Obowiązki płatnika - 50% koszty uzyskania przychodów - uznanie działalności pracowników spółki (inżynierów projektujących) za działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 22 ust. 9b pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego – w części, w jakiej dotyczy interpretacji art. 22 ust. 9b pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – 18 marca 2022 r. Zakres wniosku jest następujący:

Opis zdarzenia przyszłego

Głównym przedmiotem działalności spółki X. Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest produkcja (…) (PKD 28.25 Z). Spółka jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa CIT”).

Spółka od początku sama opracowuje i rozwija własne produkty. Wnioskodawca produkuje na indywidualne zamówienia klientów z całego świata różnego rodzaju (…) (dalej: maszyny), w szczególności (…). Do takich urządzeń należą przykładowo (…).

Wnioskodawca zatrudnia na umowę o pracę w pełnym wymiarze godzin inżynierów projektujących w dziale technologicznym. Inżynierowie projektujący są absolwentami politechniki na następujących kierunkach: mechanika i budowa maszyn, inżynieria mechaniczna, informatyka stosowana, inżynieria chemiczna i procesowa, energetyka, inżynieria środowiskowa.

Pracownicy działu technologicznego odpowiedzialni są za zaprojektowanie maszyn (…) na indywidualne zamówienia klienta. Zespół inżynierów projektujących wykonuje swoją pracę w dedykowanym specjalistycznym programie komputerowym służącym do projektowania modeli maszyn w obrazie 3D oraz 2D.

Kluczowe dla realizacji czynności badawczo-rozwojowych w Spółce przez jej pracowników jest zdobywanie nowej wiedzy z dziedzin, których dotyczą prowadzone prace, a następnie łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie jej, w zakresie tworzenia nowych projektów maszyn. Podstawową wiedzę z zakresu świadczonej pracy inżynierowie zdobywali na studiach, a następnie rozwijali ją zdobywając kolejne doświadczenia zawodowe, a obecnie świadcząc swoją pracę na rzecz Spółki.

Od dnia 1 stycznia 2022 roku inżynierowie projektujący będą prowadzili szczegółową ewidencję czasu pracy, z której będzie można wskazać, jaką część ich pracy stanowią prace rozwojowe, które można zakwalifikować do działalności badawczo-rozwojowej.

Pracownicy działu technologii w przeważającej większości czasu pracy wykonują czynności stanowiące działalność badawczo-rozwojową. Spółka prowadzi szczegółową dokumentację techniczną realizowanych projektów, a każdy projekt otrzymuje swój indywidualny numer, co ułatwia identyfikację projektów dla celów dowodowych.

Reasumując, Wnioskodawca zauważa, że realizowane prace nad projektami maszyn (…) przez dział technologii:

a)są prowadzone w sposób systematyczny, według metodologii określanej przez dedykowanych pracowników posiadających specjalistyczną wiedzę oraz niezbędne doświadczenie oraz na podstawie wewnętrznej dokumentacji Spółki,

b)są nakierowane na wypracowanie lub wykorzystanie dostępnych zasobów wiedzy do tworzenia nowych projektów maszyn,

c)są dokumentowane w ewidencji Spółki, również w przypadku, gdy projekt nie zostanie zakończony sukcesem,

d)dotyczą opracowywania tylko nowych projektów na indywidualne zamówienie klientów.

Dodatkowo, Spółka w dziale technologii:

a)będzie prowadzić działalność badawczo-rozwojową w zakresie opisanym powyżej również w przyszłości (systematycznie i ciągle),

b)nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,

c)zamierza korzystać z odliczenia kosztów kwalifikowanych od podstawy opodatkowania na zasadach określonych w art. 18d i art. 18e ustawy CIT począwszy od roku podatkowego pokrywającego się u podatnika z rokiem kalendarzowym, tj. począwszy od dnia 1 stycznia 2022 r.,

d)będzie prowadziła ewidencję zgodnie z art. 9 ust. 1b ustawy CIT, pozwalającą wyodrębnić koszty działalności w zakresie opisanym powyżej począwszy od dnia 1 stycznia 2022 r.,

e)nie uzyskała dotychczas żadnych zwrotów wydatków ponoszonych na działalność badawczo-rozwojową opisaną w stanie faktycznym.

W odniesieniu do opisanych powyżej prac Wnioskodawca wskazuje, że do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT, związanych z realizowanymi projektami z obszarów B+R będą alokowane od dnia 1 stycznia 2022 r. koszty: Wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w dziale technologii posiadających specjalistyczną wiedzę, kompetencje lub doświadczenie – w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Projekty B+R są realizowane przez pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę. Prowadzona ewidencja czasu pracy od dnia 1 stycznia 2022 r. w bezsprzeczny sposób wskaże ile godzin poświęcił dany pracownik na działalność badawczo-rozwojową w danym miesiącu.

Poniżej prace rozwojowe, jakie są wykonywane przez inżynierów projektujących, stanowiące równocześnie fragmenty projektu maszyn/urządzeń:

1)prace inżynieryjne - przygotowanie (opracowanie) modelu maszyn w 3D;

2)przygotowanie (opracowanie) projektu maszyn w 2D;

3)stworzenie rysunków złożeniowych maszyn;

4)stworzenie rysunków warsztatowych maszyn;

5)stworzenie rysunków wykonawczych maszyn;

6)wprowadzenie poprawek inżynieryjnych do istniejącego modelu maszyny;

7)wyeliminowanie błędów projektowych maszyn;

8)przygotowanie wykazu materiałów i surowców o określonych parametrach do zbudowania maszyny zgodnych z projektem.

Dział technologiczny składa się z kilkunastu pracowników – inżynierów projektujących, a każdy z nich realizuje określony element projektu wysokospecjalistycznego urządzenia (…). Tym samym wytworzony w ten sposób efekt synergii sprawia, że jest finalnie zrealizowany projekt końcowy.

Pracownicy działu technologii w umowach o pracę będą mieli wydzielone kwoty wynagrodzenia przysługujące jako honorarium z tytułu przeniesienia praw autorskich za wytworzenie utworu, tj. elementu/fragmentu projektu maszyn/urządzeń wskazanych wyżej. W umowach o pracę będzie również wskazane, że pracownik przenosi na pracodawcę prawa autorskie do wytworzonego utworu, tj. do stworzonego przez siebie elementu/fragmentu projektu maszyny/urządzenia. W umowie o pracę będzie również wskazanie, jakie utwory lub fragmenty utworów tworzy dany pracownik.

Z kolei pracodawca będzie prowadził ewidencję utworów, z której będzie można przyporządkować utwory bądź fragmenty utworów stworzone przez każdego z inżynierów projektujących w trakcie danego roku podatkowego.

Gotowy projekt maszyny/urządzenia jest czasochłonnym procesem i czas jego realizacji może zając kilka miesięcy, zatem mogą być również sytuacje, gdzie w danym miesiącu nie zostanie zrealizowany finalnie żaden projekt, a wiele projektów będzie w toku i poszczególni pracownicy działu technologii co miesiąc będą tworzyć konkretne elementy projektu końcowego bez ich finalnej realizacji, co będzie następować w kolejnych miesiącach.

Wynagrodzenia dla inżynierów projektujących nie pochodzą z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych Wnioskodawcy.

Doprecyzowanie opisu zdarzenia

Pracownicy (inżynierowie projektujący) Spółki prowadzą prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668 ze zm.). Pracownicy nie prowadzą badań naukowych, lecz prace rozwojowe w rozumieniu wskazanej ustawy o szkolnictwie wyższym i nauce.

Pojęcia, którymi Wnioskodawca posługuje się w opisie zdarzenia przyszłego, tak jak: „prace rozwojowe” oraz „działalność badawczo-rozwojowa” odnoszą się do znaczenia, jakie nadaje im ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Pytanie

Czy do przychodów pomniejszonych o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe Wnioskodawca będący płatnikiem może zastosować 50% kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy z tytułu prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej przez inżynierów projektujących (twórców) działu technologii na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 i ust. 9b pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że do przychodów pomniejszonych o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe można stosować 50% kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy z tytułu prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej przez inżynierów projektujących (twórców) działu technologii na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 i ust. 9b pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 i 1291 ze zm.), zwanej dalej „ustawą PIT”, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami wynoszą 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy PIT, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Z powołanego na wstępie przepisu ustawy PIT wynika, że 50% koszty przysługują podmiotowo twórcom (1) oraz przedmiotowo z tytułu korzystania przez nich z praw autorskich (2) lub rozporządzania przez nich tymi prawami (3).

Ponadto, wysokość 50% kosztów uzyskania przychodów ograniczona jest limitem kwotowym uregulowanym w art. 22 ust. 9a i 9aa ustawy PIT. W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów z tytułów wymienionych w art. 22 ust. 9 pkt 1-3 ustawy PIT nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej.

Dla potraktowania części wynagrodzenia jako honorarium autorskiego i zastosowania wobec niego 50% kosztów uzyskania przychodów jest niezbędne:

1)powstanie utworu będącego przedmiotem prawa autorskiego, warunkujące korzystanie przez twórcę z praw autorskich i umożliwiające rozporządzanie majątkowym prawem autorskim do utworu;

2)dysponowanie obiektywnymi dowodami potwierdzającymi powstanie utworu będącego przedmiotem prawa autorskiego;

3)wyraźne wyodrębnienie honorarium od innych składników wynagrodzenia, przy czym warunek ten nie obejmuje przypadków, w których 50% koszty uzyskania przychodów można stosować do całości wynagrodzenia twórcy;

4)w przypadku utworu pracowniczego niezbędne jest przyjęcie tego utworu przez pracodawcę, gdyż oznacza to ustawowe (lub umowne) rozporządzenie prawem autorskim na rzecz pracodawcy.

Wnioskodawca stwierdza, że wszystkie powyższe przesłanki wskazane w interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 15 września 2020 roku o sygn. DD3.8201.1.2018 będą spełnione.

Wnioskodawca stwierdza, że w każdym roku podatkowym pracownicy działu technologii są autorami od kilkudziesięciu do kilkuset projektów maszyn lub urządzeń stanowiących utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim, a każdy projekty jest indywidualnie wykonywany dla klienta i różni się od pozostałych. Wskazane tu utwory są rezultatem prowadzonych prac rozwojowych w ramach działalności badawczo-rozwojowej przez inżynierów projektujących.

Dowodem na stworzenie utworu przez pracownika będzie roczna ewidencja utworów, gdzie będą zapisywane efekty rocznych prac każdego pracownika, w szczególności będą tam zapisywane konkretne fragmenty projektów wykonywane indywidualnie przez każdego inżyniera, jak rysunki złożeniowe maszyn, rysunki wykonawcze maszyn, modele 2d i 3d projektów oraz inne elementy utworów. Wnioskodawca archiwizuje również wszystkie projekty maszyn i urządzeń stworzonych w trakcie roku podatkowego, a każdy projekt posiada swój unikalny numer i zawiera szeroki zakres dokumentacji.

W umowach o pracę będzie również wyodrębnione wynagrodzenie, które należne jest twórcy – inżynierom projektującym jako honorarium autorskie i będzie wyodrębnione z pozostałej części wynagrodzenia.

Wnioskodawca przyjmuje utwory tworzone przez pracowników, aby następnie sprzedawać gotowe maszyny/urządzenia do klientów.

W związku z powyższym, podejmowane przez inżynierów projektujących działania zmierzające do realizacji projektów z obszarów B+R spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej wskazaną w art. 4a pkt 26 ustawy CIT, gdyż:

‒podejmowane przez pracowników działu technologii prace stanowią prace rozwojowe,

‒prace realizowane w dziale technologii prowadzone są w systematyczny sposób – działalność Wnioskodawcy w tym zakresie prowadzona jest w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Ponadto działania w dziale technologii podejmowane są w sposób ciągły, stały i nieokazjonalny, czego dowodem jest planowana realizacja poszczególnych zamierzeń.

‒działania podejmowane przez dział technologii nie stanowią prac rutynowych i okresowych,

‒czynności podejmowane przez pracowników działu technologii stanowią działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe (co zostało wskazane powyżej) podejmowaną w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań - realizując projekty z obszarów B+R inżynierowie rozwijają specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które mogą wykorzystać zarówno w ramach bieżących projektów z obszarów B+R, jak również w ramach przyszłych projektów.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim przedmiotem prawa autorskiego (przysługującego twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej) jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3 ustawy o prawie autorskim). Ustalenie to taka forma utworu, która daje możliwość zapoznania się z nim osobie trzeciej (poza autorem).

Uwzględniając powyższe regulacje dotyczące utworu, przyjąć należy, że jest on przeciwstawny działalności odtwórczej, rzemieślniczej, technicznej, zatem tym wszystkim zachowaniom, które nie angażują wyobraźni, nie pozwalają człowiekowi na swobodną ekspresję, których efekty są z góry określone, powtarzalne, szablonowe (por. wyrok WSA w Szczecinie z 20 września 2014 r., sygn. akt I ACa 574/14, niepubl.):

„Utwór powinien stanowić rezultat działalności kreacyjnej, prowadząc do powstania subiektywnie nowego wytworu intelektu. Tę cechę utworu określa się niekiedy mianem oryginalności. Z tego względu nie można zakwalifikować jako utworu efektu działalności wyłącznie rutynowej, szablonowej, zdeterminowanej (przez przeznaczenie, materiał, wiążące schematy), pozbawiającej twórcę swobody dokonywania wyborów. Podkreślić jednocześnie trzeba, że sam przejaw działalności twórczej nie jest warunkiem wystarczającym do zakwalifikowania określonego wytworu jako przedmiotu prawa autorskiego, albowiem konieczne jest, aby wytwór charakteryzował się także indywidualnością. Oznacza to, że samodzielnie wytworzone produkty intelektualne można uznać za utwór, jeżeli wykazują dostatecznie doniosłe różnice w porównaniu z uprzednio wytworzonymi produktami intelektualnymi.”

W tym miejscu należy wskazać, że utworem w rozumieniu powyższej definicji u Wnioskodawcy będą projekty wysokospecjalistycznych urządzeń (…). Natomiast fragmentami tych utworów są w szczególności modele 3D, modele 2D, rysunki warsztatowe, rysunku złożeniowe, rysunki wykonawcze.

Każdy projekt i jego fragmenty są indywidualnym efektem prac inżynierów projektujących, ponieważ klient składający zamówienie określa ogólnie swoje oczekiwania, natomiast m.in. nie podaje specyfikacji technicznej, a cała praca twórcza jest w gestii pracowników działu technologii, aby dana maszyna lub urządzenie sprostały oczekiwaniom klientów. Ponadto każdy projekt różni się od pozostałych. Każdy projekt to nowa praca i nowa działalność twórcza, w szczególności Wnioskodawca nie ma zamkniętego portfolio wyrobów gotowych, lecz każdy wyrób jest nowym projektem i ma indywidualny charakter.

Należy mieć na uwadze, że wypłacenie honorarium lub jego części za dany utwór może nastąpić przed powstaniem utworu (np. w dacie podpisania umowy). Jeżeli na podstawie umowy o pracę należności są wypłacane przed powstaniem utworu (w trakcie jego tworzenia) to do określonej części należnego honorarium pracodawca ma prawo zastosować 50% koszty uzyskania przychodów. W związku z tym nie ma przeszkód, aby koszty te pracodawca uwzględniał również przy wypłacie tego rodzaju wynagrodzenia za miesiąc, w którym pracownik przebywał na urlopie, czy też na zwolnieniu lekarskim, gdyż wynagrodzenie to również może mieć charakter częściowej wypłaty należnego honorarium.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – w części, w jakiej dotyczy interpretacji art. 22 ust. 9b pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Obowiązki zakładu pracy jako płatnika

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Aby prawidłowo obliczać zaliczki na podatek (art. 32 ustawy) płatnik – zakład pracy uwzględnia m.in. koszty uzyskania przychodów, które dotyczą jego pracowników. Problem kosztów jest regulowany w art. 22 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3:

Koszty uzyskania niektórych przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Zastrzeżenia z ust. 9a i 9b, o których mowa w zacytowanym przepisie, dotyczą:

‒rocznego limitu kosztów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3;

‒określenia tytułów uzyskiwania przychodów, do których można stosować koszty z art. 22 ust. 9 pkt 3.

I tak, zgodnie z art. 22 ust. 9b pkt 8 ustawy, przepis ust. 9 pkt 3 stosuje się m.in. do przychodów uzyskiwanych z tytułu:

działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej.

Pojęcie działalności badawczo-rozwojowej

Pojęcie „działalność badawczo-rozwojowa” jest zdefiniowane w art. 5a pkt 38 – jest to:

działalność twórcza obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Jednocześnie, stosownie do art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668 ze zm.):

Ilekroć w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.), tj. prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, tj. prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Pracami rozwojowymi, o których mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych są natomiast – zgodnie z art. 5a pkt 40 tej ustawy – prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli:

działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Jak wynika z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działalność badawczo-rozwojowa musi być działalnością twórczą. Twórczy to „mający na celu tworzenie”. Synonimy pojęcia twórczy (pomysł, praca) to „konstruktywny, kreatywny, kreacyjny, kreatorski, koncepcyjny”. Co ważne, jest różnica znaczeniowa pojęcia „tworzyć” - określającego czynność, której istotą jest element kreacyjny i „wytwarzać”, czyli „zrobić, wyprodukować coś”. Wytwarzanie także prowadzi do powstania rzeczy lub praw, ale nie ma w sobie indywidualnego elementu kreacyjnego – jest to proces wymagający wiedzy i umiejętności, ale nie daje efektów niepowtarzalnych.

Działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w sposób systematyczny. Pojęcie „systematyczny” – w odniesieniu do procesów – oznacza „zachodzący stale od dłuższego czasu”; w odniesieniu do działań oznacza „prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; planowy, metodyczny”.

Z uwagi na charakter działań, jakie obejmuje działalność badawczo-rozwojowa, pojęcia systematyczności tych działań nie należy ograniczać wyłącznie do ich zwykłego organizacyjnego uporządkowania i częstotliwości podejmowanych czynności. Znaczenie pojęcia „systematyczności” będzie także wynikową przedmiotu prowadzonych działań (badań naukowych lub prac rozwojowych) – musi uwzględniać specyfikę podejmowanych badań lub prac.

Celem działalności badawczo-rozwojowej jest: zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Punktem wyjściowym dla działalności badawczo-rozwojowej jest więc posiadanie pewnego poziomu (określonych zasobów) wiedzy w konkretnym temacie. Aby stwierdzić, czy podjęte działania prowadzą do zwiększenia poziomu wiedzy oraz służą wykorzystywaniu zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, koniecznym jest określenie poziomu wiedzy „wyjściowej” i „wyjściowego” stanu wykorzystywania zasobów wiedzy, „wyjściowego” stanu jej zastosowań. Bez takiego nakreślenia „punktu wyjścia” dla działalności badawczo-rozwojowej nie da się nakreślić celów podejmowanych działań.

Działalność Państwa pracowników w kontekście art. 22 ust. 9b pkt 8 ustawy

W opisie zdarzenia przyszłego wskazali Państwo, że Państwa pracownicy (inżynierowie projektujący) prowadzą prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z okoliczności przedstawionych w opisie wynika również, że:

‒działalność ta jest prowadzona w sposób systematyczny;

‒celem prowadzonych działań jest zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie tych zasobów do tworzenia nowych zastosowań w branży, w której Państwo działacie.

Wobec tego, prawidłowo uznaliście Państwo, że działalność Państwa pracowników jest działalnością badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 22 ust. 9b pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ta interpretacja rozstrzyga Państwa wniosek w części, w jakiej wniosek ten dotyczy interpretacji art. 22 ust. 9b pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (warunków uznania działalności realizowanej przez pracowników za działalność badawczo-rozwojową). W pozostałym zakresie (tj. w zakresie zagadnienia zastosowania przez płatnika kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy) otrzymają Państwo odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).