w zakresie ustalenia: - możliwości zastosowania od przychodów uzyskiwanych w ramach umowy z 1 lutego 2016 r., zawartej ze Spółką, tj. przychodów za ... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 06.05.2020, sygn. 0111-KDIB1-1.4011.20.2020.3.AW, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

w zakresie ustalenia: - możliwości zastosowania od przychodów uzyskiwanych w ramach umowy z 1 lutego 2016 r., zawartej ze Spółką, tj. przychodów za świadczenie usług programistycznych w postaci wytwarzania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci oprogramowania komputerowego opisanego szczegółowo we wniosku i za przeniesienie praw autorskich do tego oprogramowania może zastosować przepisy art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 5% stawkę podatku dochodowego, - możliwości zastosowania od przychodów uzyskanych z ww. umowy tj. przychodów za świadczenie usług programistycznych w postaci wytwarzania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci oprogramowania komputerowego opisanego szczegółowo we wniosku o wydanie interpretacji i za przeniesienie praw autorskich do tego oprogramowania, Wnioskodawca odprowadza zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19%, a preferencyjną stawkę podatku dochodowego w wysokości 5% zastosuje do tych przychodów dopiero w zeznaniu rocznym za rok 2019, składanym do końca kwietnia 2020 r., a 14% różnicę w podatku zapłaconym na bieżąco w postaci zaliczek na podatek potraktuje jak nadpłatę podatku

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 stycznia 2020 r. (data wpływu 28 stycznia 2020 r.), uzupełnionym 6 i 30 kwietnia oraz 4 maja 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia:

możliwości zastosowania od przychodów uzyskiwanych w ramach umowy z 1 lutego 2016 r., zawartej ze Spółką, tj. przychodów za świadczenie usług programistycznych w postaci wytwarzania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci oprogramowania komputerowego opisanego szczegółowo we wniosku i za przeniesienie praw autorskich do tego oprogramowania może zastosować przepisy art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 5% stawkę podatku dochodowego,
możliwości zastosowania od przychodów uzyskanych z ww. umowy tj. przychodów za świadczenie usług programistycznych w postaci wytwarzania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci oprogramowania komputerowego opisanego szczegółowo we wniosku o wydanie interpretacji i za przeniesienie praw autorskich do tego oprogramowania, Wnioskodawca odprowadza zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19%, a preferencyjną stawkę podatku dochodowego w wysokości 5% zastosuje do tych przychodów dopiero w zeznaniu rocznym za rok 2019, składanym do końca kwietnia 2020 r., a 14% różnicę w podatku zapłaconym na bieżąco w postaci zaliczek na podatek potraktuje jak nadpłatę podatku,

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2020 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia:

możliwości zastosowania od przychodów uzyskiwanych w ramach umowy z 1 lutego 2016 r., zawartej ze Spółką, tj. przychodów za świadczenie usług programistycznych w postaci wytwarzania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci oprogramowania komputerowego opisanego szczegółowo we wniosku i za przeniesienie praw autorskich do tego oprogramowania może zastosować przepisy art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 5% stawkę podatku dochodowego,
możliwości zastosowania od przychodów uzyskanych z ww. umowy tj. przychodów za świadczenie usług programistycznych w postaci wytwarzania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci oprogramowania komputerowego opisanego szczegółowo we wniosku o wydanie interpretacji i za przeniesienie praw autorskich do tego oprogramowania, Wnioskodawca odprowadza zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19%, a preferencyjną stawkę podatku dochodowego w wysokości 5% zastosuje do tych przychodów dopiero w zeznaniu rocznym za rok 2019, składanym do końca kwietnia 2020 r., a 14% różnicę w podatku zapłaconym na bieżąco w postaci zaliczek na podatek potraktuje jak nadpłatę podatku.

Powyższy wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 31 marca 2020 r.,

Znak: 0111-KDIB1-1.4011.20.2020.1.AW, oraz pismem z 29 kwietnia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4011.20.2020.2.AW wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło odpowiednio 6 i 30 kwietnia oraz 4 maja 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą X, w ramach której świadczy m.in. usługi programistyczne. Zgodnie z PKD przeważająca część działalności przedsiębiorstwa Wnioskodawcy związana jest z oprogramowaniem. Wnioskodawca jest opodatkowany liniową stawką podatku dochodowego w wysokości 19%. Rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W dniu 1 lutego 2016 r. Wnioskodawca, zawarł ze spółką X z siedzibą w USA (zwana dalej Spółka), umowę o stałe świadczenie usług. Umowa jest rządzona prawem polskim. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. la ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm., dalej: ustawa o PIT). Omawiane we wniosku usługi programistyczne świadczone są przez Wnioskodawcę w Polsce, na zasadzie pracy osobistej oraz zdalnej na rzecz Spółki.

Stosownie do paragrafu 1 umowy, Spółka powierza, a Zleceniobiorca (Wnioskodawca) przyjmuje do wykonania i zobowiązuje się świadczyć na rzecz Spółki następujące usługi:

organizacje pracy programistów poprzez podział projektów na zadania;
przygotowanie założeń realizacyjnych, budżetu i harmonogramu przydzielonych projektów;
audyt techniczny niezbędny do rozpoczęcia pracy nad powierzonym projektem;
programowanie i administracja serwerami niezbędne do prowadzenia i ukończenia powierzonego projektu;
prowadzenie prac mających na celu zagwarantowanie poprawnego działania powierzonych, ukończonych projektów;
współpraca oraz utrzymywanie relacji z klientami Spółki;
wsparcie merytoryczne dla pracowników i współpracowników Spółki w trakcie całego cyklu produkcyjnego.

Pomimo zapisu paragrafu 1 umowy, w jej ramach Wnioskodawca faktycznie świadczy na rzecz Spółki usługi programistyczne. Z uwagi na to, że zawarta umowa stanowi zobowiązanie o charakterze ciągłym i reguluje kwestie stałej współpracy stron, Wnioskodawca w jej ramach pracuje nad różnymi programami komputerowymi - nie jest to umowa o wykonanie jednego programu komputerowego, ale umowa w ramach której Wnioskodawca tworzy nowe programy komputerowe bądź rozwija już istniejące, dodając nowe funkcjonalności bądź ulepszając ich działanie. Wnioskodawca tworzy, rozwija i ulepsza omawiane oprogramowanie w sposób systematyczny, w ramach codziennej pracy.

W ramach działalności gospodarczej i ww. umowy Wnioskodawca, wspólnie z innymi programistami współpracującymi z tą Spółką, opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy lub usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących i istniejących. Wnioskodawca, w ramach tej umowy, w roku 2019 rozwijał i ulepszał oraz tworzył od podstaw nowe funkcjonalności dwóch innowacyjnych systemów oprogramowania.

1. Oprogramowania (systemu komputerowego), który jako jeden z pierwszych umożliwia zbieranie oraz przetwarzanie dużych ilości badań kardiologicznych. W ramach pracy nad tym systemem Wnioskodawca, wraz z innymi osobami współpracującymi ze Spółką, świadczy usługi programistyczne mające na celu stworzenie i ulepszanie już istniejących funkcjonalności programów komputerowych wchodzących w zakres tego systemu odpowiedzialnymi za:

pozyskiwanie danych medycznych w formie cyfrowej z 12 kanałowych aparatów EKG w czasie rzeczywistym (obecnie w większości wyniki EKG są rysowane na papierze przez sprzęt znajdujący się przy pacjencie i analizowany jest wydruk jedynie przez kardiologa);
budowanie platformy komputerowej na której kardiolog może przejrzeć surowe EKG oraz wyniki automatycznej analizy a następnie poddać je klasycznej analizie przeprowadzonej przez lekarza;
zbieranie wyników automatycznej jak i lekarskiej analizy oraz klasyfikowanie jej w jednym rekordzie medycznym, opracowanie algorytmów przechowywania tych danych umożliwiających ich efektywną analizę (zarówno w czasie rzeczywistym jak i z możliwością wrócenia do danych uprzednio zebranych - np. w celu analizy zmiany trendu w czasie dla danego pacjenta bądź ponownej analizy w wypadku wprowadzenia nowych metod);
integracje z istniejącymi systemami dostarczającymi analizy EKG (np. Glasgow ECG Program, który został opracowany na Uniwersytecie w Glasgow w celu porównania najlepszych dostępnych na rynku rozwiązań z tymi nowo opracowywanymi;
przesyłanie danych w czasie rzeczywistym na dodatkowe terminale w celu umożliwienia zdalnego odczytu i analizy telemedycznej - m.in. pacjent posiada urządzenie w domu monitorujące go 24/7 a lekarz jest w stanie przy użyciu aplikacji webowej na żywo przeglądać pozyskiwane dane, stworzenie platformy umożliwiającej zebranie w jednym miejscu danych pozyskiwanych przez szpitale uniwersyteckie w celu opracowywania nowych metod automatycznej analizy i udoskonalania metod medycyny prewencyjnej w zakresie chorób serca;
wprowadzenie uproszczonych wariantów analizy EKG w przypadkach gdzie pełna analiza nie jest konieczna w celu zwiększania dostępności badań i obniżenia kosztów (np. lekarz specjalności nie kardiologicznej może wykonać proste badanie w swoim gabinecie bez specjalistycznego przeszkolenia i natychmiast uzyskać wynik automatycznej analizy - np. w celu wstępnej kontroli reakcji na podawane leki).

2. Aplikacji komputerowej wspomagającej studentów oraz studenckich doradców do spraw akademickich i finansowych na amerykańskich uczelniach. Innowacyjność aplikacji polega na algorytmach określających ryzyka utracenia stypendium niezbędnego do utrzymania się na studiach i płacenia czesnego oraz wspomaganiu zminimalizowana tego ryzyka. W skład tej aplikacji wchodzą:

algorytmy analizujące dotychczasowe wyniki akademickie studenta;
system predykcji, określający przyszłe wyniki na podstawie danych historycznych;
system klasyfikujący wyniki predykcji i określający ryzyko niespełnienia określonego wymagania wchodzącego w skład ogólnych wymagań dla podtrzymania stypendium;
symulator ocen na następny semestr oraz ich wpływu na przyszłe ryzyka;
kalkulator dla osób nowo starających się o stypendium w stanie Nowy Jork;
inteligentny system doradzania następnych kroków w celu uniknięcia ryzyka utraty stypendium (np. dobranie dodatkowych kursów, zmiana kursu, skupienie się na podniesieniu średniej, ubieganie się o inne stypendium);
elastyczny system definiowania wymagań dla stypendiów federalnych w zależności od uczelni (zasady różnią się między uczelniami);
zestawienie wyników analizy ryzyka studentów dla danej uczelni na podstawie której doradcy mogą podejmować następne kroki, śledzenie trendów w ryzykach oraz wynikach studentów.

Wnioskodawca przenosi na rzecz Spółki autorskie prawa majątkowe do wszystkich utworów, które wykonuje w ramach realizacji przedmiotowej umowy z chwilą ich wytworzenia, w tym w szczególności praw autorskich do systemów (programów komputerowych), które Wnioskodawca tworzy bądź rozwija. Przeniesienie autorskich praw majątkowych odbywa się na następujących polach eksploatacji:

instalacja;
wprowadzanie do pamięci komputera celem wykorzystania w sieciach informatycznych, w tym internecie i intranecie;
uruchamianie, wyświetlanie i używanie;
zwielokrotnianie oprogramowania i dokumentacji oraz utrwalanie na jakichkolwiek nośnikach;
przechowywanie;
przystosowywanie i modyfikowanie;
asemblowanie;
kompilowanie;
tłumaczenie;
wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także udostępnienie utworu;
utrwalanie i zwielokrotnianie utworu - wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrowa dla celów sprzedaży i marketingu towarów i usług Spółki;
wystawienie, wyświetlenie, wprowadzenie do obrotu, publiczne wykonanie albo publiczne odtworzenie lub rozpowszechnienie;
najem, dzierżawa;
rejestracja utworu jako znaku towarowego lub wspólnotowego znaku towarowego, wzoru przemysłowego lub wspólnotowego wzoru przemysłowego lub wzoru użytkowego;
sporządzenie opracowania;
umieszczenie w publikacjach wewnętrznych Spółki.

Przeniesienie autorskich praw majątkowych ww. polach eksploatacji następuje z chwilą zapłaty przez Spółkę wynagrodzenia Wnioskodawcy za usługi programistyczne w danym miesiącu.

Z tytułu usług realizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki na podstawie przedmiotowej umowy, Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie ustalane wg stawki godzinowej w wysokości 151,20 złotych. Wynagrodzenie to stanowi wynagrodzenie ryczałtowe i obejmuje wszystkie koszty i wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w celu realizowania umowy, w tym również stanowi wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do wszystkich utworów, które Wnioskodawca wykonuje w ramach realizacji przedmiotowej umowy, na wszystkich wymienionych w umowie polach eksploatacji.

Przychody osiągane przez Wnioskodawcę z tytułu umowy, tj. wynagrodzenie wypłacane mu przez Spółkę w okresach miesięcznych za świadczone usługi programistyczne i przeniesienie autorskich praw majątkowych do tworzonych programów komputerowych są wyodrębniane w księgach rachunkowych Wnioskodawcy, które są prowadzone zgodnie z wymogami przewidzianymi w art. 30cb ustawy o PIT. Wnioskodawca prowadzi księgowość w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów wobec czego wszystkie przychody, koszty i autorskie prawa majątkowe do opracowywanego dzieła wykazuje w odrębnej ewidencji. Ewidencja ta jest prowadzona w sposób należyty i zapewnia określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Obejmuje ona wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań. Wnioskodawca zlecił prowadzenie tej ewidencji swojej księgowej, ponieważ od początku prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej, Wnioskodawca miał zamiar skorzystać z ulgi IP Box, skrupulatnie ewidencjonując przychody i koszty dotyczące przedmiotowej ulgi. Wnioskodawca czynił to i czyni, ponieważ zdaniem Wnioskodawcy jego działalność spełnia ustawowe przesłanki do skorzystania z ulgi IP Box.

W uzupełnieniu wniosku zawartym w piśmie 6 kwietnia 2020 r. (data wpływu 6 kwietnia 2020 r.), Wnioskodawca wskazał, że działania polegające na rozwijaniu oraz ulepszaniu oprogramowania zmierzają do poprawy ich użyteczności albo funkcjonalności i nie stanowią rutynowych i okresowych zmian wprowadzonych do oprogramowania. Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy lub usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących i istniejących. Omawiany system zawiera szereg unikalnych w skali światowej funkcjonalności. Autorskie prawo do programu komputerowego jest zatem wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. W ocenie Wnioskodawcy oprogramowanie jest oraz będzie tworzone, rozwijane lub ulepszane w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. Wytwarzane, rozwijane bądź ulepszane przez Wnioskodawcę oprogramowanie podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Aplikacje tworzone bądź rozwijane przez Wnioskodawcę stanowią odrębne programy komputerowe (aplikacje) w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oparte na własnym kodzie źródłowym, który opracowanym przez Wnioskodawcę. Ich podstawą jest bowiem kod źródłowy opracowany przez Wnioskodawcę, który stanowi podstawę programu komputerowego i jest chroniony na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1191, ze zm.). W ocenie Wnioskodawcy, przychody uzyskiwane przez niego w ramach umowy łączącej go ze Spółką, stanowiące przychody w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, tj. przychody z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego, stanowią przychody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu. Wnioskodawca tworzy kod źródłowy rozwijając lub ulepszając aplikację i otrzymuje wynagrodzenie obejmujące wynagrodzenie za prace programistyczne i za przeniesienie autorskich praw majątkowych do tworzonego kodu źródłowego. Wnioskodawca jest twórcą kodów źródłowych aplikacji przez siebie napisanych, jak również kodu źródłowego stanowiącego ulepszenie funkcjonalności czy rozwijania aplikacji już ulepszonych - i ten kod źródłowy, stanowiący odrębne aplikacje bądź poprawę funkcjonalności już istniejących jest przenoszony na Spółkę wraz, z autorskimi prawami majątkowymi do niego. Jest on więc właścicielem kodu źródłowego przez siebie stworzonego. Natomiast sama Spółka udostępnia Wnioskodawcy oprogramowanie w celu pracy nad nim i jego ulepszeniem, zmianą bądź rozwinięciem na podstawie zlecenia podjęcia stosownych prac programistycznych. Spółka udostępnia Wnioskodawcy oprogramowanie w celu pracy nad nim i jego ulepszeniem, zmianą bądź rozwinięciem na podstawie zlecenia podjęcia stosownych prac programistycznych. Ulepszając (rozwijając) oprogramowanie Wnioskodawca działa więc na zlecenie podmiotu będącego właścicielem tego oprogramowania, którym jest Spółka, która udostępnia Wnioskodawcy oprogramowanie w celu jego rozwijania i ulepszania. W ocenie Wnioskodawcy, przychody uzyskiwane przez niego w ramach stosunku prawnego łączącego go ze Spółką stanowią przychody w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, tj. przychody z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego i stanowią przychody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu. Wnioskodawca tworzy kod źródłowy rozwijając lub ulepszając aplikację i otrzymuje wynagrodzenie obejmujące wynagrodzenie za prace programistyczne i za przeniesienie autorskich praw majątkowych do tworzonego kodu źródłowego. Wnioskodawca jest twórcą kodów źródłowych aplikacji przez siebie napisanych, jak również kodu źródłowego stanowiącego ulepszenie funkcjonalności czy rozwijania aplikacji już ulepszonych - i ten kod źródłowy, stanowiący odrębne aplikacje bądź poprawę funkcjonalności już istniejących jest przenoszony na Spółkę wraz z autorskimi prawami majątkowymi do niego. Wnioskodawca jest więc właścicielem kodu źródłowego przez siebie stworzonego. Natomiast sama Spółka udostępnia Wnioskodawcy oprogramowanie w celu pracy nad nim i jego ulepszeniem, zmianą bądź rozwinięciem na podstawie zlecenia podjęcia stosownych prac programistycznych. Zgodnie z umową łączącą Wnioskodawcę ze Spółką, Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec Spółki za niewykonanie bądź nienależyte wykonanie zobowiązań na zasadach przewidzianych w Kodeksie cywilnym. Wnioskodawca jest związany stosunkiem prawnym współpracy gospodarczej ze Spółką i wobec niej ponosi odpowiedzialność za własne działania. Oczywiście w przypadku, gdyby na skutek działania Wnioskodawcy doszło do szkody po stronie osób trzecich będących kontrahentami. Spółki i te osoby zgłosiły roszczenie do Spółki, to Spółka ma roszczenie regresowe do Wnioskodawcy, na zasadach ogólnych z Kodeksu cywilnego. Natomiast Wnioskodawca nie ponosi i nie może ponosić odpowiedzialności wobec osób trzecich za rezultat prac programistycznych, skoro stosunek prawny łączy go ze Spółką i to wobec niej ponosi odpowiedzialność, jako że na jej zlecenie tworzy bądź ulepsza oprogramowanie, przenosząc do niego prawa autorskie. Czynności zlecone Wnioskodawcy w ramach świadczenia usług na rzecz Spółki nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecających te czynności. Wnioskodawca wykonuje te czynności w ramach albo pracy zdalnej albo w ramach pracy w oddziale Spółki. Natomiast jeżeli chodzi o kierownictwo, to Wnioskodawca, otrzymując zlecenie wykonania prac programistycznych nie otrzymuje wytycznych jak je ma zrealizować - z uwagi na fakt, że strony łączy współpraca gospodarcza. Wykonując czynności opisane umową łączącą go ze Spółką, Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że nie uzyskuje innych przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej niż z praw autorskich do programów komputerowych. Niemniej, Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję do każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i wyodrębnia przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę), przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

W uzupełnieniu wniosku zawartym w piśmie 30 kwietnia 2020 r. (data wpływu 30 kwietnia 2020 r.), Wnioskodawca wskazał, że w ramach usług programistycznych, które Wnioskodawca świadczy bowiem na rzecz Spółki z siedzibą w USA na podstawie zawartej umowy z 1 lutego 2016 r., Wnioskodawca wytwarza wyłącznie kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci oprogramowania komputerowego opisanego szczegółowo we wniosku o wydanie interpretacji i do tego oprogramowania przenosi autorskie prawa majątkowe do ww. prawa i otrzymuje za to wynagrodzenie, które chce opodatkować 5% stawką podatku. Wnioskodawca nie świadczy w ramach tej umowy innych usług na rzecz Spółki. Wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy przez Spółkę stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług programistycznych w postaci wytwarzania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci oprogramowania komputerowego opisanego szczegółowo we wniosku o wydanie interpretacji (które to oprogramowanie podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych) i za przeniesienie praw autorskich do tego oprogramowania. Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy przychody uzyskiwane przez niego w ramach umowy łączącej go ze Spółką, stanowiące przychody w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, tj. przychody z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego, stanowią przychody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu. Jak zostało to bowiem opisane szczegółowo we wniosku, Wnioskodawca tworzy kod źródłowy rozwijając lub ulepszając aplikację i otrzymuje wynagrodzenie obejmujące wynagrodzenie za prace programistyczne i za przeniesienie autorskich praw majątkowych do tworzonego kodu źródłowego.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, pisząc programy na zamówienie firmy X. (dalej Spółka). Wnioskodawca ma podpisaną umowę ze Spółką na przekazanie jej praw autorskich do napisanych kodów. Wnioskodawca jest właścicielem zbywanych programów do momentu ich zbycia na rzecz spółki, a programy powstają w wyniku prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej. Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów z 15 lipca 2019 r. działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Użycie przez ustawodawcę spójnika lub wskazuje, iż w celu uznania działalności podatnika za działalność badawczo-rozwojową wystarczy, aby podatnik prowadził badania naukowe lub alternatywnie, aby prowadził prace rozwojowe. Jednocześnie może prowadzić badania naukowe i prace rozwojowe. W każdej z tych trzech sytuacji spełniona zostanie definicja działalności badawczo-rozwojowej. W celu sporządzenia zamówionego programu Wnioskodawca poszukuje pożądanego algorytmu, który poprzez kolejne modyfikacje otrzymuje pożądaną przez zamawiającego postać. Dodatkowo, Wnioskodawca podejmuje samodzielnie działalność rozwojową poprzez poznawanie i testowanie nowych sposobów pisania programów komputerowych, które pozwalają Wnioskodawcy lepiej wykonywać zadania jego klientów.

W uzupełnieniu wniosku zawartym w piśmie z 6 kwietnia 2020 r. (data wpływu 7 kwietnia 2020 r.), Wnioskodawca wskazał, że posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy. Wnioskodawca mieszka, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na terenie kraju i podlega opodatkowaniu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej od całości uzyskiwanych przez niego dochodów. Dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowane są podatkiem liniowym - 19%. Rozliczenia uzyskiwanych przez Wnioskodawcę dochodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe produkty, procesy i usługi niewystępujące, lub znacznie odróżniające się, od występujących obecnie na rynku rozwiązań. Produkty wytwarzane przez Wnioskodawcę są nowatorskie i innowacyjne.

Tworzone oprogramowanie służy do:

zarządzania rezerwacjami sal oraz innych zasobów w biurach i hotelach z wykorzystaniem algorytmów sztucznej inteligencji do rozpoznawania twarzy i mowy w celu identyfikacji i autoryzacji użytkownika oraz interpretacji poleceń głosowych;
obsługi floty samochodów osobowych poruszających się po drogach publicznych bez kierowcy w pojeździe w celu świadczenia usługi przewozu osób (pojazdy półautonomiczne, kierowane zdalnie).

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza jest działalnością badawczo - rozwojową w rozumieniu art. 5a ust. 38 ustawy dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1387, z zm.). Prowadzone prace nad rozwojem programów spełniają warunki, aby uznać je za prace badawczo - rozwojowe, bowiem podczas prac Wnioskodawca wykorzystuje swoje doświadczenie, wiedzę i umiejętności w zakresie programowania, niezbędne do wytworzenia nowego produktu, jakim jest program. Prowadzona przez Wnioskodawcę w tym zakresie działalność nie jest rutynowa, czy okresowa i nie ma charakteru ulepszeń. Nadto, Wnioskodawca zwiększa również zasoby wiedzy nie tylko poprzez swoją działalność na rzecz klientów, ale również poprzez samodzielne poznawanie i eksperymentowanie z nowymi technikami programistycznymi. Wiedza ta jest następnie stosowana przy tworzeniu nowych zastosowań, które w dalszej kolejności wykorzystywane będą przez klientów docelowych i przyszłych użytkowników tworzonego oprogramowania. Wytworzone w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oprogramowanie stanowi program komputerowy podlegający ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm).

Po stworzeniu oprogramowania Wnioskodawca przenosi na Zleceniodawcę (kontrahenta) majątkowe prawa autorskie do oprogramowania. Przeniesienie jest nieograniczone zarówno w zakresie czasowym, jak i terytorialnym. Przeniesienie obejmuje wszystkie pola eksploatacji oprogramowania, w szczególności w zakresie:

nagrywania i kopiowania oprogramowania (utworu) lub jego części;
powielania go dowolną techniką;
tłumaczenia, przystosowania, zmian układu lub jakichkolwiek innych zmian w oprogramowaniu (utworze);
wprowadzania oprogramowania do pamięci komputerowej, sieci komputerowych;
obrotu oryginałem lub kopią, na której oprogramowanie zostało utrwalone, w tym użyczenia i najmu;
publiczne odtwarzanie, prezentowanie, a także publiczne udostępnianie w taki sposób, aby każdy miał do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.

Dokonywane przez Wnioskodawcę przeniesienie obejmuje również prawa zależne.

W związku z tworzeniem oprogramowania Wnioskodawca uzyskuje dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej opracowuję nowe produkty, procesy i usługi. Prowadzona działalność nie ma charakteru rozwijania i ulepszania już istniejącego oprogramowania.

Wnioskodawca ewidencjonuję zdarzenia gospodarcze w księdze przychodów i rozchodów. Zdarzenia dotyczące kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ujmowane są w odrębnej ewidencji.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za rezultat i wykonywanie czynności wobec osób trzecich na zasadach ogólnych. Wobec osób trzecich Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności kontraktowej, gdyż z osobami trzecimi nie łączy go żaden umowny stosunek prawny, który mógłby stanowić podstawę takiej odpowiedzialności za niewykonanie lub niewłaściwe wykonanie zobowiązania. W tym zakresie odpowiedzialność w nieograniczonym zakresie ponoszę wobec Zleceniodawcy (kontrahentem), z którym Wnioskodawca zawarł umowę. W zawartej z kontrahentem umowie w żaden sposób nie została wyłączona odpowiedzialność Wnioskodawcy wobec osób trzecich związana z wykonywanymi czynnościami. W związku z powyższym, w przypadku powstania szkody w majątku osoby trzeciej, Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec tejże na zasadach ogólnych.

Wnioskodawca samodzielnie decyduje o miejscu i czasie wykonywanych prac. Czynności te wykonywane są przez Wnioskodawcę zdalnie, z wybranego miejsca, zaś Zleceniodawca nie ma wpływu na miejsce oraz czas ich wykonywania. W ramach zawartej ze Zleceniodawcą umowy zobowiązuje się dostarczyć rezultat swoich prac Zleceniodawcy w określonym, końcowym, terminie, wynikającym z ustaleń dokonanych przez Zleceniodawcę z Klientem końcowym, jednak w ramach zakreślonego ostatecznego terminu oddania rezultatu prac Klientowi końcowemu, przysługuje mu swoboda w wyborze czasu i miejsca wykonania danych czynności. Zleceniodawca nie ingeruje w żaden sposób w organizację pracy stosowaną przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przede wszystkim jest on w sposób nieograniczony odpowiedzialny wobec Zleceniodawcy za jakość i rezultat świadczonych przez siebie prac oraz jakość i użyteczność tworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania. Odpowiedzialność kontraktowa z tytułu niewykonania lub niewłaściwego wykonania powierzonych zadań nie została w żaden sposób ograniczona w zawartej przez Wnioskodawcę ze Zleceniodawcą umowie. Jednocześnie, Wnioskodawca ponosi również pełną odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną Zleceniodawcy jak i osobom trzecim w następstwie wadliwego działania oprogramowania.

Nadto, w związku ze specyfiką prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, jest on zmuszony do stałego poszerzania swej wiedzy i ustawicznego dokształcania, tak by świadczone przez niego usługi i tworzone oprogramowanie odpowiadało silnie ewoluującym i zmieniającym się trendom w dziedzinie, w której postęp techniczny i nowoczesne rozwiązania dokonują się niezwykle szybko.

Wnioskodawca jest odpowiedzialny za zapewnienie sobie, we własnym zakresie, niezbędnych narzędzi oraz sprzętu umożliwiającego świadczenie usług na rzecz Zleceniodawcy, na odpowiednim poziomie, dostosowanym do aktualnych rynkowych wymogów.

Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie wyłącznie za czynności wykonane, nie zaś za gotowość do świadczenia usług, przy czym Wnioskodawca ponosi w tym samym czasie ryzyko niewypłacalności swoich kontrahentów, jak również ryzyko związane z ewentualnymi wadami sprzętu lub innych narzędzi zakupionych w celu wykonywania czynności na rzecz Zleceniodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w tak opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca, do przychodów uzyskiwanych w ramach umowy z dnia 1 lutego 2016 r., zawartej ze Spółką tj. przychodów za świadczenie usług programistycznych w postaci wytwarzania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci oprogramowania komputerowego opisanego szczegółowo we wniosku o wydanie interpretacji (które to oprogramowanie podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych) i za przeniesienie praw autorskich do tego oprogramowania (a więc z przychodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu) może zastosować przepisy art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 5% stawkę podatku dochodowego?

Czy prawidłowe jest postępowanie Wnioskodawcy, że wobec przychodu uzyskiwanego z umowy z dnia 1 lutego 2016 r., zawartej ze Spółką tj.. przychodów za świadczenie usług programistycznych w postaci wytwarzania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci oprogramowania komputerowego opisanego szczegółowo we wniosku o wydanie interpretacji (które to oprogramowanie podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych) i za przeniesienie praw autorskich do tego oprogramowania (a więc z przychodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu), Wnioskodawca odprowadza zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19%, a preferencyjną stawkę podatku dochodowego w wysokości 5% zastosuje do tych przychodów dopiero w zeznaniu rocznym za rok 2019, składanym do końca kwietnia 2020 r., a 14% różnicę w podatku zapłaconym na bieżąco w postaci zaliczek na podatek potraktuje jak nadpłatę podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu z 30 kwietnia 2020 r.), spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Stosownie do art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm., dalej: ustawa o PIT):

1. Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

2. Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent;
prawo ochronne na wzór użytkowy;
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego;
prawo z rejestracji topografii układu scalonego;
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu;
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432);
autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

3. Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

4. Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawo własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru, w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej;
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3;
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4;
nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

5. Do kosztów, o których mowo w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

6. W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

7. Dochodem (strata) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

8. Do ustalenia dochodów, o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepisu ust. 23o stosuje się odpowiednio.

9. W przypadku gdy nie jest możliwe ustalenie dochodu przypadającego na poszczególne kwalifikowane prawa własności intelektualnej podatnik może obliczyć kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zgodnie z ust. 4-6 dla tego samego produktu lub usługi lub dla tej samej grupy produktów lub usług, w których zostało wykorzystane kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

10. O wysokość straty z kwalifikowanych praw własności intelektualnej poniesionej w roku podatkowym obniża się dochód osiągnięty w najbliższych kolejno następujących po sobie 5 latach podatkowych z tego samego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tego samego rodzaju produktu lub usługi lub tej samej grupy produktów lub usług, w których zostało wykorzystane kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

11. Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

12. Przepisy ust. 1-11 stosuje się odpowiednio do ekspektatywy uzyskania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w związku ze zgłoszeniem lub złożeniem wniosku o uzyskanie takiego prawa ochronnego do właściwego organu, od dnia zgłoszenia lub złożenia wniosku.

13. W przypadku wycofania zgłoszenia lub wniosku, odmowy udzielenia prawa ochronnego, odrzucenia zgłoszenia lub odrzucenia wniosku o rejestrację podatnik jest obowiązany opodatkować zgodnie z art. 27 lub art. 30c kwalifikowane dochody z prawa własności intelektualnej uzyskane w okresie od dnia zgłoszenia lub złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 12, do dnia wycofania wniosku lub zgłoszenia, odmowy udzielenia prawa ochronnego, odrzucenia zgłoszenia lub odrzucenia wniosku o rejestrację. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się podatek zapłacony no podstawie ust. 1.14. Przepisy ust. 1-13 stosuje się odpowiednio do dochodów z licencji do korzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przysługującej podatnikowi na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez podatnika z tego prawa, pod warunkiem uprzedniego prowadzenia przez podatnika prac badawczo-rozwojowych, których efektem jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej, na które udzielono tej licencji.

14. Ponadto zgodnie z art. 30cb ustawy o PIT podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.2.

15. Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

16. Aby podatnik mógł skorzystać z tej 5% stawki podatku musi więc spełnić dwa podstawowe warunki:

uzyskiwać przychody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej;
prowadzić działalność badawczo-rozwojową.

17. Przez przychody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej rozumiemy przychody uzyskiwane z tytułu:

patentu;
prawa ochronnego na wzór użytkowy;
prawa z rejestracji wzoru użytkowego;
prawa z rejestracji topografii układu scalonego;
dodatkowego prawa ochronnego dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin;
prawa z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu;
wyłącznego prawa, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin;
autorskiego prawa do programu komputerowego.

Pojęcie programu komputerowego nie zostało zdefiniowane w ustawie o PIT. Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności interpretacyjnych. Innymi słowy, w obecnym stanie prawnym w Polsce nie ma możliwości ustawowego i wyczerpującego zdefiniowania pojęcia autorskie prawo do programu komputerowego.

Autorskie prawo do programu komputerowego gwarantowane jest na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1191, ze zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Ze względu na bardzo ograniczone źródła interpretacji wobec programu komputerowego w stricte polskich aktach prawnych oraz polskiej literaturze na potrzeby preferencji IP Box warto także odnieść się do właściwych dla omawianego zagadnienia źródeł wywodzących się od organizacji ponadnarodowych i międzynarodowych, do których przynależy Polska, w szczególności Unii Europejskiej oraz OECD. Zgodnie z akapitem 10 preambuły do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych: rolą programu komputerowego jest wejście w kontakt i wspólne funkcjonowanie z innymi częściami składowymi systemu komputerowego i użytkownikami, w tym celu wymagane są logiczne i tam, gdzie to właściwe, fizyczne wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie, tak aby pozwoli wszystkim elementom oprogramowania i sprzętu komputerowego funkcjonować z innym oprogramowaniem, sprzętem komputerowy i użytkownikami we wszelkich formach działania, do jakich są przeznaczone. Części programu umożliwiające takie wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie między elementami oprogramowania i sprzętu komputerowego są ogólnie znane pod nazwą interfejsów. To i funkcjonalne wzajemne połączenie i wzajemne oddziaływanie jest ogólnie znane pod nazwą interoperacyjności; podczas gdy sama interoperacyjność może być zdefiniowana jako zdolność do wymiany informacji oraz wszechstronnego wykorzystania informacji już wymienionych.

Pojęcie program komputerowy nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu, komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Uwzględnienie autorskiego prawa do programu komputerowego w szerokim rozumieniu (funkcjonalnie) - jako oprogramowanie.

W ocenie Wnioskodawcy, tworzone bądź rozwijane przez niego w ramach umowy ze Spółką oprogramowanie w pełni podpada pod kategorią programu komputerowego, o którym mowa w tym przepisie. W szczególności Wnioskodawca wskazuje, że podstawą wszystkich programów komputerowych jest ich kod źródłowy, a więc zapis programu komputerowego przy pomocy określonego języka programowania, opisujący operacje, jakie powinien wykonać komputer (bądź inne urządzenie, w tym w szczególności urządzenie mobilne) na zgromadzonych lub otrzymanych danych.

Wytworzone bądź ulepszone przez Wnioskodawcą programu komputerowe są objęte prawno-autorską ochroną, bowiem stanowi utwór w rozumieniu przepisów o prawie autorskim. Tworzone bądź rozwijane oprogramowanie komputerowe jest wytworem myśli Wnioskodawcy, a poprzez jego zmaterializowanie w postaci kodu źródłowego, zapisanego w repozytorium kodów, który jest przekazywany Spółce. Jest zmaterializowany, wobec czego Wnioskodawca jest jego twórcą, posiadający pełnie praw autorskich. Dlatego też spełnione zostały wszelkie przesłanki do uznania przedmiotowego oprogramowania za utwór w rozumieniu praw autorskiego i objęcia go ochroną prawno-autorską.

Ponadto kwalifikowane prawo własności intelektualnej musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej. Przepis art. 5a pkt 38 ustawy o PIT definiuje działalność badawczo-rozwojową jako: działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Zdefiniowane zostały także same pojęcia badań naukowych oraz prac rozwojowych, przez które należy rozumieć - odpowiednio:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne oraz badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń;
działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Badania naukowe, jak i prace rozwojowe muszą spełniać kryteria twórczości, systematyczności i zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wynika to wprost z konstrukcji definicji działalności badawczo-rozwojowej, która to posługuje się ww. kryteriami zarówno wobec badań naukowych, jak i prac rozwojowych.

Pierwszym i zarazem najszerszym kryterium uznania działalności podatnika za działalność badawczo-rozwojową, jest jej twórczy charakter. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność- zespół działań podejmowanych w jakimś celu); powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć- powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia. Ponadto, uznać należy, że na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej, w stopniu minimalnym, wystarczające jest działanie twórcze na skalę przedsiębiorstwa, tzn. przedsiębiorca we własnym zakresie (w ramach prowadzonych prac badawczo-rozwojowych, opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi, nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot). Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań nie występujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza: robiący coś regularnie i starannie; o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu; o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo -rozwojowej słowo systematyczny występuje w sformułowaniu podejmowana (działalności w sposób systematyczny, a więc odnosi się do działalności czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo -rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności. Podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, podlegające omówieniu w niniejszym podrozdziale, dotyczy rezultatu prowadzenie tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji, głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo -rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwymi właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

W świetle konstrukcji definicji badawczo-rozwojowej należy uznać, że zwiększenie zasobów wiedzy odnosi się przede wszystkim do prowadzenia badań naukowych, natomiast wykorzystanie już istniejącej lub zwiększonej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań dotyczy przede wszystkim prac rozwojowych. Innymi słowy, działalność badawczo-rozwojowa to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, w tym badań naukowych (nakierowanych na nową wiedzę i umiejętności) oraz prac rozwojowych (nakierowanych na wykorzystanie dostępnej wiedzy i umiejętności) w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług (również w formie nowych technologii). Definicja działalności badawczo-rozwojowej wymaga, aby działania jakie podejmuje podatnik poprzez badania naukowe zwiększały zasoby wiedzy, natomiast w efekcie prac rozwojowych wystarczy, by podatnik zdobył i wykorzystał aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności w celu planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia nowych, zmienionych czy usprawnionych produktów, procesów lub usług.

W ocenie Wnioskodawcy, realizowane przez niego usługi programistyczne na rzecz Spółki w postaci albo opracowania, od podstaw, programów komputerowych bądź też rozwijanie już istniejących programów poprzez usprawnianie ich działania bądź dodanie nowych funkcjonalności stanowi działalność badawczo-rozwojową bowiem wypełnia wszystkie trzy przesłanki, tj. jest twórcza (bowiem Wnioskodawca od podstaw tworzy autorskie programy komputerowe bądź tworzy nowe funkcjonalności już istniejących programów komputerowych), jest wykonywana systematycznie (bowiem usługi te są świadczone w ramach podpisanej umowy) jak również w ramach tworzenia tego programu Wnioskodawca wykorzystuje swoją wiedze i umiejętności jako programisty i pogłębia również swoją wiedzę.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, do wszystkich przychodów jakie Wnioskodawca osiąga w wyniku umowy, tj. wynagrodzenie wypłacane mu przez Spółkę w okresach miesięcznych za świadczone usługi i przeniesienie autorskich praw majątkowych do opracowywanych w ramach umowy programów komputerowych znajduje zastosowanie art. 30ca ustawy o PIT, a co za tym idzie przychody te mogą być opodatkowane 5% stawką podatku dochodowego od osób fizycznych.

W ramach usług programistycznych, które Wnioskodawca świadczy bowiem na rzecz Spółki na podstawie zawartej umowy z 1 lutego 2016 r., Wnioskodawca wytwarza wyłącznie kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci oprogramowania komputerowego opisanego szczegółowo we wniosku o wydanie interpretacji i do tego oprogramowania przenosi autorskie prawa majątkowe do ww. prawa i otrzymuje za to wynagrodzenie, które chce opodatkować 5% stawką podatku. Wnioskodawca nie świadczy w ramach tej umowy innych usług na rzecz Spółki. Wynagrodzenie wypłacane wnioskodawcy przez Spółki stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług programistycznych w postaci wytwarzania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci oprogramowania komputerowego opisanego szczegółowo we wniosku o wydanie interpretacji (które to oprogramowanie podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych) i za przeniesienie praw autorskich do tego oprogramowania. Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy przychody uzyskiwane przez niego w ramach umowy łączącej go ze Spółką, stanowiące przychody w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, tj. przychody z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego, stanowią przychody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu. Jak zostało to bowiem opisane szczegółowo we wniosku, Wnioskodawca tworzy kod źródłowy rozwijając lub ulepszając aplikację i otrzymuje wynagrodzenie obejmujące wynagrodzenie za prace programistyczne i za przeniesienie autorskich praw majątkowych do tworzonego kodu źródłowego. Dlatego też Wnioskodawca uważa, że do tych przychodów może zastosować preferencyjną stawką podatku dochodowego w wysokości 5%.

Wnioskodawca świadczy bowiem usługi w postaci opracowywania programów komputerowych (od podstaw bądź rozwijania już istniejących programów) i przenosi na Spółkę majątkowe prawa autorskie do tych programów komputerowych i z tego tytułu uzyskuje wynagrodzenie, płatne w stosunku miesięcznym.

Wskazania wymaga, że w praktycznie identycznych stanach faktycznych Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przyznał rację podatnikom, uznając, że mogą oni stosować 5% stawkę podatku dochodowego od osób fizycznych - interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 listopada 2019 r., Znak: 0114-KDIP3-2.4011.463.2019.3.MK1 czy interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 listopada 2019 r., Znak: 0113-KDIPT2- 1.4011.492.2019.1.KO.

Wnioskodawca wskazuje, że w roku 2019 Wnioskodawca płacił zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19%, także z przychodów uzyskiwanych z tytułu umowy, a preferencyjną stawkę podatku do przychodów uzyskiwanych z umowy zastosuje w rocznym zeznaniu podatkowym składanym do końca kwietnia 2020 r. i obliczając podatek do zapłaty zastosuje 5% stawkę do przychodów z umowy, a 14% różnicę w podatku zapłaconym na bieżąco w postaci zaliczek na podatek potraktuje jak nadpłatę podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych &− oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. poz. 1668 z późn. zm.),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2020 r., poz. 85), badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium systematyczności danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość. Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca, lub jednego tygodnia, lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo-rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej. W każdym z powyższych przypadków zostanie bowiem spełnione kryterium systematyczności działalności prowadzonej przez podatnika. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe, jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

badania naukowe (zdefiniowane w art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz
prace rozwojowe (o których mowa w art. 5a pkt 40 ww. ustawy).

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

W dniu 1 stycznia 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.). Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX, Innovation Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. ()

Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji, będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2018 r., poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

&−podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zatem, powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy autorskie prawo do programu komputerowego, zwane kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Podstawę opodatkowania w myśl art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie z kolei do treści art. 30ca ust. 4 ww. ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b)*1,3/a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Z powyżej powołanych przepisów wynika, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:

zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;
należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy;
podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mamy do czynienia wówczas, gdy jest to prawo wskazane przez ustawodawcę w art. 30ca ust. 2 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1231 z późn.zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. W myśl art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego wg skali bądź podatkiem liniowym.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że uzyskiwane przez Wnioskodawcę dochody z tytułu przenoszenia autorskich praw do oprogramowania wytwarzanego ulepszanego/rozwijanego przez Niego, które stanowi utwór prawnie chroniony, wytworzony w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z powyższego tytułu wg stawki 5%.

Z kolei, odnosząc się do możliwości zastosowania do tych przychodów stawki 5% dopiero w zeznaniu rocznym za rok 2019, składanym do końca kwietnia 2020 r., a różnicą w podatku zapłaconym na bieżąco w postaci zaliczek na podatek zostanie potraktowana jako nadpłata podatku Organ podatkowy wyjaśnia.

Zgodnie z wcześniej powołanym art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Natomiast podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Natomiast, jak wynika z art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Wskazać również należy, że Ministerstwo Finansów w objaśnieniach podatkowych z 15 lipca 2019 r., dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP Box stwierdziło jednoznacznie, że dochód z kwalifikowanych IP wykazuje się w zeznaniu podatkowym za rok, w którym został on osiągnięty. Oznacza to, że IP Box, podobnie jak ulga B+R, jest preferencją podatkową, z której można skorzystać po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu rocznym. Podatnicy nie mają zatem możliwości skorzystania z tej preferencji w trakcie roku podatkowego, przez pomniejszanie zaliczek na podatek dochodowy. Podatnik osiągający dochody z kwalifikowanego IP w ciągu roku podatkowego (na przykład 2020 r.) jest zobowiązany do zapłaty zaliczek na podatek dochodowy od takich dochodów na zasadach ogólnych według stawek określonych w skali podatkowej lub stawki podatku liniowego. W kolejnym roku podatkowym (na przykład 2021 r.) podczas składania zeznania podatkowego za rok poprzedni, podatnik wskazuje 5% stawkę podatkową wobec dochodu z kwalifikowanych IP, a nadpłacony podatek podlega z urzędu zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych oraz bieżących zobowiązań podatkowych. Podatnikowi, który nie ma takich obciążeń, nadpłata jest zwracana, chyba że złoży wniosek o zarachowanie całej lub części należnej mu sumy na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

Zatem, biorąc powyższe pod uwagę, skoro Wnioskodawca w 2019 r. płaci zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19%, wynikający z opodatkowania podatkiem liniowym, a preferencyjną stawkę podatku do przychodów uzyskiwanych z zawartej umowy zastosuje w rocznym zeznaniu podatkowym składanym do końca kwietnia 2020 r., i obliczając podatek dochodowy do zapłaty zastosuje 5% stawkę do przychodów z umowy, wówczas różnicę w podatku zapłaconym na bieżąco w postaci zaliczek na podatek może potraktować jak nadpłatę podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia:

możliwości zastosowania od przychodów uzyskiwanych w ramach umowy z 1 lutego 2016 r., zawartej ze Spółką, tj. przychodów za świadczenie usług programistycznych w postaci wytwarzania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci oprogramowania komputerowego opisanego szczegółowo we wniosku i za przeniesienie praw autorskich do tego oprogramowania może zastosować przepisy art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 5% stawkę podatku dochodowego,
możliwości zastosowania od przychodów uzyskanych z ww. umowy tj. przychodów za świadczenie usług programistycznych w postaci wytwarzania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci oprogramowania komputerowego opisanego szczegółowo we wniosku o wydanie interpretacji i za przeniesienie praw autorskich do tego oprogramowania, Wnioskodawca odprowadza zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19%, a preferencyjną stawkę podatku dochodowego w wysokości 5% zastosuje do tych przychodów dopiero w zeznaniu rocznym za rok 2019, składanym do końca kwietnia 2020 r., a 14% różnicę w podatku zapłaconym na bieżąco w postaci zaliczek na podatek potraktuje jak nadpłatę podatku,

-jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374 ze zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie