Temat interpretacji

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie mógł użyć stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu: wyświetlania reklam w aplikacjach mobilnych, sprzedaży kopii swoich aplikacji użytkownikom końcowym po z góry ustalonej cenie, pobierania miesięcznej opłaty (subskrypcji) za dostęp do aplikacji i jej funkcji, sprzedaży produktów wirtualnych w aplikacjach będących nierozerwalną częścią aplikacji?

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2019 r., uzupełnionym w dniu 28 stycznia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową jest:

• prawidłowe w części dotyczącej sprzedaży kopii aplikacji użytkownikom końcowym po z góry ustalonej cenie, pobierania miesięcznej opłaty (subskrypcji) za dostęp do aplikacji i jej funkcji, sprzedaży produktów wirtualnych w aplikacjach będących nierozerwalną częścią aplikacji,
• nieprawidłowe w części dotyczącej wyświetlania reklam w aplikacjach mobilnych.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 28 stycznia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej jako: Wnioskodawca, Podmiot) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest między innymi działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania. Wnioskodawca rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz posiada na terytorium RP nieograniczony obowiązek podatkowy.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest tworzenie oraz rozwijanie aplikacji na urządzenia mobilne (m.in. iOS i Android). Aplikacje te nie są tworzone na zlecenie osób trzecich oraz prawa autorskie to tych aplikacji nie są na nikogo przenoszone. Aplikacje są tworzone od początku do końca przez Wnioskodawcę i pozostają jego wyłączną własnością. Wnioskodawca prowadzi swoją działalność od roku 2014 i stworzył w tym czasie kilka aplikacji, które w momencie powstania cechowały się dużym stopniem nowości w środowisku aplikacji na system Android lub rozwiązywały istniejące problemy w sposób znacznie bardziej optymalny. Z biegiem czasu dla aplikacji Wnioskodawcy powstała konkurencja, która naśladując jego rozwiązania upodobniła swoje aplikacje do aplikacji Wnioskodawcy. Mimo tego aplikacje Wnioskodawcy nadal zachowują cechy wyróżniające je na tle konkurencji takie jak szybkość działania, czy unikalne funkcje jak do tej pory niespotykane w aplikacjach konkurencyjnych.

Wnioskodawca prowadzi swoją działalność w sposób ciągły czego wynikiem są nowe aplikacje oraz nowe funkcje w istniejących aplikacjach. Dla nowo powstałych aplikacji, które cechują się dużym stopniem innowacyjności Wnioskodawca chciałby skorzystać z ulgi IP Box. Dla pozostałych aplikacji, które jego zdaniem nie spełniają kryterium innowacyjności, Wnioskodawca zamierza rozliczać dochód z nich uzyskany na zasadach ogólnych. Obecnie Wnioskodawca udostępnia swoje aplikacje użytkownikom końcowym za darmo, a zysk osiąga poprzez wyświetlanie reklam w tych aplikacjach.

W niedalekiej przyszłości Wnioskodawca zamierza sprzedawać wersje Premium swoich aplikacji, które nie zawierają reklam, ale są płatne jednorazowo podczas instalacji. W przyszłości dla nowych aplikacji Wnioskodawca rozważa użycie modelu subskrypcji, w którym użytkownik musi uiścić miesięczną opłatę za możliwość korzystania z aplikacji, a także modelu, w którym za pośrednictwem aplikacji sprzedawane są produkty wirtualne będące nierozerwalną częścią aplikacji (np. doładowania, monety, czy stroje i elementy dekoracyjne postaci w grze, gdzie gra jest aplikacją, a strój dla postaci jest produktem wirtualnym, nie istnieje możliwość przenoszenia produktów wirtualnych z jeden aplikacji do drugiej, ani zakupu produktu wirtualnego w aplikacji, który jest przeznaczony do użycia w innej aplikacji). Wnioskodawca udostępnia swoje aplikacje za pośrednictwem sklepu A będącego własnością B. Opłaty za instalację aplikacji, subskrypcje, sprzedaż produktów wirtualnych są pobierane za pośrednictwem sklepu A. Zatem B jest pośrednikiem odpowiedzialnym za dystrybucję aplikacji oraz pobieranie opłat. Wnioskodawca osiąga dochód z wyświetlania reklam za pośrednictwem sieci C będącej własnością B.

Wnioskodawca wskazał, że prowadzona przez niego działalność jest działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawy o PIT). Tworzenie i późniejsze rozwijanie oraz udoskonalanie oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową, gdyż według definicji w ustawie o podatku dochodowym, działalność B+R oznacza (art. 5a pkt 38) działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Przy czym, badania naukowe i prace rozwojowe określa art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: Badania naukowe są działalnością obejmującą (...) badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług (...).

Wytwarzane w ramach działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę oprogramowanie podlega ochronie prawnej z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Wnioskodawca będzie prowadził ewidencję odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy PIT, od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy PIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie mógł użyć stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu: wyświetlania reklam w aplikacjach mobilnych, sprzedaży kopii swoich aplikacji użytkownikom końcowym po z góry ustalonej cenie, pobierania miesięcznej opłaty (subskrypcji) za dostęp do aplikacji i jej funkcji, sprzedaży produktów wirtualnych w aplikacjach będących nierozerwalną częścią aplikacji?

Zdaniem Wnioskodawcy, może on stosować preferencyjną stawkę 5% od wszystkich dochodów wymienionych w pytaniu, tj. z aplikacji będących jego własnością intelektualną.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez Wnioskodawcę w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Z kolei zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych art. 74, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi on prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. Ponadto zdaniem Wnioskodawcy prowadzi on działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, a dokładniej prace rozwojowe. Po pierwsze, prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę stanowi oryginalny wytwór jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego. Po drugie, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie sprzętu, narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia, rozwoju i ulepszania produktów oferowanych przez Wnioskodawcę, jak i do tworzenia nowych produktów, przy wykorzystaniu wiedzy Wnioskodawcy z zakresu matematyki, logiki i programowania oraz przy wykorzystaniu znanych języków programowania i technologii. Po trzecie, prace nad oprogramowaniem mają systematyczny charakter, ponieważ nie mają charakteru jednorazowego, lecz są prowadzone w sposób zorganizowany, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości.

Zdaniem Wnioskodawcy dochody przez niego osiągnięte podlegają pod art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT - odpowiednio:

• dochód ze sprzedaży kopii aplikacji jest dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu (kopia aplikacji jest w tym przypadku produktem),
• dochód ze sprzedaży subskrypcji miesięcznych jest dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi (czasowy dostęp do aplikacji i jej funkcji jest w tym przypadku usługą),
• dochód ze sprzedaży produktów wirtualnych jest dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu wirtualnego. W tym przypadku mimo że aplikacja może zostać zaoferowana użytkownikowi za darmo, to cena produktu wirtualnego będzie zawierać dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Produkt wirtualny jest częścią i nie może istnieć bez aplikacji, a jego zakup może być wykorzystany tylko w aplikacji, w której został zakupiony.
• dochód z reklam wyświetlanych w aplikacji jest zdaniem Wnioskodawcy usługą polegającą na dostępie do aplikacji i jej funkcji za darmo w zamian za dochód jaki Wnioskodawca osiągnie od sieci reklamowej kiedy użytkownik wejdzie w interakcję z wyświetlaną reklamą (np. poprzez kliknięcie). Zdaniem Wnioskodawcy, choć dochód w tym przypadku nie jest osiągany bezpośrednio od użytkownika aplikacji (tylko pośrednio poprzez sieć reklamową i jej reklamodawców), to można go potraktować jako dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi podlegający pod art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT (gdzie dostęp do aplikacji i jej funkcji jest usługą, a wyświetlane reklamy są pośrednią formą zapłaty za dostęp do usługi).

Zdaniem Wnioskodawcy art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT nie specyfikuje w sposób jednoznaczny jak zależy traktować dochody z reklam, dlatego Wnioskodawca pragnie także przytoczyć pozytywną indywidualną interpretację podatkową (0112-KDIL3-3.4011.25.2019.2.DS). Opisano w niej sytuację wytwarzania oprogramowania do usprawniania łańcucha logistycznego w firmach. Dochód osiągany jest jako opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej Wnioskodawcy (program komputerowy) uwzględniona jest w cenie sprzedaży usługi, zamówionej przez klienta. W interpretacji tej Organ użył sformułowania Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej. Wnioskodawca zwraca uwagę na () lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (...). Zdaniem Wnioskodawcy dochód z reklam można zakwalifikować jako inne należności z ww. pozytywnej interpretacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Niemniej jednak, odrębna ewidencja powinna być prowadzona na bieżąco, od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.). Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy Rozdziału 7 ustawy nie stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Ww. ustawa nie definiuje przy tym pojęcia program komputerowy. Uznaje się, że pod tym pojęciem można rozumieć ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów.

Autorskie prawo do programu komputerowego może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że w przypadku aplikacji stanowiących program komputerowy, o którym mowa w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wytworzonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskiwany przez Wnioskodawcę dochód ze sprzedaży kopii aplikacji użytkownikom końcowym, pobierania opłaty subskrypcyjnej za dostęp do aplikacji i jej funkcji oraz sprzedaży produktów wirtualnych nierozerwalnie związanych z aplikacją będzie kwalifikował się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanych dochodów z tego tytułu wg stawki 5%.

Nie sposób natomiast przyjąć, że dochody uzyskiwane z wyświetlania reklam w aplikacjach mobilnych będą pochodziły z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W tym przypadku nie będziemy mieli do czynienia z przeniesieniem bądź korzystaniem z prawa autorskiego do programu komputerowego, tym samym Wnioskodawca nie będzie mógł skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej