Temat interpretacji
Sposób rozliczenia w kosztach uzyskania przychodów wartości nieruchomości.
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych zdarzeń przyszłych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:
·prawidłowe – w części dotyczącej sposobu rozliczenia w kosztach uzyskania przychodów wartości nieruchomości, której okres użytkowania będzie krótszy niż 1 rok,
·nieprawidłowe – w części dotyczącej sposobu rozliczenia amortyzacji podatkowej w przypadku nieruchomości, której okres użytkowania będzie dłuższy niż 1 rok.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
Dnia 14 grudnia 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 6 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – o dodatkową opłatę 14 lutego 2022 r. oraz pismem z 22 marca 2022 r. (data wpływu 29 marca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzeń przyszłych
Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEiDG w zakresie usług rachunkowo-księgowych. Pana źródłem dochodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza określona w art. 10 ust. 1 pkt 3 updof. Prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów.
Jednocześnie jest Pan komandytariuszem w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością spółce komandytowej – zwanej dalej „spółką”. Spółka zajmuje się wynajmem lokali mieszkalnych i użytkowych w oparciu o budynek mieszkalny (kamienicę), której jest właścicielem.
Wspólnicy spółki podjęli decyzję o rozwiązaniu spółki bez przeprowadzania likwidacji na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 Kodeksu spółek handlowych. Formalne rozwiązanie spółki i podział jej majątku zostaną dokonane w formie aktu notarialnego przed końcem roku 2021.
W wyniku podziału aktywów spółki obejmie Pan 40,3737% udziałów w budynku mieszkalnym (ponad 100-letniej kamienicy), na które składają się: jeden lokal użytkowy i 7 lokali mieszkalnych. Wszystkie lokale objęte są umowami najmu z lokatorami.
Z uwagi na fakt, że objęty w wyniku rozwiązania spółki majątek będzie Panu służył do usługowej działalności zarobkowej, prowadzonej we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, a uzyskane przychody nie będą zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 updof, prowadzona przez Pana w tym zakresie działalność będzie działalnością gospodarczą na podstawie art. 5a pkt 6 updof.
Z uwagi na wzrost odpowiedzialności związanej z obowiązkami wynikającymi z prowadzenia dodatkowej działalności w zakresie zarządzania nieruchomością i wynajmu lokali oraz na fakt, że działalność w zakresie usług rachunkowo-księgowych pochłania Panu już mnóstwo czasu i energii, a dodatkowe obowiązki jeszcze ten stan pogłębią, zamierza Pan podjąć działania zmierzające do zbycia objętych udziałów w nieruchomości, co Pana zdaniem (i jest to Pana zamiarem) nastąpi przed upływem jednego roku od momentu ich nabycia.
Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że Spółka nabyła budynek mieszkalny 23 sierpnia 2012 r., nie będąc w tym czasie podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Nabycie budynku nastąpiło na podstawie umowy sprzedaży, a zapłata ze środków pieniężnych wniesionych uprzednio przez wspólników do Spółki jako kapitał podstawowy. Środkiem trwałym w Spółce był cały budynek mieszkalny, nie były wyodrębniane poszczególne lokale. W styczniu br., po uprzednio przeprowadzonej inwentaryzacji, wystąpił Pan z wnioskiem o wyodrębnienie samodzielności lokali. Spodziewa się Pan w najbliższym czasie uzyskania zaświadczeń o samodzielności 7 lokali mieszkalnych i jednego lokalu użytkowego. Po uzyskaniu zaświadczeń dokona Pan wyodrębnienia poszczególnych lokali i wystąpi Pan o założenie osobnych ksiąg wieczystych dla każdego samodzielnego lokalu. Niestety nie jest Pan w stanie określić terminu, w jakim te wszystkie procedury zostaną formalnie zakończone, ale docelowo zakłada Pan, że każdy z wyodrębnionych lokali będzie osobnym środkiem trwałym.
Pytania
1.Czy w przypadku, kiedy przewidywany okres użytkowania, objętego w wyniku rozwiązania i podziału majątku spółki budynku nie będzie dłuższy niż rok, może Pan całą wartość nieruchomości (po wyłączeniu wartości przypadającej na udział w gruncie) wpisać w koszty prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w momencie poniesienia wydatku (data zawarcia aktu notarialnego rozwiązania i podziału majątku spółki)?
2.Czy w przypadku, kiedy nie zdąży Pan zbyć udziału w nieruchomości przed upływem jednego roku od momentu nabycia, i tym samym faktyczny okres użytkowania, objętego w wyniku rozwiązania i podziału majątku spółki budynku będzie dłuższy niż rok i tym samym zastosowanie znajdzie art. 22e ust. 1 pkt 1 updof, „cenę nabycia” środka trwałego (budynku) należy ustalić na podstawie art. 22g ust. 12 w związku z art. 22g ust.14c updof?
3.Czy w przypadku wpisania objętego w wyniku rozwiązania i podziału majątku spółki budynku do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, wysokość odpisów amortyzacyjnych można określić w dowolnej wysokości zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 updof, czy należy stosować stawkę amortyzacji przyjętą w rozwiązywanej spółce, tj. kontynuować przyjętą w spółce stawkę amortyzacji?
Pana stanowisko w sprawie
Pana zdaniem – w odniesieniu do pytania nr 1 – zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Przewidywany przez Pana okres użytkowania objętego w wyniku rozwiązania i podziału majątku spółki budynku nie będzie dłuższy niż rok, a więc budynek nie spełni definicji środka trwałego opisanej w art. 22a ust.1 pkt 1. Skoro budynek nie będzie środkiem trwałym, jego wartość można będzie ująć w kosztach, z pominięciem amortyzacji, w dacie nabycia, którą wyznaczy akt notarialny rozwiązania i podziału majątku spółki, tj. zgodnie z art. 22 ust. 4 updof.
Pana zdaniem – w odniesieniu do pytania nr 2 – art. 22g ust.14c updof stanowi, że w przypadku otrzymania, w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną środków trwałych stosuje się odpowiednio przepis ust. 12 tego artykułu. Natomiast art. 22g ust. 12 stanowi, że wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego.
Pana zdaniem przepisy te mają zastosowanie w przedstawionym przez Pana przypadku rozwiązania spółki bez przeprowadzenia likwidacji. Wskazane powyżej przepisy dotyczące spółki osobowej nie odnoszą się wyłącznie do sytuacji, w której dochodzi do zakończenia bytu prawnego takiej spółki na skutek przeprowadzenia formalnego postępowania likwidacyjnego. Pod pojęciem „likwidacji” użytym w przepisie art. 22g ust. 14c należy rozumieć każdy, dopuszczalny i zgodny z przepisami prawa sposób ustania bytu prawnego takiej spółki, w wyniku którego dochodzi m.in. do podziału między wspólników majątku spółki.
Zatem dla ustalenia wartość początkowej środka trwałego (budynku) w przedstawionej przez Pana sytuacji znajdą zastosowanie przepisy art. 22g ust. 12 w zw. z art. 22g ust. 14c updof.
Pana zdaniem – w odniesieniu do pytania nr 3 – zgodnie z art. 22h ust. 3c w związku z art. 22h ust. 1 pkt 3 podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.
Przepisy te mówią o „dotychczasowej wysokości odpisów”, tj. skumulowanej sumie odpisów, jakie zostały już dokonane w rozwiązywanej spółce, oraz o „kontynuacji metody amortyzacji”, tj. tzw. metody „liniowej”, „degresywnej” bądź „indywidualnej”.
Nie mówią nic o wysokości „stawki amortyzacyjnej”, co oznacza, że nie narzucono tu podatnikowi konieczności kontynuowania stosowania przyjętej stawki amortyzacyjnej. Skoro zatem Spółka ustaliła zasady amortyzacji środka trwałego opisane w art. 22j ust. 1 pkt 4 i przyjęła 20-letni okres amortyzacji, to nic nie stoi na przeszkodzie, by Pan mógł przyjąć okres 10 letni.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest:
·prawidłowe – w części dotyczącej sposobu rozliczenia w kosztach uzyskania przychodów wartości nieruchomości, której okres użytkowania będzie krótszy niż 1 rok,
·nieprawidłowe – w części dotyczącej sposobu rozliczenia amortyzacji podatkowej w przypadku nieruchomości, której okres użytkowania będzie dłuższy niż 1 rok.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
·musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodami lub ze źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
·nie może znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
·musi być właściwie udokumentowany.
W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (…).
Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Stosownie do art. 22c pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy – zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.
Jednocześnie zgodnie z art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105):
Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych i podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2022 r., zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych będących odpowiednio budynkami mieszkalnymi, lokalami mieszkalnymi stanowiącymi odrębną nieruchomość, spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu mieszkalnego lub prawem do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, nabytych lub wytworzonych przed dniem 1 stycznia 2022 r.
Wobec powyższego – przy kwalifikowaniu składnika majątku do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych jednym z decydujących kryteriów jest przewidywany okres jego używania. O tym, jak długo składnik majątku będzie używany w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, decyduje sam podatnik. Jeżeli przewidywany okres używania tego składnika majątku na potrzeby związane z tą działalnością jest równy lub krótszy niż rok, to wydatki na jego nabycie mogą zostać bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, o ile zostaną spełnione przesłanki wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług rachunkowo-księgowych. Jednocześnie jest Pan komandytariuszem w spółce komandytowej (dalej: Spółka). Spółka zajmuje się wynajmem lokali mieszkalnych i użytkowych w budynku mieszkalnym (kamienicy), którego jest właścicielem. Wspólnicy Spółki podjęli decyzję o jej rozwiązaniu bez przeprowadzania likwidacji na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 Kodeksu spółek handlowych. W wyniku podziału aktywów Spółki obejmie Pan 40,3737% udziałów w budynku mieszkalnym (ponad 100-letniej kamienicy), na które składają się: jeden lokal użytkowy i 7 lokali mieszkalnych. Wszystkie lokale objęte są umowami najmu z lokatorami. Objęty w wyniku rozwiązania Spółki majątek będzie Panu służył do usługowej działalności zarobkowej, prowadzonej we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły. Prowadzona przez Pana w tym zakresie działalność będzie działalnością gospodarczą. Zamierza Pan podjąć działania zmierzające do zbycia objętych udziałów w nieruchomości, co nastąpi przed upływem jednego roku od momentu ich nabycia.
Zatem – skoro założył Pan, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej budynek mieszkalny (w przypadających na Pana udziałach) będzie używany krócej niż 1 rok, to może Pan nie kwalifikować tego składnika majątku do środków trwałych prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, a tym samym dokonywać jego amortyzacji podatkowej. Na podstawie powołanego wyżej przepisu oraz definicji kosztów uzyskania przychodów określonej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzamy, że może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatki poniesione na nabycie udziałów wskazanego we wniosku składnika majątku, który jest wykorzystywany dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, a którego okres używania będzie krótszy niż rok, i który z tej przyczyny nie został zaliczony do środków trwałych.
Reasumując – skoro przewidywany okres użytkowania, objętego w wyniku rozwiązania i podziału majątku Spółki budynku, nie będzie dłuższy niż rok, może Pan całą wartość udziału w nieruchomości (po wyłączeniu wartości przypadającej na udział w gruncie) wpisać w koszty prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej (data zawarcia aktu notarialnego rozwiązania i podziału majątku Spółki).
Wskazał Pan również, że może zaistnieć sytuacja, kiedy nie zdąży Pan zbyć udziału w nieruchomości przed upływem jednego roku od momentu nabycia i tym samym faktyczny okres użytkowania, objętego w wyniku rozwiązania i podziału majątku Spółki, budynku będzie dłuższy niż rok.
Zgodnie z art. 22e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w art. 22a ust. 1 i art. 22b ust. 1, o wartości początkowej przekraczającej 10 000 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok – podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:
1)zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując je do ewidencji w cenie nabycia albo koszcie wytworzenia;
2)zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres ich dotychczasowego używania, obliczonych dla środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, zwanym ,,Wykazem stawek amortyzacyjnych”, a dla wartości niematerialnych i prawnych przy zastosowaniu zasad określonych w art. 22m;
3)stosować stawki amortyzacji, o których mowa w pkt 2, w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych;
4)wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok, i naliczoną kwotę odsetek wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub 1a pkt 2; odsetki od różnicy, o której mowa w pkt 2, są naliczane według stawki odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych obowiązującej w dniu zaliczenia składnika majątku do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
Wobec powyższego – w przypadku, gdy okres użytkowania składnika majątku (lub jego części), który z uwagi na przewidywany okres użytkowania nie został zaliczony do składników majątku trwałego prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy 1 rok, to wydatki poniesione na jego nabycie mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych przez odpisy amortyzacyjne dokonywane od prawidłowo ustalonej wartości początkowej tego składnika majątkowego, z uwzględnieniem postanowień art. 22e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia i uregulowany został w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wskazał Pan, że nabył Pan udziały w nieruchomości w wyniku rozwiązania Spółki (spółki komandytowej).
Zgodnie z art. 5a pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:
a)spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz.Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
b)spółkę kapitałową w organizacji,
c)spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
d)spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,
e)spółkę jawną będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.
Z kolei, zgodnie z art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.
Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie otrzymania w związku z likwidacją spółki lub osoby prawnej, z zastrzeżeniem ust. 14b, ustaloną przez podatnika wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.
Jednocześnie zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.
W myśl art. 22g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów – wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi, w tym również powstałych z przekształcenia spółki.
Z kolei stosownie do art. 22g ust. 14b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W przypadku otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które uprzednio zostały wniesione do tej osoby prawnej lub spółki jako wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio.
Powyższe przepisy art. 22g ust. 12 i ust. 14b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mają zastosowania w Pana sprawie, ponieważ – jak wskazał Pan w opisie sprawy – nabycie budynku przez Spółkę nastąpiło na podstawie umowy sprzedaży, a nie w postaci wniesionego do Spółki wkładu niepieniężnego.
Przepis art. 22g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma również zastosowania w Pana sytuacji, przez odwołanie się do art. 22g ust. 14c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:
W przypadku otrzymania, w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną, wystąpieniem wspólnika z takiej spółki lub zmniejszeniem udziału kapitałowego w takiej spółce, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio.
Powyższy przepis dotyczy bowiem spółek niebędących osobami prawnymi, do których – zgodnie z art. 5a pkt 26 w zw. z art. 5a pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie zalicza się spółki komandytowej. W obecnym stanie prawnym spółki komandytowe spełniają definicję spółki określoną w ww. art. 5a pkt 28 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zatem, jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawodawca zróżnicował zasady określania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych przez podatnika w związku z likwidacją spółki, na podstawie kryterium sposobu, w jaki likwidowana spółka stała się ich właścicielem. I tak, w odniesieniu do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które uprzednio nie zostały wniesione do likwidowanej spółki jako wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (czyli zostały wniesione do spółki likwidowanej jako wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana cześć, nabyte odpłatnie albo częściowo odpłatnie, nabyte w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób albo wytworzone – w przypadku środków trwałych), ustala się na nowo ich wartość początkową, stosując zasadę ogólną z art. 22g ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
W myśl art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.
Wyjątek od powyższej zasady przewiduje art. 22h ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:
W przypadku otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które uprzednio zostały wniesione do tej osoby prawnej lub spółki jako wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.
Zgodnie natomiast z art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.
A zatem, analogicznie, jak w przypadku wartości początkowej, ustawodawca zróżnicował zasady amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w związku z likwidacją spółki, na podstawie kryterium sposobu, w jaki likwidowana spółka stała się ich właścicielem. I tak w odniesieniu do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które uprzednio nie zostały wniesione do likwidowanej spółki jako wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, podatnik powinien stosować zasady ogólne dokonywania odpisów oraz – co do zasady – dokonać wyboru metody amortyzacji środków trwałych.
Innymi słowy w Pana sytuacji nie znajduje zastosowania tzw. zasada kontynuacji amortyzacji.
Jednocześnie z uwagi na to, że amortyzacja poszczególnych lokali w Pana przypadku nastąpi w sytuacji, gdy nie zdąży Pan zbyć udziału w nieruchomości przed upływem jednego roku od momentu nabycia i tym samym faktyczny okres użytkowania, objętego w wyniku rozwiązania i podziału majątku Spółki, budynku będzie dłuższy niż rok, metoda amortyzacji została narzucona Panu przepisem art. 22e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu może Pan amortyzować poszczególne lokale przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, zwanym ,,Wykazem stawek amortyzacyjnych”, i stosować tę stawkę amortyzacji w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Zatem nie może Pan zastosować indywidualnej stawki amortyzacyjnej, określonej zgodnie z art. 22j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jednocześnie należy podkreślić, że w odniesieniu do lokali mieszkalnych znajdujących się w kamienicy będzie Pan mógł stosować amortyzację nie dłużej jednak niż do 31 grudnia 2022 r.
Reasumując – w przypadku, gdy okres użytkowania nieruchomości będzie dłuższy niż rok, wydatki poniesione na nabycie udziałów w tej nieruchomości mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych przez odpisy amortyzacyjne. W Pana sprawie nie znajduje zastosowania zasada kontynuacji amortyzacji. Wartość początkową poszczególnych środków trwałych (wyodrębnionych lokali) ustali Pan zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 5 i art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie może Pan jednak zastosować indywidualnej stawki amortyzacyjnej, określonej w art. 22j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W Pana sytuacji amortyzacja poszczególnych środków trwałych (wyodrębnionych lokali) w wysokości przypadających na Pana udziałów nastąpi przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych. Jednocześnie amortyzacji lokali mieszkalnych (w wysokości przypadających na Pana udziałów) może Pan dokonywać nie dłużej niż do 31 grudnia 2022 r.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzeń przyszłych i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).