Temat interpretacji

Możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2020 r. (data wpływu 23 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 września 2020 r. (data wpływu 23 września 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 7 września 2020 r., nr 0113-KDWPT.4011.127.2020.1.MG na podstawie art. 169 § 1 w. związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku wspólnego w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 8 września 2020 r. (data doręczenia 14 września 2020 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 21 września 2020 r. (data wpływu 23 września 2020 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 21 września 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Z dniem 5 listopada 2014 r. Wnioskodawczyni posiada z byłym mężem rozdzielność majątkową. Od dnia 9 kwietnia 2015 r., zgodnie z postanowieniem Sądu miejsce pobytu dwójki wspólnych małoletnich dzieci jest przy Wnioskodawczyni, zaś ojciec ma prawo kontaktu w ustalone dni: poniedziałki i czwartki w godz. 17.00-19.30 oraz soboty w godz. 10.00-16.00. Mimo ograniczonej władzy rodzicielskiej wyrokiem z dnia 12 listopada 2015 r., były mąż pobierał połowę ulgi na dzieci za każdy rok. Kolejne kontakty z dziećmi zostały również sądownie określone w pierwszy i trzeci weekend miesiąca od piątku od godz. 18.00 do niedzieli do godz. 16.00, w lata parzyste w Wielką Sobotę oraz drugi dzień Świąt Wielkanocnych i w drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia w godz. 10.00 - 18.00, w lata nieparzyste w pierwszy dzień Świąt Wielkanocnych i w pierwszy dzień Świąt Bożego Narodzenia w godz. 10.00 - 18.00, w pierwszym tygodniu ferii od poniedziałku godz. 10.00 do piątku godz. 17.00, dwa tygodnie wakacji od poniedziałku godz. 10.00 do niedzieli godz. 17.00. Ostatnia zmiana dotyczy teraźniejszości, kontakty dotyczą drugiego i czwartego weekendu miesiąca od piątku godz. 18.00 do niedzieli godz. 16.00, w lata parzyste w Wielką Sobotę oraz drugi dzień Świąt Wielkanocnych i w drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia w godz. 10.00-18.00, a w lata nieparzyste w pierwszy dzień Świąt Wielkanocnych i w pierwszy dzień Świąt Bożego Narodzenia w godz. 10.00-18.00 oraz w Wigilię każdego roku od 11.00 do 18.30, w pierwszym tygodniu ferii od poniedziałku godz. 10.00 do niedzieli godz. 17.00 w lata nieparzyste w lata parzyste w drugim tygodniu ferii w tym samym wymiarze. Dodatkowo w okresie wakacyjnym, w lata nieparzyste w pierwszym tygodniu lipca oraz dwa pierwsze tygodnie sierpnia od poniedziałku godz. 09.00 do niedzieli godz. 17.00, zaś w lata parzyste dwa ostatnie tygodnie lipca od poniedziałku godz. 09.00 do niedzieli godz. 17.00 oraz w ostatnim tygodniu sierpnia od poniedziałku godz. 09.00 do niedzieli godz. 17.00. W miejscowym Urzędzie Skarbowym nie udzielono Wnioskodawczyni odpowiedzi jak powinna rozkładać się ulga na dzieci. W Jej ocenie, zgodnie z zasadami sprawiedliwości społecznej proporcjonalnie do czasu spędzonego z dziećmi. Kontakt z byłym mężem jest utrudniony, dlatego Wnioskodawczyni zwraca się z prośbą o wydanie indywidualnej interpretacji w zakresie wysokości ulgi należnej ojcu dzieci.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 21 września 2020 r. Wnioskodawczyni podała, że z dniem 5 listopada 2014 r., Sąd orzekł rozdzielność majątkową między Nią a obecnie już byłym mężem. Był to dzień, w którym mąż przestał sprawować codzienną opiekę nad małoletnimi dziećmi, gdyż nie zamieszkiwał od tego dnia we wspólnym domu. Od dnia 9 kwietnia 2015 r., zgodnie z postanowieniem Sądu miejsce pobytu dwójki, wspólnych, małoletnich dzieci jest przy Wnioskodawczyni, posiada Ona pełnię władzy rodzicielskiej nad nimi. Wnioskodawczyni wykonuje wszystkie czynności niezbędne do ich prawidłowego rozwoju. Jest Ona na co dzień osobą, na której ciąży obowiązek zabezpieczenia ich potrzeb bytowych, zdrowotnych i edukacyjnych. Wnioskodawczyni ponosi koszty związane zarówno z zaspakajaniem potrzeb materialnych, jak i pozwalających na rozwój pasji i zainteresowań. Udział byłego męża w życiu dzieci, rozwód orzeczony dnia 12 października 2015 r, wynikał z orzeczeń sądu odnośnie kontaktów oraz obowiązku alimentacyjnego. W zakresie materialnym, wysokość świadczenia alimentacyjnego to 700 zł miesięcznie na każdego z synów, co stanowi łącznie wpływ w wysokości 1400 zł miesięcznie. Ojciec ponadto ma ograniczoną władzę rodzicielską, współdecydowanie jedynie w kwestiach związanych z edukacją i lecznictwem. Faktycznie jednak Wnioskodawczyni nie może liczyć na jego pomoc i porozumienie. Z wyłączeniem niżej przedstawionych okresów, kiedy dzieci spędzają czas z ojcem, pozostałą część roku spędzają z Wnioskodawczynią. Na stałe synowie fizycznie zamieszkują z Wnioskodawczynią, są również zameldowani w Jej miejscu zamieszkania i są pod Jej wyłączną opieką w miejscu zamieszkania realizują obowiązek szkolny oraz dodatkowe zajęcia. Obowiązek pilnowania wizyt lekarskich, zapewnienia środków do życia, udziału w zajęciach dodatkowych, spoczywa na Wnioskodawczyni. Ojciec dzieci poza wyznaczonymi kontaktami oraz obowiązkiem świadczeń alimentacyjnych, nie realizuje żadnych czynności wykraczających ponad wskazane przez Sąd, mieszka w odległości ok. 50 km od miejsca zamieszkania dzieci. Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi realizacja przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku :

1. Czy zgodne z przepisami prawa podatkowego, tj. z zapisami art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jest w opisanej sytuacji przeliczenie wartości należnej Wnioskodawczyni ulgi na każdy dzień sprawowanej opieki i zsumowaniu tego czasu do miesięcy, skoro wartość ulgi na każdy miesiąc równa jest 92 zł 67 gr na każde dziecko?
2. Czy obowiązująca wykładnia przewiduje wartość ulgi w dniach, aby Wnioskodawczyni mogła ulgę prorodzinną w ten sposób za dany rok rozliczyć adekwatnie do zmian wymiaru opieki ojca nad dziećmi?
3. Jak interpretować określenie wykonywania władzy rodzicielskiej w kontekście prawa do odliczenia od podatku ulgi prorodzinnej i otrzymywania zwrotu z tej ulgi, gdy drugi rodzic ma ograniczoną sądownie władzę rodzicielską?

Zdaniem Wnioskodawczyni doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku, wielkość ulgi powinna być proporcjonalna do rocznego wymiaru czasu sprawowania opieki nad małoletnimi dziećmi.

W ocenie Wnioskodawczyni, zgodnie z zasadami sprawiedliwości społecznej, proporcjonalnie do czasu spędzonego z dziećmi, bowiem tylko wówczas dzieci przebywają z rodzicem, który sprawuje nad nimi opiekę, o czym stanowi art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według Wnioskodawczyni właściwe jest przeliczenie dni opieki nad dziećmi i zsumowanie ich do pełnych miesięcy oraz pomnożeniu przez wartość ulgi 92 zł 67 gr, umożliwi to wyliczenie ulgi za okres sprawowania władzy rodzicielskiej nawet w sytuacji zmiany orzeczenia sądu. Istotna jest również kwestia wykonywania władzy rodzicielskiej, tj. czy rodzic mający tę władzę ograniczoną może korzystać z pełni ulgi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);
2. dwojga małoletnich dzieci kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

1. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
2. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

&−w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Natomiast z art. 27f ust. 2a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3 cytowanej ustawy, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.

Zgodnie z art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Zgodnie z art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Stosownie do art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Podkreślenia wymaga, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Stosownie do art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359), dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy, władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W myśl art. 58 § 1 ww. ustawy, w wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd uwzględnia pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

Jak stanowi art. 58 § 1a cyt. ustawy, w braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia.

Zgodnie z treścią art. 107 § 1 ww. ustawy, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia (art. 107 § 2 ww. ustawy).

Z powyższego wynika, że warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia wykonywanie władzy rodzicielskiej z pojęciem przysługiwanie władzy rodzicielskiej.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, () dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, tj. posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy, a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską ().

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

Tym samym w przypadku rodzica małoletniego dziecka o prawie do ulgi decyduje faktyczne sprawowanie władzy rodzicielskiej. Samo posiadanie władzy rodzicielskiej (bez jej faktycznego wykonywania), podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem czy alimentacja nie wystarcza do zastosowania przedmiotowego odliczenia. Pogląd taki podzielają sądy administracyjne w wydawanych orzeczeniach. Stanowisko takie potwierdza orzecznictwo Sądów Administracyjnych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 1420/15, wyrok z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 447/16 i z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 661/16 oraz powołany powyżej wyrok z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15.)

Zgodnie zatem, z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Wysokość odliczenia z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi.

Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez obojga rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Z tym że, biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, tj. po wyrazach kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców. Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest natomiast wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki do zastosowania odliczenia na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy.

W tym miejscu wyjaśnienia wymaga fakt, że organy podatkowe nie są uprawnione do ingerowania w osobiste sprawy podatników, rozwiązywania konfliktów pomiędzy rodzicami, a zatem nie mogą ingerować w sposób podziału kwoty ulgi. Nadto, organy podatkowe nie dysponują takimi możliwościami prowadzenia postępowania dowodowego, jakie ma dla przykładu sąd rodzinny w sprawach opiekuńczych, ustalając zakres sprawowanej przez rodziców władzy rodzicielskiej. Jeżeli zatem rodzice dziecka nie osiągnęli porozumienia co do proporcji odliczenia kwoty ulgi, organy podatkowe nie mają obowiązku precyzyjnego ustalenia zakresu faktycznego wykonywania przez nich władzy rodzicielskiej. W takim przypadku nie mają bowiem możliwości miarkowania odliczenia, a odliczenie to może nastąpić wyłącznie w częściach równych.

Powyższe stanowisko potwierdzają wyroki: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 17 września 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 748/14, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 października 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 1535/13, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 14 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Sz 397/12.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że z dniem 5 listopada 2014 r., Sąd orzekł rozdzielność majątkową między Wnioskodawczynią a obecnie już byłym mężem. Był to dzień, w którym mąż przestał sprawować codzienną opiekę nad małoletnimi dziećmi, gdyż nie zamieszkiwał od tego dnia we wspólnym domu. Rozwód między Wnioskodawczynią a byłym mężem został orzeczony dnia 12 października 2015 r. Mimo ograniczonej władzy rodzicielskiej wyrokiem z dnia 12 listopada 2015 r., były mąż pobierał połowę ulgi na dzieci za każdy rok. Od dnia 9 kwietnia 2015 r., zgodnie z postanowieniem Sądu miejsce pobytu dwójki, wspólnych, małoletnich dzieci jest przy Wnioskodawczyni, posiada Ona pełnię władzy rodzicielskiej nad nimi. Wnioskodawczyni wykonuje wszystkie czynności niezbędne do ich prawidłowego rozwoju. Jest Ona na co dzień osobą, na której ciąży obowiązek zabezpieczenia ich potrzeb bytowych, zdrowotnych i edukacyjnych. Wnioskodawczyni ponosi koszty związane zarówno z zaspakajaniem potrzeb materialnych, jak i pozwalających na rozwój pasji i zainteresowań. Udział byłego męża w życiu dzieci, wynikał z orzeczeń sądu odnośnie kontaktów oraz obowiązku alimentacyjnego. Ojciec ponadto ma ograniczoną władzę rodzicielską, współdecydowanie jedynie w kwestiach związanych z edukacją i lecznictwem. Faktycznie jednak Wnioskodawczyni nie może liczyć na jego pomoc i porozumienie. Z wyłączeniem okresów, kiedy dzieci spędzają czas z ojcem, pozostałą część roku spędzają z Wnioskodawczynią. Na stałe synowie fizycznie zamieszkują z Wnioskodawczynią, są również zameldowani w Jej miejscu zamieszkania i są pod Jej wyłączną opieką w miejscu zamieszkania realizują obowiązek szkolny oraz dodatkowe zajęcia. Obowiązek pilnowania wizyt lekarskich, zapewnienia środków do życia, udziału w zajęciach dodatkowych, spoczywa na Wnioskodawczyni. Ojciec dzieci poza wyznaczonymi kontaktami oraz obowiązkiem świadczeń alimentacyjnych, nie realizuje żadnych czynności wykraczających ponad wskazane przez Sąd, mieszka w odległości ok. 50 km od miejsca zamieszkania dzieci.

Biorąc pod uwagę, opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego uznać należy, że w okresie gdy w stosunku do małoletnich dzieci tylko Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica to wówczas tylko Ona jest uprawniona do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dzieci w całości. Wykonywanie obowiązku alimentacyjnego przez ojca oraz spotykania się przez niego z dziećmi w ramach kontaktów wyznaczonych przez Sąd, nie sposób uznać za wystarczającego dla przyjęcia, że wykonuje on władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym bardziej, że obowiązek alimentacyjny nie jest uzależniony od wykonywania, czy nawet posiadania takiej władzy. Zatem, w przedmiotowej sprawie uznać należy, że Wnioskodawczyni przysługuje wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wynikających z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej na małoletnie dzieci w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli to wyłącznie Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską nad małoletnimi dziećmi.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe, gdyż nie można zgodzić się z Wnioskodawczynią, że wysokość ulgi prorodzinnej przysługująca rodzicowi powinna być proporcjonalna do czasu spędzonego z dziećmi przez tego rodzica.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto, wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawczyni może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemiologicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej