Temat interpretacji

Zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 63b tej ustawy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2019 r. (data wpływu 14 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 63b tej ustawy jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia określonego w art. art. 21 ust. 1 pkt 63b tej ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą od () 2000 r. Przeważającym przedmiotem prowadzonej działalności jest produkcja (). Zgodnie z art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ewidencję prowadzi w formie ksiąg rachunkowych. Na rok 2018 wybrał formę wpłacania podatku dochodowego na podstawie art. 30c ww. ustawy. Zaliczki na podatek dochodowy za 2018 rok wpłacał w formie uproszczonej, o której mowa w art. 44 ust. 6b-6i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dniu () 2018 r. uzyskał decyzję o wsparciu wydaną na podstawie art. 13, art. 14 ust. 1 i 2 i art. 15 ustawy z dnia 10 maja 2018 roku o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1162). W pkt 1. tej decyzji (), (dalej: Decyzja o wsparciu), wymieniono następujące warunki działalności gospodarczej:

()

Na dzień złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca spełnia warunki wymienione w pkt 1,5,6, (i) 1), 6 (ii) 1) oraz 7. Pozostałe warunki zostaną przez Wnioskodawcę spełnione w wymienionych w decyzji warunkach czasowych i kwotowych.

W decyzji o wsparciu wskazano, że decyzja wydana jest na czas określony () lat od dnia wydania decyzji. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą wyłącznie na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Decyzja o wsparciu wydana została na prowadzenia działalności określonej w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) Głównego Urzędu Statystycznego, ().

Na dzień złożenia wniosku Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji oraz usług skalsyfikowanych pod następującymi symbolami PKWiU()

Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że wraz z rozwojem działalności i wdrożeniem nowej inwestycji, zakres prowadzonej działalności zostanie rozszerzony o wyroby wymienione w decyzji o wsparciu.

Ponadto Wnioskodawca informuje, że:

• udzielona decyzja o wsparciu nie została uchylona,
• z chwilą uzyskania decyzji o wsparciu działalność prowadzoną na terenie określonym w decyzji o wsparciu wydzielono organizacyjnie,
• nie zostały ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty w wyniku czego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały,
• osiągnięcie dochodów z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu nie następuje w związku z zawarciem umowy lub dokonaniem innej czynności prawnej lub wielu powiązanych czynności prawnych, dokonanych przede wszystkim w celu uzyskania zwolnienia od podatku dochodowego,
• osiągnięcie dochodów z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu ma rzeczywisty charakter,
• nie dokonuje czynności prawnej lub wielu powiązanych czynności prawnych, w tym związanych z działalnością nieobjętą tymi zwolnieniami, których głównym lub jednym z głównych celów jest uniknięcie opodatkowania.

W () 2019 r. Wnioskodawca otrzymał z towarzystwa ubezpieczeniowego kwotę () zł tytułem odszkodowania za poniesione szkody związane z ()r. W wyniku tego zniszczeniu uległ (). Towarzystwo ubezpieczeniowe zapłaciło również Wnioskodawcy odsetki za nieterminową zapłatę odszkodowania w wysokości () zł.

W związku z tym, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji oraz usług sklasyfikowaną pod symbolami PKWiU:., ewidencję kosztów i przychodów z działalności gospodarczej prowadzi w taki sposób, aby była możliwość wyodrębnienia dochodu z działalności związanej z produkcją ()wymienioną w decyzji o wsparciu oraz usługami (). Otrzymane przychody z tytułu odszkodowania oraz odsetki za zwłokę Wnioskodawca zakwalifikował do pozostałych przychodów operacyjnych związanych z produkcją(), o której mowa w decyzji o wsparciu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane w bieżącym roku odszkodowanie z tytułu strat poniesionych w wyniku (),w dniu () r. i odsetki za zwłokę od nieterminowej zapłaty tego odszkodowania Wnioskodawca prawidłowo zakwalifikował do przychodów związanych z prowadzeniem działalności określonej w decyzji o wsparciu, tj. ()

i w następstwie tego Wnioskodawcy przysługuje prawo do zwolnienia dochodu uzyskanego między innymi z ww. odszkodowania i odsetek za zwłokę na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo zakwalifikował dochody z tytułu otrzymanego odszkodowania do przychodów z działalności określonej w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług ()

gdyż pozostałe przychody operacyjne i przychody finansowe, w sposób pośredni, mają związek z ww. produkcją.

Tym samym Wnioskodawca uważa, że przysługuje mu prawo do zwolnienia dochodu uzyskanego między innymi z ww. odszkodowania i odsetek za zwłokę na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 5a-5cd, uzyskane z działalności objętej wsparciem, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z kolei art. 21 ust. 5a ww. ustawy wynika, że zwolnienie podatkowe, o który mowa w ust. 1 pkt 63a i 63b przysługują podatnikom wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Skoro więc uzyskany dochód jest z działalności gospodarczej uwzględniającej pozostałe przychody finansowe, wymienionej w decyzji o wsparciu, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia dochodu zwolnionego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 9 ust. 2 tej ustawy stanowi, że: dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: wolne od podatku dochodowego są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 5a-5cd, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. poz. 1162), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Na podstawie art. 21 ust. 5a ww. ustawy: zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 63a i 63b, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

W myśl art. 21 ust. 5b tej ustawy: w razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 63a, lub uchylenia decyzji o wsparciu, o której mowa w ust. 1 pkt 63b, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku na zasadach określonych w ust. 5c.

Zgodnie z art. 21 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: w razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 5b, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku należnego od dochodu wynikającego z cofniętego zezwolenia albo z uchylonej decyzji o wsparciu, w terminie właściwym do rozliczenia zaliczki za pierwszy okres przypadający do wpłaty zaliczki, o którym mowa w art. 44, następujący po miesiącu, w którym wystąpią te okoliczności, a gdy utrata prawa nastąpi w grudniu &‒ w zeznaniu rocznym. Kwotę podatku należnego do zapłaty stanowi:

1. podatek niezapłacony od dochodu osiągniętego z działalności gospodarczej określonej w cofniętym zezwoleniu albo w uchylonej decyzji o wsparciu &‒ jeśli podatnik korzystał z pomocy publicznej udzielonej w formie zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 63a albo 63b, wyłącznie w ramach jednego zezwolenia albo wyłącznie w ramach jednej decyzji, lub
2. kwota w wysokości stanowiącej maksymalną dopuszczalną pomoc publiczną określoną w zezwoleniu lub w tej uchylonej decyzji o wsparciu &‒ jeśli podatnik korzystał z pomocy publicznej udzielonej w formie zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 63a albo 63b, w ramach więcej niż jednego zezwolenia lub w ramach więcej niż jednej decyzji o wsparciu albo w ramach zezwolenia lub zezwoleń i decyzji o wsparciu.

Stosownie do art. 21 ust. 5ca ww. ustawy: w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej określonym w zezwoleniu lub terenem określonym w decyzji o wsparciu, działalność prowadzoną na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu wydziela się organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o przychody i koszty uzyskania przychodów jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność określoną w zezwoleniu lub w decyzji o wsparciu.

Zgodnie z art. 21 ust. 5cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na podstawie zezwolenia lub na podstawie decyzji o wsparciu za pośrednictwem jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 5ca, przepisy rozdziału 4b oddziału 2 stosuje się odpowiednio do transakcji między tą jednostką organizacyjną a pozostałą częścią przedsiębiorstwa podatnika.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 5cc cytowanej ustawy: przepisów ust. 1 pkt 63a i 63b nie stosuje się, jeżeli:

1. osiągnięcie dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie zezwolenia na terenie specjalnej strefy ekonomicznej lub z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu następuje w związku z zawarciem umowy lub dokonaniem innej czynności prawnej lub wielu powiązanych czynności prawnych, dokonanych przede wszystkim w celu uzyskania zwolnienia od podatku dochodowego, lub
2. czynności, o których mowa w pkt 1, nie mają rzeczywistego charakteru, lub
3. podatnik korzystający ze zwolnień podatkowych, o których mowa w ust. 1 pkt 63a i 63b, dokonuje czynności prawnej lub wielu powiązanych czynności prawnych, w tym związanych z działalnością nieobjętą tymi zwolnieniami, których głównym lub jednym z głównych celów jest uniknięcie opodatkowania lub uchylenie się od opodatkowania.

Zgodnie z art. 21 ust. 5cd ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnik traci prawo do zwolnienia podatkowego z dniem dokonania pierwszej z czynności, o których mowa w ust. 5cc. W takim przypadku ust. 5b i 5c stosuje się odpowiednio, ze skutkiem od tego dnia.

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1162, dalej: ustawa o WNI) został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

Jak wynika z art. 2 pkt 1 ustawy o WNI: przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego przedsiębiorstwa, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacją produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w przedsiębiorstwie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa, z wyłączeniem przedsiębiorstwa, wobec którego wszczęte zostało postępowanie upadłościowe lub został złożony wniosek do sądu o ogłoszenie upadłości.

Stosownie do art. 3 ustawy o WNI: wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej wsparciem, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wsparcie nie może być udzielone w sytuacji lokalizacji inwestycji na obszarach występowania niezagospodarowanych złóż kopalin, z wyjątkiem inwestycji dotyczących tych złóż.

Natomiast, w myśl art. 13 ust. 1 ustawy o WNI: wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji, zwanej dalej decyzją o wsparciu.

Przedmiotem decyzji o wsparciu w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu.

Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, dotyczące:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę w związku z nową inwestycją, przez określony czas, określonej liczby pracowników;
2. poniesienia przez przedsiębiorcę w określonym terminie kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji;
3. terminu zakończenia realizacji nowej inwestycji, po upływie którego koszty inwestycji poniesione przez przedsiębiorcę nie mogą być uznane jako koszty kwalifikowane;
4. maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych, jakie mogą być uwzględnione przy określeniu maksymalnej wysokości pomocy publicznej;
5. kryteriów ilościowych i kryteriów jakościowych, do których spełnienia zobowiązał się przedsiębiorca;
6. terenu, na którym nowa inwestycja zostanie zrealizowana z uwzględnieniem danych ewidencyjnych nieruchomości.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ()2018 r. uzyskał decyzję o wsparciu, o której mowa w ustawie o WNI uprawniającą go do korzystania ze zwolnienia. Natomiast w () 2019 r. Wnioskodawca uzyskał z towarzystwa ubezpieczeniowego kwotę odszkodowania za poniesione szkody,() r., czyli zdarzenia mającego miejsce przed uzyskaniem decyzji o wsparciu, dotyczącej zniszczenia posiadanych wówczas środków produkcji. W wyniku tego ()zniszczeniu uległ (), który był w dniu zaistnienia tego zdarzenia położony na jednej z działek wymienionych w obowiązującej ()2018 r. decyzji o wsparciu.

Analizując powyższe okoliczności na tle obowiązujących regulacji prawnych, wskazać należy, że decyzja o wsparciu nowych inwestycji, uprawniająca do korzystania z pomocy publicznej jest udzielana przedsiębiorcom.

Przedsiębiorcą &‒ w świetle art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r., poz. 646 z późn. zm.) &‒ jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 19 ustawy o WNI, przedsiębiorcy korzystający z pomocy publicznej, o której mowa w art. 3, są obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych oraz przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu terminu przedawnienia roszczeń związanych ze zwrotem pomocy publicznej, określonego w art. 18 ust. 5.

Wnioskodawca mógł więc korzystać ze zwolnienia dopiero od momentu wskazanego w § 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1713).

Zgodnie z tym przepisem wsparcie z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy począwszy od miesiąca, w którym poniósł te koszty po dniu wydania decyzji o wsparciu lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej.

Nowa inwestycja realizowana przez Wnioskodawcę polega na zwiększeniu zdolności produkcyjnych istniejącego przedsiębiorstwa, w zakresie działalności określonej w wydanej decyzji o wsparciu na rozwój działalności związanej z produkcją ().

Jak wynika z przytoczonych regulacji prawnych Wnioskodawca jest uprawniony do stosowania zwolnienia dochodu z realizowanej po uzyskaniu decyzji o wsparciu inwestycji. Jedynie dochody uzyskane z realizacji tej nowej inwestycji podlegają zwolnieniu z art. 21 ust 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przytoczonych regulacji prawnych na tle opisanego stanu faktycznego wynika, że otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie z towarzystwa ubezpieczonego za poniesione w związku z () szkody w majątku przedsiębiorstwa nie stanowi dochodu wynikającego z wydanej w ()2018 r. decyzji o wsparciu. Dlatego też mimo, że odszkodowanie z tytułu szkody Wnioskodawca otrzymał w ()w okresie obowiązywania decyzji o wsparciu (), to świadczenie to nie stanowi dochodu objętego zwolnieniem wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić bowiem należy, że dochód w formie odszkodowania, nie jest w ogóle związany z inwestycją objętą wsparciem, a stanowi następstwo zdarzenia, które miało miejsce w () roku. Rodzaj przychodu z tytułu odszkodowania ma na celu zrekompensowanie poszkodowanemu poniesionej przez niego szkody, a nie uzyskanie dochodu z inwestycji.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również, otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej. Przy czym składnikami majątku związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą będą zarówno składniki majątku stanowiące środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne w tej działalności, jak i wszelkie inne przedmioty, które są w funkcjonalny sposób związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, tj. wszelkie przedmioty wykorzystywane przez podatnika w prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że wskazane we wniosku odszkodowanie stanowić będzie dla Wnioskodawcy przychód z działalności gospodarczej, objęty dyspozycją art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie korzystający ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63b tej ustawy.

Z kolei w zakresie opodatkowania odsetek za zwłokę w wypłacie odszkodowania stanowiącego przychód z prowadzonej działalności gospodarczej należy wskazać, że zgodnie z art. 481 § 1 ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019. poz. 1145), jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Przedsiębiorca, który nie uzyskuje płatności w terminie, może zatem żądać zapłaty odsetek. Natomiast otrzymanie odsetek powoduje powstanie przychodu/dochodu (art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl natomiast art. 14 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zalicza się do przychodów kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek. A contrario należy przyjąć, że otrzymane przez wnioskodawcę odsetki za nieterminową wypłatę odszkodowania stanowią przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy czym z uwagi na przytoczone uprzednio argumenty nie korzystają one ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63b tej ustawy.

Reasumując, otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie za poniesione szkody związane () oraz odsetki za zwłokę w wypłacie tego odszkodowania, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z prowadzonej działalności gospodarczej i nie korzystają ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie mają związku z działalnością objętą decyzją o wsparciu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej