Temat interpretacji

Czy wobec przychodów uzyskanych z tytułu umowy o pracę, zastosowanie znajdują zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 w zw. z art. 22 ust. 9b pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2019 r., uzupełnionym w dniu 7 stycznia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% uzyskanego przychodu jest:

• prawidłowe w części dotyczącej wynagrodzenia (honorarium) wypłacanego w częstotliwości miesięcznej w równych kwotach,
• nieprawidłowe w części dotyczącej premii rocznej.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 7 stycznia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% uzyskanego przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zatrudniony w A na czas nieokreślony na umowę o pracę, od 13 kwietnia 2018 roku w dziale badań Global Research na stanowisku Młodszego Menedżera ds. badań i analiz.

Zgodnie z uzgodnionymi warunkami o pracę pomiędzy Wnioskodawcą a pracodawcą, autorskie prawa majątkowe od wszelkich prac twórczych spełniających cechy utworu w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, stworzonych przez pracownika samodzielnie lub we współpracy z innymi osobami w okresie jego zatrudnienia w spółce w rezultacie świadczenia pracy na rzecz spółki, bez względu na fakt ich wykonania w regulaminowych godzinach pracy lub poza nimi oraz bez względu na miejsce ich stworzenia, utwory przechodzą na spółkę jako pracodawcę z chwilą ich przyjęcia. Z tą chwilą spółka nabywa również prawo pracownika do zezwolenia na rozporządzanie i korzystanie z opracowań utworów w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jako pracownik Wnioskodawca zobowiązany jest w okresie zatrudnienia w spółce bezzwłocznie przedstawiać utwory do przyjęcia w formie pisemnej lub za pomocą poczty elektronicznej e-mail pod rygorem nieważności oraz potwierdzić i przekazać na rzecz spółki, na każde jej wezwanie, takie dodatkowe dokumenty, jakie spółka uzna za właściwe, aby potwierdzić prawa spółki do przeniesionych na nią utworów. Utwory te zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami Wnioskodawca przesyła nie rzadziej niż raz w tygodniu (najczęściej dwa razy w tygodniu). Nadto jako pracownik Wnioskodawca oświadczył w umowie o pracę, iż wynagrodzenie należne na podstawie podpisanej umowy o pracę, zaspokaja w pełni Jego roszczenia z tytułu przeniesienia na spółkę wszelkich autorskich praw majątkowych do utworów. Zgodnie z postanowieniami umowy o pracę, Wnioskodawca przenosi na rzecz spółki autorskie prawa majątkowe do utworów stworzonych przeze siebie w ramach stosunku pracy. Przeniesienie autorskich praw majątkowych na spółkę następuje za wynagrodzeniem.

W dziale Global Research spółka zatrudnia Wnioskodawcę na stanowisku analitycznym, którego specyfika wiąże się z prowadzeniem przez Wnioskodawcę analiz makroekonomicznych, finansowych, ze szczególnym uwzględnieniem rynku papierów wartościowych o stałym dochodzie (m.in. obligacji amerykańskich). Efektem prac twórczych są następujące rodzaje:

• bieżące analizy i komentarze analityczne oraz rekomendacje ogólne dotyczące rynków finansowych lub instrumentów finansowych;
• analizy tematyczne lub rekomendacje szczególne i ogólne o interwale tygodniowym i miesięcznym;
• autorskie modele prognostyczne z wykorzystaniem szerokiego spektrum narzędzi statystyczno-ekonometrycznych służące do wydawania rekomendacji inwestycyjnych;
• wielowymiarowe analizy skupiające się na zależnościach pomiędzy sferą makroekonomiczną a finansową gospodarki (głównie USA).

Wskazane utwory w postaci: raportów w formacie pdf, interaktywnych narzędzi wspomagających dokonywanie transakcji na rynkach finansowych w formacie excel, są publikowane w mediach - portal internetowy. Rezultaty działalności Wnioskodawcy są uzewnętrzniane, posiadają oryginalny charakter co manifestuje się jako obiektywnie nowa wartość oraz nosi cechę indywidualności, tzn. stanowi efekt nieszablonowej, samodzielnej pracy uwieńczonej niepowtarzalnym rezultatem w postaci utworu.

Uzgodniona kwota wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw majątkowych na pracodawcę jest wynikiem wcześniejszych wspólnych uzgodnień pomiędzy stronami (pracodawcą i Wnioskodawcą). Ustalając indywidualnie kwotę uwzględnione zostały takie kryteria jak doświadczenie zawodowe w branży twórczej (w przypadku Wnioskodawcy prowadzone badania naukowe w latach 2013-2018 zwieńczone obronieniem tytułu doktora nauk na Uniwersytecie w X), uznanie i rozpoznawalność jako specjalisty w danym obszarze, możliwość wykorzystania utworu/utworów w działalności spółki.

Czas pracy poświęcony na stworzenie utworu nie jest wyznacznikiem wartości wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw majątkowych na pracodawcę.

Efekty pracy twórczej publikowane są w środkach masowego przekazu - portal internetowy. Publikacje te stanowią formę autorskiego, indywidualnego wyrażenia poglądów autora (analityka) na określony temat i mogą przybrać następującą postać:

• krótkich artykułw komentujących wydarzenia bieżące/potencjalne efekty wydarzeń przyszłych z zakresu finansów/ekonomii,
• rekomendacje transakcyjne dotyczące rynków finansowych,
• analizy tematyczne prowadzone przez Wnioskodawcę mają charakter metodyczny badań naukowych i służą rozwojowi narzędzi deskrypcyjnych/prognostycznych w spółce, w której Wnioskodawca pracuje. Metodyczny charakter prowadzonych analiz ma podłoże w naukowym podejściu do problemów, z uwzględnieniem formułowania problemów badawczych, postawienia pytań badawczych, krytycznej analizy literatury przedmiotu, stawiania hipotez i weryfikacji ich na podstawie danych empirycznych z wykorzystaniem narzędzi statystyczno-ekonometrycznych. Podejmowane przez Wnioskodawcę działania mają charakter systematyczny, służą zwiększeniu zasobów wiedzy i w konsekwencji wykorzystaniu zakumulowanej wiedzy w tworzeniu nowych zastosowań.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodatkowo wskazał, że wykonywana praca w dziale Global Research na stanowisku Młodszego Menadżera ds. badań i analiz jest przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1999 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231). Jako pracownik wykonujący pracę w dziale Global Research na stanowisku Młodszego Menadżera ds. badań i analiz Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1999 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231). W wyniku wykonywanej przez Wnioskodawcę pracy powstają utwory w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1999 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231). Umowa o pracę przewiduje wyłącznie wynagrodzenie za pracę twórczą, gdyż jedynie takowa jest przez Wnioskodawcę wykonywana (analizy i publikacja raportów). Nie występują inne czynności, jak np. kontakt bezpośredni z klientem, czynności administracyjne i pokrewne. Wykonywane makroekonomiczne analizy finansowe Wnioskodawca zalicza do rodzaju działalności publicystycznej, o której mowa w art. 22 ust. 9b ustawy z dnia z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (raporty z rekomendacjami publikowane są przez Wnioskodawcę co najmniej raz w tygodniu), działalności badawczo rozwojowej (prowadzone analizy powstają w wyniku zastosowania metod dorobku statystyczno-ekonometrycznego przy wspomaganiu komputerowymi pakietami obliczeniowymi by na podstawie danych rynkowych estymować modele eksplanacyjne/predykcyjne o nowatorskim charakterze do jak najdokładniejszego prognozowania i wyjaśniania zjawisk ekonomicznych i finansowych. Następuje zatem wykorzystywanie narzędzi i danych, przetwarzania informacji do tworzenia nowej wiedzy by tworzyć wartościowe z punktu widzenia klientów docelowych produktów, pozwalających na dokonywanie efektywnych decyzji inwestycyjnych).

Kwota wynagrodzenia (honorarium) składa się z części stałej wypłacanej w częstotliwości miesięcznej w równych kwotach brutto oraz premii rocznej o charakterze uznaniowym, wypłacanym jednorazowo wraz z pensją w lutym każdego roku, na podstawie jakości dostarczonych materiałów analitycznych, ocenianych przez menedżerów wyższego szczebla, którym Wnioskodawca podlega. Wysokość otrzymywanego bonusu rocznego wynika z oceny menedżerów wyższego szczebla i jest pochodną jakości i użyteczności dostarczonego przez Wnioskodawcę im materiału, a biorąc pod uwagę specyfikę pracy, jej wartości rynkowej (z punktu widzenia inwestorów, którzy wykorzystują popełnione przez Wnioskodawcę analizy w publikacjach do podejmowania decyzji inwestycyjnych). W wewnętrznym regulaminie spółki, w której Wnioskodawca jest zatrudniony określono, że Premia przyznawana jest według ustalonej każdo-rocznie przez Spółkę i jej jedynego wspólnika, wartości procentowej rocznego wynagrodzenia brutto Pracownika. Wartość ta jest ustalana z początkiem każdego roku (...). Wartość ta zależy każdorazowo od wyłącznego uznania Spółki oraz jej jedynego wspólnika i jest uwarunkowana między innymi wynikami finansowymi Spółki oraz grupy kapitałowej, do której należy Spółka. Efektywnie o wysokości premii decydują oceny roczne/śródroczne bezpośredniego przełożonego i menedżerów wyższego szczebla, z którymi Wnioskodawca współpracuje przy tworzeniu publikacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wobec przychodów uzyskanych z tytułu umowy o pracę określonej jak powyżej, zastosowanie znajdują zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 w zw. z art. 22 ust. 9b pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, prace twórcze jako analityka w dziale badań, których efektem są utwory wskazane w opisie stanu faktycznego, mogą być kwalifikowane jako działalność, o której mowa w art. 22 ust. 9b ustawy o PIT, w związku z czym do wynagrodzenia należnego za rozporządzenie przez pracodawcę majątkowymi prawami autorskich do Utworów stworzonych przez Wnioskodawcę w efekcie świadczenia pracy mogą być stosowane 50% koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy prace twórcze, które wykonuje jako analityk, których efektem są ww. utwory, mają charakter twórczy wskazany w art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz stanowią działalność publicystyczną.

Jako pracownik, Wnioskodawca jest zdania, że z przepisów ustawy o PIT wynika, że 50% koszty uzyskania przychodu znajdują zastosowanie w ww. przypadku z uwagi na spełnienie trzech przesłanek:

• Wnioskodawca tworzy utwory w rozumieniu przepisów ustawy o PAPP,
• wynagrodzenie jest należne za rozporządzanie prawami autorskimi lub pokrewnymi,
• utwory, za które Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie, powstają w związku z działalnością w zakresie jednej z kategorii działalności określonej w art. 22 ust. 9b ustawy PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w części dotyczącej wynagrodzenia (honorarium) wypłacanego w częstotliwości miesięcznej w równych kwotach, i nieprawidłowe w części dotyczącej premii rocznej.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 1 wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za pracownika w rozumieniu ww. ustawy uważa się natomiast osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 22 ust. 9a ww. ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 9 pkt 3 stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu z tytułu:

1. działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa;
2. działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki i instrumentalistyki;
3. produkcji audialnej i audiowizualnej;
4. działalności publicystycznej;
5. działalności muzealniczej w dziedzinie wystawienniczej, naukowej, popularyzatorskiej, edukacyjnej oraz wydawniczej;
6. działalności konserwatorskiej;
7. prawa zależnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191, 1293, 1669, 2445 i 2339), do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia;
8. działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3, takich jak np. twórca, korzystanie przez twórców z praw autorskich lub pojęć z nimi związanych, jak np. utwór, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 powołanej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Stosownie do art. 1 ust. 2 ww. ustawy w szczególności przedmiotem prawa autorskiego
są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 ww. przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W świetle powyższego, przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są trzy przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego. Po trzecie przychód uzyskiwany jest z tytułu działalności wymienionej w art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Fakt korzystania przez podatnika z prawa autorskiego powinien być udokumentowany, gdyż warunkiem zastosowania kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest, aby zaistniał utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórca udzielił licencji na korzystanie z danego utworu, względnie by doszło do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do tworzonego dzieła. Wykonywanie pracy twórczej nie oznacza bowiem automatycznie powstania utworu i przejścia praw z tego tytułu na pracodawcę.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli zostało wypłacone wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Z treści umowy o pracę (lub innego dokumentu) powinno więc wynikać, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona wartość wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu. Konieczne jest dokładne wyróżnienie (w jasny, czytelny sposób) tej części wynagrodzenia, która związana jest z przeniesieniem bądź korzystaniem z praw autorskich przez podatnika.

Podsumowując wcześniejsze rozważania należy wskazać, że aby możliwe było zastosowanie podwyższonych kosztów uzyskania przychodów do części wynagrodzenia związanego z rozporządzeniem prawami autorskimi muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

• praca wykonywana przez pracownika jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
• pracownik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przychodu przez pracownika wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami,
• stosunek prawny łączący pracownika i pracodawcę przewiduje zróżnicowanie wynagrodzenia należnego pracownikowi za część związaną z korzystaniem z praw autorskich i część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych oraz prowadzona jest stosowna dokumentacja w tym zakresie, np. szczegółowa ewidencja przeniesionych praw autorskich, a także
• przychody muszą być uzyskiwane z tych rodzajów działalności, o których mowa w art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe przepisy dają Wnioskodawcy jako twórcy utworów publicystycznych, zatrudnionemu na stanowisku Młodszego Menadżera ds. badań i analiz możliwość zastosowania wynagrodzenia 50% kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 w zw. z art. 22 ust. 9b pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód, przy czym łączne koszty uzyskania przychodów w roku podatkowym, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast wynagrodzenie w postaci premii, choć może ono mieć swoje źródło w stworzeniu utworu, jest jednak wynagrodzeniem dodatkowym, w związku z czym, nie jest bezpośrednio związane z korzystaniem przez twórcę z praw autorskich lub rozporządzaniem tymi prawami. Analiza wskazanych regulacji oraz okoliczności niniejszej sprawy prowadzą do wniosku, że art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczy tylko przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub rozporządzania przez nich tymi prawami. Powyższy składnik wynagrodzenia nie stanowi bowiem przychodu z tytułu pracy będącej przedmiotem prawa autorskiego, gdyż nie występuje w tym przypadku związek przyczynowo skutkowy między wynagrodzeniem a pracą twórczą. Premia jest wynagrodzeniem dodatkowym, niezależnym od wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich (pracę twórczą). Tym samym, w odniesieniu do premii nie mogą mieć zastosowania 50% koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej