Skutki podatkowe sprzedaży wyodrębnionych lokali mieszkalnych.

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 grudnia 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 15 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży wyodrębnionych lokali mieszkalnych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na  wezwanie – pismem z 22 lutego 2022 r. (wpływ 22 lutego 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą zarejestrowanym w Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej i prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą X od września 2010 r.

1 października 2013 r. nabył zabudowaną nieruchomość, stanowiącą działkę gruntu o nr 1, o powierzchni 0,0868 ha i nr 2, o powierzchni 0,0414 ha, położoną w P, za kwotę 200 000,00 zł od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. 1 stycznia 2014 r. działka gruntu o numerze 2 zlokalizowana w P. została przyjęta do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest amortyzowana. Do działki o numerze 2 założono księgę wieczystą o numerze …, prowadzoną przez Sąd Rejonowy w …, … Wydział Ksiąg Wieczystych. Do dnia dzisiejszego, jako właściciel w dziale II księgi wieczystej, występuje tylko Wnioskodawca. Budynek znajdujący się na działce 2 został rozebrany w 2014 r. Dalej, tj. … maja 2015 r. Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę budynku usługowo-handlowo-mieszkalnego na działce nr 2. Zgodnie z uzyskanym pozwoleniem budowlanym budynek należy do XVII/XIII kategorii obiektów budowlanych i wymaga uzyskania pozwolenia na użytkowanie. … lutego 2018 r. Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na użytkowanie ww. budynku i w marcu 2018 r. przyjął budynek do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w kwocie 1 426 591,74 zł, amortyzowany liniowo stawką 2,5%.

Powierzchnia użytkowa z projektu (po  zmianach) wynosi 581,59 m². W jej skład wchodzą:

-piwnica o powierzchni użytkowej 59,89 m²,

-parter o powierzchni użytkowej 243,13 m², składający się z:

- klatki schodowej - 25,42 m²,

- lokalu 1 (lokal usługowo-handlowy) - 181,40 m²,

- lokalu 2 (lokal usługowo-handlowy) - 36,31 m²,

-piętro o powierzchni użytkowej 142,05 m² składający się z:

- klatki schodowej - 17,16 m²,

- lokalu 3 (lokal mieszkalny) - 24,59 m²,

- lokalu 4 (lokal mieszkalny) - 100,30 m²,

-poddasze o powierzchni użytkowej 136,52 m² składające się z:

- klatki schodowej - 17,19 m²,

- lokalu 5 (lokal mieszkalny) - 51,48 m²,

- lokalu 6 (lokal mieszkalny) - 67,85 m².

Z powyższego wynika, że łączna powierzchnia użytkowa samodzielnych lokali w budynku wynosi 521,82 m². Powierzchnia użytkowa klatki schodowej na wszystkich kondygnacjach wynosi 59,77 m². Lokale nie posiadają pomieszczeń przynależnych. Każdy lokal wyposażony jest w instalację elektryczną z oddzielnym pomiarem, instalację centralnego ogrzewania z oddzielnym pomiarem oraz instalację zimnej i ciepłej wody z oddzielnym pomiarem. Wnioskodawca od przeprowadzonej inwestycji odliczał podatek od towarów i usług przez cały okres trwania inwestycji.

Od momentu uzyskania pozwolenia na użytkowanie lokale usługowo-handlowe są wykorzystywane w działalności gospodarczej, jako główne miejsce prowadzenia działalności - sklep z częściami samochodowymi. Lokale mieszkalne są  wynajmowane na rzecz osób fizycznych ze stawką VAT zw.

Wnioskodawca rozpoczął wynajem lokali nr 3, nr 5 i nr 6 od marca 2018 r., natomiast lokalu nr 4 od listopada 2018 r. Najem lokali nr 3, nr 5 oraz nr 6 trwa nadal, natomiast najem lokalu nr 4 zakończył się w październiku 2020 r. Na chwilę obecną piwnica nie jest zagospodarowana. Wnioskodawca planuje sprzedaż lokali nr 4, nr 5 oraz nr 6, jako samodzielnych lokali mieszkalnych. Zamierza On sprzedać oddzielnie lokale mieszkalne wraz z udziałem w częściach wspólnych - klatkach schodowych.

Zgodnie z art. 3 pkt. 1 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali udział właściciela lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi. Udział właściciela samodzielnych lokali niewyodrębnionych w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej tych lokali do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali. Dodatkowo, Wnioskodawca zamierza wyodrębnić każdy lokal mieszkalny zakładając oddzielną księgę wieczystą dla każdego lokalu.

W piśmie z 22 lutego 2022 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że prowadzona przez Niego przeważającą działalnością jest sprzedaż detaliczna części i akcesoriów do pojazdów samochodowych. Dodatkowo prowadzi najem nieruchomości własnej wybudowanej w ramach prowadzonej przez Niego działalności.

Odpisy amortyzacyjne dokonywane są od całej wartości początkowej budynku usługowo-handlowo-mieszkalnego. Do chwili obecnej nie ponosił nakładów na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Przychody z najmu lokali mieszkalnych są zaliczane do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Umowy najmu zostały zawarte przez Wnioskodawcę, jako przedsiębiorcę.

W dniu sprzedaży każdy lokal będzie oddzielnie wyodrębniony i dla każdego zostanie założona księga wieczysta. Czynność założenia ksiąg wieczystych zostanie dokonana do dnia sprzedaży lokali mieszkalnych, a więc w dniu sprzedaży będą stanowiły odrębną nieruchomość. Lokale mieszkalne zamierza sprzedać w drugiej połowie bieżącego roku, pod warunkiem znalezienia kupca.

Przychody ze sprzedaży lokali mieszkalnych zamierza zaliczyć do przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest opodatkowany zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - podatkiem liniowym.

Pytanie

Czy Wnioskodawca sprzedając odrębne lokale mieszkalne, będące środkiem trwałym w  działalności gospodarczej, ma prawo rozliczyć odpłatne zbycie tych lokali w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się  przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w  takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub  udziału w takim prawie.

Źródłem przychodów podlegających opodatkowaniu jest odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Jeżeli okres ten upłynął, nie wystąpi obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży nieruchomości. Dla ustalenia skutków podatkowych znaczenie ma określenie daty nabycia nieruchomości. Definicji nieruchomości nie należy szukać jednak na gruncie prawa podatkowego, lecz cywilnego (art. 46 i art. 47 Kodeksu cywilnego). Z przepisów tych wynika, że w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną nieruchomość. Sprzedaż domu oznacza też sprzedaż gruntu, na którym się znajduje i który jest trwale z nim związany. Dlatego za datę nabycia nieruchomości w takim wypadku uznać należy datę nabycia gruntu niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedając odrębne lokale mieszkalne z posiadaną księgą wieczystą będzie mógł rozliczyć sprzedaż na podstawie art 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako że grunt, na którym postawiono budynek został zakupiony w 2013 r., a więc minęło 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nabył grunt.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w  lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od  końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się  do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie stosuje do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i  dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przy czym – w myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy – przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do  odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub  udziału w takim prawie.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za  przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po  wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za  przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od  towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a)środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b)składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,

c)składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub  krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d)składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub  udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w  ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- wykorzystywanych na potrzeby związane działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Jednocześnie, do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w  takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub  udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ww. ustawy).

W świetle cytowanych powyżej przepisów, przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od  osób fizycznych. Dotyczy to również sytuacji, w której składniki te przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po  miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat. Natomiast przychody ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnych nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej także w sytuacji, gdy podlegały one wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej.

Zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie w dniu sprzedaży każdy lokal będzie oddzielnie wyodrębniony i dla każdego zostanie założona księga wieczysta. Czynność założenia ksiąg wieczystych zostanie dokonana do dnia sprzedaży lokali mieszkalnych, a więc w dniu sprzedaży będą stanowiły one odrębną nieruchomość. Dokona Pan odpłatnego zbycia lokali mieszkalnych stanowiących odrębną nieruchomość, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Z tego też względu, z uwagi na brzmienie art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi przepis szczególny, art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) tej ustawy nie znajdzie zastosowania.

Tym samym, w analizowanej sprawie zbycie przedmiotowych lokali mieszkalnych – z uwagi na treść art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie będzie skutkowało powstaniem po Pana stronie przychodu z działalności gospodarczej.

W konsekwencji skutki tej sprzedaży należy rozpatrywać w kontekście art. 10 ust. 1 pkt 8 lit.  a) ww. ustawy podatkowej. Źródło przychodów powstaje więc wtedy, gdy odpłatne zbycie następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nieruchomość nabyto. W konsekwencji dla ustalenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokali mieszkalnych wskazanych we wniosku istotne znaczenie ma data jej nabycia.

Wyodrębnienie przez właściciela nieruchomości samodzielnych lokali należy oceniać przez wzgląd na treść art. 3 ust. 3 w zw. z art. 4 ust. 3 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2021 r., poz. 1910, z późn. zm.). Zgodnie z normą prawną wynikającą z tych przepisów z wyodrębnionym samodzielnym lokalem związany jest udział w nieruchomości gruntowej odpowiadający proporcji powierzchni użytkowej lokalu do ogólnej powierzchni użytkowej budynku. Użycie w tym przepisie słowa „nieruchomość” a nie „grunt” rodzi określone konsekwencje. Powoduje bowiem, że w sensie ściśle prawnym nieruchomością jest tylko taka nieruchomość gruntowa, która posiada jedną samodzielną księgę wieczystą. Dodatkowo zgodnie z art. 24 ust.1 ustawy z 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. z 2019 r., poz. 2204, z późn. zm.), dla każdej nieruchomości prowadzi się odrębną księgę wieczystą, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Dotyczy to także nieruchomości lokalowych oraz nieruchomości, w których nieruchomości lokalowe zostały wyodrębnione.

Natomiast budynek, który jest posadowiony na gruncie stanowiącym własność nie stanowi odrębnego od gruntu przedmiotu własności, lecz zgodnie z powyższą zasadą dzieli los prawny tego gruntu. Zgodnie bowiem z art. 46 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Z treści art. 48 Kodeksu cywilnego wynika, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane.

Takim właśnie wyjątkiem jest lokal mieszkalny posiadający ustanowioną odrębną własność. Dlatego też należy rozważyć, czy ustanowienie odrębnej własności lokalu i założenie dla niego odrębnej księgi wieczystej stanowi „nowe” nabycie, które powoduje konieczność ponownego liczenia terminu pięcioletniego od tej daty.

Podkreślić należy, że w wyniku wyodrębnienia poszczególnych lokali, wielkość nieruchomości, jaką posiadał przed ich wyodrębnieniem nie zmienia się, z czego wynika, że  ustanowienie odrębnej własności lokali nie może być rozpatrywane w charakterze nabycia. Nie występuje bowiem przysporzenie majątkowe ponad to, czego właścicielem był dokonujący tego wyodrębnienia.

Z powyższego wynika, że wyodrębnienie faktyczne lokali bez ustanowienia ich odrębnej własności nie zmienia stanu własności nieruchomości ani momentu jej nabycia. Również prawne wyodrębnienie lokali z nieruchomości nie powoduje, że momentem nabycia lokalu jest chwila ustanowienia odrębnej własności lokalu, czy założenia księgi wieczystej, o ile w wyniku ustanowienia odrębnej własności nie nastąpiło zwiększenie dotychczasowego stanu posiadania. W przedmiotowej sprawie wyodrębnienie z ww. nieruchomości kilku odrębnych lokali mieszkalnych nie ma wpływu na moment nabycia nieruchomości.

Jak z powyższego wynika, nie można traktować, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również Kodeksu cywilnego, odrębnie sprzedaży gruntu oraz sprzedaży wyodrębnionego lokalu mieszkalnego z wybudowanego na tym gruncie budynku. Pięcioletni okres, będzie liczony od daty nabycia prawa własności gruntu, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym został wybudowany budynek mieszkalny, z którego wyodrębniono samodzielny lokal mieszkalny, który będzie posiadał odrębną księgę wieczystą.

W rezultacie w wyniku opisanego wyodrębnienia samodzielnego lokalu mieszkalnego nie dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności. Dlatego za datę nabycia lokalu mieszkalnego należy uznać datę nabycia nieruchomości, z której go wyodrębniono, gdyż w wyniku przedmiotowego wyodrębnienia nie nastąpiła zmiana dotychczasowego stanu posiadania, czyli nie mamy do czynienia z nabyciem (nie zwiększa się stan posiadanego majątku osobistego).

Zatem za datę nabycia, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać w niniejszej sprawie 2013 r. Data wyodrębnienia samodzielnych lokali mieszkalnych z budynku, jak i data utworzenia dla tych lokali odrębnej księgi wieczystej, w tym przypadku pozostają bez znaczenia.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że skutki podatkowe odpłatnego zbycia lokali mieszkalnych, będących odrębnymi środkami trwałymi w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, dla których planuje Pan utworzyć odrębną księgę wieczystą, powinien Pan rozpatrywać przez pryzmat art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na fakt, że sprzedaż nastąpi po upływie pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie ona stanowić źródła przychodu, w rozumieniu tego przepisu.

Wobec powyższego, Pana stanowisko uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dokonaliśmy oceny stanowiska w kontekście wskazanej we wniosku informacji, że  przedmiotem sprzedaży będą lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość. Przy  czym, mając na uwadze rolę postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, która przejawia się brakiem kompetencji do  ustalania, czy sprzedawany lokal jest lokalem mieszkalnym, wskazać należy, że w przypadku wszczęcia ewentualnego postępowania podatkowego (którego domenę stanowi poczynienie ww. ustaleń) to na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Niniejsza interpretacja dotyczy Pana wniosku w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r., poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na  adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.).