Temat interpretacji

Dotyczy kwestii zwolnienia przedmiotowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2019 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie decyzji Ministra Obrony Narodowej w 2019 r. w jednostce wojskowej wypłacono zapomogę w związku ze śmiercią żołnierza. Przy wypłacie należności powołano się na art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. Zgodnie z tym przepisem wolna od podatku jest kwota do wysokości 6.000 zł. Należność ponad to zwolnienie została opodatkowana podatkiem dochodowym w wysokości 17%. Zapomoga została wypłacona z specjalnie tworzonego na ten cel funduszu na zapomogi na podstawie art. 84 ust. 1b ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych z dnia 11 września 2003 r., natomiast zasady przyznawania zapomogi określają art. 84 ust. 1, 1a, 1aa, 1ab, 1c, 1e tejże ustawy, a także rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej w sprawie trybu przyznawania nagród uznaniowych i zapomóg żołnierzom zawodowym z dnia 29 maja 2014 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość skorzystania z pełnego zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a?

Zdaniem Wnioskodawcy, powołując się na art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r., zapomogi przyznawane i wypłacane w jednostce w zakresie indywidualnych zdarzeń losowych, długotrwałej choroby lub śmierci kwalifikują się do pełnego zwolnienia od podatku od osób fizycznych. Zapomogi te tj. wysokość funduszu oraz sposób ich wypłaty regulowane są szczegółowo przepisami właściwego Ministra w konkretnym przypadku rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej w sprawie trybu przyznawania nagród uznaniowych i zapomóg żołnierzom zawodowym z dnia 29 maja 2014 r. Dotychczasowe korzystanie z art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. b wynika z zachowawczego charakteru wypłaty należności opodatkowanej tj. zwolnienie do wysokości 6.000 zł w roku podatkowym. Reasumując, Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej w sprawie trybu przyznawania nagród uznaniowych i zapomóg żołnierzom zawodowym z dnia 29 maja 2014 r. wydane na podstawie art. 84 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych z dnia 11 września 2003 r. stanowi przepis odrębny wydany przez właściwego ministra w tym przypadku Ministra Obrony Narodowej tak więc zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. wypłacona zapomoga w związku ze śmiercią żołnierza zawodowego powinna korzystać z pełnego zwolnienia przedmiotowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci:

1. z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, z funduszy związków zawodowych lub zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra - niezależnie od ich wysokości,
2. z innych źródeł - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 6000 zł.

To czy dana zapomoga podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest więc od przyczyny będącej podstawą jej wypłaty, od kwoty zapomogi oraz źródła jej finansowania.

Ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia zapomogi. Uzasadnione jest zatem posługiwanie się w tym przypadku definicjami występującymi w słownikach języka polskiego. Powołując się na językowe znaczenie wyrazów, przez zapomogę należy rozumieć jednorazowe świadczenie pieniężne mające na celu wsparcie finansowe osoby, która z ważnych przyczyn znalazła się w trudnej sytuacji życiowej.

Podmiot dokonujący wypłaty omawianego świadczenia zobowiązany jest natomiast do analizowania każdego przypadku indywidualnie z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na podstawie decyzji Ministra Obrony Narodowej w 2019 r. w jednostce wojskowej wypłacono zapomogę w związku ze śmiercią żołnierza. Przy wypłacie należności powołano się na art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. Zgodnie z tym przepisem wolna od podatku jest kwota do wysokości 6.000 zł. Należność ponad to zwolnienie została opodatkowana podatkiem dochodowym w wysokości 17%. Zapomoga została wypłacona z specjalnie tworzonego na ten cel funduszu na zapomogi na podstawie art. 84 ust. 1b ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych z dnia 11 września 2003 r., natomiast zasady przyznawania zapomogi określają art. 84 ust. 1, 1a, 1aa, 1ab, 1c, 1e tejże ustawy, a także rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej w sprawie trybu przyznawania nagród uznaniowych i zapomóg żołnierzom zawodowym z dnia 29 maja 2014 r.

Przesłanki przyznawania nagród uznaniowych oraz zapomóg, a także źródła ich finansowania z tworzonego na ten cel funduszu reguluje przepis art. 84 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych z dnia 11 września 2003 r. (Dz. U. z 2003 r., nr 179, poz. 1750).

Zgodnie z ust. 1a ww. ustawy w razie zaginięcia żołnierza zawodowego w związku z wykonywaniem zadań służbowych lub śmierci żołnierza zawodowego Minister Obrony Narodowej może przyznać zapomogę małżonkowi, a w razie braku małżonka dzieciom pozostającym na utrzymaniu żołnierza zawodowego, z zastrzeżeniem ust. 1aa.

W przypadku braku małżonka i dzieci, zapomogę, o której mowa w ust. 1a, Minister Obrony Narodowej może przyznać rodzicom żołnierza (art. 84 ust. 1aa.).

Stosownie zaś do art. 84 ust. 1ab. przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio do małżonka, dzieci lub rodziców żołnierza zawodowego, który zmarł w ciągu trzech lat po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, w następstwie wypadku lub choroby pozostających w związku z wykonywaniem zadań służbowych.

Nagrody uznaniowe i zapomogi wypłaca się z tworzonego na ten cel funduszu, którego wysokość nie może być niższa niż 2,5 % planowanych na dany rok kalendarzowy środków na uposażenia żołnierzy zawodowych (art. 84 ust. 1b).

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 84 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, Minister Obrony Narodowej wydał w dniu 29 maja 2014 r. rozporządzenie w sprawie trybu przyznawania nagród uznaniowych i zapomóg żołnierzom zawodowym (Dz. U. z 2014 r., poz. 750).

Zgodnie z § 1 pkt 1) rozporządzenie określa tryb przyznawania:

1. nagród uznaniowych i zapomóg żołnierzom zawodowym,
2. zapomogi małżonkowi żołnierza zawodowego, a w przypadku braku małżonka dzieciom pozostającym na utrzymaniu żołnierza zawodowego w razie zaginięcia żołnierza zawodowego w związku z wykonywaniem zadań służbowych lub śmierci żołnierza zawodowego,
3. zapomogi rodzicom żołnierza zawodowego w przypadku braku małżonka i dzieci w razie zaginięcia żołnierza zawodowego w związku z wykonywaniem zadań służbowych lub śmierci żołnierza zawodowego,
4. zapomogi małżonkowi, dzieciom lub rodzicom żołnierza zawodowego, który zmarł w ciągu trzech lat po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, w następstwie wypadku lub choroby pozostających w związku z wykonywaniem zadań służbowych.

Osobom, o których mowa w § 1 pkt 1) lit. b-d ww. rozporządzenia, zapomoga może być przyznana na ich wniosek lub na wniosek dowódcy jednostki wojskowej oraz jego przełożonych (§ 5 ust. 4). Do wniosków dołącza się dokumenty potwierdzające zaistnienie zdarzenia określonego w art. 84 ust. 1 pkt 2, ust. 1a albo ust. 1ab ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (§ 5 ust. 5).

W myśl § 6 ust. 1 tego rozporządzenia, zapomoga jest przyznawana jednorazowo. Przy przyznawaniu zapomogi uwzględnia się sytuację materialną rodziny żołnierza zawodowego (§ 6 ust. 2).

W przypadku przyznania zapomogi wypłaty dokonuje dowódca jednostki wojskowej, na której zaopatrzeniu finansowym pozostawał żołnierz zawodowy w ostatnim dniu pełnienia służby (§ 7 ust. 1 rozporządzenia).

Biorąc zatem pod uwagę powyższe regulacje prawne oraz opisany stan faktyczny stwierdzić należy, że wskazana we wniosku zapomoga przyznana z tytułu śmierci żołnierza zawodowego na podstawie rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej w sprawie trybu przyznawania nagród uznaniowych i zapomóg żołnierzom zawodowym z dnia 29 maja 2014 r., w całości korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej