Możliwość preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie:

1)ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 10 lipca 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 30 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 1099/18 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 lutego 2022 r., sygn. akt II FSK 1513/19.

2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 lipca 2018 r. wpłynął Pana wniosek z 10 lipca 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest ojcem 13-letniego syna …. Jest osobą samotną, mieszka sam. W 2017 r. Wnioskodawca osiągnął dochody z tytułu umowy o pracę, opodatkowane zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Syn Wnioskodawcy w roku podatkowym 2017 nie osiągnął żadnych dochodów. Po rozwodzie Wnioskodawca nie zrezygnował z aktywnego uczestnictwa w życiu syna i tworzenia z nim bliskich relacji. Jest to możliwe, ponieważ wszelkie obowiązki związane z wychowaniem i opieką nad dzieckiem Wnioskodawca i Jego była żona dzielą pomiędzy siebie, co dla Wnioskodawcy i dla matki dziecka jest naturalne i nie stanowi żadnego problemu.

W związku z tym, że definicja „opieki nad dzieckiem” oraz „wychowania dziecka” zawierają w sobie wszelkie działania mające na celu dbanie o prawidłowy, harmonijny rozwój dziecka zarówno fizyczny, emocjonalny jak i społeczny, wzbudzanie aktywności poznawczej oraz zaspokojenie wszelkich jego potrzeb, co przygotuje dziecko i pozwoli na samodzielne podejmowanie decyzji zarówno w przyszłym życiu rodzinnym, społecznym jak i zawodowym, Wnioskodawca uważa, że jest ojcem samotnie wychowującym dziecko.

Zgodnie z orzeczeniem Sądu Okręgowego w … z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt …, władza rodzicielska nad małoletnim … powierzona została obojgu rodzicom. Wyrok potwierdził faktyczny stan opieki nad dzieckiem, trwający od chwili rozwodu. Opieka Wnioskodawcy nad synem i jego wychowanie nie ogranicza się jedynie do ustalonego sposobu sprawowania opieki. Wnioskodawca opiekuje się synem na co dzień i nie ogranicza kontaktów do sporadycznych spotkań, stale uczestniczy w wychowaniu syna, a także pomaga mu decydować lub współdecydować o ważnych dla niego bieżących sprawach, choćby takich jak dobór odpowiedniej szkoły czy dodatkowych zajęć pozalekcyjnych. Obok naturalnych działań polegających na pełnym zaspokajaniu wszelkich potrzeb biologicznych dziecka, Wnioskodawca skupia się przede wszystkim na zaspokajaniu jego potrzeb psychicznych, takich jak potrzeby miłości, bezpieczeństwa, aktywności, samodzielności i samorealizacji. Poświęca synowi maksymalnie dużą ilość czasu na rozmowy z nim, na rozwijanie syna oraz ich wspólnych zainteresowań. W dni wolne Wnioskodawca stara się rozwijać w dziecku chęć poznawania innych miejsc, środowisk, innych kultur (wspólne wakacje krajowe i zagraniczne, ferie zimowe krajowe i zagraniczne, wyjazdy weekendowe). Oprócz spędzania ze sobą wakacji i ferii zimowych, syn przebywa u Wnioskodawcy co drugi weekend, czasami co weekend i kilka dni w tygodniu, nierzadko całe tygodnie z weekendami, nocuje w Jego domu, je posiłki, ma swój pokój, swoje obowiązki itd. Wnioskodawca interesuje się nauką syna i jego zachowaniem. Pomaga synowi w odrabianiu lekcji, nauce, kontroluje zeszyty. Syn jest bardzo dobrym uczniem, naprzemiennie z matką dziecka Wnioskodawca bierze udział w zebraniach szkolnych, interesuje się gdzie i z kim syn przebywa poza szkołą, pomaga synowi w rozwiązywaniu jego problemów, zawozi go i odbiera z zajęć pozalekcyjnych, wspólnie rozwijają jego zainteresowanie różnymi sportami. W dni wolne zimą Wnioskodawca z synem wyjeżdżają na narty, natomiast w innych porach roku jeżdżą na rowerach, spędzają wolny czas nad wodą. Podczas wspólnie spędzonego czasu Wnioskodawca zaspokaja potrzeby materialne syna, dobrowolnie ponosi koszty w formie rzeczowej, kupuje ubrania, obuwie, sprzęt sportowy i pomoce szkolne (poza alimentami, które płaci zgodnie z wyrokiem Sądu) oraz ponosi koszty wyposażenia i utrzymania części domu związane z pobytem syna i wychowaniem. Kiedy syn jest chory, Wnioskodawca wspólnie z jego matką zawozi syna do lekarza, w czasie kiedy jest z Wnioskodawcą, robi to sam, pokrywa koszty jego leczenia. Zawsze jest dla niego dostępny, większość wolnego czasu spędzają wspólnie. W czasie kiedy syn przebywa z Wnioskodawcą, zajmuje się On nim samodzielnie bez niczyjej pomocy. Syn jest z Wnioskodawcą silnie związany emocjonalnie, co sprzyja właściwemu kształtowaniu się poczucia jego własnej wartości, właściwych postaw syna, odpowiedzialności, a także pozwala Wnioskodawcy na pełną orientację w bliższych i dalszych planach dziecka. Wnioskodawca uważa, że w każdym aspekcie przedstawionej na początku wniosku definicji, pełni rolę rodzica opiekującego się oraz wychowującego swoje dziecko. Starając się obiektywnie ocenić sytuację, Wnioskodawca uważa, że syn przebywa z Nim połowę czasu. Jeżeli zajęcie stanowiska w sprawie wymagać będzie poświadczenia przedstawionego stanu faktycznego przez osoby trzecie, Wnioskodawca jest gotów przedstawić oświadczenia znajomych i rodziny. Na potwierdzenie wspólnie spędzonych wakacji Wnioskodawca posiada kopie rachunków. Matka dziecka nie będzie korzystać z rozliczenia podatku jako rodzic samotnie wychowujący dziecko, co potwierdza stosownym oświadczeniem.

Pytanie

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego i obowiązującego w 2017 r. stanu prawnego oraz wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, sygn. akt I SA/Wr 1234/17 oraz sygn. akt I SA/Wr 1917/14 i Naczelnego Sądu Administracyjnego, sygn. akt II FSK 573/15, Wnioskodawca spełnia warunki zawarte w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidziane dla osoby samotnie wychowującej dzieci, a w konsekwencji powyższego, czy przysługuje Mu prawo do preferencyjnego rozliczenia się z podatku dochodowego od osób fizycznych za rok podatkowy 2017 i lata następne, do chwili zmiany stanu faktycznego lub zmian w prawie podatkowym jako osobie samotnie wychowującej dziecko, pod warunkiem, że za osobę samotnie wychowującą dziecko nie uzna się równocześnie matka dziecka i nie skorzysta ona z preferencyjnego opodatkowania?

Pana stanowisko w sprawie

Zważywszy na to, że:

-jest Pan osobą samotnie wychowującą dziecko,

-jest Pan ojcem małoletniego dziecka,

-wychowuje i opiekuje się Pan małoletnim dzieckiem,

-nie mają do Pana ani syna zastosowania zapisy art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące podlegania zapisom art. 30c ustawy, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym,

-matka dziecka nie korzysta z preferencyjnego opodatkowania przewidzianego dla osób samotnie wychowujących dzieci,

-wyroki WSA we Wrocławiu i wyrok NSA w Warszawie potwierdzają Pana stanowisko,

jest Pan uprawniony do skorzystania z zapisu art. 6 ust. 4 dotyczącego preferencyjnego sposobu opodatkowania przewidzianego dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pana wniosek – 28 sierpnia 2018 r. wydałem interpretację indywidualną nr 0113-KDIPT2-2.4011.375.2018.1.MK, w której uznałem Pana stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Panu 3 września 2018 r.

Skarga na interpretację indywidualną

24 września 2018 r. wniósł Pan skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Skarga wpłynęła do mnie 1 października 2018 r.

Wniósł Pan o uchylenie zaskarżonej interpretacji.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 30 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 1099/18.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 3 lutego 2022 r., sygn. akt II FSK 1513/19, oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 3 lutego 2022 r.

Doręczenie prawomocnego orzeczenia nastąpiło 26 maja 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku  

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r., poz. 329, ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku;

•ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.):

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy:

Jak wynika z art. 6 ust. 9 powołanej ustawy:

Ponadto art. 6 ust. 10 ww. ustawy stanowi, że:

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego przewidzianych dla osób samotnie wychowujących małoletnie dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

•posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,

•wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka),

•wyrażenia wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach w rocznym zeznaniu podatkowym, złożonym w ustawowym terminie przewidzianym do jego składania.

Jednak przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym określonym w tym przepisie jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Jak Pan wskazał we wniosku, jest Pan ojcem 13-letniego syna, jest osobą samotną, mieszka sam. W 2017 r. osiągnął Pan dochody z tytułu umowy o pracę, opodatkowane zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pana syn w roku podatkowym 2017 nie osiągnął żadnych dochodów. Po rozwodzie nie zrezygnował Pan z aktywnego uczestnictwa w życiu syna i tworzenia z nim bliskich relacji. Jest to możliwe, ponieważ wszelkie obowiązki związane z wychowaniem i opieką nad dzieckiem Pan i Pana była żona dzielą pomiędzy siebie, co dla Pana i dla matki dziecka jest naturalne i nie stanowi żadnego problemu. Zgodnie z orzeczeniem Sądu Okręgowego z dnia 27 lipca 2016 r., władza rodzicielska nad małoletnim powierzona została obojgu rodzicom. Wyrok potwierdził faktyczny stan opieki nad dzieckiem, trwający od chwili rozwodu. Pana opieka nad synem i jego wychowanie nie ogranicza się jedynie do ustalonego sposobu sprawowania opieki. Opiekuje się Pan synem na co dzień i nie ogranicza kontaktów do sporadycznych spotkań, stale uczestniczy w wychowaniu syna, a także pomaga mu decydować lub współdecydować o ważnych dla niego bieżących sprawach, choćby takich jak dobór odpowiedniej szkoły czy dodatkowych zajęć pozalekcyjnych. Oprócz spędzania ze sobą wakacji i ferii zimowych, syn przebywa u Pana co drugi weekend, czasami zdarza się co weekend i kilka dni w tygodniu, nierzadko całe tygodnie z weekendami, nocuje w Pana domu, je posiłki, ma swój pokój, swoje obowiązki itd. Interesuje się Pan nauką syna i jego zachowaniem. Pomaga synowi w odrabianiu lekcji, nauce, kontroluje zeszyty. Syn jest bardzo dobrym uczniem, naprzemiennie z matką dziecka bierze Pan udział w zebraniach szkolnych, interesuje się gdzie i z kim syn przebywa poza szkołą, pomaga synowi w rozwiązywaniu jego problemów, zawozi go i odbiera z zajęć pozalekcyjnych, wspólnie rozwijają jego zainteresowanie różnymi sportami. W dni wolne zimą z synem wyjeżdża Pan na narty, natomiast w innych porach roku na rowery, spędzając wolny czas nad wodą. Podczas wspólnie spędzonego czasu zaspokaja Pan potrzeby materialne syna, dobrowolnie ponosi koszty w formie rzeczowej, kupuje ubrania, obuwie, sprzęt sportowy i pomoce szkolne (poza alimentami, które płaci zgodnie z wyrokiem Sądu) oraz ponosi koszty wyposażenia i utrzymania części domu związane z pobytem syna i wychowaniem. Kiedy syn jest chory, wspólnie z jego matką zawozi go Pan do lekarza, w czasie kiedy syn jest z Panem, robi to sam, pokrywa koszty jego leczenia. W czasie kiedy syn przebywa z Panem, zajmuje się Pan nim samodzielnie bez niczyjej pomocy. Uważa Pan, że syn przebywa z Nim połowę czasu. Matka dziecka nie będzie korzystać z rozliczenia podatku jako rodzic samotnie wychowujący dziecko, co potwierdza stosownym oświadczeniem.

Sąd w wyroku wskazał, że przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnia prawo rozwiedzionego rodzica do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego od tego, czy rodzic ten w roku podatkowym samotnie wychowywał małoletnie dziecko. Istotne jest przy tym, że brzmienie tego przepisu nie uzależnia zaistnienia tego prawa od tego, czy podatnik był osobą samotnie wychowującą dziecko przez cały rok. Wystarczające jest, aby taki stan zaistniał w ciągu roku. Analizując znaczenie użytego w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia „osoby samotnie wychowującej dzieci” Sąd miał na uwadze nowelizację tego przepisu, która od dnia 1 stycznia 2011 r. nadała nową treść normatywną analizowanej regulacji czyniąc nieaktualnym dotychczas prezentowane w doktrynie czy orzecznictwie stanowisko.

W wyniku dokonanej nowelizacji w istotny sposób zmianie uległo brzmienie tego przepisu, a uchylając ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca zrezygnował z legalnej definicji pojęcia „osoby samotnie wychowującej dzieci". Umożliwiło to dokonanie nowej wykładni art. 6 ust. 4 ww. ustawy, uwzględniającej obecną sytuację społeczną i preferencje Państwa w zakresie polityki prorodzinnej. Aktualne brzmienie art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie daje podstaw do twierdzenia, że status osoby samotnie wychowującej dziecko został zastrzeżony jedynie dla jednego z rodziców. Literalna wykładnia aktualnie obowiązującego przepisu nie pozwala na ograniczenie takiego statusu wyłącznie do jednego z rodziców, bowiem przepis wskazuje tylko, że rodzic chcący skorzystać z ulgi musi „w roku podatkowym samotnie wychowywać dzieci".

Zdaniem Sądu, aktualne brzmienie art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie daje podstaw do twierdzenia, że status osoby samotnie wychowującej dziecko został zastrzeżony jedynie dla jednego z rodziców. Literalna wykładnia przepisu nie pozwala na ograniczenie takiego statusu wyłącznie do jednego z rodziców, bowiem przepis wskazuje tylko, że rodzic chcący skorzystać z ulgi musi „w roku podatkowym samotnie wychowywać dzieci. Rezygnacja z legalnej definicji pojęcia „osoby samotnie wychowującej dzieci" w połączeniu z nowym brzmieniem art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazują na zamierzony zabieg ustawodawcy, który uznał, że status osoby „samotnie wychowującej dzieci” od 1 stycznia 2011 r. może mieć każde z rodziców spełniających pozostałe kryteria określone w art. 6 ust. 4 ww. ustawy.”.

Przeciwieństwem pojęcia „samotnego wychowywania dziecka” jest pojęcie „wspólnego wychowywania dziecka”.

Z treści wniosku wynika, że rodzice nie wychowują i nie opiekują się dzieckiem „wspólnie” (tj. w tym samym czasie i miejscu), ale każde z nich odrębnie, w wyznaczonym czasie, bez udziału drugiego z rodziców opiekuje się dzieckiem i zaspokaja jego życiowe potrzeby, tworząc im dom i warunki rozwoju w miejscu swojego zamieszkania.  Sąd przyjął zatem, że proces wychowywania dziecka realizowany jest przez każdego z rodziców „samotnie”. Rodzic ten działa bez wsparcia drugiej osoby i samodzielnie dokonuje czynności związanych z wychowaniem i utrzymaniem dziecka, jednocześnie samodzielnie ponosząc przez część roku podatkowego koszty utrzymania dziecka, nie korzysta on z prawa do łącznego rozliczenia podatku dochodowego z drugim małżonkiem, co miałoby miejsce w sytuacji dalszego istnienia związku małżeńskiego. O wspólnym wychowaniu dziecka nie świadczy fakt powierzenia władzy rodzicielskiej wspólnie obojgu małżonkom. Pojęcia te nie są tożsame, a pojęcie samotnego wychowania dziecka winno być bowiem rozpatrywane głównie w kontekście samodzielnego pokrywania przez podatnika kosztów związanych z wychowaniem i utrzymaniem dziecka. Zastosowana przez ustawodawcę preferencja ma bowiem niewątpliwie kontekst finansowy.

W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazano, że interpretacja zawartego w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia „osoba samotnie wychowująca dzieci” musi uwzględniać nadrzędny interes dzieci i nie może tym samym zmierzać do wyeliminowania jednego z rodziców z udziału w ich wychowaniu. Inna interpretacja tego przepisu niweczyłaby podstawowy cel, jakiemu ma służyć analizowany przepis i byłaby sprzeczna z polityką prorodzinną. Normę z art. 6 ust. 4 ww. ustawy, należy ponadto odczytywać przez pryzmat Konstytucji, jako konkretyzację jej zasad odnoszących się do szczególnej ochrony rodzin, w tym rodzin niepełnych.

W ocenie Sądu, racjonalny ustawodawca, tworząc normę celu społecznego i realizując deklarowaną w Konstytucji politykę prorodzinną, mającą wspierać wychowanie dzieci, nie mógł uzależnić preferencji podatkowych od wyeliminowania jednego z rodziców z opieki i wychowania dzieci w sytuacji, gdy z różnych życiowych względów rodzice nie wychowują tych dzieci wspólnie (w tym samym miejscu i czasie).

Jeżeli zatem przez około połowę czasu dziecko zamieszkuje u jednego z rodziców, w stosunku do których sąd orzekł rozwód, to rodzic ten w tym czasie samodzielnie, tj. bez wsparcia drugiego rodzica wychowuje dzieci, natomiast przez pozostały czas dziecko wychowuje drugi z rodziców.

Sąd wskazał, że konstrukcja normy prawnej wynikającej z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych budzi wątpliwości i niesie zagrożenia w postaci nieadekwatności konsekwencji normy prawnej do regulowanego nią stanu faktycznego oraz możliwości nadużyć tej regulacji. Ustawodawca nie wprowadził ani ograniczeń czasowych uzasadniających skorzystanie z tej preferencji, co daje prawo do korzystania z niej zarówno osobom wychowującym dziecko samotnie przez znaczny okres czasu w roku podatkowym jak i osobom, które samotnie wychowują dziecko przez krótki okres roku podatkowego, ani nie powiązał zakresu prawa do skorzystania z preferencyjnego sposobu opodatkowania z czasem samotnego wychowania dziecka w roku podatkowym przez zastosowanie przy obliczaniu podatku korekty dostosowującej prawo do preferencji do czasu samotnego wychowywania dziecka w roku podatkowym (przykładowo współczynnika procentowego). Z analizowanej normy wynika, że rodzic samotnie wychowujący dziecko ma zatem prawo do preferencji zawsze i w pełnej wysokości, niezależnie od czasu samotnego wychowywania dziecka w roku podatkowym, co nie wydaje się rozwiązaniem uzasadnionym. Prawo to, z woli ustawodawcy, przysługuje każdemu rodzicowi, który wychowuje dziecko samotnie przez choćby część roku podatkowego i nie rozlicza podatku dochodowego wspólnie z drugim małżonkiem.

Wobec powyższego, mając na uwadze prawomocne orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 30 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 1099/18 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 lutego 2022 r., sygn. akt II FSK 1513/19, a także przedstawiony we wniosku opis sprawy i powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że przysługuje Panu prawo do preferencyjnego rozliczenia się z podatku dochodowego od osób fizycznych w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko za 2017 r. oraz lata następne (jeśli stan faktyczny i prawny nie ulegnie zmianie), zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym oraz w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sąd Administracyjnego we Wrocławiu z 30 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 1099/18.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.).