Temat interpretacji

Skutki podatkowe odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2019 r. (data wpływu 18 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 listopada 2019 r. (data wpływu 2 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 18 listopada 2019 r., nr 0113-KDIPT3.4011.436.2019.1.IS, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 19 listopada 2019 r. (data doręczenia 21 listopada 2019 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 25 listopada 2019 r. (data wpływu 2 grudnia 2019 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 27 listopada 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zamierza w bliskiej przyszłości sprzedać dom, którego jest jednoosobową właścicielką na podstawie podziału majątku (w 2019 r.), po rozwodzie (w 2018 r.). Działkę, na której został w trakcie trwania małżeństwa wybudowany dom, będący wraz z tą działką przedmiotem przyszłej transakcji sprzedaży, Wnioskodawczyni i Jej mąż dostali jako małżeństwo w akcie darowizny w 2013 r. Potem, w latach 2013-2015 wybudowali dom i w grudniu 2015 r. wprowadzili się do niego, ale nie załatwili odbioru tego budynku. W 2016 r. rozstali się z mężem, wtedy Wnioskodawczyni z dziećmi wyprowadziła się do innego domu rodzinnego w sąsiedztwie, a Jej mąż w tamtym nowym domu pozostał. W sierpniu 2018 r. uzyskali prawomocny rozwód, a w lipcu 2019 r., aktem notarialnym podzielili majątek i na mocy tego podziału Wnioskodawczyni przypadł dom będący przedmiotem pytania wraz z kredytem hipotecznym na kwotę 370 000 zł. Były mąż Wnioskodawczyni wyprowadził się. Teraz Ona zamierza sprzedać właśnie ten dom.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 25 listopada 2019 r., Wnioskodawczyni wskazała, że podczas małżeństwa istniała pomiędzy małżonkami wspólność majątkowa do 2010 r., kiedy to doszło do separacji. Wtedy prawie rok małżonkowie nie mieszkali ze sobą. Kiedy ponownie się zeszli, zdecydowali się na budowę domu, w związku z czym ponownie wrócili do wspólności majątkowej w 2011 r. W 2013 r. Wnioskodawczyni z ówczesnym mężem, aktem własności otrzymali działkę budowlaną od rodziców Wnioskodawczyni i wspólnie wybudowali dom, który jest aktualnie przedmiotem tego zapytania. Darowizna od rodziców Wnioskodawczyni przedmiotowej nieruchomości nastąpiła do majątku wspólnego małżonków aktem notarialnym darowizny z dnia 11 lutego 2013 r.

W trakcie trwania małżeństwa zostały kupione:

• samochody: używany trzyletni samochód do firmy ówczesnego męża, jednak Wnioskodawczyni nie pamięta dokładnych terminów i marek tych samochodów. Właścicielem wszystkich samochodów po podziale majątku został były mąż,

• 27 grudnia 2006 r. małżonkowie zakupili lokal użytkowy, którego właścicielem po podziale majątku został były mąż,

• 11 lutego 2013 r. Wnioskodawczyni razem z ówczesnym mężem otrzymali, od rodziców Wnioskodawczyni działkę budowlaną, na której został wybudowany dom, który stanowi przedmiotową nieruchomość.

Dom, czyli przedmiotowa nieruchomość nie została jeszcze sprzedana. Dom jest własnością prywatną Wnioskodawczyni, niezwiązaną z prowadzoną przez Nią działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy transakcja ta jest wolna od podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro darowizna działki nastąpiła w 2013 r., a sprzedaż domu na niej stojącego (wraz z działką) nastąpi w 2019 r., to ze względu na upływ 5 lat od nabycia działki sprzedaż tej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu w ogóle, (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych, tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Przy czym należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia nabycia, a tym bardziej nie określa szczególnych sposobów nabycia. Należy więc, mając przy tym na uwadze jego znaczenie językowe, odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), a w szczególności do art. 155 § 1, który stanowi, że umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej albo, że strony inaczej postanowiły.

Przez pojęcie darowizny rozumieć należy typ umowy nazwanej, opisany w ustawie Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 888 § 1 tej ustawy, przez umowę darowizny, darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna, zgodnie z przepisami ustawy Kodeks cywilny, jest umową, a nie jednostronną czynnością prawną. Istotą jej jest zatem bezpłatne świadczenie, które darczyńca wykonuje ze swego majątku na rzecz innej osoby. Immanentną cechą tak rozumianej darowizny jest więc brak gospodarczego ekwiwalentu. Umowa darowizny prowadzi do przesunięcia określonego dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku osoby obdarowanej. Samo zaś przesunięcie następuje zawsze pod tytułem darmym i podyktowane jest chęcią wzbogacenia obdarowanego.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni zamierza w bliskiej przyszłości sprzedać dom, którego jest jednoosobową właścicielką na podstawie podziału majątku (w 2019 r.), po rozwodzie (w 2018 r.). Działkę, na której został w trakcie trwania małżeństwa wybudowany dom, będący wraz z tą działką przedmiotem przyszłej transakcji sprzedaży, Wnioskodawczyni i Jej mąż dostali jako małżeństwo w akcie darowizny w 2013 r. Następnie, w latach 2013-2015 wybudowali dom i w grudniu 2015 r. wprowadzili się do niego, ale nie załatwili odbioru tego budynku. W 2016 r. rozstali się z mężem, wtedy Wnioskodawczyni z dziećmi wyprowadziła się do innego domu rodzinnego w sąsiedztwie, a Jej mąż w tamtym nowym domu pozostał. W sierpniu 2018 r. uzyskali prawomocny rozwód, a w lipcu 2019 r. aktem notarialnym podzielili majątek i na mocy tego podziału Wnioskodawczyni przypadł dom będący przedmiotem pytania wraz z kredytem hipotecznym na kwotę 370 000 zł. Były mąż Wnioskodawczyni wyprowadził się. Teraz Ona zamierza sprzedać właśnie ten dom. W uzupełnieniu wniosku z dnia 25 listopada 2019 r., Wnioskodawczyni wskazała, że podczas małżeństwa istniała pomiędzy małżonkami wspólność majątkowa do 2010 r., kiedy to doszło do separacji. Wtedy prawie rok małżonkowie nie mieszkali ze sobą. Kiedy ponownie się zeszli, zdecydowali się na budowę domu, w związku z czym ponownie wrócili do wspólności majątkowej w 2011 r. W 2013 r. Wnioskodawczyni z ówczesnym mężem, aktem własności otrzymali działkę budowlaną od rodziców Wnioskodawczyni i wspólnie wybudowali dom, który jest aktualnie przedmiotem zapytania. Darowizna od rodziców Wnioskodawczyni przedmiotowej nieruchomości nastąpiła do majątku wspólnego małżonków aktem notarialnym darowizny z dnia 11 lutego 2013 r. Dom, czyli przedmiotowa nieruchomość nie została jeszcze sprzedana. Dom jest własnością prywatną Wnioskodawczyni, niezwiązaną z prowadzoną przez Nią działalnością gospodarczą.

Wyjaśnić należy, że grunty są z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości. Własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. W przypadku sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem, przedmiotem sprzedaży jest nieruchomość obejmująca zarówno grunt (działkę), jak i budynek. W takim przypadku mówi się o sprzedaży nieruchomości zabudowanej, który nie stanowi jednak odrębnej nieruchomości. Dlatego w przypadku sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej okres 5 lat, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa własności gruntu, tj. w przedmiotowej sprawie będzie to rok 2013. Zatem pięcioletni termin, o którym mowa w powołanym przepisie upłynął z dniem 31 grudnia 2018 r.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że planowane przez Wnioskodawczynię odpłatne zbycie zabudowanej nieruchomości, nie spowoduje powstania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem ww. nieruchomość zostanie zbyta po upływie pięcioletniego okresu liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, tj. po dniu 31 grudnia 2018 r. W związku z powyższym na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z planowaną sprzedażą przedmiotowej nieruchomości.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie Organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej