Interpretacja indywidualna wydana została w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie Nr 1, 2 i 3), natomiast w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie Nr 4 i 5) wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Zainteresowanego,

1. Równowartość opisanej we wniosku udokumentowanej wiedzy (informacji), która nadaje się do wykorzystania w działalności handlowej (know-how) stanowi skomercjalizowaną własność intelektualną w rozumieniu art. 5a pkt 34 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
2. Wnioskodawca, jako twórca uprawniony do opisanej we wniosku udokumentowanej wiedzy (informacji), która nadaje się do wykorzystania w działalności handlowej (know-how), i którą zamierza wnieść do spółki kapitałowej, jest podmiotem komercjalizującym w rozumieniu art. 5a pkt 35 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
3. W związku z wniesieniem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wkładu niepieniężnego w postaci opisanego we wniosku know-how i objęciem nowych udziałów w tej spółce u Wnioskodawcy nie powstanie przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnienie stanowiska dotyczącego pytania Nr 1.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych, innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Katalog przychodów z kapitałów pieniężnych określony został w art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z pkt 9 tego przepisu, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się wartość wkładu określoną w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określoną w innym dokumencie o podobnym charakterze - w przypadku wniesienia do spółki albo do spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, za przychód uważa się wartość rynkową takiego wkładu określoną na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 19 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Przy czym, jak wynika z treści art. 5a pkt 28 lit. a) ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce, oznacza to m.in. spółkę posiadającą osobowość prawną. W szczególności pojęcie to obejmuje spółkę kapitałową. Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z póżn. zm.), spółką kapitałową jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Jedocześnie, w myśl art. 17 ust. 1e cyt. ustawy, nie ustala się przychodu, o którym mowa ust. 1 pkt 9, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej jest komercjalizowana własność intelektualna wniesiona przez podmiot komercjalizujący.

W świetle powyższych przepisów, co do zasady, w przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki u podatnika powstaje przychód z kapitałów pieniężnych. Jednakże, przychód z tego tytułu nie powstanie, jeżeli:

1. wkład wnoszony jest do spółki kapitałowej, np. do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością,
2. przedmiotem wkładu jest komercjalizowana własność intelektualna,
3. wkład wnoszony jest przez podmiot komercjalizujący.

Jak wskazano w treści wniosku, Wnioskodawca planuje wniesienie wkładu niepieniężnego do Spółki, która jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, w zamian za udziały w kapitale zakładowym tej spółki. Zatem pierwszy z warunków (a) należy uznać za spełniony.

Z kolei pojęcia: komercjalizowana własność intelektualna oraz podmiot komercjalizujący zostały zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5a pkt 34 ww. ustawy, ilekroć w tej ustawie jest mowa o komercjalizowanej własności intelektualnej - oznacza to:

1. patent, dodatkowe prawo ochronne na wynalazek, prawo ochronne na wzór użytkowy, prawo z rejestracji wzoru przemysłowego lub prawo z rejestracji topografii układu scalonego oraz prawo do uzyskania powyższych praw lub prawo z pierwszeństwa - określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2017 r. poz. 776, z 2018 r. poz. 2302 oraz z 2019 r. poz. 501),
2. autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego,
3. równowartość udokumentowanej wiedzy (informacji) nadającej się do wykorzystania w działalności przemysłowej, naukowej lub handlowej (know-how),
4. prawa do korzystania z praw lub wartości wymienionych w lit. a-c na podstawie umowy licencyjnej.

Jedną z pozycji stanowiących komercjalizowaną własność intelektualną jest równowartość udokumentowanej wiedzy (informacji) nadającej się do wykorzystania w działalności przemysłowej, naukowej lub handlowej, tzw. know-how.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje znaczenia tego terminu. Wskazuje jednak pośrednio, że know-how dotyczy informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Termin know-how oznacza zdolność, wiedzę lub umiejętność uzyskania określonego rezultatu lub prowadzenia jakiejś działalności. Know-how składa się z wiadomości i doświadczeń o charakterze technicznym, administracyjnym, finansowym albo innego rodzaju, nadających się do stosowania w pracy przedsiębiorstwa lub do wykonywania zawodu. Pojęcie know-how obejmuje doświadczenia o charakterze technicznym i techniczno-organizacyjnym oraz doświadczenia o charakterze organizacyjnym, finansowym i handlowym przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa, które nie są związane z cyklem produkcyjnym.

Z szerokiej definicji know-how można zatem wyodrębnić kategorię know-how technicznego oraz know-how nietechnicznego, obejmującego wiedzę organizacyjną lub handlową przydatną nie tylko w procesie produkcji.

Know-how techniczne jest pojęciem zbliżonym do projektów wynalazczych. Należą tu wszelkie kategorie rozwiązań technicznych, łącznie z wynalazkami, którym przysługuje zdolność patentowa. Za przedmiot know-how można uznawać również doświadczenia techniczno -organizacyjne dotyczące wynalazków i wzorów użytkowych, jeżeli ze względu na brak którejkolwiek przesłanki zdolności patentowej albo zdolności rejestracyjnej nie są ani wynalazkami, ani wzorami użytkowymi, ani projektami racjonalizatorskimi w rozumieniu przepisów o prawie własności przemysłowej, a przedstawiają jednak znaczną wartość ekonomiczną i użyteczną.

Przedmiotem know-how nietechnicznego są z kolei informacje o charakterze organizacyjnym, finansowym lub handlowym przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa (np. projekty, informacje usprawniające organizację i zbyt w handlu).

W orzecznictwie sądowo-administracyjnym przyjmuje się, że know-how nietechniczne obejmuje wszelkiego rodzaju wiadomości i doświadczenia o charakterze nietechnicznym, które nadają się do wykorzystania w działalności przedsiębiorstwa lub wykonywania zawodu. Zdaniem sądów administracyjnych cechy know-how technicznego odnoszą się także do know-how nietechnicznego. Według stanowiska sądów administracyjnych powyższe cechy należy rozumieć następująco:

• cecha poufności powoduje, ze know-how mogą stanowić jedynie informacje, które nie zostały ujawnione, nie są powszechnie znane, czy też łatwo dostępne. Przesłanka ta nie musi oznaczać wymogu bezwzględnej tajemnicy - wystarczy, by informacja nie była dostępna osobom zainteresowanym w sposób zwykły i dozwolony;

• istotność know-how oznacza, że są to informacje ważne dla całości lub zasadniczej części sposobu wytwarzania produktu lub świadczenia usług, muszą także spełniać u nabywcy określoną funkcję, czyli być użyteczne;

• identyfikowalność know-how oznacza, że zostało ono opisane lub utrwalone - czyli zmaterializowane, i to w taki sposób, iż możliwe jest sprawdzenie posiadania przez nie pozostałych cech oraz powoduje, że nabywca nie jest nadmiernie ograniczony w wykorzystaniu nabytych informacji.

Powyższe stanowisko sądów (wyrażone m.in. w wyroku NSA z dnia 31 lipca 2003 r., sygn. akt III SA 1661/02) jest zbieżne z definicją know-how zawartą w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 316/2014 z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie stosowania art. 101 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do kategorii porozumień o transferze technologii.

Know-how jest zbywalne i może być udostępniane na podstawie umów upoważniających do korzystania, np. z poufnych projektów wynalazczych - umów licencji know-how oraz umów przenoszących know-how. Zaś rozumiane jako pewien zakres wiedzy i doświadczeń może być także przedmiotem umowy sprzedaży.

W ramach zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem niniejszego wniosku informacje (wiedza), które Wnioskodawca uzyskał (wytworzył) w ramach doświadczenia pozyskanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, spełniają cechy wskazane w orzecznictwie sądów administracyjnych jako cechy konstytuujące know-how, czyli:

• poufność - informacje te nie są powszechnie znane lub łatwo dostępne;

• istotność - informacje te są ważne i użyteczne z perspektywy działalności prowadzonej przez Spółkę;

• identyfikowalność - informacje te zostały zapisane w postaci dokumentu papierowego, przechowywanego przez Wnioskodawcę w sposób uniemożliwiający zapoznanie się z nim innym osobom.

Wypracowane know-how dotyczy w szczególności (...) (...) obejmujących m.in.:

• zarządzanie potencjałem usługowym (...);

• kanały dystrybucji (sprzedaż z wykorzystaniem narzędzi informatycznych) oraz wykorzystanie marketingowego potencjału klientów profesjonalnych (...) z zachowaniem proporcji do klientów nieprofesjonalnych (...);

• ustalenie optymalnej kolejności wykonywanych działań w procesie sprzedaży i świadczenia usług (...);

• optymalizację dystrybucji miejsc (...).

Wskazane powyżej know-how zostało przedstawione i opisane w przygotowanym przez Wnioskodawcę Opracowaniu zatytułowanym: (...). Opracowanie przedstawia metody optymalizacji w logistyce usług (...) (m.in. algorytm ...). Opracowanie przedstawia wpływ zastosowania opisanych w nim metod optymalizacji na zwiększenie przychodów przedsiębiorstwa.

Informacje zawarte w Opracowaniu mają charakter niejawny, albowiem nie są powszechnie znane lub łatwo dostępne. Informacje te są zidentyfikowane, albowiem zostały zapisane w postaci dokumentu papierowego, przechowywanego przez Wnioskodawcę w sposób uniemożliwiający zapoznanie się z nim innym osobom. Informacje te są istotne, albowiem są ważne i użyteczne z punktu sprzedawanych usług.

Wiedza ta została zatem w odpowiedni sposób udokumentowana oraz nadaje się do wykorzystania w działalności handlowej. Na podstawie art. 5a pkt 34 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznaje się ją zatem za komercjalizowaną własność intelektualną na gruncie przepisów tej ustawy.

Należy zatem uznać, że równowartość opisanej we wniosku udokumentowanej wiedzy (informacji), która nadaje się do wykorzystania w działalności Spółki (know-how) stanowi komercjalizowaną własność intelektualną, o której mowa w art. 5a pkt 34 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnienie stanowiska dotyczącego pytania Nr 2 i 3.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 35 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podmiotem komercjalizującym jest twórca uprawniony do praw lub wartości wymienionych w pkt 34 lit. a-c, a także zawarcia umowy licencyjnej, o której mowa w pkt 34 lit. d, jeżeli wnosi do spółki kapitałowej komercjalizowaną własność intelektualną.

W analizowanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca w ramach doświadczenia pozyskanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej uzyskał (wytworzył) wiedzę (know-how) stanowiącą komercjalizowaną własność intelektualną. Wnioskodawca jest wyłącznym właścicielem praw majątkowych związanych z tym know-how. Planuje on wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci ww. know-how do Spółki, która ma formę prawną spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (spółki kapitałowej). Zatem, w myśl art. 5a pkt 35 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawcę należy uznać za podmiot komercjalizujący.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że wszystkie warunki wynikające z art. 17 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostaną spełnione, zatem przychód z tytułu kapitałów pieniężnych w związku z wniesieniem przez Wnioskodawcę do Spółki (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) wkładu niepieniężnego w postaci opisanego we wniosku know-how i objęciem nowych udziałów w tej spółce nie powstanie.

Podsumowując, należy stwierdzić, że w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego równowartość opisanej we wniosku udokumentowanej wiedzy (informacji), która nadaje się do wykorzystania w działalności handlowej (know-how) stanowi komercjalizowaną własność intelektualną w rozumieniu art. 5a pkt 34 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Wnioskodawca, jako twórca uprawniony do opisanej we wniosku udokumentowanej wiedzy (informacji), która nadaje się do wykorzystania w działalności usługowej (know-how), a którą zamierzają wnieść do Spółki, jest podmiotem komercjalizującym w rozumieniu art. 5a pkt 35 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym w związku z wniesieniem do Spółki wkładu niepieniężnego w postaci opisanego we wniosku know-how i objęciem nowych udziałów w tej spółce u Wnioskodawcy, zgodnie z art. 17 ust. 1e ww. ustawy, nie powstanie przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko takie, według Wnioskodawcy, zostało także wyrażone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wydanej dnia 11 września 2018 r., (sygn. 0112-KDIL3-1.4011.269.2018.2.KF oraz w interpretacji wydanej dnia 13 stycznia 2020 r. (sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.550.219.3), wydanych w podobnych sprawach (Wnioskodawca powołuje je w zakresie przedstawionej w nich interpretacji przepisów prawa podatkowego, z którą się zgadza).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych, innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Katalog przychodów z kapitałów pieniężnych określony został w art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z pkt 9 tego przepisu, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się wartość wkładu określoną w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określoną w innym dokumencie o podobnym charakterze - w przypadku wniesienia do spółki albo do spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, za przychód uważa się wartość rynkową takiego wkładu określoną na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego, przepis art. 19 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Przy czym, jak wynika z treści art. 5a pkt 28 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce, oznacza to będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Jedocześnie, w myśl art. 17 ust. 1e ww. ustawy, nie ustala się przychodu, o którym mowa ust. 1 pkt 9, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej jest komercjalizowana własność intelektualna wniesiona przez podmiot komercjalizujący.

W świetle powyższych przepisów, co do zasady, w przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki u podatnika powstaje przychód z kapitałów pieniężnych. Jednakże, przychód z tego tytułu nie powstanie, jeżeli:

1. wkład wnoszony jest do spółki kapitałowej,
2. przedmiotem wkładu jest komercjalizowana własność intelektualna,
3. wkład wnoszony jest przez podmiot komercjalizujący.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1526), spółką kapitałową jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym planowane jest wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci wytworzonego przez Zainteresowanego know-how do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Zatem pierwszy z ww. warunków należy uznać za spełniony.

Z kolei pojęcia: komercjalizowana własność intelektualna oraz podmiot komercjalizujący zostały zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5a pkt 34 ww. ustawy, ilekroć w tej ustawie jest mowa o komercjalizowanej własności intelektualnej - oznacza to:

1. patent, dodatkowe prawo ochronne na wynalazek, prawo ochronne na wzór użytkowy, prawo z rejestracji wzoru przemysłowego lub prawo z rejestracji topografii układu scalonego oraz prawo do uzyskania powyższych praw lub prawo z pierwszeństwa - określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2020 r. poz. 286, 288 i 1086),
2. autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego,
3. równowartość udokumentowanej wiedzy (informacji) nadającej się do wykorzystania w działalności przemysłowej, naukowej lub handlowej (know-how),
4. prawa do korzystania z praw lub wartości wymienionych w lit. a-c na podstawie umowy licencyjnej.

Jedną z pozycji stanowiących komercjalizowaną własność intelektualną jest równowartość udokumentowanej wiedzy (informacji) nadającej się do wykorzystania w działalności przemysłowej, naukowej lub handlowej, tzw. know-how.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje znaczenia tego terminu. Wskazuje jednak pośrednio, że know-how dotyczy informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Termin know-how oznacza zdolność, wiedzę lub umiejętność uzyskania określonego rezultatu lub prowadzenia jakiejś działalności. Know-how składa się z wiadomości i doświadczeń o charakterze technicznym, administracyjnym, finansowym albo innego rodzaju, nadających się do stosowania w pracy przedsiębiorstwa lub do wykonywania zawodu. Pojęcie know-how obejmuje doświadczenia o charakterze technicznym i techniczno-organizacyjnym oraz doświadczenia o charakterze organizacyjnym, finansowym i handlowym przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa, które nie są związane z cyklem produkcyjnym.

Z szerokiej definicji know-how można zatem wyodrębnić kategorię know-how technicznego oraz know-how nietechnicznego, obejmującego wiedzę organizacyjną lub handlową przydatną nie tylko w procesie produkcji.

Know-how techniczne jest pojęciem zbliżonym do projektów wynalazczych. Należą tu wszelkie kategorie rozwiązań technicznych, łącznie z wynalazkami, którym przysługuje zdolność patentowa. Za przedmiot know-how można uznawać również doświadczenia techniczno -organizacyjne dotyczące wynalazków i wzorów użytkowych, jeżeli ze względu na brak którejkolwiek przesłanki zdolności patentowej albo zdolności rejestracyjnej nie są ani wynalazkami, ani wzorami użytkowymi, ani projektami racjonalizatorskimi w rozumieniu przepisów o prawie własności przemysłowej, a przedstawiają jednak znaczną wartość ekonomiczną i użyteczną.

Przedmiotem know-how nietechnicznego są z kolei informacje o charakterze organizacyjnym, finansowym lub handlowym przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa (np. projekty, informacje usprawniające organizację i zbyt w handlu).

W orzecznictwie sądowo-administracyjnym przyjmuje się, że know-how nietechniczne obejmuje wszelkiego rodzaju wiadomości i doświadczenia o charakterze nietechnicznym, które nadają się do wykorzystania w działalności przedsiębiorstwa lub wykonywania zawodu. Zdaniem sądów administracyjnych cechy know-how technicznego odnoszą się także do know-how nietechnicznego. Według stanowiska sądów administracyjnych powyższe cechy należy rozumieć następująco:

• cecha poufności powoduje, że know-how mogą stanowić jedynie informacje, które nie zostały ujawnione, nie są powszechnie znane, czy też łatwo dostępne. Przesłanka ta nie musi oznaczać wymogu bezwzględnej tajemnicy - wystarczy, by informacja nie była dostępna osobom zainteresowanym w sposób zwykły i dozwolony;

• istotność know-how oznacza, że są to informacje ważne dla całości lub zasadniczej części sposobu wytwarzania produktu lub świadczenia usług, muszą także spełniać u nabywcy określoną funkcję, czyli być użyteczne;

• identyfikowalność know-how oznacza, że zostało ono opisane lub utrwalone - czyli zmaterializowane, i to w taki sposób, że możliwe jest sprawdzenie posiadania przez nie pozostałych cech oraz powoduje, że nabywca nie jest nadmiernie ograniczony w wykorzystaniu nabytych informacji.

Powyższe stanowisko sądów (wyrażone m.in. w wyroku NSA z dnia 31 lipca 2003 r., sygn. akt III SA 1661/02) jest zbieżne z definicją know-how zawartą w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 316/2014 z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie stosowania art. 101 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do kategorii porozumień o transferze technologii.

Know-how jest zbywalne i może być udostępniane na podstawie umów upoważniających do korzystania, np. z poufnych projektów wynalazczych - umów licencji know-how oraz umów przenoszących know-how. Zaś rozumiane jako pewien zakres wiedzy i doświadczeń może być także przedmiotem umowy sprzedaży.

W niniejszej sprawie z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że informacja (wiedza), którą Zainteresowany będący strona postępowania wytworzył w ramach doświadczenia pozyskanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej spełnia cechy wskazane w orzecznictwie sądów administracyjnych jako cechy konstytuujące know-how, czyli:

• poufność - informacje te nie są powszechnie znane lub łatwo dostępne;

• istotność - informacje te są ważne i użyteczne z punktu sprzedawanych produktów;

• identyfikowalność - informacje te zostały zapisane w postaci dokumentu papierowego, przechowywanego przez Zainteresowanych w sposób uniemożliwiający zapoznanie się z nim innym osobom.

Należy zatem uznać, że równowartość opisanej we wniosku udokumentowanej wiedzy (informacji), która nadaje się do wykorzystania w działalności handlowej (know-how) stanowi komercjalizowaną własność intelektualną, o której mowa w art. 5a pkt 34 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie natomiast z definicją zawartą w art. 5a pkt 35 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podmiotem komercjalizującym jest twórca uprawniony do praw lub wartości wymienionych w pkt 34 lit. a-c, a także zawarcia umowy licencyjnej, o której mowa w pkt 34 lit. d, jeżeli wnosi do spółki kapitałowej komercjalizowaną własność intelektualną.

W analizowanym zdarzeniu przyszłym, Zainteresowany będący stroną postępowania, w ramach doświadczenia pozyskanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej uzyskał (wytworzył) i rozwinął wiedzę (know-how) stanowiącą komercjalizowaną własność intelektualną. Zainteresowany planuje wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci ww. know-how do istniejącej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, na podwyższenie kapitału zakładowego spółki. Zatem, w myśl cytowanego powyżej art. 5a pkt 35 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Zainteresowanego należy uznać za podmiot komercjalizujący.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że wszystkie warunki wynikające z art. 17 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostaną spełnione, zatem przychód z kapitałów pieniężnych w związku z wniesieniem przez Zainteresowanego do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wkładu niepieniężnego w postaci opisanego we wniosku know-how i objęciem udziałów w tej spółce nie powstanie.

Reasumując, stwierdzić należy, że w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego równowartość opisanej we wniosku udokumentowanej wiedzy (informacji), która nadaje się do wykorzystania w działalności handlowej (know-how) stanowi komercjalizowaną własność intelektualną w rozumieniu art. 5a pkt 34 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Zainteresowany będący stroną postępowania, jako twórca uprawniony do opisanej we wniosku udokumentowanej wiedzy (informacji), która nadaje się do wykorzystania w działalności handlowej (know-how), a którą Zainteresowany zamierza wnieść do spółki kapitałowej, jest podmiotem komercjalizującym w rozumieniu art. 5a pkt 35 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym w związku z wniesieniem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wkładu niepieniężnego w postaci opisanego we wniosku know-how i objęciem udziałów w tej spółce u Zainteresowanego będącego stroną postępowania, zgodnie z art. 17 ust. 1e ww. ustawy, nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w () dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej