Preferencyjne opodatkowanie dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP BOX) - Interpretacja - 0111-KDIB2-1.4011.136.2022.2.AM

ShutterStock
Interpretacja indywidualna z dnia 11 lipca 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4011.136.2022.2.AM

Temat interpretacji

Preferencyjne opodatkowanie dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP BOX)

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych –jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 2 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 28 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 czerwca 2022 r. (data wpływu 17 czerwca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

1.Profil Wnioskodawcy

Wnioskodawca od dnia (...) 2008 r. z prowadzi jako osoba fizyczna działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której podstawowym przedmiotem jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania (PKD 62.01.Z). Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej w skrócie: „u.p.d.o.f.”) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, według stawki liniowej 19%. Ewidencję dla potrzeb rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawca prowadzi w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zakład w rozumieniu art. 5a pkt 22 u.p.d.o.f. W szczególności Wnioskodawca nie posiada za granicą żadnej stałej placówki ani wyznaczonej osoby działającej w jego imieniu i na jego rzecz za granicą. Wszystkie przychody w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca uzyskuje w Polsce. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1402 z późn. zm.).

2.Charakterystyka oprogramowania

W kontekście przedstawionego opisu sytuacji faktycznej, pod pojęciem „program komputerowy” należy rozumieć aplikację napisaną przez Wnioskodawcę, która stanowi realizację algorytmów i ma opisane poniżej funkcjonalności. Efektem prac Wnioskodawcy w każdym przypadku było i będzie powstanie koncepcyjnego dobra niematerialnego - programu komputerowego uzewnętrznianego w postaci kodu źródłowego napisanego w określonych językach programowania, realizującego dany algorytm, składającego się na opisaną poniżej aplikację. Pojęcie „oprogramowanie” jest używane przez Wnioskodawcę jako synonim pojęcia „program komputerowy".

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca projektuje i rozwija oprogramowanie komputerowe mające zastosowanie w obszarach handlu i marketingu. Jest ono dedykowane dla przedsiębiorstw prowadzących swoją działalność w sektorze generowania leadów. Fundamentem i celem powyższego sektora jest budowanie marketingowych baz danych kontaktowych do osób lub podmiotów wyrażających obecnie lub w przyszłości zainteresowanie nabyciem różnego rodzaju usług lub produktów.

Marketingowe bazy danych to zbiory rekordów podmiotów lub osób składających się z informacji podstawowych (m.in. imię, nazwisko, nazwa podmiotu, dane adresowe), informacji kontaktowych (adres e-mail, nr telefonu) oraz informacji dodatkowych (dane demograficzne, preferencje zakupowe, inne dane mogące być wykorzystane do precyzyjnej sprzedaży lub marketingu). Co ważne, każda osoba lub podmiot opisana w rekordzie marketingowej bazy danych wyraziła zgody na wielokanałowy kontakt w celu przedstawienia oferty handlowej lub marketingu różnymi kanałami. Marketingowe bazy danych zapisane są w formacie elektronicznym w systemie do zarządzania bazami danych, co jest niezbędne do efektywnego i precyzyjnego przetwarzania, gromadzenia i wyszukiwania informacji w związku z tym, że bazy danych mogą zawierać setki tysięcy, a nawet miliony rekordów. Nie dałoby się tego osiągnąć bez zastosowania zaawansowanych rozwiązań informatycznych.

Wydajne gromadzenie, przetwarzanie, wyszukiwanie i selekcja informacji w marketingowych bazach danych jest kluczem w dostarczaniu klientom wartościowych „leadów” (informacji o osobach lub podmiotach wraz z danymi kontaktowymi, które są zainteresowane konkretnymi produktami lub usługami).

Wnioskodawca stworzył w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oprogramowanie do zarządzania serwisami sweepstake i procesem obsługi ruchu internetowego dla branży generowania leadów (ang. lead generation). Jest to rozbudowana aplikacja o konstrukcji modułowej integrowanej i zarządzanej przez autorski framework. Moduły aplikacji nie mogą działać samodzielnie, są pomiędzy sobą kompatybilne. Każdy moduł dostarcza użytkownikowi określoną funkcjonalność pozwalającą na realizację różnego rodzaju procesów biznesowych dla lead generation. Podział na moduły pozwala na szczegółową i indywidualną konfigurację aplikacji na etapie wdrożenia i w trakcie późniejszego jej użytkowania.

Klient Wnioskodawcy nabywa najnowszą wersję aplikacji w modelu licencyjnym w konfiguracji uzgodnionej na etapie kontaktów i analiz przed wdrożeniowych.

Ilekroć w dalszej części niniejszego wniosku zostanie użyte sformułowanie „Aplikacja”, należy przez to rozumieć ww. aplikację w każdej możliwej konfiguracji i w każdej - aktualnej w danym czasie wersji.

Aplikacja pozwala użytkownikom na efektywne definiowanie i zarządzanie serwisami sweepstake (strony konkursów internetowych) oraz całym procesem zakupu i obsługi ruchu internetowego niezbędnego do generowania leadów z wykorzystaniem serwisów sweepstake.

Najważniejsze funkcjonalności dostarczane przez Aplikację:

- Funkcjonalność frameworka wraz z SDK do definicji i konfiguracji serwisów sweepstake - Funkcjonalność jest szkieletem oprogramowania, środowiskiem uruchomieniowym dla serwisów sweepstake pozwalający na efektywne i zintegrowane w jednej bazie danych wydawanie nowych stron konkursowych polegających na wykonaniu prac konfiguracyjnych oraz przygotowaniu szablonów graficznych. Funkcjonalność zapewnia pełną integrację danych rejestracji pochodzących z różnych serwisów oraz jednolity sposób przetwarzania tychże danych na każdym etapie.

- Funkcjonalność szablonizacji warstwy prezentacji poszczególnych serwisów sweepstake - Funkcjonalność umożliwia na efektywne tworzenie warstwy prezentacji serwisów sweepstake na bazie ustandaryzowanych szablonów graficznych, a także intuicyjne i konfiguracyjne zmiany warstw prezentacji dla poszczególnych stron konkursowych. Odbywa się to w środowisku frameworka do definicji i konfiguracji serwisów sweepstake.

- Funkcjonalność rejestracji danych osobowych respondentów wraz z danymi uzupełniającymi - Funkcjonalność ustandaryzowanego zapisu danych osobowych użytkowników serwisów sweepstake w zasobach bazodanowych systemu poprzez system formularzy z ustandaryzowanym sposobem walidacji pól. Dzięki temu zachowana spójność obsługi zapisu danych rejestracji w systemie oraz ich podstawowej walidacji z poziomu formularzy.

- Funkcjonalność weryfikacji i oceny jakości deklarowanych danych rejestracji na bazie baz referencyjnych, mechanizmu ciągu spółgłosek/samogłosek, HLR - w czasie rzeczywistym - Funkcjonalność pozwala na weryfikację i ocenę jakości rejestrowanych w serwisach sweepstake danych na podstawie zestawienia tychże informacji z bazami referencyjnymi (imion, nazwisk, nazw adresowych), występowaniu po sobie ciągów spółgłosek oraz samogłosek, zastosowaniu systemu HLR.

- Funkcjonalność potwierdzania drogą mailową rejestracji w serwisach sweepstake - Funkcjonalność umożliwia potwierdzanie rejestracji w serwisach sweepstake poprzez kliknięcie przez użytkownika w link potwierdzający, który otrzymał on w wiadomości mailowej. Potwierdzenie rejestracji odnotowane jest w bazie danych systemu.

- Funkcjonalność umożliwiająca na zarządzanie zgodami użytkowników serwisów sweepstake wraz z odnotowywaniem wyrażonych zgód w systemie - Funkcjonalność daje możliwość definiowania treści zgód na przetwarzanie danych osobowych w sposób ustandaryzowany i jednolity dla seriwsów sweepstake, a także ich zapis w trakcie rejestracji danych osobowych w formularzach do bazy danych.

- Funkcjonalność odnotowywania czasu rejestracji użytkownika na sweepstake - Funkcjonalność pozwala na mierzenie czasu rejestracji użytkownika dokonującego rejestracji w serwisie sweepstake i zapisanie tej wartości w bazie danych. Może być ona wykorzystywana do określania zwycięzców w plebiscycie konkursowym.

- Funkcjonalność umożliwiająca na definiowanie prelanderów do serwisów sweepstake, sposób ich wyświetlania oraz odnotowywaniem wyborów użytkownika - Funkcjonalność umożliwia na definicję prelanderów - stron poprzedzających formularze rejestracji danych - z poziomu panelu administracyjnego. Przy takiej definicji określa się dowolną liczbę pytań ankietowych wraz z odpowiedziami na nie. Użytkownikowi przy wejściu do serwisu sweepstake wyświetlana jest ta strona przez stronę formularza rejestracji danych. Wybrane przez użytkownika odpowiedzi na pytania prelandera zapisywane są do bazy danych systemu. Serwisy sweepstake mogą współdzielić różne prelandery - nie są one na sztywno powiązane z poszczególnymi stronami konkursowymi.

- Funkcjonalność pozwalająca na definiowanie formularzy ankietowych do serwisów sweepstake, konfigurację ich wyświetlania oraz odnotowywaniem odpowiedzi ankietowych użytkownika - Funkcjonalność umożliwia na definicję zawartości strony ankiety - wyświetlanej po formularzu rejestracji danych - z poziomu panelu administracyjnego. Przy takiej definicji określa się dowolną liczbę pytań ankietowych wraz z odpowiedziami na nie. Możliwe definiowanie odpowiedzi jako pól pojedynczego wyboru, wielokrotnego wyboru, tekstowych, wyboru obrazka. Możliwa konfiguracja wyświetlania poszczególnych pytań ankietowych w określonym czasie, w zależności od zadeklarowanego w rejestracji wieku osoby, płci, poprawności danych rejestracyjnych. Określane przez użytkownika odpowiedzi na pytania ankietowe zapisywane są do bazy danych systemu. Serwisy sweepstake mają jeden wspólny mechanizm wyświetlania strony ankiety. Mogą redefiniować warstwę prezentacji tejże strony, jednak nie jej zawartość, która jest stała dla wszystkich stron sweepstake.

- Funkcjonalność umożliwiająca na definiowanie bannerów do serwisów sweepstake, sposób ich wyświetlania oraz odnotowywanie kliknięć w poszczególne obrazy bannerów - Funkcjonalność pozwala na definicję zawartości strony z bannerami - wyświetlanej po stronie z ankietą - z poziomu panelu administracyjnego. Przy takiej definicji określa się dowolną liczbę bannerów oraz stron WWW, na które jest przekierowywany użytkownik po kliknięciu w nie. Możliwa konfiguracja wyświetlania poszczególnych bannerów w określonym czasie, w zależności od zadeklarowanego w rejestracji wieku osoby, płci, poprawności wprowadzonych danych. Kliknięcia w bannery odnotowywane są w bazie danych systemu. Serwisy sweepstake mają jeden wspólny mechanizm wyświetlania strony z bannerami. Mogą redefiniować warstwę prezentacji tejże strony, jednak nie jej zawartość, która jest stała dla wszystkich stron sweepstake.

- Funkcjonalność umożliwiająca na definicję i konfigurację wyświetlania layerów na poszczególnych stronach serwisów sweepstake - Funkcjonalność umożliwia definicję zawartości layerów - elementów wyświetlanych nad poszczególnymi stronami konkursowymi - z poziomu panelu administracyjnego. Przy takiej definicji określa się zawartość treściową i graficzną layera. Każdy layer jest zamykany przyciskiem z dołu jego treści. Możliwa konfiguracja wyświetlania layerów w określonym czasie, strony sweepstake na której ma się pojawiać, zależność wyświetlenia od wieku osoby, płci, poprawności wprowadzonych danych. Serwisy sweepstake mają jeden wspólny mechanizm wyświetlania layerów. Mogą redefiniować warstwę prezentacji layera.

- Funkcjonalność zarządzania treściami regulaminów, polityki prywatności oraz innych elementów tekstowych w serwisach sweepstake z wykorzystaniem szablonizacji - Funkcjonalność pozwala na definicję treści regulaminów, polityk prywatności oraz innych elementów tekstowych w serwisach sweepstake z wykorzystaniem szablonizacji z poziomu panelu administracyjnego. Treści dla poszczególnych stron konkursowych mogą być tworzone na bazie szablonów lub dedykowanych treści pod dany serwis jeśli to jest koniecznie.

- Funkcjonalność umożliwiająca na definicję listy partnerów serwisów wraz z ich wyświetlaniem w serwisach sweepstake - Funkcjonalność umożliwia na definicję listy partnerów serwisów sweepstake z poziomu panelu administracyjnego. Serwisy sweepstake mają jeden wspólny mechanizm wyświetlania listy partnerów wraz z opcjami odznaczenia zgody na wykorzystanie danych przez zadanych partnerów. Poszczególne strony konkursowe mogą redefiniować warstwę prezentacji dla elementu listy partnerów.

- Funkcjonalność detekcji kraju pochodzenia użytkowników na bazie imion oraz nazwisk rejestracji - Funkcjonalność pozwala na detekcję kraju pochodzenia użytkowników bazując na analizie imienia oraz nazwiska z danych rejestracji. Realizacja tej funkcjonalności z wykorzystaniem baz referencyjnych imion i nazwisk charakterystycznych dla poszczególnych krajów oraz na bazach zniekształceń tych danych.

- Funkcjonalność umożliwiająca zarządzanie źródłami ruchu internetowego wraz z ich parametryzacją i kategoryzacją - Funkcjonalność pozwalająca na definicję informacji o źródłach ruchu oraz ich kategoriach z poziomu panelu administracyjnego. Kategoryzacja niosąca za sobą lepsze posegregowanie źródeł (wydawców). Parametryzacja polegająca na przypisaniu do wydawców listy identyfikatorów numerycznych określających faktyczne miejsca pochodzenia ruchu od danego źródła ruchu.

- Funkcjonalność pozwalająca na śledzenie (tracking) zakupionego ruchu internetowego wraz z automatyzacją rozliczania z wydawcami za dostarczone leady - Funkcjonalność umożliwiająca w sposób zaawansowany śledzić zakupiony ruch internetowy od wydawców oraz określać sposób i moment zliczenia ruchu jako leada, za który wydawcy należy się wynagrodzenie. Konfiguracja ww. funkcjonalności z poziomu panelu administracyjnego, w którym operator dla danego źródła danych określa kryteria zaliczenia jednostki ruchu internetowego jako lead oraz o sposobie notyfikacji wydawcy o tym fakcie.

Kryteria zaliczenia jednostki ruchu internetowego jako lead:

- ustalenie, na której stronie konkursu ruch zliczany jako lead (na 1 formularzu, na 2 formularzu, na stronie ankiet, na stronie bannerów),

- czy wprowadzony e-mail unikalny w ramach całej bazy,

- czy wprowadzony nr telefonu unikalny w ramach całej bazy,

- wybrana narodowość z danych rejestracji,

- zwalidowane nazwisko,

- zwalidowana miejscowość,

- zwalidowany kod pocztowy,

- zwalidowany telefon komórkowy,

- zwalidowany e-mail,

- dozwolone imię,

- dozwolone nazwisko,

- dozwolona miejscowość,

- zakres wieku,

- czy wszystkie zgody udzielone.

Sposób notyfikacji wydawcy o zliczeniu jednostki ruchu jako lead:

- (…) (po zaliczeniu jako lead na stronie konkursowej uruchomienie adresu URL wydawcy i wyświetlenie w ukrytym IFRAME lub pusty pixel)

- (…) - integracja Server-to-Server (uruchomienie adresu URL prowadzącego do systemu wydawcy z informacjami o zliczeniu jednostki ruchu jako lead).

W uruchamianych adresach URL wydawców mogą znajdować się informacje dynamiczne (zmienne) pochodzące z procesu rejestracji użytkownika począwszy od danych z URL wejścia do konkursu przekazanego od wydawcy, aż po dane rejestracyjne użytkownika.

Opisane wyżej oprogramowanie stanowi przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy o indywidualnym charakterze, jest wyrazem Jego własnej pracy intelektualnej oraz kreacyjnej. Oprogramowanie uzewnętrznione jest w postaci kodu napisanego w określonym języku programowania. Napisany przez Wnioskodawcę kod źródłowy Aplikacji i składających się na nią modułów można najogólniej zdefiniować jako zestaw instrukcji (rozkazów), przeznaczonych do użycia bezpośrednio lub pośrednio w komputerze w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Wytworzony przez Wnioskodawcę produkt informatyczny podlega ochronie na mocy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. nr 90, poz. 631 ze zm.). Aplikacja jest autorskim dziełem Wnioskodawcy, zatem przysługują mu w całości autorskie prawa majątkowe do niej.

3.Komercjalizacja Aplikacji

Wnioskodawca komercjalizuje oprogramowanie w modelu licencyjnym, tzn. nie przenosi praw autorskich, ale udziela swoim kontrahentom zgody na korzystanie z oprogramowania na określonych w umowie polach eksploatacji. Licencja ma charakter niewyłączny, jest nieprzenoszalna i niezbywalna, a Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia na podstawie wystawianych przez siebie faktur VAT. Wnioskodawca generuje dochody z licencjonowania oprogramowania począwszy od 2020 roku. Wysokość wynagrodzenia licencyjnego ustalonego z danym klientem uzależniona jest od konfiguracji oprogramowania, na co ma wpływ przede wszystkim ilość udostępnionych funkcjonalności - modułów oraz czas udzielonej licencji. Wnioskodawca nie wykonuje prac programistycznych pod kierownictwem swoich kontrahentów lub ich klientów. Nikt nie narzuca Wnioskodawcy sposobu wykonania Aplikacji, jej elementów. Wnioskodawca ma pełną swobodę jako twórca. Jednak to rynek szerokorozumianych usług marketingowych i funkcjonujące na nim podmioty gospodarcze, były źródłem i inspiracją do stworzenia przedstawionej w niniejszym wniosku Aplikacji. Koncepcja, główne funkcjonalności oraz architektura produktu jest wynikiem przeprowadzonych przez Wnioskodawcę analiz potrzeb rynku i prac twórczych, które odbywały się jeszcze przed zawarciem wskazanych umów licencyjnych. Z uwagi na wynikające z nich zobowiązanie do dokonywania aktualizacji oprogramowania, jak również wskutek dynamicznie zachodzących zmian w branży, w której to oprogramowanie jest wykorzystywane, a także samych zmian technologicznych, produkt Wnioskodawcy stale ewoluuje. Aplikacja jest wciąż rozwijana i ulepszana z wykorzystaniem nowoczesnych metodyk wytwarzania oprogramowania, według przedstawionej w dalszej części metodologii.

4.Proces tworzenia i rozwoju Aplikacji

Fundamentem aktywności zawodowej Wnioskodawcy, jako programisty, jest rozwiązywanie problemów algorytmicznych, co polega na systematycznej pracy nad komputerowym rozwiązaniem problemu i obejmuje procedurę projektowania i otrzymania rozwiązania. Rozwiązania mają postać kodów napisanych w wybranym języku programowania. Innymi słowy, oprogramowanie napisane przez Wnioskodawcę jest realizacją algorytmu. Algorytm programu komputerowego to element konstrukcyjny programu stanowiący zapis logicznie uporządkowanych działań (instrukcji), prowadzących do rozwiązania konkretnych problemów na podstawie ustalonej funkcjonalności programu, wypracowanej przy pomocy funkcjonujących w teorii pojęć i reguł ogólnych. Powszechnie przyjmuje się, że algorytm jest opisem krok po kroku rozwiązania postawionego problemu lub sposobu osiągnięcia jakiegoś celu.

Napisanie przedmiotowej Aplikacji i jej dalszy rozwój jest złożonym procesem, który z technicznego punktu widzenia obejmuje zbudowanie modelu i zaprojektowanie algorytmu, wybór technologii i języka programowania, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego, będącego realizacją algorytmu) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych. Nie można przy tym pominąć analiz rynkowych, zdefiniowania potrzeb użytkowników aplikacji, a więc określenie funkcji jakie ma ona spełniać. Dopiero w oparciu o tę wiedzę Wnioskodawca ustala/ł sposób dojścia do zdefiniowanego celu, dobierając odpowiednie rozwiązania programistyczne oraz technologie.

Proces tworzenia i rozwoju Aplikacji składa się z następujących faz:

1)Specyfikacja - określenie i ustalenie wymagań, które musi spełniać oprogramowanie. Wnioskodawca na podstawie własnych obserwacji rynku, pojawiających się trendów, czy też zgłoszonych potrzeb swoich Kontrahentów, tworzy wizję produktu. W kontekście rozwoju Aplikacji może to być opracowanie koncepcji, zarysu np. nowej funkcjonalności, czy zmodyfikowania, usprawnienia któregoś z jej komponentów. Jednocześnie Wnioskodawca analizuje możliwości zrealizowania zamierzonego celu, weryfikując posiadane zasoby wiedzy, czyli przede wszystkim umiejętności programistyczne, a także posiadane zasoby techniczne, jak choćby sprzęt komputerowy. Estymowany jest również harmonogram i budżet finansowy planowanego projektu programistycznego. Wnioskodawca nie posiada standardowo gotowych rozwiązań informatycznych. Nie zmienia tego fakt wykorzystania ogólnodostępnych bibliotek programistycznych i tzw. framework-ów, ponieważ nadal konieczny jest wkład twórczy. Wnioskodawca musi podjąć kreacyjny wysiłek intelektualny. Uzyskanie oprogramowania o pożądanych właściwościach uzależnione jest od szeregu czynników. Wnioskodawca nie ma możliwości dokładnego określenia rodzaju rezultatu ani kosztu (w tym poświęconego czasu) projektu. Prace nad oprogramowaniem obarczone są więc sporym ryzykiem i niepewnością związaną ze sposobem realizacji pomysłu lub sposobem osiągnięcia zamierzonych rezultatów.

2)Projektowanie i tworzenie - ten etap obejmuje wszelkie czynności faktyczne podejmowane przez Wnioskodawcę w celu stworzenia oprogramowania lub jego ulepszenia, rozwinięcia. Czynności te nie mają charakteru rutynowych, odtwórczych prac, bowiem prowadzą do opracowania nowatorskich w skali działalności gospodarczej Wnioskodawcy rozwiązań. Wnioskodawca nabywał/nabywa, łączył/łączy, kształtował/kształtuje i wykorzystywał/wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu stworzenia nowatorskiej aplikacji oraz jej dalszej rozbudowy. W praktyce zwiększenie zasobów wiedzy odbywa się m.in. poprzez lekturę fachowej literatury, publikacji, udział w szkoleniach. W każdym przypadku Wnioskodawca wnosił i będzie wnosić swój indywidualny i twórczy wkład, wykorzystując najnowsze technologie informatyczne z zakresu wytwarzania oprogramowania. Oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawcę ma charakter indywidualny i jest utrwalone w postaci kodu w języku programowania.

3)Podsumowanie i ewolucja - analiza wyników uzyskanych na wcześniejszym etapie. Wnioskodawca testuje wytworzone oprogramowanie oraz rozpatruje możliwości zastosowania zdobytej wiedzy do dalszego rozwoju aplikacji, bądź też napisania zupełnie innych programów, czy zaoferowania nowych usług. Od momentu oddania aplikacji do użytku, w tej fazie jej tworzenia może dojść do zaimplementowania nowej funkcjonalności lub jej udoskonalenia poprzez wprowadzenie innych modyfikacji. Jest to uzależnione od wyników przeprowadzonych we własnym zakresie testów, czy informacji zwrotnej ze strony Kontrahenta.

W tym miejscu Wnioskodawca wyjaśnia, że działalność związana z tworzeniem/rozwojem przedmiotowego produktu informatycznego jest procesem ciągłym, rozciągniętym w czasie i można w jego obrębie co najwyżej wyszczególnić pewne mikroprojekty, krótsze cykle rozwojowe. Wynika to z modułowej konstrukcji oraz zastosowania przez Wnioskodawcę nowoczesnej metodyki wytwarzania oprogramowania. Aplikacja powstaje w modelu przyrostowo-iteracyjnym, tzn. Wnioskodawca regularnie nadpisuje lub dodaje nowe linie kodu źródłowego, wprowadzając w ten sposób modyfikacje. Produkt jest więc stale udoskonalany, poprzez dodanie nowych funkcjonalności, bądź poprzez usprawnienie, poprawienie błędów któregoś z wcześniej stworzonych modułów.

Reasumując, działalność Wnioskodawcy w zakresie stworzenia aplikacji oraz jej rozwoju, ulepszenia była i jest prowadzona w sposób systematyczny oraz zorganizowany, z wykorzystaniem własnego zaplecza sprzętowego. Wszystkie prace wykonywane są osobiście przez Wnioskodawcę, nie nabywa On wyników prac badawczo-rozwojowych od innych podmiotów. Każdy mikroprojekt oraz realizowane w jego toku zadania mają z góry ustalony cel i harmonogram. Prace były i są prowadzone w sposób uporządkowany, regularny. Nie mają one charakteru incydentalnego. Wnioskodawca ma również przyjęty określony schemat postępowania, według którego były i są planowane oraz monitorowane procesy zmian oraz rozwoju Aplikacji. Ponadto, Aplikacja powstała i rozwijana według przedstawionej wyżej metodologii, to oprogramowanie innowacyjne w skali przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, bazujące na nowatorskich koncepcjach. Nie można jej odmówić przymiotu oryginalności oraz indywidualności. Narzędzie informatyczne autorstwa Wnioskodawcy staje się motorem napędowym dalszych procesów innowacyjnych, które zachodzą u jego kontrahentów, licencjobiorców Aplikacji.

5.Ewidencja

Wnioskodawca posiada i prowadzi począwszy od rozpoczęcia prac nad Aplikacją, tj. od dnia 1 stycznia 2019 r. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb u.p.d.of. ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na kwalifikowane prawo własności intelektualnej (którym w Jego ocenie jest prawo autorskie do przedstawionej Aplikacji) oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., przypadających na wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

6.Podsumowanie

Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przewidzianej w art. 30ca u.p.d.o.f. preferencji IP Box w rozliczeniu podatku dochodowego od osób fizycznych za rok podatkowy 2020 oraz w następnych latach. Wnioskodawca chciałby zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania wyłącznie do zysków wynikających z przeniesienia przez niego autorskich praw majątkowych do programów komputerowych.

Celem składanego wniosku jest również poddanie pod rozstrzygnięcie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, czy opisana w niniejszym wniosku działalność Wnioskodawcy związana z wytwarzaniem oprogramowania komputerowego wpisuje się w ramy definicyjne działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca pragnie zauważyć, że dokonanie oceny w tym zakresie jest niezbędne do wykładni art. 30ca ust. 1 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f - czyli udzielenia odpowiedzi na postawione przez Wnioskodawcę pytanie.

Skoro ustawodawca posłużył się w treści art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. pojęciem działalności badawczo-rozwojowej, a w art. 5a pkt 38 oraz związanych z nim punktach 39 i 40 tego artykułu, odwołuje się do jej rozumienia w kontekście ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce z dnia 20 lipca 2018 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 ze zm.), kluczowa z punktu widzenia skutków podatkowych jest ocena charakteru prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności na kanwie właśnie tejże ustawy. Ze względu na bezpośrednie odwołanie się do regulacji ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i wyraźne wskazanie, że definicję tą należy rozumieć w konkretny sposób, tj. przedstawiony w ustawie - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, przepisy art. 4 ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 tejże ustawy są elementem systemu prawa podatkowego. Nie może ulegać wątpliwości, iż powinny być rozpatrywane przez Dyrektora KIS w kontekście oceny prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej, skoro zakres wniosku do tego wprost nawiązuje. Wnioskodawca nie prowadzi badań naukowych natomiast nie potrafi stwierdzić, czy wykonywane przez niego czynności stanowią prace rozwojowe, czy może w ogóle nie odpowiadają tym definicjom z ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Przepis art. art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Zauważyć należy, że ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, ze zm.) nie zawiera własnej definicji badań naukowych oraz prac rozwojowych odsyłając do ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Przepis art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym stanowi, że badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast ust. 3 przywołanego przepisu stanowi, że prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Kluczem zatem do oceny, czy Wnioskodawca wykonuje działalność badawczo-rozwojową jest stwierdzenie, że Wnioskodawca prowadzi bądź to badania naukowe, bądź prace rozwojowe. Oznacza to, iż nie jest zadaniem Wnioskodawcy dokonywanie subsumpcji stanu faktycznego pod stan prawny zawarty w przywołanej ustawie. Ocenianie, czy Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe powinna zatem leżeć po stronie organu. Wnioskodawca natomiast obowiązany jest zrobić wszystko co w jego mocy, aby dostarczyć jak najszerszych informacji dotyczących wykonywanych przez niego czynności, co do których chciałby zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania.

Zwrócić uwagę należy w tym miejscu na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8 lutego 2022 r. (sygn. akt: I SA/Kr 1506/21), w którym to wyroku Sąd stwierdził, że jeśli Wnioskodawca dostarczył organowi "wiedzy" w postaci opisu czynności, które wykonuje w ramach rozwijania, tworzenia i ulepszania oprogramowania, wystarczającej do zakwalifikowania działalności, to organ, oprócz charakterystyki działalności i faktów, nie może wymagać od Wnioskodawcy wywiedzenia ostatecznej konkluzji w postaci stwierdzenia, czy jego działalność należy zakwalifikować, jako prace rozwojowe. Nie można ograniczać obowiązku udzielania pisemnej interpretacji wyłącznie do ustaw zawierających z racji swej nomenklatury pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano parametry, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość. O ile przepisy prawa podatkowego stanowią autonomiczną dziedzinę prawa, to jednak nie są całkowicie odrębne, niezależne i niepowiązane z innymi dziedzinami systemu prawnego, wręcz przeciwnie, wraz z przepisami innych gałęzi prawa, stanowią część jednego porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wyrok ten jest potwierdzeniem, słusznej według Wnioskodawcy, ugruntowanej linii orzeczniczej. W podobnym tonie wypowiedział się m.in. WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 8 lutego 2022 r. I SA/Gd 1411/21, który stwierdził, iż dokonanie oceny, czy działalność prowadzona przez podatnika stanowi badania naukowe, prace rozwojowe lub działalność badawczo-rozwojową stanowi obowiązek organu, którego nie może przenieść na podatnika. Organ może od podatnika wymagać opisu faktów, lecz nie ocen. Organ nie może uchylić się od wydania interpretacji indywidualnej podając jako powód konieczność sięgnięcia do ustaw nie należących do prawa podatkowego.

Z ostrożności Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 23.11.2021 r. (sygn. II FSK 1049/21) w trybie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa nie można żądać od podatnika ubiegającego się o interpretację indywidualną, aby we własnym zakresie rozstrzygnął on, czy podejmowane przez niego czynności stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 u.p.d.o.f.

Zdaniem Wnioskodawcy w konsekwencji nie można także przyjąć aby obowiązkiem podatnika było rozstrzygnięcie, czy prowadzi on badania naukowe lub prace rozwojowe, o których mowa w ustawie -           Prawo o szkolnictwie wyższym, albowiem przesądzenie przez podatnika, iż prowadzi on takie badania lub wykonuje on takie prace byłoby tak naprawdę rozstrzygnięciem o jednym z warunków, o których rozstrzygać powinien organ.

Wnioskodawca na potwierdzenie przedstawionego stanowiska wskazał sygnatury przykładowych interpretacji indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

W odpowiedzi na wezwanie z 6 czerwca 2022 r. uzupełnił Pan wniosek poprzez doprecyzowanie:

Wnioskodawca wskazuje, że oczekuje wydania interpretacji indywidualnej również w zakresie oceny, czy opisana we wniosku działalność, którą Wnioskodawca prowadzi jest działalnością badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazuje, że pytanie dotyczące prowadzenia działalności badawczo‑rozwojowej, odnosi się do wyodrębnionych zadań realizowanych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Zadania te stanowią tworzenie, rozwijanie i ulepszanie oprogramowania.

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej prowadzi prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Wnioskodawca nie prowadzi badań naukowych, o których mowa w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca samodzielnie prowadzi prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej, a zatem od dnia (...) 2008 r. Są to prace koncepcyjne, mające na celu rozwiązywanie problemów algorytmicznych, a ostatecznie wyrażenie rozwiązania w postaci kodu napisanego w języku programowania. Efektem prac Wnioskodawca jest zatem tworzenie innowacyjnych w skali jego działalności gospodarczej produktów informatycznych - programów komputerowych.

Dotychczas prowadzone projekty zakończyły się powodzeniem, tzn. Wnioskodawca opracował program komputerowy odpowiadający przyjętym wstępnie założeniom. Opracowany program komputerowy spełnił ustanowione przez Wnioskodawcę kryteria oceny formalnej i merytorycznej, a prace zostały wykonane w ramach przyjętego przez Wnioskodawcę budżetu i harmonogramu. Wyniki prowadzonej aktywności wyrażone są w postaci kodu źródłowego napisanego w języku programowania. Efekt prac rozwojowych w postaci programu komputerowego zostanie wykorzystany w działalności Wnioskodawcy jako produkt, który będzie mógł on udostępniać na zasadzie umowy licencji innym podmiotom gospodarczym.

W wyniku prowadzonej działalności Wnioskodawca stworzył nowy produkt informatyczny - program komputerowy. Niewątpliwie, zdobyte doświadczenie, zwiększone zasoby wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania przekładają się na zwiększenie konkurencyjności Wnioskodawcy jako przedsiębiorcy - wzbogaca spektrum swoich usług i ofertę. Produkt ten jest wynikiem prac rozwojowych prowadzonych przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca oferuje to oprogramowanie w swojej działalności gospodarczej w formie umowy licencji.

Wnioskodawca tworzy każdorazowo nowy, bardziej innowacyjny i/lub ulepszony program komputerowy, który nie występował w jego dotychczasowej praktyce gospodarczej. Nie są to działania obejmujące wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów, procesów lub usług.

Efekty pracy Wnioskodawcy nazywane „programem komputerowym”, „oprogramowaniem”, „aplikacją” zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a zatem zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej, nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny, nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Kontrahenta.

Efekty pracy Wnioskodawcy nazywane „programem komputerowym”, „oprogramowaniem” zawsze są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawcy przysługują osobiste i majątkowe prawa autorskie do tego „oprogramowania”.

W każdym przypadku tworzenie przez Wnioskodawcę „programu komputerowego”, „oprogramowania”, „aplikacji” wiąże się z samodzielnym podejmowaniem przez niego prac rozwojowych w rozumieniu ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Wnioskodawca nie prowadzi odrębnych prac rozwojowych dla każdego programu komputerowego jaki wytwarza. Mogą zdarzyć się przypadki, iż w wyniku prac nad jednym projektem i prac rozwojowych związanych z tym projektem powstanie więcej niż jedno prawo do programu komputerowego. Wnioskodawca nie inicjuje każdorazowo odrębnych projektów, potencjalnie rozpatrywanych jako „badawczo-rozwojowych”, dla celów wytworzenia poszczególnego programu komputerowego. Wnioskodawca nie tworzy innych programów komputerowych, które nie byłyby wynikiem prac rozwojowych.

„Programy komputerowe”, „oprogramowanie”, „aplikacja” zawsze są efektem prac rozwojowych Wnioskodawcy w rozumieniu przepisów Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W przypadku gdy Wnioskodawca rozwija i ulepsza „program komputerowy”, „aplikację”, „oprogramowanie”, działania Wnioskodawcy zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego „programu komputerowego”, „oprogramowania”, „aplikacji”.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za efekty swojej pracy w stosunku do osób trzecich (innych niż zleceniodawca/Kontrahent).

Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie wyłącznie z tytułu udzielenia licencji do „programu komputerowego”, „aplikacji”, „oprogramowania”.

Umowa przewiduje, iż za udzielenie licencji na okres jednego roku wynagrodzenie wypłacane jest w przeciągu roku w 12 ratach, tak aby na koniec roku suma opłat wyniosła wartość ustaloną kwotowo w umowie.

Wypłata wynagrodzenia następuje w ciągu 14 dni od dnia wystawienia faktury w każdym miesiącu trwania licencji w wysokości jednomiesięcznej raty. Umowa przewiduje zatem stałe miesięczne okresy wynagrodzenia. Moment otrzymania wynagrodzenia nie jest warunkowany żadnymi warunkami umownymi, oprócz warunku wystawienia faktury.

Wnioskodawca w ramach umowy licencji udziela prawa do korzystania z utworu na wszystkich znanych polach eksploatacji na czas określony jednego roku. Umowa przewiduje, iż wynagrodzenie za udzielenie licencji płatne jest comiesięcznie w ratach, tak aby na koniec trwania umowy suma miesięcznych opłat wyniosła wartość kwotowo ustaloną w umowie. Wartość wynagrodzenia została ustalona kwotowo w umowie udzielenia licencji i została uzgodniona przez strony na zasadzie wartości utworu.

Faktury, które Wnioskodawca wystawia na rzecz Kontrahenta wyodrębniają wynagrodzenie z tytułu udzielenia licencji do poszczególnych efektów prac Wnioskodawcy.

Licencja udzielana jest z chwilą podpisania umowy przez Licencjodawcę na rzecz Licencjobiorcy. Udzielona licencja ma charakter niewyłączny. Licencja udzielana jest na czas 364 dni kalendarzowych, bez ograniczeń terytorialnych, na polach eksploatacji określonych w dalszej części niniejszej umowy, w zamian za świadczenie wskazane w Umowie. Licencja dotyczy następujących pól eksploatacji: w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu - wytwarzanie dowolną techniką egzemplarzy utworu (w całości lub w części), w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową - z powyższym ograniczeniem czasowym; korzystania przez nielimitowaną liczbę użytkowników jednocześnie oraz dysponowania Aplikacją i jej aktualizacjami - z powyższym ograniczeniem czasowym; w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono - wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, jak również udzielenie licencji - w tym również z prawem do udzielania sublicencji na nieograniczony krąg podmiotów - z powyższym ograniczeniem czasowym; w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony w pkt. poprzedzającym - publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym - z powyższym ograniczeniem czasowym; wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania Aplikacji i jej aktualizacji – z powyższym ograniczeniem czasowym. Licencjobiorca nie może dokonywać jakichkolwiek zmian i modyfikacji Aplikacji oraz jej aktualizacji ani korzystać z autorskich praw majątkowych do programu komputerowego określonych w art. 74 ust. 4 pkt 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Na warunkach umowy Licencjobiorca może wykonywać uprawnienia do celów komercyjnych i wszelkich działań zarobkowych. Udzielenie Licencjobiorcy licencji na korzystanie z Aplikacji następuje bezwarunkowo w chwili podpisania niniejszej umowy. Udzielenie Licencjobiorcy licencji na korzystanie z aktualizacji następuje nie później niż w momencie przekazania aktualizacji. Przedłużenie licencji jest możliwe na kolejny okres za obustronną zgodą dwóch stron po zaakceptowaniu warunków finansowych, które odpowiadają obu stronom.

Wyodrębnienie konkretnego programu komputerowego ma miejsce w ramach prac wykonanych przez Wnioskodawcę, który przedstawia swojemu Kontrahentowi gotowe oprogramowanie, do którego zamierza udzielić licencji. Program komputerowy powstaje w wyniku prac rozwojowych Wnioskodawcy, który w ramach tych prac wyodrębnia utwór w swojej działalności gospodarczej. Udzielenie licencji potwierdza umowa zawarta z Kontrahentem oraz faktury.

Wnioskodawca prowadzi na bieżąco, od początku realizacji działalności zmierzającej do wytworzenia i rozwinięcia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję.

Pytania

1.Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca ma prawo, zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f., zastosować 5% stawkę opodatkowania wobec dochodów osiągniętych z tytułu opłat licencyjnych za korzystanie z Aplikacji?

2.Czy opisana we wniosku działalność Wnioskodawcy polegająca na wykonywaniu wyodrębnionych zadań realizowanych w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy polegających na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu programów komputerowych stanowi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f. ma prawo zastosować 5% stawkę opodatkowania wobec dochodów uzyskanych w ramach przedstawionej umowy, w zakresie w jakim dochód ten został osiągnięty z tytułu udzielenia licencji do wytworzonego przez siebie oprogramowania.

Powyższa ocena wynika z faktu, iż prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę (oprogramowanie) w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. Jak natomiast wynika z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f. podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (kwalifikowanych IP) wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Artykuł 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. zawiera zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjną stawką opodatkowania. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule w ust. 2 pkt 8. Przy czym, by można było mówić o "kwalifikowanym" prawie własności intelektualnej przepis ten wymaga również by spełnione zostały dwa kryteria:

1.przedmiot ochrony jest wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz

2.prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm., dalej w skrócie: „ustawa o PAIPP”). Zgodnie z art. 74 ust. 1 powołanej ustawy programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, z kolei ust. 2 stanowi, że ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Polski prawodawca nie zdefiniował w żadnym obowiązującym akcie prawnym pojęcia programu komputerowego, zatem w tym zakresie pozostaje odwołać się do dorobku doktryny i orzecznictwa. W piśmiennictwie podnosi się, że przez program komputerowy należy rozumieć zestaw instrukcji (poleceń rozkazów) adresowanych do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania określonych wyników. Podkreśla się przy tym, że nawet dokumentacja projektowa, sporządzona w języku naturalnym, może stanowić formę wyrażenia programu komputerowego, tak samo jak jego kod źródłowy (ang. source codę), czy kod wynikowy (ang. object codę) (D. Flisiak (red.), Prawo autorskie i prawa pokrewne, Warszawa 2015).

Program podlegający ochronie prawnoautorskiej musi cechować się indywidualnością i stanowić utwór oryginalny, będący wytworem procesu intelektualnego programisty i jego zdolności kreacyjnych, wynikać z działalności twórczej. Oryginalność najczęściej jest utożsamiana z cechą działalności twórczej. Działalność twórcza stanowi przejaw takiego działania, które choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem posiada cechę nowości, której stopień jednakże nie ma znaczenia. Powinna to jednak być nowość obiektywna, z którą mamy do czynienia, gdy utwór różni się od dóbr niematerialnych, będących częścią dorobku kulturalnego, nie zaś nowość w sensie subiektywnym, zasadzająca się na przekonaniu autora o nowości własnego dzieła (A. Niewęgłowski, M. Późniak-Niedzielska, w: System prawa prywatnego, red. Z. Radwański, t. 13: Prawo autorskie, red. J. Barta, Warszawa 2013, s. 9-11). Treść programu komputerowego nie może mieć jedynie charakteru pracy odtwórczej, polegającej na powielaniu w linijkach programu standardowych rozwiązań problemów. Ponadto, program komputerowy, aby spełniać cechy utworu chronionego prawem autorskim, powinien być również ustalony. Ustalenie programu komputerowego polega na jego uzewnętrznieniu w jakiejkolwiek postaci umożliwiającej jego percepcję przez osoby inne niż twórca (J. Barta, M. Czajkowska-Dąbrowska, Z. Ćwiąkalski, R. Markiewicz, E. Trapie, Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2001, s. 74; J. Sieńczyło‑Chlabicz, Prawo własności intelektualnej, Warszawa 2013, s. 46).

Jak wskazano w pkt 89 Objaśnień podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX (dalej Objaśnienia): pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko (...) Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Z kolei w pkt 82 Objaśnień wyjaśniono, iż: „ze względu na bardzo ograniczone źródła interpretacji wobec programu komputerowego w stricte polskich aktach prawnych oraz polskiej literaturze na potrzeby preferencji IP Box warto także odnieść się do właściwych dla omawianego zagadnienia źródeł wywodzących się od organizacji ponadnarodowych i międzynarodowych, do których przynależy Polska, w szczególności Unii Europejskiej oraz OECD.

W związku z powyższym oraz z uwagi na harmonizację przesłanek ochrony programów komputerowych w Dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (dalej: Dyrektywa 2009/24/WE) i nakaz proeuropejskiej interpretacji polskiego prawa trzeba w tym miejscu uwzględniać wnioski wynikające z prawa unijnego oraz dorobek Trybunału Sprawiedliwości UE. Zgodnie z punktem 7 preambuły Dyrektywy 2009/24/WE pojęcie „program komputerowy” obejmuje program w jakiejkolwiek formie, a także przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego, z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, iż program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie.

Jak natomiast stanowi przytoczony wyżej art. 74 ust. 2 polskiej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona programów komputerowych „obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia”. Zwrot „forma wyrażenia” odzwierciedla terminologię przyjętą w polskiej wersji językowej dyrektywy 2009/24/WE. Przez „formę wyrażenia” programu należy rozumieć każdy obiektywnie postrzegalny sposób zapisu poleceń adresowanych do komputera. Jak wyjaśnił TSUE na gruncie dyrektywy 2009/24/WE, „formą wyrażenia" może być wyłącznie taka postać programu, która umożliwia albo reprodukcję „działającego” programu, albo uzyskanie tego programu w przyszłości. Przykładowo w wyroku z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie C-393/09 Bezpećnostni softwarova asociace - Svaz softwarove ochrany v. Ministerstvo kultury, TSUE wyjaśnił, iż termin „program komputerowy” obejmuje również przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego, z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych musi pozwalać na stworzenie programu komputerowego na późniejszym etapie (zob. pkt 36 wyroku).

W orzecznictwie polskich sądów powszechnych podkreśla się, że ochrona prawno-autorska uaktywnia się od momentu ustalenia, czy dany produkt jest utworem w rozumieniu ustawy o PAIPP. Konsekwencją powyższych założeń jest fakt, iż cech utworu, a co za tym idzie ochrony prawno-autorskiej nie zostanie pozbawiony nawet taki program komputerowy, który nie stanowi produktu odrębnego i nie może być sprzedany oddzielnie od programów, którym służy. Specyfika dziedziny informatyki, jej dynamika rozwoju oraz złożoność poszczególnych elementów składających się na całość nie pozwala gratyfikować jedynie sztywno określonych, widocznych efektów pracy programisty bez wyraźnego polecenia takiego ich traktowania (por. wyrok Sąd Okręgowy w Łodzi z 26 marca 2014 r., sygn. I C 566/12).

W świetle powyższych konstrukcji prawnych, przewidzianych w polskiej ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, unijnej Dyrektywie 2009/24/WE oraz na gruncie doktryny i orzecznictwa, należy uznać, że efekty prac Wnioskodawcy, obejmujące algorytmy i kody źródłowe spełniają wszelkie przesłanki definicyjne programów komputerowych podlegających ochronie prawno-autorskiej. Nie ulega bowiem wątpliwości, że Wnioskodawca pisząc kod każdorazowo wytwarzał i nadal będzie wytwarzać dobra niematerialne charakteryzujące się oryginalnością i indywidualnością. Podejmował/podejmuje wysiłek umysłowy o charakterze kreacyjnym. Ponadto, efekty prac Wnioskodawcy są uzewnętrzniane w postaci kodu napisanego w języku programowania. Przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest więc w niniejszym przypadku oprogramowanie komputerowe, które zostało wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności.

Działalność Wnioskodawcy można zakwalifikować do działalności badawczo-rozwojowej. Wobec powyższego, autorskie prawo do oprogramowania komputerowego wytwarzanego i rozwijanego (ulepszane) przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opisie stanu faktycznego wskazano, iż Wnioskodawca realizując zobowiązania wynikające z zawartych Kontraktów otrzymywał/otrzymuje wynagrodzenie, na podstawie wystawianych przez siebie faktur VAT. Wnioskodawca jednocześnie udziela licencji do wytworzonego przez siebie oprogramowania. Niewątpliwie Wnioskodawca otrzymywał i będzie otrzymywać wynagrodzenie, którym jest honorarium za udzielenie licencji do wytworzonego przez siebie oprogramowania. Skoro udzielenie licencji następuje odpłatnie, to tym samym Wnioskodawca osiągał i będzie osiągać dochód z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Reasumując:

1.Wnioskodawca w ramach własnej działalności badawczo-rozwojowej wytwarzał/wytwarza kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci autorskich praw do programów komputerowych, które podlegają ochronie według przepisów prawa polskiego,

2.Wnioskodawca osiągał/osiąga dochód z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej art. 30ca ust. 7 pkt 1 u.p.d.o.f.

3.Wnioskodawca prowadzi na bieżąco ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 2 u.p.d.o.f. Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, dochód uzyskiwany przez Wnioskodawcę z tytułu udostępniania licencji do programów komputerowych przez niego wytworzonych jest dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 1 u.p.d.o.f. To oznacza, że Wnioskodawca ma prawo wobec tych dochodów zastosować preferencyjną 5% stawką opodatkowania.

Ad 2.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Definicja legalna działalności badawczo-rozwojowej zawarta została w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą: przez działalność badawczo‑rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z kolei definicja prac rozwojowych przedstawiona została w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie wskazano, że prace rozwojowe oznaczają prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Działalnością badawczo-rozwojową można nazywać zatem działalność twórczą obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Działalność ta powinna być podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z działalnością badawczo-rozwojową mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik wykorzystuje dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, uznać należy, że:

1.Wnioskodawca prowadzi działalność twórczą i nowatorską: Wnioskodawca w zakresie wykonywanej przez siebie działalności tworzy programy komputerowe, które to programy mają odpowiadać konkretnym potrzebom biznesowym, a zatem być nieszablonowymi rozwiązaniami dążącymi do usprawnienia pracy i zwiększenia innowacyjności użytkownika programu.

2.Wnioskodawca w ramach wykonywanej przez siebie działalności wykorzystuje zaawansowane narzędzia informatyczne. Wnioskodawca ponadto bazuje na swojej wiedzy i doświadczeniu. Połączenie wszystkich tych narzędzi i umiejętności przez Wnioskodawcę ma na celu tworzenie nowych produktów i usług. Wnioskodawca stale poszerza swoją wiedzę i umiejętności, które później wykorzystuje w prowadzonej przez siebie działalności. Działalność Wnioskodawcy nie ma charakteru okresowych i rutynowych zmian dokonywanych w produkcie, a ma na celu kreowanie nowych rozwiązań problemów algorytmicznych, które mają stanowić odpowiedź na konkretną potrzebę rynkową. Praca taka nie może polegać na odtwórczości, gdyż każde rozwiązanie algorytmu musi mieć inne zastosowanie, dopasowane do indywidualnej, unikalnej potrzeby biznesowej. Niezależnie od tego, czy Wnioskodawca w swojej pracy wykorzystał bibliotekę o otwartym kodzie źródłowym (open source), to jednak na tej podstawie kreuje on niepowtarzalne dzieło, które powstaje dzięki jego zdolnościom programistycznym szerokiej wiedzy i umiejętności jej praktycznego wykorzystania.

3.Wnioskodawca prowadzi swoją działalność stale i systematycznie. Wnioskodawca w ramach prowadzenia działalności gospodarczej stosuje zwinne metodyki pracy, którą również na bieżąco dokumentuje. Wszystkie czynności są wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach realizacji oczekiwań rynkowych. Po stronie Wnioskodawcy leży natomiast wybór metody stworzenia rozwiązania algorytmicznego i narzędzi pracy.

4.Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności z dziedziny nauki i technologii w celu tworzenia nowych i autorskich rozwiązań. Wnioskodawca stosuje najnowsze rozwiązania w branży, zapoznając się z obecnym stanem techniki w branży IT oraz z aktualnymi zastosowaniami wprowadzanymi w działalności przedsiębiorstw z sektora przemysłowego.

Wnioskodawca działał/działa w sposób systematyczny, rozwiązując problemy algorytmiczne. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego odpowiadał/odpowiada m.in. za analizę wymagań (cele), zaprojektowanie rozwiązania oraz jego zbudowanie. Pracując każdorazowo nad danym programem Wnioskodawca rozwijał/rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności w zaawansowanej dziedzinie algorytmiki, programowania, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług) w postaci nowego oprogramowania. Działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania, każdorazowo zmierzały do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tego oprogramowania. Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f.

Działalność wykonywana przez Wnioskodawcę jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe. W efekcie wszystkich podejmowanych przez Wnioskodawcę przedsięwzięć, o których mowa we wniosku, powstają programy komputerowe podlegające ochronie określonej w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wypłacane Wnioskodawcy wynagrodzenie każdorazowo obejmuje wynagrodzenie z udzielenia licencji do programów komputerowych wytworzonych lub rozwiniętych przez Wnioskodawcę.

Wobec powyższego należy uznać, że Wnioskodawca prowadzi działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe, a tym samym działalność badawczo-rozwojową. Tym samym, Wnioskodawca, prowadzi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu  art. 5a pkt 38 w/w ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Pana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 9 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm., dalej: „updof”),

opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei art. 5a pkt 38 updof wskazuje, że ilekroć w ustawie jest mowa o:

działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 updof:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 i 619),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w art. 5a pkt 40 updof wskazano, że:

Ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych – oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2022 r. poz. 574 ze zm.):

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1) badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2) badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wtedy, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy prowadzi Pan działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje Słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań  podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza: (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Tymczasem z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie tworzenia, rozwijania i ulepszania oprogramowania. Wskazał Pan, że w ramach prowadzonej działalności wykonuje Pan prace programistyczne zlecane przez Kontrahenta, prowadzące do powstania kodów źródłowych, które są innowacyjne dla określonego rozwiązania. Działalność prowadzona jest przez Pana w sposób systematyczny, a działania Pana zmierzają do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wskazał Pan, że w ramach działalności gospodarczej samodzielnie prowadzi Pan prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, tj. nabywał/nabywa, łączył/łączy, kształtował/kształtuje i wykorzystywał/wykorzystuje Pan dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu stworzenia nowatorskiej aplikacji oraz jej dalszej rozbudowy. Tworzenie, rozwijanie i ulepszanie przez Pana oprogramowania, o którym mowa we wniosku, stanowi przejaw indywidualnej działalności twórczej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku i jego uzupełnieniu opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku Pana działania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy, a także wykonuje Pan prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym.

Reasumując – opisane prace wykonywane przez Pana polegające na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania spełniają definicję działalności badawczo‑rozwojowej w rozumieniu  art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Pana z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 updof:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 updof:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Art. 30ca ust. 3 updof wskazuje, że:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie do art. 30ca ust. 4 updof:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a-prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b-nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c-nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d-nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W myśl art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 updof:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1.z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2.ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3.z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4.z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Zgodnie z art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto, należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 30cb ust. 1 updof:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 updof:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 updof:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo‑rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem, że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Mając powyższe na uwadze, dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (części oprogramowania), które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP.

Należy w tym miejscu wyeksponować, że opodatkowaniu preferencyjną stawką podatkową w wysokości 5% może podlegać wyłącznie dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnych uzyskany w danym roku podatkowym.

Ponadto, o ile podstawą opodatkowania preferencyjną stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych IP osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co istotne, podatnik ma obowiązek ustalenia odrębnych wskaźników nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP. Wymaga przy tym zaznaczenia, że opodatkowaniu 5% stawką nie będzie podlegał cały uzyskany przez Pana dochód z prowadzonej działalności i świadczenia usług na rzecz zleceniodawcy, lecz suma przemnożonych przez wskaźniki nexus dochodów z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W konsekwencji uznać należy, że skoro uzyskuje Pan dochód z tytułu opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej do wytworzonego, rozwijanego programu komputerowego, który stanowi utwór prawnie chroniony na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i został wytworzony, rozwinięty i ulepszony w ramach prowadzonej przez Pana działalności badawczo-rozwojowej oraz dochód ten kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - to może Pan zastosować stawkę 5% do dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej za lata podatkowe 2020‑2021 oraz lata następne (pod warunkiem, że Pana sytuacja i obowiązujące prawo nie zmienią się w istotnym zakresie).

Podkreślenia przy tym wymaga, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

-zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm., dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).