W zakresie stawki amortyzacji dla hali magazynowej.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 listopada 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy stawki amortyzacyjnej dla hali magazynowej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z dnia 24 listopada 2022 r. (wpływ 24 listopada 2022r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą i ramach tej działalności buduje Pan nowy obiekt magazynowy w miejscowości (…). Obiekt będzie służył do prowadzenia działalności gospodarczej. Realizacja inwestycji jest rozpoczęta, nie została jeszcze zakończona. Realizacja inwestycji odbywa się na podstawie właściwych przepisów administracyjnoprawnych, w tym na podstawie przepisów ustawy - Prawo Budowlane.

Zakres inwestycji podzielony jest na dwie części, których charakterystyczne dane techniczne przedstawiają się następująco:

1.Części trwale związane z gruntem: stopy fundamentowe wraz z utwardzeniem terenu i wykonaniem posadzki przemysłowej. Zakres powyższych robót będzie trwale złączony z gruntem bez przyłącza wodnego i kanalizacyjnego.

2.Części nietrwale związane z gruntem:

‒konstrukcja nośna stalowa zostanie nałożona na stopy fundamentowe i przykręcona poprzez złącza śrubowe (połączenie demontowalne nie wpływające na właściwości konstrukcyjno-nośne elementów skręcanych). Konstrukcja stalowa wykonana jest z ram stalowych dwuteowych, zgodnie z projektem konstrukcyjnym. Elementy zostały dostarczone na plac budowy przez wytwórcę, następnie są ze sobą skręcane tworząc konstrukcję nośną hali,

‒do konstrukcji nośnej zostaną przykręcone płyty warstwowe ścienne i dachowe z rdzeniem PIR, montowane do konstrukcji za pomocą łączników i przykręcane śrubami do konstrukcji nośnej hali. Połączenie umożliwia szybki demontaż płyt (okres eksploatacji płyt ściennych i dachowych określony jest przez producenta na 15 lat),

‒do konstrukcji nośnej hali a także płyt warstwowych zostaną przykręcone ciągi instalacyjne prądowe wewnętrzne i oświetleniowe. Zamontowane będą okna i brama wjazdowa,

‒Konstrukcja hali nie jest trwale związana z gruntem. Jej elementy można w razie potrzeby rozebrać bez utraty właściwości i zamontować na nowo w innej lokalizacji lub odsprzedać.

Pana forma opodatkowania przychodów to podatek liniowy, dokumentacja prowadzona jest na podstawie KPIR . Przeważająca działalność gospodarcza to: 30.11.Z – produkcja statków i konstrukcji pływających. W ewidencji środków trwałych zostaną ujęte dwa odrębne obiekty: utwardzony teren z posadzką oraz demontowalna hala magazynowa. Amortyzacja rozpocznie się w miesiącu następnym po przekazaniu do użytkowania (rok 2023). Okres użytkowania hali – dłużej niż 1 rok. Hala magazynowa zostanie zaklasyfikowana wg KŚT Grupa 8 podgrupa 80 rodzaj 806. Grunt, na którym znajduje się hala jest Pana własnością.

Pytanie (ostatecznie sformułowane i doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy przy ustalaniu odpisów amortyzacyjnych hali demontowalnej, nie związanej na stałe z gruntem może Pan zastosować stawkę amortyzacyjną 10%?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane i doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Zgodnie z art. 22 ust.1 ustawy z 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1128, z póź. zm.) uważa Pan, że w stosunku do części niezwiązanej trwale z gruntem hali magazynowej, spełniającej kryteria samodzielnego obiektu, niezwiązanego w sposób trwały z gruntem oraz nieposiadającego fundamentów należy zastosować 10% stawkę amortyzacyjną .

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 ze zm.),

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

‒musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i  być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

‒musi nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

‒musi być właściwie udokumentowany.

Przepis art. 22 ust. 8 ww. ustawy stanowi, że:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z  tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. W  przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z  przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:

‒stanowić własność lub współwłasność podatnika,

‒zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,

‒być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

‒jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,

‒być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub  umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w  dniu przyjęcia do używania:

1.budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do  używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 2 ww. ustawy:

Amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do  domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i  prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy,

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z  art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Dla celów amortyzacji środka trwałego należy również ustalić właściwą stawkę amortyzacyjną.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy:

Z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych:

Z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, o czym stanowi art. 22i ust. 1 ustawy o  podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sposób ustalenia stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych uzależniony jest również od  tego, do jakiego rodzaju środków trwałych, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z  3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r., poz.  1864), określony środek zostanie zakwalifikowany. Klasyfikacja Środków Trwałych jest  usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. W  Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Kwalifikacji środka trwałego do określonej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych dokonuje sam podatnik.

Z uwag szczegółowych do grupy 1 wynika, że grupa „Budynki i lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego” obejmuje wszystkie budynki oraz znajdujące się w nich lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego i spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego.

Definicja budynku zawarta została w ustawie z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r., poz. 2351, ze zm.). Zgodnie z nią budynki to obiekty budowlane, trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadające fundamenty i dach.

W skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw.  „obiekty pomocnicze” obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Samodzielnym środkiem trwałym w ramach grupy 1 jest budynek posadowiony na stałym fundamencie wraz z przynależnymi do niego przybudówkami i pomieszczeniami pomocniczymi.

Z kolei z uwag szczegółowych do grupy 8, powołanej Klasyfikacji wynika, że do rodzaju 806 zaliczane są kioski, budki, domki kempingowe, zadaszenia ochronne i  podobne różne obiekty wolnostojące, niezwiązane w sposób trwały z gruntem.

Mając na uwadze powyższe, skoro w opisie zdarzenia przyszłego, wskazał Pan, że hala magazynowa jest odrębnym obiektem oraz, że nie jest budynkiem, który należałoby kwalifikować do grupy 1 Klasyfikacji Środków Trwałych, należy uznać, że przedmiotową halę można zaliczyć do odrębnej grupy środków trwałych, tj. wolnostojących obiektów niezwiązanych trwale z gruntem (grupa 8 Klasyfikacji Środków Trwałych).

Jeżeli, w istocie hala magazynowa stanowi odrębny środek trwały i prawidłowo została zakwalifikowana do grupy 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, to stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 10%.

Przy ustalaniu odpisów amortyzacyjnych dla hali demontowalnej, nie związanej na stałe z gruntem może Pan zastosować 10% stawkę amortyzacyjną z wykazu stawek amortyzacyjnych zawartej w grupie 8, rodzaju 806 KŚT, zgodnie z  rozporządzeniem Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych.

Należy zauważyć, iż wskazany we własnym stanowisku w sprawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje zastosowania w przedstawionym zdarzeniu przyszłym. Powyższy przepis nie ma odniesienia do stawek amortyzacyjnych. Zgodnie z art. 22i ust. 1 ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych stanowi załącznik nr 1 do ustawy. Mając jednak na uwadze, iż istotą niniejszej interpretacji jest ustalenie właściwej stawki amortyzacyjnej dla hali magazynowej, pomimo błędnej podstawy prawnej Pana stanowisko uznano za prawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik dokonuje klasyfikacji do odpowiedniej grupy środków trwałych stosownie do obowiązujących przepisów prawa a mianowicie w oparciu o rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864). Po dokonaniu zaś takiej klasyfikacji to na podatniku spoczywa ciężar udowodnienia faktu, iż dany obiekt podlega odpowiedniej klasyfikacji, jako na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest więc ocena prawidłowości dokonanej przez Pana klasyfikacji. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, Pan jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, może zwrócić się o dokonanie klasyfikacji do Urzędu Statystycznego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA)

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).