Obowiązki płatnika związane z dokonywaniem zasileń portfeli elektronicznych pracowników.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w części odnoszącej się do obowiązku naliczenia podatku w momencie wykorzystania środków z X i jest nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca [dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca"] jest podmiotem mającym siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski. Wnioskodawca jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych [dalej: „PIT”] w stosunku do osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę [dalej: Pracownicy].

Spółka od maja 2022 r. wprowadziła dla Pracowników nowy system benefitów. Każdy z Pracowników we własnym zakresie dokonuje wyboru benefitów jakie najlepiej odpowiadają jego potrzebom, może też całkowicie zrezygnować z uczestnictwa w programie benefitów. Jednym z dostępnych benefitów jest comiesięczne dokonanie zasilenia w wysokości 120 zł lub 60 zł miesięcznie (zależnie od wybranego pakietu benefitów) na X, będący autorskim produktem Wnioskodawcy.

X to indywidualny portfel elektroniczny za pomocą którego użytkownik konta może dokonywać płatności za wybrane produkty Wnioskodawcy. X przypisywany jest do określonej osoby poprzez powiązanie z konkretnym adresem e-mail. Pracownicy potencjalnie mogą dodatkowo otrzymać zasilenie X na analogicznych zasadach jak klienci Spółki tj. jako nagrodę w ramach akcji promocyjnych (o ile regulamin akcji nie wyklucza udziału Pracowników) oraz zamiast zwrotu środków za bilet (bilety) lotniczy i wykupione usługi dodatkowe do biletu (biletów) lotniczego.

Możliwe są więc sytuacje kiedy dany produkt Wnioskodawcy zostanie opłacony:

a)w całości przez X zasilany przez Wnioskodawcę jako benefit pracowniczy,

b)w części przez X zasilany przez Wnioskodawcę jako benefit pracowniczy oraz w części przez środki prywatne pracownika,

c)w całości przez X zasilany zarówno jako benefit pracowniczy jak i z innych tytułów,

d)w części przez X zasilany zgodnie z pkt c powyżej oraz w części przez środki prywatne pracownika.

Termin ważności doładowania X przez Wnioskodawcę na rzecz Pracowników został określony na 25 lat od daty dokonania doładowania tj. doładowanie dokonane w maju tego roku można wykorzystać do maja 2047 r. Po ustaniu stosunku pracy, były Pracownik zachowuje prawo do wykorzystania środków na X pochodzących z zasileń dokonywanych przez Wnioskodawcę do momentu upływu terminu ważności X. Oznacza to, że możliwe jest wykorzystanie zasileń Wnioskodawcy nawet wiele lat po ustaniu stosunku pracy.

Spółka uznaje zasilenia X za nieodpłatne świadczenia pracownicze. W związku z powyższym Spółka działa w charakterze płatnika PIT w odniesieniu do rozliczeń z tego tytułu.

Po stronie Spółki powstały wątpliwości w którym momencie i w jakiej wysokości powinna ona naliczyć PIT z tytułu zasileń X dokonywanych na rzecz Pracowników.

Pytania

1.Czy po stronie Wnioskodawcy powstaje obowiązek naliczenia PIT w momencie dokonania zasilenia na konto X czy w momencie wykorzystania środków z X przez Pracownika?

2.W przypadku wykorzystania przez pracownika X zasilonego w części przez Wnioskodawcę jako benefit pracowniczy, a w części z innych tytułów w jaki sposób Spółka powinna ustalać podstawę opodatkowania PIT z tytułu nieodpłatnych świadczeń?

3.W jaki sposób Spółka powinna dokonywać rozliczeń w przypadku gdy w momencie ustania stosunku pracy na koncie byłego Pracownika znajdują się jeszcze środki pochodzące z zasileń Wnioskodawcy o charakterze benefitu pracowniczego?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 1, obowiązek naliczenia podatku z tytułu nieodpłatnych świadczeń powstaje dopiero w momencie wykorzystania X przez Pracownika.

W ocenie Spółki, w zakresie pytania nr 2, w przypadku korzystania przez Pracowników z X dla celów ustalenia podstawy opodatkowania PIT może ona przyjąć, że w pierwszej kolejności wykorzystywane są środki pochodzące z zasileń Spółki dokonywane jako benefit pracowniczy.

W ocenie Spółki, w zakresie pytania nr 3, powinna ona dokonać obliczenia wartości PIT w ostatnim okresie rozliczeniowym kiedy pracownik pozostawał ze Spółką w stosunku pracy, przyjmując za podstawę opodatkowania wartość niewykorzystanych zasileń X dokonanych przez Pracodawcę jako benefit pracowniczy na ostatni dzień przed ustaniem stosunku pracy.

Zgodnie z art. 31 ustawy o PIT osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Uzupełnieniem jest art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, zgodnie z którym za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że rzeczywiste przysporzenie majątkowe nastąpi w momencie dokonania zakupu danej usługi Wnioskodawcy przy wykorzystaniu jako metody płatności X, zgodnie z wartością kwotową jaka została wykorzystana. Wynika to z faktu, iż w tym momencie materializuje się faktyczne świadczenie, do którego otrzymania jest uprawniony pracownik.

Natomiast w momencie otrzymania zasilenia na X Pracownik uzyskuje jedynie potencjalne uprawnienie do wykorzystania środków oraz informacje z jakich świadczeń może skorzystać. Co więcej istnieje możliwość niewykorzystania środków z X przez Pracownika.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w analogicznych stanach faktycznych, dotyczących przyznawania pracownikom przez pracodawcę comiesięcznie określonej ilości punktów (gdzie każdy 1 punkt miał wartość 1 zł) w tzw. systemie kafeteryjnym. Systemy te były platformą elektroniczną gdzie po zarejestrowaniu punktu w systemie mogły one być wymienione na określone towary i usługi.

Tak przykładowo:

–Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 maja 2021 r. sygn. akt 0114-KDIP3-1.4011.68.2021.2.MK1 „Mając na uwadze ww. okoliczności faktyczne stwierdzić zatem należy, że przychód ze stosunku pracy powstaje w momencie otrzymania nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie określonego świadczenia (produktu i/lub usługi), tj. w momencie wymiany punktów na ww. świadczenie. Powyższe skutkuje dla Wnioskodawcy obowiązkiem obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy, według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.”

–Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 czerwca 2021 r., sygn. akt 0112-KDIL2-1.4011.348.2021.1.MKA „Zatem przychód u pracowników powstaje w momencie dokonania wymiany punktów na wybrane przez nich świadczenie dostępne w ramach systemu kafeteryjnego. W sytuacji zaś wypłaty równowartości świadczenia w formie przelewu przychód u pracowników powstanie w dacie uznania rachunku bankowego Wnioskodawcy.”

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wykorzystania przez pracownika X zasilonego w części przez Wnioskodawcę jako benefit pracowniczy, a w części z innych tytułów, Spółka ma prawo do przyjęcia założenia, że dla celów opodatkowania PIT w pierwszej kolejności doszło do wydatkowania środków pochodzących z zasileń dokonywanych przez Wnioskodawcę.

W ocenie Spółki takie rozwiązanie jest najbardziej ekonomiczne z perspektywy nakładu pracy pracowników Spółki odpowiedzialnych za kwestie kadrowe, poprzez brak konieczności dokonywania szczegółowych analiz dotyczących momentu dokonania i źródła zasilenia. Jednocześnie powyższa metodologia najlepiej zabezpiecza interesy Skarbu Państwa, jako że znacząco ogranicza ryzyko zbyt późnego momentu rozpoznania przychodu w PIT (powstałego np. przez błąd ludzki przy analizie źródła zasilenia).

Jak zostało wyżej wskazane, dokonywanie przez Spółkę zasileń na indywidualne konta pracownicze w portfelu elektronicznym X stanowi nieodpłatne świadczenie stanowiące dla Pracowników przychód ze stosunku pracy zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT.

Jednocześnie istnieje możliwość wykorzystania środków z X pochodzących z doładowań zapewnionych przez Spółkę po ustaniu stosunku pracy pomiędzy Wnioskodawcą, a Pracownikiem.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku zaistnienia takiej sytuacji, Spółka powinna rozpoznać przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń pracowniczych w ostatnim okresie rozliczeniowym istnienia stosunku pracy, bowiem po tej dacie dokonywanie rozliczeń z tego tytułu byłoby bezprzedmiotowe.

Z kolei brak rozpoznania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, związanych z faktem, że na moment rozwiązania stosunku pracy nie doszło do wykorzystania świadczenia przez Pracownika prowadziłoby do braku możliwości rozpoznania go w ogóle. Prowadziłoby to do kuriozalnej sytuacji gdzie w zależności od momentu wykorzystania świadczenia, podlegałoby ono lub nie podlegało opodatkowaniu PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z treści powołanego art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danego podatnika decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa on aktywa tej osoby. Konsekwencją przyjęcia tezy o charakterze przychodu, jako definitywnego przysporzenia w majątku podatnika jest uznanie, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko te przychody, które nie mają charakteru zwrotnego.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy – wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców (art. 12 ust. 2 ustawy). Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych – ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 tej ustawy).

Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika – o czym stanowi art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przystępując do oceny skutków podatkowych dokonania pracownikom zasilenia na tzw. X w pierwszej kolejności zauważyć należy, że z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Otrzymanie oznacza przysporzenie w majątku w postaci czegoś, za co pracownik nie zapłacił lub zapłacił częściowo, a co ma określoną wartość wyrażoną w pieniądzu. Świadczenie nieodpłatne czy też częściowo odpłatne to taki rodzaj świadczenia, w przypadku którego otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym lub też za co częściowo płaci, co oznacza, że nie świadczy nic w zamian lub przekazuje świadczenie (płatność) nieekwiwalentne.

Zatem obok pieniędzy i wartości pieniężnych ustawodawca za przychody uważa również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Świadczenia w naturze to wszelkie takie świadczenia, w przypadku których przedmiot świadczenia jest inny niż pieniądz lub wartość pieniężna. Będą to w szczególności różnego rodzaju świadczenia rzeczowe, chociaż przedmiotem świadczenia mogą być również prawa. Powyższe związane jest z przyjętą zasadą kompletności opodatkowania, w myśl której opodatkowaniu powinny podlegać niemal wszelkie przysporzenia majątkowe, a nie tylko te o charakterze pieniężnym. Podstawową różnicą pomiędzy przychodami w postaci pieniędzy i wartości pieniężnych a nieodpłatnymi świadczeniami w naturze i innymi nieodpłatnymi świadczeniami jest odmienny moment powstania przychodu. W przypadku bowiem pierwszej kategorii świadczeń przychód powstaje w momencie ich otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, natomiast w przypadku drugiej kategorii przychód powstaje wyłącznie w chwili otrzymania. Nie ma natomiast znaczenia moment postawienia świadczenia do dyspozycji podatnika.

Przenosząc przedstawiony we wniosku opis zdarzenia na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że do świadczeń nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych związanych ze stosunkiem pracy zaliczyć należy zatem również różnego rodzaju świadczenia przekazywane na rzecz pracownika w ramach indywidualnego portfela elektronicznego, a w szczególności wartość takiego świadczenia otrzymanego przez pracownika. Zauważyć przy tym należy, że pracownicy mogą korzystać z zasileń poprzez dokonywanie wymiany na wybrane produkty Spółki. Ponadto może okazać się, że produkt będzie opłacony także poprzez doładowanie z tytułu nagród w ramach akcji promocyjnych oraz zwrotu środków za bilet lotniczy i dodatkowe wykupione do niego usługi.

Wobec powyższego działanie Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu polega w istocie na postawieniu do dyspozycji pracownika zasileń w wysokości 120 zł i 60 zł, za które dopiero mogą nabyć określone świadczenia. Z przytoczonego powyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że nieodpłatne świadczenia, ażeby mogły być uznane za przychód – w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych – muszą być otrzymane. Zatem przychód u pracownika powstaje w momencie nabycia produktów Spółki. Na Wnioskodawcy ciążą więc obowiązki płatnika wynikające z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W sytuacji, gdy na moment rozwiązania stosunku pracy nie doszło do nabycia produktów Spółki, to zwalniany pracownik na moment rozwiązania stosunku pracy nie uzyska żadnego świadczenia. Przychód uzyska on – podobnie jak w przypadku pracownika – dopiero w momencie wykorzystania środków z X. Zatem dopiero w sytuacji, gdy były pracownik wykorzysta te środki Wnioskodawca będzie zobowiązany wykazać w rocznej informacji o przychodach z innych źródeł oraz dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 wartość przychodu uzyskanego w momencie realizacji wymiany. Wobec tego nie można się zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w ostatnim okresie rozliczeniowym pracownik uzyska przychód, a za podstawę opodatkowania należy przyjąć wartość niewykorzystanych zasileń X dokonanych przez Pracodawcę jako benefit pracowniczy na ostatni dzień przed ustaniem stosunku pracy.

Wskazać przy tym należy, że przepisy prawa podatkowego w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie odnoszą się do kwestii kolejności wykorzystywania środków – w tym przypadku pochodzących z zasileń Spółki dokonywanych jako benefit pracowniczy bądź z innych tytułów. Kwestii tej nie regulują przepisy prawa podatkowego, a tylko te przepisy, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej. W konsekwencji, to na Wnioskodawcy, jako płatniku, ciąży obowiązek prawidłowego ustalenia wysokości podstawy opodatkowania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Panstwo do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).