Obowiązki płatnika - Interpretacja - 0113-KDWPT.4011.76.2020.3.JR -

Interpretacja indywidualna z dnia 07.08.2020, sygn. 0113-KDWPT.4011.76.2020.3.JR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Obowiązki płatnika

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2020 r. (data wpływu 19 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 lipca 2020 r. (data wpływ 28 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), w związku z czym pismem z dnia 13 lipca 2020 r., nr 0113-KDWPT.4011.76.2020.1.JR, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 14 lipca 2020 r. (data doręczenia 17 lipca 2020 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 21 lipca 2020 r. (data wpływu 28 lipca 2020 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 22 lipca 2020 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: pracodawca), od dnia 1 stycznia 2021 r. będzie stosował ustawę z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2215, dalej: PPK). Uczestnictwo w tym systemie rodzi skutki podatkowe zarówno dla pracownika jak i dla pracodawcy.

Wpłata finansowana przez pracownika:

Osobom zatrudnionym objętym automatycznym zapisem do PPK, które nie złożą deklaracji rezygnacji z dokonywania wpłat na PPK, pracodawca będzie zobowiązany naliczyć i potrącić wpłatę podstawową w wysokości wynoszącej 2% wynagrodzenia brutto. Wpłata podstawowa może jednak, w warunkach określonych w ustawie o PPK, zostać obniżona maksymalnie do 0,5% wynagrodzenia brutto. Jednocześnie, każdy uczestnik PPK będzie miał możliwość wnoszenia wpłaty dodatkowej, w wysokości do 2% wynagrodzenia.

Jako wynagrodzenie traktować należy podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe uczestnika PPK, bez stosowania ograniczeń dotyczących przekroczenia 30-krotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia oraz z wyłączeniem podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób przebywających na urlopie wychowawczym oraz pobierających zasiłek macierzyński lub zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego.

Wpłaty finansowane przez pracownika naliczane są więc od wynagrodzenia brutto, natomiast potrącane z wynagrodzenia po jego opodatkowaniu, czyli pomniejszają kwotę do wypłaty.

Składka na PPK ze środków pracodawcy:

Obowiązkowa wpłata podstawowa finansowana przez pracodawcę będzie wynosiła 1,5% wynagrodzenia brutto pracownika. Pracodawca będzie mógł jednak zadeklarować dokonywanie wpłat dodatkowych, do wysokości 2,5% wynagrodzenia brutto. Wpłaty dokonywane przez pracodawcę, zarówno te obowiązkowe, jak i fakultatywne, nie są uwzględniane w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Podlegają one natomiast opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy (art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, ze zm.), gdyż łączą się z otrzymaniem przez pracownika nieodpłatnych świadczeń.

Z tego względu należy od nich naliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zaliczka na podatek dochodowy jest potrącana z wynagrodzenia pracownika. Przychód podatkowy uczestnika z tytułu wpłat dokonanych do PPK finansowanych przez pracodawcę powstaje w momencie przekazania tych wpłat na rachunek PPK.

Od dnia 1 stycznia 2020 r. stawka podatku stosowana przez pracodawcę będącego płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych przy obliczaniu zaliczki na podatek wynosi w I progu 17% i po jego przekroczeniu 32%. Jednak dla osób do 26 roku życia ustawodawca przewidział w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienie od podatku dochodowego. Zwolnienie z podatku obejmuje przychody uzyskane przez takie osoby ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz umów zlecenia do wysokości 85 528 zł w roku podatkowym. Oznacza to, że młodemu podatnikowi, który osiągnie przychody wymienione we wskazanym przepisie w wysokości nieprzekraczającej wynikającego z niego limitu, płatnik nie będzie pobierał zaliczek na podatek. Ponieważ wpłaty do PPK finansowane przez podmiot zatrudniający stanowią przychody ze stosunku pracy, to u osób korzystających z omawianego zwolnienia poza wynagrodzeniem za pracę również one nie podlegają opodatkowaniu.

Jak wynika z regulacji ustawy o PPK, wpłaty finansowane przez pracodawcę są obliczane, a wpłaty finansowane przez pracownika są obliczane i pobierane w terminie wypłaty wynagrodzenia. Pracodawca ma następnie obowiązek dokonania tych wpłat do wybranej uprzednio instytucji finansowej. Obowiązek ten realizowany jest w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wpłaty zostały obliczone i pobrane. W związku z tym, że w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, rozpoznanie u pracownika przychodu w postaci wartości sfinansowanych przez pracodawcę składek na PPK nastąpi w miesiącu następującym po miesiącu, w którym wpłaty te zostały przez pracodawcę obliczone.

Przykład:

Pracodawca finansuje ze swoich środków tylko wpłatę obowiązkową (1,5%). Otrzymane przez pracownika wynagrodzenie netto za miesiąc poprzedzający przystąpienie do PPK, tj. marzec 2021 r., wyniesie 3 613 zł 19 gr (brutto 5 000 zł).

Wypłata za kwiecień 2021 r., która nastąpi 25 kwietnia 2021 r., będzie już niższa, gdyż pomniejszy ją kwota składek do PPK finansowanych przez pracownika, tj. 2% wynagrodzenia brutto (5 000 zł x 2% = 100 zł), czyli będzie wynosiła 3 513 zł 19 gr. Wypłata za miesiąc kolejny, tj. maj 2021 r., dokonana 25 maja 2021 r. będzie jeszcze niższa, ponieważ na jej wysokość wpłynie konieczność pobrania podatku od wpłaty na PPK sfinansowanej w kwietniu przez pracodawcę (wpłata PPK do wybranej instytucji finansowej 15 maja 2021 r.). Zatem wynagrodzenie za miesiąc maj 2021 r. wyniesie 3 513 zł 19 gr - 13 zł = 3 500 zł 19 gr (5 000 zł x 1,5% x 17%).

Podmiot zatrudniający jest zobowiązany do obliczenia i dokonania wpłat do wybranej instytucji finansowej, finansowanych przez ten podmiot oraz do obliczenia, pobrania od uczestnika PPK i dokonania wpłat finansowanych przez uczestnika PPK.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Pracownicze Plany Kapitałowe są powszechnym i dobrowolnym systemem stworzonym w celu gromadzenia oszczędności długoterminowych przez pracowników. Wpłaty w ramach programu będą dokonywane zarówno przez pracowników, pracodawców, jak i państwo. Uczestnik programu PPK zgromadzony kapitał będzie mógł wypłacić po osiągnięciu 60 roku życia. Program zakłada jednak elastyczny dostęp do gromadzonego kapitału - uczestnik w każdej chwili może wycofać swoje środki.

Do systemu PPK będą zapisywani automatycznie wszyscy pracownicy między 18 a 54 rokiem życia, za których pracodawca odprowadza składki na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne i rentowe (zarówno na umowę o pracę, jak i umowę zlecenia), którzy nie złożą pracodawcy deklaracji o rezygnacji z wpłat do PPK. Osoby pomiędzy 55 a 70 rokiem życia mogą przystąpić do PPK dobrowolnie po złożeniu do pracodawcy odpowiedniego wniosku. Uczestnictwo w PPK osoby liczącej więcej niż 70 lat jest możliwe jeśli złożyła wniosek pracodawcy o rozpoczęcie naliczania wpłat do PPK przed ukończeniem przez nią 70 roku życia. W takim przypadku może ona uczestniczyć w PPK, a osiągnięcie przez nią wieku lat 70 nie powoduje jej wyjścia z systemu PPK.

Przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 12 czerwca 2020 r. jest poniższy przykład:

Pracownik przystąpi do PPK w kwietniu 2021 r. i opłaci składkę podstawową - 2%. Jego wynagrodzenie brutto to 5 000 zł miesięcznie. Pracownik korzysta z podstawowych kosztów uzyskania przychodów i tzw. kwoty wolnej (złożył PIT-2). Pracodawca finansuje ze swoich środków tylko wpłatę obowiązkową (1,5%). Otrzymane przez pracownika wynagrodzenie netto za miesiąc poprzedzający przystąpienie do PPK, tj. marzec 2021 r., wyniesie 3 613 zł 19 gr (brutto 5 000 zł). Wynagrodzenie brutto za 04/2021 r. 5 000 zł. Naliczona składka na PPK (od wynagrodzenia za 04/2021 r.) finansowana przez pracownika 2% - 100 zł. Naliczona składka na PPK (od wynagrodzenia za 04/2021 r.) finansowana przez pracodawcę 1,5% - 75 zł (zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych -13 zł). Wypłata wynagrodzenia za 04/2021 r. - nastąpi dnia 23 kwietnia 2021 r. Wpłata składek na PPK do wybranej instytucji finansowej od wynagrodzenia wypłaconego w 04/2021 r. nastąpi w dniu 23 kwietnia 2021 r. w kwocie 100 zł + 75 zł = 175 zł

Składka na PPK naliczona od wynagrodzenia wypłaconego w dniu 23 kwietnia 2021 r., którą będzie finansował Wnioskodawca zostanie przekazana wybranej instytucji finansowej dnia 23 kwietnia 2021 r.

Wnioskodawca uzna przekazaną ze swoich środków składkę, naliczoną od wynagrodzenia wypłaconego w dniu 23 kwietnia 2021 r. za przychód pracownika i pobierze od niej zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w miesiącu kwietniu 2021 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Kiedy powstanie przychód podatkowy od składki na PPK finansowanej przez pracodawcę naliczonej od wynagrodzenia, którego wypłata nastąpi dnia 23 kwietnia 2021 r. i której wpłata do instytucji finansowej nastąpi dnia 23 kwietnia 2021 r. ?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku, przychód podatkowy od składki na PPK finansowanej przez pracodawcę naliczonej od wynagrodzenia, którego wypłata nastąpi w dniu 23 kwietnia 2021 r., i której wpłata do instytucji finansowej nastąpi dnia 23 kwietnia 2021 r., nastąpi dnia 23 kwietnia 2021 r.

Zatem, zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od składki na PPK finansowanej przez pracodawcę naliczonej od wynagrodzenia, którego wypłata nastąpi w dniu 23 kwietnia 2021 r. i której wpłata do instytucji finansowej nastąpi dnia 23 kwietnia 2021 r. należy pobrać w dniu wypłaty wynagrodzenia 23 kwietnia 2021 r.

Według Wnioskodawcy, wpłata składki na PPK dokonywana przez pracodawcę do wybranej instytucji finansowej podlega opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), gdyż zgodnie z tym przepisem za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei na gruncie przepisów podatkowych art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód pracownika powstaje w momencie otrzymania lub pozostawienia w dyspozycji podatnika pieniędzy i wartości pieniężnych oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Podatek od otrzymanego nieodpłatnego świadczenia w związku z uczestnictwem pracownika w PPK powstaje w miesiącu, w którym podmiot zatrudniający dokonał wpłat na rachunek wybranej instytucji finansowej.

Skoro Wnioskodawca dokona wpłaty składek na PPK do wybranej instytucji finansowej w tym samym dniu, w którym pobiera składki na PPK, to tym samym przychód do opodatkowania powstanie w tym samym dniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ustawa z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2215, z późn. zm.), określa zasady gromadzenia środków w pracowniczych planach kapitałowych, zwanych dalej PPK, zawierania umów o zarządzanie PPK i umów o prowadzenie PPK, finansowania i dokonywania wpłat do PPK oraz dokonywania wypłat transferowych, wypłat i zwrotu środków zgromadzonych w PPK.

Zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy o pracowniczych planach kapitałowych, podmiot zatrudniający jest obowiązany do obliczenia i dokonania wpłat do wybranej instytucji finansowej finansowanych przez ten podmiot oraz do obliczenia, pobrania od uczestnika PPK i dokonania wpłat do wybranej instytucji finansowej wpłat finansowanych przez uczestnika PPK. Wpłaty te dokonywane są w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone i pobrane (art. 28 ust. 4 ww. ustawy).

W myśl art. 28 ust. 3 ww. ustawy, wpłaty finansowane przez podmiot zatrudniający są obliczane, a wpłaty finansowane przez uczestnika PPK są obliczane i pobierane od uczestnika PPK w terminie wypłaty wynagrodzenia przez podmiot zatrudniający.

Z kolei, zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.: obliczenie, pobranie, wpłacenie podatku, zaliczki. Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej zakładami pracy, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy &‒ wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11). Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74 i 148. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych (art. 39 ust. 1 ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, od dnia 1 stycznia 2021 r. będzie stosował ustawę z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2215). Pracownik przystąpi do PPK w kwietniu 2021 r. i opłaci składkę podstawową - 2%. Jego wynagrodzenie brutto to 5 000 zł miesięcznie. Pracownik korzysta z podstawowych kosztów uzyskania przychodów i tzw. kwoty wolnej (złożył PIT-2). Pracodawca finansuje ze swoich środków tylko wpłatę obowiązkową (1,5%). Otrzymane przez pracownika wynagrodzenie netto za miesiąc poprzedzający przystąpienie do PPK, tj. marzec 2021 r., wyniesie 3 613 zł 19 gr (brutto 5 000 zł). Wynagrodzenie brutto za 04/2021 r. 5 000 zł. Naliczona składka na PPK (od wynagrodzenia za 04/2021 r.) finansowana przez pracownika 2% - 100 zł. Naliczona składka na PPK (od wynagrodzenia za 04/2021 r.) finansowana przez pracodawcę 1,5% - 75 zł (pdof-13 zł). Wypłata wynagrodzenia za 04/2021 r. - nastąpi dnia 23 kwietnia 2021 r. Wpłata składek na PPK do wybranej instytucji finansowej od wynagrodzenia wypłaconego w 04/2021 r. nastąpi w dniu 23 kwietnia 2021 r. w kwocie 100 zł + 75 zł = 175 zł Składka na PPK naliczona od wynagrodzenia wypłaconego w dniu 23 kwietnia 2021 r., którą będzie finansował Wnioskodawca zostanie przekazana wybranej instytucji finansowej dnia 23 kwietnia 2021 r.

Należy zauważyć, że z powołanych powyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychody pracownika z tytułu wpłat do Pracowniczych Planów Kapitałowych, w części finansowanej przez podmiot zatrudniający, zaliczane są do przychodów ze stosunku pracy tj. źródła przychodów o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na podmiocie zatrudniającym ciążą analogiczne obowiązki płatnika jak w stosunku do innych świadczeń wypłacanych pracownikom. Przychód pracownika z tytułu wpłat na PPK przez podmiot zatrudniający powstanie w momencie postawienia środków pieniężnych do dyspozycji pracownikowi, czyli w przypadku wpłat na PPK jest to dzień wpłaty środków do wybranej instytucji finansowej prowadzącej PPK. Podmiot zatrudniający jest obowiązany do dokonania wpłat do wybranej instytucji finansowej finansowanych przez ten podmiot, w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zastały obliczone. Wpłaty finansowane przez podmiot zatrudniający są obliczane w terminie wypłaty wynagrodzenia przez podmiot zatrudniający. Tak, więc przychód pracownika z tytułu otrzymania świadczenia w związku z jego uczestnictwem w PPK powstanie w miesiącu, w którym podmiot zatrudniający dokonał wpłat (sfinansowanych z jego środków) na rachunek pracownika w PPK.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że wskazana we wniosku wpłata będzie miała związek ze stosunkiem pracy, który łączy Wnioskodawcę z pracownikiem. Zatem, dokonane wpłaty finansowane przez podmiot zatrudniający, będą stanowiły dla pracownika przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wpłaty, które w ramach PPK będą finansowane przez podmiot zatrudniający, będą stanowić przychód podlegający opodatkowaniu w momencie dokonywania tych wpłat do instytucji finansowej.

Zatem, Wnioskodawca będzie miał obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od dokonywanych wpłat do PPK na rzecz pracownika. Wnioskodawca jako płatnik będzie również zobowiązany wykazać w rocznej informacji PIT-11 wartość przychodu z tytułu dokonanych wpłaty do PPK oraz wysokość pobranej zaliczki z tego tytułu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego (stanu faktycznego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemiologicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie