Obowiązek podatkowy - Wielka Brytania

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe w części nieprawidłowe.

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

• nieprawidłowe – w części dotyczącej obowiązku podatkowego w 2021 r. oraz w 2022 r.
• prawidłowe – w części dotyczącej obowiązku podatkowego w 2023 r.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 stycznia 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 19 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku podatkowego.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 14 marca 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Stan faktyczny 1:

Wróciła Pani do Polski po 10 latach z Wielkiej Brytanii, tj. 7 listopada 2021 r. W Wielkiej Brytanii mieszkała Pani od października 2011 r. gdzie wyjechała na studia, a po studiach zaczęła Pani pracę w zawodzie na umowę o pracę w 2015 r. W Wielkiej Brytanii ma Pani status osiedleńca i planuje starać się o brytyjskie obywatelstwo.

Stan faktyczny 2:

Żeby spędzić trochę czasu bliżej rodziny po kilku latach pandemii podjęła Pani po raz pierwszy pracę w Polsce w listopadzie 2021 r. w tej samej firmie, w której Pani pracowała w Wielkiej Brytanii. Początkowo miała Pani przyjechać na wymianę na ok. 6-12 miesięcy, ale z powodów administracyjnych firma ostatecznie wolała zatrudnić Panią na umowę o pracę. Obecnie jest Pani niezamężna i nie ma dzieci, ani mieszkania na własność, ani w Polsce ani w Wielkiej Brytanii. Konto w banku ma Pani w Wielkiej Brytanii od 2011 r., a obecne konto otworzyła Pani w Polsce w listopadzie 2021 r. W Wielkiej Brytanii posiada Pani inwestycje finansowe i roczny kontrakt telefoniczny. W Polsce posiada Pani samochód, którym głównym kierowcą jest Pani matka, a Pani używa kilka dni w roku i telefon na kartę. Pani znajomi są w Wielkiej Brytanii i komunikuje się Pani z nimi codziennie. Ma Pani tylko kilku znajomych w Polsce, z którymi spotyka się Pani rzadko.

Zdarzenie przyszłe:

Planuje Pani zakończyć pracę w Polsce w czerwcu 2022 r. i wyjechać z Polski na stałe w sierpniu 2022 r. i przyjeżdżać do Polski tylko kilka razy do roku, żeby odwiedzić rodzinę. Nie będzie Pani już pracować w Polsce.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Według Pani, dla celów podatkowych Pani miejsce zamieszkania będzie:

-  2021 r. – w Wielkiej Brytanii,

-  2022 r. – w Polsce i Wielkiej Brytanii,

-  2023 r. – w Wielkiej Brytanii.

W 2011 r. wyjechała Pani do Wielkiej Brytanii na studia i potem planowałam zostać tam na stale.

Decydując się na przyjazd do Polski w listopadzie 2021 r. planowała Pani tylko pobyt czasowy.

Ponieważ siedziba Pani firmy w Polsce miała problemy administracyjne z zaoferowaniem Pani oddelegowania, ostatecznie Pani umowa o pracę w Wielkiej Brytanii została rozwiązana i została Pani zatrudniona w Polsce na umowę o pracę. Pani umowa jest do 22 sierpnia 2022 r.

Zawarto z Panią umowę o pracę w Polsce. Pani umowa jest do 22 sierpnia 2022 r.

Będzie Pani traktowana jako rezydent Wielkiej Brytanii w latach 2021, 2022 i 2023. Rok podatkowy w Wielkiej Brytanii kończy się 5 kwietnia, dlatego we wszystkich tych latach spędzi Pani 183 dni w Wielkiej Brytanii i dlatego będzie rezydentem podatkowym.

Pytania

Jaki jest Pani obowiązek podatkowy za lata 2021-2023?

Pani stanowisko w sprawie

Uważa Pani że Pani ośrodek interesów życiowych jest w Wielkiej Brytanii, ponieważ tam rozpoczęła i ułożyła Pani swoje dorosłe osobiste i profesjonalne życie i do niego planuje Pani wrócić w sierpniu 2022 r. Pani znajomi są również w Wielkiej Brytanii. Będzie się Pani starać również dostać brytyjskie obywatelstwo. Pani zdaniem, skoro nie przeniosła Pani swoich interesów życiowych do Polski i nie spędziła 183 dni w Polsce w 2021 roku to nie jest rezydentem Polski w roku 2021. Musi Pani natomiast złożyć deklarację podatkową PIT-36 za rok 2021 i uwzględnić w niej tylko przychody uzyskane w Polsce. Według Pani, w roku 2022 będzie Pani rezydentem podatkowym w Polsce, bo spędzi tutaj 183 dni (chociaż dni pracujących w Polsce spędzi Pani poniżej 183). Skoro w 2022 r. będzie Pani również rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii (z powodu różnicy roków podatkowych i z powodu powrotu do Wielkiej Brytanii na stałe) będzie Pani miała podwójną rezydencję podatkową. Pani uważa, że nie może mieć dwóch rezydencji podatkowych i dlatego będzie musiała złożyć wniosek w Wielkiej Brytanii z prośbą o rozliczenie podatku pomiędzy Polską i Wielką Brytanią i na podstawie konwencji MLI zapłaci Pani podatek w Polsce tylko za dochody z Polski w 2022 r. Taki wniosek tylko będzie Pani musiała złożyć w Wielkiej Brytanii, a nie w Polsce. Pani zdaniem, od roku 2023 nie będzie Pani musiała składać deklaracji podatkowej w Polsce, ponieważ utraci Pani rezydencję podatkową w Polsce i nie będzie miała tutaj żadnych dochodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, które przedstawiła Pani we wniosku jest:

• nieprawidłowe – w części dotyczącej obowiązku podatkowego w 2021 r. oraz w 2022 r.
• prawidłowe – w części dotyczącej obowiązku podatkowego w 2023 r.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Według art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Z art. 4a ww. ustawy wynika, że:

Jak wskazała Pani we wniosku, w 2011 r. wyjechała Pani do Wielkiej Brytanii na studia, a później planowała Pani pozostać tam na stałe. Ma Pani status osiedleńca i chciałaby Pani uzyskać brytyjskie obywatelstwo. W latach 2021 – 2023 Wielka Brytania traktuje/będzie traktowała Panią jako rezydenta podatkowego. 

Zatem do Pani mają zastosowanie przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840) zmodyfikowane Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej Konwencji:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Konwencji,

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Wielką Brytanią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze.

Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby.

Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przedstawionych przez Panią informacji wynika, że:

1)   W 2011 r. wyjechała Pani do Wielkiej Brytanii na studia, a potem planowała Pani zostać tam na stałe. W 2015 r. rozpoczęła Pani pracę w zawodzie na terytorium Wielkiej Brytanii. Ma Pani status osiedleńca i planuje starać się o brytyjskie obywatelstwo.

2)   W listopadzie 2021 r. przyjechała Pani do Polski na pobyt czasowy, żeby spędzić trochę czasu z rodziną. Podjęła Pani pracę w Polsce w firmie, w której Pani pracowała w Wielkiej Brytanii. Ze względów administracyjnych umowa o pracę w Wielkiej Brytanii została rozwiązana, a w Polsce została zawarta nowa umowa o pracę.

3)   Jest Pani niezamężna i nie ma dzieci, ani mieszkania na własność, ani w Polsce ani w Wielkiej Brytanii. Konto ma Pani w banku w Wielkiej Brytanii, w Polsce otworzyła Pani konto w listopadzie 2021 r. W Polsce posiada Pani samochód. W Wielkiej Brytanii ma Pani znajomych, z którymi kontaktuje się codziennie. W Polsce również ma Pani znajomych, z którymi kontaktuje się rzadko.

4)   W sierpniu 2022 r. planuje Pani wyjechać z Polski na stałe do Wielkiej Brytanii i przyjeżdżać do Polski tylko kilka razy w roku, nie będzie pracować w Polsce.

Zatem, z informacji przedstawionych przez Panią jednoznacznie wynika, że do momentu przyjazdu do Polski, tj. do listopada 2021 r. miała Pani ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, tj. podlegała Pani obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów uzyskanych na terytorium Polski.

Sytuacja zmieniła się od momentu Pani powrotu do Polski, tj. od listopada 2021 r. Przyjechała Pani do rodziny, która mieszka w Polsce oraz rozpoczęła Pani tutaj pracę. Zatem, od momentu przyjazdu do Polski (listopad 2021 r.) do momentu wyjazdu (22 sierpień 2022 r.) posiada Pani nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Spełnia bowiem Pani jedną z przesłanek, jaką jest posiadanie centrum interesów osobistych i gospodarczych na terytorium Polski. Wyjechała Pani do Wielkiej Brytanii celem odbycia studiów pozostawiając w Polsce rodzinę. Dopiero później zdecydowała Pani o pobycie na terytorium Wielkiej Brytanii na stałe. Chcąc spędzić trochę czasu z rodziną wróciła Pani do Polski i rozpoczęła Pani pracę w Polsce, rozwiązując jednocześnie umowę o pracę w firmie angielskiej.

Posiadanie rodziny w Polsce oraz podjęcie pracy na jej terytorium z jednoczesnym rozwiązaniem umowy o pracę w Wielkiej Brytanii niezbicie świadczy o Pani ściślejszych powiązaniach w tym okresie z Polską a nie z Wielką Brytanią.  Dopiero wyjazd w sierpniu 2022 r. na stałe do Wielkiej Brytanii będzie skutkowało ograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce.

W związku z powyższym, spełnia Pani warunek, określony w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy, pozwalający uznać, że w okresie od listopada 2021 r. do sierpnia 2022 r. posiada Pani w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w związku z posiadaniem centrum interesów osobistych i gospodarczych w tym kraju, a zatem podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przy czym, zarówno Polska, jak i Wielka Brytania notyfikowały ww. Konwencję polsko – brytyjską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369). Konwencja MLI, której celem było jednorazowe zmodyfikowanie sieci umów o unikaniu podwójnego opodatkowania bez konieczności czasochłonnych negocjacji bilateralnych, została ratyfikowana przez Polskę 23 stycznia 2018 r., a przez Wielką Brytanię 29 czerwca 2018 r. Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest 1 lipca 2018 r., natomiast dla Wielkiej Brytanii 1 października 2018 r.

Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa, jak protokół zmieniający). W praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy).

Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI. Stanowisko Polski zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z 6 czerwca 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1370), natomiast wspólne stanowisko Polski i Wielkiej Brytanii zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z 11 października 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej w relacjach między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu 24 listopada 2016 r., oraz jej zastosowanie w realizacji postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 2253).

Konwencja wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, następujących po dacie zdeponowania piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 1 Konwencji MLI).

Dla każdego Sygnatariusza, który dokonuje ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej Konwencji po zdeponowaniu piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, niniejsza Konwencja wejdzie w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, rozpoczynającego bieg z datą zdeponowania przez tego Sygnatariusza jego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 2 ww. Konwencji).

Z kolei, zasady stosowania jej postanowień w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej wynikają z art. 35 ww. Konwencji.

Zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 35 ust. 1 Konwencji MLI, przepisy niniejszej Konwencji będą stosowane przez każdą Umawiającą się Jurysdykcję w odniesieniu do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja:

a.   w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w pierwszym dniu lub po pierwszym dniu kolejnego roku kalendarzowego, który rozpoczyna się w dniu lub po dniu późniejszej z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja; oraz

b.   w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez tę Umawiającą się Jurysdykcję, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu, w którym upłynął termin sześciu miesięcy kalendarzowych (lub krótszy termin, w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje notyfikowały Depozytariuszowi, że ich zamiarem jest stosowanie takiego krótszego terminu), rozpoczynający bieg z późniejszą z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.

Postanowienia Konwencji MLI będą miały zastosowanie w odniesieniu do Umowy podatkowej począwszy od innych dat niż data wejścia w życie. Przy tym, poszczególne postanowienia Konwencji MLI mogą być stosowane w różnych datach, zależnie od rodzaju podatków (podatki pobierane u źródła lub inne podatki) oraz od wyborów dokonanych przez Umawiające się Państwa w ich stanowiskach w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

W konsekwencji, jeżeli również w ww. stanowiskach nie wskazano inaczej, to zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI, postanowienia art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1 i art. 11 ust. 1 Konwencji MLI będą miały zastosowanie w zakresie stosowania Konwencji polsko – brytyjskiej przez Polskę:

• w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w dniu lub po dniu 1 stycznia 2019 r.; oraz
• w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, do podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu 1 kwietnia 2019 r.

W myśl art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Analizując powyższe należy więc wskazać, że:

1. do 7 listopada 2021 r. posiadała Pani w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy. Opodatkowaniu na terytorium Polski podlegały opodatkowaniu jedynie dochody uzyskane na terytorium Polski w ww. okresie. Dochody te należy wykazać w zeznaniu podatkowym składanym za 2021 r.
2. Od 7 listopada 2021 r. do 22 sierpnia 2022 r. posiada Pani w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy. Opodatkowaniu w Polsce podlegają wszystkie uzyskane przez Panią w tym okresie dochody bez względu na miejsce ich osiągania. Dochody te winna Pani wykazać w zeznaniu podatkowych i opodatkować w Polsce z zastosowaniem właściwej metody unikania podwójnego opodatkowania.
3. Od momentu wyjazdu i przeniesienia ośrodka interesów osobistych i gospodarczych z Polski, tj. od 22 sierpnia 2022 r. będzie Pani podlegała ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. opodatkowaniu będą podlegały opodatkowaniu tylko dochody uzyskane na terytorium Polski. Dochody te należy wykazać w zeznaniu podatkowym i opodatkować w Polsce.

Jeśli Pani nie uzyska żadnych dochodów w 2023 r. w Polsce nie musi Pani składać zeznania podatkowego w Polsce za 2023 r.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
• zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania intepretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pan zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-  Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).