Temat interpretacji

Skutki podatkowe otrzymania wierzytelności w drodze spadku oraz jej spłaty i odsetek od należności głównej naliczonych od dnia otwarcia spadku.

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 2 czerwca 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 54/20 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 15 września 2020 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2016 r. (data wpływu 21 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania wierzytelności w drodze spadku oraz jej spłaty jest prawidłowe, odsetek od należności głównej naliczonych od dnia otwarcia spadku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych realizacji wierzytelności.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 17 lutego 2017 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów wydał dla Wnioskodawcy interpretację indywidualną znak: 0461-ITPB2.4511.962.2016.1.RS, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Stwierdził, że Wnioskodawca otrzymując w 2016 r. środki pieniężne tytułem zapłaty należności głównej uzyskał przychód z praw majątkowych w rozumieniu art. 18 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast wypłacone Wnioskodawcy odsetki naliczone od wierzytelności, stanowią przychód z innych źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 17 lutego 2017 r. znak: 0461-ITPB2.4511.962.2016.1.RS wniósł pismem z dnia 7 marca 2017 r. (data wpływu 15 marca 2017 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, pismem z dnia 12 kwietnia 2017 r. znak: 0461-ITPB2.4511.962.2016.2.RS stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację indywidualną z dnia 17 lutego 2017 r. znak: 0461-ITPB2.4511.962.2016.1.RS złożył skargę z dnia 16 maja 2017 r. (data wpływu 24 maja 2017 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 972/17 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 17 lutego 2017 r. znak: 0461-ITPB2.4511.962.2016.1.RS.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 29 sierpnia 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 972/17, Dyrektor Krajowej Administracji Skarbowej złożył skargę kasacyjną z dnia 18 października 2017 r. znak 0110-KWR4.4021.66.2017.2.KO do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 7 listopada 2019 r. sygn. akt II FSK 3869/17 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku, gdyż jak stwierdził w kwestii opodatkowania odsetek naliczonych od dnia otwarcia spadku do dnia ich faktycznej zapłaty Sąd pierwszej instancji zasadniczo się nie wypowiedział, w każdym razie nie sporządził i nie przedstawił jednoznacznego uzasadnienia zaskarżonego wyroku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 2 czerwca 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 54/20 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 17 lutego 2017 r. znak: 0461-ITPB2.4511.962.2016.1.RS. W dniu 15 września 2020 r. do organu wpłynęło prawomocne orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Gdańsku z dnia 2 czerwca 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 54/20.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie skutków podatkowych realizacji wierzytelności wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nabył w drodze dziedziczenia 1/2 wierzytelności o zapłatę przysługującej zmarłej matce Wnioskodawcy w stosunku do siostry matki Wnioskodawcy (ciotki Wnioskodawcy) z tytułu dokonanego postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 24 czerwca 2003 r. zniesienia współwłasności nieruchomości, w którym to postanowieniu Sąd orzekł, że ciotka Wnioskodawcy jest zobowiązana do zapłaty na rzecz matki Wnioskodawcy kwoty 155.000 zł tytułem spłaty jej udziału w prawie własności nieruchomości w terminie jednego miesiąca od daty uprawomocnienia się postanowienia wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w zapłacie. Postanowienie to zostało zmienione postanowieniem Sądu Okręgowego z dnia 23 maja 2007 r. w ten sposób, że wartość udziału matki Wnioskodawcy w prawie własności nieruchomości oraz wysokość spłaty, do której została zobowiązana ciotka Wnioskodawcy została ustalona na kwotę 279.200 zł. Matka Wnioskodawcy zmarła w dniu 23 lutego 2008 r. Postanowieniem z dnia 13 czerwca 2008 r. Sąd Rejonowy stwierdził, że Wnioskodawca i Jego siostra nabyli spadek na podstawie ustawy - każde z nich w 1/2. W skład masy spadkowej wchodziła opisana powyżej wierzytelność o zapłatę z tytułu zniesienia współwłasności wraz z odsetkami do dnia otwarcia spadku. Wnioskodawca złożył zeznanie SD-Z1 w podatku od spadków i darowizn obejmujące m. in. ww. wierzytelność i skorzystał ze zwolnienia z podatku od spadków i darowizn na podstawie przepisu art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Kolejno, w dniu 9 marca 2016 r. zmarła siostra matki Wnioskodawcy (ciotka Wnioskodawcy) - nie dokonując wcześniej spłaty Wnioskodawcy z tytułu ww. wierzytelności. Dług w stosunku do Wnioskodawcy wszedł zatem do masy spadkowej. Spadek po zmarłej ciotce Wnioskodawcy nabyła w całości z dobrodziejstwem inwentarza jej córka (kuzynka Wnioskodawcy).

Kuzynka Wnioskodawcy dokonała w 2016 r. spłaty Wnioskodawcy z tytułu ww. wierzytelności zarówno w zakresie należności głównej, jak i w zakresie odsetek w wysokości ustawowej w tym odsetek po dniu nabycia wierzytelności przez Wnioskodawcę (otwarcia spadku po matce Wnioskodawcy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy należność główna wraz z odsetkami do dnia otwarcia spadku tj. wierzytelność nabyta przez Wnioskodawcę w drodze dziedziczenia, która wchodziła w skład masy spadkowej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w momencie jej zapłaty na podstawie przepisu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czy też jest zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie przepisu art. 2 ust. 1 pkt 3) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy odsetki od należności głównej naliczone od dnia otwarcia spadku do dnia zapłaty będą stanowiły inne źródło dochodu, o którym mowa w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych czy też są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie przepisu art. 2 ust. 1 pkt 3) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania pierwszego otrzymane przez Niego środki pieniężne tytułem zapłaty należności głównej oraz odsetki naliczone do dnia otwarcia spadku po zmarłej matce Wnioskodawcy nie będą opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 3) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. W ocenie Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że przedmiotowa wierzytelność o zapłatę z tytułu zniesienia współwłasności nieruchomości została przez Niego nabyta w drodze dziedziczenia po zmarłej matce Wnioskodawcy i podlegała przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wnioskodawca złożył deklarację w podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia tej wierzytelności, w której zgłosił nabycie w drodze spadku ww. wierzytelności o zapłatę. Obowiązek podatkowy w zakresie podatku od spadków i darowizn powstał stosownie do przepisu art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn z chwilą przyjęcia spadku, a zatem w 2008 r. Wnioskodawca zgłosił i skorzystał ze zwolnienia z podatku od spadku na podstawie przepisu art. 4a ust. 1 pkt 1) ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym na dzień złożenia ww. deklaracji podatkowej zgodnie z którym zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie miesiąca od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4. W konsekwencji mając na uwadze, że nabycie przedmiotowej wierzytelności o zapłatę podlegało przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, zdaniem Wnioskodawcy, kwota przychodu otrzymanego przez Wnioskodawcę z tytułu spłaty przez następcę prawnego dłużniczki spadkodawczyni Wnioskodawcy nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto nawet, gdyby przedmiotowa wierzytelność mogła podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (z czym Wnioskodawca się nie zgadza jak wskazano powyżej) to w stosunku do przedmiotowej wierzytelności nabytej przez Wnioskodawcę w drodze dziedziczenia w 2008 r. nastąpiłoby przedawnienie zobowiązania podatkowego. Zgodnie bowiem z przepisem art. 68 ustawy Ordynacja podatkowa upłynąłby już termin przedawnienia zobowiązania podatkowego. Przepis art. 68 § 2 Ordynacji podatkowej stanowi, że jeżeli podatnik:

1. nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego,
2. w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego,

• zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Zatem skoro minął już okres 5 lat od dnia nabycia wierzytelności przez Wnioskodawcę, to ewentualne zobowiązanie podatkowe z tego tytułu uległo przedawnieniu.

W ocenie Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego odsetki od należności głównej naliczone od dnia otwarcia spadku do dnia zapłaty - jako immanentnie związane z należnością główną nabytą przez Wnioskodawcę w drodze dziedziczenia, również nie będą stanowiły innego źródła dochodu, o którym mowa w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie będą one podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wierzytelność o zapłatę z tytułu zniesienia współwłasności nieruchomości została przez Wnioskodawcę nabyta w drodze dziedziczenia po zmarłej matce i podlegała przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Z tej też przyczyny zdaniem Wnioskodawcy zachodzi wyłączenie, o którym mowa w przepisie art. 2 ust. 1 pkt 3) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś argumentacja przedstawiona w odpowiedzi na pytanie 1) pozostaje aktualna także w zakresie odpowiedzi na pytanie 2).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w zakresie skutków podatkowych otrzymania wierzytelności w drodze spadku oraz jej spłaty, natomiast nieprawidłowe w zakresie odsetek od należności głównej naliczonych od dnia otwarcia spadku.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032) przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Powyższy przepis należy interpretować w ten sposób, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie podlegają przychody wynikające ze zdarzeń powodujących powstanie obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn. Do wyłączenia z opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodzi przy nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych w drodze dziedziczenia.

Z chwilą śmierci prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą na spadkobierców, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380). Nabycie przez osoby fizyczne w drodze spadku własności rzeczy lub praw majątkowych - co do zasady podlega opodatkowaniu zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r. poz. 205). Prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie i realizację.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Cytowany przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy zawiera otwarty katalog przychodów, co oznacza, że do kategorii tej mogą zostać zaliczone również inne (niż wymienione w tym przepisie) przychody, które mieszczą się w ogólnej definicji przychodów, zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 2 czerwca 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 54/20 wskazał, że kwota wierzytelności jest prawem majątkowym i wchodzi do spadku po zmarłej. Oznacza to, że jako prawo majątkowe wchodzi do spadku i w konsekwencji z chwilą śmierci przechodzi na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów o dziedziczeniu (art. 922 § 1 k.c.). Tym samym równowartość tej wierzytelności jako prawo majątkowe, które wchodzi w skład spadku podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Zrealizowanie tej wierzytelności nie będzie oznaczać, że w tym momencie powstanie nowy przychód, który podlegać będzie, jako należność pieniężna, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Nie sposób twierdzić, że w przypadku, gdy do spadku wchodzi określona rzecz, np. własność nieruchomości, to spadkobiercy przysługiwać będzie roszczenie o jej wydanie, jeżeli znajduje się ona we władaniu osoby trzeciej, co oznaczałoby, iż do spadku zaliczyć należy tylko to roszczenie, a w przypadku jego zrealizowania, tj. wydania nieruchomości podlegałaby ona opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako przychód z praw majątkowych (prawo własności a także roszczenie o wydanie nieruchomości są także prawami majątkowymi). ()

Roszczenie i jego realizacja przez spadkobierców jest jednym i tym samym przychodem, który nie może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż jako wchodzące do spadku prawo majątkowe podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Realizacja roszczenia, czyli wykonanie prawa majątkowego, jest tylko technicznym etapem jego istnienia. Nie jest to odrębny akt obrotu, ani odrębna czynność prawna.

W świetle tego, co wyżej wskazano, nieprawidłowe jest stanowisko Organu, polegające na rozdzieleniu nabycia wierzytelności o spłatę jako składnika majątkowego wchodzącego w skład spadku od momentu jego realizacji i w rezultacie uznanie, że otrzymane środki finansowe z tytułu realizacji przedmiotowej wierzytelności nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W ocenie Sądu prawidłowe jest stanowisko polegające na przyjęciu, że skoro przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn stosuje się do nabycia praw majątkowych w drodze dziedziczenia, zaś nabyte przez spadkobierców roszczenie o otrzymanie spłaty równowartości wierzytelności zmarłej wchodzi do spadku po zmarłej, to przychody z tytułu nabycia tego prawa majątkowego podlegają opodatkowaniu na podstawie powyższej ustawy.

Tym samym należało uznać, że w sytuacji otrzymania przez spadkobierców spłaty, jako pieniężnego surogatu wierzytelności zmarłego, należy stosować przepisy u.p.s.d.

W pozostałym zakresie, odnoszącym się do stanowiska Organu interpretacyjnego dotyczącego odsetek, mając na względzie wskazania zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 listopada 2019 r. sygn. akt II FSK 3869/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z odszkodowaniem. Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego - są skutkiem niewykonania zobowiązań.

Nie można podzielić stanowiska Skarżącego, że odsetki od należności głównej naliczone od dnia otwarcia spadku do dnia zapłaty - jako immanentnie związane z należnością główną nabytą przez Skarżącego w drodze dziedziczenia, nie stanowią innego źródła dochodu, o którym mowa w przepisie art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f., w konsekwencji jego zdaniem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wyłączenie z opodatkowania należności głównej nie oznacza, że wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są także odsetki od niej naliczone. Tym samym w tym zakresie należy podzielić stanowisko Organu, że wypłacone odsetki stanowić będą dla podatnika przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f. podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę stanowisko wyrażone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 2 czerwca 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 54/20 stwierdzić należy, że przychody z tytułu nabycia roszczenia o otrzymanie spłaty równowartości wierzytelności oraz spłata tej wierzytelności w sposób pełny korzystają z wyłączenia zawartego w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże wypłacone Wnioskodawcy odsetki naliczone od należności głównej od dnia otwarcia spadku stanowią przychód z innych źródeł określony w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odsetek za zwłokę nie można bowiem utożsamiać ze świadczeniem głównym. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego, gdyż są skutkiem niewykonania zobowiązań.

Wobec konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe w zakresie skutków podatkowych otrzymania wierzytelności w drodze spadku wraz z odsetkami naliczonymi do dnia otwarcia spadku oraz jej spłaty, natomiast nieprawidłowe w zakresie skutków podatkowych otrzymania odsetek od należności głównej naliczonych od dnia otwarcia spadku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej