.MJ, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia z dnia 28 września 2020 r. (data wpływu 30 września 2020 r.) oraz pismem z dnia 9 października 2020 r. (data wpływu 12 października 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 10 marca 2014 r. prowadzi działalność gospodarczą o kodzie PKD 69.10.2- Działalność Prawnicza. Po wpisie ma listę radców prawnych prowadzonej przez ., co nastąpiło w 2017 r., Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą jako .. Wnioskodawca ma różnych klientów osoby fizyczne, prawne czy jednostki należące do szeroko pojętej administracji państwowej. Jednym z klientów Wnioskodawcy był X, na rzecz którego świadczył on usługi prawne w ramach działalności gospodarczej rozliczanej na podstawie faktur. W ramach tej współpracy Wnioskodawca świadczył usługi polegające na udzielaniu poradnictwa telefonicznego (z zakresu prawa bankowego oraz m.in. prawa rynku kapitałowego i innych dziedzin prawa) oraz rozpatrywał wnioski kierowane do X przez klientów podmiotów rynku finansowego. Wnioskodawca posiadał umowy o współpracy z X od mniej więcej października 2015 roku w tym umowy z dnia 4 stycznia 2016 r. na poradnictwo mailowe oraz skargi (obowiązująca do dnia 31 marca 2016 r.), z dnia 31 marca 2016 r. (obowiązująca do dnia 30 czerwca 2016 r.) na porady mailowe oraz skargi, z dnia 6 kwietnia 2016 r. na udzielanie porad w zakresie tematyki bankowo-kapitałowej w okresie od 6 kwietnia 2016 r. do 30 czerwca 2016 r. na dyżurze telefonicznym, umowy z dnia 11 lipca 2016 r. (obowiązująca do dnia 30 września 2016 r.) na poradnictwo mailowe, skargi oraz udzielanie porad w zakresie tematyki bankowo-kapitałowej, umowy zlecenia z dnia 3 października 2016 r. obowiązująca w okresie od 3 października 2016 r. do 31 grudnia 2016 r. na porady mailowe, skargi oraz porady w zakresie tematyki bankowo-kapitałowej podczas dyżurów telefonicznych. W dniu 2 stycznia 2017 r. Wnioskodawca oraz X zawarli kolejne trzy umowy tym razem obowiązujące do dnia 31 grudnia 2017 r. Przedmiot umowy był tożsamy z czynnościami, które Wnioskodawca wykonywał wcześniej. Wreszcie, w dniu 2 stycznia 2018 r. zostały zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a X trzy umowy na czas nieokreślony:

• umowa o dzieło nr podpisaną przez Wnioskodawcę w dniu 6 lutego 2018 r., na podstawie której zgodnie z § 1 ww. umowy Wnioskodawca zobowiązał się do wykonania dzieła polegającego na analizie i udzielaniu merytorycznej odpowiedzi na zapytania napływające za pośrednictwem poczty elektronicznej (e-mail),
• umowę zlecenia nr podpisaną przez Wnioskodawcę w dniu 6 lutego 2018 r., na podstawie której Wnioskodawca zobowiązał się do udzielania w imieniu i na rzecz dającego zlecenie X porad z zakresu tematyki bankowo-kapitałowej podczas dyżurów telefonicznych w siedzibie X,
• zgodnie z umową o dzieło nr Wnioskodawca przyjął do wykonywania dzieło polegające na analizie i rozpatrywaniu spraw w liczbie określonej przez zamawiającego X. Co więcej, dzieło to miało zostać wykonane również po rozwiązaniu ww. umowy, zaś wynagrodzenie wypłacane było uprzednio w całości jedynie po oddaniu pierwszego wystąpienia w analizowanej sprawie. Wnioskodawca zobowiązany był kontynuować sprawy aż do ich formalnego zakończenia nawet po rozwiązaniu umowy o dzieło nr .

Co istotne, wszystkie powyżej wymienione umowy z 2018 roku miały być zawarte do końca 2018 roku, lecz później mocą porozumienia Wnioskodawcy z X zostały one zawarte na czas nieokreślony. Porozumieniem z dnia 30 stycznia 2020 roku Wnioskodawca i X rozwiązali umowy o dzieło nr , oraz umowę zlecenia nr .

W dniu 7 kwietnia (data na piśmie) 2020 roku Wnioskodawca oraz X zawarli umowę o pracę (telepracę) za wynagrodzeniem w wysokości 3003,24 zł brutto. Wnioskodawca otrzymał stanowisko starszego specjalisty w Wydziale . i w ramach obowiązków służbowych zobowiązał się do analizy i rozpatrywania 20 nowych spraw miesięcznie wniosków kierowanych do Wydziału, rozpatrywanie e-maili, udzielanie na nie porad w ilości 30 miesięcznie oraz udzielanie porad telefonicznych i konsultacji prawnych z zakresu rynku bankowo-kapitałowego w wymiarze 10 godzin zegarowych oraz wykonywania innych zadań mieszczących się we właściwości zespołu prawnego Wydziału .. Umowa o pracę wymieniona powyżej obowiązywała do 6 lipca 2020 roku po tej dacie Wnioskodawcy nie łączy z X żadna umowa. Wnioskodawca zawarł więc z X ww. umowę o pracę po rozwiązaniu umowy o dzieło , oraz umowy zlecenia nr ..

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że usługi świadczone w 2020 roku w ramach działalności gospodarczej na rzecz X przed zawarciem umowy o pracę w dniu 7 kwietnia 2020 r. zawierały się w tym, co było objęte późniejszą umową o pracę z dnia 7 kwietnia 2020 r., tzn. można uznać, jak wskazał organ, że były one tożsame, z tym jednak zastrzeżeniem, że czynności powierzone w ramach umowy o pracę były szersze. Zgodnie bowiem z załącznikiem do umowy o pracę z dnia 7 kwietnia 2020 r. obowiązki powierzone w ramach art. 94 pkt 1 Kodeksu Pracy obejmowały również wykonywanie innych zadań, mieszczących się we właściwości zespołu prawnego Wydziału . Czynności te nie były wcześniej (przed umową o pracę z 7 kwietnia 2020 r.) obowiązkiem Wnioskodawcy.

Nadto, z najdalej idącej ostrożności Wnioskodawca wskazuje, że po rozwiązaniu umów cywilnoprawnych w 2020 roku X do marca 2020 roku (ostatnia faktura została wystawiona za marzec 2020 roku) zlecał czynności Wnioskodawcy bez żadnej pisemnej umowy, które to czynności dotyczyły poradnictwa mailowego, dyżurów telefonicznych i ustały przed zawarciem umowy o pracę 7 kwietnia 2020 roku (X przestał je doraźnie zlecać). Mimo, że nie ma to znaczenia w tej sprawie Wnioskodawca niniejszym uzupełnia w tym zakresie opis stanu faktycznego. Czynności te były zlecane ad hoc, odgórnie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz z uwagi na fakt, że w 2020 roku świadczył on usługi w ramach działalności gospodarczej na rzecz X, a następnie jednakże po rozwiązaniu wszystkich umów o współpracy z X w tym samym roku wykonywał on na rzecz X pracę na podstawie umowy o pracę, oznacza, że Wnioskodawca utracił możliwość rozliczania dochodów uzyskanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatkiem liniowym w 2020 roku, czy też nie?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie utracił on prawa do rozliczania się podatkiem liniowym w ramach działalności gospodarczej w 2020 roku. Zgodnie z art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowym od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29 i 30 wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Zgodnie z art. 9a ust. 3 ww. ustawy jeżeli podatnik który wybrał sposób opodatkowania podatkiem liniowym uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy odpowiadających czynnościom, które podatnik wykonywał lub wykonuje w ramach stosunku pracy podatnik ten traci prawo do opodatkowania podatkiem liniowym w tym roku. W ocenie Wnioskodawcy nie utracił on w 2020 roku prawa do rozliczenia się podatkiem liniowym albowiem dyspozycja tego przepisu wymaga, aby najpierw zaistniał stosunek prawny, zaś następnie świadczenie usług na rzecz byłego lub obecnego na moment rozpoczęcia usług świadczenia na rzecz pracodawcy. Celem wprowadzenia powołanych powyżej przepisów było ograniczenie wypychania pracowników na etat - a nie na odwrót. W tym zakresie Wnioskodawca powołuje stanowisko wydane przez Dyrektora KIS z dnia 8 marca 2019 roku Nr 0115-KPIT3.4011.22.2019.MR w zbliżonym do niniejszego stanie faktycznym organ potwierdził, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 9a ust. 3 ww. ustawy, bowiem () Wnioskodawca po zawarciu umowy o pracę z podmiotem z Niemiec, w zależności od dostępności czasu może kontynuować prowadzenie działalności gospodarczej, jednakże w ramach tejże działalności nie będzie uzyskiwał przychodów ze świadczenia usług na rzecz podmiotu z Niemiec odpowiadających czynnościom, które będzie wykonywał w ramach stosunku pracy. W związku z powyższym, w momencie podpisania umowy o pracę Wnioskodawca nie traci prawa do opodatkowania (chodziło o podatek liniowy dopisek autora) w związku z powyższym, Wnioskodawca w Jego ocenie nie utracił prawa do rozliczania przychodów z działalności gospodarczej w 2020 roku podatkiem liniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Stosownie do art. 9a ust. 2 ww. ustawy, podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 9a ust. 3 ww. ustawy, jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym - w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.

Na podstawie art. 30c ust. 1 cytowanej ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29 i art. 30, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Z powyższych przepisów wynika, że możliwość opodatkowania dochodów 19% podatkiem liniowym dotyczy tylko i wyłącznie dochodów uzyskanych w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej (ze źródła przychodów pozarolnicza działalność gospodarcza). Przy czym, możliwość opodatkowania dochodów 19% podatkiem liniowym jest wyłączona w stosunku do podatników, którzy w wyniku prowadzenia tej działalności uzyskują przychody z tytułu świadczenia usług na rzecz obecnego lub byłego pracodawcy i usługi te są tożsame z czynnościami, które podatnik wykonywał, bądź wykonuje w roku podatkowym w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy.

Stwierdzić zatem należy, że w świetle cyt. wyżej art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wykonywanie przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jakiejkolwiek usługi (czynności), obejmującej swoim zakresem czynności wykonywane na rzecz pracodawcy w ramach stosunku pracy, wyklucza możliwość opodatkowania tzw. podatkiem liniowym. Istotne jest przy tym faktyczne wykonywanie takich samych (tożsamych) czynności.

Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od 10 marca 2014 r. prowadzi działalność gospodarczą o kodzie PKD 69.10.2- Działalność Prawnicza. Jednym z klientów Wnioskodawcy był X, na rzecz którego świadczył on usługi prawne w ramach działalności gospodarczej rozliczanej na podstawie faktur. Wnioskodawca zawarł z X umowy o dzieło, . oraz umowy zlecenia nr , które miały być zawarte do końca 2018 roku, lecz później mocą porozumienia Wnioskodawcy z X zostały one zawarte na czas nieokreślony. Porozumieniem z dnia 30 stycznia 2020 roku Wnioskodawca i X rozwiązali umowy o dzieło nr , oraz umowę zlecenia nr .. Następnie w dniu 7 kwietnia 2020 roku Wnioskodawca oraz X zawarli umowę o pracę, która obowiązywała do 6 lipca 2020 roku. Usługi świadczone w 2020 roku w ramach działalności gospodarczej na rzecz X przed zawarciem umowy o pracę w dniu 7 kwietnia 2020 r. zwierały się w tym, co było objęte późniejszą umową o pracę z dnia 7 kwietnia 2020 r., tzn. były one tożsame. Po dacie rozwiązania umowy o pracę Wnioskodawcy nie łączy z X żadna umowa.

Z sytuacji przedstawionej w przedmiotowym wniosku wynika, że usługi, które Wnioskodawca świadczył w ramach stosunku pracy na rzecz X, były tożsame, tj. odpowiadały czynnościom, które Wnioskodawca wykonywał w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej na rzecz X. Jednakże, Wnioskodawca, w chwili podpisania umowy o pracę z X nie wykonywał na jego rzecz żadnych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Reasumując, uwzględniając powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 9a ust. 3 ww. ustawy. Zatem Wnioskodawca nie utraci w 2020 roku możliwość rozliczania dochodów z działalności gospodarczej tzw. podatkiem liniowym, na zasadach określonych w art. 30c tej ustawy, o ile w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do końca roku podatkowego nie uzyska przychodów ze świadczenia usług na rzecz X odpowiadających czynnościom, które wykonywał w ramach stosunku pracy.

Tak jak wyżej wskazano, tylko przychody uzyskane w działalności gospodarczej ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy i to usług tożsamych z czynnościami wykonywanymi w ramach stosunku pracy wyłączaj bowiem z opodatkowania podatkiem liniowym.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego () w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej