Temat interpretacji

Możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego (własne cele mieszkaniowe).

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2020 r. (data wpływu 18 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2020 r. (data wpływu 17 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 28 kwietnia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.226.2020.1.DA, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 28 kwietnia 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 6 maja 2020 r.). W dniu 17 maja 2020 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

W dniu 5 września 2017 r. Wnioskodawca aktem notarialnym nabył w drodze darowizny od swojej matki lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność, położony w miejscowości A, objęty księgą wieczystą nr . Lokal ten został nabyty do majątku odrębnego Wnioskodawcy. Pomiędzy Wnioskodawcą i Jego żoną nie zostały zawarte żadne majątkowe umowy małżeńskie.

W dniu 26 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca aktem notarialnym dokonał sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego za kwotę 182 000 zł. Na okres jednego miesiąca zostało złożone ogłoszenie na lokalnym, bezpłatnym portalu internetowym . Ostatecznie lokal został sprzedany za pośrednictwem lokalnego biura nieruchomości . Sprzedaż ww. mieszkania nie miała związku z prowadzeniem jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Podatek od umowy sprzedaży na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 3 700 zł został opłacony przez kupującego.

W dniu 30 grudnia 2019 r. Wnioskodawca nabył do wspólności majątkowej małżeńskiej, ze środków pochodzących ze sprzedaży ww. nieruchomości, lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność położony w miejscowości B przy ul. , objęty księgą wieczystą nr . Lokal został nabyty za kwotę 248 813 zł 84 gr.

Wnioskodawca obecnie zamieszkuje w miejscowości A w mieszkaniu swojej żony, położonym w miejscowości A przy ul. , objętym księgą wieczystą nr . Ponadto, Wnioskodawca posiada własne niewielkie mieszkanie o pow. ok. 32 m² położone w miejscowości A przy ul. , które ze względów ekonomicznych wynajmuje. Dotychczas, tj. do dnia 1 września 2018 r. (data wyprowadzki córki) Wnioskodawca mieszkał wraz z całą swoją rodziną w miejscowości A i dotychczas w miejscowości A znajdowało się Jego centrum interesów życiowych. Tam bowiem żona Wnioskodawcy pracuje, a syn chodzi do szkoły podstawowej. Dotychczas też mieszkała tam z Wnioskodawcą Jego córka, która od dnia 1 października 2018 r. studiuje w miejscowości B.

Wnioskodawca jest lekarzem stomatologiem wykonującym praktykę lekarską w miejscowości A. Pracuje w miejscowości A średnio 2-3 dni w tygodniu. Wnioskodawca posiada już ok. 20 lat doświadczenia zawodowego i planuje rozwinąć swoją działalność, i częściowo przenieść ją do większego miasta, gdzie Jego zawód, biorąc pod uwagę wieloletnie doświadczenie, będzie lepiej wynagradzany. Ponieważ córka rozpoczęła studia w miejscowości B (obecnie studiuje na w miejscowości B na drugim roku, nr indeksu ) Wnioskodawca, by mieć możliwość odwiedzać córkę na dłużej, ze środków ze sprzedaży mieszkania, zakupił niewielkie mieszkanie w miejscowości B o pow. 34 m², składające się z pokoju, kuchni, łazienki i holu przystosowanych do aranżacji. Obecnie po adaptacji w mieszkaniu znajdują się 2 osobne pokoje, łazienka oraz kuchnia połączona z holem. Ponieważ Wnioskodawca pracuje w miejscowości A najczęściej tylko 2 dni w tygodniu, przyjeżdża do miejscowości B by widywać się z córką. Zakup mieszkania pozwoli Wnioskodawcy zatrzymać się w miejscowości B na dłużej i w ten sposób utrzymywać z córką stały kontakt. Aktualnie mieszkanie Wnioskodawcy jest w trakcie remontu, stąd też dopiero od marca 2020 r. Wnioskodawca będzie miał możliwość realizować w nim własne cele mieszkaniowe. Córka z przyczyn ekonomicznych, również od marca 2020 r. będzie mieszkać w zakupionym mieszkaniu przez okres studiów i Wnioskodawca nie wyklucza, że również po ich ukończeniu. Niemniej jednak, Wnioskodawca zamierza już od marca 2020 r. realizować w nim własne cele mieszkaniowe, przyjeżdżając do miejscowości B w celu utrzymywania kontaktu z córką, jak też czasowego mieszkania w miejscowości B, co w istotny sposób zwiększy możliwość podnoszenia kwalifikacji zawodowych Jego i żony. Odległość z miejscowości A do mieszkania Wnioskodawcy w miejscowości B wynosi 224 km (najkrótsza trasa). Ta odległość nie stanowi żadnej przeszkody w cotygodniowym pokonywaniu tej trasy. 2 dni w tygodniu pobytu w miejscowości B to szacunkowy czas użytkowania nabytego lokalu w obecnej sytuacji zatrudnienia. Wnioskodawca wcześniej zaznaczył, że ograniczony czas i możliwość pracy na miejscu w wymuszają na Nim konieczność poszukiwania dodatkowych źródeł utrzymania. Istnieje zatem wysokie prawdopodobieństwo, że czas pobytu w mieszkaniu w miejscowości B w kolejnych tygodniach znacznie się wydłuży. Ponadto, po zakończeniu edukacji przez syna, który obecnie uczęszcza do siódmej klasy szkoły podstawowej w miejscowości A, Wnioskodawca wraz z rodziną planuje przenieść się na stałe do miejscowości B i tam podjąć praktykę lekarską. Obecnie Wnioskodawca spędza w miejscowości B dużo czasu w związku z wykończeniem swojego mieszkania, często też przyjeżdża do miejscowości B z całą rodziną, tj. żoną i synem na weekendy. Spędzają tam wspólnie czas wraz ze studiującą córką. Zakup mieszkania w miejscowości B w istotny sposób przyczynił się do zmniejszenia kosztów utrzymania dziecka na studiach, stworzył większe możliwości rozwoju i jednocześnie utrzymania więzi rodzinnych. Mieszkanie położone w miejscowości A, otrzymane w drodze darowizny, nie spełniało żadnych celów rodzinno-mieszkaniowych i do czasu sprzedaży pozostawało niezamieszkane. Utrzymywanie tego lokalu wiązało się dla Wnioskodawcy tylko z ponoszeniem zbędnych kosztów i nie rokowało w żaden sposób, aby było wykorzystywane do Jego celów mieszkaniowych. Zakup mieszkania w miejscowości B w istotny sposób pozwolił to zmienić. Wnioskodawca wyjaśnia, że celem nabycia ww. lokalu mieszkalnego była realizacja Jego własnych potrzeb mieszkaniowych związanych ze stworzeniem warunków do poszukiwania i podjęcia dodatkowej pracy na terenie miejscowości B oraz realizacji możliwości podnoszenia kwalifikacji, co do tej pory uniemożliwiały wysokie koszty pobytu i zakwaterowania w hotelach. Wnioskodawca zamierza przebywać regularnie w miejscowości B i jak najszybciej zacząć korzystać z możliwości edukacyjno-kulturalno-rozrywkowych miejscowości B. Wnioskodawca wskazuje, że fakt, że w czasie trwania studiów zamieszkiwać w nim będzie córka, w żaden sposób nie zakłóca realizacji Jego własnych potrzeb mieszkaniowych w miejscowości B, a dodatkowo pozwala na obniżenie kosztów ponoszonych na utrzymanie córki w czasie nauki. Wnioskodawca uważa, że zapewniając jej możliwość mieszkania w swoim lokalu, realizuje ciążące na Nim obowiązki utrzymania dziecka w trakcie edukacji. W obecnej chwili Wnioskodawca nie zamieszka tam z całą rodziną. Syn zakończy edukację w miejscowości A za około 5 lat, córka wcześniej zakończy swoją edukację i do czasu ewentualnej przeprowadzki żony i syna do miejscowości B, będzie już zamieszkiwać w innym miejscu (obrona pracy licencjackiej przewidywana na 2021 r.). Dwupokojowe mieszkanie pozwala na zamieszkanie tam trzem osobom. Jeśli plany nie uległyby zmianie za przybliżoną datę przeprowadzki można by przyjąć rok 2025/2026.

Mieszkanie w miejscowości B nie będzie służyło do celów prowadzenia działalności gospodarczej, jak też nie będzie wynajmowane w ramach tej działalności. Wnioskodawca nie będzie wynajmował, podnajmował i czerpał korzyści finansowych z jego udostępniania osobom trzecim. Oprócz Wnioskodawcy w lokalu będą zamieszkiwać tylko członkowie Jego najbliższej rodziny: żona, syn, córka. Wnioskodawca podkreśla przy tym, że mieszkanie w którym obecnie mieszka w miejscowości A należy do majątku odrębnego Jego żony (żona weszła w jego posiadanie przed zawarciem związku małżeńskiego z Wnioskodawcą). Decyzja o sprzedaży mieszkania, w którym małżonkowie obecnie mieszkają, będzie motywowana różnymi względami, tj. finansowymi, rodzinnymi, zawodowymi. Wnioskodawca i Jego żona biorą pod uwagę możliwość pracy w miejscowości B i A, w zależności od sytuacji na rynku pracy. W obecnej chwili żona nie zamierza sprzedawać swojego mieszkania w miejscowości A. W przeszłości Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości.

Wnioskodawca wskazuje również, że nie sposób uznać, że na terenie miejscowości A Wnioskodawca posiada swoje mieszkanie, w którym obecnie realizuje własne cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy zakup mieszkania na własne cele mieszkaniowe przy jednoczesnym posiadaniu mieszkania dotychczasowego uprawnia Wnioskodawcę do korzystania z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe. Udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W ocenie Wnioskodawcy, jest On uprawniony do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż spełnił wszystkie przesłanki, które do niej uprawniają, a mianowicie - w ciągu trzech lat od odpłatnego zbycia nieruchomości przychód otrzymany z tego zbycia Wnioskodawca wydatkował na własne cele mieszkaniowe kupując lokal mieszkalny w miejscowości B. Ponadto, zarówno kupno jak i sprzedaż nie nastąpiły w ramach działalności gospodarczej. Tym samym według Wnioskodawcy, nabycie przez Niego lokalu mieszkalnego w miejscowości B ze środków ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w drodze darowizny, w którym od marca 2020 r. Wnioskodawca będzie mógł mieszkać co najmniej 2 dni w tygodniu, nie będzie skutkować powstaniem obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych i nie pozbawi prawa do ulgi mieszkaniowej.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza aktualna linia orzecznicza, która wskazuje, że zwrot własne cele mieszkaniowe winien być interpretowany szeroko, w sposób nieograniczający woli i interesów podatnika. W wyroku z dnia 17 maja 2017 r., sygn. akt II FSK 1053/15, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że własny cel mieszkaniowy nie jest tożsamy z zamieszkaniem w kupionym lokalu. Wykładnia językowa nie może prowadzić do zawężenia zwrotu niedookreślonego własnych celów mieszkaniowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r., Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), lecz wymaga indywidualnej oceny w konkretnym stanie faktycznym.

Biorąc pod uwagę powyższe, centrum życiowe Wnioskodawcy koncentruje się w dwóch nieruchomościach (w miejscowości A oraz w miejscowości B) i obydwa ww. lokale służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy. Wnioskodawca od marca 2020 r. będzie mieszkał ok. 2 dni w tygodniu w mieszkaniu swojej żony w miejscowości A oraz będzie mógł mieszkać kilka dni w tygodniu w swoim lokalu w miejscowości B, stąd obydwa mieszkania spełniają Jego cele mieszkaniowe. Wnioskodawca wynajmuje własne mieszkanie w miejscowości A ze względu na fakt zamieszkiwania w mieszkaniu żony, natomiast w miejscowości B ma jedyne mieszkanie, które jest Jego własnością, i w którym będzie od marca 2020 r. okresowo mieszkać. Wnioskodawca uważa, że zakup mieszkania na własne cele mieszkaniowe przy jednoczesnym posiadaniu mieszkania dotychczasowego uprawnia Jego do korzystania z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ocenie Wnioskodawcy, nie jest warunkiem do skorzystania z ulgi mieszkaniowej nieprzerwane zamieszkiwanie w nowo zakupionym lokalu. Nie jest też warunkiem skorzystania z ulgi posiadanie tylko jednego lokalu przez podatnika (np. interpretacja indywidualna z dnia 19 września 2019 r., nr 0115-KDIT2-1.4011.309.2019.2.JG). Wnioskodawca uważa, że z przepisu nie wynika, aby realizowanie własnych celów mieszkaniowych miało następować jedynie w jednym z lokali, które posiada. Wnioskodawca przy tym podnosi, że realizacja własnych celów mieszkaniowych może polegać również na spędzaniu czasu w mieszkaniu w miejscowości B przez Wnioskodawcę wraz z Jego rodziną w okresie weekendów i urlopu. A tym samym z córką, która aktualnie studiuje w miejscowości B oraz żoną i synem, z którymi Wnioskodawca zamierza spędzać w mieszkaniu w miejscowości B weekendy i częściowo urlop.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że stanowisko przedstawione we wniosku należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

&‒jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz jego uzupełnienia wynika, że w dniu 5 września 2017 r. Wnioskodawca aktem notarialnym nabył w drodze darowizny od matki lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność położony w miejscowości A. Lokal ten został nabyty do majątku odrębnego Wnioskodawcy. Pomiędzy Wnioskodawcą i Jego żoną nie zostały zawarte żadne majątkowe umowy małżeńskie. W dniu 26 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca aktem notarialnym dokonał sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego za kwotę 182 000 zł. Sprzedaż ww. mieszkania nie miała związku z prowadzeniem jakiejkolwiek działalności gospodarczej. W dniu 30 grudnia 2019 r. Wnioskodawca nabył do wspólności majątkowej małżeńskiej, ze środków pochodzących ze sprzedaży ww. nieruchomości, lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność położony w miejscowości B. Lokal został nabyty za kwotę 248 813 zł 84 gr. Wnioskodawca obecnie zamieszkuje w miejscowości A w mieszkaniu swojej żony. Ponadto, Wnioskodawca posiada własne niewielkie mieszkanie o pow. ok. 32 m² położone w miejscowości A, które ze względów ekonomicznych wynajmuje. Dotychczas, tj. do dnia 1 września 2018 r. (data wyprowadzki córki) Wnioskodawca mieszkał wraz z całą swoją rodziną w miejscowości A i tam znajdowało się Jego centrum interesów życiowych. Żona Wnioskodawcy pracuje w miejscowości A, a syn chodzi do szkoły podstawowej. Dotychczas mieszkała tam również córka Wnioskodawcy, która od dnia 1 października 2018 r. studiuje w miejscowości B. Wnioskodawca jest lekarzem stomatologiem wykonującym praktykę lekarską w miejscowości A. Pracuje w miejscowości A średnio 2-3 dni w tygodniu. Wnioskodawca posiada już ok. 20 lat doświadczenia zawodowego i planuje rozwinąć swoją działalność, i częściowo przenieść ją do większego miasta, gdzie Jego zawód, będzie lepiej wynagradzany. Wnioskodawca, by móc odwiedzać studiującą córkę na dłużej, ze środków ze sprzedaży mieszkania w miejscowości A, zakupił mieszkanie w miejscowości B o pow. 34 m², składające się z pokoju, kuchni, łazienki i holu przystosowanych do aranżacji. Obecnie po adaptacji w mieszkaniu znajdują się 2 osobne pokoje, łazienka oraz kuchnia połączona z holem. Zakup mieszkania pozwoli Wnioskodawcy zatrzymać się w miejscowości B na dłużej i w ten sposób utrzymywać z córką stały kontakt. Aktualnie mieszkanie Wnioskodawcy jest w trakcie remontu. Wnioskodawca zamierza już od marca 2020 r. realizować w nim własne cele mieszkaniowe, przyjeżdżając do miejscowości B w celu utrzymywania kontaktu z córką, jak też czasowego mieszkania w miejscowości B, co w istotny sposób zwiększy możliwość podnoszenia kwalifikacji zawodowych Jego i żony. Odległość z miejscowości A do mieszkania Wnioskodawcy w miejscowości B wynosi 224 km (najkrótsza trasa). Ta odległość nie stanowi żadnej przeszkody w cotygodniowym pokonywaniu tej trasy. 2 dni w tygodniu pobytu w miejscowości B to szacunkowy czas użytkowania nabytego lokalu w obecnej sytuacji zatrudnienia. Wnioskodawca zaznaczył, że ograniczony czas i możliwość pracy na miejscu w miejscowości A wymuszają na Nim konieczność poszukiwania dodatkowych źródeł utrzymania. Istnieje zatem wysokie prawdopodobieństwo, że czas pobytu w mieszkaniu w miejscowości B w kolejnych tygodniach znacznie się wydłuży. Ponadto, po zakończeniu edukacji przez syna, który obecnie uczęszcza do siódmej klasy szkoły podstawowej w miejscowości A, Wnioskodawca wraz z rodziną planuje przenieść się na stałe do miejscowości B i tam podjąć praktykę lekarską. Obecnie Wnioskodawca spędza w miejscowości B dużo czasu w związku z wykończeniem swojego mieszkania, często też przyjeżdża do miejscowości B z całą rodziną, tj. żoną i synem na weekendy. Spędzają tam wspólnie czas wraz ze studiującą córką. Zakup mieszkania w miejscowości B w istotny sposób przyczynił się do zmniejszenia kosztów utrzymania córki na studiach, stworzył większe możliwości rozwoju i jednocześnie utrzymania więzi rodzinnych. Mieszkanie położone w miejscowości A, otrzymane w drodze darowizny, nie spełniało żadnych celów rodzinno-mieszkaniowych i do czasu sprzedaży pozostawało niezamieszkane. Utrzymywanie tego lokalu wiązało się dla Wnioskodawcy tylko z ponoszeniem zbędnych kosztów i nie rokowało w żaden sposób, aby było wykorzystywane do Jego celów mieszkaniowych. Zakup mieszkania w miejscowości B w istotny sposób pozwolił to zmienić. Wnioskodawca wskazuje, że celem nabycia ww. lokalu mieszkalnego była realizacja Jego własnych potrzeb mieszkaniowych związanych ze stworzeniem warunków do poszukiwania i podjęcia dodatkowej pracy na terenie miejscowości B oraz realizacji możliwości podnoszenia kwalifikacji, co do tej pory uniemożliwiały wysokie koszty pobytu i zakwaterowania w hotelach. Wnioskodawca zamierza przebywać regularnie w miejscowości B i jak najszybciej zacząć korzystać z możliwości edukacyjno-kulturalno-rozrywkowych miejscowości B. Wnioskodawca wskazuje, że fakt, że w czasie trwania studiów zamieszkiwać w nim będzie córka, w żaden sposób nie zakłóca realizacji Jego własnych potrzeb mieszkaniowych w miejscowości B, a dodatkowo pozwala na obniżenie kosztów ponoszonych na utrzymanie córki w czasie nauki. Wnioskodawca uważa, że zapewniając jej możliwość mieszkania w swoim lokalu, realizuje ciążące na Nim obowiązki utrzymania dziecka w trakcie edukacji. W obecnej chwili Wnioskodawca nie zamieszka tam z całą rodziną. Syn zakończy edukację w miejscowości A za około 5 lat, córka wcześniej zakończy swoją edukację i do czasu ewentualnej przeprowadzki żony i syna do miejscowości B, będzie już zamieszkiwać w innym miejscu (obrona pracy licencjackiej przewidywana na 2021 r.). Dwupokojowe mieszkanie pozwala na zamieszkanie tam trzem osobom. Jeśli plany nie uległyby zmianie za przybliżoną datę przeprowadzki można by przyjąć rok 2025/2026. Mieszkanie w miejscowości B nie będzie służyło do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie będzie wynajmował, podnajmował i czerpał korzyści finansowych z jego udostępniania osobom trzecim. Oprócz Wnioskodawcy w lokalu będą zamieszkiwać tylko członkowie Jego najbliższej rodziny: żona, syn, córka. Wnioskodawca podkreśla przy tym, że mieszkanie w którym obecnie mieszka w miejscowości A należy do majątku odrębnego Jego żony (żona weszła w jego posiadanie przed zawarciem związku małżeńskiego z Wnioskodawcą). Decyzja o sprzedaży mieszkania, w którym małżonkowie obecnie mieszkają, będzie motywowana różnymi względami, tj. finansowymi, rodzinnymi, zawodowymi. Wnioskodawca i Jego żona biorą pod uwagę możliwość pracy w miejscowości B i A, w zależności od sytuacji na rynku pracy. W obecnej chwili żona nie zamierza sprzedawać swojego mieszkania w miejscowości A. W przeszłości Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości. Wnioskodawca wskazuje również, że nie sposób uznać, że na terenie miejscowości A Wnioskodawca posiada swoje mieszkanie, w którym obecnie realizuje własne cele mieszkaniowe.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że sprzedaż przez Wnioskodawcę w dniu 26 kwietnia 2019 r. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność nabytego w dniu 5 września 2017 r., stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Kosztów odpłatnego zbycia nie należy utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu. Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadku i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Wysokość ww. nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D × W/P

gdzie:

D &‒ dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa,

W &‒ wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P &‒ przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa.

W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

W art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, ustawodawca określił, że za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

&‒położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

W myśl art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Stosownie do art. 21 ust. 28 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Katalog wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty. Niezbędnym zatem warunkiem do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest wydatkowanie otrzymanego przychodu na cele mieszkaniowe określone w ww. ustawie. Przepis ww. artykułu wiąże też skutek prawny w postaci zwolnienia dochodu z odpłatnego zbycia od podatku dochodowego od osób fizycznych z terminem wydatkowania przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Organ podatkowy podkreśla, że zgodnie z zasadą przyjętą w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa podatkowego, zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też, skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia jest możliwe tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa.

W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo opisane w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia. Zatem, korzystanie ze zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji. W przypadku niewypełnienia warunków określonych w wyżej cytowanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik traci prawo do ulgi i jest zobowiązany do złożenia korekty zeznania oraz zapłaty podatku dochodowego.

Z literalnego brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że aby podatnik mógł skorzystać z powyższego zwolnienia, przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości bądź udziału w nieruchomości oraz praw do lokali wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych musi zostać wydatkowany począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie na cele w nim określone, m.in. na nabycie prawa własności lokalu mieszkalnego.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 1 ww. ustawy). Innymi słowy sam fakt, że między małżonkami istnieje wspólność ustawowa nie czyni małżonków współwłaścicielami majątku osobistego jednego z nich. Natomiast ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zgodnie natomiast z art. 43 § 1 tejże ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Powyższe przepisy ww. ustawy określają charakter prawny majątkowej wspólności ustawowej małżonków jako współwłasności łącznej, co znaczy, że udziały w tej wspólności nie są określone w okresie jej trwania. Inaczej mówiąc z bezudziałowego charakteru małżeńskiej wspólności ustawowej wynika bezudziałowy charakter współposiadania składników majątku wspólnego.

W związku z powyższym możliwe jest zastosowanie zwolnienia, o którym mowa art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sytuacji wydatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości wchodzącej w skład majątku osobistego jednego z małżonków na nabycie lokalu mieszkalnego. Cel mieszkaniowy, o którym mowa art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy zostanie spełniony w odniesieniu do całej kwoty przychodu ze sprzedaży nieruchomości wchodzącej w skład majątku osobistego jednego z małżonków, wydatkowanej na nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego współwłasność małżonków na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Wnioskodawca ma również wątpliwości czy zakup mieszkania, w którym On, Jego żona i syn zamierzają w przyszłości zamieszkać, przy jednoczesnym posiadaniu mieszkania dotychczasowego, uprawnia Go do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Przy czym podkreślić należy, że w ww. przepisie ustawodawca wskazał, że przychód z odpłatnego zbycia ma zostać wydatkowany na własne cele mieszkaniowe. Poprzedzenie wyrażenia cele mieszkaniowe przymiotnikiem własne świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania ww. zwolnienia i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Uregulowane w powyższym przepisie zwolnienie od podatku dochodowego dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnej jest normą celu społecznego, która w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych obywateli. Głównym celem takiej normy jest rozwój określonej dziedziny życia gospodarczego i społecznego.

Zatem, samo poniesienie wydatku na nabycie lokalu mieszkalnego nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. dachu nad głową, czyli zamieszkania w nim. Należy również zauważyć, że ustawodawca regulując omawiane zwolnienie, nie ograniczył wydatkowania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości lub praw tylko do podatników, którzy nie będą posiadać innych nieruchomości (lokali mieszkalnych). Ustawa nie ogranicza prawa do zwolnienia co do liczby posiadanych nieruchomości (lokali mieszkalnych), jednakże wyraźnie wskazuje co podkreśla Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 20 października 2014 r., sygn. akt I SA/Łd 908/14, że skorzystanie ze zwolnienia odnosi się tylko i wyłącznie do tych nieruchomości (lokali mieszkalnych), które faktycznie służą zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych. Zatem, dla skorzystania z przedmiotowego zwolnienia nie będzie miało znaczenia dysponowanie przez podatnika prawem własności innego lokalu mieszkalnego. Z punktu widzenia ustawodawcy istotne jest bowiem aby wydatkowanie przychodu było ukierunkowane na zrealizowanie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Innymi słowy podatnik, który uzyskał przychód ze sprzedaży nieruchomości lub praw może przeznaczyć go na nabycie lokalu mieszkalnego, uzyskując przy tym prawo do ww. zwolnienia, jednakże działanie takie ma służyć zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych tego podatnika. W sytuacji przedstawionej we wniosku warunek ten jest spełniony, ponieważ Wnioskodawca zamierza zamieszkać w lokalu mieszkalnym położonym w miejscowości B, na zakup którego Wnioskodawca wydatkował przychód z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego położonego w miejscowości A nabytego w darowiźnie od matki w 2017 r.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że przychód z tytułu dokonanej przez Wnioskodawcę w dniu 26 kwietnia 2019 r. sprzedaży odrębnej własności lokalu mieszkalnego położonego w miejscowości A nabytego w dniu 5 września 2017 r. w drodze darowizny, stanowi źródło przychodu w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy.

Wydatkowanie w dniu 30 grudnia 2019 r. przychodu z odpłatnego zbycia ww. lokalu mieszkalnego, nabytego przez Wnioskodawcę do Jego majątku odrębnego, na nabycie przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego położonego w miejscowości B do wspólności majątkowej małżeńskiej, uprawnia do zwolnienia od podatku dochodowego uzyskanego dochodu z ww. odpłatnego zbycia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Cel mieszkaniowy, o którym mowa powyżej zostaje spełniony w odniesieniu do całej kwoty wydatkowanej na wskazany cel, ponieważ w tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt, że środki pochodzące z odpłatnego zbycia majątku odrębnego Wnioskodawcy zostały wydatkowane na nabycie lokalu mieszkalnego do wspólności majątkowej małżeńskiej Wnioskodawcy i Jego żony. Ponadto, okoliczność, że Wnioskodawca jest właścicielem innej nieruchomości mieszkalnej, jest bez znaczenia. Decydujące jest to, że Wnioskodawca zamieszka w nabytym lokalu mieszkalnym i będzie realizował w nim własny cel mieszkaniowy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zaznaczyć również należy, że prawo do zwolnienia podlega szczegółowej i ostatecznej weryfikacji przez organ podatkowy w toku postępowania podatkowego. Mając na uwadze treść art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, czy Wnioskodawca zrealizował swój cel mieszkaniowy, czy nie. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej