Czy w związku z otrzymaną od spółki komandytowej zapłatą stanowiącą równowartość kwoty podatku VAT z faktury dokumentującej wniesienie znaku towarowego, zostanie rozpoznany u Wnioskodawcy (wystawcy faktury) przychód podlegający opodatkowaniu?

Szanowny Panie,

1)ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 19 marca 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 9 października 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 536/18

2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 marca 2018 roku wpłynął Pana wniosek z 19 marca 2018 roku o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania kwoty podatku VAT w związku z wniesieniem wkladu niepieniężnego do spółki komandytowej.

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz jest właścicielem zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym znaku towarowego. Ponadto Wnioskodawca jest komandytariuszem w spółce komandytowej. Wnioskodawca zamierza wnieść aportem do spółki komandytowej znak towarowy objęty ochroną prawną. W zamian za aport Wnioskodawca podwyższy wartość wkładu w kapitale spółki komandytowej.

Na moment wniesienia aportu wartość znaku zostanie określona według wartości rynkowej, gdyż zgodnie z art. 105 ustawy Kodeksu spółek handlowych, umowa spółki musi zawierać oznaczenie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika oraz ich wartość.

Natomiast zgodnie z treścią art. 107 Kodeksu Spółek Handlowych, jeśli wkładem komandytariusza do spółki jest świadczenie niepieniężne, umowa spółki określa przedmiot tego świadczenia (aportu), jego wartość oraz osobę wspólnika wnoszącego takie świadczenie.

Wnoszone przez wspólników wkłady stanowią ich udział kapitałowy w spółce. W granicach wartości wkładów wniesionych komandytariusze są wolni od odpowiedzialności (art. 112 § 1 KSH), a za zobowiązania spółki wobec jej wierzycieli komandytariusze odpowiadają tylko do wysokości sumy komandytowej (art. 111 KSH) określonej w Umowie spółki i zarejestrowanej w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS).

Wkład wniesiony do spółki przez wspólnika ma znaczenie zewnętrzne i wewnętrzne – w granicach wkładu komandytariusz odpowiada za zobowiązania spółki wobec podmiotów trzecich (art. 112 Kodeksu Spółek Handlowych). W stosunkach wewnętrznych spółki wniesiony wkład wyznacza z reguły udział komandytariusza w zysku spółki - proporcjonalnie do wniesionego wkładu, aczkolwiek udziałowcy mogą przyjąć inne postanowienia w umowie spółki w tym zakresie. W momencie wniesienia wkładu udziałowiec obejmuje udział w kapitale spółki, ale w przeciwieństwie do spółek handlowych, udział nie ma określonej wartości nominalnej.

Zgodnie z treścią art. 50 § 1 KSH, udział kapitałowy odpowiada wartości wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki.

Dodatkowo należy pamiętać, iż w czasie trwania spółki wspólnik nie może rozporządzać swoim udziałem. Dopiero wystąpienie ze spółki lub jej likwidacja pozwalają wspólnikowi uzyskać dla siebie środki pieniężne lub mienie spółki w wartości odpowiadającej jego udziałowi kapitałowemu (odpowiednio art. 62, art. 65, art. 103 KSH).

Po otrzymaniu aportu Spółka komandytowa będzie wykorzystywać otrzymany znak w prowadzonej działalności opodatkowanej VAT poprzez udzielanie licencji na odpłatne korzystanie ze znaku towarowego wybranym podmiotom gospodarczym. Przewidywany okres gospodarczego wykorzystania znaku będzie dłuższy niż rok. W zamian za aport praw majątkowych w postaci znaku towarowego objętego ochroną prawną, Wnioskodawca podniesie udziały w spółce komandytowej, jako komandytariusz. Udziały w spółce osobowej, nie mają wartości nominalnej, w umowie spółki określa się wartość sumy komandytowej, jako równowartość wniesionego wkładu. Zgodnie z treścią art. 50 § 1 KSH, udział kapitałowy odpowiada wartości wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki. Należy przyjąć, że udział kapitałowy Wnioskodawcy w kapitale spółki komandytowej będzie odpowiadał proporcjonalnie wartości wniesionego przez niego aportu. Prawdziwym jest stwierdzenie, że udziałowcom spółek osobowych przysługuje ogół praw i obowiązków wspólnika, w tym udział w majątku spółki. Ogół praw i obowiązków wspólnika spółki komandytowej jest pozycją niekwantyfikowaną, udziałowiec spółki osobowej nie może nią dowolnie dysponować. Jedyną wymierną wartością na moment objęcia udziałów w spółce komandytowej jest wartość udziału kapitałowego, który odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego do spółki wkładu.

Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy, jako wynagrodzenie w rozumieniu art. 29a ustawy o VAT należy przyjąć wartość udziału kapitałowego (wartość netto wynikającej z wystawionej na tą okoliczność faktury VAT). Wartość udziału kapitałowego zostanie określona w umowie spółki w kwocie równej wartości rynkowej znaku nie powiększonej o VAT.

Skoro udział kapitałowy, co do zasady, odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu, o czym przesądza art. 50 § 1 Kodeksu spółek handlowych, to konsekwentnie należałoby przyjąć, że zapłatą (podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług) za wniesiony do spółki komandytowej wkład niepieniężny jest wartość ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej, wartość udziału kapitałowego, czyli wartość odpowiadająca wartości znaku towarowego pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca partycypuje w zysku Spółki Komandytowej zgodnie z umową Spółki Komandytowej. Przedmiot wkładu nie będzie stanowił przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części.

Jak wspomniano na wstępie Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym w charakterze podatnika VAT czynnego. Spółka Komandytowa jest podatnikiem podatku VAT oraz jest zarejestrowana w charakterze podatnika VAT czynnego. Przedmiotowa transakcja zostanie zgodnie z przepisami ustawy o VAT opodatkowana na zasadach ogólnych (23% VAT) właściwych dla odpłatnego świadczenia usług. W efekcie, Wnioskodawca udokumentuje analizowaną transakcję wniesienia znaku towarowego aportu fakturą VAT.

Podatnik zamierza zachować poniższy schemat rozliczenia:

1)Wnioskodawca wystawi na rzecz Spółki Komandytowej fakturę VAT obejmującą wartość wkładu (jako wartość netto) oraz wartość podatku VAT obliczoną od wartości netto wg odpowiedniej stawki. Podatek VAT wykazany na fakturze zostanie przekazany przez Wystawcę do urzędu skarbowego zgodnie z przepisami ustawy o VAT,

2)Spółka Komandytowa wyda na rzecz Wnioskodawcy udział kapitałowy o wartości równej wartości netto wkładu,

3)Spółka Komandytowa odliczy podatek VAT naliczony wykazany na fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę, nadwyżka podatku naliczonego nad należnym zostanie zwrócony Spółce Komandytowej na zasadach przewidzianych w ustawie o VAT,

4)Spółka Komandytowa dokona zapłaty na rzecz Wnioskodawcy pozostałej części kwoty brutto określonej na fakturze, tj. kwoty podatku VAT określonej na fakturze, w formie przelewu bankowego.

Pytanie (oznaczone we wniosku nr 6)

Czy w związku z otrzymaną od spółki komandytowej zapłatą stanowiącą równowartość kwoty podatku VAT z faktury dokumentującej wniesienie znaku towarowego, zostanie rozpoznany u Wnioskodawcy (wystawcy faktury) przychód podlegający opodatkowaniu?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, bez wątpienia nabywcą usługi w postaci wnoszonych praw majątkowych do znaków towarowych jest spółka komandytowa. Kwota należna świadczeniodawcy z tytułu aportu znaku towarowego stanowi wszystko co objęte jest prawidłowo wystawioną fakturą. Zapłata za tę fakturę przez spółkę komandytową realizowana jest dwojako:

‒niepieniężnie: podwyższenie wkładu wnoszącego aport o równowartość netto aportu wraz ze stosowną zmianą umowy spółki w zakresie udziału kapitałowego wspólników,

‒pieniężnie: w formie pieniężnej stanowiącej „resztę” zapłaty z wystawionej faktury w wysokości równowartości naliczonego i uiszczonego VAT stosownie do wystawionej przez świadczeniodawcę faktury.

Tylko przyjęcie takiego „rozliczenia” w przypadku aportu (wkładu niepieniężnego) wniesionego przez wspólnika w postaci prawa do znaku towarowego do spółki komandytowej pozwala zlikwidować wątpliwości interpretacyjne i zrealizować zasadę neutralności wynikającą z art. 14 ust. 1 ustawy o PIT, w myśl której VAT należny wykazywany przez wspólnika w związku z wniesieniem aportu (wkładu niepieniężnego) nie powinien prowadzić do powstania u niego przychodu podlegającego opodatkowaniu. Ponieważ organy podatkowe interpretują te zdarzenia także odmiennie uważając, że pieniądze te winny być opodatkowane podatkiem dochodowym należy zadać pytanie do jakiej kategorii ekonomicznej w tym konkretnym przypadku należy zakwalifikować „zwrócony” VAT? Jeżeli będzie to zwrot zapłaconego VAT - to naruszona zostanie zasada neutralności podatku VAT, bowiem na gruncie ustawy o PIT - VAT co do zasady, nie jest przychodem ani kosztem uzyskania przychodu. Jeśli zwrócony VAT będzie otrzymanymi pieniędzmi - to z jakiego tytułu, i na jakiej podstawie ma zostać włączony do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Ten nie zidentyfikowany w ustawie tytuł powstaje tylko z powodu rozliczeń pieniężnych z tytułu wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej. Jako taki może być traktowany jedynie jako transakcja nieodłącznie związana z „przychodem” otrzymanym w zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki osobowej jaką jest spółka komandytowa.

W interpretacji 1462-IPPB1.4511.1073.2016.3.KS1 z dnia 17 stycznia 2017 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, przywołując Uchwałę Składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 marca 2011 r. wskazał: „Jeśli w majątku podatnika pojawia się przychód otrzymany w zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki to przychód taki jest opodatkowany tylko wówczas, gdy spółka ta posiada osobowość prawną (art. 17 ust. 1 pkt 9 PDOFizU)”.

W niniejszym przypadku mamy do czynienia ze spółką osobową - zatem zgodnie z powyższym stanowiskiem zwrócona w pieniądzach równowartość VAT nie spowoduje przychodu opodatkowanego - korzystać będzie z przepisu art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pana wniosek - 16 maja 2018 roku wydałem interpretację indywidualną znak 0115-KDIT3.4011.182.2018.1.PSZ, w której uznałem Pana stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Panu 21 maja 2018 roku.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 14 czerwca 2018 roku wniósł Pan skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy. Skarga wpłynęła do mnie 22 czerwca 2018 roku.

Wniósł Pan o uchylenie ww. interpretacji oraz o zasądzenie od organu na Pana rzecz zwrotu kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił zaskarżoną interpretację – wyrokiem z 9 października 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 536/18.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 19 października 2021 r. sygn. akt II FSK 559/19 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy., który uchylił interpretację indywidualną, stał się prawomocny od 19 października 2021 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

‒uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

‒ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, ze zm.):

opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do postanowień art. 5a pkt 6 cytowanej wyżej ustawy:

ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

‒wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

‒polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

‒polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza wnieść aportem do spółki komandytowej znak towarowy objęty ochroną prawną.

Przedmiotowa transakcja zostanie zgodnie z przepisami ustawy o VAT opodatkowana na zasadach ogólnych (23% VAT) właściwych dla odpłatnego świadczenia usług. W efekcie, Wnioskodawca udokumentuje analizowaną transakcję wniesienia znaku towarowego fakturą VAT.

Wnioskodawca zamierza zachować poniższy schemat rozliczenia:

1)Wnioskodawca wystawi na rzecz Spółki Komandytowej fakturę VAT obejmującą wartość wkładu (jako wartość netto) oraz wartość podatku VAT obliczoną od wartości netto wg odpowiedniej stawki. Podatek VAT wykazany na fakturze zostanie przekazany przez Wystawcę do urzędu skarbowego zgodnie z przepisami ustawy o VAT,

2)Spółka Komandytowa wyda na rzecz Wnioskodawcy udział kapitałowy o wartości równej wartości netto wkładu,

3)Spółka Komandytowa odliczy podatek VAT naliczony wykazany na fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę, nadwyżka podatku naliczonego nad należnym zostanie zwrócony Spółce Komandytowej na zasadach przewidzianych w ustawie o VAT,

4)Spółka Komandytowa dokona zapłaty na rzecz Wnioskodawcy pozostałej części kwoty brutto określonej na fakturze, tj. kwoty podatku VAT określonej na fakturze, w formie przelewu bankowego.

Z treści przytoczonego powyżej przepisu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niewątpliwie wynika, że do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Wyjaśnić w związku z tym należy, że podatek należny jest elementem konstrukcyjnym podatku od towarów i usług i wobec braku definicji tego określenia w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, jego znaczenie należy ustalić w oparciu o przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 poz. 685 ze zm.).

Z przepisów tej ustawy wynika, że podatek należny, to podatek obliczany od wartości sprzedanych towarów i usług, który należy odprowadzić do urzędu skarbowego. Kwota podatku od towarów i usług (VAT) określona jest w fakturze wystawionej przez podatnika. Jedną zaś z podstawowych zasad podatku od towarów i usług jest zasada neutralności tego podatku, zgodnie z którą podatnik VAT ma prawo do pomniejszenia własnego podatku należnego o podatek naliczony, zapłacony w cenie dóbr nabytych na potrzeby prowadzenia działalności opodatkowanej. Szczególną postacią prawa do odliczenia jest prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym w sytuacji, gdy z różnych przyczyn w danym okresie rozliczeniowym kwota podatku naliczonego przewyższa kwotę podatku należnego.

Wniesienie do spółki wkładu niepieniężnego (aportu ) stanowi czynność o charakterze odpłatnym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych.

W postanowieniu z dnia 31 marca 2014 r., I FPS 6/13 wydanym przez Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmioosobowym stwierdzono, iż:

do określenia podstawy opodatkowania z tytułu wniesienia do spółki wkładu niepieniężnego (aportu) zastosowanie znajdzie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, tj. suma wartości nominalnej udziałów stanowiąca kwotę należną ( wprawdzie przepis ten nie obowiązywał w dacie wydawania interpretacji indywidualnej w niniejszej sprawie, lecz jego odpowiednikiem w obecnym stanie prawnym jest art. 29a ust. 1 ustawy o VAT).

Pogląd ten został zaakceptowany w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 lipca 2014 r., I FSK 225/13, gdzie ponadto stwierdzono, iż:

jeżeli cena towaru została ustalona przez strony bez żadnej wzmianki dotyczącej podatku od wartości dodanej, a dostawcą tego towaru jest osoba zobowiązana z tytułu należnego podatku od wartości dodanej w związku z czynnością podlegającą opodatkowaniu, ustalona cena, w przypadku gdy dostawca nie może odzyskać od nabywcy podatku od wartości dodanej, którego żąda organ podatkowy, powinna być uznana za cenę obejmującą już podatek od wartości dodanej.

W cytowanym wyroku stwierdzono również, iż

w sytuacji, gdy strony postanowią w umowie, że w zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego wspólnik obejmie udziały w spółce o określonej wartości, którą podwyższa się o wartość podatku należnego wspólnikowi od spółki, podstawą opodatkowania będzie wówczas wartość udziałów odpowiadająca wartości netto aportu (bez VAT), a spółka do której wniesiono aport jest obowiązana zapłacić wspólnikowi kwotę należnego podatku. W przeciwnym razie suma wartości nominalnej udziałów stanowi kwotę brutto.

Przytoczona argumentacja Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarta w przywołanych orzeczeniach, potwierdza trafność stanowiska Wnioskodawcy, że w okolicznościach przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji kwota podatku od towarów i usług wykazana w fakturze dokumentującej wniesienie aportu do Spółki stanowi podatek należny, a jego zwrot Wnioskodawcy przez Spółkę, nie powoduje, stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powstania przychodu.

Jednocześnie zauważyć należy, ze wskazany przez Wnioskodawcę art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdzie w niniejszej sprawie zastosowania. Z przepisu tego wynika bowiem, że:

za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się wartość wkładu określoną w umowie lub statucie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określoną w innym dokumencie o podobnym charakterze – w przypadku wniesienia do spółki albo do spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, za przychód uważa się wartość rynkową takiego wkładu określoną na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 19 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Przepis ten wskazuje co jest przychodem w przypadku wniesienia do spółki wkładu niepieniężnego. Zauważyć przy tym należy, że w myśl art. 5a pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2018 r. (w roku złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej):

ilekroć w ustawie mowa jest o spółce oznacza to:

a)spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),

b)spółkę kapitałową w organizacji,

c)spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

d)spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania

Zatem Spółka Komandytowa, do której Wnioskodawca zamierzał wnieść aportem wkład niepieniężny nie była - w stanie prawnym, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku - spółką, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pomimo jednak podania błędnej podstawy prawnej, uwzględniając wydane w sprawie orzeczenia sądów administracyjnych, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym VAT należny wykazywany przez wspólnika w związku z wniesieniem aportu (wkładu niepieniężnego) i zwracany przez spółkę wspólnikowi nie stanowi dla niego przychodu podlegającego opodatkowaniu, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku.

Na dzień wydania pierwotnej interpretacji obowiązywał tekst jednolity ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 ze zm.).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).